Verlangen

Elke keer als ze in mijn blikveld komt, slaat mijn hart een keer over. Dan krijgt mijn sluimerende verlangen naar haar weer een nieuwe oppepper. Angelique is van de financiële afdeling, terwijl ik nu net een jaar op de juridische afdeling werk. In die zin hebben we weinig met elkaar te maken, anders dan dat ik soms contact heb met haar over facturen die verstuurd moeten worden, rekeningen die nog niet betaald zijn, of mijn eigen declaraties. Ze lacht altijd vriendelijk. Een roodharige schoonheid die straalt en licht geeft en soms alleen, in een krans van verblindend geel licht, op haar plek zit, achter haar computer. Nou ja, zo zie ik haar dan, want in werkelijkheid zit ze daar gewoon met nog veertien collega’s onder het blauwige tl-licht te werken.

Vanaf de eerste dag dat ik hier kwam werken, viel ze me op. Ze stond bij de koffieautomaat toen ik haar voor het eerst zag. Hoe kon ze ook niet opvallen? Haar lange vuurrode haren golfden over haar schouders en haar rug. Haar blanke huid met ontelbare sproeten in fel contrast met die haren. Ze droeg een groen mantelpakje. Ik viel meteen voor haar. Nou ja, niet letterlijk dan. Het zou een beetje lullig geweest zijn als ik letterlijk over mijn eigen benen was gestruikeld en haar voor de voeten was gevallen. Een eerste indruk maak je maar één keer en dit zou alles verpest hebben. Ze zou om me gelachen hebben en me nooit meer serieus hebben kunnen nemen. Zo zag ik dat ten minste.

Ze was vriendelijk. Meteen vanaf het begin. Maar wel op een neutrale manier. Ze was vriendelijk naar iedereen, niet alleen naar mij. Maar tegelijkertijd hield ze ook afstand. Ook van iedereen en niet alleen van mij. Ze was een beetje een mysterie. Oh, ze was collegiaal, ze was sociaal en in de lift had ze altijd wel een woordje over voor degene die met haar de reis naar de 17e etage maakte. In de kantine, waar we met zijn allen tussen de middag de lunch gebruikten, zat ze meestal met een paar van haar directe collega’s aan een tafeltje. Maar soms schoof ze aan bij een ander tafeltje. En soms waren anderen zo brutaal om aan te schuiven bij haar tafeltje, als daar nog een stoel vrij was. Volgens mij alleen maar vanwege Angelique. Ook ik heb dat wel eens gedaan. Ik voelde me zeker niet onwelkom. Ik werd altijd direct betrokken bij de gesprekken die ze voerden aan die tafel.

Toen ik hier kwam werken, was ik al weer een tijdje vrijgezel. Ik was op mijn 19e al gaan samenwonen met mijn toenmalige vriendin. We studeerden allebei aan dezelfde universiteit en vonden het wel een goed idee om samen een appartement te nemen. Het was praktisch, maar we verlangden ook naar een leven samen. Dat ging drie jaar perfect. We waren twee handen op één buik en ik had me al helemaal ingesteld op een leven met haar. Tot de dood ons scheidde, zoals dat zo mooi heet. Het kwam er niet van. Na ons afstuderen kwamen voor het eerst de verschillen naar boven. Over onze plannen voor een huis, ons werk, kinderen, vakanties. Overal hadden we een andere mening over. Hoe hadden we dat niet eerder kunnen zien aankomen? Het moet de onschuld van de jeugd zijn geweest. Waarin de lol en de onbezorgdheid de overhand had. Lol die we ook grotendeels in bed beleefden. Als we het ergens wel over eens waren, was het ons seksleven. Daar was nooit iets mis mee geweest en zelfs toen we uit elkaar gingen, was het wederzijdse verlangen op dat vlak nog niet gedoofd.

We gingen als vrienden uit elkaar. Respecteerden het feit dat we de rest van ons leven net even anders zagen. Zo kwam er na precies vier jaar een einde aan onze relatie. Niet aan onze seks. Af en toe spraken we nog af. Voor een drankje, een etentje, of gewoon een gesprek. Zo’n afspraak eindigde steevast in bed. We neukten elkaar helemaal suf, maar wisten verdomd goed dat het niet meer was dan dat. Heerlijke seks zonder verplichtingen, met ieder een eigen leven om op voort te borduren. Het hield trouwens na bijna een jaar op, toen haar relatie met haar nieuwe vriendje wat serieuzer begon te worden. Ze kwam langs om het te vertellen en dat deed ze in bed, net nadat ze luid kreunend haar tweede orgasme had ondergaan en net voordat ik me aan het werk zette om haar dat derde orgasme te bezorgen. Uiteraard heb ik dat gewoon afgemaakt. Ze zou niet anders gewild hebben. Het speet ons allebei en ze vond dat het beter was dat we elkaar niet meer zagen. Ze vertrouwde zichzelf niet helemaal en mij nog minder.

