Meneer Hermsen Geeft Bijles Duits

Dan gaat de bel. “Bis nächste Woche! Over twee weken een proefwerk! Ik meld het maar, dus straks geen smoesjes dat jullie geen tijd hadden om te leren!” besluit meneer Hermsen de les. Als de leerlingen met veel geroezemoes hun spullen inpakken, roept Hermsen: “Eva, kun jij nog even nablijven? Ik zou graag wat met je bespreken!” Met uitzondering van Eva stommelen de leerlingen de klas uit.

“Wachten jullie? Ik kom straks” roept Eva naar haar vriendinnen en blijft vervolgens alleen achter.

“Eva, ik wil het even met je hebben over je prestaties. Weer een vier voor je schriftelijke overhoring, zo ga je natuurlijk niet over. Ik maak me een beetje zorgen.”

“Sorry meneer, Duits is gewoon erg moeilijk voor mij.”

“Je hoeft je voor mij niet te verontschuldigen hoor, het gaat uiteindelijk om jou. Is er misschien iets aan de hand? Je kunt over alles met me praten, dat begrijp je toch?”

“Nee, er is niets aan de hand. Ik vind het gewoon lastig, met al die naamvallen en uitzonderingen enzo.”

“Oefen je wel genoeg? Ik denk namelijk wel dat je het kunt.”

“Ik maak altijd netjes mijn huiswerk.” De brave Eva maakt inderdaad altijd haar huiswerk, weet meneer Hermsen.

“Denk je dat bijles zou helpen?”

“Ik weet het niet meneer. Misschien...”

“Je wil toch graag over gaan dit jaar?”

“Ja, natuurlijk...”

“Zullen we dan beginnen met iedere vrijdagmiddag bijles? Een halfuurtje om te beginnen? En als het vruchten afwerpt, dan kunnen we er altijd meer van maken” vervolgt Hermsen hoopvol.

“Vandaag al? Ik heb met vriendinnen afgesproken…”

“Nee, laten we volgende week beginnen, dan heb je in ieder geval één extra les voor het proefwerk.”

Eva knikt voorzichtig.

“Uitstekend!” reageert Hermsen tevreden, “Prettig weekend en veel plezier met je vriendinnen!”

“U ook prettig weekend meneer.” Wat een schatje, denkt Hermsen, terwijl hij het jonge ding nakijkt. Goed geluimd gaat hij het weekend in; op naar de eerste bijles!

…

“Jetzt is met ‘tzt’, je kunt ‘Jet Zet Thee’ als een mooi ezelsbruggetje gebruiken” doceert meneer Hermsen, terwijl hij zijn leerlinge aandachtig bestudeert. Een tenger poppetje met vroeg vrouwelijke vormen, pronte borstjes in een zwart shirtje en slanke benen in een hele strakke spijkerbroek. Ze heeft een schattig, rond gezichtje, met helder blauwe ogen die ontwapenend lief de wereld in kijken. Haar lange blonde haar draagt ze vandaag opgestoken waardoor de lijn van haar elegante hals mooi zichtbaar is. Een timide, onnozel, zestienjarig tienertje, zich nauwelijks bewust van haar ontluikende schoonheid. Ja dit is waarom meneer Hermsen zo graag les geeft aan de bovenbouw van een middelbare school. Het halfuurtje vliegt voorbij.

“Volgende week dinsdag proefwerk, dus goed leren dit weekend, dan maar een keertje minder met je vriendinnen er op uit.”

“Ja meneer.”

Als Eva het lokaal heeft verlaten, vlucht meneer Hermsen met een verhit hoofd het toilet in.

De dinsdag daarop is het proefwerk. Wederom zet Eva geen beste prestatie neer, maar Hermsen smokkelt er bij het nakijken een puntje bij. Hij verheugt zich al op de vrijdag daarna.

…

“Ha Eva, gaat alles goed? Je loopt wat ongemakkelijk. Je hebt toch geen last van je been ofzo?“ vraagt Hermsen in een onhandige poging om Eva op een attente manier in zijn lokaal te verwelkomen, al is het oprecht zijn indruk dat ze wat houterig loopt.

“Loop ik ongemakkelijk? Ik ben niet geblesseerd hoor” antwoordt ze ontwijkend. “Heeft u mijn proefwerk al nagekeken?”

