Tienerliefde Met Een Twist - 1

Voorwoord:

Dit is een verhaal dat in verschillende delen zal worden gepost. Laat me zeker weten wat je ervan vind. Dit verhaal is volledig op fantasie gebouwd. Even voor de duidelijkheid, dit verhaal is niet alleen op seks gebaseerd. Niet in dit deel ten minste. Er komt uiteraard wél seks in voor. veel leesplezier.

Snel sprong ik in de stromende regen op mijn versleten BMX. Met mijn versleten kleding en versleten leven. Ik liet achter mij een caravan met een dronken vader die mij voor de zoveelste keer had afgetuigd met zijn riem. ‘De reden, vraagt u’? ‘Doet er niet toe. Hij vond er altijd wel één.’ Ik reed langs het brede pad het woonwagenpark af, behendig langs de slagboom af en ik was weer vrij. Ik had alleen de kou onderschat, en door de haast vergat ik mijn jas. ‘Shit, en dus mijn gsm.’ Bedacht ik balend. Om 15:00 zou Angel bij de schuur zijn. En ik schatte het nu op 14:30. Dus besloot ik gewoon rechtstreeks naar daar te gaan. De kou trotserend. Langs het weiland zag ik de schuur al liggen en de pickup stond er niet. Dit betekende dat de kust veilig was. Zo nu en dan kwamen de eigenaars hooi halen en dan probeerde we nooit in de schuur te zijn. Ik smeet mijn BMX in een plas en rende naar binnen, alsof het nog enig verschil zou maken. Nat is nat, besloot ik. Eenmaal binnen probeerde ik klungelig de olielamp aan te steken. Maar mijn aansteker was nat en werkte dus niet. Ik besloot om de deur maar op een kier te laten en plofte neer op een hooibaal. Nat verkleumd en radeloos. Maar ook radeloos verliefd.

Ik had met Angel hier afgesproken omdat ik eindelijk eerlijk voor mijn gevoelens wilde uitkomen. We kwamen hier elke week wel een paar keer. Dit was ons stekje waar we thuis niet echt terecht konden. Al twee jaar ben ik smoor verliefd op hem. En ik had geen idee hoe hij zou gaan reageren. Soms had ik het idee dat het wederzijds is. De manier waarop hij kijkt naar mij. Hoe hij met mij omgaat. Hij doet soms echt zó lief dat het lijkt alsof we al een relatie hebben. ‘En zijn geaardheid vraagt u?’ ‘Ik heb werkelijk géén idee. Hij praat er nooit over.’ En ik durf uit angst voor afwijzing denkt ik, het al jaren niet te vragen. Ik ken hem al sinds mijn 14e en toen hij voor het eerst mijn klas binnen kwam sloeg mijn hart over. En die van alle meisjes in de klas. Maar ik weet het nog goed, Hij keek naar mij (trots). Zijn naam is ‘Angel’ en die naam heeft hij niet gestolen. Hij is lang voor zijn leeftijd; ‘1m80’ en is van top tot teen atletisch, maar niet overdreven gespierd. Zijn huid is perfect op elke plek die ik tot nu toe gezien heb. Hij heeft blond haar en groene ogen. Vooral zijn ogen zijn dan ook indrukwekkend. Kortom, hij is echt de mooiste jongen die ik ooit gezien heb, en hij is mijn beste vriend.

Ik ben Jayden en ik zei het al. Ik heb een kut leven. Mijn pa zuipt elke dag en reageert het dan op mij af. Mijn moeder is er niet meer. Al sinds mijn geboorte. Dóór mijn geboorte. Iets dat ik dagelijks nog te horen krijg van mijn pa. Ik ben 1m70. Ik ben ook blond maar heb blauwe ogen. Ik ben slank maar niet gespierd. Wel erg populair bij de meisjes. Maar die maken geen kans. Ik lig nu al een half uur te wachten en heb het ondertussen zó koud dat ik eraan dacht toch naar huis te gaan, met alle gevolgen van dien. Dit hield ik niet langer meer vol. Ik rilde van kop tot teen. Ik had er niet bij stil gestaan dat het in de zomer soms ook erg koud kan zijn. Zeker als je nat bent natuurlijk. Net toen ik opstond en door de kier naar buiten keek zag ik Angel aankomen in de verte. Naar huis gaan heeft ook niet veel zin meer dan.

