Mini - 237

De woensdag en de donderdag verliepen op het werk relatief rustig. Joline en ik vertelden Theo dat hij met een gerust geweten op vakantie kon gaan, zonder dat hij bang hoefde te zijn dat we DT zouden verkopen. Hij grinnikte. “Ik zal Gertie geruststellen.”
De werktekening van de installateur kwam retour; zonder extra bochten en met de juiste (Duitse) warmtewisselaars op hun plaats. Mooi. Meneer van der Zee had z’n huiswerk gedaan en zou niet nog een keer proberen om DT te bedonderen.
Ik liep naar Henk om samen naar de planning te kijken, omdat ik de week dat het systeem werd geïnstalleerd waarschijnlijk veel bij dat lasbedrijf zou zijn. “Geen punt, Kees. Ik plan jou die week gewoon niet in. Je moet dan ook een ‘hand-over-take-over’ met Theo doen, want die gaat de week erna de bloemetjes buiten zetten. En dan ben jij directeur van deze bende.” Ik keek hem aan. “Niks ervan. Ik mag ‘op de winkel passen’, zoals wijlen premier Piet de Jong in de jaren ’60 zei toen hij klaar was met zijn premierschap. En hij deed dat vier jaar lang prima, ik doe het slechts drie weken.”
Henk bromde wat. “Ik plan je de weken dat jij Theo vervangt ook niet in. Het is niet druk en ik verwacht in feite geen gekke dingen of spoedklussen. Hooguit wat reparaties in de offshore of zo, maar daar kunnen we Rob z’n team ook voor misbruiken. En in de tweede en derde week van Theo’s vakantie gaan we ook Henry en Angelique helpen verbouwen…”

Kortom: we zaten samen te plannen, en even later liep ik bij de andere teams naar binnen om ook hen te vragen om hun planning voor de komende maand alvast naar mij te sturen. “Potdomme Kees… Waarom zo vroeg?” Klaas begon wat te mopperen. “Dat zijn er vijf voor jou, Klaas… En waarom zo vroeg? Omdat ik zeker wil weten dat niemand zich vergaloppeerd. Ja het is zomervakantie, een redelijk rustige tijd, maar als we ergens ellende, zoals zieken krijgen, moeten we het doen met de lui die binnen zijn. In de tweede week van Theo’s vakantie zitten we op een dieptepunt qua personeel: dan zijn we maar met 19 ontwerpers in plaats van 39. En op het Backoffice slechts 5. Een beetje kantje boord. Als er in die week mensen uitvallen, kunnen de tent beter twee weken sluiten.”
Hij keek me aan en begon te lachen. “Zou je wel willen, hé schurk? Dan ontloop je twee weken hectiek, als directeur ad interim…” Ik gromde. “Verdomme, je hebt me door…” Twee handen, vijf vingers omhoog, eentje omlaag. “Nú, meneer Jonkman.” “Slavendrijver… en jij moet er ook nog 5. Tegelijk, nú!” We deden braaf onze pushups en ik ging verder met m’n rondje langs de teamleiders. Her en der kreeg ik natuurlijk wel een steekje onder water, maar allemaal zeiden ze voor vrijdag hun schema in te leveren. Mooi.
Donderdag kon ik me lekker met m’n eigen team bemoeien; wel zo prettig om er weer even in te komen. En voor dat ik het wist was het half vijf en kwam Joline me ophalen. “Kom Kees. Anders ben je te laat bij Greet en krijg je klappen.” De teamleden grinnikten; ze wisten ondertussen wel wat van ‘Wachtmeester Greet’ en sommigen hadden met haar gesproken tijdens de bruiloft. Charlotte reed de Volvo naar huis, Margot zat naast haar en Joline en ik decadent achterin.
“Ik vind dit wel goed geregeld, dames. De directie wordt lekker gereden en het gezelschap is ook wel te pruimen.” Joline keek me minachtend aan en uit de rechter voorstoel kwam ook commentaar. “Zijn je schoenen gekrompen, Kees? Je loopt er nogal naast.” En Charlotte vulde aan: “Een béétje directie heeft op z’n minst een dikke BMW, Kees. Of een Rolls natuurlijk. Een simpele Volvo XC70 is een beetje armoedig voor een bedrijf met ruim 40 medewerkers…” “En de echtgenote van de directeur afschepen met een Mini van ondertussen drie jaar oud… Je bent een krent, Kees Jonkman.”
Joline keek nu ondeugend en ik zuchtte maar eens. “Ik ga morgen naar Theo en vertel hem dat ik bij nader inzien afzie van zijn voorstel. Lekker gewoon teamleider zijn is toch wat prettiger.” Plagend reden we naar Veldhoven. Joline kookte, ik keek m’n bugel na en oefende een paar willekeurige stukken om de vingers weer soepel te krijgen.

En om vijf voor acht liepen we de bekende kerk in. Greet, Wendy en Hendrik zaten in de hal aan de koffie. “Goede avond dames… en heer. Jullie zitten hier apatisch koffie naar binnen te lurken? Ik dacht dat we hevig gingen studeren!” Hendrik keek sceptisch. “Wij hebben er al twee uur studie op zitten, meneer. Jij moet er nog aan beginnen. En maak je borst maar nat, want tante Greet heeft grootse plannen.” Ik wees naar Joline. “Prima. Om borsten nat te maken moet je bij haar zijn. We zijn nu getrouwd, dus…”
Joline begon te sputteren. “Zeg echtgenoot, ben je helemaal gek geworden? Mijn borsten zijn van mij, begrepen? Je maakt je eigen borst maar nat. Onder de koude douche.” We schoten in de lach. Greet stond op. “Kom heren, aan de slag.” We liepen de kerk binnen en weer viel me de rust op. “Mag ik even een paar minuten voor mezelf, Greet? Ik moet ook even tot rust komen.” Ze knikte en nam Hendrik mee het orgelbalkon op.

Ik bleef achterin de kerk op een bank zitten. Mijn gedachten fladderden alle kanten uit, maar na een paar minuten kwam ik inderdaad tot rust. Wéér klaar gestaan om geweld te gebruiken. Gelukkig deze keer niet, behalve het pootje haken van die jonge gast. We hadden er goed aan gedaan om de politie in te schakelen. En daarna de nacht met Joline, Lot en Mar. Veel mensen zouden dit onmiddellijk zwaar veroordelen, maar… de meiden hadden het nodig gehad! En ze hadden er geen spijt van. En Jolien en ik ook niet… Joline… Ik zou haar nu graag naast me hebben. Samen hier… De deur van de kerk ging open en Joline kwam binnen. Ze zag me in de bank zitten en schoof zwijgend naast me. Een paar minuten zaten we zo, toen keek ze me aan. “Ik voelde dat ik hier moest zijn, Kees.” Ik knikte en gaf haar een snelle zoen. “Dank je wel, schat. En nu ga ik naar boven, oké?” Ze knikte. Opgelucht liep ik de trap op. Greet en Hendrik zaten op een paar stoelen op de galerij. “Sorry mensen… Ik moest ook even m’n hart luchten.” “Da’s prima Kees. Ben je hiervoor aan het goede Adres.” Ze zei het simpel en dat waardeerde ik.
“Oké, Greet. Vertel het maar.” Hendrik begon te grijnzen. “Zet je schrap, Kees.” Een vinnige blik van Greet op haar neef volgde. “Klep dicht jij. Hij komt er vanzelf wel achter. Kees, ken jij de film ‘As it is in heaven’?” “De film niet, Greet. Alleen één zangstuk uit de film: Gabriëlla’s song. Prachtig.”
Ze knikte. “Ja inderdaad. Prachtig. Niet alleen de muziek, maar ook het verhaal er achter. Een vrouw die zich met dit lied vrij zingt van een bezitterige etter van een vent. En die muziek wil ik, samen met jullie instuderen. Hendrik op het orgel, Wendy de zang en jij begeleidt de zang op de bugel; tweede stem.” Ik haalde de muziek even in m’n herinnering en floot zachtjes de solo. Greet en Hendrik knikten. “Juist ja, die. Een prachtig stuk muziek, Kees. En wat ik wil is het volgende: Hendrik en Wendy het eerste couplet en refrein, jij en Hendrik een tussenspel, orgel en bugel, dan Wendy en haar liefje weer en zang, orgel en bugel samen de afsluiting. En die afsluiting culmineert. Einde. Hoe denk je daar over?” Ik dacht even na en knikte. Hendrik en Wendy waren het er ook mee eens. Samen studeerden we op de partituur en al snel stond die vol aantekeningen, terwijl we nog geen noot gespeeld hadden.
Na een half uur wees Greet op de orgelbank. “Hendrik: aan de bak. Kees, Wendy: jullie ook. Rustig aan met de registratie Hendrik: ook op het pedaal. de Octaaf 8-voet, borstwerk de Holpijp 8-voet voor het 1e couplet en de Fluit 8-voet bij het refrein erbij. En wanneer Kees speelt: de Mixtuur erbij op het hoofdwerk.” “Graag. Want als hij weer eens een uitglijer maakt, wordt dat ten minste overstemd door het orgel.” Ik keek hem donker aan. “Kijk jij even uit,meneer Zwart? Anders maak jij een ‘uitglijer’ op de eerste trede van die best wel hoge trap naar beneden.”
Vanuit de kerk klonk de stem van Joline. “Als jullie eens ophouden met elkaar fysiek bedreigen en eens mooie muziek gaan maken? Dat zou ons verblijf in deze kerk behoorlijk veraangenamen, dankuwelalstublieft.” “Jullie horen het, dame en heren. Aan de slag.” Greet wees naar de muziek en Hendrik ging op de orgelbank zitten. Even later klonk het intro: op het pedaal een aflopende reeks nootjes, gevolgd door het ‘achtergrondkoor’ op het onderste klavier.
Wendy’s stem klonk daar even later overheen met het eerste couplet. Zachtjes en ingetogen en… in het Zweeds en uit haar hoofd! Ik stond ademloos te luisteren tot ik een por van Greet kreeg. “Opletten jij!” Nét op tijd, want twee maten erna moest ik aan de bak. Ook zachtjes, terwijl Hendrik me begeleidde. Toen Wendy weer, iets harder om uiteindelijk met z’n drieën de laatste regels te spelen en te zingen. Voluit!
Daarna was het even stil in de kerk, totdat we van beneden hoorden: “Dat was prachtig…” Ik keek over de balustrade: Joline stond daar, met de zussen links en rechts naast zich. Alle drie rode ogen. Tja… Dit stuk en de context kenden de zussen wellicht niet, maar het raakte je recht in je hart. En de manier waarop Wendy het zong… Engelse of Duitse vertalingen deden geen recht aan de muziek. Ik draaide me naar haar om, maar meteen weer terug. Wendy en Hendrik stonden tegen elkaar, doodstil, hoofden op elkaar schouders. En Greet had het ook even moeilijk, zag ik. Wauw… Dát doet goede muziek dus met je. Nou ja, dat had ik op onze trouwdag ook ervaren met ‘You raise me up’.
Even later keken we elkaar aan. “Wendy… Ik wist dat je prachtig kon zingen, maar dit…” Ze keek me aan. “Mijn lievelingslied, Kees.” “Dat was te horen. En prachtig dat je het in Zweeds zong. Dát doet de melodie recht. Vertalingen zijn maar surrogaat.” Ze knikte. “Mee eens…” Toen knipoogde ze. “Maar het heeft me aardig wat tijd gekost om de uitspraak goed onder de knie te krijgen. Gelukkig had een docent op het conservatorium een kennis die uit Zweden komt. Die heeft er aardig aan gesleuteld. Gelukkig was hij kaal, anders had hij grijze haren van me gekregen.” Greet en Hendrik schoten in de lach. Toen zei Greet: “Jongens, ondanks dat ik hier vreselijk van genoten heb, moeten er écht een paar dingen anders…”
En weer zaten we te studeren. En om de paar minuten een passage door te nemen: dan weer op het orgel, dan op de bugel of in combinatie met de zang van Wendy. De deur van de kerk ging open. “Hé harde werkers, komen jullie nog iets drinken?” Joline stond in de deur. “Kom dames en heer. Your masters voice.” Hendrik schakelde het orgel uit en we liepen omlaag. Daar stonden vier mokken thee klaar. “Lekker, dames…” Rustig dronken we onze thee, totdat Margot vroeg: “Greet, wat speelden en zongen jullie net? Joline zei dat ik het aan jullie moest vragen.” Greet keek naar Wendy. “Jouw beurt, Wen.” Die boog voorover.

