over vaders

maandag 9 juli ’s middags
Ze lagen naast elkaar op hun buik. Aan zonnebrandcrème werd niet meer gedacht.
‘Ik moet mijn ouders wel dankbaar zijn dat ze vastgehouden hebben aan hun vakantieplan, anders was ik hier niet geweest. Tja, en wie had je dan moeten scoren?’ Thijs lachte, maar enigszins ongemakkelijk.
‘Ik ga ervan uit dat ik je honderd procent kan vertrouwen,’ zei Stanzi op zachte toon.
‘Absoluut!’ reageerde hij.
Ze gingen zitten. Ze keek hem indringend aan. ‘Je mag niet meteen reageren op wat ik zo zeg. Ik meen het bloedserieus. Beloofd?’
‘Beloofd!’

‘Ik was van plan om mijn váder zo ver te krijgen dat hij me zou ontmaagden.’
Dat hij niets mócht zeggen, kwam mooi uit, want Thijs was sprakeloos. Na een hele tijd zei hij op neutrale toon: ‘Je vader…’
‘Ja, mijn vader is de leukste man die ik ken. Dat mijn moeder met hem getrouwd is, vind ik de verstandigste beslissing die ze ooit genomen heeft. Ik heb wel tien plannen bedacht hoe ik het aan zou pakken. Ik dénk dat hij het eerst natuurlijk af zou wijzen, maar dat hij het uiteindelijk toch zou doen. Maar ja, zeker weten doe ik het niet. Ik ben z’n oogappel, zegt hij altijd. En dat wil ik natuurlijk wel blijven. Daarom had ik nog geen definitieve strategie bedacht. Je bent echt een uitkomst…’
‘Nou ja, de start was belabberd…’
‘Ja, dat valt niet te ontkennen. Ik noemde je een gorilla… die staan er niet om bekend dat ze zachtaardig zijn met seks. Maar je ontwikkelt je toch tot een bonobo.’
‘Een bonobo? Wat mag dat zijn?’
‘Dat zijn een soort mensapen. Die lossen alle problemen en conflicten tussen elkaar op met seks, tedere seks. Die vrijen de hele dag door, iedereen met iedereen.
Thijs zweeg. Stanzi kroop naar hem toe, boog zich over hem heen en streelde over zijn onderbuik en zijn weer van de kou bijgekomen piemel. ‘Lief bonobootje van me,’ kirde ze. Haar ene borst hing vlak boven zijn gezicht. Thijs aarzelde niet en nam haar tepel in zijn mond, en omvatte de borst met zijn hand, hij sabbelde zachtjes. Ze liet hem zijn gang gaan, leek ervan te genieten. ‘Lief bonobootje van me,’ herhaalde ze.

Toen Thijs thuiskwam, was zijn vader bezig in de keuken.
‘Is mama er niet?’
‘Nee, die is bij de Verkleys. Thirsa en zij zijn van plan morgen naar een bekende tuinfair te gaan in de buurt van Uppsala. Ze spreken het plan door. Ze komt vóór zessen thuis, ik kook.’
Anton nam een slok uit een groot glas bier dat op het aanrecht stond. ‘Zal ik je ook een glas bier inschenken?’
‘Nou, dat sla ik niet af. Tot nog toe heb ik ooit een paar glazen wijn mogen drinken met Kerst. Officieel mag ik nog geen alcohol, hè.’
‘Je gaat me niet vertellen dat je nog nooit met je vrienden bier hebt gedronken…’
Thijs grinnikte. ‘Ik zeg niks en doe me dat glas bier maar. Zou mama het goed vinden?’
‘Dat gaan we vanzelf merken.’