Ook hij kwam kletsnat binnen, maar hij was wel wat beter voorbereidt. ‘Hey maatje, waarom heb je de lamp niet aangedaan?’ lachte hij terwijl hij een aansteker boven toverde. ‘Ik was zeiknat vriend, mijn aansteker werkte niet meer.’ Stotterde ik van de kou. Hij stak de lamp aan en hield hem boven zijn hoofd en inspecteerde de ruimte. Toen keek hij naar mij. ‘Jeeezus wat is er met jou gebeurd? Je bent helemaal blauw van de kou man.’ Meteen deed hij zijn jas uit en gooide die rond mij. ‘hier doe aan. Dan zal je het meteen warm krijgen.’ Zei hij bezorgd. En dat was ook zo. Maar dan van binnen. Zijn geur hing in de jas en zijn warmte zeker ook. ‘Gek, ben je in je shirt naar hier gekomen in de regen?’ vroeg hij met een verontwaardigde blik. ‘Ja ik had weer bonje met mijn ouwe.’ Bibberde ik. ‘O, was het weer zo ver?’ vroeg hij, en keek mij bezorgd aan. Hij is op de hoogte van wat er thuis gebeurd maar sinds een tijdje hou ik veel voor hem geheim. Toen wilde hij naar de politie gaan. En aangifte doen. Maar ik wilde dat niet en beloofde hem om de volgende keer als het gebeurde zelf te gaan. Sedert vertel ik Angel alleen nog maar over ruzies. Maar als mijn ouwe weer eens gemept had hield ik wijselijk mijn mond.

‘Wacht, ik heb een idee.’ Stamelde hij terwijl hij in zijn rugzak aan het graaien was. ‘Ik kom juist van voetbal en heb nog een shirt. Hij is wel niet schoon maar ik heb hem maar één keer gedragen. Het is beter dan je zeiknatte shirt.’ Hij wierp mij een klam shirt toe.’ “Waarom had ik de neiging eraan te ruiken?” Ik kan me nog net inhouden. ‘Kom doe aan, je bent toch niet vies van mij?’ ‘Nee nee.’ Lachte ik en deed de jas uit die ik over een paal hing, en ontdeed mij van mijn shirt. Ik stond nog steeds te rillen en Angel bleef maar naar mij kijken. ‘ocharme’ lachte hij met een duidelijke toon van medelijden. Hij liep naar mij toe en omhelsde mij. Hij sloeg zijn armen om mijn lijf. Mijn armen hangen wat bungelig naar beneden. Ik wist dat hij zorgzaam en lief kon zijn maar dit sloeg wel alles.

Wel werd ik direct warm. Zijn lichaam straalde in vergelijking met mijn huid. Hij liet een hand over mijn rug gaan. En op dat moment word ik scherp herinnerd aan het afscheidscadeautje van mijn vader. Zijn hand glijd over één van de striemen op mijn rug. Ik probeerde het te verbergen maar het deed erg pijn en Angel merkte het direct op. ‘Wat is er, wat heb je daar? Je huid voelt dik aan. Draai je eens om?’ Hij nam de olielamp en inspecteerde mijn rug. ‘Godverdomme, Is het nu weer zo ver?’ Het vuur stond in zijn ogen. ‘Ik zweer het je, ik ga straks echt…’ ijsberend liep hij heen en weer. Nog nooit had ik hem zo boos gezien. De tranen stroomde over mijn wangen. Angel liep naar mij toe. Hij keek mij recht in mijn ogen. ‘Hoelang is dit nu weer aan de gang?’ vroeg hij half verwijtend. ‘Het is nooit gestopt.’ Biechtte ik eerlijk. Angel werd razend. Hij ijsbeerde nog harder en sloeg zelfs keihard op een houten plaat.

