Al snel heeft Louise zich omgekleed en ze heeft ook al naar Dave gebeld, want ze wil wel zeker weten, dat hij thuis is. Met haar fiets is ze er in enkele minuten, maar het kan haar niet snel genoeg gaan. Afgelopen nacht was de eerste nacht, dat ze weer thuis heeft geslapen, sinds Dave terug is van vakantie. En ze heeft hem echt heel erg gemist. Gelukkig doet Dave de deur snel open, als ze aangebeld heeft. En als de deur open gaat, vliegt ze hem om zijn hals en kust hem gretig.

Ik kan er alleen maar om lachen. ‘Zo, heb je me zo hard gemist?’
Louise knikt. ‘Dat gaat me nog wat worden voor de komende week, Dave!’
Opeens ziet Louise een onbekende damesjas aan de kapstok hangen.
‘Je hebt bezoek?’

Ik knik. ‘De zus van Karel is hier. Dat had ik je moeten vertellen. Maar ze belde me vanmorgen in alle vroegte al. Ze weet, dat ik morgen weer moet gaan, dus wilde ze nog even langs komen. Dat doet ze wel vaker.’
Louise knikt. Ze volgt me de woonkamer in, en tot haar verbazing blijkt de zus van Karel van haar leeftijd te zijn. En ze herkent haar ook meteen, want het is haar vriendin van school, Lieke!

De beide vrouwen kijken elkaar aan en Louise zegt: ‘Lieke?’
Lieke kijkt net zo verbaasd. ‘Louise? Wat doe jij hier?’
‘Dat kan ik ook aan jou vragen! Ik ben de nieuwe vriendin van Dave!’
‘Aha, dat is de oorzaak van zijn brede glimlach! Ik dacht al, er is iets met hem aan de hand!’
‘Leuk om je weer eens te zien! Maar ik wist niet, dat Karel je broer was!’
‘Dat geloof ik best. Ik ben ook een nakomertje, Karel was twintig jaar ouder dan mij!’
‘Ah, dus dat was Karel? Ik dacht altijd, dat het een oom van je was!’
Lieke lacht. ‘Dat heb ik al meer gehoord! Nee, Karel was mijn broer. Maar ik had jou hier niet verwacht. Nou, dan heeft Dave eindelijk zijn droomvrouw!’

Louise kan er niets aan doen, en ze had dit gevoel ook nooit verwacht. Hoewel ze blij is, om Lieke na lange tijd weer eens te zien, ziet ze haar vriendin nu opeens als een concurrente. En dat maakt haar jaloers. Ze doet haar best om het te verbergen, maar het lukt niet helemaal. Ze blijft glimlachen en doet ook wel aardig tegen Lieke, maar ze ziet Lieke liever zo snel mogelijk vertrekken. Gelukkig voor Louise blijft Lieke niet heel erg lang. Na een kort gesprek gaat Lieke weer.
‘Jullie zullen nog wel even alleen willen zijn, voordat Dave weer moet gaan?’
Ik knik. ‘Dat zou wel fijn zijn, Lieke! Kom je snel weer?’
‘Dat zal nog wel even duren. Ik heb zelf ook een lange dienstreis. Zes weken naar China, ik vertrek over drie dagen. En de mogelijkheid bestaat, dat ik er langer ga blijven. Daarvoor kwam ik eigenlijk langs om je dat te vertellen.’

Louise vindt het echt prima, hoe langer Lieke weg is van haar Dave, hoe beter ze het vindt. Maar ik heb de plotselinge spanning tussen de twee vrouwen ook al opgemerkt. En vreemd genoeg reageerde Lieke vrijwel hetzelfde als Louise. Het leek wel een soort vijandigheid tussen de beide vrouwen, ondanks ze wel aardig tegen elkaar deden. En dan krijg ik een ingeving. Zou Louise jaloers zijn? Niet geheel onmogelijk, want Lieke is een mooie meid, maar ik zou niets met haar willen. Dat iemand mooi is, wil nog niet zeggen, dat je ook graag met haar samen wil zijn. Daarvoor heeft ze een nogal opvliegend karakter, waar ik absoluut niet van houd. En het is ook niet, dat Lieke nooit een poging heeft gedaan om me tussen de lakens te krijgen, maar dat heb ik altijd netjes afgehouden. Voor mij is ze niet meer als een vriend. Gewoon de zus van een dierbare vriend, die ik helaas verloren ben.

Ik laat Lieke uit en ga dan weer naar binnen. Als ik weer in de kamer kom, reageert Louise nogal overdreven, en wil me weer kussen. Alsof ze iets moet goedmaken vanwege Lieke. En dan is er ook nog haar gedrag van gisteren, daar wil ik zeker nog even met haar over praten, voordat ik naar Zuid-Afrika vertrek. Ik houd er niet van om met vraagtekens onderweg te zijn.
Ik geef Louise een korte zoen en zeg haar dan: ‘Ik denk, dat we even moeten praten, Louise!’

Ik zie het gezicht van Louise bleek worden. Ze is duidelijk zenuwachtig.
‘Je gaat me nu toe niet vertellen, dat je me niet meer wilt?’
Ik lach. ‘O nee, denk maar niet voor een seconde, dat ik je nu nog kwijt wil! Maar morgen ben ik een tijdje weg en ik heb nog wel wat dingen, die ik met je wil bespreken. Maar eerst wil ik weten, wat dit net was? Was je soms jaloers?’
Louise moet hevig blozen. Het is wel schattig, maar ik had het absoluut niet verwacht. Ze knikt.

‘Ik weet het, het is enorm stom, en ik heb dat gevoel ook nog nooit eerder gehad! Het overviel me!’
‘Omdat Lieke een best mooie meid is? Dat begrijp ik best! Het verbaasde me alleen, dat jullie allebei zo reageerden! Nu weet ik wel, dat Lieke een oogje op me had, ten minste in het verleden, maar ik zou haar nooit overwegen als vriendin. Qua karakter past ze niet bij me, en zo leuk vind ik haar ook weer niet!
Bovendien zie ik haar meer als een zus van me. Karel en ik waren echt heel close met elkaar. En daarbij heb ik natuurlijk ook Lieke ontmoet. Ze zal voor mij altijd de zus van Karel blijven, en daarom voel ik ook niet meer voor haar als een broer/zus relatie. Je hoeft je qua Lieke dus absoluut geen zorgen te maken!’

