De zondagochtend verliep rustig. Om acht uur wakker worden, even douchen, aankleden, ontbijten, de rest van het octet thee en koffie op bed brengen en toen vertrokken we richting Arnhem.
Bij binnenkomst in de kerk werden we welkom geheten door een dame. “U bent nieuw hier… Welkom in onze kerk. We hopen dat u zich hier thuisvoelt!” Joline antwoordde: “Dank u wel… Mogen we even wachten op een vriendin van ons? Nadia Bongers.” De dame knikte. “Nadia ken ik wel.” Uit de kerk hoorde ik het geluid van een combo; jammer, geen orgel.
Een minuut na ons kwam Nadia binnen. Ze gaf ons een hand. “En? Goeie huwelijksreis gehad?” Joline knikte. “Heerlijk. Maar om die nu helemaal te beschrijven… Dan staan we hier over een uur nog.” Ze glimlachte. “En da’s niet de bedoeling. Kom, naar binnen.”
De kerk was licht. Veel witte tinten, best mooi. Ik keek achterom: ja, op het achterbalkon stond een orgel. Maar het instrument werd niet gebruikt. Helaas. De muziek werd verzorgd door een combo. Voor de dienst zachtjes spelend, tijdens de liederen in de dienst probeerden ze, geholpen door hun versterking de gemeentezang te overstemmen. Enfin, niet iedereen vind orgelmuziek met bugel mooi, Kees!

Na de kerkdienst dronken we in de hal nog een kop koffie, daarna gingen we richting Malden. Nadia ging niet mee, die was door een stel kerkgangers uitgenodigd. “Sorry Joline, deze uitnodiging lag er al een hele tijd.” “Geeft niet Nadia. Volgende keer beter." Op de terugweg naar Berg en Dal keek Joline me aan. “Hoe vond je de dienst, Kees?”
“Het zei me niet zoveel, Jolien. De preek… Ik heb niks nieuws gehoord. Bij Richard, in Eindhoven krijg je huiswerk mee; iets om over na te denken. Dat miste ik vandaag, En de predikant mag wel eens een cursus ‘spreken in het openbaar’ gaan volgen. Alles op één toon declameren… Ik viel bijna in slaap.”
“Dat zal dan de reden zijn geweest dat je niks nieuws hebt gehoord, Kees.” Margot zei het plagend. “Ja, vast. En sorry meiden, maar zo’n muziekgroepje vind ik niks. En die evangelische liedjes ook niet. Ze zullen best uit volle overtuiging gezongen zijn, maar…” Vanaf de achterbank klonk zachtjes: “Teveel herhaling, Kees?”
Ik knikte. “Ja. En vaak uit het Engels vertaalde teksten. Knúllig vertaald. De teksten die dan overblijven zijn geschikt voor een kind van acht. Sorry. Ik zeg niet dat de liederen die in het Liedboek voor de Kerken allemaal zo hoogstaand zijn, want dan zou ik liegen. En de teksten van sommige psalmen zijn zó hoogdravend dat je Neerlandicus moet zijn om het te doorgronden. Een leuk gemiddelde van beide uitersten, daar voel ik me beter bij thuis. En qua muziek… Doe mij maar een orgel, al dan niet begeleid door een fatsoenlijke bugelist.”
“Doe mij alleen die bugelist maar. En of hij op dat ding blaast of niet, dat boeit me niet zo veel.”
Joline keek ondeugend en vanaf de achterbank klonk gegiechel.
“Tien euro voor jullie gedachten, meiden!” Joline klonk streng. “Jullie lachen me véél te geniepig…”
Het was even stil en in de binnenspiegel zag ik dat Margot en Charlotte elkaar snel aankeken.
“Anders ga jij wel even op de fluit van die bugelist blazen, Jolien…”
Een lachsalvo klonk door de auto. “Foei, Lot! Je bent een ondeugd!” “We dachten allebei hetzelfde, Joline…” “En volgens mij dacht jij ook zoiets! Ontken het maar niet, mevrouw Jonkman – Boogers!” Margot’s stem klonk beschuldigend en Joline knikte. “Ja, ik had inderdaad een bepaald beeld in m’n hoofd, meiden. Maar genoeg hierover; ten slotte moet Kees zich concentreren op het veilig door het verkeer loodsen van deze auto.”
Ik bromde. “Ja, en daar heb ik het nu moeilijk genoeg mee. Met jullie teksten en Joline’s beelden in m’n kop…”

We reden ondertussen door Lent en vervolgens de Waalbrug op. Met vertraging, want die werd grondig gerenoveerd. Op het Keizer Trajanusplein een rare slinger naar rechts om uiteindelijk linksaf richting Berg en Dal te gaan. Ik bleef het een raar knooppunt vinden. In 1936, toen de brug net klaar was, zou het waarschijnlijk een simpel plein geweest zijn, maar ondertussen was het verkeersaanbod natuurlijk gigantisch toegenomen. En de geografie van de stad bepaalde dat het knooppunt zich tot een uiterst klein stukje terrein moest beperken. Enfin…
Via het Mariaplein de Berg-en-Dalseweg op. En voorbij het Canisiuscollege, de middelbare school van Peter van Uhm… Verderop de St. Maartenkliniek, waar Grad Dekker, onze groepscommandant uit Afghanistan, had gerevalideerd. De rit langs die kliniek bracht veel herinneringen aan pijn en afzien op de loopband boven, had hij verteld. Maar mede daardoor kon hij nu bijna weer gewoon lopen! Nog één operatie, dan was hij helemaal metaalvrij. Mooi…
Bijna reed ik de afslag voorbij, maar zag ‘m nog net op tijd. Slingerdeslinger, rechtsaf en we stonden weer naast de flat van Mel en Rob. Joline had hen gebeld; Ton, Claar, Rob en Mel stonden ook in de startblokken om naar Malden te gaan. De zussen klommen in de Mini en even daarna reden we in een kleine colonne door Berg en Dal, Nijmegen en uiteindelijk Malden.

