Onderweg naar de cenote laat Ryan Leen een stukje voor zich uit lopen. Haar korte rokje bedekt de rondingen van haar billen maar net en hij kan zijn ogen er niet van afhouden. Telkens haar lange benen bewegen, lijkt de rok een stukje omhoog te schuiven en houdt hij zijn adem in, hopend dat hij wat meer te zien zou krijgen.
Hij realiseert zich dat ze zich met opzet zo heeft gekleed, zodat de delicate rondingen van haar heupen nog meer geaccentueerd worden. Niet dat ze dat nodig heeft, want ze is van nature al mooi, of ze nu net van het strand komt, avondkledij draagt of haar haren na het slapen in een warboel liggen. Ze is adembenemend, vurig en heet.
Terwijl zijn blik over haar lichaam glijdt, nestelt zich een gevoel van opwinding in zijn onderbuik. Hij kan het niet helpen, maar door haar zo te zien, schiet zijn pik spontaan in het gelid. Zijn erectie voelt ongemakkelijk tijdens het lopen en met moeite slaagt hij erin zijn gulp een beetje recht te trekken.
Ryan moet steeds weer aan de avond voordien denken. Die was ongelooflijk heftig geweest. Zoiets intiems heeft hij nog nooit meegemaakt. Dit was oneindig veel heftiger dan wat hij ooit heeft mogen ervaren. De manier waarop Leen zich vol overgave en zonder enige remming op hem had gestort. Brrr. Ze triggert hem zoals geen enkele vrouw ooit heeft gedaan. Niet alleen seksueel, maar ook op een normale manier. Als ze lacht of zelfs als ze boos naar hem kijkt, wordt zijn verlangen naar haar steeds meer aangewakkerd. Zijn obsessie voor Leen is allesoverheersend. Terwijl hij haar zo aankijkt, beseft hij dat hij nooit genoeg van haar kan krijgen. Hij voelt hoe zijn maag verkrampt. Het zweet breekt hem uit. Hij weet niet wat hij met zijn gevoelens moet doen. Want ze hebben nog maar een kleine twee weken samen en dan is het over en uit, dat heeft ze hem al genoeg duidelijk gemaakt. Hij weet dat hij afstand moet nemen, maar zijn lichaam luistert niet. Hij voelt de drang om haar van top tot teen te beminnen en haar op elke mogelijke manier te brandmerken als de zijne. Ryan zucht. Hoe gaat hij dit ooit overleven? Of is er een manier haar te overtuigen om voor hem te kiezen?

Zonder achter zich te kijken, zegt Leen: “Staar niet zo naar mijn kont.”
“Hoe weet je dat ik naar je kijk?”
Ze werpt een blik over haar schouder. “Dat voel ik gewoon.”
Met een duivels glimlachje draait Leen zich om. Ze schuift haar zonnebril boven op haar hoofd en legt haar armen achter haar hoofd. In deze pose rekt ze zich uit waardoor de rondingen van haar borsten over de randen van haar diep uitgesneden topje puilen.
Ryan verslikt zich zowat.
“Kijk niet zo verlekkerd naar mij, je moet je lustgevoelens intomen.”
“Ik ben een man, Leen, wat had je dan verwacht?”
“Ik weet het niet.” Het klinkt oprecht. Ze buigt haar hoofd achterover en kijkt hem zonder aarzeling aan. In haar ogen ziet hij dezelfde gevoelens als waar hij ook mee worstelt: verwarring, lust, opwinding, wanhoop.
“Geef toe dat je dat rokje expres hebt aangetrokken.”
Leen haar ogen worden groot en ze schudt haar hoofd. Hij merkt dat ze probeert weg te kijken, maar dat ook zij gevangen zit in het moment waardoor ze haar blik niet kan afwenden.
Liefdevol streelt hij door haar haren. Door de zachte aanraking verschijnt er op slag een vurige blik in Leen haar ogen.
“Misschien.” Zegt ze met een van opwinding hese stem.
Op dat moment voelt Ryan een hevige drang om haar te de zijne te maken, maar hij weet dat dat onmogelijk is. Met een duim streelt hij voorzichtig over haar kaaklijn. Zijn ogen dwalen af naar haar mond. Haar lippen wijken licht uiteen. Hij kan het roze van haar mond zien en wil die kussen, zodat hij haar kan proeven. Hij buigt een stukje naar haar toe. Leen haar ogen vernauwen zich en in haar hals begint een ader hevig te kloppen. Bijna onhoorbaar snakt ze naar adem.
Het moment waarin ze beiden gevangen zitten, wordt echter verbroken door Inge:
“Loop eens door, tortelduifjes!”
Leen draait zich van hem af en loop me knalrode kop achter Inge aan.