Er valt zichtbaar een last van de schouders van Louise. Ik pak haar hand vast. ‘Er moet heel wat gebeuren, wil ik jou nog verlaten. Dan moet jij me niet meer willen, en zo te zien zit dat er voorlopig niet meer in!’
Het tovert een glimlach op het gezicht van Louise. ‘Nee, ik laat je zo snel niet meer gaan, Dave! Ik durf nu wel toe te geven, dat ik tot over mijn oren verliefd op je ben! Afgelopen nacht was moeilijk voor me, helemaal zonder jou!’
‘Ik heb je ook gemist. Dat gaat nog wel wat worden, volgende week!’
‘Ja, daar ben ik ook bang voor! Maar ik heb me voorgenomen uit te kijken voor het moment, dat je weer terug bent!’

‘Daar kijk ik nu al naar uit, maar nu ben ik nog hier! Maar er zit me nog iets dwars. Gisteren was je soms wel wat afwezig. Was het iets met Jack?’
‘Nee, dat was het niet.’
‘Maar er was dus wel iets?’
‘Ja, er is iets. Ik heb iets doms gedaan!’
‘Wat dan?’
‘Ik wil het nu nog niet vertellen. Het is ook zo stom!’
‘En wanneer wil je het me dan vertellen?’
‘Als je weer terugkomt. Ik wil niet, dat je met vraagtekens blijft zitten.’
‘Die vraagtekens heb ik nu al, zelfs voor je hier kwam. Dan heb ik liever, dat je het me vertelt!’

Louise twijfelt. Ik zeg dan: ‘Als we dit willen laten werken, dan moeten we eerlijk naar elkaar zijn! Ik ben net eerlijk geweest over Lieke, dus ik denk, dat ik wel het recht heb om wat eerlijkheid van jou te verlangen!’
‘Maar het is echt heel stom! Ik kan niet geloven, dat ik zo dom ben geweest!’
‘Dan zeg het gewoon! Want dit maakt het voor mij niet bepaald beter, hoor!’

Wat bits zegt ze dan: ‘Ik ben zwanger, nou goed?’
Ik kijk haar ruim een minuut bewegingsloos aan, met mijn mond open.
‘Dave? Alles goed met je?’
‘Sorry, dat was even heftig! Ik heb het toch goed gehoord? Je bent zwanger?’
Louise knikt, maar durft me amper aan te kijken.
‘Van wie dan?’
‘Van jou, droplul! Ik heb al een half jaar geen seks meer gehad met Jack! Dus van wie moet het anders zijn?’

Dan begin ik te lachen. En dan besef ik me, dat ik zelf net zo dom ben geweest.
‘Wat lach je nu?’
‘Ach, we zijn allebei dom geweest, Louise! Maar ik heb wel even nodig om dit te bevatten!’
‘Hoe bedoel je, allebei dom geweest?’
‘Nou, er zijn er twee nodig om zwanger te worden, Louise! Toen jij me zei, dat jij en Jack geen kinderen konden krijgen, ben ik er vanuit gegaan, dat jij degene was, die niet zwanger kon worden! Maar ik had me moeten beseffen, dat het Jack was, die je geen kinderen kon geven! Je had het steeds over je kinderwens. Dan had er bij mij toch ook wel een lichtje moeten gaan branden!’

Louise zucht opgelucht. ‘Ja, maar wat moeten we nu? Ik heb niet eens een huis om in te wonen, laat staan een kind groot te brengen! En bij mijn ouders gaat echt niet! Ze wonen nu kleiner, en ik pas nog maar net in de logeerkamer!’
‘Over dat zou ik me geen zorgen maken, Louise. Of is dit huis niet groot genoeg voor je?’
‘Wat bedoel je?’
‘Mijn huis! Lijkt me prima geschikt voor een gezin, lijkt je niet?’
‘Ja, maar dan moet ik hier gaan wonen!’
‘Zou je dat dan niet willen?’
‘Daar heb ik nog niet over nagedacht, Dave! Het komt allemaal zo plotseling en ik kan het zelf nog amper geloven, maar die test liegt niet!’
‘Wanneer ben je erachter gekomen?’
‘Gisteren, net na mijn werk. We hadden het op het werk over zwangerschap en zo. Dat kwam ook omdat we het over jou hadden. En ik ben al twee weken ’s morgens wat misselijk, maar meestal gaat het snel voorbij. En de laatste tijd zijn mijn borsten wat gevoeliger dan normaal. Het is niet onplezierig, maar ik kon de link niet leggen.
En toen ineens wist ik al wat er aan de hand was. Ik ben gewoon stom geweest, omdat ik met Jack me nergens zorgen over hoefde te maken. Hij kon me niet zwanger maken, helemaal onmogelijk! Nog voordat we trouwden, had hij zich laten helpen. Dus kinderen zaten er niet in. En daarom ben ik het ook helemaal vergeten! En dat laat me nu zo dom voelen! Hoe kan ik zoiets vergeten?’

‘Tja, gedane zaken nemen geen keer, Louise. We zullen er nu mee moeten leren omgaan. En ik ben een praktische denker, ik los graag problemen op!’
‘Ja, daar was ik al achter gekomen. Daarom doe je ook je werk zo graag!’
Ik knik. Dat is heel zeker waar!
‘Maar denk eens na over mijn aanbod, Louise! Ik zou het echt niet erg vinden! En de laatste paar dagen was je alleen maar hier! En om eerlijk te zijn, wil ik je graag hier hebben. Dicht bij me! En het feit, dat je nu zwanger bent van me, zorgt er alleen maar voor, dat ik nog meer van je ga houden!’

