Timoria - Straf

Spannend, de dag van de wraakactie is aangebroken. Ik heb er nog eens goed over nagedacht, of ik wel goed bezig ben, maar ik móet echt iets doen. Mijn zusje Marie en haar vriend Noah kunnen niet zomaar verkracht en de dood ingestuurd worden, terwijl die vier gasten zonder straf onbekommerd door kunnen leven. Als de politie ze niet kan pakken, dan moeten we het zelf maar doen.

Samen met mijn vriendinnen Vieve en Romée heb ik Erinyen gevormd, Wraakgodinnen. Inmiddels is daar ook een Wraakgod bij gekomen, want Samy, met wie ik zowel iedere week spar bij Krav Maga als af en toe neuk om het neuken, staat erop ons te helpen. Alsof wij die slappe verwende kereltjes niet aankunnen, maar goed, hij is welkom, vele handen maken licht werk.


Knock knock knock knock…

Omdat ik straks een kleine operatie ga uitvoeren dragen we alle vier een bandana in de donkergroene kleur van operatiekleding. Ook om onze ogen hebben we ons groen geschminkt, als een soort maskers. Verder dragen we allemaal een groen mondkapje, om de kans op een latere herkenning zo klein mogelijk te maken en zo wachten we in hun flat die vier gasten op. Volgens onze observaties komen ze rond drie uur thuis, bezopen en dus makkelijk uit te schakelen. En zo gaat het ook, tegen half vier in de nacht horen we ze al van ver aankomen, brallend en lallend, precies zoals mijn zus in haar verklaring voor de Griekse politie beschreef hoe ze ook in Chersonyssos te keer konden gaan.

Het is een vrij lange smalle gang, ideaal voor ons plan, omdat ze een voor een binnen moeten komen en achter elkaar aanlopen naar hun woonkamer, want we gokken erop dat ze daarnaar toe gaan voor een nazit. Zodra de jongens alle vier de gang zijn binnen gestommeld verrassen we ze vanuit de slaapkamers en de woonkamer precies volgens plan, en voor ze het beseffen liggen ze knock out. Omdat dat meestal maar kort duurt slepen we ze een voor een snel naar hun kamer, tevoren zochten we uit wie waar bivakkeert en hebben we de banden al aan de hoeken van hun bedden bevestigd. Daarmee binnen we ze vast, hun benen en armen gespreid, precies zoals ze dat ook bij mijn zus deden. En net als bij Marie en Noah stoppen we ze een prop in de mond, die we met een bandje vastzetten. Dan wachten we gespannen af tot de heren gezond en wel weer bijkomen, wat gelukkig ook gebeurt.

Speciaal voor dit doel hebben we een grote vlijmscherpe schaar gekocht. Ik wil de langste jongen als eerste pakken, omdat hij mijn zusje als eerste verkrachtte, hij heeft dus de eer om het feestje af te trappen. De jongen, Peter-Jan heet hij, kijkt me benauwd aan als ik met de schaar op hem afkom en schudt opgewonden met zijn hoofd terwijl hij achter zijn prop wanhopig allerlei geluiden probeert te maken. Tja, weet hij nu dus ook wat dat is. Voordat ik aan de slag ga maakt Samy het riempje om zijn mond los, haalt de prop eruit en als Peter-Jan dan meteen opgewonden begint te tetteren wat dit allemaal is en dat we moeten oprotten maak ik van die gelegenheid gebruik om snel twee Viagra-pillen tussen zijn lippen door zijn mond in te werken. Meteen daarna drukt Samy zijn mond dicht en knijpt hij ook zijn neus dicht, tot we zien hoe hij de pillen doorslikt, waarna zonder boe of bah de prop er weer ingaat.

Vervolgens is het tijd hem in te lichten: ‘Peter-Jan, je zal wel denken wat dit is. Nou, dit is precies wat het is, het doet je vast ergens aan denken. Ik wil graag dat je terugdenkt aan die dag in Chersonyssos, toen je dat meisje Marie verkrachtte, vastbond, een prop in de mond deed en haar de dood indreef. Ik wil ook dat je terugdenkt aan haar vriendje Noah, die van jullie mocht toekijken hoe jullie haar kapotmaakten, en die jullie daarna in zijn eigen kamer van het balkon gooiden. Ik wil dat je er over nadenkt wat een beest je bent, terwijl ik jou ga voorbereiden op de ingreep die wij voor ogen hebben.’ Het effect van mijn woorden is huge, ik zie aan zijn ogen dat mijn boodschap luid en duidelijk bij hem binnenkomt, ook al schudt hij heftig ‘nee’.