“Jazeker. Een vijfeneenhalf, dus dat is in ieder geval een stuk beter dan die vier van de laatste keer. Zie je wat zo’n halfuurtje bijles al doet?” Meneer Hermsen weet de verleiding te weerstaan om een hand op haar arm te leggen. “Je hebt als eindcijfer toch een zeseneenhalf nodig om over te gaan?” Eva knikt. “Dat gaan we zeker redden” klinkt het geruststellend. “Laten we snel verder gaan met de oefeningen.”

Terwijl Eva zich aan de oefeningen kwijt en geconcentreerd naar haar laptop kijkt, slaat Hermsen haar verlekkerd gade. Wat is die Eva toch een lief meisje, denkt hij. Lief en mooi. Hij geeft nog aan een heleboel andere meiden les, maar die zijn allemaal zo anders dan Eva. Zeker als ze mooi en populair zijn. Eigenlijk zijn die meiden allemaal valse krengen, bitches en sletten. Maar wel hele geile bitches, zó mooi en zó geil dat ze hem alleen al met hun heerlijke aanwezigheid kunnen reduceren tot een vies, miezerig mannetje. Hun onderlinge blikken zijn genoeg om blijk te geven van totale minachting jegens hem. Maar Eva respecteert hem wel, die begrijpt ten minste dat ze hier niet zit omdat hij een vieze, perverse man is, maar omdat hij het belangrijk vindt dat ze over gaat.

Weer vliegt de les voorbij en gaat Hermsen aan het einde van de dag naar het toilet om aan zijn gerief te komen.

…

De derde week komt Eva opgewekt het lokaal in gelopen. Hermsens hart springt op als hij het vrolijke gezicht van de tiener ziet, en zijn pik reageert direct op haar zomerse outfit. “Heb je er zin in Eva?”

“Ja, meneer” zegt ze monter en ze klapt haar laptop open.

“Dat vind ik fijn om te horen! Laten we meteen van start gaan.” Hermsen gaat naast haar zitten zodat hij makkelijk op haar scherm én in haar decolleté kan kijken op het moment dat ze typt. “Daar gaan we: durch – ohne – für – entlang – gegen – um – bis. Dit zijn de voorzetsels die de vierde naamval krijgen. Er is ook een mooi ezelsbruggetje voor: DOFEGUB, doof visje. Herhaal het rijtje maar.”

Aarzelend herhaalt Eva de voorzetsels.

“Heel goed! Zie je wel dat je het kunt!” Hij legt zijn hand op haar been, schuift omhoog om hem in haar lies te laten rusten. Haar lichte huid voelt heerlijk glad en zacht. Bloed stroomt naar zijn pik en zijn toch al rode hoofd. Eva schuift wat op haar stoel maar voor ze kan reageren gaat de docent verder: “Mit – nach – bei – seit – von – zu – aus – ausser – entgegen – gegenüber, dat zijn de voorzetsels die de Dativ krijgen, de derde naamval. Er zijn nog meer voorzetsels die de derde naamval krijgen, maar dit rijtje moet je uit je hoofd kennen.” Als Eva haar stoel naar voren schuift om de oefeningen te maken, haalt hij zijn hand weg van haar been, ook al had hij die liever de rest van zijn leven laten liggen.

Hermsen denkt ondertussen aan zijn eigen dochter: Eline. Ze zit hier ook op school, in hetzelfde jaar als Eva, maar niet in een klas waar Hermsen les aan geeft. Gelukkig niet, want ondanks zijn degelijke opvoeding doet Eline hem denken aan al die andere meiden hier. Een kreng is het, zonder respect voor haar vader. Nee, Eline en hij liggen elkaar niet, en dat is een understatement. Hoe anders is Eva, denkt hij weemoedig.

