Dit is alweer deel 20 van mijn verhaal. Voor de opbouw van het verhaal zou je bij deel 1 moeten beginnen, maar ieder deel afzonderlijk is misschien ook wel leuk.

Het is alweer een poosje geleden dat ik wat van mijn belevenissen op papier heb gezet; ik kwam er gewoon niet eerder aan toe!

De avond die ik beschreef in het vorige deel (deel 19) was, zoals jullie hebben begrepen, nogal een succes, en het bleek nogal te klikken tussen mijn moeder en Tess enerzijds en de ouders (paps en mams) van Martine anderzijds. Ze hebben in ieder geval regelmatig contact met elkaar, intussen zijn mijn moeder en Tess ook al een keer een avondje bij paps en mams op visite geweest (daar waren wij niet bij), en ik heb begrepen dat ook die avond erg gezellig is geweest….

Ook ben ik inmiddels met Martine en haar ouders mee geweest op vakantie!! Ook daar héle leuke dingen beleefd, maar dat komt in een volgend deel wel weer.

Eerst dit.

Onderhand besef ik mezelf dat ik het de laatste tijd steeds vaker toch wel erg prettig vind om “per ongeluk” iets “teveel” van mezelf te laten zien. In deel 3 heb je nog kunnen lezen dat ik er eigenlijk zelf van schrok dat mijn t-shirt bij de Appie omhoog schoof waardoor je kon zien dat ik er niets onder aan had, inmiddels doe ik dat soort kleine dingetjes wel eens expres. Dat vind ik erg spannend en windt mij prettig op, en soms krijg ik zelfs nog een leuke opmerking ook.

Daarom leek het mij wel wat om wat meer doorschijnende kleding te hebben, zoals mijn moeder en Tess ook wel hebben en af-en-toe dragen. Maar ja waar vind je dat soort kleding… Op een gegeven moment dus maar eens gewoon aan Tess gevraagd. Het bleek dat zij een boetiekje kende in Amsterdam die veel van dit soort kleding verkocht, en waar zij en mijn moeder dus wel eens kwamen.

Als ik en Martine daar ook een keer naartoe wilden om wat te kopen dan moest ik dat maar zeggen, want dan zou ze de eigenares wel even appen. Die kon ze goed, en dan wist zij er maar van dat we bij Tess en mijn moeder hoorden. Ik zei dat ik daar graag wel een keer naar toe wou.

Een paar dagen later hadden Martine en ik dan tijd om een middagje in Amsterdam te gaan shoppen. Ik wou nieuwe slippertjes of sandalen, maar tegen Martine had ik niet verteld dat ik ook voor die doorschijnende kleding wilde kijken; ik dacht: dat ziet ze daar wel. De avond ervoor zei ik tegen Tess dat we van plan om naar het boetiekje te gaan.

“Oké, dan ga ik zeggen dat jullie morgen langskomen. Ik had al geappt dat jullie dat van plan waren, en ze zou wat extra kleding in jullie maten bestellen, want in jullie maat had ze niet zo heel veel in voorraad. Zeg maar dat Tess jullie gestuurd heeft”.

De volgende dag gingen Martine en ik met de bus naar Amsterdam. We hadden allebei het ieniemienie stringetje aangedaan die we van mijn moeder hadden gekregen, en Martine had ook het bijbehorende ieniemienie BH-tje aangedaan. Verder had ik alleen weer een lang t-shirt aan en mijn oude slippertjes. Martine had een kort broekje en een topje met spaghetti-bandjes aangedaan en haar oude gympies.

In de bus was ik tegenover Martine gaan zitten. Halverwege de rit had ik mijn voeten op de rand van de bank naast Martine gezet, en mijn t-shirt ietsje omhoog geschoven. Ik genoot van het idee dat Martine (en misschien ook wel andere passagiers!?) mij zo zouden kunnen zien.

“Waar zullen we eigenlijk als eerste naar toe gaan?” vroeg Martine onderweg. “Ik heb een adresje voor leuke kleding van Tess gekregen, daar wil ik even gaan kijken” zei ik, en nadat we uitgestapt waren liepen we door de stad naar het bewuste adres. Daar aangekomen bleven we eerst even voor de etalage staan, en het werd toen al snel duidelijk wat voor soort kleding ze hier verkochten. Ik zag gelijk al hele mooie en spannende dingen hangen die ik graag zou willen proberen, maar Martine was nog niet gelijk overtuigd.