Louise wordt zo emotioneel en moet huilen. Ze huilt van blijdschap. Want ik zie door alles heen ook een glimlach. ‘Ik hou van je, Dave!’
‘Ik hou ook van jou, Louise! Met heel mijn ziel!’
‘Maar meen je het echt, dat je me hier wilt hebben?’
‘Ja, natuurlijk! Wat dacht jij dan? Het zal wel even wennen zijn, ik ben het gewoon niet gewend, dat ik met iemand moet samenwonen, maar ik ben niet de man, die jou in de kou laat staan! En ik ben gewoon praktisch. Ik hou van je, wil je dichtbij me hebben. Je bent zwanger, en je hebt geen huis. Ik heb wel een huis en ik wil straks een goede vader voor ons kind zijn. Zo moeilijk is dat aanbod niet, Louise!’

Louise staat op en omhelst me. Ze kust me over mijn hele gezicht. Maar ze is zo emotioneel, dat ze geen enkel woord kan uitbrengen! Glimlachend zeg ik: ‘Ik neem aan, dat dit een ja is?’
Ze knikt. ‘Ja! Dat wil ik graag! Misschien is het ook wel beter zo! Misschien dat ik je zo wat minder zal missen, omdat dit je thuis is!’

Ik trek Louise naar me toe en kus haar teder. ‘En dat is nog een reden, waarom ik je hier wil hebben. En dacht je, dat jij de enige was, die jaloers kon worden? Ik zag er erg tegenop om je alleen hier te laten. Louise, je bent een leuke, mooie vrouw, die nu weer vrijgezel is. En er lopen hier genoeg mannen rond, aan wie ik je kan verliezen! En dan ben ik nog vaak onderweg, hoe denk je, dat mij dat laat voelen? Nogal onzeker!’
Louise glimlacht. ‘Jij hoeft je evenmin zorgen te maken, dat ik je inruil voor een ander, Dave! Ik weet wel bijna zeker, dat ik geen enkele man kan vinden, die me zo laat voelen, dan jij me laat voelen! Maar is dit ook de reden, waarom je zo’n nadruk legt om me zo vaak te laten klaarkomen?’

Ik glimlach. Daar heeft ze me betrapt. Dat was inderdaad een grote reden om het te doen, maar ook omdat ik er zelf erg van kan genieten. Dus ik knik.
‘Zou je het dan ietsjes rustiger aan willen doen? Gisteren heb ik de hele dag met spierpijn rondgelopen!’
Ik lach. ‘Dat is ook weer niet de bedoeling! Maar ik doe het ook, omdat ik er zelf erg van geniet. Het geeft me veel voldoening om een vrouw te laten genieten en klaar te laten komen! Maar als je wilt, dat ik wat rustiger aan doe, dan doe ik dat! Voor jou zou ik echt alles doen! In feite ben je mijn eerste en enige liefde!’

Ze legt dan haar hand op mijn kruis en wrijft over mijn pik.
‘Maar nu nog even niet! Ik wil nu even lekker met je vrijen, maar eerst wil ik je vertellen, dat ik hier graag wil komen wonen! Maar hoe moet het dan met mijn spullen? Er zit veel tussen, dat hier niet meteen zou passen!’
‘Hey, als jij hier komt wonen, moet het ook een beetje van jezelf zijn! Ik heb je al verteld, waarom ik zo mijn huis heb ingericht. En ik weet zeker, dat jij er iets moois van kunt maken!’
Louise glimlacht. ‘Dank je, Dave! Je maakt me nu zo ontstellend gelukkig, ik heb er gewoon geen woorden voor! En ik zag hier echt heel erg tegenop!’

Ze trekt me dan mee naar de slaapkamer en zegt: ‘Mag ik je nu eens uitkleden?’
Ik knik. Ze kust me eerst, en tegelijkertijd maakt ze mijn blouse los. Ze geeft zich over aan haar eigen fantasie, en kust dan mijn borstkas en bijt speels op mijn tepels. Ik laat dan de blouse achter me vallen, en Louise kust dan mijn biceps.
‘Hmm, ik vind het wel sexy, dat je zo lekker gespierd bent! Het geeft me zo’n veilig en geborgen gevoel!’
Ik vind het wel leuk, dat Louise zich nu overgeeft aan haar eigen verlangens. Want zo leer ik weer, wat zij fijn vindt. En ze vindt dus duidelijk mijn lichaam sexy, een reden te meer om het in vorm te houden.
Ze maakt dan mijn broek los, die al snel op mijn enkels valt. Gelukkig heb ik instapschoenen aan, en kan dus gemakkelijk uit mijn schoenen en mijn broek stappen. Louise kan nu heel goed zien, hoe opgewonden ik ben, want er zit een hele flinke bobbel in mijn boxershort.

‘Die heeft er al flink zin in!’, giechelt ze. Ze geeft mijn pik dan de vrijheid en geeft er een kusje op. Maar dan stopt ze even en trekt haar eigen kleren uit, tot op haar ondergoed na. Het zorgt ervoor, dat mijn pik nog harder wordt, dan hij al was. En dan begint ze me heerlijk te pijpen. Ze neemt mijn hele pik in haar mond en ik kan alleen maar kreunen van genot. Ze legt er al haar passie in, en het duurt dan ook niet lang, voordat ik mijn orgasme voel opkomen. En net voordat het zover is, stopt ze.
‘O nee, nu nog niet klaarkomen! Dat wil ik allemaal in mijn kutje! Ik wil, dat je me lekker volspuit! Veel meer zwanger kan ik nu toch niet meer worden!’
Ik lach. ‘Nee, dat lijkt me onmogelijk!’