Het verbaasde mij dat het hem meer deed dan mij, maarja, ik ben het inmiddels gewend. Weer kwam hij voor mij staan. Ik had zijn shirt inmiddels aan maar zijn jas nog niet. ‘Jayden, ik wil echt dat je er dit keer werk van maakt.’ Ik keek hem in zijn ogen. Die vol tranen stonden van woede en frustratie. ‘Ik, ik……’ Ik kreeg even niets uit mijn strot. ‘nee hé, je gaat dit toch niet weer laten gebeuren hé, Je kan dit niet blijven accepteren maat. Voor je het weet…….. Ik onderbrak hem. Zonder verder na te denken nam ik hem vast drukte hem tegen mij aan en kuste hem. Zeker tien seconde bleven we zo staan. Ik voelde zijn hart bonzen in zijn borst tegen mijn borstkas en zelfs zijn ademhaling door zijn neus verraadde zijn hartslag. Maar ineens bood hij weerstand. Hij keek mij aan met een gezicht vol afschuw draaide zich om en liep naar buiten. Sprong op zijn fiets en was weg. Ik liet mij op mijn knieën vallen. Hoe kon ik zo dom zijn? Nu ben ik ook mijn beste vriend nog kwijt. En wat voor indruk had ik bij hem achter gelaten.

Ik werd misselijk bij elke gedachte dat door mijn hoofd ging. Elke horrorscenario is tot werkelijkheid gekomen in de laatste vijf minuten. Ik deed de jas aan en vulde het olielampje. Ik moest wachten tot mijn vader sliep, anders was het gegarandeerd weer prijs. Dus maakte ik het mij zo comfortabel mogelijk. De hele tijd was ik aan het nadenken. Maar vooral de pijnlijke momenten speelde partte. Eenmaal wat opgewarmd viel ik in slaap. Even later werd ik wakker en ik zag dat het al bijna donker was buiten. Angel zat naast mij. Beter nog, ik lag letterlijk bijna op hem. Ik was zittend in slaap gevallen en was waarschijnlijk na dat Angel terug was gekomen en naast mij is komen zitten op hem gevallen. Ik ging recht zitten en dat maakte hem ook wakker. We keken elkaar aan en ik wilde direct mijn excuses aanbieden maar hij was me voor. ‘We zullen vergeten wat er juist gebeurd is?’ vroeg jij met een vriendelijke lach. De moet zakte me weer in mijn schoenen. Maar ik had hierin gelukkig niet mijn vriend verloren zoals ik vreesde.

We stonden recht en ik keek hem ernstig aan. ‘Nee Angel, ik zal dit nooit vergeten. Het spijt mij als je niet het zelfde voor mij voelt maar ik ben al twee jaar verliefd op jou’ zei ik met tranen in mijn ogen. ‘Jawel, we gaan het wel vergeten.’ Zei hij ernstig en liep op mij af. Nam mij vast en kuste mij. Ik wilde doorkussen maar het werd mij allemaal te veel. Dus hij….. Ik verloor het en zakte door mijn benen. De pijn, het verdriet…. ‘hey hey hey, koppie omhoog maatje’ zei hij. En hij keek mij weer met die zelfde ogen aan als anders. Die ogen waarin in mijn vertrouwen vond. Mijn reden van bestaan stonden op zijn netvlies. ‘Dit is wat we voortaan gaan herinneren.’zei hij met een lieve lach. We hebben die avond nog wat gepraat over van alles en nog wat, maar gekust hebben we niet meer. ten minste, niet op dat moment. We besloten dat het al laat werd en hij stond erop om mee te rijden naar de woonwagen. Eenmaal daar waren alle lampen uit dus mijn vader lag waarschijnlijk al ergens voor pampus. ‘Zien we elkaar morgen?’ Vroeg ik aan Angel die inmiddels zijn fiets al draaide. ‘ja tuurlijk. Hey geef even mijn jas terug. Nu heb ik het inmiddels koud.’ Lachte hij. Ik had er niet eens meer bij stil gestaan. Ik gaf hem zijn jas en hij vertrok. Ik had me ook geen Cinderella afscheid voorgesteld.

