De volgende morgen sliepen we allemaal uit, waarna Joyce en Kenneth in de keuken het ontbijt maakten en Harry en ik de wandeling naar de waterval bespraken. Harry vroeg of Joyce en ik ons niet bedacht hadden wat het langer blijven betrof en ik kon hem dat niet kwalijk nemen.

Toen ik hem geruststelde, vertelde hij wat meer over hun normale dagbesteding en over de mensen die ze daarbij ontmoette. Ik vertelde op mijn beurt met wie ik gebeld had om er achter te komen of hij en Kenneth inderdaad in de hut waren op het moment dat we besloten hadden hierheen te komen.

Later, toen ik in de buurt van onze spullen zat te wachten en Joyce bij het raam stond, kwam Harry naast haar staan. Joyce staarde in gedachten verzonken naar buiten terwijl ze van haar thee dronk en scheen het niet te merken. Ze had een splinternieuw, steengewassen jeansshortje aan en een strak, wit T-shirt, dat doorscheen in het licht van de opkomende zon.

Het plaatje was zeer sereen en in schril contrast met de losbandigheid die deze kamer de vorige avond gevuld had.

Ik zat op onze stretcher naast waar zij stond en keek naar Harry die wachtte tot Joyce hem op zou merken. Toen ze dat eindelijk deed, keek ze naar mij, als om te vragen hoe lang hij daar als stond en glimlachte dan naar hem. Kenneth kwam ook onze kant op om mee te luisteren.

"Zo jongedame," zei Harry grijnzend, "heb jij je schoonheidsslaapje gehad vannacht?"

"Ja, dat heb ik zeker. Dank je!"

"Nou, dat is te zien! En een lekkere warme douche?"

"Mm, hm," glimlachte ze en veegde haar haar achter haar oor. "Dat is zo lekker, Harry. Dank je."

"Mooi, dat is goed," zei hij naar haar glimlachend. "Je ziet er opgefrist uit, zeker zo in de morgen," zei hij haar bekijkend en ze glimlachte naar hem. "Je zag er de vorige keer alleen wel iets anders uit als nu," zei hij, zijn hand uitstekend naar haar theekop.

"O ja?" vroeg ze terwijl hij de kop uit haar hand nam. Ze zag hoe hij hem aan Kenneth gaf, waarna hij haar met een hand om haar middel tegen zich aan trok. "Mm... eh... op een goede manier, hoop ik?"

"Mm, hm," zei hij. "Je sexy, kleine lijfje in een handdoek gewikkeld. En dat lange ondergoed wat je droeg," vervolgde Harry Joyce aanstarend.

"Oh," zei ze uitademend en naar beneden kijkend. De bult in Harry's broek drukte tegen haar aan. Snel keek ze even mij aan en dan weer naar Harry. Hij legde een vinger onder haar kin en tilde haar hoofd schuin omhoog.

"Je vond het leuk om ons zo uit te dagen. Dat vindt je nog steeds leuk," zei hij met een tevreden glimlach op zijn grote, rode gezicht.

"Vond je dat leuk? Mij in mijn lange ondergoed, bedoel ik?" reageerde ze zenuwachtig. Hij duwde haar op armlengte van zich af, waardoor ze tegen Kenneth aanbotste. Joyce hoefde niet om te kijken om te zien wie dat was.

Ze sloot haar ogen toen Kenneth zijn handen op haar schouders legde. "Ik... eh... ja... ik..."

"Je vond het leuk dat we zo naar je keken toen je die eerste keer uit het bad kwam. Je wist wat wij met dat kleine lichaam van jou wilden doen," zei Harry, zijn vinger van haar kin, via haar hals en tussen haar deinende borsten door naar haar korte broekje bewegend.

Hij haakte zijn vinger achter de tailleband van haar short en trok haar naar zich toe. Ze ademde zwaar uit terwijl ze tegen Harry aanleunde en naar hem opkijkend legde ze haar onderarmen tegen zijn borst. Kenneth stapte tegen haar rug aan en Joyce piepte.

"Ik... ik wist dat jullie me wilden," zei ze zachtjes. Dit te horen deed mijn pik opspringen.

"Is dat zo?" vroeg Harry, zijn vingertoppen heen en weer bewegen over haar bovenarmen.

"Ja," zei ze uitademend.

"Zeg eens, hoe wist je dat?"

Joyce keek me aan. "Mijn... eh,,, mijn man vertelde me dat," fluisterde ze snel.

"Is dat zo? En je hoort hem graag over ons praten nadat jullie weer thuis waren?" fluisterde Harry terug.

"Ja."

"Maakt dat je poesje nat?"

"Oh... ja... " antwoordde Joyce en ze begon onwillekeurig een beetje met haar heupen te draaien.