Terwijl de gedachten over zijn gezin door Hermsens hoofd kolken, neemt hij Eva in zich op, ieder detail van haar uiterlijk etst zich in zijn brein: hij ruikt hoe de zoetfrisse geur van haar deodorant en huidcrème door het lokaal waart en zijn eigen zweetlucht langzaam verdringt. Ze heeft een kleine overbeet, maar dat past goed bij haar onnozele karakter, vindt Hermsen. Hij kijkt naar de haarlok die ze iedere keer uit haar gezicht veegt, de schattige sproetjes op haar wangen, de verzorgde nagels van haar tenen en de vage witte lijnen in haar decolleté die de vorm van de bikini laten zien waarmee ze blijkbaar onlangs heeft liggen zonnen. Wat zou hij haar graag naakt tegen zijn eigen blote lichaam aanvlijen, denkt hij, in een roes van verlangen.

Na afloop van de bijles gaat Hermsen weer naar het toilet, om dat met een schrale eikel te verlaten.

…

Het is warm, broeierig weer en Hermsen heeft klotsende oksels van het zweet. Het daarmee gepaard gaande ongemakkelijke gevoel vergeet hij snel als hij Eva binnen ziet komen: als een engel zweeft ze door zijn lokaal, een engel met een strak topje, een topje zonder BH of wat dan ook er onder, waardoor iedere beweging van haar borsten goed zichtbaar is. “Ha Eva, fijn je te zien! Laten we direct beginnen!” Hij weet het zowaar op een neutrale manier te brengen.

Eva lijkt net als de vorige lessen niets van zijn geilheid te merken, klapt argeloos haar laptop open en gaat naar de oefeningen waar ze de vorige keer gestopt waren.

“…Het is Die Stimmung, vrouwelijk dus. Ook daar is een ezelsbruggetje voor: vrouwen zorgen voor de stemming en voor de prestaties, zij moeten werken. Je zegt dus ook Die Leistung en Die Arbeit.” De docent pauzeert even. “En om te presteren moet je werken, Eva” klinkt het vervolgens belerend.

“Ja meneer. Mijn moeder zegt ook altijd dat hard werken belangrijk is” antwoordt Eva op ontwapenend naïeve toon.

Wat een schatje is ze, en wat voelt het allemaal veilig en vertrouwd, denkt Hermsen. In zijn hoofd bindt onversneden begeerte de strijd aan met de ratio, waarbij de laatste kansloos het onderspit delft en dierlijke instincten de regie in zijn lichaam overnemen. Aangetrokken als door een magneet gaat Hermsen dicht achter haar staan, legt zijn handen op haar schouders en begint die te masseren. Hij sluit zijn ogen. Wat is haar huid heerlijk glad en zacht.

Eva verstijft, maar lijkt het te accepteren en gaat door met haar oefeningen. Hermsen buigt zich voorover en laat zijn handen langzaam in haar topje glijden, tot hij haar tepels tegenkomt. Die kneedt hij kort tussen duim en wijsvinger en dan zet hij zijn tocht naar beneden voort zodat hij haar borsten helemaal in zijn handen heeft en haar stijve tepels in zijn handpalmen priemen. Het is alsof de noordpool en de zuidpool van twee magneten elkaar ontmoet hebben, dit is hoe het moet zijn.

“Meneer, wat doet u nu?” protesteert Eva voorzichtig.

“Arzt spreek je net zo uit als Jetzt, alleen schrijf je het met ‘zt’. ‘ARie Zet Thee’ is het ezelsbruggetje dat ik altijd aanraad” reageert meneer Hermsen met een knik naar haar laptop. Eva lijkt wat verward, maar verbetert de zin wel en ondertussen laat meneer Hermsen zijn handen lekker waar ze zijn. “Heel goed!” moedigt hij haar aan.

De opwinding giert door Hermsen heen, van de spanning van het moment dat zich niet voor zou mogen doen, en van de alles overweldigende geilheid. En dan zijn deze borstjes ook nog twee top exemplaren, zo stevig en zo zacht, dit is rijkdom, denkt meneer Hermsen. Omdat hij iets voorover gebogen staat, heeft zijn pik de ruimte om tot volle oorlogssterkte uit te groeien in zijn broekspijp.

Even kan Hermsen zijn huidhonger stillen aan Eva’s borsten, maar dan maakt ze een onwillekeurige, afwerende beweging waaruit haar ongemak met de situatie blijkt. Hij voelt hoe de weerstand zich in haar lichaam opbouwt. Zou hij alles verpest hebben? Van schrik komt Hermsen weer overeind, met als gevolg dat zijn pik tegen zijn broek komt te staan en bijna knakt. Hij krimpt kreunend ineen.