Eenmaal in de tuin van Rob en Tony was het even prutsen om vier auto’s netjes op het grint te parkeren, maar na een minuut was dat ook voor elkaar. Rob Sr. stuurde Bengel naar binnen: die liep rond de auto’s te springen en dat was niet zo verstandig. Toen kwam hij weer in de deuropening.
“Zo. Een sextet maar even met twee personen uitgebreid, jongelui? En hoe moet dat nou met de sex?”
“Rób! Ben je helemaal gek geworden?” Tony’s stem kwam woedend uit de keuken. “Dat zeg je toch niet?”
Ton vulde zijn moeder meteen aan. “…tegen je lieve, onschuldige en vooral maagdelijke aanstaande schoondochtertjes, je lieve, sinds haar trouwdag niet-meer-zo-maagdelijke-maar-dat-mag-dan dochtertje en haar lieve vriendinnen?” Even was het stil en toen klonk een gierende lach uit de keuken. Ook Rob Sr. schoot, na even verbluft te hebben gekeken, in de lach.
“Jaja… maagdelijke aanstaande schoondochtertjes? Ik geloof er geen biet van, zoontje! Claar?” Die trok een serieus gezicht, legde een vinger op haar mond en zei: “Ik weet van niks. Ben een onschuldig jong ding. Maar ik ben blij dat ik je weer zie, lieve aanstaande schoonpapa.” Ze gaf hem drie zoenen, Melissa en Joline volgden. Charlotte en Margot bleven even staan, totdat Joline zei: “Hé meiden! Alle vrouwelijke leden van ons gezelschap begroeten mijn vader én mijn schoonvader met zoenen! Da’s part of the deal!”
Grinnikend liepen ze naar Rob Sr. toe en gaven hem knuffels. “Fijn dat we hier weer mogen zijn, Rob.” Hij keek hen aan. “Fijn dat jullie hier wíllen zijn, meiden. Dat je je hier thuis voelt. Zijn we blij mee.” We begroetten Tony, die even uit de keuken kwam. “Hallo lieve schoonmama…”
Een hand kwam dreigend omhoog. “Kéés!” Ik knuffelde haar. “Als wiedergutmachung heb ik je niet-meer-zo-maagdelijke-maar-dat-mag-sinds-we-getrouwd-zijn-dochtertje meegenomen. Zijn we nu weer vriendjes?” Vier blauwe ogen keken me streng aan:
Joline stond naast Tony. “Jij moet héél goed oppassen, echtgenoot van me. Anders heb je ze vandaag van twee kanten te pakken.” “En wij doen mee, Joline”, klonk achter me. Lot en Margot keken ook nogal strijdlustig en ik haalde bakzeil. “Sorry… Zal het niet meer doen, hoor.”
Tony keek tevreden. “Goed zo jochie. Ooit leer je het wel eens. En nu naar het terras allemaal. Koffie. Behalve voor Robbie, die mag z’n eigen gifbeker mengen.” Mopperend liep Rob de keuken in. “De vlierbesthee staat een beetje achteraan in het kastje, Rob!” Ton z’n stem klonk pesterig.
Joline keek rond. “Ik mis Bengel, Pa…” Die zit netjes in z’n mand te wachten. Liep tussen de auto’s door toen jullie wilden parkeren. Béngel!” Een bonk klonk uit de keuken en een seconde later kwam er 35 kilo herdershond het terras op stormen. Hij rende meteen naar Joline en begon haar als een malle te likken.
“Nou nou… Zou ze aanvoelen dat Joline tekort komt?” Ton keek me aan. “Meneer Boogers junior: bemoei jij je maar met je eigen meisje. Heb je je handen aan vol, schat ik zo.”
Clara knikte. “En ik aan hem… Bengeltje!” Die huppelde naar Claar toe, vervolgens naar Charlotte, Melissa, Rob jr, Margot en kwam toen bij mij uit.
“Sorry hondebeest. Ik ga je niet meer aaien, want dan blijft er helemaal niks meer van je vacht over.” Ze ging voor me zitten, haar kop scheef en vragend. Ik zuchtte maar weer eens en aaide haar. Haar staart ging weer kwispelen. “Braaf Bengel. Goeie hond.” Toen ze vond dat ik haar genoeg aandacht had gegeven, liep ze weer naar Joline. “Gek beest… Ga je nu het hele rondje weer opnieuw doen? Ik dacht het niet, Bengeltje. Mand!” En die stond naast mij, dus ze kwam geen aandacht te kort. Regelmatig voelde ik een warme hondentong over mijn handen.
En ondertussen ging het gesprek over gisteravond, over de studie van Claar en Mel, wat verhalen over de werkplekken van Tony en Rob Sr., DT, Bosnië… Het was gezellig, maar het ging voor een deel langs me heen. Joline keek me op een gegeven moment oplettend aan. Ze pakte toen mijn hand.
“Kees… Ga je even mee naar mijn ‘tempeltje’?” Ik knikte. “Goed plan, schat.” “Tempeltje?” Charlotte keek ons aan. “Kom maar mee Lot. En Margot ook. Ma, we gaan even achter in de tuin kijken.” Tony knikte en Rob zei: “Pluk maar wat bloemen uit de tuin. De bloemen die er nu staan zijn een dag of drie oud.”
We liepen de tuin in, Joline met een snoeischaar. En tijdens het plukken begon ze te vertellen. “Toen ik jong was, kreeg ik m’n eerste boek van Thea Beckman. ‘Kruistocht in spijkerbroek’. Heb ik helemaal stukgelezen. En elk jaar of met Sinterklaas vroeg ik een nieuw boek van Beckman. Een schitterende schrijfster. En op een gegeven moment, ik zal een jaar of vijftien geweest zijn, deel één van de trilogie over Thule. Enfin, die hebben jullie gelezen, dus je weet waar het over gaat.
En na het lezen van het eerste deel wilde ik ook zo’n ‘tempeltje’ hebben: Een plekje waar je even alleen kunt zijn, je emoties kunt laten gaan en dankbaarheid tonen of je verdriet de vrije hand geven. Enfin, met wat hulp van Pa heb ik hier ook zo’n plekje…”