“Jeetje Leen (zo noemde ze me de laatste tijd), ik weet dat jouw moeder en Tess dit soort dingen ook wel eens dragen, maar je moet het wel durven…” zei ze. Ik werd zelf juist al opgewonden bij het idee. “Klopt” zei ik, “maar het lijkt mij juist wel erg gaaf!”, en ik stapte naar binnen.

Martine liep achter mij aan, en volgde mij terwijl ik langs de verschillende kledingrekken liep en keek wat er allemaal hing. Topjes, broekjes, kort en lang, rokjes, ook weer kort en lang, en jurkjes, ook weer kort en lang. In verschillende kleuren (vooral zwart en wit), en in verschillende soorten van doorzichtigheid. Bij sommige waren er delen van gewoon ondoorzichtige stof (bij het kruis, de billen of de borsten bijvoorbeeld), maar sommigen waren ook op die plekken doorzichtig, of waren juist op die plekken doorzichtig terwijl ze op de andere delen ondoorzichtig waren. Wat ik ook spannend vond waren de dingen die van gestreepte stof waren gemaakt, met afwisselend transparante en ondoorzichtige strepen.

Toen de verkoopster klaar was met de enige andere klant die in de winkel was kwam ze naar ons toe. “Goedemorgen dames, zien jullie er iets tussen?” vroeg ze aan ons. “Zeker weten!” reageerde ik enthousiast. Martine was iets minder enthousiast: “Ik, ehhh, kijk nog even..” zei ze.

“Zijn jullie toevallig Marleen en Martine?” vroeg de verkoopster toen. “Ja” antwoorde ik, “Tess heeft zeker al geappt dat wij vandaag langs zouden komen?” . “Klopt” zei de verkoopster, “en ik heb speciaal voor jullie het nodige besteld. Jullie zijn wat jonger dan de gemiddelde klant, dus heb ik wat extra in jullie maten besteld. Ik loop even naar achteren om het te pakken.”

Terwijl ze naar achteren liep zei Martine zacht “Nou, ík weet niet of ik in dit soort dingen durf te lopen hoor. Thuis misschien, maar gewoon hierin over straat…?”. “Mij lijkt het juist héél erg spannend en opwindend…” zei ik zachtjes terug.

De verkoopster kwam terug met een hele stapel kleren op hangertjes, die ze op een vrij stukje kledingrek hing. “Ik heb alles dubbel besteld, dus mochten jullie allebei hetzelfde willen dan is dat geen probleem. Willen jullie zelf eerst even kijken, of zal ik jullie helpen?” vroeg ze. Ik vond het prima als ze wou helpen.

Ze liet de verschillen in transparantie zien, en ook dat sommige kleren op andere plekken transparant waren dan op andere plekken, maar dat had ik zelf allemaal ook al ontdekt. “Het gaat er vooral om waar je jezelf prettig bij voelt, wat je bedekt wil houden wat je niet erg vindt als anderen het zien.” zei ze. “Of sterker nog, wat je misschien juist wél leuk of spannend vind, als anderen het zien.”

Ze keek ons allebei aan. “Ik heb zo’n idee dat jij meer open staat voor het idee dan jij” zei ze, terwijl ze eerst naar mij keek en daarna naar Martine. “Nou, ja, ik ehhh…. moet daar wel even aan wennen ja….” Zei Martine hakkelend. “Je moet vooral niets doen waar je je niet prettig bij voelt. Maar soms is het ook wel spannend om de grens op te zoeken van wat je zelf denkt te durven...” zei ze met een knipoog tegen Martine. "En verder moet je je ook altijd bedenken dat je op het strand of in het zwembad ook gewoon in een bikini of topless rondloopt".

“Kom, gaan we eerst even bij jou wat dingen aanpassen” zei ze, terwijl ze mij aankeek. Ze pakte de flinke stapel kleding van het rek en we liepen naar de pashokjes, achterin de zaak. Ik ging in een pashokje staan en trok mijn t-shirt over mijn hoofd uit.

“Zo, je hebt in ieder geval al een spannende string aan, zeker uit de zaak van Tess?” vroeg de verkoopster. Ik knikte. “Dat staat je erg goed. En draag je ook wel eens een BH-tje?” vroeg ze verder. “Nee, daar heb ik eigenlijk een hekel aan, enneh, er valt ook niet zoveel te bedekken” zei ik er lachend achteraan, al merkte ik de laatste tijd wel dat mijn borsten zowaar een beetje groter leken te worden.