‘Pap, mag ik je iets vragen? … Toen ik eergisteren zo idioot deed, dreigde je dat als ik niet zou gehoorzamen, ik een kant van jou zou leren kennen die ik liever niet zou willen leren kennen. Wil je me vertellen wat je van plan was?’
Zijn vader zweeg. Hij keek Thijs strak aan.
‘Ik weet niet of je daar gelukkig van wordt…’
‘Zeg het toch maar.’
‘Mama en ik waren ten einde raad. Je puberde zo abnormaal, dat ik een noodgreep wilde inzetten. Ik heb geïnformeerd of en hoe ik je kon plaatsen op een Engelse kostschool.’
Thijs was volkomen verbouwereerd. ‘Kostschool? Engeland? Dacht je dat ik daarmee akkoord zou gaan?’
‘En dacht jij dat dat voor ons een argument zou zijn? Geloof me, goedschiks of kwaadschiks was dat plan echt doorgegaan. Er zijn kostscholen waar ze speciaal met dit bijltje hakken. En juist vanmiddag heb ik een mailbericht gekregen dat er een plaats voor je is. We hebben een zogenaamde optie. We moeten binnen een week beslissen.’
‘Dit meen je niet, pap…’
‘Ik ben volkomen serieus. Je had je zelf buiten de gewone orde geplaatst, jongeman. Mama en ik waren aan het eind van ons latijn, en die dwaze actie van zaterdag was ver, vér over de schreef. Je hebt exact op tijd de steven gewend. Als je je nieuwe houding volhoudt, zien we ervan af. En dan mag je die Stanzi wel eeuwig dankbaar zijn.’
Ze zwegen beiden. Thijs kon het niet bevatten, maar geleidelijk drong het tot hem door langs welke afgrond hij gescheerd was. Een Engelse kostschool als pubercrèche…

‘Maar was het leuk vandaag met Stanzi?’
Ineens brak er iets in hem. Verdomd, hij zag bij toverslag dat zijn verhouding tot zijn ouders gekanteld was. Wat zou hij zelf gedaan hebben met zo’n zoon? Of hij dít bedacht zou hebben, wist hij niet, maar dat er iets moest gebeuren, was ineens glashelder…
‘Tjezus pap, ik had niet door dat ik zo doorgedraaid was. Ik ben zo blij dat ik een knop om heb kunnen zetten. Ja, ik was onuitstaanbaar…’

Zijn vader liep op hem af en sloeg zijn armen om hem heen.
‘Pap… ik weet niet of ik dit moet vertellen, maar het was vandaag heel leuk met Stanzi, en we hebben naakt gezwommen…’ Over andere bezigheden zweeg hij wijselijk.
Anton keek verrast op. ‘Zo… was het jouw idee of dat van haar?’
‘Nou, dat zou ik niet hebben durven voorstellen. Maar het was echt tof.’
‘Ja, dat wil ik wel geloven. Maar eh… jullie slepen elkaar toch niet in situaties waar jullie nog niet aan toe zijn, hè?’
‘Bedoel je seks?’
‘Nou, ik dacht niet aan het bouwen van een zandkasteel of zo…’
Thijs grinnikte.

‘Jullie hebben de leeftijd dat seks een aantrekkelijke optie is, maar bij seks horen ook verantwoordelijkheden. Je moet van elkaar wel weten of de ander er echt aan toe is. En wat dacht je van voorbehoedmiddelen, beschikken jullie over condooms bijvoorbeeld?’
‘Stanzi is nog maagd en ze is sinds kort aan de pil…’ Verdomme, waarom zei hij dit zomaar? Hij schrok van z’n eigen woorden.
‘Dus zover strekken de besprekingen al… interessant… Volgens mij moeten we hier ’s even bij gaan zitten…’

