Mini - 236

Joline keek me glimlachend aan.
“Het is nét half negen. En jou kennende heb jij zo dadelijk wel weer zin in nóg een rondje… Of moet ik je even in de stemming brengen?” Ze trok haar onderjurkje wat omhoog. “Je hebt goeie argumenten, Jolientje…” Ze knikte. “Precies. En Charlotte en Margot hebben die ook. Hele mooie benen met sexy nylons. En die van Lot ga jij zo meteen eens diepgaand onderzoeken. Heeft zij ook naar verlangd, zei ze.”
Lot knikte, niet verlegen. “En nu nog veel meer,Kees. Ook ik wil je diep in me voelen, Kees." Ik trok haar naar me toe en kuste haar. “Lief van je, Lot. Maar heb je nog een kwartiertje geduld? Je lieve zusje heeft me nogal uitgemolken, de schat.” Margot lachte verlegen en zei zachtjes: “Ik schaam me nog steeds kapot,Kees…”
Ook haar trok ik naar me toe. “Nergens voor nodig, lieve meid. Hou jij van dirty talk? Prima. Joline houdt ervan om af en toe het onschuldige,maagdelijke wicht uit te hangen. Waar Lot van houdt weet ik nog niet, maar misschien kom ik daar vanavond achter. En ik word vreselijk geil van mooie benen in nylon of panty’s en lekkere natte lingerie. Zo heeft iedereen z’n eigen voorkeuren. Zolang die van jullie en van ons niet buiten dit mooie appartement komen, vind ik dat helemaal geen bezwaar.”

Margot trok een gezicht. “Dat gaan we maar niet doen… We kijken wel uit!” Joline trok haar tegen zich aan. “Precies. Helemaal mee eens. Wat we hier doen blijft binnen deze muren. Heeft niemand anders iets mee te maken, schatten.” Ik dacht even na. “En jullie andere therapeutes, dames? Die twee rooie draken in Wageningen?”
Charlotte begon zachtjes te lachen en Joline’s ogen zag ik wat verontrust samenknijpen. “Vertel, Lotje…” Ze glimlachte nu breeduit en Margot ook. “Die twee zijn niet achterlijk, Jolien. Terwijl we aan het nagenieten waren hebben ze ons een beetje uitgehoord. En Melissa zei toen héél zachtjes: ‘Meiden, als jullie iets willen leren over lichamelijke liefde tussen man en vrouw moeten jullie in Veldhoven zijn…’ of iets van die strekking.”
Mijn oren tuitten en ik keek Charlotte ongelovig aan. “Wát?” Ze knikte en Margot ook. “Die twee keken dwars ons heen. En ze kennen jullie ook meer dan goed. Clara zei toen: ‘Jullie kunnen er veel van leren en wellicht haalt het rot-ervaringen uit jullie systeem.’ We hebben daar niet op gereageerd, maar er later wel samen intensief over gepraat…”
Margot vulde zachtjes aan: “En die twee hadden gelijk.” Ze kuste Joline en Charlotte kuste mij. En daarna kusten Joline en ik elkaar en de zussen ook. Voor de vorm mopperde ik: “Dat zijn écht rooie draken…” wat een lachbui veroorzaakte. “Wees er maar blij mee, Kees. Mede door die twee lig je nu hier…” Charlotte prikte in m’n zij en Joline vulde aan: “Zoals een bekend Amsterdams amateur filosoof ooit zei: ‘Elluk nadeil hep s’n foordeil. Maar da’s laugisch natuurlijk.’ Ene Cruyff.”

Lot kroop tegen me aan. “Vind je het erg, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee Lot. Van die twee kan ik heel veel hebben. Maar het was even schrikken.” Ze knikte. “Begrijp ik. Maar we moesten het wel zeggen. Jullie hadden over en weer geen geheimen, toch?” Dit triggerde Joline. “Dat klopt. En we hadden ook geen geheimen richting mijn stoere broers. Dus, meiden: binnenkort gaan we eens een sextetvergadering beleggen. Wát zeg ik? Een octetvergadering. Mijn stoere broers, mijn lieve en oh, zo onschuldige maagdelijke schoonzusjes, Kees, ik en jullie. En dan hebben we een hele gezellige avond met elkaar en vertellen we aan de andere vier wat zich hier vanavond heeft afgespeeld. We zullen de pikante details weglaten, maar ze moeten het wel weten.”
Tot mijn geruststelling sloegen de zussen niet meteen dicht. Ze keken elkaar aan en Lot zei toen: “Ja, dat moet inderdaad. Wij willen niet als geheim tussen jullie in staan, Jolien.”
En Margot grinnikte: "Wat zei je nou over Claar en Mel? 'Die oh, zo onschuldige en maagdelijke schoonzusjes?' Over dat onschuldige heeft Kees vast wel een mening en dat maagdelijke: nadat we elkaar met ons speeltje verwend hadden wisten we zeker dat die maagdelijkheid al lang verleden tijd was, schat.”
We proestten het uit. “Jij bent aardig losgekomen, Margot”, zei ik, nog nahikkend. Ze knikte. “Ja. En dat is heerlijk, Kees. Hier kan dat. Hier kan heel veel, hebben we gemerkt.” Joline knikte. “Ja, hier kan heel veel, lieve schat. En dat zal ik je weer eens laten merken.” Ze trok Margot naar zich toe. “Kom hier met die geile, natte volgespoten poes van je; die wil ik wel weer eens voelen! Lekker jouw poesje dusdanig bewerken dat je maar één ding wil: heerlijk ongeremd klaarkomen.”