Eenmaal binnen liet ik me op mijn bed ploffen en zuchtte. Ik wilde juist mijn kleding uitgooien en onder de wol kruipen toen ik mijn vader hoorde toepen; ‘Jayden, Jayden!!!’ Shit hij heeft me gehoord besefte ik me. Nu gaat het hele gezeik weer van voor af aan beginnen. Hij wankelde mijn kamer binnen en probeerde zich aan de kast recht te houden terwijl hij van alles mompelde dat niet te verstaan was. Maar ik merkte aan hem dat dit weer zo’n moment zou worden. ‘Shirt uit jongen, wij hebben nog een appeltje te schillen.’ Zei hij terwijl hij zijn riem uit zijn broek trok. Ik stond op. Deed mijn shirt uit en knielde langs mijn bed. Wat ben ik toch een lafaard. Klets, klets, klets, de ene na de andere. Normaal zou je denken dat iemand zich in die positie afvraagt hoelang het nog door zou gaan, of ‘waarom ik?’ of weet ik veel. Nee, ik dacht aan hoe ik deze striemen weer zou verbergen op school. Want dit keer was het wel heel erg. Zeker drie minuten ging het zo door. Maar ineens vloog de deur van de caravan open. Daar stond Angel. Zijn gezicht was vuur rood en zijn gezicht was nat van de tranen.

Hij bibberde. ‘Wat doe jij hier?’ schreeuwde mijn vader. Maar Jayden zei niets. Keek hem ijskoud aan en zei: ‘Dit is de laatste keer geweest dat jij Jayden geslagen hebt.’ Zei Angel vastberaden. ‘O, en wie ga jij daar veer meepakken?’ spotte mijn vader. Maar Jayden nam een geweer uit zijn broekriem onder zijn jas vandaan. Ik herkende het direct. Het was het geweer van zijn eigen vader. Ik wilde nog roepen maar het was te laat. Een kogel trof hem recht in zijn hoofd. Dood viel hij op de grond neer met zijn ogen wijdt open. Ik kon me niet bewegen. ‘Kom we moeten weg hier.’ Riep Angel die van alles bij elkaar aan het pakken was. Ik vroeg mij af hoe hij hier op dit punt zo cool onder kon blijven. Hij nam de portomone van mijn vader en zijn autosleutels uit de ladekast. ‘schiet nou op, pak wat spullen.’ Ik luisterde weer gehoorzaam maar kon mijn ogen niet van het lijk van mijn vader houden. Ik nam mijn rugtas en stak er wat kleding in en volgde Jayden die naar de auto liep. ‘We kunnen mijn vader hier toch niet zomaar achter laten?’ Vroeg ik. Mijn gedachte schoten van links naar rechts. ‘Wat wil je doen dan? Hem mee nemen en begraven?’ Ik rilde bij de optie die hij voorstelde maar zag geen andere keuze. Geen van ons twee dacht nu écht helder na maar dat we hem niet konden achterlaten besefte we nu wel. Met veel moeite kregen we hem op de achterbank gelegd en gooide en dekentje over hem heen waarna we wat troep en bloed wegpoetste. Ik nam twee scheppen en gooide die in de kofferbak. We stapte in de auto en reden weg. Op een lange weg richting Rijvelaar en bleven de weg volgen zonder enig woord te zeggen.

Uren keken we voor ons uit en zijden geen woord. Ik denk dat we allebei nog moesten verwerken wat ons zojuist was overkomen. Het begon licht te worden en ineens vanuit het niets reed hij een bospad in die we minstens vijf minuten bleven volgen. We wisten wat ons te doen stond. We stapte uit en begonnen te graven. Drie uur ging voorbij en eindelijk uitgeput laten wij ons tegen de rand van het graf zakken en keken elkaar aan. Het zweet gutste van ons af. Zijn haren zagen eruit alsof hij net gedoucht had, maar dan vettig, doch minstens zo nat. In zijn gezicht zat modder. Ik keek hem aan een veegde was van zijn wang. Ik wist niet of ik hem bedanken moest of vermoorden, maar voor het laatste ben ik te laf. ‘Besef je wat er zojuist gebeurd is?’ vroeg ik hem. Vooral omdat hij er wat verward bij zat. Hij keek me aan. ‘ja, ik heb zojuist jou vader…… Ik kuste hem vol op zijn mond.