Dat deden ze. Thijs kon zich wel voor z’n kop slaan om z’n ondoordachte opmerking, maar het gesprek nam een heel andere wending dan hij verwacht had.
‘Thijs, luister goed. Soms biedt het leven kansen die je geen tweede keer krijgt. Experimenteren met seks is spannend en het hoort bij jullie leeftijd… ten minste als jullie er beiden een goed gevoel bij hebben. Maar neem geen dingen voor vanzelfsprekend aan: vraag duidelijk of ze wil. En als zij iets wil waar jij niet aan toe bent, zég dat dan. Wees zorgzaam voor elkaar, pas als je dát kunt, ben je toe aan seks. En realiseer je dat goed vrijen nog een hele kunst is… d’r zullen onvermijdelijk dingen mis gaan, en kun je daar dan volwassen genoeg mee om gaan?’
‘Dus jij bent er niet op tegen als ik met Stanzi zou vrijen – als zij het ook wil dan?’
‘Ik was ongeveer een half jaar ouder dan jij toen ik de eerste keer vrijde, en dat is een van de mooiste ervaringen in mijn leven geweest. Ik zou hartstikke huichelachtig zijn, als ik je zou proberen tegen te houden. Maar je moet wel goed weten wat je doet.’

Bijna had Thijs verteld wat ze van plan waren, maar hij bedacht dat Stanzi het daar wel ’s helemaal niet mee eens kon zijn. Hij stelde daarom een afleidende vraag: ‘Was jouw eerste keer met mama?’
Even had hij de indruk dat zijn vader bloosde…
“Nee, je moeder en ik kénden elkaar nog niet. Maar met wie ik wel gevreeën heb, dat ga ik jou niet aan de neus hangen, jochie…’
Er viel weer een stilte. Beiden hadden hun eigen gedachten.

En toen zei Anton: ‘Twee dingen nog, Thijs. Ten eerste: als er iets is, mag je me altijd in vertrouwen nemen. Dat je dat nu gedaan hebt, stel ik heel erg op prijs. Maar je bent niet verplicht mij op de hoogte te houden van de ontwikkelingen. Dat wéét je natuurlijk wel, maar ik wil het je toch zeggen. Bij dit soort zaken moet je geen ouders hebben die je in de gaten houden. Dus laten we mama voorlopig maar onwetend over wat we besproken hebben, stel ik voor.
En dan… misschien moest je dat kraaiennest maar ’s ontruimen en de slaapkamer beneden-achter gaan inrichten. Die heeft een deur naar buiten en biedt dus gelegenheid voor nachtelijke ontvangst zonder dat anderen dat merken. Ik kan me voorstellen dat zoiets onder de gegeven omstandigheden handig kan zijn…’

over vogels en vögeln

dinsdag 10 juli ’s ochtends
Thirsa en Lies waren al vroeg op weg naar de tuinfair. De reis ernaartoe kostte ten minste vier uur, maar ze wilden er onderweg nog wat andere activiteiten aan vastknopen. Ze bleven twee nachten over in een hotel. Dan hadden ze morgen alle tijd voor de fair, en reisden dan overmorgen terug. Anton had vandaag een paar onderhoudsklusjes aan het vakantiehuis op z’n programma, en Norbert wilde een lijvig rapport voor z’n werk doornemen. Morgen zagen ze dan wel weer of er nog iets gezamenlijks gedaan kon worden.

Het was alweer een stralende dag, dus voor Stanzi en Thijs werd het ‘toevallig’ weer een stranddag. Stanzi was in een buitengewoon goed humeur. Ze zouden eerst samen met Norbert nog koffie drinken met gebak erbij. Thijs realiseerde zich hoe fijn het was als de onderlinge verhoudingen goed waren. Gisteravond het gesprek met z’n vader, nu hier de aangename sfeer van samen zijn en het over van alles en nog wat hebben.