"Ja, dat geloof ik. Ik wed dat je kutje ook nat werd toen je wist dat je hierheen terug zou komen en ons weer zou zien?"

"Ja."

"Je wilde hierheen komen zodat Kenneth en ik opnieuw onze gang met je konden gaan, is het niet?"

"Ja... Oh..." Harry kneep door haar T-shirt heen in Joyce's tepel en ze verstijfde. Hij bleef doorgaan met zijn ondervraging, op haar neerkijkend en met op elkaar geklemde tanden tegen haar sprekend.

"O ja?" zei hij langzaam, zachtjes aan haar tepel trekkend. "En wat ging er door je hoofd toen je hier terugkwam?"

"Oh, God," hijgde ik onduidelijk, mijn hand in mijn broekzak stekend, mijn pik vastpakkend en me zover mogelijk naar voren buigend om maar niets te missen.

Joyce keek naar me toen ze Harry's vraag beantwoordde. "Dat... dat jullie blij waren me weer te zien. Dat jullie me wilden."

"En vond je dat fijn?" zei Harry, nu zijn hand om haar borst leggend.

"Hm..." zei ze door haar neus uitademend en haar ogen half sluitend. "Ja... ik..." Joyce's hoofd wiegde heen en weer. Kenneth reikte over haar schouders en duwde de voorkant van haar shirt naar beneden. "Oh... O God, Kenneth," hijgde ze fluisterend. "Jullie wilden me nemen... Oh God. " Joyce's heupen maakten nu grotere cirkels.

"Dus je vond het idee leuk dat je hier terug zou komen zodat wij jou kleine lijfje konden nemen?" Harry bewoog zijn hand naar beneden en legde hem, gescheiden door haar korte broek, op Joyce kutje. "Je vindt dat leuk?"

"O God, ja," zei Joyce en ze pakte de onderarm waarvan de hand op haar kutje lag.

"En denk je dat je man daarvan houdt?"

"Ja."

"Echt?"

"Ja... oh... God, ja, dat doet hij," kreunde Joyce, haar hoofd van links naar rechts bewegend.

"Juist ja," zei Harry. Langzaam begon hij met één hand Joyce's broekje open te maken, waarop hij hem voldoende naar beneden trok om zijn hand in haar slipje te kunnen steken.

Joyce jammerde en viel tegen hem aan. "Oh..." kreunde ze toen zijn vingers haar kutje vonden. Ze kreunde opnieuw toen hij zijn vinger in haar drukte en kneep hard in zijn onderarm.

"Ja, je bent nat," gromde hij naar.

"O God," kreunde ze mij aankijkend.

"Je houdt van het idee dat je man je hierheen meeneemt om alle mannen op deze berg te bedienen, is het niet?

"Oh... Harry... ja," gromde Joyce zijn onderarm stevig vastpakkend terwijl hij langzaam haar kutje vingerde.

"Dat ze je kleine poesje goed en hard van achteren nemen," voegde Kenneth eraan toe. Hij legde zijn handen in haar middel en schoof ze onder haar shirt, haar borsten in zijn handen nemend.

"O God," zei ik tegen mezelf, waarop Joyce's haar ogen opende en naar me keek terwijl ze wellustig tussen de mannen kronkelde.

"Je laat je graag van achteren nemen. Dat maakte je poesje nat, dat kleine kontje naar achter duwen en de pik van een man stijf maken..." Harry boog zich dicht naar Joyce's gezicht terwijl hij haar vingerde.

"Uh... hu... oh... ja..." gromde Joyce in het ritme waarmee ze gevingerd werd.

"Je suf laten neuken wanneer we hier weer terugkomen," fluisterde hij.

"Oh...ja... " zei Joyce met moeite om te spreken.

"Door de hele hut. Je genoeg gevend om achteraf over te praten," zei Harry mij aankijkend.

"Oh ja! Oh... God... Louis," kreunde Joyce tegen hem aan, harder in zijn arm knijpend.

Plotseling verwrong haar gezicht terwijl haar lichaam verstrakte. "Ja, oh... ik kom," zei ze uitademend en haar lichaam schokte drie keer, net alsof ze elektrische schokken kreeg.

"Uh... ah... ah... ah..." riep ze uit, klaarkomend op Harry's hand, haar bekken snel tegen hem aanstotend. Ze ademde zwaar uit toen haar hoofd achterover viel, tegen Kenneths borst, haar ogen gesloten en mond open.

"Kom maar. Kom maar..." zei Harry kalmerend, Hij probeerde zijn hand op Joyce's kutje te houden nu haar heupen zo verwoed bokten. Haar benen bogen en schokten terwijl ze instinctief probeerde te blijven staan. Achter stond was degene die er voor zorgde dat ze niet tegen de vloer smakte.