Een kleine ingreep

Tergend langzaam knip ik eerst de bovenkleding van zijn lichaam, waarbij ik zorg dat het koude metaal van de schaar regelmatig zijn huid raakt. Dan komt het mooiste deel, zijn onderlijf. Eerst gaan de schoenen en sokken uit en vervolgens knip ik zijn broekspijpen een voor een vanaf de zoom open, gevolgd door zijn boxer. Ik doe dat opnieuw zo langzaam mogelijk en zorg er vooral bij zijn liezen en langs zijn pik voor dat ik hem daar steeds goed raak, niet om hem te verwonden maar wel om hem de angst daarvoor te laten voelen. En zo ligt hij enkele minuten later naakt voor ons, en aan zijn verwilderde ogen te zien is hij er totaal niet gerust op wat we met hem gaan uitspoken. En terecht.

Ik pak zijn pik beet, kijk er even peinzend naar met de schaar nog in mijn hand, knip daar een paar keer demonstratief mee in de lucht. Als ik zie dat de paniek toeslaat heb ik mijn doel bereikt en leg ik hem weg. Zijn pik is tegen de verdrukking in al aan het groeien en dankzij de Viagra heb ik die door hem af te trekken al snel harder dan hard. Als ik eerlijk ben mag het apparaat er best zijn, maar als ik me meteen daarna bedenk dat dat diezelfde paal mijn zus molesteerde krijg ik bijna zin hem alsnog af te knippen. Ik beheers me, doe er een cockring om en ik ga er vanuit dat die samen met de Viagra wel voor wat ongemakkelijke en pijnlijke moment zal gaan zorgen, de komende uren.

Voor de ingreep die ik voor ogen heb is het nodig dat zijn lichaam ter plekke zorgvuldig wordt geschoren. Dat laat ik aan Vieve over, bij wie ik aan haar ogen zie dat ze er zin in heeft om dat klusje te klaren. Ze zeept de zak van Peter-Jan uit en te na in, zo zijn al bijna te harde pik nog verder teasend en scheert hem dan zo zorgvuldig mogelijk kaal. Ze kan daarbij niet ‘voorkomen’ dat ze hem enkele keren snijdt en mompelt dan met een hoorbaar lachje sorry, terwijl ze hem daarna het doekje laat zien waarmee ze zijn bloed opveegde. Peter-Jan raakt duidelijk steeds meer in paniek. Mooi zo.

Als Vieve klaar is moet ík weer aan de bak. Van het operatiemateriaal dat ik meebracht neem ik eerst een groene operatieschort en doe die aan. Ook trek ik handschoenen aan, om zo hygiënisch mogelijk te kunnen opereren. Met gele jodiumtinctuur tinctuur kwast ik daarna overvloedig zijn pik en ballen in, om de kans op infecties zo klein mogelijk te maken. Het is van dat prikgoedje en het is wel lekker om Peter-Jan te zien steigeren om dat het goedje zo prikt in de gevoelige delen van zijn pik en zak. Als hij weer rustig is leg ik een klein groen operatie laken over het onderlijf van Peter-Jan, waarbij ik ervoor zorg dat zijn nu door de jodium geel gekwaste stijve en balzak in het operatievenster zichtbaar zijn. Ik rond de voorbereiding af met het klaarleggen van een injectienaald, enkele ampullen met verdovingsserum, een niervormig schaaltje, een reeks scalpels en een setje hechtmateriaal. Ondertussen heb ik ervoor gezorgd dat Peter-Jan alles goed meekrijgt, zonder hem te laten merken dat ik zijn reactie nauwlettend in de gaten houd.

