Verteld door Rosalie en Julia

Nadat ze zelf opgeschept had en de deksel weer op de pan had gedaan hield ze me haar glas met water voor. “Proost.” Ik beantwoorde haar toost met mijn glas en tikte hem zachtjes tegen haar glas. “Proost.” Ze grijnsde en schudde haar hoofd.
“Wat?”
“Eetsmakelijk.” Ze nam vlug een hap van haar nog dampende eten en keek lacherig naar me met haar vinger gekromd voor haar mond en haar mes in haar hand. Zou ze niet haar mond verbranden?
Ik kneep mijn ogen tot spleetjes: “jij wilde wat zeggen hè, maar je houd je in. Ik zie het wel.”
Ze knikte. Ik schepte ook wat eten op en nam een hap nadat ik even geblazen had. De smaak verraste me direct en ik voelde nu pas dat ik eigenlijk heel erg honger had. Ze wilde weer een hap nemen maar ik zei snel met mijn mond vol: “zeg dan! Waar dacht je aan? Nou wil ik het weten ook!”
“Dat ik jou nog heel wat moet leren als prinses zijnde. Bijvoorbeeld etiquette.” Ze nam weer een hap. Etiquette? Wat was er mis met mijn etiquette? Ik was door mijn ouders altijd netjes opgevoed. Een keurig voorbeeld in de klas, zei mijn juf en ook als we op visite gingen zeiden ooms en tantes dat ik zo’n net meisje was. “Zoals?”
Ze schudde haar hoofd. “Ander keertje…” Zei ze toen ze haar mond leeg had. “Geniet nu maar gewoon van je eten, spelen doen we later wel weer.”
Ik voelde mijn oren warm worden. Ze had dus alweer een nieuw spel in gedachten. Wat mij gelijk al de kriebels gaf omdat ik er nieuwsgierig door werd. Mijn hoofd was al druk bezig met na denken, hoe kon je eten nou combineren met bdsm? En etiquette, dat was toch niet veel anders dan met mes en vork eten en met twee woorden spreken. Ja, en niet in je neus peuteren. Dus wat had dat dan met bdsm te maken? Iemand aan zijn mes en vork vastbinden misschien? Of aan de stoel vastbinden? Oh ik kon er niet tegen dat ze me in het ongewisse liet. Maar ik had toch ook niet anders mogen verwachten? Ze was me altijd een paar passen voor. Wie weet wat ze allemaal al bedacht had voor me.
“Wat zit jij me verlekkerd aan te kijken. Had je zo’n honger?” Vroeg ze plagerig.
“Ik was aan het nadenken hoe je iemand aan hun mes en vork zou kunnen vastbinden…” ik keek nonchalant naar mijn bord en nam een hap.
“Hm, dan raad ik je tape aan of speciale handschoenen met bestek voor vingers…” Ze nam weer een hap. Ik keek naar mijn bestek in mijn handen, het leek me nogal lastig om dat op de juiste manier met tape vast te maken. Ze zag me kijken en grijnsde. “Lekker ding ben je.” Haar stem was warm en ze lachte voor ze weer een hap in haar mond stopte.
“Ik ben inderdaad een lekker ding ja. Je mag heel blij zijn met mij als subje mevrouw de domina. Ik ben niet zomaar iemand. Misschien lig ik wel heel goed in de markt.” Ik had geen idee waar ik het over had maar ik voelde me gewoon zo goed over mezelf. Ik kon me zo voorstellen dat er net als het vroeger ging bij de slavernij nu tegenwoordig op subjes geboden kon worden. Ze keek me vol respect aan. “Oh, ik weet wel zeker dat jij goed in de markt ligt. Dus als je vindt dat ik niet goed genoeg voor je ben, be my guest en ga op zoek naar de dom of domina van je dromen. Al moet ik je wel zeggen dat je niet blij zult zijn met elke dom of domina.” Ze keek me even uitdagend aan. Ja, dat kon ik me wel voorstellen. Misschien was het wel net als daten. Met die Charlotte was het niks geworden en daarna kwam Julia. Ik had verder geen vergelijksmateriaal maar dat was misschien niet eens zo erg. Ik had me geen betere kunnen wensen - dacht ik. “Nee, ik blijf nog even rondhangen. Kijken hoe het zich ontwikkeld.” Zei ik hooghartig.