"O..." kreunde Joyce langdurig en ze stopte alleen om even adem te halen, waarop ze opnieuw begon. Haar ogen gingen open en sloten zich terwijl ze op Harry's hand kronkelde.

"Kom maar," herhaalde Harry nog eens, Joyce's gezicht strelend. "Kom maar, meisje. Kom maar."

Hij hield zijn hand op haar kutje tot haar lichaam tot rust kwam. Toen hij zijn hand uit haar slipje terugtrok, resulteerde dat in een reeks orgastische schokbewegingen van Joyce's heupen. Ze hield Harry vast en keek hem zwijgend en dankbaar aan. Toen haar ademhaling vertraagde, keek ze om naar Kenneth, strekte zich en plantte met een mistige grijns een kus in zijn nek.

Joyce zag eruit alsof ze zojuist een orkaan overleefd had en dat was precies hoe ik me voelde. Ze keek naar zijn handen toen Harry de knop van haar korte broek dichtmaakte en keek vervolgens met starende ogen naar hem op.

Ik stond op toen ze zijn ene wang streelde en de andere kuste, zich dan omdraaide en in mijn armen viel. Ze keek naar Harry toen hij en Kenneth zich omdraaiden en ons alleen lieten.

"Alles oké?" vroeg ik het haar uit haar gezicht vegend.

"God," zei ze, haar stem en lichaam nog verzwakt van haar orgasme. "Ik kan zowat niet geloven wat er net gebeurd is," glimlachte ze.

"Het zag er goed uit," vertelde ik haar.

"O ja?" vroeg ze.

"Ik vond heerlijk te zien hou hij je verwende," zei ik. "Het is heel geil. Vooral wanneer jij klaarkomt en dan vooral hoe je daarbij naar hem opkijkt. Zoals ik al tegen hem gezegd had: ik kan er geen genoeg van krijgen!"

Joyce bloosde. "Het is niet hoe ik het me voorstelde, met Harry," zei ze, "maar het gebeurde gewoon."

"Ik ben blij dat gebeurde."

"Ik ben nog steeds geil, Louis. Beloof je me dat je niet tegen hen zegt dat ik dat gezegd heb? Ik heb echt even een pauze nodig!"

"Belooft! Maar... echt? Ben je er weer klaar voor?" vroeg ik en ze sloeg me op de handen toen ik net deed alsof ik mijn riem los ging gespen.

"De dingen die hij zei," zei ze. "Ik denk dat het daarmee te maken heeft. Het is bijna hetzelfde als met jou, als jij me jouw fantasieën verteld. Net alsof jij me een orgasme aanpraat. Zij raakten mij aan, bedoel ik, maar het was alsof ik jou hoorde, weet je en dat deed het." Ze keek me aan. "Is dat goed?"

"Natuurlijk. En ik ben daar erg blij om. Maar ik kon het zien. Ik genoot er net zo van, bedoel ik."

"Is dat zo?"

Ik knikte. "Te horen hoe Harry tegen je praatte terwijl hij je zo aanraakte...? Jezus! Misschien kunnen we hem dat later nog eens laten doen?"

"Mm..." zei Joyce terwijl ze zich slap in mijn armen nestelde.

"En Kenneth ook."

"Ik betwijfel het," zei ze. "Hij is soms zo stil. Maar dat vind ik leuk."

"Dat lijkt met het verschil te zijn tussen die twee. Hé, gaat het je lukken tot we terug zijn?" glimlachte ik. "Ik dacht dat ik een keer aan de beurt was, weet je. Jij en ik zullen ergens vandaag ons terug moeten trekken voor een vluggertje," zei ik tegen haar schouder duwend.

"Sorry," piepte ze. "Zij begonnen..."

"Ja, dat weet ik. Maar ik vind het wel grappig dat jij deze keer degene bent die met een geil gevoel vertrekt."

"Ja... ik weet het. Het is gewoon... Ik zou opnieuw hebben kunnen klaarkomen, ten minste, dat denk ik. Als ze nu zouden komen en me zouden nemen... Als jij... ik zou... snel..."

"Weet je zeker dat ik ze niet moet gaan halen?" vroeg ik, haar in mijn armen nemend en optillend.

"Oké, stop! Dat had ik beter niet kunnen zeggen."

"Maar je zei het en nu is dat het enige waar ik aan kan denken. Ik zie je graag geil! En over wat er net gebeurde...?"

"Ik weet het, sorry."

"Hé, wanneer jullie twee tortelduifjes klaar zijn?" riep Harry, met Kenneth bij de deur staand. Ze gaven het op toen wij geen antwoord gaven.