“Meneer, gaat het wel goed met u?” vraagt Eva geschrokken.

“Ja, of nee, eigenlijk niet” kermt hij.

“Heeft u last van uw rug? Kan ik u ergens mee helpen?”

“Ja, het zou fijn zijn als je me even helpt. Misschien kun je even voelen of mijn Schwanz nog in orde is, om het zo maar te zeggen” kreunt meneer Hermsen, iedere vorm van gêne achter zich latend. Met een pijnlijk gezicht wrijft hij over zijn gezwollen kruis.

“Uw Schwanz? Meneer, ik weet niet of dat zo’n goed idee is. Volgens mij mag u dat ook helemaal niet vragen!”

“Je hebt wel een beetje gelijk. Maar laten we er niet te moeilijk over doen, we combineren het gewoon met de les. Ik zeg iets in het Duits en jij geeft antwoord in het Duits. Ab jetzt sprechen wir nur noch Deutsch. Ich bin mir sicher, dass du das kannst.” Meneer Hermsen staat verstelt van zijn eigen creativiteit. “Also. Es tut weh in meiner Hose. Kannst du meinen Schwanz herausnehmen?” vraagt hij op een toon die hoort bij een voorbeelddialoog uit een Duits leerboek. En ook bij een hele slechte pornofilm.

“Ich…Ich weiss nicht. Ich werde es versuchen…”

“Sehr gut! Dein Ausprache ist wirklich gut!” complimenteert Hermsen het meisje en ritst met een verheugd gezicht zijn broek open. Net als bij slechte pornofilms heeft hij er niets onder aan waardoor zijn pik er meteen uit schiet en als een staalharde spijker trillend vooruit blijft staan. “Bitte, fühl mal ob alles in Ordnung ist. Keine Angst.”

Eva aarzelt even, maar na een aanmoedigend knikje van Hermsen omvat ze zijn pik.

“Tut es nicht mehr weh?” vraagt Eva, niet zozeer omdat ze bezorgd is, maar om de stilte in het Duits te doorbreken.

“Nein, es tut nicht mehr weh, aber es wäre besser, wenn du mich wichst.”

“Ik begr… Ich verstehe es nicht…”

“Doe maar alsof je me aftrekt, dan weten we zeker dat alles goed is. Wichsen is aftrekken. Je weet wat aftrekken is?”

Eva knikt en ten teken dat ze het begrijpt, maakt ze een beweging met de hand rond zijn Schwanz zodat zijn eikel bloot komt te liggen. “Ausgezeichnet!” zucht Hermsen, “weiter, weiter…”

Weer gaat haar hand een paar keer op en neer. “Wie lange noch?” vraagt Eva onzeker.

Het is lang, lang geleden dat een vrouwelijke hand zijn pik heeft aangeraakt. Hij denkt aan de laatste keer dat zijn vrouw hem afgetrokken had. Zijn vrouw, de vadsige vleesberg die hij thuis op de bank heeft zitten en die de moeder van zijn dochter is. Zijn vrouw, het wanstaltige gedrocht dat al jarenlang geen erotische gevoelens meer bij hem oproept, en zelfs al zou hij het willen, dan nog zou hij niet op haar mogen. Zelfs de bittere gedachten aan dát monster kunnen niet voorkomen dat hij rap op een hoogtepunt afstevent.

“Es dauert nicht lange mehr…” kreunt Hermsen. En op dat moment explodeert hij. Hij weet nog net op tijd weg te draaien en voorkomt zo dat de grootste spermastraal uit zijn 52 jarige leven Eva’s laptop besmeurt.

Verschrikt laat Eva los. “Meneer!” roept ze ontzet. Hermsen had er heel wat voor over gehad als Eva het werk had afgemaakt, maar daar zijn de omstandigheden niet naar. De rest van zijn zaad loopt gelaten uit zijn pik op de grond.

“Het is niets, alles gaat goed. En je Duits gaat met sprongen vooruit. Volgende week gaan we verder. Het gaat helemaal goed komen met je rapportcijfer!”