“Het is een lied uit een Zweedse film. Gaat over een begaafde dirigent/componist die neerstrijkt in een klein dorpje in Zweden. Wordt tegen wil en dank dirigent van het dorpskoortje. Dat stelt niet zo veel voor: een paar ouderen met gebarsten stemmen, een geestelijk gehandicapte jongen, een bloedmooie, blonde jonge vrouw, een paar dames van diverse leeftijden, de vrouw van de dominee, ook met een geschiedenis… Iedereen met zijn of haar eigen verhaal. Maar uiteindelijk weet hij er, met heel veel inspanning en de nodige ruzie tóch een goed koor van de maken. Eén van de sopranen, Gabriëlla, is getrouwd met een klootzak van een vent. Zo jaloers als wat. Het koor is het enige uitje wat hij haar toestaat, want daar is geen concurrentie. Totdat… die dirigent z’n intrede doet en Gabriëlla’s stem ontdekt. En hij laat haar écht zingen! Hoort van haar geschiedenis en schrijft dit lied. Speciaal voor haar. En op het jaarlijks concert in het dorpshuis zingt ze dit lied en zingt ze zich vrij van haar vent die achterin tegen een muur aan woest staat te kijken… Echt, die film moeten jullie zien.”

De zussen keken haar aan. “Als jij dat zegt, Wendy…” Wendy boog zich voorover, naar hen toe. “Luister: ik heb een beetje van jullie geschiedenis gehoord van Greet en Hendrik. En dit lied is voor de volle honderd procent van toepassing op jullie. Zoek de vertaling maar eens op.” Greet, Joline, Hendrik en ik knikten. “Wendy heeft gelijk, meiden.” Joline zei het zachtjes, pakte haar telefoon en was even aan het typen. “Hier. Dit is de Nederlandse vertaling. Ik weet niet of die helemaal recht doet aan de originele tekst, maar…” Even zaten de zussen te lezen, toen keken ze op. “Ja, dat is wel toepasselijk. Dank je wel, Wendy.” Greet stond op. “En nu spelen en zingen we het nog een keer. Ga maar in de kerk zitten en luister. Laat de melodie en de tekst goed tot je doordringen. Kees, Hendrik, Wendy… Naar boven.”
Op de orgelgalerij keken we elkaar aan. “Maak er iets moois van, Wendy. Wij helpen je.” Ze knikte en Hendrik zette in. Zachtjes. En gedurende het lied ging Wendy’s volume omhoog en dat van het orgel en van mij ook. Tot het lied ten einde kwam in schitterend slotakkoord, waarbij Wendy’s stem hoog boven de bugel uitkwam: loepzuiver. Dat laatste akkoord galmde nog een paar seconden door de kerk, toen werd het stil. En zag ik drie jonge vrouwen met de armen om elkaar op een kerkbank zitten en zakdoeken uitwisselen. Zachtjes ruimden wij onze spullen op en liepen de trap af. Joline stond in de hal, een ernstige trek op haar gezicht.
“Waar zijn de zussen, Joline?” Ze wees. “Even hun gezichten opkalefateren. Was nodig.” We knikten. Even daarna kwamen Charlotte en Margot de hal binnen. Liepen naar Wendy toe. “Dank je wel, Wendy. Dit was zó mooi…” Ze sloegen hun armen om haar heen en gaven haar een zoen. En liepen toen naar Hendrik. “Jij ook bedankt, Hendrik. Jullie vormen samen een prima stel.” Ook hij kreeg twee zoenen. Daarna Greet. “Jij hebt dit gearrangeerd… Prachtig, Greet.” Weer twee kussen en ik uiteindelijk ook. “Jij ook dank je wel, Kees. Samen maakten jullie er iets prachtigs van.” Greet kuchte. “We gaan het nog wel een keer in een concert verwerken, dames. En dan nodigen we jullie uit.”
Margot giebelde voorzichtig. “Zorg dan voor voldoende beddelakens, Greet.” Die fronste. “Beddelakens?” Margot knikte. “Ja. Want zakdoeken zullen niet genoeg zijn.” Greet bromde wat. “Kom, we gaan richting huis, mensen. Genoeg emotie voor één avond… Kees: zondag hier weer spelen? Ik denk dat de mail van de predikant met de liederen al thuis ligt. Ik stuur 'm wel door en geef aan waarbij je kunt ondersteunen, oké?” Ik knikte, zonder geintjes. “Is prima, Greet. Doe de groeten aan Anita.” Ze knikte. “Wel thuis allemaal!”

Op de terugweg, in de auto was het stil. En thuis werd Joline weer haar praktische zelf. “Even wat drinken, meiden. En Kees.” We kozen alle drie voor vruchtensap, en daarna wensten de zussen ons welterusten. “Lekker slapen, meiden. Morgen is het weer vroeg dag.” “Ja. En laat nacht, meneer en mevrouw Jonkman. Reken daar maar op.” Charlotte glimlachte en Margot giechelde mee.
Eenmaal in de slaapkamer trok ik Joline tegen me aan. “Wat een ondeugende meisjes hebben wij in huis...” Ze kuste me. “Ja. En hier staat er nog eentje. En zeg niet dat je dat erg vindt, Kees, anders mag je me met je neus neuken. Die zal dan zover gegroeid zijn dat hij dieper komt dan je paal.” Ze gniffelde. “Heb ik er ook eens lol van.” Ik zuchtte. “Smeerlapje.” Ze bleef zachtjes lachen en keek me aan. “Ik zie dat jij het geheel staat te visualiseren Kees. Wie is er nu dat smeerlapje?” Toen trok ze me mee naar de badkamer. “Kom, tandjes poetsen. En dan lekker met je vrouw naar bed.” Vijf minuten later lagen we tegen elkaar aan. “Niet jaloers, Jolien?”
Ze schudde overtuigd haar hoofd. “Néé! Die twee kunnen mij ook heerlijk verwennen, Kees. Ik geniet met volle teugen van beide dames. Als je wist hoe wij hebben liggen vrijen, die nacht in de week voordat we gingen trouwen… Ik heb ook toen sterretjes gezien. Lot likte mijn poesje, Margot bewerkte mijn tepels…en even later andersom… Of ik likte een van hen… En ze gingen maar door, tot ik zei dat ze nu moesten stoppen omdat ik doodmoe was van al die orgasmes…” Ze kronkelde tegen me aan. “Dat laat jou niet onverschillig, geloof ik? Ik voel wat groeien bij jou!” Ik bromde: “Wat dacht je zelf, Jolientje?” Ze giebelde: “Mooi. Dan heb je wat om naar uit te kijken, morgen. Bijna de hele weekproductie voor Charlotte, Margot en Joline. En we zullen het eerlijk delen. En voor nu: slapen!” Ik zuchtte. “Je bent sinds ons trouwen een beetje bitcherig geworden, Jolientje… Waar is dat lieve jonge meisje gebleven?” Ze leunde over me heen en gaf me een zoen. “Als u morgen uw best doet en een beetje lief bent, komt ze wellicht weer langs, meneer… Welterusten.” “Slaap lekker, mevrouw Jonkman… Niet teveel dromen van de lekkere spelletjes morgen.” “Ik hou haar wel in de gaten, Kees”, bromde ‘Balou’. “Als ze zich ligt te verwennen waarschuw ik je wel.” “Goed bezig Beer.” Ik draaide me tegen Joline aan. “Welterusten, schat.” “Slaap lekker, Kees.” Even later zakte ik weg…