“Nou ja, als je een transparant topje of jurkje aan zou doen dan zouden mogelijk wel je tepels zichtbaar zijn. Ik weet niet of je dat een bezwaar zou vinden.” “Dat maakt mij niet uit” zei ik, waarop ze begon te lachen en zei “dat idee had ik al een beetje, en groot gelijk heb je”.

Eén voor één gaf ze iedere keer wat van de stapel kleding die ze had meegepakt, en paste ik het aan. Na een paar dingen aangepast te hebben zei ik: “Ik vind het allemaal wel heel erg mooi hoor, maar ik heb geen geld genoeg om alles te kunnen kopen.” “Laten we nu eerst maar eens allen aanpassen en kijken wat je echt niet leuk vindt, dan kunnen we daarna altijd nog wel keuzes maken” zei de verkoopster daarop.

Eigenlijk paste alles wel goed, en iedere keer als ik weer iets aanhad vroeg ze aan mij hoe ik het zelf vond staan, aan Martine hoe ze het mij vond staan, en vroeg ze ook of ik mij er zelf prettig in zou voelen en er zo mee over straat zou durven gaan. Er waren wel wat dingen bij die behoorlijk transparant waren en waarmee ik zo niet echt over straat zou durven. “En met wat meer bedekkende lingerie eronder, zou je het dan wel durven?” vroeg de verkoopster dan. En dan zou ik met die dingen weer minder moeite hebben, ook al met de opmerking van de verkoopster in mijn hoofd dat ik in het zwembad ook vaak slechts een klein bikinibroekje aanheb. Er waren slecht een paar dingen bij die ik echt niet leuk vond en dus terug konden.

“Mooi, gaan we nu naar jou kijken”, zei de verkoopster tegen Martine. “Kleed je maar uit”. Martine deed eerst haar schoenen uit, en vervolgens haar topje. “Ow, jij draagt wel een BH-tje, dat bedekt al wat meer. Al bedekt deze ook niet veel, dit staat je wel goed”, ze de verkoopster.

In mijn stringetje keek ik toe hoe Martine ook het ene na het andere aanpaste. Door het aanpassen van al die spannende kleding bij mijzelf was ik al behoorlijk opgewonden geraakt, maar nu ik Martine die kleding aan zag passen werd ik nog meer opgewonden.

Bij de eerste dingen die Martine aanpaste zei ze nog dat ze niet goed wist of ze er zo mee de straat op durfde. Misschien wel doordat ik en de verkoopster iedere keer heel erg enthousiast reageerden over wat ze nu weer aan had, en ik ook iedere keer zei dat ze in het zwembad ook niet veel aanhad, leek het erop dat ze ook steeds meer zou durven. Toch mochten er van Martine iets meer kledingstukken terug, omdat ze die dingen gewoon niet mooi vond.

“Mooi meiden, dan weten we nu wat jullie mooi vinden en wat jullie ook zouden durven dragen.” Zei de verkoopster. “Dus nu nog uitkiezen wat we ook echt zullen kopen” zei ik, terwijl ik naar Martine keek. “Nou,” zei de verkoopster, “ik heb wat anders afgesproken met Tess. Jullie mogen al de kleding die jullie mooi vonden meenemen, Tess betaald.”

Martine en ik keken elkaar verbaasd en verheugd aan. “Maar dat is hartstikke veel geld!!” zei ik. “Jullie mogen Tess wel even extra bedanken” zei de verkoopster met een knipoog.

Op dat moment kwamen er 2 vrouwen de zaak binnen lopen. “Doen jullie maar snel even wat aan” zei de verkoopster, terwijl ze richting de pashokjes wees (we liepen allebei natuurlijk nog in onze lingerie door de winkel), “dan help ik die klanten even.”

In het pashokje pakte Martine het korte broekje wat ze ook aan had gehad op de heenweg en ging dat aantrekken. “Ik heb eigenlijk wel zin om gelijk iets nieuws aan te trekken” zei ik zachtjes tegen Martine. Ze keek me aan en zei zachtjes “Nu meteen, durf je dat?”. Ik knikte en begon tussen de uitgezochte kleding te zoeken. Ik haalde er een transparant rokje uit en trok dat aan. “Kan toch wel…?” vroeg ik aan Martine. Ze bekeek me rondom. “Ik zie wel een beetje je string hoor, maar ja, als jij dat durft, het zóu kunnen” zei ze.