Margot’s ogen werden groot toen Joline dat zo plompverloren zei, maar ze kroop naar Joline toe en spreidde haar benen. Joline gleed langzaam met haar hand over Margot’s bovenbenen, haar van vlakbij aankijkend. “Ik ga je warme poesje strelen, mooie Margot. Je warme natte poesje, nog vol met sperma…lekker glad, schatje… Een hele lekkere, slijmerige kut. Die ga ik eens verwennen.” Ze trok Margot tegen zich aan en beiden gingen liggen, Joline achter Margot, hun mooie benen wat ineengestrengeld. Lot en ik keken hoe Joline Margot zachtjes en teder verwende, met één hand op Margot’s borsten, de andere hand traag strelend tussen haar benen.
Charlotte trok mij tegen zich aan. “Wil jij ook, Kees?” Ik kuste haar. “Natuurlijk, mooie meid. Ik heb je lieve zusje net verwend; dan kan ik bij hou toch niet achterblijven?” Ze schoot plotseling in de lach. “Het valt me mee dat je niet zei ‘je lieve maagdelijke zusje’, Kees.”
“Hij heeft zich er net van overtuigd dat ik geen maagd meer was, zus. En volgens mij vond hij dat wel prettig.” Margot knipoogde naar ons maar kreunde meteen daarna laag. “Jolien! Wat doe je dat heerlijk… je vingers in m’n kut…”

Lot wreef zich tegen me aan. “Lekker, Kees… Nog steeds een veilig plekje.” “En jij bent nog steeds heerlijk om te strelen, Lotje.” “Doe maar… Alles mag. Lekker…” Ik streelde weer over haar schouders, haar naakte rug en voelde haar borsten tegen me aan. “Wil je mij ook…” Charlotte keek me aan en ging niet verder. “Wil je dat ik in je kom, Lot? Net als bij Margot?” Ze knikte. “Even wachten nog, schat. Jij moet er ook klaar voor zijn. Kalm aan, het is nog lang geen bedtijd. Als ik nu bij je binnen zou gaan, heb jij pijn. Wil ik niet. Ik zou graag willen dat je van elk moment van deze avond een glimlach op je gezicht krijgt, Lot.”
Ze draaide haar hoofd naar me toe, tranen in haar ogen. “Je bent lief. Zó anders dan…” Ik kuste haar. “Niet meer aan denken, schat. Die zit nu achter tralies. Kan je geen kwaad meer doen. Ontspannen nu… Vertel maar wat je wilt.” Even was het stil. “Wil je me stevig vasthouden? Even alleen maar vasthouden?”
Ik knikte. “Is goed. Ga maar liggen zoals jij wil.” Ze draaide zich om, haar rug naar me toe. “Hou me vast, Kees. Lekker tegen me aan. Het veiligste plekje van de wereld…” Ze pakte mijn handen en legde die op haar buik. Haar hoofd op mijn schouder… En naast ons lagen Joline en Margot langzaam en loom te vrijen: handen gleden over elkaars lichaam, streelden, verkenden elkaar… Allebei hadden ze alleen nog maar hun nylons aan en hun benen gleden zachtjes over elkaar.
“Jullie zijn prachtig, lieverds…” Ik zag Charlotte naar hen kijken. “Je hebt een heerlijke zus, Lot. Lief, zacht… zo vrouwelijk… Heerlijk om met haar te mogen vrijen.” Joline keek naar Lot en mij. “En geniet jij ook, Charlotte?” Ze knikte. “Ik lig heerlijk zo. Lekker tegen Kees aan…” Ze giechelde even. “En volgens mij vindt Kees het ook wel prettig. Ik voel ten minste iets achter mij…”
Ik bromde. “Niet zo gek met een heerlijke vrouw tegen me aan en twee andere vrouwen die vlak voor me heel erotisch liggen te vrijen, schoonheid.” Ik voelde haar zachtjes lachen en ze duwde een warm, sierlijk meisjesbeen tussen de mijne. “Voel je me, Kees?” “Ja natuurlijk voel ik dat… Ik ben niet van steen, Lot.”
Ze ademde diep in. “Wil je... wil je mijn borsten nu strelen? Ik wil je voelen. Voelen dat je mij ook opwindend vind. En mooi…” “Dat voel je al, schoonheid. In je rug. Maar nu: genieten, mooie Charlotte.”

Langzaam gleden mijn handen van haar buik richting haar borsten. “Oehoehoeoeoe…” hoorde ik zachtjes vlak voor me. Ik legde mijn handen onder haar borsten en zag haar tepels omhoog komen. Héél voorzichtig streelde ik die met m’n duimen. Charlotte bewoog haar benen tegen me aan. “Ahhhh…. Kees! Zo lekker… Je laat me nu al bijna klaarkomen!” “Ik voel het lieve Lot. Word je een beetje nat?” “Uhuh… Mag dat?”
Ik grinnikte zachtjes. “Natuurlijk mag dat, gekke meid. Genieten…” Ze zuchtte toen ik zachtjes over haar borsten streelde. Ik kuste haar schouders. “Je bent mooi, Lot. En heerlijk om mee te vrijen.” “Jij ook…” Ik liefkoosde haar rustig; ze genoot er op haar eigen manier van: héél ingetogen, bijna verlegen, haar ogen dicht. En heel zachtjes streelde ze mij met haar benen: één been tussen de mijne in, het andere been over de mijne heengeslagen, wat langzaam heen en weer bewoog.
Ik keek langs haar heen naar Joline en Margot: die lagen bijna op dezelfde manier lekker loom te vrijen. Margot stak een hand uit naar haar zus en streelde haar gezicht. “Lotje… Geniet je een beetje?” “Heerlijk zo, Mar… Wil je me zoenen? Dat maakt het helemaal…” Joline en Margot schoven naar ons toe. “Toe maar, lieve meiden”, zei Joline zachtjes.
Langzaam en teder kusten de zussen elkaar; Joline en ik streelden hen voorzichtig. “Dit is zó lekker…” hoorden we Charlotte zuchten. Ze wiebelde met haar heupen. “Kees… Wil je in me komen? Achterlangs? Ik wil je in me voelen.” “Graag, mooie vrouw.” Ik kuste in haar hals en gleed iets omlaag. “Help me maar. En gewoon zeggen als je het niet fijn vind, Lot.” Ze bromde. “Kom in me! Ik wil het, net als Margot…” Langzaam gleed ik in haar; ze was kletsnat en warm. “Ohhh… Lekker… Ik voel je in me komen… Zo fijn…”
“Hij is heerlijk, Lot. Geniet ervan, schatje.” Margot kuste haar weer: tong over tong. Ik lag nu doodstil: Charlotte was de enige die bewoog. Héél langzaam duwde ze zich steeds verder over mijn paal heen, tot ze plotseling verstrakte. Margot wist duidelijk wat er kwam: ze intensiveerde haar kussen en legde mijn handen op Charlotte’s borsten. “Voel haar tepels, Kees. Knijp er zachtjes in en masseer ze. Héél zachtjes… Daar kan mijn zusje heerlijk van genieten.”
Ik gehoorzaamde en Lot kon het wel op prijs stellen: haar adem versnelde en plotseling schokte ze hevig. “Ik kóm klaar, schatten! Heerlijk! Lekker klaarkomen… Ahhhh…. Nu even diep in me stoten, Kees… In één keer er helemaal in… Dat maakt het af… Já! Toe dan!” Ze bleef schokken en hijgen en zachtjes kreunen tot ze, na een minuutje of zo helemaal ontspande en als een lappenpop tussen Margot en mij lag.