De vrijdagochtend ging snel voorbij: Rob vroeg of ik ‘even’ wilde assisteren bij het nautisch team en voor ik het wist stonden we gebogen over het ontwerp van een nieuw te bouwen schip bij Damen. En om kwart voor twaalf werden we opgeschrikt door een dreun van Henk op de deur: “Hé stelletje drukkers! Omkleden en sporten bij Mariëtte!” We moesten ons haasten en eenmaal in de hal gekomen stond Joline met een spotlachje te wachten. “Dachten de heren er even onderuit te komen? Mooi niet! Húp, volgen richting fitness!” Ze sprintte er van door en wij volgden braaf.
In de hal van de fitness stond Mariëtte al klaar. “Goedemiddag Developing Technics! Vandaag mag u even terug naar uw jeugd; we gaan apekooien!” Een aantal van ons begonnen te lachen, een paar anderen keken verwonderd. Apekooien… Het spelletje wat op de lagere school mijn favoriet was! Geen ballen, geen teamsport: nee ieder voor zich! Tikkertje spelen in de gymzaal, op en via de toestellen. Mariëtte stelde ons op aan de zijkant van de zaal. “Eerst even opwarmen, want u gaat al uw spieren voelen vandaag. Voorligsteun en tien pushups!”
Rob keek sip. “En ik heb nog niets gezegd…” “Vijf extra voor meneer Boogers!” Er klonk gelach, maar dat hield snel op. “Oh, u heeft adem over om te lachen? Dan iedereen vijf extra… Húp!” Grommend gehoorzaamde DT. Daarna volgen explosieve sprintjes, sprongen en een aantal keren valbreken op de mat. Mariëtte eindigde met een oefening touwklimmen en daarna moesten we weer tegen de muur gaan staan.
“Zo, volgens mij bent u nu wel opgewarmd en zijn de spieren een beetje los… Wat u nu gaat doen is heel simpel: tikkertje in de zaal. Met één voorwaarde: uw voeten mogen de grond niet raken! U ziet matten, toestellen en touwen: daar mag u op de meest creatieve manier die u kent gebruik van maken, maar als ik zie dat u ergens met één voet de grond raakt, bent u af en helpt u degene die moet tikken. En dat is vandaag…” Ze sloot haar ogen en draaide rond… en haar vinger wees Joline aan. “de kersverse mevrouw Jonkman!” En gemeen lachend vervolgde ze: “En omdat bijna iedereen zich natuurlijk door haar wil laten tikken, helpt meneer Jonkman haar mee.” “Logisch… Kees was ruim een jaar geleden al getikt…” Frits natuurlijk weer. “Degenen die zijn afgetikt gaan bij de muur rustig aan situps en pushups doen. En ik hou u in de gaten! U heeft tien seconden om u uit de voeten te maken, dames en heren!” Men stoof uit elkaar en Joline keek me aan. “We gaan ze opdrijven, Kees. Eerst dat volk in de touwen. Jij links, ik rechts.” Een aantal lui was snel in de touwen geklommen in de hoop op manier te kunnen ontsnappen. Fout. Joline klom in het meest rechter touw, ik in het meest linker. De touwklimmers verhuisden snel naar het middelste touw, maar dat was op een gegeven moment vol. Eén voor één tikten wij vier mensen af.
“Zo, nog meer lui die denken via de touwen de veiligheid te zoeken?” Joline lachte gemeen. “Nou… Ik niet hoor!” Miranda keek benauwd terwijl ze op een bok zat. Langzaam maar zeker kregen we een aantal mensen te pakken; de rij bij de muur werd langer. Na tien minuten waren alleen nog Denise, Angelique, Henry, Fred en Rob over. En die keken wel uit om bij elkaar te klitten. Als wij de ene kant van de zaal uitgingen verhuisden zij bliksemsnel naar de ander kant. “Verdorie… Dit is pittig, Kees!” hijgde Joline. “Vijf maal, mevrouw Jonkman!” Mariëtte’s stem klonk streng en de vier overgeblevenen lachten Joline uit toen ze in de voorligsteun ging. Daardoor letten ze even niet op kon ik Fred aftikken. Hij keek me boos aan. “Ik dacht dat wij getrouwd waren, maat!” Ik knikte hijgend. “Ja, lekker stuk. Daarom mag je nu uithijgen bij die andere sukkels.” Rob en Henry waren de volgenden: Ze gingen wéér de touwen in, maar Henry greep mis en zakte een stuk omlaag en werd door Joline afgetikt. En Rob werd klemgezet toen hij hoog in een touw hing: Joline en ik klommen links en rechts van hem omhoog en toen hij naar beneden gleed kon ik hem nét aantikken. Bleven over: Denise en Angelique. Angelique ontsnapte op een hele creatieve manier: toen Joline ik haar klemgezet dacht te hebben maakte ze een handstand en liep op haar handen over een stuk kale vloer naar een mat aan de andere kant. “Wel….” Ik kon nog net een krachtterm inhouden. Ze lachte me aan de andere kant uit. “Dat lukt je niet hé, Kees… Jammer joh!” Joline kwam met een mooie oplossing. “Daar blijven staan, Kees!”
Ze pakte een touw, sprong op een bank en zwaaide naar Angelique toe. Die dook nét te laat en werd door Joline’s schoen aangetikt. Nou ja, aangetikt… Ze kreeg gewoon een schop. “Auw! Vals blond kreng!” De hele meute langs de kant schoot in de lach, inclusief Mariëtte. “Zo. Nu weten we weer hoe de verhoudingen binnen DT liggen… Denise: je hebt gewonnen! Knap hoe je uit handen van deze twee bent gebleven. Wil je je prijs weten?”
Denise hijgde. “Nou, lijkt me wel leuk, ja.” Droogjes zei Mariëtte: “Je mag volgende week net zo veel krachttermen gebruiken als je wilt.” Even was ze stil, ten vervolgde ze: “Dan ben ik er namelijk niet. Mensen ik ga vier weken op vakantie. Lekker op trektocht in de Ardennen. Tentje op m’n rug, minimalistisch kamperen. Over vijf weken hoop ik er weer te zijn voor jullie.” Joline knikte. “Het is je gegund, Mariëtte. Maar… dan zijn wij er ook niet. Dat was de afspraak.” Mariëtte knikte. “Weet ik en dat heb ik ook tegen m’n baas gezegd. Hoe dan ook: ik hoop jullie over vijf weken weer te zien. En nu er uit!”

We liepen de zaal uit, terwijl iedereen haar een hand gaf en een fijne vakantie wenste. In een licht looppasje weer richting DT; douchen en lunchen. “Wat gaan we doen als Mariëtte er niet is, lui? Want drie keer in de week ‘dom lopen’ wordt een beetje saai…” Fred keek rond, maar er waren geen suggesties. Joline zei: “Ik bedenk wel iets, Fred. ten slotte was Mariëtte mijn idee.” Hij bromde wantrouwend. “Jaja… Mevrouw Jonkman bedenkt wel iets. Als het maar geen dansles is, dame!” We schoten in de lach. Na het eten weer aan het werk… En voor ik het wist was het vier uur en ruimden we onze bureaus op. En om half vijf zaten we in de auto. “Zo dames… Jullie dachten slim te zijn bij Mariëtte? Samen op één matje gaan staan in de hoop dat wij er niet bij konden komen?”
Margot mopperde: “Het leek zo’n leuk idee… Nooit gedacht dat Joline zo ver kon springen!” Naast me klonk een grinnik. “Latin dansen is daar een prima training voor, Margot. Maar dat is pas na een jaar… dus je hebt nog even om te trainen.” Kletsend reden we naar huis; het viel me op dat beide zussen regelmatig ondeugende toespelingen maakten op hetgeen wat we na de dansles zouden doen. Zodanig dat Joline het op enig moment nodig vond om ze een beetje te temperen. “Hé meiden! Letten jullie er een beetje op dat jullie niet al te vrij worden? What happens in the appartment, stays in the appartment, denk er aan!”
Vanaf de achterbank klonk zachtjes: “Jawel mevrouw Jonkman. Sorry, mevrouw Jonkman. We zijn nette meisjes, maar ook een beetje opgewonden, mevrouw Jonkman…” Gevolgd door zacht gegniffel.
Joline en ik keken elkaar aan zuchtten maar eens. “Kees… Het lijkt wel of we een stel puberdochters achterin hebben.” Ik knikte. “Ja. Maar dat is wel handig, schat. Kunnen we alvast een beetje oefenen in opvoeden.” “Jaja, opvoeden, noemt meneer dat…” Wéér gegiechel. Thuisgekomen aten we een kop soep met wat brood, daarna zei Joline: “Omkleden! En zorg maar dat het er een beetje fatsoenlijk uit ziet!” We gingen de slaapkamer in. “Jij ook, Kees. Mafia-tenue met homopropellor!” Ik schoot in de lach. “Lekker ding. En wat trek jij aan?” Joline gaf me een verleidelijke knipoog. “Zorg er maar voor dat je ogen niet uit je kassen vallen. En straks bij de zussen ook niet.” We kleedden ons uit en vervolgens weer aan. Ik in een zwarte broek, rood overhemd met een wit jasje. De vlinderdas om…Stom ding, maar goed. Dansschoenen aan… “Ik ben er klaar voor, mevrouw.” Joline stond nog in de badkamer, maar toen ze binnenkwam… “Wauw! Elke vent wil vanavond met jou dansen, mevrouw Jonkman!” Ze liep naar me toe en gaf me een zoen. “Ja. Maar er is er maar één vent die vanavond met me naar bed mag. En dat ben jij, lover.”
Ze droeg een witte blouse met ruches, een rode, halflange, wijde rok, een huidkleurige glanspanty en haar dansschoentjes van de bruiloft: allemaal riempjes die tot halverwege haar kuiten kwamen. Haar gezicht mooi opgemaakt, haar haren in een lange vlecht over haar schouder. Ik trok haar tegen me aan en kuste haar. “En ik zie er naar uit, mooie vrouw. En ik denk die andere dames ook wel.” Ze lachte zachtjes. “Die andere dames hebben de afgelopen weken een paar keer geshopt, Kees. Ik denk dat je hun outfit ook wel op prijs kan stellen.”
En dat klopte: toen we de kamer in kwamen, zaten er twee knappe brunettes op de bank. Beiden hetzelfde gekleed: donkerblauwe, wijde rokken met een ondeugend stukje onderrok er onder zichtbaar, witte blouses met wijde mouwen, hun gezichtjes mooi opgemaakt, waarbij hun grijze ogen geaccentueerd werden door blauwe oogschaduw. Hun benen in lichte panty’s of nylons met hartjes er op, hun voeten in mooie open schoentjes met een bescheiden hakje. “Dames… Jullie zien er fantastisch uit!” Margot knikte. “Dit hebben we samen met Clara en Melissa gekocht, drie weken geleden in Wageningen.”
Ze giechelde. “En Mel en Claar hebben exact zo’n creatie aan. We zijn heel benieuwd wat de heren Boogers ervan vinden.” En Charlotte vulde aan: “En of ze ons nog uit elkaar kunnen houden…” Joline gromde even. “Jullie gaan mijn sympathieke, verlegen broertjes niet om jullie vingertjes winden, hé dames?” “Ehhh… Schat, als ze een poging in die richting wagen, herinnert een zeker iemand zich waarschijnlijk plotseling weer een stel vuile rugby-trucs. Dames, kennen jullie degene die ik bedoel? Rossig haar, groene ogen en als ze zin heeft luistert ze naar de naam ‘Melissa’. En haar evenbeeld kent weliswaar geen rugbytrucs, maar heeft venijnig scherpe nagels en een even venijnig scherpe tong. En die heet Clara.”
Charlotte stond op en trok haar zus ook omhoog. Toen ze vlak voor ons stonden zei Lot: “Dat weten we. Maar wisten jullie dat die rode draken ook vreselijk lekker kunnen zoenen?” Joline gniffelde. “Ja, dat weet ik. En ze kennen nog veel meer lekkere spelletjes…” Ze knipoogde naar de zussen. Margot keek naar mij. “Wist jij dat, Kees?” Ik trok een onschuldig gezicht. “Ik weet bijna van niets. Nou ja, ze hebben me in een zeker kroegje in Eindhoven wel zitten zoenen, maar dat ging meer er om dat ze een paar mede-studenten niet de kans wilden geven om hen mee te lokken. Maar dat is alweer zó lang geleden…”