Glimlachend genoot ik van mijn etentje met haar. Haar kookkunsten waren beter dan die van mij. Ik ging vaak oriëntaalse gerechten uit de weg. Gerechten waar je veel moeite voor moest doen om die überhaupt maar op tijd allemaal af te krijgen. Bij mij was de rijst altijd veel te vroeg klaar en dan moest de groente nog. Of de pasta was nog niet goed gaar maar mijn kip was al bijna zwart. Als docente had ik altijd alles controle maar daarbuiten wilde dat om de een of andere reden niet lukken. “Hm… je zei dat je maar zelden een collar? Zeg ik dat goed?” Ze knikte. “Dat je die maar zelden omdoet bij iemand, waarom eigenlijk?” We waren nu niet meer aan het spelen dus ik mocht waarom vragen, nam ik aan. En ik vond het fijn als ze dingen uitlegde. Haar stem te horen en haar ogen te zien stralen.
“Een collar heeft verschillende betekenissen maar de speciale collars betekenen altijd een band die je aangaat met iemand. Net zoals een verlovingsring en een trouwring. De hoogste is de slave collar, dat wordt in de bdsm kringen ook wel gezien als een soort huwelijk die een dom en sub aangaan. Zo voelt dat voor beide partijen. Er is een ceremonie met een aantal genodigde gasten. Sommige doms en subs trouwen ook daarna nog echt voor de gemeente met elkaar omdat ze ook zo’n relatie willen. Maar dit hoeft niet perse.” Ze roerde even door haar eten met haar vork en nam een slok van haar water. Ze staarde me met haar donkergroene ogen aan. Ik had mijn mond vol en wachtte geduldig. “Een collar is een soort bevestiging van de dom of domina dat hij of zij jou als sub wilt hebben. Dat je zijn of haar bezit wordt. Ik wil niet dat iemand mijn bezit is, ik vind dat iedereen van zichzelf is. Daar word ik in de bdsm kringen ook wel vaak op aangesproken of raar op aangekeken. Subjes die mij als domina niet serieus nemen omdat ik er dus niet echt voor zou gaan in hun ogen. Ik heb vaak discussies gevoerd met andere doms en domina’s over de collars. Ze vinden dat het er bij hoort, het is een soort traditie en ritueel. Het is een grote beslissing voor beide partijen. Een collar is een belofte die je doet aan je sub. Je belooft diegene dat je voor hem of haar zorgt, er altijd bent en je je leven aan diegene wijdt. Maar dat doet de sub ook, die geeft er mee aan vrijwillig de relatie aan te gaan en zich over te geven aan de dom of domina. Die zal de dom of domina zijn of haar hele leven dienen. Beide vertrouwen elkaar volledig en vinden dat ze elkaar aanvullen in wat ze zochten in het leven. Dit kan ook met iemand zijn die daarnaast getrouwd is met een ander of nog een andere relatie heeft. Al is dat wel wat lastiger natuurlijk. Je partner moet er voor open staan.” Ze nam weer een hap van haar eten. Ik roerde even in het mijne en dacht na. “Welke collars zijn er nog meer dan? En wanneer geef jij er wel iemand eentje?” Zo had ik nog nooit van bdsm gehoord of überhaupt maar interesse gehad in zoiets en een paar maanden later wilde ik ineens alles erover weten. Had ik mijn eigen domina en genoot ik van zelf af en toe domina te kunnen spelen.

Ze slikte haar hap door. “Je hebt een collar die je omdoet tijdens het spelen en alleen voor in het spel is, die gebruik ik wel eens. Die lijkt op die Kiki had. Zitten vaak ringen aan om bijvoorbeeld tepelklemmen aan vast te kunnen maken of bijvoorbeeld een riempje om iemand achter je aan te trekken. Ook heb je hogere collars zodat je zorgt dat iemand zijn nek niet meer kan draaien. Die ik vanmiddag bij jou omdeed was ook een collar, het zat om je nek en nam je bewegingsvrijheid wat af. Dan heb je nog de collars die de subs niet meer af doen en dus vierentwintig uur zeven mee rondlopen.”
“Met zo’n leren ding?” Ik zag mezelf al voor me met een soort halsband zoals Hector. Leek me niks om me daarmee in het openbaar te moeten vertonen.
“Nee, Rosalie. Niet alleen leer. Traditioneel gezien wel maar tegenwoordig heb je ook subtielere varianten die er gewoon als een ketting uitzien. Daar zou jij zelfs mee rond durven lopen.” Ik lachte, ze had mijn gepieker al gezien en gelijk weggehaald.