Ik trok me voorzichtig terug en ze protesteerde niet. Langzaam duwde ze zich tegen me aan en trok mijn handen weer op haar buik. “Even nagenieten, Kees… Lekker tussen jou en m’n lieve zus in.” Ik keek over haar hoofd heen naar Joline. Die glimlachte, gaf me een luchtkusje. Dat was fijn;stiekem was ik ook wel nerveus geweest. Bang om Lot teveel te forceren. Na een paar minuten rust kwam Charlotte overeind, gaf haar zus een lange, tedere kus en draaide zich toen naar mij toe. Ze keek wat verlegen. “Dank je wel, lieve Kees… Ik ben heerlijk klaargekomen met jou in me.” Ze sloeg haar ogen neer en vervolgde: “Voor de eerste keer met een man… Joline, dank je wel dat dit mocht. Je bent zó lief.”
Joline streelde haar haren. “Jullie zijn ook lief, schatten. We houden van jullie en wilden jullie dit graag laten beleven.” Beide zussen omarmden elkaar; hoofden op elkaar schouders. En even later lagen ze te snikken. Joline wenkte me en wij sloegen onze armen om hen heen. We zeiden niets, maar lieten de zussen even met rust. Na een paar minuten keken ze ons aan. Natte, rode ogen, maar allebei een voorzichtig glimlachje om hun mond.
“Dit was heerlijk, Joline. En Kees.” We kusten elkaar. “Voor ons ook, schatten. We hopen dat jullie van een paar frustraties af zijn, nu jullie weten dat het met een man ook heerlijk kan zijn.” Twee hoofden knikten. “Mooi. Dat was onze bedoeling.” Joline giebelde. “En nou ga ik Kees nog even verwennen, anders gaat hij morgen klagen. Goed opletten, wie weet steken jullie er iets van op. Kom hier, Kees. Ik wil je!”
“En ik jou, mooie echtgenote…” Joline gleed over me heen en spreidde haar benen. “Kom in me, Kees en neuk je geile meisje.” “Daar zeg ik nooit nee tegen, Joline…” Ze pakte mijn paal en zette hem voor haar poesje. “In één keer er in, Kees. Neuk me, lekker diep!” Ik gehoorzaamde en Joline zuchtte toen ik in haar gleed. “Je bent lekker nat, schatje…” Ze knikte. “Ja. Met die lieve meiden hier, wil dat wel… Margot heeft me net lekker verwend… Ahhh… Maar jouw lekkere pik diep in m’n natte kut is ook heerlijk… Naai me, Kees! Naai je geile vrouw en laat me genieten!”
Achter me hoorde ik fluisteren: “Jullie zijn mooi…” “Het is ook heerlijk, Lot om met Joline te vrijen.” Margot kreunde: “Ik word wéér kletsnat als ik dit zie… Kom, Lot, wij ook… Lekker met elkaar naaien… Jou geile vingers diep in m’n natte kutje…” Even later hoorde we dat ze zussen elkaar ook lagen te verwennen en aan Joline’s gezicht kon ik zien dat zij er ook van genoot. Ik kon niks zien; Joline’s haren hingen over mijn gezicht.
“Ik wil je natte poes uitlikken, zusje…” “Je bent een geile teef, Lotje. Kom op dan! Draai je om en lik mijn natte spleet! Misschien proef je nog wat sperma van Kees…” Joline hijgde: “En dat is lekker, kan ik uit ervaring vertellen, meiden. Niet alleen in je natte kut, maar ook in je mond.”
Ik gromde. “Niet alle bedrijfsgeheimen verklappen, meisje Jonkman.” Ze giechelde even maar kreunde toen ik haar tepels bewerkte. “Ahhh…. Hij knijpt in mijn tieten, lieverds… Zó lekker…” Margot hijgde: “Ik hoor geen Radetskymars, Kees. Mag het dan wel?” Een halve seconde was het stil, toen gierden we het uit. Joline hikte: “En tot zover een vreselijk geile vrijpartij met de gezusters… Gesmoord in de Radetskymars!” En ik bromde: “Zal ik jou eens in die lekkere billen van je knijpen, Margot?” Giechelend hikte Charlotte: “Doe ik wel, Kees”, gevolgd door een gilletje van Margot. “Trut!” Nog nahikkend kuste Joline me hevig. “Kom hier, Kees… Spuit me vol! Ik wil je zaad in m’n kut voelen!”
Ze kneep met haar spiertjes en ik voelde dat ik kansloos was. “Schat, je bent heerlijk… Ik ga lekker spuiten… Diep in je geile, natte kut…. Jolien!!!” Alsof ik een maand had droog gestaan, zo hard ging het. “Lekker…” hoorde ik m’n oor. “Ik voel je spuiten… Zó geil…”
Naast ons hoorden we eerst Margot en twee seconden daarna Charlotte klaarkomen: hijgen, kreunen en soppende geluidjes. Even lagen we uit te hijgen. De kamer rook zwaar naar sex. En na een paar minuten zei Joline: “Wat dachten we ervan, lieve schatten? Even lekker douchen, schoon spul aan en dan duiken we hier lekker onder de dekbedden. Het is iets over tienen… Prima tijd om te gaan slapen. Morgen wacht DT weer op ons!”