Ineens gingen alle remmen los. Hij trok zijn eigen hemd letterlijk van zijn lijf en ontdeed mij ruw van de mijne, nog steeds zijn eigen voetbalhemd dus. Terwijl hij zo veel mogelijk contact probeerde te houden met mijn mond. Zijn ademhaling was wild. Als van iemand die net een marathon gerend heeft. Hij drukte zijn natte lijf tegen de mijne en deelde voor het eerst zijn tong. Ik dacht dat ik smolt. Mijn hart bonsde hard in mijn keel. Hij keek me aan. Met zijn neus bijna tegen de mijne. ‘Jayden, zeg me dat je voor altijd de mijne bent.’ Ik keek hem terug aan in zijn bosgroene ogen. En hij las het antwoord van mijn gezicht. Met een voldane lach bukte hij zich. Zette zijn tong net boven mijn navel en like. Van mijn navel tot over mijn keel tot aan mijn kin. Weer keek hij me aan. Weer met zijn neus tegen de mijne. ‘Jayden, zeg me dat je voor altijd de mijne bent.’ Ik keek hem weer in zijn ogen en voelde zijn warme adem in mijn gezicht.

alweer liet ik het hem van mijn gezicht lezen. Hij lachte weer stil en opende mijn broeksknoop en rits terwijl hij me kuste, waarna hij wat onhandig mijn broek liet zakken. Hij keek me weer aan. Met zijn neus tegen de mijne. ‘Zeg het me.’ Ik zag het geen wat hij die dag gedaan had niet als een misdaad maar op de een of andere manier als een heldendaad. Wat een liefde was hier voor nodig. Ik nam zijn hand vast. Op de vlies tussen zijn duim en wijsvinger aan de bovenkant van zijn hand zat bloed. Net als over zijn onderarm en shirt. Ik wreef over zijn arm om het tevergeefs weg te wrijven. Ik kijk hem terug aan. ‘Ja’ zei ik kortdaad. ‘wij zijn voor altijd bij elkaar.’

Hij deed mijn onderbroek klungelig omlaag en keek naar mijn penis. Die inmiddels rotshard overeind stond. Hij keek me aan en lachte. ‘Wauw, dit had ik niet achter jou gezocht.’ Ik wist wat hij bedoelde. Ik ben een smal ventje, maar dat kan je niet terugzien aan mijn lul. Die is aan de extreme kant. Hij nam hem in zijn loeihete hand en kuste mij tijdens. Waarna hij overging op pijpen zijn lippen sloten zich rond mijn enorme eikel en hij deed moeite hem diep in zijn mond te steken. Maar het voelde geweldig. Toen ik fantaseerde over hem, zag ik hem als top en mijzelf als bottem. En dat was nu in de praktijk niet anders. Hij pijpte nog even door en beval mij op handen en knieën te gaan zitten. Hij drukte zijn lul van 18cm tegen mijn kont en begon te drukken. Ik moet toegeven dat ik soms solo oefende hierop maar dit was toch lastig te verwerken.