Ik vul de injectienaald met de verdovingsvloeistof, druk de lucht eruit en injecteer het spul vervolgens op vier plaatsen om de balzak heen, waarna ik hem nog een keer voor de helft vul en dat rechtsreeks in de balzak spuit, er zorgvuldig op lettend dat ik daarbij geen zaadbal of -leiders aanprik.
Als dat allemaal klaar is kijk ik de inmiddels wanhopige jongen aan, die nu ongetwijfeld alle gevoel rond zijn pik en ballen kwijt is: ‘Dus, Peter-Jan. ik vroeg je terug te denken aan die nacht in Chersonyssos. Zie je haar weer voor je? Dat meisje dat jullie kapot neukten? Zie je hem weer voor je? Haar vriend die jullie puur sadistisch lieten toekijken hoe jullie haar lijf en leven verruïneerden, en die jullie daarna, om alle sporen te verwijderen, van zijn balkon gooiden? Zie je het allemaal weer voor je? Knik als je me begrijpt.’ Als de jongen timide knikt zeg ik: ‘mooi, dan zul je dus wel begrijpen waarom het voor het vrouwelijke deel van de mensheid beter is als jij de rest van je leven geen schade meer kunt aanrichten. Daarom ga ik nu over tot een orchidectomie. Of, in gewoon Nederlands, ik ga je zaadballen verwijderen.’

Zijn reactie is panisch maar zonder blikken of blozen pak ik een scalpel en maak ik in de huid van de balzak zorgvuldig een incisie, precies tussen beide ballen in, groot genoeg om ze er door te kunnen verwijderen. Als ik de randen daarvan behoedzaam ietsje uit elkaar trek zie ik ze liggen, beide ballen, ik zou ze zo eruit kunnen wippen, strengetjes doorknippen, klaar. Dat was dus het plan, maar ik heb me bedacht, dan speel ik echt te veel voor eigen rechter. Maar een sneetje als waarschuwing kan geen kwaad, lijkt me…
De jongen trekt heftig aan de banden waarmee hij is vastgebonden terwijl hij achter zijn prop paniekerige geluiden produceert. Ik knik Samy toe, die het bandje om zijn mond losmaakt en de prop weghaalt. ‘Kappen!’ is het eerste wat de jongen roept, ‘ik heb er spijt van!’ Ik kijk hem cynisch aan en reageer ‘ach, kijk, Peter-Jan heeft spijt. Nou, Peter-Jan, weet dan dat dát niet genoeg is. Want daar wordt dat meisje niet meer levend door. Het minste wat je verdient is dat je de rest van je leven doorbrengt als een eunuch, zodat je altijd aan haar blijft denken en je geen schade meer kunt aanrichten.’ Dan gebaar ik Samy dat de prop er weer in mag, terwijl ik met een steriel gaasje wat bloed van zijn balzak veeg. ‘Néé’ gilt de jongen, nog net voor de prop er weer in gaat.

Ik kijk hem aan, verbaasd, alsof ik hem nu pas voor het eerst echt goed zie en zeg: ‘ Nee? Hoezo nee. Hoe heb jíj dan gereageerd toen dat meisje ‘nee’ zei? Wat heb jíj gedaan toen ze je smeekte om te stoppen? Stopte jij toen ook? Nee, Peter-Jan, jullie gingen genadeloos door met Marie en Noah kapot te maken. Dus zeg me, waarom zou ik nu dan wél stoppen? Geef me één goede reden, Peter-Jan!’ Inmiddels jánkt de jongen gewoon, snot en tranen met tuiten producerend en als ik dan zeg: ‘Nou stoere vent, zeg eens iets. Bijvoorbeeld dat je wilt bekennen…’ kan hij alleen nog maar ja knikken. Dat is het moment dat Samy een vooraf opgestelde verklaring van één kantje voor zijn ogen houdt en zegt: ‘lees’. Dat duurt enkele minuten en wat de jongen in het document leest is een volledig omschrijving van zijn wandaden, wat de gevolgen daarvan zijn geweest en dat hij verklaart daar volledig schuldig aan te zijn.