Onder de douche keek Joline me aan. “Én, Kees…?” “Ik heb genoten, schat. En volgens mij de meisjes ook. En jij?” Ze keek me aan. “Heerlijk, schat. Ik heb ook genoten. Ik ben wel vier keer klaargekomen vanavond. Maar het belangrijkste is: we hebben de meisjes van een stuk frustratie af kunnen helpen, geloof ik.” Ik knikte langzaam. “Ja, dat denk ik ook wel.” Ze tikte op mijn neus. “En daar ga jij zo meteen nog even mee door, schat. Neem Charlotte in je armen en laat haar bij jou in slaap vallen. Bij haar zit het misschien nog wel dieper dan bij Margot. Die neem ik wel voor m’n rekening, oké?”
Ik keek haar aan. “Zeker weten?” Ze knikte. “Ja. En een volgende nacht draaien we het om.” Ik fronste. “Een volgende nacht?” Joline knikte. “Ja. Ze moeten zonder frustratie vooraf kunnen genieten van sex, Kees.” Ze lachte me uit. “Niet te diep over nadenken; ik vraag het hen wel. Afhankelijk daarvan hoor je wel of je nog een keertje moet opdraven, meneertje. Of misschien wel meerdere keren…” Ze kuste me.

"En nu er uit. Geen kouwe plens, we slapen toch wel, denk ik.” We droogden ons af, poetsten onze tanden en trokken ondergoed aan. Ik een T-shirt en een boxer, Joline een best wel pikant nachthemdje. Hand in hand liepen we de kamer in. De zussen lagen al op het geïmproviseerde bed, ook met dunne nachtponnen aan. Joline gaf me een zoen. “Vannacht ruil ik je in voor Margot, Kees. Die snurkt wat minder, zeg maar. Tenminste… Margot?” Die knikte. “Als het van Kees mag…” Ik keek streng. “Dat hangt van uw zus af, mevrouw. Lot, mag ik in jouw armen in slaap vallen?” Charlotte opende het dekbed aan haar kant. “Het zal mij een waar genoegen zijn, meneer Jonkman.”
Joline lachte. “Mooi. Dat is geregeld. Meiden, de wekker staat om 05:30, dus we kunnen nog lekker een tijdje slapen. Ze boog zich naar Charlotte. “Welterusten, Lot.” Ik boog me over Margot. “Slaap lekker, mooie meid.” En naar Joline: “Welterusten, schatje.” Toen keek ik Charlotte aan. “Hoe wil jij liggen, Lot?” “Ga maar achter me liggen, Kees. En met je handen op mijn buik… Een heerlijk veilig gevoel.” Ik kuste haar. “Graag, schoonheid. Tegen jou aan liggen is ook een fijn gevoel. Welterusten.” Ik schikte me naar haar en even later was het stil op het geïmproviseerde bed. Maar ik lag nog een tijdje na te denken…

Bzzzz….bzzzz….bzzzz…. Ik reikte naast me en zette m’n mobiel grommend uit. “Welke idioot heeft dit uitgevonden… Om half zes opstaan om te moeten werken? Zou verboden moeten worden…” “Daar ben ik helemaal mee eens, Kees. Zullen we gaan staken? Bellen we Theo op en blijven we de hele dag in bed liggen. Een soort ‘sleep-in’, net als John Lennon in de jaren ’60…” Joline keek me aan, over de hoofden van de zussen heen.
Margot deed één oog open. “De jaren ’60? Toen waren jullie nog niet eens geboren.” Joline boog zich voorover en kuste haar. “Dat klopt, Margot. Maar ik heb goed opgelet tijdens de lessen kunstgeschiedenis. Goedemorgen, overigens.” Charlotte draaide zich naar me om. “Hoi Kees. Lekker geslapen?” Ik knikte. “Ja, prima, schoonheid. En jij?” Ze kuste me zachtjes op mijn wang. “Heerlijk, met jou zo achter me. Dank je wel.” Ik sloeg het dekbed open. “Kom dames, er uit. Even douchen, daarna aankleden en optutten. En ik baal ervan om te zeggen, maar deze geïmproviseerde slaapgelegenheid moeten we maar even opruimen.”
Joline stond op, rekte zich uit en gaapte: “Ja, want anders komt er iemand plotseling binnenvallen en vind er wat van. Gaan we niet willen.”

Ik had geen representatieve meetings vandaag, dus Joline had een nette spijkerbroek en een ruitjesoverhemd klaargelegd. Zelf trok ze een geel zomerjurkje aan met een zwart ceintuur. Stond prima bij haar zongebruinde huid. Open schoentjes met een klein hakje aan haar voeten. Ze zag me kijken. “Nee Kees, geen panty vandaag. Het wordt warm. En je hebt je portie ‘mooie benen kijken’ al gehad: vannacht.” “Kan nooit genoeg zijn, schoonheid. Zeker die van jou niet…” Ik streelde haar benen, vanaf haar knieën omhoog.
Toen ik haar slipje voelde, kreeg ik een tik op m’n vingers. “Tot hier en niet verder, echtgenoot. De rest doe je vanavond maar, als we helemaal afgepeigerd na de loopgroep in bed tuimelen. Maar ik twijfel er aan of je veel respons krijgt.” Ik grinnikte. “Ik koop Linda wel om, dan doet ze het wel rustig aan.” Een twijfelende blik kwam mijn kant uit. “Nou, ik ben benieuwd. En al helemaal waarmee jij Linda denkt om te kopen, meneer!”
Even zag ik haar denken. “De loopgroep Kees… Die zouden we uitnodigen voor een avondje hier. Wat dacht je van volgende week dinsdag? Als een soort afsluiting van het loopseizoen? Want de week daarna starten schoolvakanties en zullen mensen verstek laten gaan…” Ik knikte. “Goed plan. Dan nodigen we ze hier uit. Deuren open, lekker op het balkon of in de kamer, wat hapjes en drankjes en om negen uur schoppen we ze weer de trap af, naar beneden. Want de volgende dag moet iedereen wel weer werken, dus echt laat kunnen we het niet maken.”
Joline knikte, terwijl ze haar linkerschoen dichtmaakte. Toen keek ze me aan. “Kees… Nul komma nul toespelingen op vannacht als we buiten de deur zijn, begrepen? Ook niet tegen Fred.” Ze keek uiterst serieus. Ik knikte. “Ik kijk wel uit, schat. Niet alleen zou jij woedend zijn, maar de zussen zouden hun vertrouwen in ons meteen kwijt zijn.” Ze knikte. “Goed zo. Zijn we het daar over eens, schat.”
Even omhelsde ik haar en keek haar strak aan. “Hoe denk jij over vannacht, schoonheid?” Ze keek even strak terug. “Ik heb genoten, Kees. Van Margot, van Lot, van jou… En niet alleen fysiek, maar ook van het feit dat we zo’n band met elkaar hebben dat dit kon.” Ik knikte. “Mee eens. En voor je het vraagt: ik heb ook genoten. Van twee lieve, nog steeds schuchtere, meiden die volgens mij hun eerste stuk frustratie kwijt zijn. Maar dat vragen we ze wel eens. Op een geschikt moment. Tijdens het ontbijt om zes uur ’s morgens lijkt me dat een minder goed plan. En ik heb van jou genoten, m’n lief. Zoals je bezig was met Margot, maar ook toen wij uiteindelijk genoten van elkaar. Mijn heerlijke, lieve Joline.”
Ik kuste haar en ze zoende zachtjes terug. Even keken we elkaar aan. “Soulmates, Kees?” “Nog steeds, schat.” “Mooi. Daar doe ik het voor. Kom, ontbijten.”