Het zat intussen helemaal in mijn systeem dat we niet voor elkaar bedoeld waren. Een leven samen zat er echt niet in. Nu moest ik accepteren dat ze helemaal uit mijn leven zou verdwijnen. Maar toch verlangde ik nog een tijd lang naar haar. Haar lichaam dan toch. Haar zachte huid, haar kleine borsten met die grote, harde tepels. Haar volle lippen die ik maar al te graag met mijn eigen lippen beroerde. Lippen die trouwens ook geweldig werk deden op een ander vlak. Maar ook haar strakke billen, haar prachtige vagina, die ik zo kon uittekenen tot een fotorealistisch beeld als het moest. Hoe vaak had ik die al niet van dichtbij bekeken voordat ik me er op wierp om haar genot te schenken? Door elkaar niet meer te zien, konden we zeker niet toegeven aan het sluimerende verlangen dat er nog steeds was en niet van de ene op de andere dag voorbij ging.

Ik ging natuurlijk ook naar bed met andere vrouwen. Als een gezonde jonge man, met een gezond libido, had ik niet alleen behoefte aan een lichamelijke bevrediging, maar ook van een gewoon samenzijn met een leuke vrouw kon ik genieten. Mijn verlangen beperkte zich in die zin niet tot alleen mijn ex, maar strekte zich al snel uit tot het gehele veld van de jaagbare leden van het andere geslacht. Op mijn leeftijd, 25 inmiddels, was dat jachtveld groot. Het werd bevolkt door hordes mooie vrouwen die ook naar iets op zoek waren. Ik ontweek degenen die vooral verlangden naar een duurzame relatie. Daar was ik gewoon nog niet aan toe. Ik wilde geen herhaling van mijn eerste relatie. Had nog geen zin om meteen afspraken te maken die me voor de rest van mijn leven vastlegden. Maar in de range van pakweg 20 tot 35 jaar zijn er zoveel vrouwen die net als ik verlangden naar een ongecompliceerd samenzijn voor een korte tijd. En echt niet alleen voor de seks trouwens. We gingen uit, etentje, theater, bioscoop. Soms samen, soms met andere vrienden erbij. Een weekendje weg, gewoon in Nederland, of een lang weekend naar het buitenland. Of gewoon thuis op de bank, voor de TV, een film of een mooie TV-serie kijkend. De nachten daarna waren wild en passioneel, dat hoef ik je niet te vertellen.

Sinds ik Angelique ken, verlang ik vooral naar haar. Ik wil haar beter leren kennen. Ik wil alles van haar weten. Ze is een mysterie voor mij dat ik wil oplossen. De collega’s weten weinig van haar. Ik raakte min of meer bevriend met Mark, een collega die hier al vier jaar werkt. Ooit had hij ook een oogje op Angelique.
“Ze houdt volgens mij niet van mannen”, zei hij me eens. “Ik heb al mijn charmes in de strijd gegooid, maar niks, nada, zip. Ze is zo glad als een aal en weet elke toenadering te ontwijken.”
Hij had het opgegeven.
“Nou ja, ik heb haar ook nooit met een vrouw gezien, maar zoiets moet het wel zijn”, zei hij nog.
Mark had aan zelfvertrouwen geen gebrek. Hij dacht dat alle vrouwen voor hem zouden vallen als hij met zijn vingers knipte. De enige reden voor mislukte avances moest wel zijn dat de vrouw lesbisch was.