Ik glimlachte naar mijn vrouw en knikte richting de deur. "Klaar?"

De mannen zaten buiten op ons te wachten. We lieten Joyce met haar korte broekje en strakke T-shirt voorop lopen, zodat wij naar haar lekker schommelende kontje konden kijken. Ze had haar pet opgezet en de klep diep voor haar ogen getrokken om niets steeds geconfronteerd te worden met onze wellustige blikken. Echt heel schattig.

We wezen haar de goede weg die ze met extra stevig stappen nam, zo nu en dan even stoppend om ons glimlachend aan te kijken en ons te vragen waar we bleven. Ze noemde ons oude mannen als we een beetje achterop raakten en dat vonden Harry en Kenneth geweldig komisch. Of betichte hen ervan de vorige avond teveel energie gebruikt te hebben, iets wat de mannen even amusant vonden.

Toch was ik onder de indruk van hen. Tijdens onze vorige trip naar de hut waren ze in staat geweest Joyce meerdere malen te nemen, wat ik toeschreef aan haar uiterlijk en haar bereidheid. Maar veel oefening konden ze niet gehad hebben op dat gebied, zo dachten Joyce en ik. Ik geloof dat Kenneth mij aanvankelijk niet echt verraste met zijn grote energie, maar Harry zeker wel. Toch was hij niet dik of zo, allen groot en stevig.

En beide mannen waren natuurlijk heel actief gebleven, getuige hun levensstijl. Ze dronken niet veel en rookten niet. Dus met dat in gedachten waren ze in vrij goede conditie voor een paar vijftigplussers. Ze zaten dichterbij zestig dan bij de vijftig, vermoedden Joyce en ik. Maar om welke reden dan ook, wilden we dat niet weten.

Het duurde niet lang voordat we in een gebied kwamen waar het pad smaller werd en op sommige plekken aan weerszijden ingesloten raakte door korte steile hellingen die meer op kliffen leken, hoewel Harry ze heuvels noemde.

"De perfecte plek voor een hinderlaag," zei Joyce zich snel omdraaiend en haar handen bij haar heupen houdend als ware het pistolen.

"Oké," zei ik lachend, "dat was grappig." Joyce knipoogde naar me en deed haar neppistolen in hun onzichtbare holsters, Harry en Kenneth een serieuze, waarschuwende blik gevend.

"Ze is hier heel anders zeker?" vroeg Harry aan mij terwijl we toekeken hoe ze stopte en wat wilde bloemen plukte.

"Ja, dat is ze zeker."

"Soms is het moeilijk te geloven dat ze advocate is als je haar zo ontspannen bezig ziet," bromde Harry.

"Hier kan ze het loslaten, denk," antwoordde ik. "Joyce is een actieve dame wat haar werk betreft en meestal zo druk dat ik haar er aan moet herinneren dat ze het wat rustiger aan moet doen van tijd tot tijd."

Joyce wachtte ons op met een bloem in het haar en ze gaf ons ook elk een bloem toen we haar inhaalden. Kenneth begon de zijne op te eten en grijnsde naar haar toen hij hem duidelijk hoorbaar doorslikte.

"Kenneth," lachte ze, "jij idioot!" Ze keek naar Harry en mij en glimlachte vrolijk. "Wat is het hier fijn," zei ze uitademden en rondkijkend.

"Eén van de redenen waarom wij hier in deze streek blijven," glimlachte Harry.

We dronken wat water en gingen verder. Het pad bereikte al snel een smal riviertje en we vervolgden onze weg langs de oever. Het riviertje slingerde alle kanten op, soms zo scherp dat het dal dood leek te lopen. Pas als je dicht bij de bocht was, zag je dat het pad daarachter doorliep.

"Zijn we er al?" vroeg Joyce met een zacht kinderstemmetje. De mannen herkenden de grap niet, maar ik wel.

"Voor de laatste keer, nee," zei ik op bestraffende toon en trok de klep van haar pet over haar ogen.

"Waar hebben jullie het in vredesnaam over?" vroeg Harry. Kenneth keek hem aan haalde zijn schouders op. Joyce giechelde naar me en ging ons weer voor op het pad.

De volgende bocht was heel smal, met laaghangende boomtakken over de vochtige oever. Ik begon in te zien waarom niet veel mensen dit deel van de wandeling zouden willen maken. Maar de mannen wisten gewoon wanneer we even van het pad af en wanneer we weer langs de oever moesten lopen.

Op een gegeven moment stopte Joyce en wees. "Wow," riep ze naar ons. "Het is mooi, Louis, moet je kijken!" Ik sukkelde bij Harry en Kenneth vandaan, sprong over een omgevallen boom en een paar grote rotsen en stond toen naast Joyce.