Ondertussen waren we bij Joline’s tempeltje gekomen. De bloemen in de vaas waren inderdaad nogal verlept en Joline verving ze. Beide zussen waren even stil. “Dit is mooi, Jolien. Zo rustig, sereen…” We gingen zitten. “Even stil zijn… Laat de rust maar op je inwerken.” En het was stil, op wat vogels na die in de bomen zaten te fluiten. Ook Bengel lag rustig naast ons, zijn grote kop op de voorpoten, ogen half dicht.
Na een paar minuten kwam Joline overeind. “Dank jullie wel. Het was goed om hier met jullie te zijn. Kom, we gaan we naar de rest toe.” Ze stak haar arm door de mijne en drukte die even. Eenmaal weer binnen zei Tony: “Eten jullie mee, jongelui?” Rob schudde zijn hoofd.
“Wij in ieder geval niet, Ma. Mel en Claar moeten nog een stukje studeren en gaan richting Wageningen.” Hij trok een sip gezicht. “En Ton en ik mogen niet mee…” “Dan komt er van studeren helemaal niks terecht, broer, dat weet jij ondertussen ook wel. Dan zitten de dames zich alleen maar te vergapen aan twee enorm knappe kerels.”
Tony keek nogal twijfelachtig. “Aan zelfvertrouwen ontbreekt het jou nog steeds niet, hé Ton Boogers?” “Zelfvertrouwen? Zeg maar gerust arrogantie, Tony.” Claar keek hem aan. “Maar er zijn momenten dat ik dat niet zo’n probleem vind…”
“Nou lui, voordat Ton en Claar elkaar in de haren vliegen: Wij gaan er ook vandoor. Ik moet morgen in Den Haag op komen draven, en daarvoor moet ik m’n nette militaire pak nog even nakijken.” We namen afscheid en Tony zei tegen Lot en Margot: “Hoe dan ook: wees welkom hier, meiden. Als je in de buurt bent: gewoon aanbellen. Als we er zijn, kom je binnen en zijn we er niet, heb je pech. Jullie horen er gewoon bij, begrepen?” Ze kregen van Tony een dikke knuffel.
Daarna stapten wij in de Volvo en de zussen in de Mini en reden we de tuin uit. “Zo… Even onder elkaar, Kees. Wat vond jij nu écht van die kerkdienst?” “Even wachten tot op de snelweg, schat. Ik ken Nijmegen ondertussen wel een beetje, maar moet toch m’n kop erbij houden.”
Eenmaal op de A50 gaf ik antwoord. ‘Die kerkdienst… Ik vond het niet inspirerend, schat. De muziek niet, de preek niet… We hadden beter een stuk kunnen gaan lopen op de Duivelsberg.” Joline schoot in de lach. “Ja, de Duivelsberg… dát is pas inspirerend voor je geloofsleven, Kees.”
Ik bromde: “Nou ja, dan weet je in ieder geval waar je niét moet zijn. Maar ik begrijp niet dat Nadia zich daar thuisvoelt.” “Misschien zijn het de mensen, Kees. Mensen die háár uit de shit hebben getrokken, weet je nog? Die op haar weg kwamen. Daar doet een preek of muziek niks aan af. En de predikant was niet hun eigen dominee, begreep ik. Enfin, er zat wel heel veel jeugd in de kerk. Die mis je ondertussen in de ‘gewone’ kerken. Worden we oud, schatje?”
Ik bromde: “Ik hoop het. In ieder geval zó oud dat ik nog van je kan winnen bij de Bingo. Hoe dan ook: die paar minuten in jouw ‘tempeltje’ deden me meer dan anderhalf uur in de kerk van Nadia.” Een warme hand kwam op mijn knie. “Da’s prima, schat. Maar denk er aan: hiervan niks aan de zussen of Nadia laten merken.” Ik knikte. “Tuurlijk niet.” “Goed zo. Dan krijg je nu je beloning…”
Ze trok haar jurkje een beetje op en ik genoot van een mooi bloot been naast me. “Mooie beloning, mevrouw Jonkman…” Ze giechelde. “Ja hé? En vanavond krijg je meer. En dan is de beloning mooi verpakt en mag je er lekkere spelletjes mee spelen. En wie weet… willen Charlotte en Margot wel mee doen.”

Ik trok een wenkbrauw op. “Weet je dat zeker, Jolien?” Ze knikte. “Deze week zeiden de meiden dat ze nog lang niet uitgeleerd waren en dat ze zin hadden om vaker samen met ons te vrijen. Je hebt best wel een goeie indruk achtergelaten, Kees.” “Een goeie indruk… Ja, dat zal best. Weer eens wat anders dan een elektrische tandenborstel.” Joline schoot in de lach. “Ja! Wat een mop… Stuk voor stuk vertellen waar we onszelf mee ontmaagd hadden… En ze kregen niet eens een rooie kop, dat vond ik nog het mooiste.”
Ik knikte. “Ik heb nu al medelijden met hun toekomstige partners. Die arme kerels weten nog van niets…” “Ze leren het maar, Kees. Maar als zo’n potentiële toekomstige partner rot gaat doen tegen Margot of Lot, mag je nog veel meer medelijden krijgen! Dan staan er twee rooie furies, één blonde bitch, een voormalig machinekamerbaas, een luitenant en een reserve-majoor tegenover je…”
“Ja, vooral die blonde bitch… Met naaldhakken zeker? Ik ken iemand die daar minder fijne ervaringen meer heeft. Komt uit Groot-Ammers.” Joline gromde. “Heb ik nul komma nul medelijden mee. Die heeft die trap in z’n kruis voor de volle honderd procent verdiend.”
Een tijdje was het stil in de auto. “Wat gaan we zo meteen doen, Jolientje? Eerst even zitten, dan koken, eten en daarna zien we het wel?” Ze dacht na. “Het is nu… bijna drie uur. Eerst even zitten, wat drinken. En daarna vraag ik wel aan de zussen wat ze willen, oké? Maar eerst: zie jij het wel zitten, Kees? Weer met die lieve meiden vrijen?” Ik keek haar snel aan.
“Ja. Maar alleen met jou erbij, schat. Dat is mijn enige voorwaarde. Zonder jou erbij gebeurt er niks tussen Kees Jonkman en de gezusters Bongers.” Wéér was het stil en toen vroeg Joline zachtjes: “En zonder Kees Jonkman? Mag Joline Jonkman – Boogers zonder Kees erbij met de zussen vrijen?”
Ik dacht na. “Ja. Want ik weet dat zij dat vreselijk fijn vinden. Net als met mijn lieve zussen. En jij kunt hen ook voldoende leren, schat.” Ze legde een warme hand op mijn been. “Dank je wel. Het is heerlijk om met die meiden…” Een glimlach sierde haar mond. “Hoe dan ook, Kees: mijn benen zijn straks mooi versierd. En de rest ook Voor jou. Mijn eigen vent. Die ik soms mag delen met de zussen.”
We reden ondertussen bij knooppunt de Hogt. “Nog even, schatje, dan zijn we thuis. En zien we wel wat ervan komt, oké?” Ik keek in de spiegel. De Mini reed nog steeds netjes achter ons.