“De eerste daarvan is de collar of consideration, oftewel de kennismaking collar. Dat is in het begin van de D/s relatie waarbij beide partijen wel voor elkaar kiezen maar nog zoekende zijn in hoe ze die relatie vorm gaan geven en wat men wilt en van elkaar verwacht. Als dom of domina zeg je daarmee dat je serieus met iemand die relatie wil aangaan. En als sub accepteer je die als je ook geïnteresseerd bent in de relatie. Het is voor andere bdsm liefhebbers ook een duidelijk teken, dat diegene bezet is waardoor andere dominanten dat zullen respecteren. Dan heb je de training collar. De relatie is serieuzer, de regels worden gevolgd en de bdsm aspecten worden steeds meer verhoogd. Maar ook de band wordt sterker, de verbondenheid en het vertrouwen naar elkaar. Emoties worden gedeeld en de liefde voor elkaar groeit. Dat is ook de periode dat de kennismaking over is en het echt serieus en menens is waardoor twijfels ontstaan en er problemen kunnen voordoen. Wil de sub zich wel echt overgeven? Verzet en ongehoorzaamheid komt naar boven die moeilijk te corrigeren kan zijn. Maar ook voor de dom of domina is het spannend want dan pas besef je hoe groot de verantwoordelijkheid is en dat je soms meer tijd kwijt bent dan je in eerste instantie had gedacht. Dat is ook de periode waarin de relatie soms verbroken wordt door één van beide partijen. Uit angst of toch omdat de verwachtingen niet voldoen. Maar als de relatie wel stand houdt en het voelt goed voor beide. Dan komt dus de slave collar, die een sub dus soms zelfs tot de dood van de dom of domina draagt.”

Ik had ondertussen mijn bord leeggegeten terwijl ik aandachtig had geluisterd. Er zat dus veel meer achter de collars dan ik in eerste instantie dacht en dat was dus ook de reden waarom ze hem niet zomaar bij Kiki om deed. Je kon als sub dus je leven lang je leven laten bepalen door iemand. Maar eigenlijk was dat in sommige relaties toch ook zo? Paula was heel dominant en had vaak het laatste woord. Paul pikte dat gewoon van haar en zij waren gewoon een getrouwd stel. Ik liet me door Vincent ook vaak overhalen of hem iets beslissen omdat ik er keuzestress van kreeg. Alleen hoefde je met je dom of domina dus perse getrouwd te zijn.

“Als dom of domina geef jij de collar aan je sub. Nooit andersom zoals Kiki deed. Dat kon ze ook niet weten. De sub heeft wel zeggenschap in wat voor soort collar hij of zij wilt maar de dom of domina beslist uiteindelijk. Tuurlijk kun je rekening houden met de wensen van je sub.” Ze begon weer te eten.
“En in welke fase zitten wij?” Ik vroeg expres niet welke collar ik zou dragen want zij deed daar niet aan en dat respecteerde ik. Ik wist ook niet of ik zelf zo’n collar zou willen dragen.
“De kennismakingsfase hebben we maar half gedaan. Toen kwam onze eigen soort emotionele fase met de brand en zo. Dus we zitten nu nog daar een beetje tussen in. Jij bent nog zoekende of je zo’n relatie prettig vindt en wilt. En of je je durft over te geven aan me. Want dat betekend dat je het piekeren los moet laten en er op moet durven vertrouwen dat ik je angsten zie en voorkom nog voordat jij ze hebt gevoeld. Zelf weet ik dat het tijd en energie kost om zo’n relatie aan te gaan, daarom heb ik er ook nooit heel veel tegelijk. Het is met elke persoon anders waarin het voor mij ook zoekende is hoe ik die persoon het beste kan helpen. Ik kan van te voren een plan bedenken, wat ik ook gedaan heb, die ik bijvoorbeeld toch moet aanpassen of bijschaven omdat mijn sub toch langer de tijd nodig heeft voor iets of omdat er andere problemen op duiken…”
“Heb je voor mij ook een plan gemaakt?”
“Hmhm.” Ze nam snel een grote hap en ik was gelijk bang dat ze dat deed omdat ze niets meer wilde zeggen. Ze zag mijn uitdrukking en schudde met een glimlach haar hoofd, wees op haar eten en schudde weer haar hoofd. Ze slikte en spoelde haar mond met een slok water. “Ik deed het niet om mijn mond te snoeren, maar om even te zorgen dat mijn bord leeg komt.”
“Oh….Ja, sorry! Ik laat je maar praten en praten terwijl je eten koud wordt.”
“Dat doe je inderdaad maar dat je wilt praten en zo nieuwsgierig bent is goed hoor.” Ze had haar bord bijna leeg dus ik liet haar geduldig uiteten.