Met wat wringen en spuug lukte het uiteindelijk en hij begon mij te neuken. Dit deed in het begin veel pijn maar na een tijdje lukte het goed. Hij trok mij overeind aan mijn schouder en ik voelde zijn buik tegen mijn rug, terwijl hij hevig bleef doorrijden. Ik werd overmand door een merkwaardig gevoel. Een gevoel van…. ‘O mijn God’ riep ik uit. ‘Harder’ Hij gehoorzaamde en begon nog heviger. ‘haha gaat het?’ vroeg hij met zijn lippen vlak langs mijn oor. ‘Nee, het gaat niet. Harder, Harder!’ Hij begon nog harder te neuken en toen gebeurde het. Ik kwam in een explosie klaar. En liet dit duidelijk merken maar eerder doordat ik het niet konverbergen. En ook hij kwam klaar en schreeuwde het uit. Bezweet en hijgend kuste we elkaar na. Waarna we ons kleedde met wat over was van onze kleding en kropen uit het graf. Voldaan keken we elkaar aan. En we lachte. ‘Ik zou zo weer kunnen,’ lachte hij. ‘Ben jij nu klaargekomen door dat ik jou anaal neukte?’ Vroeg hij. Ik zag dat het hem opwond. ‘Uhm…. Ja, ik wist ook niet dat dit mogelijk was. Ik voelde me er ergens een beetje beschaamd door.

Nu was even het moment van pret voorbij. Met tegenzin begonnen we aan het werk dat voor ons lag. Stuntelig haalde we het lijk van mijn vader van de achterbank en gooide het in het graf. Snel gooide we het dicht en begroeven zelfs de scheppen. Het laatste deden we met de hand en onze voeten. Eindelijk klaar. Weer vielen we in elkaars armen en kuste. Het licht scheen nu overduidelijk door de takken van de bomen wat aangaf dat de zon in hoogte won. Het was al laat en we moesten door. Voor iemand het merkt moesten we nog sporen uitwissen én een goede reden verzinnen voor de plotse verdwijning van mijn vader. Voorlopig konden we mensen wijsmaken dat hij bij zijn zus was. Iets dat we vaker deden tijdens de vakantie. Maar normaal ging ik altijd verplicht mee. Het feit dat ik nu oud genoeg ben om alleen thuis te blijven zal niet lang stand houden besefte we. We reden het zandpad weer af. Het leek een uur te duren. Weer zeiden we niet veel. Ik denk dat we allebei te zwaar onder de indruk waren om écht te kunnen genieten van elkaar. Nu althans.

Eenmaal op de grote baan uitgekomen draaien we weer naar rechts. Van hieruit is het één lange rechte weg naar huis. Zo goed als ten minste. Maar toen we vijf minuten aan het rijden waren vielen al onze dromen in duigen. Achter ons zette een politie auto zijn zwaailampen aan. Ik schrok me helemaal rot, en angst overviel me. ‘Shit we zijn erbij’ riep ik nog uit. En dat was het moment dat ik wakker werd.

Ik keek om mij heen. Het was inmiddels een stuk minder koud en ik was zelfs al wat opgedroogd. Ik ging recht zitten. De olielamp was inmiddels leeg en uit en het enige licht was die van de avondschemer door de kier van de deur. Wat een droom. Ik overdacht alles. Alles was zó realistisch geweest. Ik kon bijna niet geloven dat ik nu hier was. In de zelfde situatie als toen Angel vertrok. Ik liep naar buiten en wilde mijn fiets pakken maar die was nergens te bespeuren. Gefrustreerd begon ik aan mijn wandeling naar huis. Eenmaal thuis waar mijn vader op de bank lag te slapen met de tv aan en een vijftal bierflesjes langs zich op de grond, kijk in op mijn gsm. 13 gemiste oproepen 4 smsjes. 2 voicemail berichtjes. Ik was doodsbang. Ik durfde niet één van deze berichten onder ogen te komen. Na een kwartier ijsberen besluit ik één van de voicemail berichten te beluisteren. Met een bang hart bel ik 1933. ‘Uw eerste bericht:’ “Hey lieverd. Ik ben je overal aan het zoeken. Je bent niet thuis en in de schuur ben je ook niet want ik zag je fiets niet meer daar. Ik wil je snel spreken, ik hou van je.” Mijn hart maakte een sprongetje. Ik luisterde het 2e bericht. ‘Uw tweede bericht:’ ‘Schat, luister, ik wilde jou zo niet achter laten. Bel me alsjeblieft. Ik voel me zó kut nu. Je overviel me gewoon.’ Ik las elk bericht en smolt terwijl ik las.

Wordt vervolg indien genoeg reacties 😉