We lachten alle vier. “Vanavond maar eens een afspraak maken voor een avond samen, meiden. Meteen alle kaarten op tafel gooien.” We knikten instemmend. Ik keek op m’n horloge. “Kom, lieve dames, we gaan richting Carlos en Juanita. En voordat de les begint willen wij, samen met Fred en Wilma, hen een cadeautje geen om hun inkomstenderving van een aantal weken geleden een beetje te compenseren.” Joline pakte een vierkant, plat pak op en de zussen keken nieuwsgierig. “Een mooie foto die Marion gemaakt heeft tijdens de eerste dans: beide bruidsparen tijdens een Weense wals op de dansvloer in Malden.” En ik vulde aan: Met in de achterzijde van de lijst een enveloppe met inhoud. Joline heeft berekend hoeveel inkomsten het hen gescheeld heeft; ze kwam uit op zo’n 200 euro. En dat zit er dus in.” Margot keek. “Verdienen zij 200 euro per avond? Zo zou ik ook wel een dansschool willen runnen…”
Joline lachte zachtjes. “Hé, ik dacht dat jij Bachelor Economie was? Het is niet alleen het geld wat de leerlingen per les betalen hoor. Ook de huur van hun pand, verwarming, licht, inkoop van muziek, hun reiskosten naar Malden en terug en nog wat andere kleine dingen. En ik heb ze niet de volle mep teruggegeven; zij hebben ten slotte ook het voorrecht gehad om met Rob Sr. en Tony te dansen. Dat is ook veel waard…” Ze lachte geniepig en vervolgde: “En Carlos heeft het genoegen gehad om Wilma en mij in m’n bruidsrok te zien dansen en Juanita heeft kunnen genieten van Fred en Kees in hun trouwpak. Scheelt minstens de helft.” We schoten in de lach. “Kom, naar beneden jullie anders zijn we te laat!”

Vijf voor acht liepen we de dansschool binnen. Carlos stond in de hal en heette ons welkom. “Hoe is het met het echtpaar Jonkman-Boogers? Fijne huwelijksreis gehad?” We kletsten wat en even later kwamen ook Fred en Wilma binnen. Ook zij werden welkom geheten. Een minuut later: Rob, Ton, Melissa en Clara. Beide dames in exact dezelfde kleding als de zussen Bongers. "Verdorie meiden... Hoe kan ik jullie nu uit elkaar houden?" Ton keek zielig. Clara kneep hem even in zijn nek. "Je doet je best maar, luitenant. En als je 'misgokt' help i wel even herinneren wie exact je vriendin is, begrepen?" We schoten in de lach.
Toen deed Carlos de deur naar de danszaal open. “Naar binnen jullie!” En we werden verrast door alle mede-leerlingen die in twee rijen stonden en ons naar Juanita leidden. Die stond lachend midden in de zaal. “Welkom bruidsparen! Jullie zien er goed uit… Wij hebben de rest de afgelopen weken maar even bezig gehouden en een nieuwe dans geleerd. Jullie kunnen meteen meedoen!” We hadden geen tijd om te reageren: het intro van de Radetskymars klonk en we schoten wéér in de lach.

“Kóm! Dansen!” Juanita maakte een uitnodigend gebaar en even later dansten alle paren; rondjes draaiend gingen we de zaal door. Met de mars ten einde vertelde Juanita in het kort de geschiedenis van de mars in huize Boogers. En natuurlijk kwamen er opmerkingen. “Oh, had dat eerder verteld!” “Ik heb geen Strauss nodig om m’n vent in z’n billen te knijpen hoor!” Carlos sloot het af met de opmerking: “Hoe dan ook: we hebben heel veel plezier gehad op de bruiloft van Kees en Joline. En nu weer aan de slag, mensen.” “Hohoho, Carlos, niet zo snel, gringo…” Joline onderbrak hem. “Mag ik even je microfoon? Kees…” Ze wees naar de garderobe en ik rende erheen om de fotolijst te pakken.
“Jullie hebben een avond inkomsten laten liggen om ons op de bruiloft te coachen. Daar moet wel wat tegenover staan, dus, mede namens Fred en Wilma: alsjeblieft.” Ze overhandigde het pakket en Carlos en Juanita pakten het samen uit. “Potverdorie…” Juanita keek naar de foto en toen naar ons. “Dit is bijzonder mooi, mensen! Die gaan we hier in de zaal een mooi plekje geven!” Fred trok de enveloppe achter uit de lijst en gaf hem aan Juanita. “En dit is een kleine compensatie voor de gederfde inkomsten. Namens ons vieren. Thuis pas openmaken.” Hij knipoogde. De fotolijst kreeg een mooi plaatsje op de bar, zodat iedereen de foto nog eens kon bekijken.
Daarna gingen we toch echt weer aan de slag: Rumba, chacha, salsa, bachata… Regelmatig wisselen van partner; Ik vond het pittig! “Ben je een beetje uit training, Kees?” vroeg Margot plagend, toen ik tijdens een dans met haar wat mopperde. “Arme kerel. Je had gewoon in Veldhoven kunnen blijven tijdens je huwelijksreis, hoor…” Ze keek plagend en ik gromde: “Kijk je uit, mevrouw? Anders denk ik even dat dit een bepaalde mars van Strauss is en dan gaan je billen behoorlijk pijn doen!” Ze stak haar tong uit.

Even later danste ik met Marije-nu-zonder-beugel. “Hé, mooie meid! Hoe is het met jou?” Ze lachte. “Ik heb de knapste vent van de dansschool best wel gemist, hoor.”
Haar lach was spontaan, dus ik durfde te vragen: “En nu serieus Marije: hoe is het met jou?” Prima, Kees. Ik heb niet hele nachten in tranen gelegen omdat jij nu met Joline getrouwd bent. Bovendien: ik heb nu een ander vriendje.” Ze grinnikte. “Moet ‘m alleen nog tot dansen bekeren.” Ik schoot in de lach. “Tja, dat is wel een opgave natuurlijk… Weet je wat? Laat ‘m maar eens met mij komen praten, dan is hij zó bekeerd!” Ze trok een gezicht. “Jaja… Ik kan me de eerste dans-avonden van jou nog herinneren. Je keek af en toe alsof je een ui had ingeslikt.”
Met de dans ten einde gaf ik haar een handkus. “Veel geluk, Marije.” Ze lachte lief. Wisseldans! Achtereenvolgens danste ik met Joline, Wilma, Claar, een dame waarmee ik al een paar keer gedanst had en die weliswaar prima danste, maar uiterst afstandelijk was; ze sprak geen woord en keek tijdens het dansen nogal nors. De laatste danspartner was Charlotte. “Lot, je ziet er schitterend uit. Je straalt helemaal!” Ze bloosde. “Dit is heerlijk, Kees. Ik voel me mooi, het is hier leuk, we doen dingen die we een jaar geleden nooit gedacht hadden te doen… En Margot denkt er exact hetzelfde over!” “Mooi, dame. Ben ik blij mee. En jullie zijn in die paar weken behoorlijk vooruit gegaan!” Ze knipoogde. “We hebben geoefend, Kees. Vrijwel elke avond het kleed opzij getrokken, jullie kamer tot dansvloer verklaard en een uurtje gedanst.” Ik stak mijn duim op.

Even later was de dans afgelopen en liepen we naar de bar. “Straks toch maar een langs een frietkraam, Wilma. Ik begin een beetje trek te krijgen…” Fred weer. “Niks ervan, echtgenoot. Jij rijdt in één streep naar Rhenen en daar mag je wat volkorenbrood naar binnen werken. Niks geen patat.” Wilma keek streng en Fred liet demonstratief het hoofd hangen. “Voor de bruiloft was ze een stuk toeschietelijker, Kees. Heb jij daar ook last van?” “Ik zeg helemaal niks, makker. Anders moet ik het over een paar weken bezuren; dan speelt mijn echtgenote de Financial CEO en krijg ik helemaal op m’n sodemieter!” Wilma gniffelde. “Ik heb medelijden met jullie. Frederik van Laar: Mee jij, want anders haal je de volkorenboterhammen in Rhenen niet eens en ben je in de buurt van knooppunt Deil van de hongerdood gestorven! Dág allemaal!”
Ze vertrokken, lachend. Het 'sextet'en de zussen Bongers namen nog een drankje aan de bar. “Wilma heeft er goed de wind onder…” Ton keek waarderend en Claar bromde: “En dat heb ik ook, luitenant. Denk er goed aan!” Hij knikte, nu overijverig. “Zeker, juffrouw Jonkman! Met name als je de hachee van mijn moeder achter je kiezen hebt…” “Bukken, Ton!” Clara keek hem minachtend aan. “Durf je wel, als je moeder er niet is? Lafaard…” We lachten Ton uit.
Met de rust een beetje weergekeerd nam Joline het voortouw. “Jongens, meiden… Wij zijn een sextet. Maar er zijn wat dingen gebeurd die we met z’n allen moeten bespreken. Ook met Lot en Margot. Want die horen er bij. Kunnen jullie binnenkort eens richting Veldhoven komen? Dan hebben we daar een gezellige avond, kletsen met elkaar… Jullie kunnen blijven slapen als je dat wil, maar ik wil wat spijkers met koppen slaan. Geen geheimen voor elkaar.” Claar, Melissa, Ton en Rob knikten. “Goed plan. Er zijn de laatste tijd wat dingen…”
“Rob, niet hier.” Melissa remde hem af en hij knikte. “Sorry.” Joline knipoogde. “Dank je wel, Melissa. Jongens, volgende week vrijdag? Is dat een optie? Na dansles naar ons toe en dan kunnen jullie de volgende ochtend gewoon weer verder gaan met de dingen die je voor het weekend gepland had staan. Neem wel slaapspullen mee; onze logeerkamers zijn bezet.” Na wat overleg onderling ging iedereen er mee akkoord. “Mooi zo. Dan gaan wij nú richting huis. Het is al laat zat…”

Even later zaten we in de auto. “Mooi hoe je dat geregeld hebt, Jolien.” De hand van Margot verscheen op Joline’s schouder. “Margot, als er één ding is wat ik niet wil verpesten is dat de verstandhouding tussen ons achten. Ja, je hoort me goed: ons achten. Jullie horen erbij. Die wil ik veilig stellen. Open kaart spelen, ook naar de anderen toe. Ik ken mijn broers een beetje: waarschijnlijk hebben die het al lang door. Ze zijn niet achterlijk.” Ik gniffelde zachtjes. “En ze hebben inside information van die twee rooie draken, denk ik.” “Moeten ze helemaal zelf weten, Kees. Maar volgende week gaan we gewoon open kaart spelen, duidelijk?” Ik knikte en achterin de auto hoorde ik ook bevestigende geluiden. Mooi…