Aan het eind van het dal voor ons was een waterval van een meter of tien hoog. Hij viel in drie stromen in een grote plas. De middelste stroom was de grootste en die creëerde een wolk van mist en een donderend geluid dat weerklonk van de omliggende rotsen.

"Oh... Louis, is het niet mooi hier?"

"Mm hm, dat is het zeker," glimlachte ik grinnikend.

"Wat?"

"Niets. Gewoon jij. Het is gewoon leuk jou zo opgetogen te zien genieten. Weg van de dagelijkse drukte. Ik weet dat het druk geweest is de laatste tijd. En daar voel ik me niet goed bij. Ik weet dat je het moet doen, maar ik vind het niet leuk. Dus is het leuk jou zo te zien genieten van de deze paar dagen weg," glimlachte ik.

"Zo lang het maar samen met jou is..." zei ze mijn hand pakkend en me smachtend aankijkend. "Maar je hebt gelijk. Ik moet zeggen, zelfs met de intentie van deze reis, dat het goed is gewoon even uit de buurt van het werk te zijn. Weg van andere advocaten. Weg van documenten en contracten en weg van vieze bouwplaatsen...

En ik weet dat ik mooie kleren meegenomen heb, maar soms is het zo leuk de broekpakken en mantelpakjes te laten hangen. Zoals de laatste keer, weet je? Er kleeft zoveel shit aan."

"Shit!? Hm..." zei ik daar even over nadenkend. "Leuke woordkeus. Ik maak niet de uren die jij maakt, maar... samen hier me jou... Een vakantie was hard nodig..."

"Hé, weet je waar ik aan denk?" zei ik.

"Hm?"

"Dit uitstapje brengt me op ideeën."

"Ja?"

"Mm hm. De watervallen... in Hawaii..."

Ik zag hoe Joyce's gezicht begon te stralen. "Ik dacht eraan er naar terug te gaan, naar dezelfde plek als de vorige keer. Hoe klinkt dat?"

"Oh... echt!? Oh... Louis, laten we dat zo snel mogelijk plannen, oké? Ik meen het. Ik weet het niet, maar het lijkt zo lang geleden, schat. Ik ben zo blij dat je hierover begon!"

"Ik ben blij dat je het een leuk idee vind. Hou me eraan. We gaan terug."

Wij stonden hand in hand te genieten van het uitzicht toen Harry en Kenneth ons inhaalden. We stonden een tijdje met zijn vieren naar het mooie plaatje te kijken.

"Je had gelijk, Kenneth," zei Joyce enthousiast, "dit is heel leuk. Wat mooi hier!"

"Dat is het zeker. Goed idee, jongens. Dit is echt heel mooi," zei ik. De mannen knikten en glimlachten opgewonden naar Joyce. "Uh... hoe komen we dichter bij de watervallen?"

"Je zult moeten zwemmen," zei Harry. Toen Joyce hem verbijsterd aankeek, begon hij hard te lachen.

"Er is een manier om dicht bij de watervallen te komen zonder nat te worden," ging Harry verder. "Een richel achter de waterval langs. Je komt er via een smal pad door het bos. Het kost niet heel veel tijd en het betekent dat je over omgevallen bomen en over flinke stenen zal moet klauteren. Ik weer niet hoe jij erover denkt, maar ik ga liever die weg."

"Ik ga wel zwemmen," zei Joyce. "Dat waren we toch al een beetje van plan, toch?"

"Hm," zei Harry omhoog kijkend. Ik volgde zijn blik en zag donkere wolken voor de zon trekken. "Kenneth?" zei hij.

Kenneth stond ook omhoog te kijken. "Ja, dat ziet er niet goed uit," zei hij.

"Die wolken?" vroeg Joyce.

"Ja, slecht weer," zei Harry, nog steeds omhoog kijkend.

"We moeten het in de gaten houden," zei Kenneth.

"Is er nog tijd om te zwemmen?" vroeg Joyce.

"Misschien, maar je kunt beter niet te lang wachten," antwoordde Kenneth.

"Wil je echt gaan zwemmen?" vroeg ik haar. "Je hebt geen zwemkleding bij je," herinnerde ik haar.

"Mm... Ik ga wel in mijn ondergoed. Ga je met me mee?" vroeg ze naar me kijkend.

"Nee, ik blijf liever vanaf hier kijken hoe zij naar jou kijken," plaagde ik haar. "Maar even serieus. Ik ga met de mannen mee.

"Nou, ik wil naar die watervallen. Het ziet er allemaal zo mooi uit," zei ze over het water kijkend. Ze ging zitten en begon de veters van haar schoenen los te maken.