Voor de garage liet ik hen voorgaan; ik had de Volvo het liefst het dichtst bij de garagedeur. Ze parkeerden de Mini netjes tot vlak tegen de muur, zodat ik ruimte genoeg had. “Dank je wel Margot.”
Ze gniffelde. “Ik dacht ‘laat ik meneer Jonkman maar genoeg ruimte geven. Je weet maar nooit of hij wel met die lompe Volvo om kan gaan.” Ik greep haar in haar nek. “Pas jij een beetje op? Ook ik heb m’n groot rijbewijs hoor. En m’n rijbewijs op de YPR-765.
Heb je wel eens met zo’n ding gereden? In Bosnië, in de winter? Met black ice op de wegen? Nee zeker. Daarmee is die ouwe Foden truck die in Groot Ammers staat, kinderspel, dame.”
“Jawel meneer Jonkman. Ik zal nooit meer flauwe opmerkingen over uw rijkunst maken, meneer Jonkman…” Lachend liepen we naar de lift en eenmaal boven zetten we de tassen weg. “Zo meiden… Wat doen we? Even lekker zitten en wat drinken?” De zussen knikten.
“Maar geen koffie Jolien. Geef ons maar wat fris.” “Mij ook, schat. Ik heb de koffie van Rob een paar keer geroken. Dat was weer genoeg cafeïne voor vandaag.” Met een glas fris voor ons zaten we even later op de bank en de stoelen rustig te kletsen over het weekend. En er werd weer veel gelachen. Rond vijf uur zei Joline: “Ik ga eens wat te eten maken. Nou ja, maken… Ik vis wel wat uit de vriezer. Geen zin om lang in de keuken te staan.”

Ze stond op en Charlotte en Margot liepen met haar mee. Achter me, in de keuken hoorde ik ze fluisteren, totdat Joline zei: “Zelf aan Kees vragen, lieverds. Grote meiden zijn.” “En wat moeten die grote meiden aan me vragen, Joline?” “Moeten ze zelf doen, Kees…” Margot liep naar me toe en ging tegenover me op de bank zitten. “Kees… Wil jij… willen jullie… nog een keer met ons…” Ze sloeg haar ogen neer en werd wat rood. “Wát, Margot?” Expres speelde ik de onwetende. “Met ons… naar bed. Vrijen. Samen met Joline elkaar verwennen…” Ze keek me aarzelend aan.
Ik keek terug en zei wat spottend: “Gisteren vergeten de elektrische tandenborstel op te laden, Margootje?” Ze werd nog roder en uit de keuken hoorde ik Charlotte fel zeggen: “Kees! Rotzak!” “Zo is dat Lot! Bijt maar van je af als hij je zus zit te pesten. Kees, gedraag je!” Joline klonk boos.
“Sorry schat, sorry Margot. Ik zat je te plagen.” Ik ging naast haar op de bak zitten en sloeg een arm om haar heen. “Lieverd, Joline en ik vinden het een eer om met jullie te vrijen. En heel fijn. Jullie zijn ondertussen mooie meiden geworden, héle goede vriendinnen van ons en we weten dat jullie sommige dingen best wel eng vinden. En wij willen graag helpen om jullie wat dingetjes te leren. Daar genieten we namelijk zelf ook van. En niet te zuinig ook, nietwaar Joline?”
Van vlak achter me klonk: “Zeker weten. Het is heerlijk om samen met jullie te vrijen, meiden.” Ik keek beide zussen aan. “En dat ‘samen’ geldt voor mij zeer zeker. Als wij met jullie vrijen is Joline erbij. Ze mag van mij ook alleen met jullie vrijen, dan slaap ik wel weer een keertje in een van jullie bedden, maar als ik met jullie mag vrijen, is Joline er ook bij, meiden. Dat hebben wij afgesproken. Begrijpen jullie dat?”
Ze knikten beiden. “Mooi, dat is dan afgesproken. En nu even praktisch: wat gaan we nu doen?” Joline streelde in m’n nek. “Eerst wat eten. Niet teveel, anders liggen we voor pampus. Een paar boterhammen met een eitje en wat te drinken erbij. Daarna even douchen en dan kleden we ons om voor een hele intieme, romantische avond. En die brengen we hier door. Met de gordijnen en de ramen dicht.” Ze keek ondeugend. “We willen ten slotte de buren niet op gekke gedachten brengen.”