Eenmaal thuis ploften de dames op de bank en in de stoelen; ik werd veroordeeld tot het inschenken van ‘iets lekkers’. Collectief gingen we aan de wijn met wat knabbels erbij en we evalueerden de dansles. “Best wel inspannend hoor… Ik ben redelijk ‘op’. Met name die salsa is pittig.” Margot trok een zielig gezichtje. “Ach gut… is mevrouw een beetje afgepeigerd? Kom maar bij je grote zus, schat…” Charlotte trok Margot naar zich toe en liet haar tegen zich aanleunen. Lot’s handen gleden over Margot heen. “Hmmm… Dit kan ik wel een tijdje uithouden zo. Lekker mee doorgaan, Lotje!” Die giechelde. “Ben je zo moe dan? Dan moet de kleine meid misschien wel naar bedje toe… Dan gaat je grote zus nog even door met grote-mensen-dingen doen.”
Margot kietelde Charlotte in haar zij. “Soms ben jij een vals kreng, zus!” “Het valt nog mee dat je ‘soms’ zegt, Margot”, giechelde Joline. “Maar als de dames zijn uitgestoeid… Zeggen jullie maar wat je wilt, schatten. Jullie bepalen.” Ze keken elkaar aan en glimlachten. “Mogen we onze matrassen hier weer heen slepen, Joline? En leggen jullie er dan een matras bij? Dan willen we graag weer met jullie naar bed…” Margot keek nog steeds wat verlegen.
Joline ging naast haar zitten. “Lieve Margot, wil je even goed naar ons luisteren? Ja, ‘ons’, want ik spreek ook voor Kees, dat weet ik zeker. Wij hebben de vorige keer dat we samen met jullie vreeën ontzettend genoten. Jullie zijn allebei heerlijk om mee te vrijen. En als jullie van ons hebben genoten en dat weer willen… Kom op dan, haal die matrassen uit jullie kamer, maak jezelf mooi en dan gaan we een heerlijke nacht beleven. Kees en ik hebben er ook zin in!” Ze legde haar hand op mijn kruis en gniffelde. “Kees hoeft niets te zeggen; ik voel zijn antwoord al.” Ik voelde dat moest blozen. “Blond krengetje…” De zussen lachten me uit en stonden op. Toen ze hun matrassen uit hun kamer hadden gehaald en neergelegd zei Charlotte: “Wij gaan ons even mooi maken. Doen jullie ook je best?” Ik knipoogde. “Wil je me met of zonder oogschaduw, Lot?” Ze schoten in de lach en verdwenen.

Joline pakte mijn hand en trok me naar de slaapkamer. Daar zoende ze mij. Lang en sensueel. En ze zei zachtjes in mijn oor: “Ik dacht even dat je wilde zeggen ‘met of zonder panty, Lot?’ Maar je hield je in, schatje. Heb je er zin in?” Ik knikte. “Heerlijk met drie mooie vrouwen vrijen, Joline…” Ze knikte en kuste me weer. “Lief zijn voor die twee, Kees. En voorzichtig met ze, oké?” Ik knikte. “Zij geven aan wat ze willen schat.” Een lange tongzoen volgde. “Mooi zo. Ik hou van je. En nu: omkleden. Ik leg wel wat klaar voor je.” Ze zocht in mijn kast en even later lagen een nette lange broek en een wit overhemd op het bed. “Dat is alles, lover. En wat zal ik aantrekken?” Ik koos voor Joline een kort, wit rokje en een dunne blauwe blouse uit. En mooie bruine nylons. Witte schoentjes met een puntige naaldhak completeerden haar outfit. “Geen sexy slipje, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “De zussen vreten je op, schatje…Slipjes zitten in de weg.” Joline lachte. “Voor jou niet zeker…” We liepen de kamer in, matras en dekbedden mee. Joline legde een latex zeil over de matrassen. “Zo hoeven we nergens op te letten, Kees. Met name Charlotte wordt behoorlijk nat als ze klaarkomt… En als die meiden hun best doen…” Ik kuste haar. “Jij ook, Jolientje?” Ze knikte en haar gezicht werd wat rood.

Achter mij klonk plotseling: “Laten jullie nog wat voor ons over, lieve lovers?” Meteen gevolgd door: “Joline… Wat ben jij móói…” “Zo sexy…” Ik draaide me om voor een bijdehante opmerking, maar zweeg. Beide zussen hadden zich omgetoverd tot uiterst sexy dames: hun haren in een staart, gezichten mooi opgemaakt, allebei rode, wijde jurkjes aan, mooie nylons en ook op naaldhakken. “Dames, dat geldt onverkort ook voor jullie. Jullie zijn ook mooi. Wát zeg ik: prachtig!”
Joline trok hen naar zich toe.
“Lieverds, ook nu geldt: aangeven als je iets niét wil. En aangeven als je iets perse wel wil. Niets is gek, alles kan en mag hier. We vieren de liefde. Ook met jullie. Afgesproken?” Twee hoofden knikten overtuigend. “Mooi. Dan lekker zitten of liggen op dit geïmproviseerde bed. En lekker doen wat je wilt.” Margot omhelsde haar zus. “Lieve Lot… Wil jij me eens lekker verwennen? Laat maar eens zien hoe wij…” Verder kwam ze niet: Charlotte kuste haar en legde haar op de matrassen. “Kom maar, zus. Laat je maar lekker gaan; Kees en Jo houden elkaar maar even bezig.” Joline trok me opzij en fluisterde: “Laat me lekker tegen je aan liggen Kees… Dan kijken wij wel hoe deze schatten elkaar verwennen.” “Prima plan, schoonheid”, bromde ik. Ik propte een paar kussens in m’n rug en trok Joline tegen me aan.

“Verwen me maar, schatje”, zei ze zachtjes tegen me. “Dan hebben die twee knapperds daar ook wat om naar te kijken.” Ze keek me aan met haar intens blauwe ogen en knikte. “Toe maar… Alles wat je wilt. Ik ben van jou.” Ik kuste haar langzaam. “Je bent lief voor je techneut, lekker rekenwonder.” Ze pakte mijn handen en legde die op haar bovenbenen. De warmte voelde heerlijk aan en toen ik begon te strelen bromde ze zachtjes, ten teken dat zij het ook wel fijn vond. Ik bleef met mijn handen op het zichtbare deel van Joline’s benen. Ik vond het nog te vroeg om haar helemaal op te eisen. Margot en Charlotte lagen lekker tegen elkaar aan, lepeltje-lepeltje met Margot achter haar zus. Ze speelde zachtjes met Charlotte’s borsten over haar jurk heen. Lot had een hand op een mooi, sexy been van Margot gelegd en streelde dat langzaam. Ze zeiden niets, genoten alleen maar van elkaar. Een tijdje lagen we zo, totdat Charlotte het jurkje van haar zus omhoog trok. “Laat je zien aan die twee, Margot”, hoorden we. “Laat je mooie benen zien aan Joline en Kees en laat ze zien hoe heerlijk je kan klaarkomen…” Charlotte’s hand gleed over de nylons van Margot langzaam op weg naar haar poesje. Margot draaide zich een beetje naar ons toe, haar gezicht gespannen.
Ik voelde Joline knikken. “Toe maar schat. Voel hoe je lieve zus jou verwend. En wees er zeker van dat wij genieten van jullie.” Ik knikte haar ook toe. “Margot, dit is zó mooi om te zien… Twee mooie meiden die van elkaar houden en elkaar verwennen. Laat je gaan. Schaam je niet voor ons; wij schamen ons niet voor jullie, nietwaar Jolien?” Die schudde haar hoofd en trok haar rokje ook wat op. “Schatten, ik word heerlijk gestreeld door Kees. Nog even en ik kom klaar en dat mogen jullie zien… Ik geniet van jullie, jullie mogen van ons genieten.” Margot fluisterde: “Jij bent ook mooi, Joline… Sexy, zoals je daar ligt met je benen bijna helemaal zichtbaa…Ohhhh… Lot, wat doe je?” Ze schokte even. “Tijd om jou helemaal te verwennen, zus. Ik ga je lekkere poesje vingeren. Lekker in je poesje voelen, tot je kletsnat klaarkomt… En dan wil ik je proeven. Met mijn mond op je geile natte spleetje en je mooie benen om me heen… Voel je m’n vingers in je komen?” Margot’s ogen werden groot en ze knikte. “Jaaahhhh… Voel me, streel me, vinger me… Lekker diep… Iets verder, schat…Ohhh!” Ze schokte weer en spreidde haar benen zo ver mogelijk. Joline en ik zagen hoe drie vingers van Lot snel in haar poesje op en neer gingen. En plotseling verstarde Margot, tilde haar bekken op en kreunde hard! Haar nylons werden doorweekt, vocht spoot uit haar poes. “Harder! Sneller! Ik wil helemaal klaa… Ahhhh….JA!” Weer een straal langs Charlotte’s vingers en nog een. Margot bleef nog even in haar genotsroes, haar ogen gesloten, hevig hijgend. “Doe je ogen eens open, lieve Margot en kijk ons aan.” Joline’s stem was laag en zacht. Aarzelend en met rode wangen keek Margot naar ons.
“We hebben van je genoten schat. Het was prachtig om te zien hoe jij klaar kwam… Charlotte, je bent een schat.” Ik knikte, maar zei niets. Margot sloeg haar armen om haar zus heen en kuste haar intens. Toen zei ze, zonder spoor van aarzeling: “Dank je wel, lieverd. En wat wil jij nu?” Lot glimlachte. “Dat weet jij best, schat…” Margot kwam overeind. “Ga dan maar liggen, geile meid. Dan zal ik jouw lekkere kutje eens verwennen.” Ze keek naar ons. “Kees, Jolien: ik hoop dat jullie ook van haar genieten.” Toen ging ze boven Charlotte knielen. “Wil jij mijn poesje uitlikken, lieve zus?” “Uhuh…” klonk het zachte antwoord. “Dan ga ik jou ook verwennen, schatje. Zal ik je jurk even uittrekken?” Langzaam gleed het rode kledingstuk over Lot’s mooie lichaam. Er onder droeg ze alleen een klein, rood slipje met veel kant, een bijbehorend BHtje en haar nylons. Rustig knielde Margot weer over haar zus en Lot’s hoofd verdween onder haar jurkje. Gedempt hoorden we: “Oh, Margot, wat ben je nat… Je druipt helemaal! Zó lekker!” Joline keek me aan en ik fluisterde: “Nog iemand die van lekkere natte poesjes houdt, schatje.” Ze giebelde.
“Dat wist ik al lang, lover.” Ik trok een gezicht. “Jij hebt voorkennis. Schurk!” “Als jij nou eens wat met mijn poesje gaat doen… Je zit alleen maar naar Lot en Margot te kijken!” Ik streelde over haar benen en zei wat harder: “Tja schat… Margot en Charlotte laten hun benen ten minste zien. Jij zit hier nog steeds als ‘Freule Preutsigheid tot Maagdenvlies’ naast me…”
Joline keek me boos aan en zowel Margot als Charlotte schoten in de lach. Lot hikte: “ Ja, die preutsigheid herkennen we wel…” waarop Margot gierend van het lachen overeind kwam.