Ik besloot het rokje aan te houden en zocht, terwijl Martine toekeek, verder in de stapel naar een bijpassend topje. Ik haalde er een topje uit wat ik ook wel gaaf vond en trok het aan. “En zo?” vroeg ik aan Martine. Ook nu bekeek ze me weer van alle kanten. “Tja, dat gaat prima” zei Martine.

“Dan hou ik dit aan” zei ik, terwijl ik ook mijn slippertjes weer aandeed. “En ik word er ongelooflijk opgewonden van” fluisterde ik tegen Martine. “Martine giechelde wat.

“En nu jij, durf je er echt niet iets van aan te trekken, terug naar huis?” vroeg ik. Samen met Martine gingen we in de stapel zoeken. We hadden ook een kort jurkje aangepast, en die vond ik Martine heel erg mooi staan. Ik haalde het jurkje er tussenuit en gaf het aan Martine. “Deze stond je echt heel mooi, wil je die niet aandoen...?” vroeg ik. Het jurkje was niet helemaal transparant, maar was aan de achterkant wel helemaal transparant en het had transparante delen aan voorkant. Martine trok haar broekje weer uit en het jurkje aan. Even keek ze in de spiegel, daarna vragend naar mij. “Nou ik weet niet…” voordat ze haar zin af kon maken zei ik “Je bent wel zó mooi als je dat aanhebt” en gaf haar een kus.

Ze keek weer even in de spiegel. “Nou, vooruit, omdat jij het wil. En ik vindt het zelf ook wel mooi hoor. Soms moet je inderdaad je grens misschien wat opzoeken he…” zei ze met een zucht. Nu moest ík giechelen.

Toen we samen het pashokje uitliepen met de stapel uitgezochte kleding en onze eigen kleding die we aanhadden op de heenweg gingen de andere vrouwen net met een tasje met hun nieuwe aankopen de deur uit. De verkoopster kwam ons al tegemoet en pakte de stapel met kleding over. Zo, ik zal eens even 2 mooie tasjes voor jullie maken” zei ze, en op de toonbank ging ze 2 stapels samenstellen, voor Martine en voor mij. “En dat willen jullie gelijk aanhouden?” vroeg ze, terwijl ze in onze richting keek.

“Ja, we zijn er zó blij mee” zei ik. “Dan zal ik even de kaartjes er voor jullie uitknippen” zei ze, en ze kwam al met een schaartje aangelopen.

Terwijl ze alles in de tasjes stopte tikte ze de bedragen in op de kassa. Toen ze klaar was scheurde ze de kassabon af en zei “Zo, die zal ik wel met Tess goedmaken. Heel veel plezier ermee! En doe Tess en je moeder de groeten van mij.”

Martine en ik bedankten en we liepen samen de winkel uit. Eenmaal buiten, in de zon, keek ik naar Martine. Als je toevallig voorbij zou lopen dan zou het aan de voorkant waarschijnlijk niet eens veel opvallen, maar als je er op lette dan kon je door haar jurkje heen duidelijk haar BH-tje zien, en ook het ienieminie stringetje was enigszins te zien. De achterkant was toch wel behoorlijk transparant en kon je duidelijk haar billen en de koortjes van haar BH-tje en stringetje zien, en dat zag er toch wel erg mooi uit.

“Kan je bij mij wat zien” vroeg ik aan Martine. Martine keek even van een klein afstandje. “Ik kan je billen wel zien.“ zei ze. “En aan de voorkant?” vroeg ik. “Nu in de zon kan ik je tepels toch wel veel meer zien dan zojuist in de boetiek. En ik kan nu ook wel duidelijk zien dat je een heel klein stringetje aan hebt” zei Martine met een lach. Giechelend liepen we door, en ik had het idee dat er veel mensen naar ons keken. Sommige mensen lachten naar ons, en er waren zelfs een paar meiden die naar ons lachten en een duimpje omhoog gaven!

We liepen al langzaam aan richting de bushalte toen ik me opeens bedacht dat ik ook nog naar een paar andere zomerschoentjes of slippertjes wou kijken. “Verdorie, dat is waar. Dan moeten we ook nog zo gekleed een schoenenzaak in...” zei Martine. “A joh, dat maakt toch niet uit” zei ik, en we liepen snel naar de schoenenzaak.