***

Wanneer we de beschutting van de bomen achter ons laten, worden we verwelkomd door het zachte gekwetter van vogels, het gekir van insecten en het geritsel van dieren. Alles hier ruikt vochtig, groen en vol leven. Ondanks de vele geluiden, heerst er een diepe rust, het is bijna magisch. Ik blijf even staan om de schoonheid in me op te nemen en kijk vol bewondering om me heen. Het eerste wat me opvalt, zijn de kleuren: intens groen, helderblauw en knalroze. Het zonlicht valt in gouden bundels door het bladerdak. Mijn mond valt open en ik roep het uit: “Moet je die kleuren zien, prachtig!”
Ik loop verder de open plek op en blijf staan bij een meertje. Het water is kristalhelder en slechts een meter diep. De bodem is tot in de kleinste details te zien. Vanuit het meertje kabbelt een rustig stroompje een grot in. Een dun gordijn van water valt dansend over een scherpe rotsrand van enkele meter hoog naar beneden.
“Dit… is… fantastisch!”
Ryan komt naast me staan en laat zijn hand over mijn rug glijden. Mijn lichaam reageert direct en ik druk me tegen hem aan. Ik voel een hevige steek van verlangen door me heen gaan.
Hoe lang we daar in stilte staan, weet ik niet. Maar opnieuw is het Inge die ons doet opschrikken.

“Aan tafel!” roept ze. Onder een paar hoge bomen aan de rand van de open plek, heeft ze een picknickkleed uitgespreid. Er staan een hele verzameling bakjes met eten klaar. Er liggen zelfs bestek en plastieken bordjes.
“Heb je dat allemaal meegesleurd?” vraagt Ryan medelevend aan Ben. “Ik had gerust willen helpen.”
Ben haalt zijn schouders op. “Het viel wel mee.”
“Ik weet wel hoe ik een feestje moet geven, he?” vraagt Inge met een stralende glimlach.
We gaan op het kleed zitten. Ryan pikt een worstje uit een bakje en stopt het in zijn mond. “Mmm, lekker.” Mompelt hij.
De sfeer is gemoedelijk en gezellig. We praten over ons leven en alles wat ons bezighoudt. Het valt me op dat Ben en Inge steeds met elkaar bezig zijn. Er is steeds lichaamscontact tussen hen beiden: een hand die over haar rug, arm of middel glijdt. Wat zou ik graag hetzelfde doen met Ryan. Telkens onze blikken elkaar ontmoeten, stijgt de spanning tussen ons beiden. Het is een kwelling om de man naar wie ik zo verlang, zo dicht bij me te hebben, zonder dat ik hem kan bespringen.