Joline bleef boos kijken. “Je bent een rotzak, Kees Jonkman. Mij een beetje voor joker zetten bij m’n vriendinnen! Ga je nog wat doen met mijn mooie benen of moet ik me maar weer omkleden in een jute zak?” “Die jute zak helpt je niks, Jolientje. Je benen worden dan alleen maar méér zichtbaar…” Narrig zei ze: “Nou, doe er dan iets mee. Ik word bijna jaloers op Lot en Mar. Zij worden wél verwend, ik tot nu toe nog niet.” “Ach gut… Komt de freule wat tekort? Ga maar klagen. Bij Lot of Mar. En nu: laat me die mooie benen van je maar zien. En laat ze ook maar zien aan die twee daar op bed.” Joline hijgde. “Wát zei je?” Ik duwde haar benen uit elkaar. “Laat je zien. Laat maar zien hoe nat je poesje wordt als ik je ga strelen. Je vind het toch ook geil als ik naar je kijk als je jezelf ligt te verwennen? Nou dan… En nu ga ik je verwennen, schoonheid. Voel maar!”
En meteen trok ik haar rok omhoog en legde mijn volle hand tussen haar benen. “Lekker hé, die naakte kut…” Ik keek de zussen aan. “Mijn lieve meisje geniet ervan als haar poesje gestreeld wordt door een panty. Lekkere dunne stof die haar klitje streelt… En als ik haar dan ook betast… Hebben jullie een extra panty voor haar?” Margot kwam overeind. “Geen panty, wel wat nylons…” Ze kwam terug met een paar dunne, witte nylons. “Die kent ze al, Kees… Heeft ze al eens op haar poes gevoeld, een paar weken terug.” Charlotte giechelde. “En aan het lawaai te horen wat het een succes, Kees.” “Dat gaan we dan maar eens proberen, lieve dames.”
Een grom klonk er naast me. “Doe die nylons over je handen en streel me, geile vent. Als je stopt knijp ik je ballen tot moes.” Ik kuste haar. “Dat is bluf, Jolientje. Daarvoor ben je veel te veel aan genoemde lichaamsdelen verknocht.” Een kreun volgde toen ik haar even tussen haar lipjes streelde. “Lekker… Ik word al een beetje nat…” “Wacht maar even schoonheid; het wordt nog veel lekkerder. Kom maar even tegen me aan zitten.” Ik trok Joline voor me. Ik zat nu met m’n rug tegen de zitting van de bank, Joline voor me, tegen me aan. “En nu ga ik je benen spreiden. En dan is je mooie kutje helemaal zichtbaar voor die twee geile dames voor je. En als ik het ze lief vraag, gaan ze je misschien wel verwennen. En je kunt er niks tegen doen… Lieve dames, willen jullie je vriendinnetje eens verwennen? Ze is een beetje verlegen, durft het jullie niet te vragen. Willen jullie dat doen?”

Margot was de eerste. Ze kroop naar Joline toe. “Zooo… Wil jij verwend worden door ons? En wat had je dan gewild, verlegen meisje?” Joline hijgde toen Margot voorzichtig over haar bovenbenen streelde. “Voel me… Betast me… Kus me op mijn poesje… Please?” Margot keek haar aan. “En ik dan?” “Jij bent net al lekker klaargekomen, geile meid!” Charlotte klonk streng. “Het is meer de vraag: en ik dan?” “Dat schept wel een band, Lot”, zei ik droogjes. “Kom maar eens naast Joline zitten, dan verwennen wij jou samen.” Charlotte glimlachte. “Dat lijkt me een prima idee, Kees… Doe je best!” Joline werd ondertussen door Margot lekker verwend: Mar streelde haar benen en af en toe kuste ze Joline’s poesje. “Je ruikt heerlijk, Jo… Naar geil, naar je parfum, helemaal... Jou!”
“Jij ruikt ook heerlijk Margot. Mag ik je borsten strelen?” Onder Joline’s rok hoorde ik een gesmoord ‘Ja, lekker!” gevolgd door een gil van Joline. “Ahhh…. Doe dat nog eens! Lekker met die nylon handen een beetje in m’n kutje… Voel dan, Streel me in m’n geile kut! Zó lekker…” Ze begon te trillen, een teken dat ze tegen een orgasme aanhing. Ik gebaarde Charlotte dat die Joline’s borsten moest strelen en voelen. Zelf hield ik Joline’s benen nog steeds vast; ik wist dat de betovering voorbij zou zijn als ik haar nu losliet. Ze genoot van het gevoel ‘overgeleverd’ te zijn. En dat bleek: toen Lot de borsten van Joline begon te strelen hijgde ze: “Heerlijk Lot! Jullie laten me zo genieten… Ahhh…. Margot, ik kom zo meteen vreselijk klaar, geile muts!” “Ik wacht er op, lekkere meid… Lekker je natte poesje strelen…” Ze voegde blijkbaar de daad bij het woord, want Joline kreunde laag en hief haar heupen op. “Ohhh…Meiden, ik kóm! Ik…” Verder kwam ze niet; ze kreunde weer en even later gilde ze hard! “Ooohhhh… Geile Margot! Lik m’n kut! Lekkere meid!” Ze lag te schudden, haar ogen dicht terwijl Margot onder haar jurkje bezig was en Charlotte haar tepels aan het verwennen was. Tot ze zich ontspande en met een diepe zucht zei: “Jullie zijn heerlijk… Maar nu even stoppen, meiden. Ik ben kapot…”
Ze leunde tegen me aan en ik liet mijn greep op haar benen ook verslappen. “Kees… Heerlijk! Jij hield me vast, ik kon nergens heen en werd vreselijk verwend door deze twee lieverds…” Ze draaide haar hoofd naar me toe en gaf me een lange zoen. “Dank je wel, schatje.” “Ik heb genoten, Joline. Van jullie alle drie.” Een ondeugende gedachte kwam bij me binnen en ik moest hoe dan ook grinniken.
Joline zuchtte. “Oké meiden, oren dicht. Zo meteen volgt een van de post-orgasmische grappen van Kees Jonkman.” Ik keek onschudig. “Dat lijkt me sterk, mevrouw mijn echtgenote. Want in tegenstelling tot Margot en jij hebben Lot en ik nog niet genoten van een orgasme. Nou ja, behalve van die van jullie. Maar wat ik zeggen wilde: Nooit gedacht dat twee preutse tutjes van de Biblebelt mijn echtgenote zó zouden laten genieten…” Charlotte draaide zich naar me om, een hand geheven. “Mag ik, Joline?” Die giechelde. “Ja hoor. Op z’n oor. Andere delen van z’n anatomie…” “Die worden momenteel uiterst goed door jou zelf beschermd Joline!”
Ik waarschuwde haar maar even en ze bleef giechelen. “Ja, daar ben ik me al een aantal minuten van bewust, hoor Kees.” Margot keek me strak aan. “Kijk jij een beetje uit, meneer Jonkman? Het zou zo maar eens kunnen dat je vannacht niet zo prettig slaapt als ik met je klaar ben na zo’n opmerking! En nee, dat ‘klaar’ heeft weinig te maken met jouw orgasme, denk er goed aan!” Ik stak mijn handen in de lucht. “Oké, oké, ik capituleer. Jullie zijn vamps, levensgevaarlijk voor het mannelijk deel van Nederland… Zeker nu je make-up een beetje is doorgelopen van Joline’s sapjes, lieve Margot.”
Ik lachte haar uit en ze keek boos. “Jij bent echt erg, Kees Jonkman!” “Hij heeft wel gelijk, Mar…” Charlotte keek naar haar zus. “Kom eens hier!” Ze trok Margot naar zich toe. “Ik zal je gezicht wel een beetje opknappen, hoor.” Ze begon Margot te zoenen en die vond dat niet onplezierig, zo te zien. Joline keek me aan. “Zullen wij dan ook maar…?” “Graag, mooie mevrouw.” De minuten die volgden was het vrij stil in de kamer: we zaten en lagen lekker te knuffelen. De zussen werden wat luidruchtiger: Charlotte kreunde hard toen Margot blijkbaar hele lekkere dingen met haar deed. En zodoende vroeg ik zachtjes aan Joline: “Was het lekker schatje, dat ik je ‘aanbood’ aan de zussen?”
Een diepe zucht klonk in mijn oor. “Heerlijk… Helemaal aan jou en hen overgeleverd zijn, nergens heen kunnen, m’n poesje wat heerlijk verwend werd, m’n tepels lekker gestreeld…” Ze keek me aan en fluisterde: “Bijna mijn ultieme droom, schatje…” Ze doelde duidelijk op het ‘vastgebonden zijn’ en dan verwend worden. Ik kuste haar. “Nu niet, lieverd. De zussen zouden op tilt slaan.” Dat zei ik blijkbaar iets te hard, want Margot keek vragend op. “Waar zouden wij van op tilt slaan, Kees?” Ik kon er niets aan doen: ik bloosde.
Nu kwam ook Charlotte overeind. Een blik op Joline liet zien dat ook zij rood was. “Wat is er aan de hand, Jolien?” Toen een antwoord uitbleef draaide ze op bed naar Joline toe en streelde haar zachtjes. Joline zweeg en Lot keek naar mij. “Nee Lot. Joline moet het écht zelf vertellen. Maar ik weet niet of ze dat durft.” Twee vragende gezichten wendden zich naar Joline, die duidelijk met zichzelf in de knoop zat. “Toe maar schat… We zouden toch geen geheimen hebben? En wat hier gebeurd, blijft hier, dat weet je toch?” Ik voelde een paar tranen op mijn arm die ik om Joline heen had geslagen.