In de kamer hing al de geur van verse koffie en de zussen waren bezig met het dekken van de tafel. “Het ruikt hier goed, dames. We kunnen merken dat jullie de ochtendroutine aardig hebben opgepikt.” Margot knikte. “Ja. ’s Avonds de koffiemachine vullen, ’s morgens aanzetten en twee minuten later: heerlijke koffie.” Aan tafel, tijdens het eten zei Charlotte schuchter: “Jolien, Kees… Wij willen zeker weten dat deze heerlijke nacht niet verder komt dan de voordeur. Kunnen we daarvan op aan?” Joline legde haar hand op die van Lot en de andere op die van Margot.
“Lieverds, het antwoord op die vraag is: Ja. Op twee uitzonderingen na: mijn lieve, stoere broers. Die moeten het ook weten. Geen geheimpjes voor Claar, Mel, Ton en Robbie. Oké?” Twee hoofden knikten. “Dat is goed. Ook die twee zijn schatten.” “Mooi. Daar gaan we eens een avond voor vrijmaken, om dit ook met hen te bespreken.”Joline giechelde. “We zullen niet uitweiden met alle pikante details… Ze zouden zo maar jaloers op Kees kunnen worden.”
Twee hoofden werden wat rood en ik keek Joline streng aan. “Doe jij een beetje lief tegen onze gasten?” Ze knipoogde. “Heb ik vannacht al gedaan. Nu is het een beetje op. Vandaag mag ik weer de strenge mevrouw Jonkman – Boogers spelen, hoofd Backoffice van DT.” Margot schoot in de lach. “Oh ja, die… Nee, nu worden we bang!” Een kwartier later zaten we in de auto richting Gorinchem.
Ik keek Joline aan. “Heb je er weer zin in, dame?” Ze knikte. “Ja. Lekker weer aan het werk. Gonnie en Angelique kennende loopt de zaak gewoon op rolletjes. Heerlijk.” Ik bromde. “Jij wel… En Kees moet weer wat hobbels gladstrijken met een zeker installatiebedrijf. ’t Is oneerlijk verdeeld in de wereld.” Achter ons klonk een sarcastisch lachje. “Tja, als jij zo pietluttig bent meneer Jonkman, maak je geen vrienden. Een beetje lopen zeuren om een paar extra bochtjes op je mooie tekening…”
Joline keek om. “Goed zo, Margot!” Ik gromde. “Ik zal jou eens in een paar extra bochten wringen, mevrouw Bongers. Vanavond, tijdens het hardlopen.”

Bij de koffieautomaat in Gorinchem werd Joline natuurlijk een beetje in de tang genomen door de diverse collega’s.
“Hé, mevrouw Jonkman! Is die piraat van je een beetje lief geweest?”
“Zo Joline… Ga je de orde en rust weer herstellen op het backoffice? Ze hebben daar de afgelopen weken alleen maar feestgevierd…”
Ik stond het vanaf de zijlijn een beetje aan te kijken, totdat Joline me in de gaten kreeg. “Kéés! Zeg er wat van! Ik word hier alleen maar belachelijk gemaakt!” “Gisteren kreeg ik al die shit over me heen, schatje. En ik had niemand om me te assisteren… Grote meid zijn en door de zure appel heen bijten.”
Ik kreeg een paar vuurspuwende ogen te verwerken. “Etter…” Fred kwam haar te hulp. “Jolien, ik red je wel hoor als die zak hooi daar in de hoek het niet doet…” En met stemverheffing baste hij: “De eerste de beste die denkt mijn geliefde leidinggevende te kunnen gaan pesten, heeft een hele onprettige werkdag vandaag! En hoofdpijn, nadat ik hem of haar eens nader kennis heb laten maken met een absoluut willekeurige muur in dit optrekje! Duidelijk?”
Hij keek dreigend rond. “Het valt me tegen dat je het niet over een dak hebt, Fred…” Marion keek hem uitdagend aan. “Dat bewaar ik speciaal voor jou, juffie. Maar alleen als het guur, nat en koud is en met minimaal windkracht zes.” Hij zweeg even en voegde er gemeen aan toe: “En nee, André gaat je dan niet troosten.”
Ze keek hem even giftig aan. “Ik ga maar eens met Wilma praten, denk ik.” Fred grijnsde. “Doe maar. Dan hoor je nog wat aardige dingen over me.” Zuchtend keek Marion naar Joline. “Sorry Jolien. Ik heb het geprobeerd, maar meneer van Laar is weer eens in een botte bui.” Joline haalde haar schouders op. “Daar ben jij toch wel aan gewend?” Ze lachte lief.
Marion zuchtte diep. “Ik ga maar eens wat trouwfoto’s bewerken, denk ik. Een paar pukkels en puistjes, Kees z’n gulp open photoshoppen of zo.”