“Wat is dat tussen jullie?” Vraagt Inge me plots.
Ik schrik van die directe vraag en begin te stotteren. “Hoezo?”
“De manier waarop jullie naar elkaar kijken. Het is duidelijk dat jullie iets met elkaar hebben.”
Ik voel mijn kop knalrood worden. “Er is niks tussen ons. We kunnen het gewoon goed met elkaar vinden.”
“Ach kom Leen, ik ben niet blind.”
Ik weet niet wat zeggen.
“Vertel!” blijft Inge aandringen. “Wat hebben jullie gisteren na het feestje gedaan? Jullie waren ineens weg.”
“Niks bijzonders. We hebben nog wat gedronken en zijn daarna gaan slapen.”
“Je bent met hem naar bed geweest?” Inges vragen voelen als een kruisverhoor.
“Het is niet wat je denkt! We hebben gewoon een beetje gevreeën.”
“Ik wist het! Jullie hebben seks gehad!” Klinkt het half gillend.
“Hou op zeg. Het stelde niks voor.”
“Hoezo, viel het tegen?”
“Inge, alsjeblieft zeg. Het was een vergissing. Ik wil dat je erover ophoudt. Het was kortzinnig en onvolwassen. Het stomste wat ik ooit gedaan heb.”
“Waarom?”
“Ik ben getrouwd. Met je broer.”
“Een beetje plezier kan toch geen kwaad?”
Mijn mond valt half open. “Bedoel je dat je dit goed keurt?”
“Waarom niet? Het is zijn eigen schuld, hij had maar moeten meekomen. Maar als ik je een goede raad mag geven: probeer niet verliefd te worden. Dat maakt alles alleen maar ingewikkelder.”

Een uurtje later liggen we met ons vieren heerlijk te dommelen. Ik doe alsof ik lekker lig, maar ik ben te rusteloos om echt te genieten. De woorden van Inge blijven door mijn hoofd spoken. Naast mij gaat ook Ryan verliggen. Hij zucht.
“Wat scheelt er?” fluister ik.
“Ik weet het niet.”
Dat is niet het antwoord dat ik wil horen. Ik ga rechtop zitten en trek mijn benen op.
“Ik wil er niet tegen vechten, Leen. Ik verlang al de hele dag naar je.” Ik zie een donkere schaduw in Ryan zijn ogen.
Ik slik.
“Je moet, Ryan. Ik wil niet dat je verliefd op me wordt.” Ik besef dat hij geen man voor mij is, dat dit alles slechts tijdelijk is. “Als deze vakantie voorbij is, gaan we elk weer terug naar ons eigen leven.” Deze woorden uitspreken doen pijn, maar ze moeten gezegd worden, omdat ik besef dat dit de enig mogelijke uitkomst is. Maar kennelijk heeft mijn lichaam daar geen boodschap aan, want Ryan zijn bekentenissen doen het vuur in mij nog verder aanwakkeren.
“Dat weet ik,” zucht hij. “Is er geen manier om je van idee te doen veranderen?”
“Wat bedoel je?” Mijn stem slaat over. Paniek overvalt me.
In plaats van te antwoorden, drukt Ryan een kus op mijn mond. Die is warm, zacht en dwingend tegelijk.
“Heb ik je al verteld hoe geweldig je er uitziet?”
Ik slik. “Dit is niet de bedoeling.”
“Nee?” Ryan kust me zacht vlak langs mijn mond.
Volkomen willoos steek ik mijn kin omhoog, zodat hij beter bij mijn hals kan. Daar stopt hij niet, maar hij likt zich een weg omlaag naar mijn sleutelbeen, om dan uiteindelijk zijn tong in het spleetje van mijn borsten te laten verdwijnen.

“Zullen we zwemmen?” Fluister ik. “Ik kan best wat afkoeling gebruiken.”
Zonder het antwoord van Ryan af te wachten, sta ik op en trek ik mijn topje over mijn hoofd, waarna ik het over de tak van een boom hang. Mijn korte rokje landt er bovenop. Nog slechts gehuld in een klein bikinietje, loop ik naar het meertje en laat ik me in het water glijden. Ik kijk Ryan speels aan en laat me dan achterovervallen. Drijvend lig ik op mijn rug, mijn borsten fier omhoog, mijn handen spelend met het water.
Ook Ryan kleedt zich snel uit en duikt direct het water in. Hij pakt mijn enkel beet en trekt me naar zich toe. Ik spartel en schop hem van me af, maar hij weet zijn grip te bewaren.
“Laat me los!” Gil ik.
“Geen sprake van.”
Ryan wil mijn arm vastnemen, maar mist zich en plots ligt zijn hand op mijn borst. Ik word er direct stil van. Met een hongerige blik staar ik naar hem op.
Een grote slok water gulpt mijn mond in wanneer Ben als een halvegare vlak naast ons het water in duikt.
“Fuck!”
“Sorry,” lacht Ben.
“Klootzak!” Met zijn tweeën storten we ons op Ben en duwen we hem kopje onder. Voor we het goed en wel beseffen, zijn we verwikkeld in een heus watergevecht. Daarbij word ik keer op keer vreselijk geplaagd door Ryan. Zijn hand glijdt telkens weer langs mijn gevoelige borsten en met zijn vingers beroert hij mijn dijen om me daarna gefrustreerd achter te laten. Daardoor hangt er al vrij snel een broeierige spanning tussen ons.