Ook met Corine, van de financiële afdeling, was ik bevriend geraakt. Een mooie, blonde vrouw, 32 inmiddels al, maar nog steeds single. Altijd netjes gekleed, maar alleen al haar oogopslag beloofde seks. Zo laagdrempelig dat ik het wel aandurfde om haar mee uit te vragen voor een etentje. Ze lachte toen ik het haar vroeg, maar ze zei toch ja. Haar lachje had iets waardoor ik me niet helemaal op mijn gemak voelde, maar ik dacht al aan de nacht die zou volgen. Ik stelde me al voor hoe ik haar thuis zou uitpakken. Een cadeautje voor direct gebruik. Ik zou haar langzaam uitkleden en haar lichaam strelen. Ik zou haar borsten in mijn handen nemen en ze zachtjes kneden. Haar tepels door mijn vingers laten rollen, tot ze hard en groot werden. Dan zou ik ze tussen mijn lippen nemen en naar binnen zuigen alsof ik een hongerige baby was. Haar slipje zou ik tussen mijn tanden nemen en naar beneden trekken, waarbij mijn neus door haar schaamhaar streelde en ik haar vrouwelijke geuren kon opsnuiven. Ik zou haar proeven en op mijn tong laten klaarkomen. Ik zou haar neuken en we zouden allebei nog meerdere keren klaarkomen, kronkelend van genot. Volledig bevredigd zouden we beiden in elkaar verstrengeld in slaap vallen. God, wat verlangde ik daar naar!

Ik haalde haar thuis op en toen ze de deur openmaakte sloeg mijn hart alweer twee keer over. Ze was mooi, bijna net zo mooi als Angelique. Ze zag er uit als een godin van de seks. Ze straalde seks uit en rook naar het vooruitzicht van seks. Ze lachte weer.
“Voordat we gaan, moet ik je toch nog iets vertellen”, zei ze. “Ik heb al een beetje spijt dat ik het zo ver heb laten komen, maar ik wil zeker niet verdergaan onder valse voorwendselen.”
Ze sprak in raadselen, maar dit kon nooit goed zijn. Ik zag de seks al langzaam over de horizon verdwijnen.
“Ik dacht dat je het eigenlijk wel wist, maar ik ben lesbisch”, zei ze. “Meer dan dat etentje en een goed gesprek zit er helaas niet in. Je kunt nu nog terug, als je wilt.”
Ja, daar viel de seks over de rand van de aarde om te verdwijnen in een enorme zwarte leegte waarin het nooit meer terug te vinden zou zijn.
“Het spijt me”, zei ze, toen ik niet direct reageerde. “Ik had het niet moeten doen, maar ik vind je sympathiek en dacht dat we misschien ook zo wel een leuke avond konden hebben.”
Ik wist een lachje op mijn gezicht te toveren.
“Kom”, zei ik. “We kunnen er inderdaad altijd nog een gezellige avond van maken.”
Ik bood haar mijn arm aan en zo liepen we naar het restaurant, drie straten verderop.

Nu ik mijn verlangen naar Corine opzij gezet had, hadden we een leuke avond. Ze praatte makkelijk en wist wanneer ze moest luisteren. We werden vrienden. Mijn eerste vriendin waarmee ik geen seks had gehad en waarmee ook duidelijk was dat dat er nooit van zou komen. We vertrouwden elkaar en konden al snel alles met elkaar bespreken. Met haar kon ik praten over zaken waarmee ik nooit met mijn mannelijke vrienden kon praten, en ook niet met de vrouwen waarmee ik het bed deelde. En dat was wederzijds. Ze waardeerde mijn mannelijke perspectief op haar vrouwenproblemen. Dat ook Angelique een keer ter sprake kwam, was onvermijdelijk.
“Ze houdt zeker niet van vrouwen”, zei ze. “Geloof me, ik heb het geprobeerd.”
“Maar weet je dan iets meer van haar relaties?”, vroeg ik. “Heeft ze een vriend? Of een vriend gehad? Gaat ze uit met mannen?”
“Geen idee”, ging ze verder. “Als er iemand haar privéleven verborgen weet te houden, is het Angelique wel. Ze is zo glad als een aal in het ontwijken van vragen in die richting.”
Zo wist ik nog niks en groeide alleen maar mijn verlangen naar deze roodharige schoonheid. Maar ik durfde haar niet rechtstreeks te benaderen. Durfde haar niet te vragen. Het risico dat mijn verlangen ruw de grond in werd geboord was te groot. Liever bleef ik dromen dat het er nog ooit van zou komen. Tegen beter weten in wellicht.