“Het was heerlijk Julia, dank je wel.” We waren klaar en ze was bezig de tafel aan het afruimen voor het toetje.
“Graag gedaan, je hebt nog wat over voor morgen of overmorgen.”
“Wil jij het niet meenemen?”
“Nee hoor, ik heb het voor jou gemaakt. Scheelt je weer en dag minder piekeren wat je zou moeten eten. Je kunt eventueel wat kipstukjes bakken en erdoor heen doen morgen, als je wilt.” Ze knipoogde speels naar me. “Ik heb de kip niet gemist hoor.”

Ze zette de oven weer aan en ik kwam naast haar staan bij het aanrecht. Ze sloeg een arm om me heen. Ik voelde me fijn bij haar. “Wat was je plan voor mij?” Ik had mijn hoofd op haar schouder gelegd. Een deuntje van een mobieltje ging af. Ik herkende het niet als de mijne. “Als u mij even wilt excuseren…” ze draaide zich om en liep naar de bank waar haar tas stond en haalde haar telefoon eruit.
“Julia…. Hmhm…. Moet dat nu?…geen idee Tyler… nee…Als jij dat wilt moet je dat doen…Ik ga nu ophangen…prima…” Ze hing op en keek een beetje bezorgd.
“Problemen?” Vroeg ik haar voorzichtig.
“Nee hoor, ik was even in gedachten. Je plan…” Ze borg haar mobiel weer weg en kwam naar me toegelopen. “Wil je dat echt weten?” Zei ze met een zwoele stem en haar armen om mijn hals heengeslagen. Oeh, ik begon te twijfelen. Aan de ene kant hield ik niet zo van onbekende dingen maar aan de andere kant zorgde het er bij haar wel voor dat ik juist de extra kriebels kreeg. Ze zou me hoogstwaarschijnlijk uitdagen en verrassen zoals ze iedere keer deed. “Ik heb het je nog niet verteld omdat ik weet dat jij anders wakker ligt, te piekeren en te malen met dat mooie koppie van je. Angstig misschien zit te bedenken waarom ik dingen doe en of het pijn zal doen of niet.” Ze keek me zorgzaam aan. Ik slikte. “Je hebt gelijk maar hoe weet je dat ik nu niet wakker lig van de spanning en zenuwen om wat je allemaal met me uit gaat halen?” Ik deed een stap naar voren om zelfverzekerd over te komen. Maar zij deed geen stap naar achteren waardoor ik dus dichter op haar kwam te staan en nu haar adem in mijn gezicht voelde. Knoflookgeur. “Omdat lieve Rosalie, je nu onderhand wel moet weten dat ik dingen anders doe. Dat ik jou geen pijn zal doen en dat je me vertrouwen kan. Ik heb je mijn plan al voor een deel verteld mijn mooie prinses. Ik tover je om tot een koningin die elke prins of koning kan krijgen die ze wil…” Ze pakte mijn arm vast en legde haar andere hand in mijn rug. We begonnen met kleine stapjes te dansen. “Dat doe ik door je meer zelfvertrouwen te geven en je in te laten zien hoe mooi je bent. Ik zie een domina in je, als je wilt haal ik haar naar boven door je steeds meer uit je comfortzone te halen. Stapje… voor stapje… voor stapje… zoals we dat parcours op school deden…” We draaide rustige rondjes naast de oven en haar ogen stonden ondeugend. Ik voelde me betoverd worden. “Ik haal je angsten weg en vang je op daar waar nodig is. Ik wil je twijfels, onzekerheden, piekeren en angsten helpen los te laten en je leren je emoties de baas te zijn. Ik probeer je mijn eigen persoon steeds meer te laten zien om je aan te tonen dat ik jou ook vertrouw. Dus ook ik leer hier door. Ik kan je meenemen naar een wereld waarin jij zelf de controle hebt. Ik heb je de maan, zon en sterren beloofd wat geen enkele dom of domina je zal aanbieden omdat ze geen idee hebben wat het is. Maar ik wel, want ik doe dingen anders. Het zit bij mij allemaal al in mijn hoofd.” Haar stem was zacht en zwoel en haar ogen fonkelde. Ik kreeg het er weer warm van, wat deels ook veroorzaakt werd door de warmte van de oven waar ik naast stond. “Hoe dan?” Piepte ik, mezelf vervloekend dat ik mijn stem kwijt was. Ze trok me naar zich toch en bracht haar mond bij mijn oor. Met een warme stem zei ze zachtjes: “door je aandacht en liefde te geven Rosalie. En je af en toe te domineren om je net over het randje heen te krijgen naar de duistere kant, het verboden deel van het bos… Waar taboes, fetisjen en heerlijk genot op de loer liggen.” Ik hield mijn ademhaling in en schrok me de piep van de ping van de oven. Mijn hart zat in mijn keel. Ze lachte naar me. “Toetje?”
“Je betoverd me.” Bracht ik hoofdschuddend uit.
“Ik heb ook nooit anders beweerd.” Ze knipoogde en deed de oven open. Ze haalde de ovenschaal met twee ovenwanten eruit en liep er mee naar de tafel waar ze de onderzetter had laten staan. Ik nam weer plaats en probeerde mijn ademhaling en hartslag te kalmeren door wat te drinken.