Ik protesteerde. “Héhé, niks ervan! Heb ik vandaag lelijk tegen je gedaan? Ik dacht het niet, mevrouw ! Je shopt Fred z’n gulp maar open, als je daar vrolijk van wordt!” Ik schoot in de lach en vervolgde: “Maar ga voor die tijd inderdaad maar even met Wilma praten. Wellicht kan ze je nog wat aanwijzingen geven…” Marion werd rood en de aanwezigen grinnikten.
Fred keek me lang aan. “En jij bent mijn bud?” Ik gaf hem een stomp. “Ja. Tot op het dessert van het diner. Die ijstaart. Kom, aan het werk, anders begint jouw ‘geliefde leidinggevende’ te mopperen en dat wil je niet. En ik kan het weten. Heb er wat ervaring mee, zal ik maar zeggen.”
Wéér een doordringende blik van Joline. “Volgens mij nog te weinig ervaring, Kees Jonkman… En daar gaan we verandering in aanbrengen!” Gniffelend ging iedereen naar zijn of haar kantoor. Ik ging nog even de groepsruimte binnen om bijgepraat te worden over de diverse projecten. Zo ging de ochtend snel. ’s Middags verder met tekenen, nu een ander project. Tot mijn telefoon ging.

“Kees Jonkman, goedemiddag.” “Kees, goedemiddag. Met Bart van der Zee. We hebben elkaar gisteren gesproken over die warmtewisselaars op je tekeningen. Daar wilde ik even op terug komen.” Hij klonk nogal zelfverzekerd. “Meneer van der Zee, als het gaat om het project bij de firma van Goort: u kunt hierover contact opnemen met mijn directeur. Ik verbind u door.”
Meteen klikte ik hem weg, belde Theo.
“Theo, er zit een werkvoorbereider van een zeker installatiebedrijf onder de knop. Wil het hebben over warmtewisselaars op tekeningen. Van der Zee heet hij.” “Prima, Kees, ik neem hem wel over. Dank je wel.” Een druk op de knop en klaar. Zoals Joline gezegd zou hebben: ‘het is uit jouw handen, Kees. Loslaten.’
Ik ging verder met m’n werk, samen met Henk en Frits hangend over de tekeningen. Lekker technisch, geen commercieel gelul… En uiteindelijk keken we elkaar aan boven een tekening die nu vol stond met krabbels, strepen en berekeningen. “Zo moet het lukken, jongens. Toch maar weer twee procent meer efficiëntie er uit kunnen persen! Tijd voor een bak koffie… Kóm!” In de gang botsten we tegen Theo aan.
“Heb je zo even, meneer Jonkman?” Ik knikte. “Even een bak koffie halen, Theo…” We liepen door en Frits zei bij de automaat: “Meneer Jonkman? Krijg je op je flikker, Kees?” Ik haalde m’n schouders op. “Gaan we zo zien, Frits. Als ik met blauwe plekken en een bloedneus de groepsruimte binnen strompel, mag jij me gaan verbinden, oké?” Met een beker koffie liep ik Theo’s bureau binnen.
Angelique zat er al. “Zitten, Kees.” Hij zweeg even. “Kees, een maand of negen geleden heb ik ooit eens tegen je gezegd dat ik de samenwerking met een bedrijf meteen zou opzeggen als iemand een van mijn medewerkers onterecht voor leugenaar zou uitmaken. Dat moment kwam een kwartier geleden best wel dichtbij. Meneer van der Zee beweerde ijskoud dat niet hij, maar jij aan je tekeningen had zitten rotzooien. En de opmerking dat ‘DT er ook nog wat aan zou kunnen overhouden omdat ze niet zo krenterig waren’, ontkende hij ook glashard.
Toen heb ik hem even geconfronteerd met de opname van jullie gesprekje gisteren. Meneer was nogal boos. Verklaarde dat dit niet toegestaan was in het kader van privacy-wetgeving en meer van dat soort gelul…” Hij keek naar Angelique. “Sorry, An… En toen heb ik hem gevraagd of hij me kon doorverbinden met zijn directeur. Die ken ik vaag; tijdens netwerkborrels wel eens mee staan kletsen, visitekaartje uitgewisseld, enfin je kent het wel. Meneer van der Zee zei dat zijn directeur op vakantie was en dat hij de toko runde.
Gemeen als ik ben heb ik hem even aan de praat gehouden en heb met m’n mobiel zijn directeur gebeld. En die nam gewoon op. Meneer van der Zee lekker door laten kletsen en aan de directeur m’n excuses gemaakt dat ik hem in zijn vakantie belde. En raad eens wat hij zei?”
Ik snoof. “Die was gewoon aan het werk. Niks vakantie, waarschijnlijk.” Theo knikte. “Exact. Ik vertelde hem kort over jouw aanvaring gisteren. Ondertussen had meneer van der Zee gehoord dat ik met iemand anders aan het praten was, en probeerde nog te redden wat er te redden viel. Het laatste wat ik hoorde was een brul door beide telefoons heen: ‘Van der Zee! Op mijn bureau, nú!’ gevolgd door: “Sorry Theo, even wat regelen. Ik bel je zo terug.”
Hij keek ons aan. “En op dat telefoontje wacht ik nu. En ik stel voor dat we daar samen op wachten. Niet te lang natuurlijk, want dat kost me weer productieve uren en gaat Joline over de jank.”
“Ja, dat ga je niet willen”, mopperde ik. Angelique keek me liefjes aan. “Ervaring mee, Kees? Vertel eens…” Ik keek haar met een stalen gezicht aan. “Ja. Ondertussen een paar keer, Angelique. Maar de goedmaaksex was telkens heerlijk.”
Theo verslikte zich en spóót z’n koffie over het bureau. Nahoestend mopperde hij: “Idioot! Kijk eens wat je doet, nondeju!” Angelique en ik keken elkaar aan en schoten in de lach.
“Aggut… het bureau van onze directeur onder de koffie… Blij toe dat je geen dik eiken bureau hebt, Theo. Anders moest het opnieuw in de bijenwas gezet worden.” Hij sputterde nog wat na. “Als je nog eens wat weet… Hou je fijne opmerkingen maar voor je tot ik m’n mond leeg heb!”
Angelique wees op de grond. “Vijf keer, Theo.” Hij gromde. “Koffie kwijt en dan ook nog opdrukken? Ga zo door An, en ik stuur je terug naar Zoomers…” Hij deed z’n pushups. “En nu een stel keukenpapiertjes! Als de bliksem, majoor Jonkman! En nieuwe koffie… Met je stomme opmerkingen…” “Ik haal de koffie wel, Kees. Keukenpapiertjes liggen bij Marion.”