Een paar boterhammen en een gebakken eitje gingen er goed in. We ruimden de tafel op, schoven die aan de kant en legden weer drie matrassen op de grond. Zeil er op, dekbedden op de bank… “En nu lekker douchen, meiden. En daarna omkleden. Dress to thrill!” “Gaat lukken Jolien…” Met een lachje verdwenen de zussen in hun kamers en wij in onze slaapkamer.
Onder de douche zei Joline: “Hoe wil je het doen, Kees? Jij met een van de zussen en ik met de ander?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee schat. Zij mogen het zeggen. Ik ben nog steeds bang dat ik te snel ga of iets voorstel wat ze niet willen.” “Het zal wel meevallen, schatje. Doe jij maar een mooi overhemd aan, een nette broek en een boxer. Misschien moet je wel drie dames van je af meppen.”

Ik keek twijfelend en Joline zei: “Kees… Je denkt weer eens te min over jezelf. Ja, je hebt geen mooie goudblonde kop met haar, je hebt een vrij onopvallend gezicht, je kijkt meestal vrij strak, maar als iemand jou goed bekijkt ziet hij of zij een paar mooie ogen, als je praat komt er geen bullshit uit, je hebt een heerlijk sportief lijf en een lekker kontje. En je gereedschap is voor mij precies goed en aan de reacties van de zussen te horen hadden zij ook niks te klagen. Je bent geen Adonis, maar daar ben ik reuze blij mee. Ik zou teveel concurrentie hebben. Ik hou van je. En ik ben je vrouw.”
Ik trok haar naar me toe. “En dáár ben ik weer blij mee. Want jij hebt wél een mooie goudblonde kop haar. En een mooi gezicht met hele mooie blauwe ogen. En je houdt van dezelfde flauwe grappen als ik, hebt dezelfde seksuele voorkeuren als ik… Wat wil een man nog meer? Ik hou ook van jou, Jolien.” Ze kuste me. “Mooi. Dan zijn we het daar over eens. En nu onder die douche uit, dan gaan we ons eens klaarmaken voor twee cursisten.”
Ze giechelde. “Klasgenootjes van Jolientje, die gehoord hebben dat die strenge meneer best wel lekker kan vrijen. En daar zijn ze best wel nieuwsgierig naar…” Ik grinnikte. “Ik zal mijn militaire instructeurs-gaven maar weer eens tevoorschijn halen. Inclusief pittige scheldpartijen.” Joline kneep in mijn neus. “Niks ervan. Jij bent lief voor die twee. En voor mij. Kom, kraan uit, afdrogen.”

Tien minuten later stonden we naar elkaar te kijken. “Joline… Je bent prachtig. Elke keer weet je me te verrassen…” Ze droeg een wijde blauwe rok en een rode blouse. Onder de rok stak een randje onderrok uit, wat er bijzonder sexy uit zag. Daaronder haar lange benen in een huidkleurige panty op hoge hakjes. Mooi opgemaakt en een heerlijk, zoet parfum op. Ze glimlachte. “” En jij mij, Kees. Jij bent ook mooi. Kom, we gaan eens kijken of de andere dames net zo fraai zijn uitgedost. En dan maken we er een feestje van, Kees. Een heel intiem, geil feestje.”

Ze pakte me bij de hand en deed de deur naar de kamer open. En wéér werden we verrast: op de matrassen lagen Margot en Charlotte elkaar al te zoenen. En dat waren geen onschuldige zoentjes op de wang: Ze likten over elkaars tong en streelden elkaars borsten, over hun jurkjes heen. “Oh, meiden, wat ziet dat er lekker uit…” Joline liet me los en liep naar hen toe. “Mag ik meedoen?” Margot schoof iets op. “Kom er bij, Joline. Dan kunnen we jou ook verwennen.” Ze glimlachte naar mij. “Dan kan Kees even leren hoe drie mooie dames met elkaar vrijen. Als boete voor die tandenborstelgrap daarstraks.” Ik ging op een stoel zitten. “Ik zal mijn straf gelaten ondergaan, mevrouw Margot. Het is afzien, maar…”
De dames giechelden en Joline zei: “Ik had ‘m een paar dagen geleden iets beloofd. Als hij weer rot tegen jullie zou doen, zou ik hem naakt op een stoel vastbinden. En wij drieën zouden gaan vrijen. En hij zou een belletje aan z’n paal krijgen, zodat we konden horen als hij opgewonden werd. En daar zouden we dan even niets mee doen.”
Ze keken me plagend aan en Charlotte zei giechelend: “Dat belletje is niet nodig, Jolien. We zien het zó wel.” Er was ondertussen inderdaad een behoorlijke bult in mijn broek ontstaan. “Vinden jullie het gek? Er liggen drie mooie meiden aan m’n voeten…” Joline onderbrak me fél. “Niks ‘aan je voeten’ Kees Jonkman! Dat klinkt alsof wij je smekend aankijken om te vrijen, maar dat is nog even niet het geval! Deze drie dames gaan misschien eerst eens met elkaar spelen. En misschien, heel misschien, als je lief bent, nodigen we je wel uit.”
Ik stond op en mopperde: “Dan ga ik wel TV kijken. Er zal vast nog wel ergens voetbal op TV zijn.” Joline lachte me uit. “Jaja… de heer Jonkman die voetbal gaat kijken… When hell freezes over!” Ik ging weer zitten en grijnsde. “Het was te proberen, schat…” Margot en Charlotte keken me aan. “Wat heb jij met voetbal, Kees?”
Ik boog me voorover. “He-le-maal niks, schoonheden. Op de basisschool was ik altijd de laatste die gekozen werd. Snapte niks van dat spel. Als ik de bal naar links wilde spelen, ging hij standaard naar rechts. En dat werd op de middelbare school niet beter. Zelfs in dienst niet. Dus… Ik heb een bloedhekel aan voetbal.
En een nog grotere hekel aan die klootzakken die zich ‘supporter’ noemen en elk weekend de boel ruïneren. Dát, lieve Lot, heb ik met voetbal. Ik kijk honderd keer liever naar mijn echtgenote die met haar twee knappe vriendinnen aan het vrijen is dan naar Ronaldo die een penalty neemt.”
Joline lachte liefjes. “Ik denk dat zelfs de meest verstokte voetbalfan het op dát gebied met je eens zijn, Kees… Kom hier, meiden en laat die ouwe mopperkont maar even met rust.”
We gniffelden samen en Joline en de zussen gingen verder zoenen. “Lekker, schatten… En jullie zien er mooi uit! Zó sexy…” Joline had wel gelijk: Lot en Margot hadden allebei een kort, dun onderjurkje aan; Margot in het zwart, Lot in het rose. Mooie benen staken er onderuit en hun schoentjes met hoge hakken gaven hun benen een nóg erotischer uitstraling. “Laat Kees nog maar even met rust. Tenminste… Als jullie met mij genoegen willen nemen.”