Ik bleef natuurlijk met andere vrouwen omgaan. Gewoon voor de gezelligheid, maar ook voor de seks. Het lichaam heeft immers ook behoeftes. Ik kan intens genieten van een mooi vrouwenlichaam. Ik neem niet alleen, maar geef ook graag. Ik wil dat een vrouw ook van mij geniet en dat ik haar iets kan geven waar zij om verlegen zit. Aandacht, een goed gesprek, lichamelijk contact, vrijen, of gewoon een stevige neukbeurt. De verlangens van een vrouw zijn net zo divers en diep als die van mij of elke willekeurige andere man. Dieper nog, denk ik, want hoeveel mannen zijn niet alleen op zoek naar die kans om een vrouw te neuken, zonder al dat andere? Toch zag ik hier een lichte ontsporing van mijn verlangen naar Angelique. Ik begon haar te zien in plaats van de vrouwen die mijn bed deelden. Dan was het Angelique die mij bereed en wiens borsten voor mijn ogen heen en weer schommelden. Angelique die met vertrokken gezicht onder mij lag en luid kreunend en kronkelend klaar kwam. Angelique die haar lippen om mijn stijve pik vouwde. Een massa rode haren die op en neer bewoog in mijn schoot. Angelique die al mijn zaad inslikte.

Vandaag werk ik precies een jaar bij dit bedrijf. Ik heb een paar dozen luxe koekjes bij de koffieautomaat gezet en ik zie dat er gretig van genomen wordt. De meesten komen even langs bij mijn bureau om me te feliciteren, en me te bedanken voor de traktatie. Zo ook Angelique.
“Gefeliciteerd Niels”, lacht ze. “Dat je het hier al een jaar uithoudt is een hele prestatie!”
Eigenlijk is het dat helemaal niet. Het is een prachtig bedrijf om voor te werken en ik ga elke dag met plezier naar kantoor. Dat Angelique daar is, is trouwens wel een flinke bonus. Als ze wegloopt bij mijn bureau, kijk ik haar na. Ze draagt weer dat groene mantelpakje dat ze ook droeg toen ik haar de eerste keer zag. Haar lange, golvende haren vallen over haar rug, tot net boven haar billen. Billen die strak verpakt zitten in dat rokje. Ze heeft een smalle taille en goed geproportioneerde heupen en billen. Haar benen ogen lang, maar dat komt wellicht ook omdat haar rokje net iets aan de korte kant is. Oh, het is niet onzedelijk of zo, maar ze weet hoe ze maximaal effect kan behalen met haar uiterlijk. Ze draagt geen kousen en haar blote voeten steken in sandalen met een halfhoge hak. Hakjes die spits toelopen, wat een elegante blik oplevert. Haar loopje laat haar billen en haar heupen van links naar rechts wiegen en weer terug.

Mijn gedachten slaan op hol. Ik moet iets doen om dat verlangen te blussen. Ik sta op en loop achter haar aan. Er is niemand anders op kantoor dan wij tweeën. Het is doodstil en de verlichting wordt gedimd. We lijken wel alleen op de wereld. Ze loopt naar de kopieerruimte en ik volg haar wiegende achterwerk. Ze heeft een rapport wat ze begint te kopiëren. Twee pagina’s tegelijk, op A3-formaat. Ze staat met haar rug naar de deur en ziet niet dat ik in de deuropening naar haar kijk. Pas als ik de ruimte binnenga en de deur achter me sluit, kijkt ze even verschrikt om.
“Oh, jij bent het, Niels”, zucht ze opgelucht. “Ik schrok even.”
Ze draait zich om en kijkt me aan. Ze draagt een wit bloesje onder het groene jasje. Zoals altijd is het een bloesje wat losjes valt. Niet strak om haar borsten, zoals bij diverse andere vrouwen op haar afdeling. Het verbergt de vorm van haar borsten. Het verbergt hoe groot haar borsten zijn. Maar ik weet dat ze groot zijn. Heel af en toe heb ik een glimp kunnen opvangen van de contouren van haar borsten. Bij bepaalde bewegingen, of omdat ik een kleine inkijk had tussen twee knoopjes door. Maar in grote lijnen is het een goed bewaard geheim wat zich daar onder dat bloesje bevindt. Ik moet toegeven dat ik de ontbrekende delen tussen die kleine flitsen die ik heb waargenomen ook met een bepaalde fantasie heb ingevuld.

Ze draait zich weer om en gaat verder met kopiëren. Ik loop op haar af en streel door haar lange haren.
“Wat heb je prachtige rode haren”, fluister ik in haar oor.
Ze lacht, maar zegt niks. Gaat stug door met kopiëren. Ik zie het als een aanmoediging om verder te gaan. Mijn hand streelt over haar rug. Bij haar heupen stop ik. Ik wil niet te handtastelijk worden zonder dat ze me daarvoor toestemming geeft.
“Vanaf het eerste moment dat ik je zag, verlang ik al naar je”, zeg ik.
Ze draait zich om.
“Waarom heb je dat dan niet eerder gezegd?”, vraagt ze. “Weet je dan niet hoeveel ik naar jou verlang?”
Ze vliegt me om de nek en zoent me hartstochtelijk. Haar tong dringt tussen mijn lippen door en danst in mijn mond. Haar warme boezem drukt tegen mijn borst als een opgeblazen airbag. Stevig, maar toch zacht. Hier zal ik me niet aan verwonden.