Er zat nog aluminiumfolie over de schaal heen dus ik kon nog steeds niet zien wat het was maar het rook zoet. Ze zat weer tegenover me met een grijns. Voorzichtig haalde ze de folie weg en twee appels kwamen tevoorschijn. “Zoete gevulde appels, helemaal melkvrij en een goede aansteker na zo’n emotionele dag als vandaag. Kom maar met je bord.” Ik hield mijn bord bij. Appels, een appel van een heks. In sprookjes altijd vergiftigd, nu met liefde gevuld. Het steeltje zat er nog aan en het was bijna niet te zien dat ze de appel gevuld had. Alsof hij niet eens was doorgesneden. Ik glimlachte en keek er naar. “Wat zit er in?” haar donkergroene ogen lachte. “Ik zou zeggen, proef zelf maar. Kijk uit dat je niet je mond verbrand. Smakelijke voortzetting.”
“Ja, jij ook. Het ziet er erg lekker uit….. Misschien kun je Paula wat recepten geven.”
Ze lachte: “hoezo dat dan?”
“Die komt nooit verder dan soja yoghurt.” Met mijn vork sneed ik door de halfzachte appel heen, ik had het hoedje er al afgehaald en er naast gelegd. De vulling was nog steeds een beetje onduidelijk. Voorzichtig blazend nam ik een klein hapje. “Hmmm, wouw. Zoet!”
“Dat is juist.” Zwijgend aten we ons toetje. Alleen het malen van onze kiezen en het bestek wat over de borden schoof was te horen. De honing maakte gelijk mijn lippen plakkerig waardoor ik ze af likte. De vulling was knapperig en zoet. Rozijntjes, mijn favoriete tussendoortje. Honing die ik in mijn thee deed. Mijn favorieten in haar favoriete appels. Een heerlijke combinatie. Ik vond het fijn dat ze er voor me was en dat ze haar taken als domina nog eens uitgelegd had. Het voelde alsof ook die twijfels weg waren genomen door haar. Ik hoefde me niet meer te verontschuldigen over wat we deden, niet meer te bewijzen dat ik op mannen viel. Zij was gewoon een bonus, een zoete verleiding zoals dit toetje waar ik af en toe van mocht genieten. Dat zorgde voor rust in mijn hoofd.

Ik voelde me ontspannen en rustig. Het was inmiddels kwart over acht. Meestal had ik geen toetje na het eten en anders al helemaal niet zo laat.
“En, wat zit erin volgens jou?” Ze keek me verwachtingsvol aan.
“Ehum… iets van nootjes…. En honing proef ik, rozijntjes en suiker….”
“Hmhm. Inderdaad honing met een beetje suiker en kaneel, rozijntjes en geen nootjes maar wat cruesli.”
“Hoe verzin je het?”
“Ooit gelezen, verschillende recepten onthouden. Gecombineerd aan de hand van de dingen die je in je keukenkastjes had staan…” zei ze onverschillig terwijl ze haar laatste hap op haar vork schoof. Ik lachte.