Charlotte sloeg haar armen om Joline heen. “Da’s geen ‘genoegen nemen met’ maar ‘het is ons een waar genoegen, Joline. Waar heb jij zin in?” Ze keek de zussen aan. “Met jullie vrijen, Lot. En Mar. Lekker van elkaar genieten. Knuffelen, strelen, zoenen…” Ze keek even ondeugend. “En elkaars natte poesje verwennen tot we lekker klaarkomen. Alledrie. En misschien, als hij aardig is, nodigen we Kees daarna op dit bedje uit. En wringen we hem helemaal uit. Wat dachten jullie ervan?” Ze werd tussen de twee zussen getrokken.
“Kom hier schat. Wij willen jou. Lekker met je vrijen. Van jouw mooie lichaam genieten…” Charlotte zei zachtjes: “Je bent zo mooi, Jolien… Zo zou ik ook willen zijn…” Even was het stil. Joline keek me een fractie van een seconde aan en ik begreep wat ze wilde. Ik knielde naast hen en streelde de haren van Charlotte en Margot. “Lieve Lot, lieve Mar: Jullie zijn óók mooi. Elk op jullie eigen manier. Nee jullie hebben geen mooie blonde haren zoals Jolien, maar mooie, glanzend bruine krullen. Als ik in jullie mooie grijze ogen kijk, zie ik twee prachtige meiden. En dat zeg ik niet omdat jullie in uiterst verleidelijke outfits vlak voor me liggen; dat zeg ik ook als jullie in ouwe, afgetrapte spijkerbroeken en een gerafeld T-shirt aan het schoonmaken zijn. Jullie zijn prachtig om te zien. Twee vreselijk mooie en lieve meiden. En daarnaast zijn jullie uiterst slim, hebben ondertussen onze lompe grappen een beetje leren waarderen en zijn heerlijk om mee te vrijen. Vergeet dat nooit, lieverds.”
Joline knikte. “Zo is dat. Jullie kunnen de vergelijking met Claar en Mel nu glansrijk doorstaan, denk er goed aan.” Nu was het mijn beurt om te knikken. “Ik ben het bijna helemaal met Joline eens, op twee kleine puntjes na: jullie zijn nog niet zo scherp gebekt als Claar en weten nog te weinig van rugby. Maar ik geloof niet dat ik dat zo erg vind…”
Ze giechelden. “Kom hier, Kees, tussen ons in.” Margot wees en Charlotte vulde aan: “Met je lekkere kontje…” Ik werd op m’n rug gedirigeerd en lag nu tussen beide zussen in. En Joline klom bovenop me. “Ik weet ondertussen wél iets van rugby en ben ook vrij scherp gebekt, vriendje van me!” Ze keek waarschuwend en ik capituleerde maar weer eens.
“Goed schat, alsjeblieft niet slaan, schat.” Ze humde minachtend, maar boog zich toen over me heen en kuste me, haar tong langzaam over mijn lippen. Ik sloeg mijn armen om haar heen en ze ging op me liggen. “Ik hou van je, Jolien.” “Dat weet ik, Kees. En wat wil jij nu?”
Ik aarzelde. “Gewoon zeggen, Kees.” Charlotte legde een arm over ons heen en Margot ook. “Het klinkt natuurlijk belachelijk, lieverds, maar… ondanks dat mijn lichaam keihard roept om lekker los te gaan, zegt mijn gevoel wat anders. Ik lig hier heerlijk tussen drie prachtige vrouwen in, voel me de koning te rijk, maar…” Joline vulde me zachtjes aan. “…nu alleen lekker knuffelen? Dat is prima, Kees. Kunnen wij ook van genieten hoor.” Ze giechelde even. “En anders pakken we wel een elektrische tandenborstel. Of iets dergelijks.”

Nu lagen er drie lachende meisjes naast me. “Jullie zijn ondeugend. Frivool. En jullie plagen mij.” Joline’s ogen kwamen dichtbij. “Ja, we plagen je. En dat mag hier. En ik ben heel blij met jou, echtgenoot. En nu gaan we lekker slapen, hier in de kamer. Mag ik Margot tegen me aanvoelen?” Ik knikte. Charlotte schoof tegen mij aan. “Mag ik in jouw armen liggen, Kees?” “Als jij dat wilt, Lot… Ik vind het heerlijk om jou tegen me aan te voelen.” Joline gaf me een lange zoen en de zussen kusten elkaar ook. “En als je jezelf niet kunt beheersen, Kees… Dan mag dat.”
Charlotte keek me lief aan. “Dank je wel lieverd. Lig jij lekker?” Ze draaide zich met haar rug naar me toe en trok mijn arm om zich heen. “Ja. Het lekkerste plekje van de wereld, Kees.” “Mooi Lot. Geniet ervan. Nu lekker proberen te slapen.” Ik dwong me om stil te liggen. Nu bewegen was not done; Joline lag tegen mijn rug aan, Lot lag in mijn armen… Slapen, Kees. Ja, elke andere vent zou me voor gek verslijten als hij zag dat ik in één bed lag met drie prachtige vrouwen en daar ‘niets mee deed’, maar….