Nadat Eva het lokaal verlaten heeft, ruimt Hermsen de rommel op en gaat hij naar het toilet om daar die Arbeit die Eva niet heeft afgemaakt alsnog fertig zu machen, ganz fertig. Met een lamme rechterarm komt hij weer naar buiten, om zich vervolgens naar huis te haasten en zich met een smoes over zijn late verschijning bij het avondeten te vervoegen. Terwijl hij zich over zijn bord buigt, voelt hij de blikken van Eline en zijn vrouw priemen in zijn hoofd. Hebben ze hun gebruikelijke onderonsjes of zouden ze iets vermoeden?

…

Woensdag gaat het helemaal mis in een les aan een andere klas. Dat arrogante wicht Liselotte van Kleeff lijkt hem te kleineren en dan kijkt ze ook nog tijdens de les stiekem op haar telefoon. Hij neemt ding in beslag en gebiedt haar na te komen. Hij zal dat onweerstaanbaar mooie ding eens laten zien hoe de gezagsverhoudingen zijn. Maar al bij de derde zin van zijn mondelinge reprimande verliest hij zijn geduld en had hij haar het liefst op die brutale tronie getimmerd, om haar vervolgens helemaal kapot te neuken. Gelukkig weet hij zichzelf nog net in de hand te houden en zo het laatste beetje mentale overwicht op haar te bewaren. Er is bijna niemand meer in de school dus als hij het goed aanpakt, is dit zijn kans om zo’n geil tienertje door zijn handen te laten gaan.

Maar precies vóór het moment dat hij die goddelijke borsten, het beste wat de natuur te bieden heeft, in zijn handen kan nemen, worden ze onderbroken door een vriendin van Van Kleeff. Fleur. Dat lijkt zo’n lief onschuldig meisje, maar ondertussen is het bijna net zo’n venijnig kreng als die Van Kleef. En dan die hand van mevrouw Van Kleef op het tienerkontje van Fleur als ze samen weglopen, de vernedering is compleet. Gauw naar het toilet.

…

Latent weet Hermsen dat hij in de problemen is, want die Van Kleeff is niet zo naïef als Eva. En inderdaad, vrijdag kan hij bij de directeur verschijnen. Daar heeft hij voor zijn gevoel mazzel mee, hij had al een dag eerder verwacht. De directeur start zijn betoog met wat zinspelingen op de vermeende reputatie van Hermsen op deze school, maar windt er verder geen doekjes omheen. Als Hermsen de directiekamer verlaat, dan is hij op non-actief gesteld en is de politie ook geïnformeerd.

Maar Eva weet dit niet, denkt Hermsen. Hij snelt terug naar zijn lokaal, waar Eva over vijf minuten verschijnt. Dit is zijn laatste kans.

Eva steekt haar hoofd om de hoek van de deur. “Dag meneer Hermsen” klinkt het enigszins gespannen.

“Ha Eva! Alles goed? Zullen we meteen beginnen?” weet Hermsen opgewekt uit te brengen.

“Ik kwam alleen zeggen dat ik wil stoppen met bijles.”

“En je rapportcijfer dan?”

“Ik… Ik denk dat het nu wel beter gaat.”

“We doen nog één les, één les die er op gericht is om mij te bedanken dat ik je zo goed geholpen heb.”

“Maar meneer…”

Nu moet hij vasthouden, voelt Hermsen. Hij kijkt zijn leerlinge scherp aan. “Je bent toch een net meisje? En je bent toch blij dat je Duits zo vooruit is gegaan? Een net meisje is hiervoor dankbaar” klinkt het streng.

“Ik… Ik weet niet of ik dat wel wil meneer. En ik heb ook een vriendje” stamelt Eva enigszins geschrokken van Hermsens toon.

“Geen idee wat je vriendje hiermee te maken heeft,” reageert Hermsen kort, “maar ik weet zeker dat hij ook wil dat je overgaat. Als jij dat ook wil, dan moet je mij bedanken. En volgens mij begrijpen wij elkaar goed als ik dat zeg.”

“Ja meneer… Wat… Wat moet ik doen om u te bedanken?”