Ze maakt dan haar bh voor me los en trekt ook sensueel haar slipje uit. Daarmee houdt ze met gemak mijn pik stijf en gaat dan op haar rug in bed liggen, waar ze haar benen voor me spreidt. Ik kijk recht op haar roze kutje, en zie tussen haar schaamlippen al wat geil parelen. Ik twijfel dan ook geen moment en breng mijn pik naar haar geile kutje. Maar het voelt voor ons allebei nu wel wat vreemd, want ergens in de afgelopen drie weken heb ik haar op deze manier zwanger gemaakt. Maar erg lang maak ik me er niet druk om, want als mijn pik in haar kutje glijdt, is dat het laatste waar ik aan denk! Als ik helemaal in haar zit, klemt Louise haar benen om me heen en samen bewegen we op het ritme van mijn stoten.
Het feit, dat ze nu zwanger van me is, windt me meer op, dan ik had verwacht en het maakt me ook supergeil! Maar ik wil wel, dat het langer duurt. Maar Louise moedigt me aan en zweept me op, en smeekt me haast om haar kutje te vullen met mijn zaad. En dan gebeurt het onvermijdelijke, ik voel mijn orgasme opkomen en met een harde kreun spuit ik in haar kutje, en op datzelfde moment komt Louise ook klaar, en begraaft haar nagels in mijn rug en ze klemt me volledig vast met haar benen. Het is gewoon geweldig!
Hijgend blijf ik op haar liggen, want Louise is nog niet van plan me los te laten.
‘Ben ik niet te zwaar voor je?’
‘Dit vind ik zo fijn, Dave! Verpest het nou niet!’

Maar na enkele minuten zo gelegen te hebben, word ik dan toch te zwaar en laat ze me los. Ik rol van haar af en mijn inmiddels gekrompen pik glijdt uit haar kutje. Louise kreunt misnoegd.
Dan zegt ze: ‘Als je zo op me ligt, dan geeft me dat zo’n volmaakt gevoel, Dave! En dat voelt echt heerlijk, zo compleet!’
‘Dan zal ik daar voortaan rekening mee houden!’

Ze glimlacht. We komen wat op adem en dan zegt ze: ‘Ik hoop, dat we dit nog heel erg vaak gaan doen!’
Ik lach. ‘Maar dan moeten we wel wat gaan verzinnen voor over negen maanden, want om nu meteen een hele serie kinderen te gaan verwekken…’
Louise lacht hard. ‘Nou ja, ik zou wellicht nog wel een tweede willen, maar dan is het toch wel genoeg hoor!’
‘Dat zien we dan wel. Pff, nu hakt het er even bij mij in, hoor! Over negen maanden ben ik opeens vader! Wow, dat is nog eens life-changing!’
‘Dat hoef je mij niet te vertellen, Dave! Ik besef het zelf ook nog maar amper!’
‘Dan moesten we maar eens haast maken om je hier te laten wonen!’
‘Kan snel geregeld zijn, Dave. Mijn spullen staan nu opgeslagen in de loods van mijn broer Richard! Als ik hem bel, zal hij ze wel willen brengen!’
‘Ik zou zeggen, bel hem dan maar! Het zou mij ook beter laten voelen, als ik weet, dat je ook echt hier woont en voor mij kiest.’
Louise komt overeind. ‘Dan ga ik me toch eerst even opfrissen. Ik vind het niet zo prettig, als ik hem bel, en ik ruik nog steeds naar seks!’
‘Het is geen beeldtelefoon!’
‘Weet ik, maar dat wil niet zeggen, dat ik me er prettig bij voel, als ik dan met mijn broer bel!’

Zonder mijn antwoord af te wachten staat ze op en loopt naar de badkamer, waar ik al snel de douche hoor lopen. Ik trek het bed weer recht en lucht de ruimte, want die ruikt inderdaad wel wat naar seks. In de tussentijd is Louise klaar en duik ik ook even de douche in, en als ik klaar ben, heeft Louise al met haar broer gebeld.
‘Richard had nu wel even tijd. Hij had al van mijn ouders gehoord, dat ik iets met jou had. En hij zei me, dat hij honderd keer liever jou als zwager had, dan Jack. En ik heb ook mijn ouders gebeld, die komen even helpen.’
‘Maken we dan ook al bekend, dat je zwanger bent, of wachten we nog een tijdje?’
‘Meestal wordt het pas later bekend gemaakt, zo rond de tiende week. Ik ga mijn moeder vragen, of ze het tot dan geheim wil houden.’
‘Weet ze het al?’
Louise knikt. ‘Ik moest er met iemand over praten! En wat dat betreft is mijn moeder mijn beste vriendin! Met haar kan ik echt over alles praten!’
‘Dus ze wist het al, voordat ik het wist?’
‘Vind je het erg?’
‘Nee, waarom zou ik dat erg vinden? Ik ben gewoon blij, dat je het me verteld hebt, al komt het wel als een mokerslag aan!’

Een kwartier later zijn de ouders van Louise er al. Haar vader is wat terughoudend met zijn enthousiasme, omdat hij vindt, dat Louise wel heel erg snel gaat. Nu al bij haar nieuwe vriend intrekken, die ze maar nauwelijks kent? Maar natuurlijk weet hij de achterliggende gedachte niet. Maar ik begrijp hem heus wel, en als ik hem vraag om me even mee te helpen om wat plaats te maken in de logeerkamer, waar we dan zolang al de spullen van Louise gaan neerzetten, zegt hij me dan ook meteen: ‘Gaan jullie niet wat te snel?’

Ik zucht. ‘Misschien wel. Maar Louise zat ermee, dat ze me zo mist, als ik straks weg ben. En door hier te gaan wonen, kon het haar wat gemakkelijker maken. Bovendien zal ze de komende dagen bezig genoeg zijn om haar spullen uit te pakken en hier en daar wat veranderingen te maken. Het is voor mij ook een flinke stap, hoor! Ik ben al zo lang alleen! Maar het is voor mij ook een geruststelling, als Louise hier is.
Het zal niet lang duren, voordat iedereen te weten komt, dat ze gaat scheiden van Jack, zo’n nieuws gaat altijd wel snel. En ze is mooi, leuk, aantrekkelijk. Daar komen mannen op af, als vliegen op een honingpot! Als ze hier in mijn woning woont, schept dat toch een soort wederzijds verplichting. En natuurlijk is dat geen garantie, maar ik zou me er wel beter bij voelen. En lukt het niet, dan is ze voor mij niet verplicht hier te blijven. Het is gewoon vrijblijvend, en ik ga haar ook niet vragen om bij te dragen in de kosten. ten minste nu nog niet. Laten we eerst maar eens kijken, hoe we dit werkend gaan krijgen!’