Ik werd wakker door zacht gefluister en een meisjeslichaam wat zich tegen mijn rug bewoog. “Ohhh…. Jolien… Wat lekker! Lik mijn geile kut! Je bent zo heerlijk…” Ik hoorde Margot kreunen. “Jij bent ook lekker, lieve Margot. Je hebt een heerlijk nat kutje… Wil je lekker klaarkomen, lieve schat?” “Jaaahhhh… Lik me klaar! Met je tong lekker in mijn hoerige kut!”
“Streel mij ook tussen mijn benen, schat. Lekker over m’n panty, dat is heerlijk. Dat vind ik zo opwindend… Die dunne stof over m’n clitje… Jaa, lekker, schatje! Ik ga ook klaarkomen, als je zo doorgaat… Lekker nat worden… en dat word jij ook, geile meid! Ohhh… Je poesje druipt! Wat lekker! Ik ga je helemaal uitlikken en klaarvingeren, geile meid…”
Inwendig gniffelde ik. Wie van de twee dan ander verleid had, wist ik niet, maar ze hadden het wel gezellig met elkaar. Ik voelde Charlotte ook bewegen. Ritmisch. En haar ademhaling ging sneller dan eerst. Die lag zichzelf te verwennen, dat was duidelijk.
“Mag ik meedoen, meiden?” vroeg ze even later zachtjes. “Hé Lot… Als jij je uit Kees z’n armen kunt losmaken… Welkom lieverd!” Joline’s stem was plagend.

Charlotte bewoog zich voorzichtig van me af, maar ik trok haar naar me toe. “Niks ervan, Lotje. Hier blijven jij. Als jij geile spelletjes wil…” “Kéés! Engerd!” Ik grinnikte. “Ik lig al een tijdje te luisteren naar die twee schatten hier achter me. En daar geniet ik best wel van, ondanks dat ik ze niet kon zien.”
Ik kreeg een stomp in mijn rug. “Vieze voyeur!” “Echt niet, schatje. Ik keek niet, ik luisterde alleen. Maar in mijn hersenen vormden zich wel hele leuke beelden, moet ik zeggen…” Joline gromde. “Jaja… dus toch een voyeur. Ga maar leuke dingen met Lot doen, en laat ons even met rust, ja?”
Een zoentje in mijn nek volgde. “Ja majoor. Ik ben even bezig met je echtgenote. Verwen mijn lieve zusje en o wee als ik klachten krijg!” De plagende stem van Margot. Ik trok Charlotte tegen me aan. “Kom hier, lieve schat. Anders krijg ik van je zus op m’n falie en dat wil ik niet.” Ze kroop tegen me aan, draaide zich om en kuste me.
“Dat begrijp ik, Kees. En dan nog een keer van Jolien ook, zeker? Arme kerel…” Ze keek me in het schemerduister aan. “Kom in me, Kees. Ik ben kletsnat… De hele nacht al. Ik voelde je tegen me aan, maar kon niks met je doen, want je sliep zo lekker…” Hijgend hoorde ik Joline achter me: “Gewoon… wakker maken, Lot… Doet hij….Ahhhh, Margot! … bij mij ook!”
“Niet mee bemoeien, meisje Jonkman. Margot, zorg er even voor dat Joline afgeleid is.”
“Ik doe m’n best, majoor!” klonk het gesmoord onder het dekbed. “Kom hier met die geile pantykut van je, Jolien…”

“Wil je me in je, Charlot?” “Ja, Kees. Lekker diep… Klaarkomen als ik jou lekkere pik in mijn geile kut voel…” Ze wreef zich tegen me aan. “Ik voel je lekkere pik al… Kom eens hier!” Ze draaide zich op haar rug. “ Kom in me Kees, en neuk me! Naai me, spuit in me…” “Lieve Lot… je bent heerlijk, schat…”
Langzaam leidde ze mijn paal naar haar poesje en even langzaam duwde ik mezelf bij haar naar binnen. “Ahhh…. Hij is in me, Jolien! Kees neukt mij! Zo lekker…” “Ik weet het schat. Geniet ervan! Wij genieten hier ook… Ben al een keer of drie klaargekomen door die geile zus van je…”
Vlak onder me zag ik de ogen van Charlotte. “Kus me, Kees. Kus me als je me neukt…” Ze duwde haar onderlichaam iets omhoog en ik voelde me dieper in haar warme poesje schuiven. “Ahhh… Zo diep… Zo lekker…” Daarna zei ze niets meer; ik kuste Charlotte. Eerst rustig, maar toen ze begon te tongen verloor ik bijna mijn zelfbeheersing, zo lekker was het. Haar tong gleed kletsnat over de mijne heen.
“Ohh… Lotje… Wat geil…” “ Neuk me, Kees! Spuit mijn geile kutje maar lekker vol!” Ze sloeg haar benen om me heen. “Voel je mijn nylons? Lekker geil?” Ik kreunde. “Ohhh… Je bent een sexbeest, Lot… Met heerlijk kutje…”
Ze trok mijn hoofd weer naar zich toe en zei: “Ik ga klaarkomen, geile Kees. Met jouw pik diep in me…” Toen zoende ze me weer en ik voelde haar schokken. Haar poesje knelde en ik voelde mijn eindsprint ook opkomen. Ik stootte sneller en harder in haar en ze kreunde: “Spuit dan! Spuit lekker in me… Ik wil je zaad voelen!”
Dat trok me over de streep en ik spoot diep in haar. Ze kreunde in mijn oor. “Lekker… Zo’n lekker gevoel, die harde, schokkende pik van je…” “Ik weet het schatje”, hoorde ik Jolien’s stem plotseling. “Geniet ervan…” Charlotte hijgde. “Zeker weten schat… Ahhh… Kéés!” Ik stootte nog een keer diep in haar. “Het is zo lekker in dat natte, warme poesje van je, Lot… Wilde ik nog een keertje van genieten.”
Ze legde haar handen op mijn billen. “Blijf dan lekker in me… Ik vind het ook heerlijk…” Ik hoorde Joline met Margot smiespelen en daarna opstaan. “Lekker blijven liggen, Kees. Wij gaan met z’n drieën een ijsbergje ontdooien.” Ze giechelde. Margot kwam tegen ons liggen, en Joline aan de andere kant.
“Lekker met z’n vieren vrijen, lieverds. En als wij dames een beetje ons best doen, gaat Kees zó weer lekker in Lot spuiten…” Ze streelde me met haar lange benen en aan de andere kant voelde ik ook twee warme benen tegen de mijne wrijven. “Lekker, Kees?” Ik bromde: “Hier kan ik snel aan wennen, Margot…”
Joline giechelde. “Dat zal best… Zes mooie benen in lekker nylon tegen je aan, zeker.” Ze streelde me met een been over mijn billen. “Dat mag, lekkere vent. Ik heb net genoten van Margot’s handen over mijn natte pantypoesje.” “En ik van Joline’s vingers in de mijne… Ben wel vier klaar klaargekomen, Kees!”