Ik stak de gang over. “Marion, heb jij hier keukenpapier? Ongelukje op Theo’s bureau…” Ze keek me onderzoekend aan. “Ik dacht al iets te horen… Hier. Breng je het restant terug?” Ik kreeg een doos Kleenex in m’n handen gedrukt. Terwijl Theo z’n papieren in orde probeerde te brengen en ik z’n toetsenbord schoonmaakte ging de telefoon.
“Met Theo…” Even was het stil, toen zei hij: “Goed om te horen. Ik mag aannemen dat er een nieuwe werktekening en kostenspecificatie wordt opgesteld?... Mooi…. Ja, laat ‘m maar naar Kees Jonkman sturen, die is de projectleider. Graag binnen 24 uur, want anders loopt het spaak qua tijd. Hij kijkt ‘m weer even na en geeft akkoord.” Theo grinnikte even. “Of niet, natuurlijk… Ja, dank voor je snelle reactie, Leo!”
Hij verbrak de verbinding en keek ons aan. “Meneer van der Zee heeft een enorme uitbrander gekregen en mag z’n huiswerk overnieuw gaan doen. En als je er ook maar één lullig foutje in vindt, ook al is het een typefout Kees, meteen retour sturen.” Ik knikte. “Lijkt wel een fijn plan. Maarre… jouw toetsenbord doet niet zo veel meer, denk ik. Ik loop wel even naar Fred voor een nieuwe.” Bij de deur draaide ik me om. “Of Adri natuurlijk… Heeft je lieve echtgenote vanavond ook wat te lachen.”
“Er uit, kletsmajoor!”

De rest van de middag verliep rustig, zonder incidenten en m half vijf reden we naar huis. Joline en de zussen kletsten honderduit over commerciële zaken; ik kon er soms geen touw aan vastknopen, dus ik mengde me ook niet in het gesprek. Thuis even een paar boterhammen en toen: loopgroep! Linda maakte het ons niet al te moeilijk. “Ons jonggehuwde stel zal wel weinig getraind hebben, denk ik, dus ik doe het een beetje rustig aan…”
Ze wachtte duidelijk op een schunnige reactie, maar Joline deed alsof haar neus bloedde en ik ging er ook niet op in. En na een uurtje namen we afscheid. Maar niet voordat Joline had gezegd:
“Dames en heren: volgende week is de laatste week voor de grote vakantie. Een aantal van jullie zijn dan weg. Volgende week zouden we graag zien dat jullie, in normale kleding, bij ons aanbellen en samen met ons een afsluiting van een jaar loopgroep vieren. En nee, dat wordt geen uitbundig feest met dikke taarten en champagne; dat hebben we al gehad. Maar wel een gezellige avond tot een uur of tien. Wij zorgen voor het eten en wat te drinken.”
Het werd met gejuich begroet, tot dat Joline zei: “En voor degenen die denken dat zeer een avond zonder lichaamsbeweging van af komen: speciaal voor jullie schakelen we de lift uit. En we wonen op de negende verdieping…” Ze lachte lief.
Daarna liepen we rustig richting huis en Joline zei: “Nou… Linda deed het gelukkig wat rustig aan vanavond. Heeft ons niet helemaal te pletter getraind.” “Zal wel komen door jullie uitnodiging voor volgende week, Joline. Dan wordt zelfs Linda wat soepeler.” “En ik ook, dames. We pakken de lift vandaag. Volgende week…”
“Volgende week zijn wij al boven als de meute komt, Joline.” Margot keek plagend. “Trutje”, was het korte antwoord, wat een lach veroorzaakte. “Douchen! Deze hele lift stinkt naar zweet en dat kunnen we niet maken ten opzichte van de andere bewoners.” “Dan laat je de deur toch een tijdje open staan, schat? Kegje er onder en zo… Ben je best goed in.”
Mopperend antwoordde Joline: “Ja. En dan moet iedereen met de trap. Stinkt het trappenhuis drie weken lang naar zweet. Fijne ideeën heb jij, Kees.” Eenmaal boven dronken we rustig iets fris, daarna gingen de douches aan. En een half uurtje later zaten we lekker te eten. Na het eten de afwas en daarna zaten we ontspannen nog wat te kletsen.