Als ik zie dat hij klaar is met lezen zeg ik: ‘als je bereid bent dit te ondertekenen ben ik op mijn beurt bereid van dít deel van de behandeling af te zien.’ Als Peter-Jan knikt vraagt Samy heel formeel: ‘ben je rechts of links?’ Als het antwoord is dat hij rechts is maakt Samy die arm los, drukt hem terwijl hij ondertussen zijn bovenarm in het gareel houdt een pen tussen de vingers en even later tekent de jongen drie exemplaren van het document. Daarna wordt hij weer vastgebonden.
Dan pak ik de telefoon van Peter-Jan die ik uit zijn broekzak viste en zeg: ‘geef me de code.’ Als hij me die zonder zich nog te verzetten geeft check ik of ik er in kom en als dat lukt is dit onderdeel klaar. Ik pak naald en draad en naai de balzak weer dicht, poppetjes gezien, kastje dicht.

Een goede tattoo versiert het lichaam

De beurt is aan Romée. De afgelopen weken heeft zij zich bekwaamd in tatoeëren en heeft bij mensen die het kunnen weten nagevraagd welke soort inkt en welke techniek ervoor garant staan dat het resultaat niet met lazeren te verwijderen is. Nadat ze hem daar zorgvuldig heeft ontsmet plaatst ze als eerste een kleine tattoo op zijn nek, net boven het kuiltje. De huid is daar heel gevoelig en hoewel Romée het zo voorzichtig mogelijk doet is goed te zien dat het Peter-Jan erg pijn doet. Tja, even afzien maar dan heb je ook wat. Het is het vrouwenteken, een cirkeltje met een kruisje daaronder en in dat cirkeltje een opgestoken hand, als symbool tegen seksueel geweld.

Als het symbooltje in het kuiltje staat is het de beurt aan zijn buik.
Tussen zijn middenrif en de navel plaatst Romée de tekst:
IK BEN EEN VERKRACHTER
GEVAARLIJK
Lekker groot, lekker vet, lekker pijnlijk.
Onder ‘gevaarlijk’ plaatst ze een pijl die naar zijn pik wijst. Als de tattoo klaar is balanceert Peter-Jan inmiddels badend in het zweet op het randje van een totale instorting, wat wij wel begrijpen, dus laten we hem verder met rust.
Dan is het de beurt aan de andere jongens…

Is dit alles

Het loopt al tegen negen uur in de ochtend als we sneaky het appartement verlaten, nadat we nog bij alle jongens met een onuitwisbare viltstift op hun borst schreven ‘Met de groeten van damesgroep Erinyen’. Met hun eigen mobieltjes maken we nog foto’s van hen en dan zit het er op. Als we ze vriendelijk gedag zeggen zijn ze duidelijk opgelucht maar tegelijk ook bezorgd hoe dit verder gaat. Dat zullen ze wel merken, waarschijnlijk staan hen enkele roerige weken te wachten. Gelukkig is het zaterdagmorgen en zijn er geen mensen op de galerij te zien, het lukt ons ongezien weg te komen.

Alle vier de jongens hebben uiteindelijk dezelfde behandeling gekregen en de foto’s van het resultaat hebben we met hun eigen mobieltjes op hun socials-accounts geplaatst. Als we eenmaal onderweg zijn sturen we ook weer via hun phones berichten naar hun ouders, met een foto van hun naakte zoon erbij, met de oproep dat hij hen nodig heeft. Verder stuurt Romée zodra ze zo meteen thuis is via de mobieltjes de ondertekende verklaringen gedigitaliseerd naar de politie, met een berichtje dat ze zal ondertekenen met ‘Damesgroep Erinyen’. Ook stuurt ze een berichtje naar de stadsredactie van de regiokrant, dat Damesgroep Erinyen’ opnieuw een vrouwonvriendelijke misdaad heeft rechtgezet, met een korte beschrijving daarvan.

In de auto zijn we aanvankelijk allemaal opgetogen, het is ons gelúkt en de adrenaline giert nog door onze lijven. We spreken af dat we hierna nog enkele keren als Erinyen in actie zullen komen, om alle vrouwonvriendelijke klootzakken in de stad schrik aan te jagen, maar ook om een rookwolk op te trekken, want we worden liever niet gevonden.
Samy en ik zetten Vieve en Romée thuis af, daarna rijden we door naar mij thuis, we hebben allebei de behoefte om nog bij elkaar te blijven. Nog in de auto voel ik alle energie uit me weglopen, kapót ben ik en ook bekruipt me het gevoel ‘is dit nu alles, heb ik hier wel goed aan gedaan.’ Ik weet het oprecht niet en het gevolg is dat ik me wat neerslachtig voel worden.