‘Daarom mag ik je ook, je hebt een heldere blik, en je bent ook realistisch. Want als je het zo bekijkt, dan snap ik jullie beweegredenen. En ja, ik heb Louise nog nooit zo verliefd gezien! Zelfs niet toen ze nog jong was! Dus jullie leggen nog niets vast?’
‘Nee, voorlopig nog niet. Daar hebben we het nog niet eens over gehad! Eerst eens kijken, hoe het loopt. Maar ik hoop, dat ze nog heel erg lang hier zal blijven.’
‘Hoelang?’
‘Tot we oud en bejaard zijn?’
‘Dat wilde ik horen! Nou ja, dat zet ik mijn twijfels maar opzij, Dave!’
Niet veel later komt Richard met zijn bus en aanhanger, en ik vraag me, hoe we dit allemaal in de logeerkamer gaan krijgen.

Gelukkig is er nog een kamer, waar we de rest in kunnen zetten. Ik maak dan ook kennis met Richard, maar dan als toekomstige zwager. Hij kan er wel om lachen.
‘Doe je wel een beetje rustig met mijn zusje? Niet dat ik klachten hoor! En anders moet ik mijn rekeningen flink omhoog schroeven…’
Ik lach. ‘Geen zorgen, en trouwens je weet, hoelang ik al verliefd op Louise ben. Dacht je, dat ik zo gek was, om het allemaal te vergooien?’
Lachend zegt Richard dan: ‘Ik denk, dat je één ding over Louise nog niet weet, en ze zal me vermoorden, als ik dit tegen jou vertel. Maar ik doe het toch!’
‘Nu maak je me flink nieuwsgierig!’
‘Jij was niet de enige met een crush. Louise was vroeger super verliefd op jou!’
Ik kijk geschokt. ‘Dat meen je niet!’
‘Ik kan het je bewijzen!’

Hij rommelt in een doos en haalt daar een dagboek uit.
‘Ze weet niet eens meer, dat ze deze nog steeds heeft. Stond bij mij op zolder. Zal daar wel terecht zijn gekomen, toen ik het huis uit trok. Maar ik wist al, wat erin stond. Heb haar dagboek eens gelezen, terwijl dat niet mocht.’
Hij bladert in het dagboek en laat me een paar dingen lezen. Ik sta echt met mijn oren te flapperen. Dan doet hij het dagboek weer dicht. ‘Zo, als ik je nog meer laat lezen, dan kan ik mijn eigen grafkist gaan bestellen!’
Ik lach. ‘Maar bedankt, dat je me dit hebt laten zien! Dus Louise weet helemaal niet, dat ze dit dagboek nog heeft?’
‘Dat weet ik heel zeker van niet!’
Ik kijk even in de logeerkamer rond, waar we nu staan. ‘Hier is ze nog wel een tijdje zoet mee!’
‘Die is echt nog niet klaar, als jij weer terugkomt!’

Ik krijg dan plotseling een idee. Ik loop naar mijn laptop en open mijn agenda en mijn mailbox. De klant in Saudi Arabië had me vanmorgen gemaild, of ik de afspraak niet kon verzetten, omdat hij bij een andere vestiging een wat groter probleem had, en om die reden wil hij de afspraak verzetten. Maar de afspraak staat al ruim een jaar, en ik kan niet altijd schuiven met mijn planning. Ik heb al snel een nieuwe datum gevonden, en stuur meteen de afspraak door. Want gelukkig heeft mijn klant al nieuwe datums voorgesteld, die gelukkig passen. Het omboeken van het ticket is ook geen probleem, wel handig als je regelmatig vliegt, dan is het veel gemakkelijker om vluchten om te boeken.

En vervolgens bel ik de baas van Louise op, die ik toevallig goed ken.
‘Isaak Rombouts.’
‘Hey Isaak! Met Dave!’
‘Hey, wat bel je nog laat!’
‘Sorry, maar ik heb een vraag aan je. Denk je, dat je Louise een weekje kunt missen?’
‘O ja, jullie zijn nu samen! Leuk voor je, man!’
‘Dank je, Isaak. Maar denk je dat het kan?’
‘Ze heeft nog meer dan uren genoeg, hoezo?’
‘Ik wil haar een weekje naar de sneeuw meenemen. Maar ze mag van niets weten!’
‘O, leuke verrassing dus?’
‘Ja, dat is de bedoeling. Een vriend van me heeft een prachtige blokhut, en hij vraagt me al tijden, of ik er niet eens naar toe wil. En ik heb toevallig een dienstreis, die verplaatst is, dus ik heb een ruime week vrij. Ik wil gewoon een week met Louise alleen zijn, ook om haar beter te leren kennen en zo.’
‘Stuur me de data door, dan regel ik het voor je. Komt goed!’
‘Dank je, Isaak!’

Ik hang op en bel dan met mijn Belgische vriend Remy. Hij is een echte Waal, en praat bij voorkeur in het Frans, maar daar heb ik dan weer geen moeite mee. Hij wenst me al meteen een gelukkig nieuwjaar en ik vertel hem dan van mijn plan.
‘Dus ik moet een klant van je spelen? Zodat je nieuwe vriendin het helemaal niet in de gaten heeft?’
‘Ja, dat is de bedoeling. Heb je nog een gaatje voor me?’
‘Wanneer?’
‘Vijftien januari. En dan ongeveer een week.’
‘Dan zal je genoegen moeten nemen met mijn nieuwe blokhut, die is wel wat kleiner, maar aangezien jullie met twee zijn, moet dat geen probleem zijn! Maar dan wil ik wel, dat je nog eens nadenkt over het voorstel, dat ik je gedaan heb!’
Ik zucht. ‘Goed, ik zal erover nadenken, maar ik weet niet of ik je dan al antwoord kan geven! Zoiets moet je goed overwegen!’
‘Dus je bent het niet vergeten? Nou, dan heb ik wel een gaatje voor je, en ik zal de perfecte klant voor je spelen!’
‘Dank je, Remy! En doe de groeten aan Josaine!’
‘Doe ik!’