Totdat… Margot keek beurtelings naar Joline en mij. “Zeg het maar, Margot”, zei Joline rustig. “Je hebt wat op je lever.” Ze keek kort naar Charlotte: die knikte. “Jolien, Kees… Hebben jullie geen spijt van vannacht?” Ik knikte naar Joline; die mocht het woord doen. En dat deed ze dan ook.
“Margot, ik doe even héél flauw: hebben jullie er geen spijt van?” Ze keek beide zussen strak aan en die schudden hun hoofden. Charlotte zei zachtjes: “Het was een heerlijke avond, Joline. Genieten van elkaar… weten dat je veilig bent; dat er niks tegen je wil gedaan zal worden… En dat geldt voor ons beiden.”
Joline knikte. “Ik meende gisteren al zoiets gemerkt te hebben, meiden. En ik spreek maar even voor ons beiden: wij hebben óók genoten. Van jullie, van elkaar, toen jullie toekeken…” Ze lachte zachtjes. “Ik zal Kees maar even een spreekverbod opleggen, anders komt hij weer met flauwe, vrouwonvriendelijke grappen op de proppen. Hij mag alleen maar ‘ja’ knikken of ‘nee’ schudden. Kees, heb jij spijt van gisteren?”
Ik schudde mijn hoofd. “Helemaal niet, dames. Geen seconde.” Joline knikte. “Gehoord, meiden? Jullie waren heerlijk om mee te knuffelen. En om best wel stevige sex mee te hebben.” Ze giebelde even. “En het was een openbaring om die lieve Margot ‘dirty talk’ te horen gebruiken…” Margot kreeg een knalrood hoofd. “Sorry…” zei ze zachtjes. Joline stond uit haar stoel op en ging naast Margot zitten.
“Lieve schat: als jij daar opgewonden van word… Lekker doen. Nogmaals: het mág hier; Ik doe het ook wel eens en ja, dat maakt mij ook vreselijk geil. Net zo goed als het me opgewonden maakt als Kees de boze directeur gaat uithangen en ik het onschuldige jonge meisje. Zal ik jullie het verhaal eens vertellen over onze eerste zondagmiddag hier?” Ze keek naar mij. “Kees?” Ik gniffelde gemeen. “Jij kreeg de klappen, schat.” Ze keek streng. “Geen macho-opmerkingen, Kees. Vanaf nu: klep dicht!”

Met haar armen om de zussen heen vertelde Joline het verhaal over onze eerste ‘boze directeur’-sessie, na een wandeling die eindigde in een zware regenbui. “Echt meiden, ik wist niet dat ik op die manier kon klaarkomen…” Toen realiseerde ze zich waarschijnlijk dat de zussen iets anders voelden als ze het had over klappen op billen. Ze verstrakte plotseling en trok de zussen tegen zich aan. “Ohhhh…. Sorry meiden! Sorry! Jullie vinden dit…” Ze sloeg haar hand voor haar mond. “Wat stom!”
Margot keek mij aan en giechelde plotseling. “Dus je hebt al geoefend als directeur, Kees? Goed man…” Beide zussen schoten in de lach, Joline en ik keken elkaar aan en konden niet anders dan mee lachen. Lot gaf haar zus een stomp. “Jij bent een fraaie… Straks gaat hij deze praktijken ook bij DT toepassen!” Wéér gierden ze het uit.
“Ik zie… Fred al… over die knie liggen… Hou op!” En Joline zei droogjes: “Ja, ik ook. En in z’n broek plassen zeker. Dan staat heel DT blank. No, thank you sisters.” We grinnikten nog even na en toen zei Margot: “Joline, zoals jij het vertelde… Het paste precies in de sfeer die we hier ervaren. Liefde, genieten van elkaar en zeker weten dat je op de noodrem kan trappen en dat daarnaar geluisterd wordt.”
Ze keek naar mij. “En jij: jij bent een schat. Maar dat wist ik al, Kees.” Ik boog. “Dank je wel Margot. Fijn om dat uit jouw mond te horen.” Een tijdje was het stil, ieder dacht zijn of haar eigen gedachten. Totdat Joline zei: “Meiden… één ding voordat we naar bed gaan: als jullie willen dat gisteravond eenmalig was: dat is prima. Als jullie meer willen: dat is ook prima. Denk er over.” “Dat hebben we al gedaan, Joline. We hebben genoten en dat willen we wel meer beleven.” Margot zei het lief en Lot knikte. “Zijn we blij mee, meiden. Maar daar moeten we dan tijd voor maken. We hebben door de week best een druk leven. DT, loopgroep, bugel-les, dansschool… Door de week slapen wij meestal vrij snel. Als jullie vervolglessen willen, moeten we die in het weekend doen. Een snel nummertje op een door-de-weekse avond is slecht voor de productie bij DT. En aangezien Kees en ik binnenkort daar directeur gaan spelen…”
“Blond krengetje”, gromde ik en de zussen lachten. In Joline’s ogen kwamen plaaglichtjes. “En we moeten natuurlijk een beetje voorzichtig zijn met Kees. Hij is ook de jongste niet meer…” Ik deed een uitval en greep haar polsen. “Pas jij een beetje op, mevrouw mijn echtgenote?” Ze zoende me snel. Toen keek ik de zussen aan. “Eens?” Ze knikten. “Geen snelle nummertjes… Prima.”
Joline zei zachtjes: “En jullie mogen het aangeven, lieverds. We willen jullie nergens toe dwingen.” Twee zoenen volgden. “En als wij lekker met elkaar willen zoenen, Jolien? Hier op de bank?” “Vraag maar aan Kees, meiden…” Joline giebelde en ik voelde mijn hoofd warm worden. “Zoals ik gisteren of eergisteren al zei: een pracht uitzicht, dames.” Charlotte giechelde: “Met onze benen helemaal zichtbaar… Dat zal best, Kees. We zullen vaker een rok of jurk aantrekken.”
Ik zuchtte diep. “Ik zeg niks meer in dit huis. Alles wordt tegen me gebruikt.” Joline maakte er een eind aan. “Lieve meiden… Kees en ik gaan slapen, het is half tien en ondanks dat Linda aardig voor ons was: ik heb een loopje in m’n benen zitten.”
Ze draaide zich naar Margot en gaf die een lange zoen. Charlotte kreeg hetzelfde. “Welterusten, lieve schatten. Lekker slapen.” Ik gaf hen ook een zoen. Bescheiden, op hun wangen.
“Vrijdagavond doe ik het wel over, dames.” Margot zei zachtjes: “Aan die belofte gaan we je houden, meneer…” Joline giebelde. “Gaat jullie lukken. Met panty’s aan zeker. Kom, Kees…” Op de slaapkamer trok ze zich tegen me aan. “Dat mocht ik toch wel zeggen, Kees?” “Jij mag hier alles zeggen, schat. Want we hadden elkaar iets beloofd hé?”
Ze knikte. “En nu even tandjes poetsen, meneer. En dan lekker slapen. Laat de ramen maar open; vanavond worden er geen leuke spelletjes gespeeld. Jolientje is een beetje moe.” En tien minuten later sliep ze, lekker tegen mijn rug aan. En bij mij duurde het ook niet zo lang voordat ik slaap viel.