‘Ik begrijp dat jij naar vwo 5 gaat. Heb je al een idee wat je na het vwo wil gaan doen?’ vroeg Norbert.
‘Niet echt. Ik heb op alle vakken wel goede cijfers, maar ik ben echt goed in de exacte vakken en in economie. Dus het zal iets in die richting worden, econometrie of zo, maar ik vind een keuze maken moeilijk hoor, ik heb nog geen idee hoe ik later zou willen leven.’
‘Jeetje, wat een nerdy studie, maar wel knap hoor dat je dat kunt…,’ reageerde Stanzi.
‘Wat zou jij dan willen?’ vroeg Thijs.
‘Iets met mensen en liefst iets met kunst, theater of muziek of zo. Ik heb m’n naam al mee.’
‘Hoezo?’
‘Stanzi was de koosnaam van Mozart voor zijn vrouw Constanze. Ze was zangeres. Ze kregen zes kinderen, van wie er vier jong gestorven zijn.’
‘Zo,’ reageerde Norbert, ‘die lagen niet stil in bed…’
‘Nou dacht ik meer aan de kunst,’ zei Stanzi lachend, ‘maar wat dat vrijen betreft: ik denk beslist niet dat dat tegenwoordig minder gebeurt, alleen zorgt de pil ervoor dat er minder vaak kinderen van komen.’
‘Spreekt hier een ervaringsdeskundige?’ daagde Norbert haar uit.
‘Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet. Maar stel me die vraag later van de week nog ’s weer, pa.’

Jeetje, dacht Thijs, zegt ze nu tegen haar vader dat ze deze week gingen neuken? Hij had tot gisteren gedacht dat ouders hun kinderen eigenlijk altijd van de seks wilden afhouden. Maar gisteren het gesprek met z’n vader, en nu de houding van Norbert… Als je één jaar bent, vinden ouders het fantastisch dat hun kind leert lopen, en als je zestien bent, roepen ze ‘Kijk ‘s, mijn kind kan neuken’. Hij had een binnenpretje over deze idiote overdrijving…

Ze waren rond het middaguur op de Hidden Beach. Hij had gedacht dat ze wel snel hun kleren uit zouden doen en met zonnebrandcrème in de weer zouden gaan. Maar Stanzi maakte nog geen aanstalten en hij wist niet goed of hij het voortouw moest nemen. Tot z’n grote verbazing haalde ze een verrekijker uit haar rugzak en speurde de bomen op de rotspartij af.
‘Wat doe jij nu?!’ vroeg hij.
‘Ik hoorde gisteren merkwaardige vogelgeluiden, alsof iemand met een heggenschaar knipt, en ik zag wat vogelschimmen. En toen heb ik thuis opgezocht wat dat voor vogels konden zijn. Het zijn waarschijnlijk kramsvogels. Ze tuurde door de verrekijker… ja hoor, een kramsvogel… Ze gaf hem de kijker en wees waar hij moest kijken. Inderdaad een vogel met allerlei blauwgrijze en bruine kleuren, en spikkels op de borst.
‘Goh, apart… Maar ik dacht dat je gisteren op heel andere zaken focuste.’
‘Hoezo?’ Ze moest ineens onbedaarlijk lachen om de stomme verbazing op zijn gezicht.
‘Ik heb niks opgezocht hoor, kramsvogels zijn in Zweden nog gewoner dan merels in Nederland. Het is een bruggetje naar een tekst die je misschien wel kent, die je in ieder geval zou móeten kennen.’

Thijs keek haar aan met een gezicht van ‘waar heb je het over?’
‘Hebban olla vogala nestas hagunnan, hinase hic unda thu. Wat unbidan wi nu?’
Vagelijk kwam de tekst hem bekend voor, maar het kwartje viel niet.
‘Ach ja, zo’n bètatype, culturele nitwit.’ Ze proestte het uit. ‘Joh, dit had ik als grap bedacht… dit is een liefdesliedje, de oudste Nederlandse tekst die op schrift overgeleverd is. Het betekent: Alle vogels zijn met nesten begonnen, behalve ik en jij. Waar wachten we op?’
Het duurde nog even voor het echt tot hem doordrong en er een lach op zijn gezicht verscheen.
‘Ja, dat is wel leuk bedacht…’
‘Leuk bedacht? Dit is een geniale openingszet!’ zei ze met een grijns. En weet je dat er een Duits woord voor neuken ‘vögeln’ is? Ik wil van onze initiatie een soort kunstproject maken; dit is de tweede acte - na gisteren. Wil je een foto van me maken als ik met de verrekijker naar die vogel kijk?’
Dat deed hij. En toen vervolgde ze: ‘Vandaag geen econometrie, maar het echte romantische leven jochie… Waar wachten we op? Trek je kleren uit!’