Richard heeft alles gevolgd. ‘Zo, dat is ook weer geregeld!’
‘Heb je nu een verrassingsvakantie voor Louise geregeld?’
‘Ja, handig als je de juiste mensen kent! Het is niet zo heel ver weg, in de Ardennen, wat onder Chaudfontaine. Een vriend van me heeft daar enkele blokhutten, die hij verhuurt.’
‘Dus een korte vakantie, terwijl je net bent geweest?’
‘Min of meer een soort werkvakantie. Ik heb in die regio een aantal klanten liggen, hoor! Niet dat ik er een ga bezoeken, want ik wil Louise laten zien, dat ik het echt serieus met haar meen!’
‘Ik waarschuw je wel even, dat Louise niet echt een liefhebber van sneeuw is!’
‘Ik was ook niet van plan om te gaan skiën of langlaufen. Daar kun je ook andere leuke dingen doen!’
‘En ze houdt ook niet altijd van verrassingen!’
‘We zullen zien, Richard! Soms moet je een beetje risico nemen!’

Tegen elf uur is gelukkig weer iedereen de deur uit en maak ik mijn koffer voor de volgende morgen klaar. Louise is in de badkamer bezig zich klaar te maken voor de nacht en borstelt haar lange bruine haren. Ze ziet me in de spiegel de badkamer in lopen en ik geef haar een kusje in haar nek.
‘Ik heb hier nog wat voor je, dat je nodig zal hebben.’
Ze draait zich om. ‘Wat dan?’
‘Wat dacht je van een sleutel van het huis en de alarmcode van de installatie?’

Louise lacht. ‘Ja, dat lijkt me wel handig! Anders moet ik een hele week bij mijn ouders gaan logeren, terwijl al mijn spullen hier liggen!’
‘En als je me even je telefoon geeft en ontgrendeld, dan zal ik je de app installeren, waarmee je hier alles kunt bedienen. Want die zal je nog wel moeten aanpassen, want standaard staat die zo ingesteld, dat het meeste uitgeschakeld is, omdat ik niet thuis ben. Het is gekoppeld aan mijn agenda, die zal ik trouwens ook meteen aan jouw agenda zal koppelen. Dan weet je altijd, waar ik naar toe ga, en wanneer ik weer weg moet.’
‘Ow, dat is wel fijn om te weten!’

Ze geeft me haar telefoon en het koppelen van de agenda stelt echt niets voor. De app voor de domotica is wat lastiger, evenals de app, die bij de alarminstallatie hoort. Dan geef ik haar de telefoon weer terug. Ze bekijkt meteen de agenda. Ze ziet meteen de verandering voor de reis over een paar weken.
‘Ik dacht, dat je naar Saudi Arabië moest?’
‘De klant heeft de afspraak verzet. Dus heb ik een andere afspraak naar voren gehaald. Dat is niet zo heel ver weg, de Ardennen.’
‘Dus je kunt dan ’s avonds weer thuis zijn?’
Ze kijkt me hoopvol aan. ‘Dat zal niet lukken, Louise. Ook al is het niet ver, rond deze tijd zal er sneeuw liggen en dan rij je toch al snel drie tot vier uur. Dan overnacht ik liever daar ergens.’
Ik moet glimlachen, als ik haar teleurgestelde gezicht zie.
‘Jammer! En je bent dan daar een hele week?’

Ik knik. ‘Ik heb daar meer klanten zitten. Als ik dan toch daar ben, kan ik die meteen afgaan, hoef ik daar voorlopig niet meer naar toe!’
‘Zou ik dan niet met je mee mogen?’
Ik glimlach nu zichtbaar. ‘Dat is niet zo’n trip als in Mexico, Louise! Dit is echt heel erg saai! Bovendien kun je daar met al die sneeuw ook niet zomaar even rondwandelen.’

Ze kijkt best teleurgesteld. En op dit moment is dat precies, zoals ik het wil hebben. Maar ik had kunnen weten, dat Louise niet zo heel snel opgeeft. En daar kom ik de volgende dag al achter, als ik een mail van Isaak krijg.
‘Louise heeft zojuist een verlofaanvraag ingestuurd voor de periode, die jij me ook heb ingestuurd. Wat moet ik daarmee doen?’
‘Zeg maar, dat je met de bezetting niet uitkomt. Maar keur haar verlof nog niet af, en zeg dat je gaat kijken, wat je kunt doen!’
‘Komt goed!’

Ik pak dan mijn handbagage even uit het luik en haal daar een boek uit. Het is het dagboek van Louise, die Richard me heeft getoond. Eigenlijk is het een doodzonde om die te lezen, maar ik wil gewoon weten, hoe ze toen over me dacht. Toen ze dit schreef, was ze dertien, net voor haar veertiende verjaardag. Het dagboek is echt heel erg persoonlijk, en ik krijg al snel een inblik in haar leven toen. Haar frustraties, maar ook de leuke dingen. En ik kom erachter, dat ze eigenlijk helemaal niet zo’n goed band had met Manuela, hoewel dat nu wel anders lijkt.

En dan duikt voor het eerst mijn naam op. Ik kan me die dag nog goed herinneren. Een paar jongens waren de meiden aan het pesten, en ik stond op en hield ze tegen. Dat ze daarna hun pijlen op mij richten, kon me niet schelen. Ze kwamen aan Louise, en ik zou echt alles doen om haar te beschermen. En daar schrijft ze over.
‘Lief dagboek. Vandaag heb ik iets meegemaakt, wat wel indruk op me gemaakt heeft. Dave, die al tijden verliefd op me is, kwam voor me op, toen wat oudere jongens het nodig vonden om ons te pesten. De jongens gingen toen met hem door, maar het leek net alsof Dave het helemaal niet erg vond! En ik weet zeker, hij deed het voor mij! Dat vind ik echt zo lief van hem! Ik denk nu ook anders over hem. Eerst vond ik hem zo saai! En hij is ook heel erg verlegen. Maar dat deed hij wel voor mij!
Heb ik het dan al die tijd dan verkeerd gezien? Want de laatste tijd begint hij wel te groeien en is hij ook niet meer zo jongensachtig. Als Ronny nu niet mijn vriendje was, en Dave zou me vragen, weet ik nog niet, wat ik zou doen. Ronny deed in ieder geval niets, toen die jongens me aan het pesten waren! Maar Dave wel!’