Even later snikte ze: “Ik ben bang om het jullie te vertellen, meiden…” Het was even stil en beide zussen leunden tegen haar aan en zeiden niets, maar streelden langzaam over haar schouders. Joline ademde diep in. “Misschien slaan jullie wel helemaal dicht meiden, maar… Ik heb een erotische fantasie die wij, Kees en ik, nog steeds niet hebben verwezenlijkt. En Kees heeft tijdens onze vakantie beloofd dat hij die fantasie een keer waar gaat maken, ondanks dat hij er heel veel moeite mee had… Maar ik heb hem over kunnen halen.”
Ze lachte voorzichtig naar me en ging aarzelend verder. “Net kwam het er héél dichtbij… Kees hield me vast en jullie konden me overal betasten. Voelen, strelen, likken… En het was héérlijk, juist omdat ik nergens heen kon!” De zussen zeiden niets en Joline aarzelde. Ik knikte haar toe. “Vooruit met de geit, meid. Open kaart spelen. Hebben Mar en Lot recht op.” Aarzelend vervolgde Joline:
“Mijn ultieme fantasie is om een keer vastgebonden te zijn. Handen boven mijn hoofd, benen gespreid, ik kan nergens heen en sta in sexy lingerie midden in een kamer. Met een blinddoek over m’n ogen. En dan word ik betast… Overal. Heel lang en heel intiem. Geslagen, omdat ik stout ben geweest. En uiteindelijk geneukt. En ik kan er niks tegen doen: ik sta compleet vast en gillen helpt ook al niet…” Ze keek de zussen aan. “En misschien hebben jullie dat wel in het echt meegemaakt, meiden… Vandaar dat ik aarzelde om dit aan jullie, juist aan jullie te vertellen…” Beide zussen waren een tijdje stil.
Toen zei Margot: “Joline, wij hebben dit gelukkig niet zelf meegemaakt. Zover zijn onze potentiële echtgenoten nooit gekomen. Maar wie weet, in een latere fase van een huwelijk… Enfin, dat zou er toch nooit van gekomen zijn.” Ze boog zich naar voren. “En wie, lieve Joline, zou degene zijn die jou zou betasten? En neuken? Zou dat Kees zijn?” Joline knikte. “Dan zou je die avond de avond van je leven hebben, schat. Want Kees zou nooit te ver gaan en meteen stoppen als hij merkte dat jij écht pijn of ongemak had… Toch, Kees?” Ze keek me aan. “Dat was ‘part of the deal’, Margot. We zouden een stopteken hebben afgesproken. Zonder dat zou ik het niet doen.” Beide zussen glimlachten. “Dat dacht ik al”, zei Margot. “En Kees: het pleit voor je dat je…”
Ik onderbrak haar. “Margot: ik had het heel erg moeilijk toen Joline het voor de eerste keer vroeg. Ze trok een beerput open die ik, dacht ik, hermetisch had afgesloten. Die oorlogsmisdadiger in Bosnië met z’n cellen onder z’n villa. Ik ontplofte zo ongeveer toen Joline hiermee kwam… Later heb ik het in perspectief kunnen zien, maar het zou me nog steeds moeite kosten om de vrouw waarmee ik getrouwd ben en zielsveel van hou, te slaan en aan te randen.” Een lange zoen van Joline volgde en daarna twee van de zussen.

“Je bent een fijne gozer, Kees Jonkman.” Charlotte zei het zonder spottend ondertoontje, terwijl ze me strak aankeek. Ik schoot in de lach. “Da’s een heel prettig compliment, Lot. Zo heb ik er in mijn studententijd ook eentje gehad, van een mede-studente. “Je bent best wel een toffe gast, Kees.” Maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat zij niet in sexy lingerie gekleed, vlak voor me op een geïmproviseerd bed zat.” Joline keek me aan. “Dat was toch die dame wiens lingerielades nogal leeg waren?” Ik knikte. “Tenminste… Dat veronderstelde ik in ieder geval. Ze liep altijd in spijkerbroek, T-shirt of slobbertrui en op gympies. En op feestjes was de spijkerbroek wat netter en de T-shirts vertoonden wat minder slijtageplekken. Haar lingerie heb ik nooit mogen aanschouwen, helaas…” Ik kreeg een stomp van Joline. “Dan was je meteen voor de bijl gegaan, meneertje! Met je maagdelijke voorkomen…” “Ja schat, ik beken schat.”
De zussen giechelden. “Tja, en nu zit je met ons opgescheept…” Ik knikte. “Ja. En met jullie overvolle lingerielades.” Nu was het Joline die het uitproestte. “Ja, maar daar heb ik de grootste bijdrage aan geleverd, Kees…” Ik kuste haar. “Ik ben je zó dankbaar, schatje… Ik zal ze ooit eens intensief gaan inspecteren. En nu, voordat jullie me de kleren van lijf rukken: willen de dames wat drinken? Ik ben de enige die er nog een beetje beschaafd bij zit. Zonder natte vlekken in de kleding.” Joline glimlachte verdacht lief naar me. “Dat kunnen we binnen de minuut veranderen, meneertje. Maar geef mij nog maar een glas van die rode wijn.” De zussen wilden ook en ik deed ook weer mee. En lekker tegen elkaar hangend was het een tijdje stil in de kamer en genoten we zachtjes strelend van elkaar. Regelmatig kuste ik Joline, maar ook de zussen. En die kusten elkaar, maar ook Joline. Tot Margot zachtjes vroeg: “Joline… Mogen we samen jouw Kees verwennen?” Ze kreeg een lange zoen van Joline. “Wat zeg je dat lief, Margot. ‘Jouw Kees’. Willen jullie hem samen verwennen of mag ik ook meedoen?”
“Met z’n drieën, Jolien. Leer ons maar wat hij fijn vindt.” Joline giechelde. “Ik weet niet of het weekend daar lang genoeg voor is, meiden.” Ik tikte op haar billen. “Niet zo frivool, meisje Jonkman-Boogers. Deze dames leven nog in de veronderstelling dat Kees Jonkman een hele deugdzame vent is. Laat dat nog even zo, alsjeblieftdankjewel.” “Ja hoor Kees, je bent een hele nette meneer”, zei Charlotte spottend. “Hangend op een aantal matrassen in je naar sex ruikende woonkamer, met drie mooie dames in diverse stadia van ontkleding om je heen. En je gulp open…” Onwillekeurig keek ik omlaag. “Niks ervan, Lot. Mijn gulp is nog…” Joline trok de rits snel naar beneden.
“Hartstikke open. En doe die broek nu maar uit, anders komt je zaakje klem te zitten in de rits.” Snel maakte ze de knoop van mijn broek ook open en trok het kledingstuk omlaag. Charlotte en Margot trokken mijn overhemd uit en nu lag ik naakt op de matrassen. “Zeg meiden… Als we hem nou eens vastbinden?” Joline keek ondeugend, maar beide zussen schudden het hoofd. “Nee. Kees moet ook wat terug kunnen doen als we hem verwennen. En daar heeft hij z’n handjes voor nodig.” Ik zuchtte opgelucht. “Dank jullie wel. Jullie zijn lief.” Joline nam het initiatief. “Ik zal meneer mijn echtgenoot eens een beetje in de stemming brengen. Ik heb daar zo m’n maniertjes voor. Goed kijken, meiden.” Ze kuste me. “Lekker genieten, Kees. Jij hebt mij net heerlijk laten genieten, nu is het jouw beurt. En niet meteen al je kruid verschieten…” Ze keek ondeugend. “Ik weet niet of ik me zo kan beheersen, schat.” Ze knipoogde. “Doe je best maar.”

En daarna gleed ze over me heen. Al kussend gleed ze over mijn borst, buik, navel… Toen ze in m’n navel likte moest ik lachen. “Dat kietelt, schat!” Naast me klonk Margot: “Mooi. Dan weet je ook eens hoe het voelt om dat te voelen. Geniet er maar van.” “Het is niet m’n kittelaar, Margot.” “Oohhh… Dan had ik dat even verkeerd begrepen. Sorry Kees.” Ik voelde Joline lachen; haar borsten trilden op mijn borst. Toen gleed haar tong verder omlaag en haar benen kwamen links en rechts naast m’n hoofd. Ik voelde haar adem op mijn paal. “Genieten, lieve Kees.” Toen haar lippen; lippen die steeds verder over m’n paal gleden. “Heerlijk, schat…” Ik wilde Joline’s poesje likken, maar twee handen waren me voor. Onder Joline’s rokje gleden ze over haar mooie benen naar haar poesje en begonnen haar te strelen.
“Ohhh…. Lekker Kees!” “Verkeerde adres, schatje…” Naast me hoorde ik Charlotte. “Jouw mooie poesje mag ook verwend worden, Jolien. Verwen jij Kees nou maar.” “En ik verwen jouw lekkere tieten wel, schat…” Margot’s handen gleden over Joline’s borsten. “Ohhh… Meiden! Zo kan ik me niet op Kees concentreren! Jullie maken me gek!” Haar lippen gleden nu niet meer over mijn pik; ze bleven ergens halverwege steken. Niet dat ik het erg vond; Joline had me al bijna tot een orgasme gepijpt. Nu kon ik even herstellen en kijken wat er met mijn liefje gebeurde. En die genoot! Tussen haar benen door zag ik hoe de zussen haar poesje en haar borsten streelden, betastten, liefkoosden… Joline had mijn paal losgelaten en genoot hevig.
En ik liet haar genieten; Een heerlijke vrouw die mij toestond om te vrijen met haar mooie en lieve vriendinnen! “Meiden, ik… ahhhh….” Ze hapte naar adem en ik besloot haar te helpen om over de streep te komen. Ik streelde haar beide knieholten. Langzaam, één vinger aan beide kanten. “Ohhh…. Heerlijk! Ik ga vreselijk klaarkomen, schatten! Ik ga spuiten…!” “Laat je lekker gaan Jolien! Niks inhouden, lekker klaarkomen! Genieten van ons!” Charlotte hijgde ook van opwinding. Onder Jolien’s rokje door zag ik druppeltjes vallen. “” Word je lekker nat, geile meid van me?”
“Ohhh… Kees… Ze verwennen me zo heerlijk… Weten precies waar ze moeten zijn… Daar kun je nog iets van leren… JA! LEKKER! Het komt!!!” En meteen spoot er een harde straal uit haar kut in haar rokje. En nog eentje. “Geile Jolien… Geile, natte Joline…” De stem van Charlotte was zachtjes, teder, lief. “Lekker genieten schat…” Margot bleef Jolien’s borsten strelen, totdat Joline naast mijn lichaam in elkaar zakte. Helemaal doodop.
Margot keek me aan en knipoogde, terwijl ze naar mijn paal wees. Die was een beetje gekrompen, ondanks het prachtige uitzicht. Ik knipoogde terug maar schudde mijn hoofd kort en legde een vinger op mijn lippen. Ook Charlotte kwam iets overeind en giechelde zachtjes. “Volgens mij heb jij nu wat geleerd, Kees…” Ik knikte en zei even zacht: “Ja. Bijzonder leerzaam, mooie dames. Dank voor deze anatomische les. Niet helemaal hetzelfde als het schilderij met de gelijke naam door Rembrandt, en ik betwijfel of een schilderij hiervan een plekje zou krijgen in het Mauritshuis, maar interessant was het zeker.” Joline kreunde. “Kees… Wij met z’n vieren op deze manier geportretteerd aan de muur hangen in een museum? Wat dacht je zelf?”
“Ik denk dat het bezoekersaantal van het Mauritshuis met sprongen zou stijgen, schat. Het is véél interessanter om jullie deels ontkleed te bekijken dan een stelletje 17e eeuwse chirurgijns, Dokter Nicolaes Tulp én de blootgelegde armspieren van een tot de dood veroordeelde misdadiger. Tenminste: ik kan er niet zo warm van lopen. Van jullie wel.”
Joline kwam langzaam overeind en pakte haar glas. Na een slokje wijn zei ze: “Kijk meiden, dit is weer een van de beruchte post-orgasmische opmerkingen van mijn normaal o zo lieve echtgenoot. In feite zou je hem vlak voor een orgasme moeten knevelen om te voorkomen dat hij na een heerlijke gezamenlijk hoogtepunt weer eens onzin uit begint te slaan.” “Ehhh… Jolientje… Van die gezamenlijkheid heb ik nog niks gemerkt, hoor…” Ze werd knalrood. “Ohhhh… Sorry, Kees! Sorry… Deze lieve schatten lagen mij zó te verwennen… Heb ik je wéér verwaarloosd…” Ik wees naar mijn paal, die er slap bij lag. “Ja, nogal. Ik ga ook maar eens klagen. Mar, Lot: kan ik bij jullie uithuilen hoe mijn echtgenote me in de steek laat?” Beide zussen schudden hun hoofd. “Nee Kees. Je regelt het maar met je vrouw.” Joline ging naast me liggen en kuste me. “Sorry schat…” “Niks sorry Jolien. Ik heb genoten van jou, van jullie. Heerlijk.” Ze keek de zussen aan. “Willen jullie deze mooie vent verwennen?Lekker klaar laten komen?”