"Sorry, maar ik heb geen zin om nu al dat water in te gaan. Ik ga met Harry en Kenneth mee," zei ik. "Maar Joyce..." vervolgde ik en ze keek naar me op, "je bent geweldig. Ik meen het."

"Blijf je niet te lang weg?" vroeg ze glimlachend.

Dan keek ze naar Harry en Kenneth. "Iemand anders?" vroeg ze. De mannen stopten hun handen in hun zakken en keken naar hun voeten. "Geen zin?" zei ze tegen hen.

"O, ik denk dat Kenneth en ik alleen wilden zien hoe ons waternimfje geniet van het mooie buitenleven in plaats van de hele tijd opgesloten te zitten. Dat en... dat jij je kleren uitrekt, net zoals je nu doet. Dat willen we niet missen, niet Kenneth?"

"Ha, nee, dat denk ik ook niet," grinnikte Kenneth.

"Oké, oké," zei Joyce, haar shirt uittrekkend. "Ik wil gewoon onder die waterval zitten, dus... " grijnsde ze. "Maar denk er maar niet aan dat ik naakt ga zwemmen," zei ze, nu in haar kanten beha en slipje, een enorm sexy setje, gloednieuw en speciaal voor deze trip via internet besteld.

"Ah, verdorie," zei Harry.

Joyce stopte en keek hem aan. "Maak je maar geen zorgen hoor, zodra het nat is, kijk je er dwars doorheen," zei ze met een uitgestreken gezicht.

"Oh, nou... Oef! In dat geval, vooruit dan maar," zei hij haar wegwuivend. Joyce grijnsde in zichzelf, draaide zich naar het water en liep er met extra zwaaiende heupen naar toe.

"Oef..." zei Harry tegen Kenneth en ik durf te zweren dat Joyce hem hoorde en daarom haar tempo vertraagde.

Ik kon er niets aan doen, maar visualiseerde een paar handen op haar heupen. Ik dacht hoe geweldig het zou zijn me bij dat uitzicht af te trekken. Joyce's naakte heupen die vastgegrepen werden. Haar sexy kont.

Plotseling was dat het enige wat ik wilde zien, de mannen die haar neukten. Snel, wild neukten in de buitenlucht, met Joyce happend naar adem en de mannen snel in haar klaarkomend. Ik merkte dat ik uitkeek naar wat er later kon gebeuren en verwonderde me dat ik nog niet eerder zulke gedachten had gehad sinds we met onze wandeling naar de watervallen waren begonnen.

"O... het is koud! Maar lekker," riep Joyce met haar armen over elkaar het water inlopend. Toen ze tot haar middel in het water stond, ging ze op haar hurken en dompelde zich volledig onder. Dan schoot ze door het oppervlak met haar hoofd achterover, reikte naar haar hoofd en hield haar haar achterover. Ze keek achterom en zag ons naar haar staren. "Hé, jongens, weten jullie zeker dat jullie niet met me meewillen?" riep ze.

"Zodra je eruit komt," schreeuwde Kenneth

"Kenneth!?" zei ze, hem nat spetterend. "Louis?"

"Ik zit hier best," glimlachte ik terwijl ik op een grote rots naast de mannen ging zitten. Joyce stak haar tong naar ons uit, sprong op en dook als een zeemeermin met haar staart slaat, in het water.

"Moet je dat zien!?" zei Harry.

"Ik weet het, ze is hier heel anders," zei ik voor hem.

We keken hoe Joyce naar de watervallen zwom en zichzelf tussen twee cascades op een steen trok. Toen ze uit het water kwam en naar de mannen keek, zwaaiden ze naar haar. Ze zwaaide terug en knipoogde. Ik zwaaide ook even naar haar, waarna ze zich omdraaide en naar waterval liep.

We zagen hoe ze onder de stroom water ging staan, haar hoofd achterover kantelde en schuddend met haar hoofd haar vingers door haar haren streek. Daarna stond ze gewoon onder de waterstraal, haar armen gekruist boven haar hoofd en zo nu en dan met haar armen haar wenkbrauwen afvegend. Ze leek er van te genieten.

Ik zag hoe Harry de steeds donker wordende lucht controleerde. Het trok steeds meer dicht. Ik hield voor wat schaduw mijn hand boven mijn ogen terwijl ik weer naar mijn vrouw keek.

Joyce zat nu op een grote rots en kneep het water uit haar haren. Ik zwaaide, naar haar, maar ze keek niet. Ik hoopte dat ze nog even deze kant op zou kijken en toen ze dat deed, wees ik naar de plek die Harry aangewezen had voor de weg achter de waterval langs en ze leek te knikken.