Angeliqua doet een stapje naar achter en laat het jasje van haar mantelpakje van haar schouders glijden. Snel maakt ze de knoopjes van haar bloesje los en voor het eerst kan ik een ongehinderde blik werpen op haar boezem. Mijn adem word afgesneden als ik die boezem in volle glorie zie. Ze is nog groter dan ik dacht. Groter dan ik me in mijn natste dromen had voorgesteld. Haar borsten worden bij elkaar gehouden door een prachtige bordeauxrode BH met randjes kant en andere versieringen. Ik duw het bloesje over haar schouders naar beneden en het valt op het jasje wat al op de grond ligt. Ik wil mijn handen utsteken om deze prachtige borsten te omvatten, voor zover dat ten minste lukt met dit formaat. Haar ogen stoppen me en haar handen gaan achter haar rug, waar ze de sluiting van de BH opent. Als ze die over haar armen naar beneden laat glijden, vallen haar borsten hun vrijheid tegemoet. Ze zijn groot en rond. Ongetwijfeld ook zwaar. Ze deinen zachtjes op en neer. Haar tepels zijn bleekrood, evenals haar grote tepelhoven. De huid daaromheen is licht en bijna roomwit. De sproeten zijn ook hier volop aanwezig, al zijn ze zo licht van kleur dat er bijna te weinig contrast is om ze te kunnen zien.

Ik kan en hoef me nu niet meer in te houden en mijn handen sluiten zich om haar prachtige tieten. Ze zijn warm, strak en toch zacht. Haar huid is als fluweel. Met gesloten ogen geniet ik van deze aanraking. Ik volg haar rondingen, voel de lichte rimpeling van haar tepelhoven. Knijp zachtjes in haar harde tepels. Ze maakt intussen mijn riem los en opent mijn gulp. Haar hand glijdt van boven in mijn onderbroek.
“Allemachtig, wat een harde pik”, fluistert ze. “Is die voor mij?”
Ik geef geen antwoord, maar draai haar om. Zachtjes duw ik haar voorover. Ze snapt wat ik wil en legt haar tieten op de glasplaat van het kopieerapparaat waarvan de klep nog steeds openstaat. Ze spreidt haar benen iets en neemt de positie in die ik van haar verwacht. Per ongeluk raakt ze daarbij de startknop van het kopieerapparaat. Een haarscherpe kleurenkopie op A3 van haar tieten, platgedrukt op de glasplaat, rolt uit het apparaat. Die moet ik straks niet vergeten mee te nemen! Dit is een waar kunstwerk! Ik duw mijn broek over mijn knieën en mijn pik zwaait vervaarlijk in het rond, op zoek naar een warme plek om zich in te begraven.

Ze kreunt goedkeurend als ik haar rokje omhoogschuif tot rond haar middel. Ze draagt een bordeauxrode string. Niet veel meer dan een veter die tussen haar billen zit. Aan de voorkant ongetwijfeld een klein driehoekje stof wat haar meest intieme plekje verbergt. Ik trek de veter opzij naar rechts en leg deze over haar stevige bil. Ze kantelt haar bekken en schenkt me een blik op haar natte spleet. Een plukje rood schaamhaar wordt zichtbaar tussen haar benen, als een klein struikje om haar clitoris uit de wind te houden. Haar schaamlippen glinsteren van het geil. Een dikke druppel loopt langs de binnenkant van haar been naar beneden. Ze wil me, dat is duidelijk, en ik laat er geen gras over groeien. Ik zet mijn pik tegen haar schaamlippen die als vanzelf uiteenwijken en zich strak sluiten om mijn eikel. Soepel glibber ik haar kletsnatte kut binnen, en ik penetreer haar in één beweging tot aan mijn ballen.
“Oh god, Niels”, kreunt ze luid. “Wat heb ik hier naar verlangd!”
Zachtjes grommend begin ik haar te neuken. Eerst langzaam. Ik geniet van de voorzichtige strelingen van mijn pik langs de wand van haar kut. De kleine stroomstootjes die uitgewisseld worden tussen de meest intieme delen van onze respectievelijke lichamen.