“Also, fangen wir dort an, wo wir letzte Woche aufgehört haben. Und nur auf Deutsch.” Eva knikt onzeker. Hermsen schuift twee schoolbanken tegen elkaar aan. “Leg dich einfach auf den Tisch. Und Schuhe aus” zegt hij wijzend op haar teenslippers. “Es dauert nicht lange” stelt de docent zijn leerlinge gerust.

Eva gaat enigszins ongemakkelijk liggen, met haar benen stijf tegen elkaar. Hermsen maakt zijn riem los en stapt uit zijn broek. Net als de vorige keer heeft hij er niets onder aan. “Es ist einfacher, wenn du mich zuerst nass machst” zegt hij terwijl hij bij haar hoofd gaat staan en zijn pik in haar mondje duwt. Eva begint gedwee maar met een vies gezicht te zuigen. “Sehr gut, reinige meinen Schwanz” zucht Hermsen, die met een hand achter haar hoofdje het tempo aangeeft. Dan buigt hij zich voorover om haar borsten uit haar minimale shirtje te bevrijden en deze schatten der natuur door zijn handen te laten gaan. Wat voelt dat weer heerlijk, denkt hij gelukzalig.

Eva’s mondwerk blinkt niet uit in passie, maar het dient zijn doel en als zijn Schwanz nat, schoon en op volle oorlogssterkte geslobberd is, stapt hij naar het andere einde van de tafels. Daar schuift hij haar rokje omhoog en ziet dat ze er niets onder aan heeft, de deugniet.

Om haar te bevochtigen brengt Hermsen een flinke kwat speeksel aan op zijn vingers en gaat tussen haar zachte schaamlippen door. Er gaat een rilling door het meisje als hij met een natte vinger bij haar binnendringt. Wat is ze strak; die zou zo een trouwring van een vinger trekken, beeldt hij zich verheugd in. Voorzichtig verkent hij haar inwendige en herhaalt de speekselbehandelingen tot hij het gevoel heeft dat ze klaar is om hem te bedanken. Hij schikt haar lichaam zodat ze met haar benen wijd en haar heupen op de rand van de tafel ligt. “Jetzt gehen wir ficken” zegt Hermsen, en hij positioneert zich tussen haar benen en legt zijn harige buik op haar schaamstreek.

“Was ist ficken?” reageert Eva mechanisch, inmiddels geconditioneerd om de Duitse dialoog op gang te houden. Ondertussen beweegt ze onwillekeurig wat naar achteren om zo het contact met het vette vlees van haar docent te minimaliseren.

“Ficken ist, dass ich meinen Schwanz in deine Muschi steche.” Met die woorden schuift hij zijn pik een flink eind in de tiener. “Tut es weh?” vraagt hij bijna hoopvol.

“Nee, u bent gelukkig klein ge…” zegt ze, om in het Duits te vervolgen: “Ich meine, sie sind nicht so gross…ge…eh…”

“Gut zu hören… Dass es keine weh tut” valt Hermsen haar enige teleurstelling in de rede. Hij had uiteraard stiekem gehoopt dat zijn gereedschap meer indruk zou maken op dit tengere meisje. Hermsen kon echter niet weten dat hij twee weken terug correct had opgemerkt dat Eva wat moeilijk liep. De dag er voor was ze namelijk door haar gynaecoloog diepgaand gecheckt met gereedschap van een ander kaliber. Hermsen voelt zich in ieder geval niet langer bezwaard om zijn Schwanz helemaal tot aan zijn schaambeen in haar vochtige warmte te drukken. Zijn pens kruipt bijna tot aan haar navel over haar lichaam heen. Haar kutje verkrampt alsof ze hem weer naar buiten probeert persen, met een hemels gevoel voor Hermsen tot gevolg. Die houdt zijn pik zo diep mogelijk op zijn plek, wachtend tot het overweldigend gevoel wegebt.

Terwijl Hermsen daar zo staat, moet hij onwillekeurig aan zijn dochter denken. Zou zij net zich net als Eva door een docent laten neuken om een hoger rapportcijfer te krijgen? Hij probeert zich te herinneren welke vakken moeilijk zijn voor haar om zo in te schatten wie van zijn collega’s in de prijzen valt, maar hij constateert dat hij zijn dochter eigenlijk nauwelijks kent. Hij weet niets van haar schoolprestaties, hij heeft geen idee van wat haar bezig houdt of hoe ze over haar eigen toekomst denkt. Alsof ze leeft in een paralle wereld, gescheiden van de zijne, ook al wonen ze in hetzelfde huis.