Charlotte keek mij aan. “Wil je samen met mij klaarkomen, Kees? Wij zijn nog niet…” Ik trok haar naar me toe. “Kom maar, Lot. En vertel maar wat jij nu het liefste wil. Jij leidt.” Ze beet op haar lip. “Ik wil je eerst lekker hard maken. En dan bovenop je zitten en je lekker in me laten komen…” Het hard maken hoefde al nauwelijks meer; mijn paal was uit zichzelf al bezig om zich voor te bereiden. Lot giechelde toen ze haar hand om mijn paal vouwde. “Lekker… Glad en hard. En lekker geschoren. Die wil ik diep in mijn geile kút voelen! Zal ik me uitkleden, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Hoeft niet, schat. Je ziet er in je jurkje heerlijk geil uit. Je tepels maken bijna gaatjes er in en ik vind het heerlijk om jullie, sexy gekleed, te zien en te voelen.” Ze glimlachte en kuste me. Toen ging ze op me zitten, haar gezicht naar me toe. Ik voelde haar jurkje over mijn pik strelen; een opwindend gevoel! “Wacht even schatje”, zei Margot, “Ik zal je even in de stemming brengen.” Ik voelde haar hand onder Lot’s rokje verdwijnen en geen seconde later sperde Charlotte haar ogen wijd open.
“Ohhh…. Lekkere, geile zus! Ja! Streel mijn clit! Lekker… daar word ik vreselijk geil van!” Margot gniffelde. “Ik voel het, sexy sletje… Je kut wordt nat… Kletsnat! Kees, pak haar tieten! Zoek haar tepels en knijp er in, dan gaat ze helemaal los… Ik ken mijn geile zus!” Ik gehoorzaamde. De tepels van Charlotte waren niet moeilijk te vinden: twee heuveltjes duwden haar jurkje naar voren. Ze reageerde er meteen op. “Ohhh… Lekker… Trek er aan, Kees! Dan worden ze nóg… Ahhh….!”
Ze begon nu op en neer te wippen. Ik zag dat Joline ons bekeek en zichzelf langaam aan het vingeren was. “Kijk eens naast je, Lot… Ooit zo’n geile cheffin gehad?” Ze keek opzij en giechelde. “Jullie zijn opwindend om te zien, meiden. En Kees.” Joline boog zich naar me toe en gaf me een lange tongzoen. En vervolgens Lot ook eentje. “Is hij al bij je binnen,Lot?” Ze schudde haar hoofd. “Nee… Margot zit in de weg…” En meteen kreunde ze hard. “Lekker diep, Mar… Ik ga… ik kom…”
Margot trok haar hand weg. “Nú bij haar naar binnen gaan, Kees! Spuit haar vol! Neuk haar en laat haar klaarkomen!” Charlotte pakte mijn paal, keek me aan en liet zich zakken. Haar poesje was kletsnat, kneep mijn paal meteen vast en ze begon mij te neuken. Hard, diep en snel. “Ohhh, dit is zo lekker… Kees, ik kóm! Lekker keihard klaarkomen om jouw lekkere geile pik, diep in…”Ze zweeg, maar Joline nam het over. “Diep in je kletsnatte, geile kut, lekkere Charlotte. Ik weet hoe het voelt, schatje. En dat gun ik jou nu… Kóm maar, laat je gaan…” Bijna snikkend kwam Charlotte klaar: een vloedgolf aan warm vocht gleed over me heen en toen hield ik het ook niet meer. “Ik ga die lekkere kut van je volspuiten, Lotje… Lekker in jou klaarkomen… Hier jij!” Ik trok haar strak tegen me aan en toen barstte ik los. “Jaa…. Lekker warm sperma in m’n kutje… Zo lekker, Kees!” “Jij bent ook lekker, Lot! Je… hebt… een heerlijk… nat en strak kutje… Je melkt me helemaal uit, geile meid!” Ze zakte langzaam op me en kuste me. “Ja! Lekker alles er uit halen… Mijn lekkere kut vol sperma…”
Een lange zoen volgde. “Dank je wel,Kees…” “Graag gedaan, lieve Lot. En bedank je Joline en Margot ook? Die hebben je ook verwend.” Glimlachend kwam Margot naast haar liggen en kuste haar: tong over tong. Daarna Joline: ook die werd beloond met een lange en vreselijk intieme tongzoen. Voorzichtig kwam Charlotte overeind en rolde van me af. “Even uitpuffen, hoor… Best inspannend, dat paardrijden.” We schoten in de lach. “Ik ga je likken, Lot.” Margot kroop tussen Lot’s benen. “Je lekkere poesje uitlikken. Jou en Kees samen proeven… Lijkt me wel lekker.”
Ze zei het zonder schaamte en begon meteen. Lot schokte. “Zachtjes, zussie… Ik ben nog niet helemaal… Ahhh…. Margot, wat doe je dat lekker!” Onder Lot’s jurkje klonken smakkende geluiden. “Je bent heerlijk, Lotje… En volgens mij proef ik ook een beetje Kees. Lekker!” Joline kuste me. “Ik laat je even in de steek, schatje. Even Margot verwennen.” Ik knikte. Joline kwam voorzichtig overeind en verdween in de slaapkamer van de zussen. Even later kwam ze terug met de dubbele dildo in haar hand. Met hulp van wat glijmiddel bracht ze het ding bij zichzelf in en ging toen achter Margot zitten. Die slaakte een kreet. “Ahhh… Wie doet dat? Jolien? Geile meid! Ga jij mij nu neuken met dat lekkere ding?” Joline antwoordde niet, maar duwde zichzelf naar voren en bracht zo het apparaat bij Margot naar binnen. “Genieten, schatjes…”
Ik hoorde gezoem en Margot tilde haar hoofd weer op. “Ohhh… Lekker! Lot… Ik word ook geneukt! Door Joline! Zó diep… Ahhh….” Ze boog zich weer tussen de benen van Charlotte en ging verder met haar likwerk. Afwisselend kreunden de hijgden de meiden nu; Ze verwenden elkaar alle drie hevig. Eerst kwam Margot klaar, toen Joline en als laatste Charlotte nog een keer. “Oh, lekkere meiden…” Margot keek naar haar zus en toen naar Joline. “Wat heb ik genoten!” Lot hijgde. “En wat ben ik kapot… Eerst Kees en toen mijn geile sexy zus…”
Joline pufte ook even. “Hier nog eentje, dames. Best afzien met dat heerlijke ding in m’n poesje en twee sexy meiden vlak voor me…” Even was het stil. “Wat dachten we, dames? Gaan we douchen en dan lekker slapen of blijven we gewoon liggen en ruimen we het morgenochtend op?” Margot gaapte. “Lekker blijven liggen, Jolien. Ik denk dat ik binnen dertig seconden in slaap val.” Lot bromde bevestigend. “En jij, Kees?” Ik keek ondeugend. “Volgens mij lijkt me dat heel opwindend. Lekker in slaap vallen tussen mooie vrouwen die alle drie sexy gekleed zijn en aan alle kanten plakken van de sex…” Joline fronsde even. “Ach… Jij bent voorlopig ook uitgeteld, dus er zal niet zoveel meer gebeuren vannacht. Ehhh…. Meiden: als we nu eens afspreken dat we elkaar in ieder geval tot morgenochtend zes uur met rust laten? Wat er daarna gebeurd… Sex in de ochtend is ook heerlijk, kan ik uit ervaring vertellen.” Margot keek haar aan. “Joline…” Ze werd omhelsd. “Lieve Margot, als jij morgenochtend lekker van Kees wil genieten: ga gerust je gang. En dat geldt ook voor jou, Lot. En als ik eerder wakker ben…” Ze giechelde en ik zuchtte. “En naar mijn mening wordt weer eens niet gevraagd.” Lot knuffelde me. “Volgens mij vind jij het voorstel van Joline helemaal niet zo erg, meneer Jonkman.” “Dat klopt, lieve Charlotte. Al was het alleen maar dat ik een gegarandeerde nachtrust heb tot zes uur morgenochtend. Daarna… Wie dan leeft, wie dan zorgt.”

Margot snoof. “Hoor, opa Jonkman spreekt…” Joline gaf me een zoen. “Lekker slapen nu, Kees.” “Is goed meissie. En even voor de duidelijkheid: ik heb genoten van jullie, meiden.” “Dat is vijf keer, Kees…” “Krijg de pip, Margot. Druk jezelf maar vijf keer op… Als je morgenochtend op me ligt.” Een drievoudige giebel volgde. Joline kroop tegen me aan, aan de andere kant van het bed hoorde ik beide zussen ook tegen elkaar aankruipen. En daarna hoorde ik niets meer…