Met mijn handen op haar heupen blijf ik diep in haar stoten. Ze kreunt van genot.
“Harder”, smeekt ze me. “Neuk me hard, Niels!”
Ik vervloek mezelf als ik voel dat mijn orgasme in aantocht is. Het is te vroeg, te snel! Zo gênant! Ze is zelf nog lang niet zover, dat kan niet. Mijn verlangen naar haar is zo groot, dat ik ook niet kan stoppen. Ik kies voor de op één na beste optie. Ik blijf haar neuken als ik klaar kom en mijn zaad diep in haar deponeer. Stoot na stoot voel ik de kramp in mijn ballen die zich geheel lijken te ledigen als ultieme climax van een zo lang opgekropt verlangen. Mijn eikel raakt even overprikkeld door het intense contact. Normaal is dit het moment voor een pauze. Een moment van herstel waarin ik in elkaar schrompel tot ik al snel daarna weer hard wordt voor een tweede ronde. Nu ga ik door. Wonder boven wonder blijf ik stijf en hard en soppend in mijn eigen sperma en haar overvloedige geil neuk ik haar verder alsof er niks gebeurd is. Ik vraag me af of ze zich wel realiseert dat ik al een keer ben klaargekomen. Heeft ze mijn zaad gevoeld dat ik diep in haar spoot?

“Oh god, Niels”, kreunt ze. “Wat neuk je lekker! Ik ga zo komen!”
Nog harder beuk ik in haar en ook ik voel dat er weer een orgasme zit aan te komen. Haar billen zijn rood waar ik steeds tegen haar aan stoot. In een opwelling geef ik een klap met mijn vlakke hand op haar rechter bil. Mijn handafdruk kleurt eveneens rood.
“Oh god, ja! Nog een keer!”, schreeuwt ze.
Met mijn andere hand geef ik een klap op haar linker bil zodat de roodverkleuring weer symmetrisch is.
“Ja, dat is het! Daar komt het!”, gilt ze. Ik voel haar kut samentrekken rondom mijn pik en heftig schokkend komt ze nu klaar. Haar benen trillen en ik hou haar stevig vast bij haar heupen om haar niet van het kopieerapparaat te laten vallen. Ongecontroleerd raakt haar hand weer de startknop en de ene na de andere kleurenkopie van haar prachtige tieten rolt weer uit het apparaat. Helemaal platgedrukt en haar harde tepels weggedrukt in haar zachte vlees. Nog een paar stoten en opnieuw voel ik mijn eigen orgasme vanuit mijn pik door mijn lichaam trekken. Ergens diep in mijn ballen vindt ik nog een laatste restje zaad wat ik samen met de nodige sappen weer diep in haar deponeer. Langzaam blijf ik haar neuken tot ze weer tot bedaren komt en mijn orgasme geheel uit mijn lijf is gegleden. Volledig opgebrand glijdt mijn snel krimpende pik uit haar. Zaad en geil stromen langs haar benen naar beneden.

“Hallo Niels! Spaceship to Earth, ben je daar nog?”
Ik schrik op van deze woorden. Mijn dagdroom knalt uit elkaar als een supernova. Het is Angelique die over me heen gebogen staat. Haar ogen staan zorgelijk. Haar boezem hangt zo dicht bij mijn gezicht dat ik er niet omheen kan. Tussen twee knoopjes staat haar bloesje een klein beetje open en kijk ik op een klein randje bordeauxrood kant van haar BH, met daarboven een stukje blote huid van haar borsten. God, wat verlang ik naar haar! Ik slik een keer.
“Sorry, sorry”, zeg ik. “Ik zat even ergens aan te denken.”
“Toch niets ergs?”, vraagt ze.
Ik schud mijn hoofd. “Nee, het is eigenlijk ook niet heel belangrijk.”

Ik glimlach naar haar en weer weet ik met succes mijn verlangen naar haar te verbergen. Ze draait zich om en wil weglopen, maar dan bedenkt ze zich. Als ze zich omdraait zie ik een aarzeling op haar gezicht.
“Niels, weet je…”, begint ze. “We kennen elkaar nou precies een jaar, niet dan?”
Ze verwacht geen antwoord op deze retorische vraag, dat is duidelijk. Ze likt een keer langs haar lippen.
“Ik vind je eigenlijk best leuk, en ik hoop al heel lang dat je me een keer vraagt voor een drankje of zelfs een etentje. Misschien zet ik me nu wel voor schut hier, maar wil je een keer met me uit gaan eten?”