Meer dan eens heeft hij geprobeerd de scheidslijnen tussen deze werelden te doorbreken, maar iedere toenaderingspoging die hij ondernam, mondde uit in slaande ruzie. Ruzie waaruit haar een verachting jegens hem bleek, maar die onuitgesproken bleef. Alsof hij een willekeurig pervers mannetje is, dat haar puur en alleen benadert vanwege haar blakend jonge tienerlichaam. Haar lichaam mag er zeker zijn, maar het het komt blijkbaar niet in haar op dat Hermsen haar ook benadert omdat hij haar vader is.

Feitelijk kent hij Eva nu al beter dan zijn eigen Eline, zeker nu Eva hier halfnaakt voor hem ligt en hij ziet en voelt hoe ze reageert op zijn pik. Met Eva voelt het zoveel fijner en vertrouwder dan thuis. Zelfs als er geen ruzie is, dan is de sfeer daar gespannen. Net als bij de meiden in de klas, is Elines zwijgzaamheid al voldoende om uiting te geven aan haar minachting. En in haar geval niet alleen minachting richting hem zelf maar ook zijn waardeloze huwelijk. Wat weet die zeventienjarige slet van een huwelijk? Wie denkt ze wel dat ze is?

Hij had haar veel korter moeten houden. Hij is te aardig geweest voor haar, te ruimdenkend. Hetzelfde geldt voor al die die andere meiden, Vicky, Adriënne en zeker die Liselotte van Kleeff en haar vriendin Fleur. De vuile sletten, met hun tienerborsten en strakke kontjes met rokjes zo kort dat je bijna in hun doos kunt kijken. Verdomme, ze verdienen allemaal een beurt.

“Sinds sie schon fertig?” klinkt de ongemakkelijk stem van Eva uit de verte. Hermsen ontwaakt uit zijn misogynie en merkt hij dat hij zijn leerlinge keihard aan het neuken is en hard op zijn hoogtepunt afstevent. Hij heeft zijn handen op haar heupen gezet, met zijn vingers diep in haar stevige billen, en stoot zijn Schwanz met een dierlijke lust in haar onderlichaam. Zijn buik ontneemt hem helaas het zicht op het soppende schouwspel tussen haar benen, op haar kale poesje en op haar gladde schaamlippen, die bij iedere beuk geplet worden op zijn schaambeen. Het zicht op haar pronte borstjes maakt dat gelukkig meer dan goed: ze stuiteren kordaat op en neer door het geweld van zijn lichaam, keurig op de maat met de genotsgolven die zijn pik door hem heen stuurt.

De genotsgolven zich nestelen in zijn onderbuik, waar ze een broeierig en week gevoel opwekken, als van een warme zomeravond, waarbij je volledig ontspannen in de tuin ligt, omhuld door deken van zwoele buitenlucht. En met iedere stoot in haar hemelse diepte daalt dit warme en weke gevoel verder af naar zijn ballen, die op hun beurt het onvermijdelijke in gang zetten. Met een laatste stoot begraaft hij zich zo diep mogelijk in haar, om zo het mirakel af te wachten, het moment waar hij al die weken naar heeft verlangd: klaarkomen in één van die mooie tienertjes.

Dan is het bevrijdende moment daar: met een gorgelende kreun explodeert Hermsen en loost hij stuiptrekkend zijn zaad in haar diepte. En met dat zaad verlaat een heleboel bitterheid zijn lichaam, bitterheid en frustratie. Zijn ballen trekken zich keihard samen tot het pijn doet, alsof het citroenen zijn die door een ijzersterke hand worden uitgeknepen, tot er geen bitterheid meer in zit. En Eva’s warme poesje lijkt alles gretig pulserend in ontvangst te nemen, knijpend masseert ze de laatste druppels uit zijn pik. Met gesloten ogen geniet hij van de zoete opluchting die als een frisse douche op een warme zomerdag over hem neerdaalt. Hermsen voelt zich als herboren als hij zijn slappe pik uit zijn leerlinge laat glijden. Von heute an wird alles anders sein.