Het toetje was machtig en ik zat behoorlijk vol. Ik was voldaan en tevreden.
“Ik moet zo Hector nog uit laten.” Ik had het meer tegen mezelf dan tegen Julia zodat ik het niet zou vergeten.
“Dat is inderdaad een goed idee, dan kun je lekker even een frisse neus halen. Ik zal de afwas even doen, blijf jij maar lekker zitten. En dan laat ik je zo weer met rust zodat jij rustig kan nagenieten met Hector.” Ze ruimde de tafel af en spoelde de borden schoon. Ik sloeg het gade en ik wist dat het goed was dat ik niet aanbood om te helpen. Voor nu liet ik het even los en genoot ik van de zorgzaamheid van haar. Mijn gedachten gingen van de hak op de tak van dingen die we de afgelopen week hadden beleefd en gedaan. “Jij moet nog nakomen hè.” Zei ik terwijl mijn gedachten bij mijn eigen straf van tien petsen die er nu nog maar acht waren.
“Hmhm, ik ben een paar keer langs geweest bij je kantoortje vandaag maar je had het erg druk. Dus het leek me beter om morgen weer te proberen, ik wil je ook niet zomaar lastig vallen als je andere belangrijkere dingen te doen hebt.”
“Wie zegt dat jij niet belangrijk bent dan?”
Ze was bezig de vaat in de vaatwasser te zetten en draaide zich glimlachend naar me om. “Ik bedoel dat sommige leerlingen echte problemen hebben waar je beter je aandacht aan kan geven.” Ik wist niet of ik het daar helemaal mee eens was. Zo als ik het zag had ze zelf ook wat problemen af en toe, ze liep immers bij de psychologe.
“Je zei dat je ook leert van deze relatie.” De docente in mij sprak weer en ik zag Julia weer even als een leerling. Ze had een vaatdoekje gepakt en nat gemaakt en kwam nu de tafel schoonmaken.
“Dat klopt.”
“Misschien moet ik dan ook maar een plan maken.”
“Als jij dat wilt, dan mag dat.” Ze ontweek mijn blik. Ik keek naar haar bewegingen. Ze droogde de tafel met de theedoek en spoelde vervolgens de vaatdoek uit.
“Ik meen het hoor.”
“Hmhm, ik ook.” Sprak haar rug tegen me.
“En jij doet dan wat ik zeg.”
“Ik zal mijn best doen, ik beloof niks.”
“Waarom niet?”
Ik wachtte geduldig maar er kwam geen reactie. “Julia?”
“Ik kom zo.” Ze klonk streng maar meer alsof ze boos was.

Ze had het aanrecht, de oven en de wasbak ook schoongemaakt. Waste haar handen en nadat ze die had afgedroogd kwam ze weer tegenover me aan tafel zitten.
Ze keek me strak aan, haast zakelijk.
“Je mag een plan maken, Rosalie, ik hoef de inhoud niet te weten als je dat geheim wilt houden. Ik zal zo goed mogelijk als ik kan je opdrachten opvolgen. Tenzij je me iets onmogelijks vraagt, zoals je al geprobeerd hebt.”
Wanneer had ik dat geprobeerd dan?
“Wat is er onmogelijker dan de zon, de maan en de sterren?” Vroeg ik om het luchtig te houden.
“De sleutel van mijn hart, Rosalie.” Zei ze star.

Er hing een stilte tussen ons terwijl we elkaar aankeken. Haar ogen stonden oprecht en een beetje somber. Ik hoorde de klok zachtjes tikken en Hector zijn poten over de vloer verraadde dat hij naar me toegelopen kwam. Er verscheen een somber glimlachje op haar gezicht.

“Wanneer heb ik je die gevraagd dan Julia?” Vroeg ik voorzichtig na een tijdje.
“Je wilde weten over mijn eerste date. Waar ik niks over gelogen heb. Maar dat deed je om meer te weten te komen over de vader van Emma of niet?”
“Ja, ik...”
“Het gaat me er niet alleen om dat je het wilde weten Rosalie maar ook de manier waarop je er achter probeerde te komen. Ik ben als leerling net zo kwetsbaar als jij, wanneer we aan het spelen zijn. Want niet alleen moet ik jouw opdrachten doen maar ik kan ook vragen krijgen van de andere leerlingen, die ik misschien helemaal niet wil beantwoorden. En ik verwacht geen hulp van je, dat doe ik van niemand. Ik red het prima in mijn eentje. Ik kan heel goed van me af bijten, mensen bang maken en als het moet in hun broek van angst laten plassen. Maar als leerkracht ben jij wel verantwoordelijk voor hoever het gaat in je klas. Die appels neem ik niet voor niks…” Het klonk haast als een dreigement maar misschien was het voor haar een manier om te zeggen dat ze me ook daarmee beschermde.
“Je dacht het voor me op te nemen tegen Ferry door te zeggen dat je ook met condoom nog zwanger kon raken. Maar daarmee suggereer je eigenlijk dat Emma een ongelukje was. Je velde een oordeel over me zonder het verhaal te kennen. Emma was niet gepland maar daarmee niet ongewenst.” Ik kon aan haar stem horen dat ze haar boosheid inhield en ik had ineens zo’n schuldgevoel. Ze had gelijk, ik was onvoorzichtig geweest met mijn antwoord. Ik had niet goed nagedacht hoe dat op haar over was gekomen. Ik had alleen maar aan mezelf gedacht.
“Het spijt me Julia, dat bedoelde ik niet zo.” Ik voelde me opgelaten. Ze deed haar ogen dicht en snoof zwaar lucht naar binnen. Ze bromde iets en deed toen haar ogen weer open.