En ja, het werd eerst de zonnebrandcrème. Deze keer nam hij ‘dat deel waar haar lichaam overging van meervoud naar enkelvoud’ ook mee. Maar Stanzi brak zijn actie af...
‘Jeetje, dat kriebelt. De zon schijnt daar niet zo veel, dus dit is wel genoeg. Bovendien wil ik de climax graag later op de middag. We moeten eerst maar rustig aan doen... Vind je dat goed?’
Hij had eigenlijk helemaal geen idee over de opbouw van hun project, en knikte instemmend.
‘Wat gaan we dan eerst doen?’
‘Dat weet ik niet, maar ik heb een speciale reden om het nog wat uit te stellen. Het is vandaag voor mij een bijzondere dag: ik ben vandaag precies zesduizend dagen oud... nou ja, ik ben om half vier ’s middags geboren, dus het zesduizendste etmaal begint dan eigenlijk pas echt. Dat lijkt me een heel bijzonder moment om de overstap van maagd naar vrouw te maken.’
‘Tjezus, dat jij precies weet hoeveel dagen je oud bent...’
‘Ja, dat zou je eerder van een econometrist verwachten hè? Wanneer ben jij jarig?”
‘Vijf februari. En ik ben dus, net als jij, van 2002.’
“Dat meen je niet!’
‘Hoezo niet?’
‘Nou ik ben van víer februari. Dan word jij mórgen zesduizend dagen...’
Thijs sloeg in z’n hoofd aan het rekenen Toen hij zestien werd, had hij vier schrikkeljaren meegemaakt, dus dan was hij 16 x 365... is... 5840... plus vier dagen is 5844 dagen oud... februari-juni dat is vijf maanden, pakweg 150 dagen... dan werd het 5994... het was nu dinsdag 10 juli, dus vijf dagen erbij 5999... verdomd... het klopte!
Stanzi zag hem rekenen. Toen ze zag dat hij het sommetje klaar had, zei ze plagerig: ‘Precies één dag jonger dan ik - dat verklaart wel dat ik me volwassener gedraag dan jij...’
‘Ja, dan hoef ik me dáár niet meer over te schamen,’ ketste Thijs terug.
Wat een apart meisje is die Stanzi toch... wat een levendige verbeelding... Hij zat nog op z’n knieën vóór haar en keek naar het naakte lichaam dat hij zojuist ingevet had met zonnebrandcrème. Als een bliksemschicht sloeg het besef bij hem binnen dat hij hevig verliefd aan het worden was. Hij voelde hoe hij een erectie kreeg. En dat was nu nog niet de bedoeling toch? Jeetje, wat nu?
‘Lieve Stanzi... ik weet niet of we goed bezig zijn... ik eh, ik word hartstikke verliefd op je en ik krijg helemaal een stijve en je zou mij nog insmeren... Hoe moet dat nou?’
‘Nou simpel... Eén: je smeert zelf je piemel en omgeving even in, de rest doe ik. Twee: die stijve gaat wel weer over. Drie: wees deze weken zo verliefd op me als je wilt, dat lijkt me wel goed voor de seks, maar ná deze weken is het onvermijdelijk over en uit. Duizenden jongens en meisjes vóór ons hebben die scheiding na hun vakantieliefde moeten verwerken. Dat kun jij ook.’
Hij durfde niet te vragen of zij ook een beetje verliefd was op hem. Maar kennelijk voelde ze aan dat hij zich dat afvroeg.
‘Het spijt me voor je... je bent een aantrekkelijke jongen, die stijve staat je trouwens heel goed... maar verlíefd ben ik niet op je. Wil je nog wel met me?’
‘Absoluut!’ Het kwam uit de grond van z’n hart. ‘Ik laat me gewoon gebruiken, ik ben met liefde jouw gebruiksobject.’