Wanneer we even later aan de rand van het meer liggen uit te hijgen, begint mijn telefoon als gek te piepen. Omdat ik geen zin heb in nieuws van het thuisfront, besluit ik hem te negeren.
“Kijk je niet?” vraagt Inge nieuwsgierig.
“Het kan wachten, ik heb vakantie,” reageer ik zo nonchalant mogelijk.
“Het is misschien belangrijk,” blijft Inge aandringen.
“Ok dan.” Ik zucht en neem mijn gsm uit mijn tas. “Oh mijn god,” mompel ik.
“Slecht nieuws?”
“Nee, een collega met een vraag over het werk.”
“Weten die niet dat je vakantie hebt?”
Ik haal mijn schouders op. “Ik ga in ieder geval niet antwoorden.”
Wanneer Ryan, die naast me zit, mijn scherm ziet, begint hij te grinniken. Het bericht is een selfie van mijn collega Wendy. Niet zomaar een selfie, maar eentje die genomen is vlak na een pijpbeurt. Wendy haar gezicht is bepleisterd met zaad, van kin tot voorhoofd. Ze heeft dikke strepen sperma over haar voorhoofd, in haar haar, op haar wangen en zelfs op het puntje van haar neus. Maar het is niet de hoeveelheid die me het meest verbaast, het is Wendy zelf… Ze ziet er trots uit, net alsof ze net nieuwe make-up aan het showen is.
“Dat wil ik ook met jou.” Fluistert Ryan.
Ik staar hem met open mond aan. “Vergeet het.”

Mijn hart begint als een razende te kloppen wanneer ik opnieuw naar de foto staar. Ik ben zo afgeleid dat ik niet merk dat Inge meekijkt over mijn schouder. “Wat zitten jullie daar te fluisteren?” Even valt er een stilte. “Oh wow, is dat wat ik denk dat het is?” Inge grist de telefoon uit mijn handen en bekijkt de foto van dichtbij. Na een stilte die een eeuwigheid lijkt te duren, reageert ze met: “Oh wow, wat veel. Ik vraag me af of dat slechts van één man is. ”
“Inge…” begin ik te stotteren. “Die foto…” Ik weet niet hoe ik me uit deze situatie moet redden.
“Krijg je vaak dergelijke foto’s van je collega’s?” lacht Inge.
Ik schud mijn hoofd. Ik heb veel zin om mijn kop als een struisvogel in het zand te steken.
“Het is een challenge, een uitdaging.” probeert Ryan te verduidelijken.
“Een uitdaging?” vraagt Inge.
“Lees de bijhorende tekst maar.”
“Ryan!” sis ik.
“Leen, je 24 uur zijn voorbij. Jammer dat je de uitdaging niet durft aan te gaan. Maar niet getreurd, je krijgt een herkansing. Tegen morgen verwachten we een dubbel zo leuke foto als deze van Wendy hierboven. Je ziet het, wij doen allemaal mee. Nu jij nog!”
“Dubbel zo leuk.” Lacht Inge.
“Vergeet het maar,” klink ik nors.
“Hoezo, doe je niet mee?”
“Wat denk je? Natuurlijk niet.”
“En waarom niet?”
“Omdat ik alleen op vakantie ben.”
“Ik zie anders een man voor mij die niets liever zou doen.”
“Vergeet het!”