Ik wist al een beetje wat ik hebben wou, dus we liepen redelijk vlot langs de rekken met schoenen en slippers. “Kijk, deze vind ik leuk” zei ik, terwijl ik een paar sandalen pakte die met veterbandjes om je enkels en kuiten vastgeknoopt werden. “Die zijn wel sexy ja…” zei Martine. “Dan zijn ze misschien wel wat voor jou…” zei ik. Martine pakte de sandalen in haar maat 37.

We liepen naar een bankje, Martine deed haar gympies uit en trok de sandalen aan. Ze zat wat te hannesen met de veterbandjes dus ik knielde en hielp haar met het om haar enkels en kuiten wikkelen van de veterbandjes en maakte ze met een strik vast aan de zijkant. Martine stond op en liep een paar keer in de zaak heen en weer. Ze stonden haar, in combinatie met het nieuwe jurkje, echt geweldig; zó sexy! "Nou, die lopen best lekker, dus laat ik die maar nemen dan. Ik hou ze gelijk wel aan” zei Martine.

We liepen door en al snel vond ik de slippers die ik ook nog in gedachten had. Het waren platte slippers met smalle bandjes over de grote tenen, en over de bovenkant van mijn voeten. Normaal heb ik maat 36, maar nu paste maat 37 beter. Een paar keer liep ik er mee heen-en-weer in de winkel. “Die staan jou ook mooi” zei Martine. “Mooi, ze lopen ook lekker, dus ik hou ze ook gelijk aan”, zei ik, en we liepen naar de kassa.

Nadat we afgerekend hadden liepen we hand-in-hand terug naar de bushalte. Bij de bushalte sloeg ik mijn arm om de middel van Martine en gaf haar een kus. “Je bent wel zó mooi, en met deze kleding aan zó opwindend. Ik kan niet wachten tot we thuis zijn…”.

In de bus gingen we weer tegenover elkaar zitten. Iedere keer als de bus zo reed dat de zon naar binnen en op Martine scheen kon ik het BH-tje van Martine duidelijk onder haar jurkje zien zitten, en ook haar navel kon ik duidelijk zien. Ik werd er steeds meer door opgewonden, ook al omdat er bij mij dan ook wel iets zichtbaar moest zijn.

Toen we uitgestapt waren zei Martine zachtjes tegen mij “In de bus kon ik toch heel duidelijk door de stof heen je tepels zien. En ook de 2 veterbandjes van je string." Het driehoekige stukje stof van de string is zó klein dat je dat, als je je benen enigszins bij elkaar houdt, eigenlijk geeneens ziet.

We liepen weer samen hand-in-hand naar mijn huis. De voordeur was nog geeneens dicht toen ik de tasjes op de grond liet vallen en het jurkje van Martine omhoog trok. “Oh, ik heb zó’n zin in je gekregen” zei ik hijgend, waarna ik haar op haar lippen kuste. We liepen snel mijn kamer in en we kleedden elkaar helemaal uit, waarna we op mijn bed belanden.

Het duurde niet lang voordat ik klaar kwam, en vrijwel gelijk daarna kwam Martine kreunend klaar. We lagen nog even zwetend na te hijgen toen mijn zus opeens, zoals altijd naakt, mijn kamer in kwam lopen. Martine en ik schrokken er wel van, want we hadden er helemaal niet aan gedacht dat Monique gewoon thuis kon zijn.

“Zo zeg, het was érg lekker hoorde ik. Erg opwindend om naar te luisteren hoor!” zei ze lachend. "Ik hoorde jullie binnen komen. Het was weer een gezellige dag zeker? Wat hebben jullie gedaan?”

Martine en ik gingen rechtop zitten en vertelden dat we wat waren shoppen in Amsterdam. Monique wou natuurlijk graag zien wat we gescoord hadden, dus één voor één showden we al onze nieuwe kleding.

s’ Avonds kwam Tess al lachend de voordeur binnen. “Zo meiden, jullie hebben zeker wel wat te vertellen. Anouk van de boetiek stuurde mij al een appje dat jullie de halve zaak meegenomen hebben. Ze vond jullie hele leuke en stoere meiden. Ze zei dat ze het idee had dat Marleen er al helemaal klaar voor was, maar dat ze het idee had dat Martine er nog wel een beetje aan moest wennen.”

We liepen allebei naar Tess en gaven haar allebei een dikke kus om te bedanken voor de kleren. “Geen dank, maareh…. straks als je moeder ook thuis is wel alles showen natuurlijk!”

Dat hebben we dan ook gedaan!!

In deel 21 gaat het verhaal verder