"Zullen we op weg gaan?" vroeg Harry. "Voor het zelfde geld stellen die wolken niets voor, maar je weet maar nooit... Waarschijnlijk is het hier in die smalle kloof veilig genoeg. Verdorie... ik zeg je Kenneth, haar zo te zien in dat weinig verhullende, natte ondergoed... en zo zonder schaamte... "

Kenneth knikte terwijl naar Joyce staarde.

Ongetwijfeld hadden de mannen gehoopt op een beetje meer aandacht van Joyce. "Maak je geen zorgen jongens, we gaan straks weer terug naar de hut," zei ik, Harry op zijn schouder kloppend en grijnzend naar Kenneth.

"Ben ik zo doorzichtig?" vroeg Harry.

"Nou, een beetje wel," lachte ik. "Hoewel ik zeker weet dat Joyce gevleid zou zijn." Ik pakte Joyce's rugzak en we gingen op weg.

Kenneth had gezegd dat het ongeveer tien minuten lopen zouden zijn, maar het was wel een kwartier. We zagen al snel het water aan onze linkerkant door de bomen schitteren, maar we moesten het rustig aan doen om de doorgang achter de watervallen langs waar Harry over gesproken had, niet te missen.

Toen we hem vonden waren we verrast Joyce daar, uitkijkend over het water, aan te treffen. De richel was ongeveer een kwart van de grootte van de hut, met hoog gras, waarvan sommige delen platgedrukt waren. Misschien door het ontbreken van bomen stond er een lekker windje.

"Hé," glimlachte ze.

"Wat doe jij hier?" vroeg ik.

"Ik dacht dat jij wilde dat ik hierheen zou komen zwemmen. Of wilde je dat niet zeggen toen je die kant op zwaaide?"

"Nee, maar prima hoor. Heb je de lucht gezien?"

"Ja, betekent dit dat we vertrekken?" vroeg Joyce, eerst naar de hijgende en puffende mannen kijkend en dan weer naar mij.

"Ze willen jou," zei ik geluidloos en gaf haar een grijns.

Joyce moest even slikken, maar herstelde zich snel en wendde zich de mannen. "Nou jongens, ik heb ten minste de watervallen gezien... en gezwommen! Heel erg bedankt!" Ze stak haar hand uit en raakte Harry's schouder aan.

"Ik... eh..." mompelde hij.

We keken allemaal even naar het vallende water, met Joyce iets voor ons mannen. Ik zag hoe Kenneth even naar Joyce keek. Haar tepels waren stijf en duidelijk zichtbaar door de natte, witte stof van haar beha. Dan keek hij weer terug naar het water. "Zonde dat we al zo snel weer weg moeten," zei hij in zichzelf en Joyce keek naar hem om.

"Ja, daar heb je gelijk in," zei Harry en ik zag hoe hij naar Joyce's kont keek.

"Hé," zei Joyce mij aankijkend, "ik wil me even aankleden, ga je even mee?"

"Natuurlijk," zei ik, haar rugzak pakkend. Ik knikte naar Harry dat wij er even tussenuit gingen en liep samen met Joyce weg.

"Oké," zei ze, "je vond gisteren mijn rugzak toch zo zwaar?"

Ik knikte. "Het viel mee hoor," zei ik met een lach.

"Nou," fluisterde ze steeds zachter, "dit had ik bedoeld als een verrassing voor onze laatste nacht hier of zo, maar met die twee kniesoren... De mannen zouden het misschien wel leuk vinden als ik mijn werkkleren voor hen aan zou trekken, dacht ik. En jij wil me ook vast op die manier gekleed zien?"

"Wil ik dat!?"

"Nou, dat is de reden waarom mijn rugzak zo... "

"Natuurlijk, vandaar de bril!"

"Sst," fluisterde Joyce.

"De bril," herhaalde ik deze keer fluisterend. "Daar verbaasde ik me al over. Waarom je die meegenomen had. Je kantoorkleren, de hoge hakken en zo?"

"Zelfs mijn stoffen aktetas," zei ze, glimlachend om mijn overduidelijke opwinding. "Hij is leeg, maar hij maakt het plaatje wel af."

"Steek je je haar op?" vroeg ik.

"Als jij dat wil," zei ze.

"Wow, echt?"

"Mm hm. Maar er is een klein probleempje."

"O... kan me niet schelen wat het is," zei ik plechtig.

"Ha," giechelde Joyce met een brede grijns. "je bent zo grappig. Oké, om me om te kleden en mijn haren te doen en zo, heb ik wel even tijd nodig, zeker hier. In de hut, bedoel ik. Dus Ik heb op zijn minst een uurtje nodig."

"Oké!"