Een stuk verder schrijft ze weer over mij.
‘Ik heb het uitgemaakt met Ronny. Hij denkt echt alleen maar aan zichzelf, en ik vind het helemaal niet leuk, dat hij de hele tijd aan mijn borsten wil zitten! Vanmorgen per ongeluk tegen Dave op gebotst. Gelukkig had hij niet gezien, dat ik moest blozen. Ik begin hem steeds leuker te vinden, maar schijnbaar durft hij me niet te vragen, of zelfs maar een woord tegen me te zeggen!’

Dan is er een hele tijd niets, maar dan zie ik een hele passage over een voorval, die me maar al te bekend voorkomt.
‘Lief dagboek. Ik ben vandaag zo boos geweest op Manuela! Ze heeft Dave zo gekleineerd, toen hij haar vroeg om samen een koppel te vormen voor het project op school. Ik zat al aan Danny gekoppeld, Dave kreeg niet eens de kans om me te vragen, en ik durfde Dave zelf niet te vragen!

Maar ik dacht echt, dat Dave zou gaan huilen. Maar dat deed hij niet, maar hij rende wel weg. Ik heb hem de hele dag niet meer gezien.’
De volgende dag staat er: ‘Vandaag met Manuela gepraat. Ik had haar uitgescholden voor trut, omdat ze Dave zo’n pijn heeft gedaan. Maar Manuela vertelde me, dat het niet de bedoeling was, om hem zo’n pijn te doen. Ze had Dave willen bewegen om hem naar mij te sturen. Ze had door, dat ik stiekem verliefd op hem was. Stomme manier om dat te doen, maar ik ben nu niet meer zo boos op Manuela! Maar ik heb Dave de hele dag niet gezien. Zijn moeder heeft hem ziek gemeld.’

En vanaf die dag staat er iedere dag iets over me geschreven. Ik kan mijn eigen ogen niet geloven, en uiteindelijk sluit ik het dagboek, omdat ik niet alles wil lezen. Dit was al over het randje, maar het heeft alles wel in een nieuw perspectief gezet. Ze was ook toen al verliefd op me, en ik heb het niet eens gemerkt!

Als ik het dagboek terug in mijn tas wil stoppen, valt er plots een klein briefje uit. Ik raap het op en kijk, wat erop staat. Ik moet even schrikken, als ik het briefje lees. Het is zo’n klein briefje, waarin je op die leeftijd wel eens vaker iemands aandacht probeert te trekken. Maar op dit briefje staat, dat ze verkering met me wil. Maar het is nooit opgevouwen en heeft dus al die tijd in haar dagboek gezeten. Ik stop het weer terug, maar het heeft me wel een fijn warm gevoel gegeven. Ze hield toen ook al van me!

Gelukkig is er wifi aan boord en ik pak dan mijn laptop en maak een videoverbinding naar Louise. Het duurt even, ze zal wel druk bezig zijn met haar spullen uitpakken.
‘Hoi, Dave! Gaat alles goed?’
‘Ja, alles prima hier! Lukt alles met uitpakken?’
‘Pff, ik wist niet, dat ik zoveel spullen had! En ik dacht net nog aan je!’
‘Ik ook, en ik wilde je stem even horen. Dit valt me zwaarder, dan ik dacht!’
Louise lacht. ‘Ik heb nog geen tijd gehad om te lang over je na te denken…’
‘Ik had al zo’n vermoeden! Maar ik wilde je alleen maar even zeggen, dat ik je heel erg mis!’
‘Dat is lief! Ik mis je ook! Maar ik ga verder, anders krijg ik het niet eens af, voordat jij weer terug bent!’
Ik glimlach. ‘Is goed! Veel plezier!’
‘Hou van je! Goede vlucht en ik zie je over vier dagen weer!’

Ik doe mijn laptop dicht en leg hem weg. Mijn buurman zegt: ‘Dat was je vriendin? Ze is erg mooi!’
Ik glimlach. ‘En we wonen net samen. Dus dit is wel even moeilijk! Maar gelukkig is er nog de digitale techniek!’
‘Ow, gefeliciteerd! Ga je voor zaken naar Johannesburg?’
‘Een klant bezoeken. Die heeft last van een slecht functionerende vergister.’
Wat is dat voor een ding?’
‘Dat hebben ze nodig voor het maken van het maken van een bepaald drankje. Het heet Drakenbloed, ooit van gehoord?’
‘Ja, dat ken ik wel! Dat is best bekend!’
‘Die vergister werkt met schimmels, om de inhoud te laten fermenteren. En om een of andere reden lukt het ze niet om het weer goed te krijgen, dus ga ik er naar toe om te kijken, of het mij wel lukt. Dat is immers mijn specialiteit!’
‘Ah, dan moet jij Dave Lanschot zijn!’

Ik kijk de man verbaasd aan. ‘Kennen we elkaar?’
‘Nee, maar ik ga toevallig ook daar naar toe! Ik overweeg in dat bedrijf te investeren, en ze hadden me al verteld, dat ze problemen hadden. En dat ze een specialist erbij gingen halen, die destijds hen geholpen had de vergister op te zetten. En daarbij noemden ze jouw naam!’
‘Ach, wat een kleine wereld! En uw naam is?’
‘Johan de Koningks met ks op het einde.’
We geven elkaar een hand en we beginnen een leuk gesprek.
‘Ik had u even gegoogeld en u schijnt nogal een goede expert te zijn!’
‘Leuk om te weten, dat mijn faam me vooruit gesneld is!’
‘En u gaat de hele wereld over?’
‘O ja, afgelopen jaar heb ik ruim tweehonderdduizend mijl gevlogen.’