Charlotte lachte zachtjes; ik voelde haar borsten op en neer gaan. “Ik ben bijna jaloers, zusje. Ik ben nog maar één keer klaargekomen…” “Dan gaan we daar nu wat aan doen, lieverd. Kees: ga even uit haar en ga op je rug liggen met wat kussens in je rug.” Ik gehoorzaamde Joline. Charlotte moest even opzij. “Margot, wil jij Kees eens met je mond verwennen? Durf je dat?”
Margot zei niets, maar knielde tussen mijn benen en keek me aan. Voorzichtig likte ze mijn eikel en nam toen mijn paal in haar mond. Een paar keer zoog ze er aan, toen keek ze op en zei: “Ik proef mijn lekkere zusje, Kees.”
Ik keek geschrokken. “Ohoh… betrapt!” Ze glimlachte en zoog lekker. Toen ik weer hard was ging ze opzij. “Zo Lot… Ga maar tussen Kees z’n benen liggen, dan zorgen wij wel dat hij weer in je komt.” Joline pakte mijn paal en zette die tegen Lot’s poesje. “Kom maar weer in Lot, Kees. En verwen haar lekker, tot ze sterretjes ziet!”
“Dat…gaat… wel lukken…ahhh…Joline… Zo lekker!” Charlotte lag nu op mij, haar benen gespreid en mijn paal gleed langzaam op en neer in haar kletsnatte kut. “Pak haar benen, Kees en hou ze vast.”
“Mooie benen, Lotje… Mooie nylons ook. Word ik vreselijk geil van, weet je dat?” Ze hijgde. “Jaahhh… En dat is lekker, want dan voel ik je heel goed in mijn geile kut…”
“Het wordt nog veel lekkerder, Lot”, zei Joline en boog zich voorover. Ze zette haar mond vlak boven mijn paal en zoog op Charlotte’s clit. “Ahhh…. Wat lekker!” En achter mij langs kwamen twee handen die Lot’s borsten omvatten. “En als ik met je geile harde tepels speel, lieve Lot? Is dat ook lekker?”
Ze kreunde. “Margot… Jij bent net zo geil als ik, trut! Ohh… Ik kóm, lieverds! Ik kom, met Kees z’n lekkere lul diep in me! Wat lekker…” Joline keek me aan. “Spuit in haar, Kees! Laat het haar voelen… Geef je zaad aan Charlotte!” Ik stootte diep in haar.
“Graag schatje… Lot, ik ga je helemaal volspuiten… Weer lekker veel sperma in je geile, natte kutje… Wil je dat?” Het meisje lag te shaken. “Jaaa… Geef het me, Kees! Spuit in m’n natte, geile spleetje…
Joline zoog weer op haar clit en ik voelde hoe haar poesje samentrok. “Lekker, Lot… Je… bent… zó lekker strak… En kletsnat! Ik ga in je spuiten, lieverd!” Ik voelde mijn ballen samentrekken en in één keer spoot ik keihard diep in haar zachte, warme poesje.
Lot gilde.
“JAAA! Ik voel je, Kees! Zo lekker! Ik kom wéér! Lekker nat klaarkomen!” Ze tilde haar billen iets op waardoor ik uit haar floepte. En meteen spoot een straal geil uit haar openstaande kut, tegen Joline’s gezicht aan. En die begon het open kutje van Lot te likken, zodat het meisje in een orgastische roes bleef hangen.
Ik keek om naar Margot. Die zat met een grote glimlach naar haar zus te kijken, terwijl ze nog steeds haar tepels aan het bewerken was. Toen ze me zag kijken, boog ze zich voorover en kuste me. ‘Je bent lief, Kees…” “Jullie zijn ook lief voor mij, Margot. Heerlijk om met jullie te vrijen.”
Ik voelde haar tong over de mijne glijden. “Wij zullen binnenkort eens een mooie panty aandoen, Kees.” Ze glimlachte. “Met stipjes, oké?” “Lijkt me heerlijk, Margot. En die ga ik allemaal heel langzaam tellen, tot we allemaal de tel kwijt zijn…”
Charlotte was ondertussen helemaal ‘op’ en lag slap tussen mijn benen. Joline kwam overeind en kroop naar me toe. “Dank je wel, schatje…” Ze kuste me. “Jij ook bedankt, lieverd. Dat je Lot zo vreselijk hebt laten genieten.” “En mij ook hoor”, hoorde ik achter me.
“Heerlijk, met jullie vrijen.” Ik keek op de klok in de kamer. “Lieve dames… Het is nu bijna twee uur. Zullen we nu lekker gaan slapen? Over drie en een half gaat de wekker weer. Douchen doen we straks wel; ben ik nu te duf voor.” “Hier nog eentje…” mompelde Lot.
Joline kroop aan de ene kant tegen me aan, aan de andere kant lag Margot, ineengestrengeld met een uitgeputte Charlotte.
En het was stil in de kamer...