“Rosalie, dat wat ik met Tyler aan het doen ben… het zorgt ervoor dat het verleden weer naar boven komt bij me. Hetgeen wat ik met de psychologe probeer af te sluiten. Door met Tyler zo bezig te zijn neem ik een risico maar ik weet ook dat het juist bij het afsluiten kan helpen. En dat het hem helpt. Wat me niet helpt…” Ze slikte even en staarde langs me heen om vervolgens weer haar ogen op mij te vestigen.
“Wat me niet helpt op dit moment is als jij ook nog eens vragen gaat stellen over mijn verleden. Ik wil het echt wel met je delen, maar op dit moment kan ik dat er even niet bij hebben. Ik zal je niet tegen houden als je hierom met onze overeenkomst wilt stoppen. Dan snap ik dat.” Ik schudde mijn hoofd. Ik wilde niet stoppen, voor geen goud wilde ik stoppen.
“Dan hoop ik dat je het me niet kwalijk neemt, want als je dat wel doet zou me dat als het zwaard van Damocles boven mijn hoofd hangen. In plaats van jouw hand die je zei boven me hoofd te hebben. Ik heb je beloofd dat ik er voor je ben en dit is hoe ik er voor je kan zijn. Niet meer en niet minder.”

De tranen stonden in mijn ogen. “Mag ik je een knuffel geven?” Vroeg ik zachtjes.
Ze stond tegelijk met mij op en ik liep naar haar toe. Ik nam haar in mijn armen en ze klemde haar armen om mijn middel.
“Ik heb je Julia…” Ik had een brok in mijn keel.
“Dank je Rosalie.” Haar stem klonk wat stug maar ik wist dat ze zich groot probeerde te houden, haar masker op te houden. Ik had ook mensenkennis en steeds meer kennis over haar. Ik begon haar te wiegen en ze lachte kort en zachtjes.

“Vijfenzestig minuten waren het volgens mijn geheugen.” Zei ze zacht na een korte stilte. Ze had haar kin op mijn schouder neergelegd en ik rook haar lekkere geur. Vooral de geur van het koken maar ook een vleugje zoetigheid. De geur van appels. We stonden tegen elkaar aan. Ik keek over haar schouder de keuken in.
“Ja, vijfenzestig minuten moet je nakomen bij me.”
“Dan mag je wel een plan bedenken wat we in die tijd gaan doen, of zal ik een boek meenemen?” Ik voelde haar kin op mijn schouder tikken als ze praatte.
“Nee, nee je krijgt natuurlijk strafwerk.”
“Spannend…”
Mijn buikspieren trokken samen omdat ik kort moest lachen.
“Oh ja, jij was voor bijna niks bang hè.”
“Hmhm.”
“Alleen voor je hoofd.”
“Dat heb je juist.”
“Omdat je zoveel onthoud?”
“Nee.”

Ik moest het vragen van mezelf: “Waarom dan?”
Het bleef even stil, misschien wenste ze nu wel een appel.
“Omdat ik soms beelden zie die ik juist probeer te vermijden, Rosalie.”
“Hmm…” We stonden nog steeds in elkaars armen zachtjes te wiegen.
“En dat wat je met Tyler aan het doen bent…zorgt dat er soms voor dat de beelden vaker verschijnen?” Vroeg ik lief en moederlijk.
Ik hoorde haar haar keel schrapen.
“Hmhm.” Haar stem was gewoon normaal en krachtig als altijd.
“Is dat de vloek waar je over sprak?”

Ze zei niks maar dat was ook niet nodig. Ik verstevigde mijn grip en aaide haar over haar rug. Over haar geribbelde vestje. Soms had iemand behoefte aan een knuffel had ze gezegd. Zelf zou ze die waarschijnlijk nooit vragen. Maar ik zag ook wanneer een leerling of gewoon een zesentwintigjarige meid een knuffel kon gebruiken. Mensenkennis maar ook mijn moedergevoelens. Hector kwam naast haar zitten. Om de een of andere reden had hij iets met haar. Bij niemand anders kwam hij zitten en naar niemand anders luisterde hij, alleen bij haar.