Mijn ouders zijn nog niet op, sinds Marie dood is komen ze in het weekeinde liefst zo laat mogelijk uit bed. Ik hoop dat ze het aan kunnen als vandaag of morgen ongetwijfeld de politie in actie komt en alles weer wordt opgerakeld.
Eenmaal boven op mijn zolder zegt Samy dat hij dringend naar het toilet moet en duikt hij de badkamer in. Zelf val ik bekaf op bed en ik slaap als een blok wanneer Samy me weer wekt: ‘hey liefje, ik heb een verrassing voor je.’ Hij sjort mijn uitgeputte lijf overeind en draagt me naar de badkamer, waar hij het bad heeft laten vollopen en omgeven heeft met alle lichtjes en kaarsjes die hij kon vinden. Ook heeft hij een lekker wellness-geurtje gevonden en streamt hij fijne muziek naar het kleine boxje dat ik daar heb staan.

Als ik zie hoe lief Samy dit heeft gedaan word ik langzaam weer blij en verdwijnt er al een deel van de stres. Ik voel aan mijn lichaam dat dit precies is wat het nodig heeft, een warm bad waarin ik alles van me af kan laten glijden en waarin mijn gespannen zenuwen en spieren weer tot rust kunnen komen.

Love is all…

Samy staat er op om mij uit te kleden, ik mag niets meer doen. Eerst trekt hij me mijn trainingsjack uit, waarna mijn zwarte T-shirt er achteraan gaat. Nu pas ruik ik dat ik stink als een bunzing, de spanning en de lange uren hebben hun tol geëist. Na mijn trainingsbroek is het de beurt aan mijn beha en slipje en als ik naakt voor hem sta krijg ik de liefste kus ever van hem. Geen gedoe met tongen en zo, alleen maar lippen op lippen, misschien nog wel intenser dan elkaar meteen van binnen onderzoeken.
Dan tilt Samy me op en legt hij me in bad, dat bijna te warm is maar tegelijk me zo heerlijk omhult. Tot mijn verrassing trekt hij daarna ook zijn kleren uit en komt hij erbij, tegenover me, en wurmt hij zijn benen langs de mijne. En zo liggen we daar en nog terwijl ik hem dankbaar aankijk voel ik hoe mijn ogen alweer dichtvallen.

Ik word wakker als ik water hoor klateren, het was afgekoeld en Samy voegt nieuw warm water toe. Uit het boxje komt net op dat moment ‘All you need is love’ van de Beatles, wat niet helemaal toeval is want Samy is een hardcore fan van die ouwe band en ongeveer om de vijf nummers heeft hij dit nummer van John Lennon ertussen geprogrammeerd.
Op dat moment komt alles samen, ik voel me vredig en ontspannen, ik ben ondanks het dubbele gevoel blij dat we Marie en Noah recht hebben gedaan, ik voel hoe zorgzaam Samy voor me is en dan beleef ik hoe ik een grens overschrijdt, hoe ik liefde oppak voor deze jongen die er altijd voor me is en mijn behoeften zo goed aanvoelt.

Ik ga over hem heen liggen en terwijl het warme water om ons heen wervelt voel ik hoe zijn pik groeit en als ik me dan even wat in de goeie positie manoeuvreer glipt die rustig bij me naar binnen, als een welkome bezoeker waar altijd plaats voor is. Als hij na een tijdje volledig in me is gegroeid en hard en stevig alles opvult wat er op te vullen valt beweeg ik me zachtjes over hem heen, keer op keer en al snel komen we samen zacht kreunend klaar. Dan komt het wél tot een tongzoen. Onze eerste tongzoen die qua gevoel verder gaat dan hij ooit ging, dit is niet meer neuken om het neuken, dit is meer. Misschien is dit wel een cadeautje van Marie vanaf haar wolkje, geen idee, maar van wie het ook is en wat het ook wordt, ik neem het in dank aan.


[b]Fijn dat je dit verhaal las, ThnX!
X. Zazie[/i]