"Mm," ging ze verder. "Ik zal ze zeggen dat ik een verrassing voor hen heb maar dat ze me wel even wat tijd voor mezelf moeten geven. Misschien... en ik zal het goedmaken voor hen... kunnen we iets eerder vertrekken bij de watervallen vandaan.

Misschien dat ze nog een klusje te doen hebben of zo. Dat zou helpen omdat ik mijn outfit ook nog even moet strijken."

"Oh... wacht, je broek ook? Je broekpak?"

"Alles," zei Joyce me aankijkend en lachend. "Je lijkt nu net op een klein kind in een snoepwinkel," zei ze mijn wang strelend. "Moet je jezelf nu eens zien!?"

"Oef! Jezus, dit gaat geil worden," zei ik.

"Mm," vervolgde ik na even denken, "heb je rekening gehouden met het feit dat je mooie kleren wel eens verruïneerd zouden kunnen worden?"

"Wat denk je?" zei Joyce zich naar me omdraaiend.

"Joyce, schat," zei ik haar aanstarend, "dit is zo sexy." Ze glimlachte breed. "Oké," zei ik, "ik zal je vertellen wat ik denk. Ik zie voor me hoe Harry en Kenneth die kleren van je afrukken!"

"En jij?" vroeg ze.

"O... kleed jij je ook voor mij zo aan?" vroeg ik, verbaasd over Joyce's vingerwijzing naar de reden waarom we naar de hut teruggingen.

"Wil je hen niet helpen met mij uit te kleden?" vroeg ze, als een jong meisje pratend.

"Jezus Christus. Natuurlijk, wil ik dat," zei ik, mijn kruis tegen haar aanduwend.

"Oh! Ik denk dat ik je wel geloof! En wat zou je dan met me willen doen, echtgenoot?"

Ik hoefde niet lang na te denken. "Ik denk dat ik je colbertje ver genoeg uittrek om met de mouwen je handen achter je rug vast te binden. Dan leun ik achterover en trek me af, kijkend hoe zij met het kleine lichaam van mijn vrouw, de succesvolle advocate, doen wat ze willen doen."

"Beloofd is beloofd," koerde ze.

Terwijl Joyce zich aan begon te kleden, liep ik terug naar de mannen. Onder een steeds donkerder wordende lucht en met de nog ver verwijderde donder, keken ze op toen Joyce, haar broek over haar kont en heupen trekkend, terug gelopen kwam.

"Jezus," zei Harry en hij keek er doodernstig bij. Kenneth en ik bekeken mijn vrouw in stilte.

Toen Joyce klaar was met aankleden, keek ze nog even naar de watervallen, keerde zich naar ons om en bleef staan toen ze ons alle drie naar haar zag staan staren. "Wat!?" zei ze glimlachend.

Niemand van ons zei iets. De mannen stonden sprakeloos te kijken hoe fantastisch Joyce eruit zag en ik was te opgewonden. Haar ogen lichten op toen ze naar ons toeliep. "Jongens," zei ze tegen me aanleunend, "ik vroeg me af ik jullie om een gunst mag vragen voor wanneer we teruggaan naar de hut."

"Wat heb je in gedachten, jongedame?" vroeg Harry. Kenneth draaide even aan de uiteinden van zijn snor en sloeg knikkend zijn armen over elkaar.

"Eigenlijk is het een soort manier om jullie te belonen voor het feit dat jullie me meegenomen hebben naar deze watervallen," zei Joyce, ze keek me even aan en ging dan verder. "Eh... ik heb ongeveer een uur of zo voor mezelf nodig zodra we terug zijn. Maar het is een verrassing voor jullie, mannen," zei ze snel toen ze Harry hoorde zuchten en ze maakte even oogcontact met hem.

Gelijk fleurde hij wat op door de manier waarop ze praatte. Ze keek Kenneth aan en glimlachte, keek dan via mij naar Harry. "Nou, als je het zo brengt..." grijnsde hij.

"Oké, dat is geregeld dan," zei ik. "Laten we teruggaan voordat we overvallen worden door het weer."

De mannen zeiden dat wij maar vooruit moesten gaan. Zij wilden onderzoeken of deze richel als een toekomstige opslagloods voor hen zou kunnen dienen. Harry zei cynisch dat hij zou proberen een uurtje daarmee bezig te zijn. Joyce gaf hem een speelse stomp tegen zijn schouder en deed toen hetzelfde bij Kenneth. Hij verraste haar door te proberen het terug te doen, waarop ze snel wegsprong en met enthousiaste lach wegliep.

Nadat ze zeker wisten hoe we terug moesten komen, keken de mannen ons na toen Joyce en ik de richel verlieten om naar de trekkershut terug te wandelen.