Ook bij een dom of domina ontstonden de stofjes in de hersenen tijdens het spel. Je sub zien genieten of diens grenzen te zien overwinnen gaf een heerlijk gevoel. Het gaf voldoening om te weten dat je diegene had kunnen helpen. Maar ook bij de domina raken de stofjes uitgewerkt na een tijdje. Een topdrop heette dat en was minder bekend bij de mensen die aan bdsm deden. Maar even logisch, want ook een dom of domina was gewoon een mens. Ik had er meestal niet zoveel last van want ik kon aardig goed mijn gevoel uitzetten of bewerken. Maar nu even niet. Bij Rosalie leek ik soms niks meer te snappen van mezelf. Ze deed iets met me, ze maakte iets in me los. Terwijl ik dat krampachtig vast probeerde te blijven houden. De controle niet probeerde te verliezen. Ik had weer even afstand van haar genomen door haar uit te leggen welke relatie een domina heeft. Om mezelf maar vooral haar te beschermen en haar geen te hoge verwachtingen te geven.

Hector blafte hard. Ik maakte me voorzichtig los uit haar grip en keek haar met een klein glimlachje aan. “Ik denk dat je Hector moet gaan uitlaten, anders kun je zo weer boenen en het is vooral de geur die blijft hangen kan ik je vertellen.” Ze lachte. “Ja je hebt gelijk. Laat ik dat maar eens doen….” Ze keek me moederlijk aan. Iets waar ik een hekel aan had als mensen dat deden. Maar ik zei er nu niks van. “Weet je zeker dat het goed met je gaat?” Vroeg ze me liefdevol.
“Dat weet ik zeker, dank je. En met jou?” Het ging ook goed. Ik moest alleen nog even mijn hoofd weer ordenen.
“Ja, met mij ook. Loop je mee?”
“Nee, het lijkt me beter om even rust te nemen en elkaar morgen weer te zien.” Ze knikte. “Dat is helemaal goed. Dank voor het lekkere eten. Je krijgt dat nog wel een keertje terug hoor.”
“Oh, dat weet ik.” Ik grijnsde iets. Ze beet op haar onderlip.
“Ophouden jij met mij te betoveren.”
“Hocus, pocus, pilates, pas, ik zie jou morgen in de klas.” Ik gaf haar een zoen op haar wang. Ze lachte hoofdschuddend.
“Bellen of appen als je je minder voelt hè.” Zei ik streng tegen haar.
“Ja, dat zal ik doen.” Ze keek me even aan en gaf me toen zachtjes een zoen op mijn wang waarna haar hand via mijn nek in mijn krullen verdween. Ik pakte hem voorzichtig beet en haalde hem weg. “Het maakt niet uit hoe laat het is Rosalie, al is het midden in de nacht. Ik wil dat je me belt. Beloof je dat?”
Haar helderblauwe ogen keken me licht vragend aan. “Beloof je dat?” vroeg ik strenger.
“Ja… ja… Julia. Dat beloof ik.”
“Goed zo.” Ik kneep even in haar hand en liet haar toen los. Liep langs haar heen naar de bank en pakte mijn tas. Het was kwart voor negen. “Oké, kom Hector, dan zal ik je even uitlaten. En Julia ook.” Ik liep naar de voordeur en wachtte tot ze een jas had aangedaan en Hector aan de lijn had vast gemaakt. “Sleutels mee.” Zei ze en haalde ze uit de schaal naast me.
“Heb je het niet koud zonder jas?”
“Nee hoor, ik ben met de auto. Ik ga zo nog even naar Tyler.”
We stapten naar buiten, het was frisjes maar wel lekker.
“Julia?”
“Hmhm.”
“Doe je voorzichtig?”
“Ik zal mijn best doen. Slaap lekker straks, Rosalie. Dag Hector.” Ik gaf hem een aai over zijn bol en liep het tuinpad af naar de stoep. Ik zwaaide nog even, ze zwaaide terug. Ik sloeg rechtsaf richting mijn auto. Ik zag dat zij de andere kant op liep, langs de tuin van haar buren. Ik zuchtte en sloot mijn ogen. Tijd om mijn emoties weer onder controle te krijgen. Tijd om naar Tyler te gaan. Door te dansen kon hij stoom afblazen, zijn gevoel kwijt en beter omgaan met zijn omgeving. Voor mij was het ook een manier om mijn gevoel op orde te krijgen. Ik zette mijn masker helemaal bij hem af. Alleen bij hem. En nooit was hij weggerend. Hij droeg mijn collar in de vorm van een subtiel enkelbandje alleen tijdens het dansen, verbonden met elkaar door onze eerste date. Ieder van onszelf, geen bezit van de ander. Maar vrij om onszelf te zijn. De monsters te tonen die zich schuilhielden in ons.