De man fluit eens door zijn tanden. ‘Dat is niet misselijk! En verdient het goed?’
‘Ik mag niet klagen. Er zijn niet veel experts op dit gebied. Wel wannabees, maar die missen zoveel kennis, dat de meeste klanten op hangende pootjes terugkomen. Je leert dit vak niet goed zonder de juiste mentor. Ik heb dat geluk wel gehad. Helaas leeft mijn mentor niet meer.’
‘Dat is altijd spijtig! Mijn excuses, als ik hierover doorvraag, maar ik doe dit voor mijn zoon. Die heeft net zijn studie laborant afgemaakt, en droomt ervan om de wereld te zien. Hij heeft plannen om een wereldreis te maken, nu hij zijn school afmaakt heeft, maar ik zie hem liever aan het werk gaan. En zoiets als u doet, dat zou voor mijn zoon werkelijk op maat geknipt zijn! Zou u overwegen om uw kennis verder te geven?’
‘U bedoelt mentor worden? Ja, maar ik heb er nog niet directe plannen voor. Maar dit vak leer je niet in enkele jaren. Er is gedegen kennis voor nodig. Dat uw zoon laborant is, dat is gunstig, maar hij moet het wel willen om lange tijd van huis te zijn.’
‘Dus u zou bereid zijn om het te doen? Het hoeft ook niet voor niets, ik wil er best wel voor betalen!’
‘Dat zal niet nodig zijn. Ik heb wel iets voor ogen, zoals ik door mijn mentor ben opgepikt. Hij nam me toen in loondienst. Ik kreeg niet erg veel betaald, maar na een tijdje liet hij me ook zelfstandig gaan, en liet me voor hem werken. Zo verdiende hij alles weer terug, alle kosten, die hij in me gestoken had. Ik zou dat moeten uitwerken, en ik heb zijn notities en aantekeningen nog. Dus ik kan terugkijken, hoe hij dat gedaan heeft. Maar ik sta er in ieder geval niet negatief tegenover!’
‘Weet u wat? Ik geef u mijn visitekaartje, en laat me maar weten, wat u kunt bedenken. En ik ben eventueel ook bereid een deel van de kosten op me te nemen. Ik heb namelijk liever, dat hij met u de wereld rondreist, dan dat hij dat in zijn eentje doet! Dat is me namelijk wel een en ander waard!’

Ik begrijp de zorgen van de man wel. Die zorgen hebben mijn ouders ook gehad, maar ik had het geluk, dat Karel al genoeg geld had. Op zich staat me dit plan wel wat aan. Het zou me een mogelijkheid geven om mijn werk voort te zetten, terwijl ik steeds meer thuis zou kunnen blijven. Natuurlijk zou ik dan nog wel eens op reis moeten, maar dan niet meer zo vaak. Als ik een ander voor me zou kunnen laten werken, die ik zelf heb in geleerd, dan zou ik mijn plannen om vroeg te gaan rentenieren kunnen houden! En wellicht wil mijn toekomstig kind ook nog wel gaan studeren. Dat is ook niet echt goedkoop, daar zou ik dan ook wat meer geld voor opzij kunnen leggen…

Ik bedank de man en probeer dan nog een beetje te gaan slapen. Dat lukt me niet echt, omdat er om me heen vele, nogal luide gesprekken worden gevoerd. Maar met een koptelefoon op met muziek lukt het me toch een tijdje te slapen. Het is al donker, als we in Johannesburg landen, en ik ben moe van de reis. En morgenvroeg word ik al in alle vroegte opgehaald om naar de brouwerij te gaan. Ik besluit meteen naar het hotel te gaan en vroeg te gaan slapen. Ik bel eerst Louise op, dat ik veilig ben aangekomen en ga dan meteen slapen.

’s Morgens word ik al op tijd wakker en gun me een zeer royaal ontbijt, omdat ik weet, dat de reis in de auto meer dan zes uur zal duren. Een stop om te gaan eten, dat zit er niet in. En dan maar hopen, dat ik het probleem snel kan oplossen. En dan moet ik nog even daar blijven om te installatie te testen, en pas dan kan ik weer terug naar huis toe. Weer een zes uur durende autorit in de hitte en dan weer elf uur vliegen naar huis toe. Het is niet echt een trip, waar ik naar uitkijk. Maar gelukkig zit Johan ook in de wagen, en hij vertelt me, dat hij met zijn zoon gebeld heeft, en dat die ook wel open staat voor zo’n werk.

‘Laat hem mij een cv sturen en een motivatiebrief. En dan nodig ik hem wel uit voor een gesprek, want ik moet ook weten, of ik hem wel iets kan leren. En bovendien moet er een klik zijn, anders gaat het bij voorbaat al niet werken!’
‘Ga ik voor u regelen!’

Na zes uur hobbelen over niet al te beste wegen, komen we aan bij de brouwerij. Ik ben blij, dat we er zijn, en ik ga meteen aan de slag. De vergister is een enorme tank, die onder een bepaalde druk wordt gehouden. Ze vertellen me, dat de inhoud steeds te zuur wordt, waardoor ze veel van het vergiste product moeten weggooien. Gelukkig heb ik de tekeningen van de installatie op mijn laptop geladen voor ik van huis ging, en begin met kijken, wat er allemaal mis zou kunnen zijn. Ik bekijk de bedieningspanelen, lijkt verder allemaal wel in orde te zijn. Dan ga ik kijken, of ze soms iets verkeerd hebben gedaan met de installatie. Dat komt nogal veel voor, vaak zijn vele oorzaken bedieningsfouten. Dus ik loop de installatie, ondanks de hoge temperatuur, nauwgezet na. En opeens valt me iets op. Er mist iets.
‘Kan iemand me vertellen, waar de ontluchtingsfilter is?’

De man, die me begeleidt, antwoord: ‘Zolang als ik hier werk, heeft daar niets op gezeten!’
‘En hoelang werkt u al hier?’
‘Vier jaar, mijnheer!’
Ik laat hem op mijn laptop zien, hoe de filter eruit moet zien.
‘O, die heb ik een tijdje op de schroothoop zien liggen! Was dat ding daarvoor?’
‘Ja, en heel erg noodzakelijk! Ik denk, als we die weer terugplaatsen, dat het probleem opgelost is!’
‘Dat zal ik meteen gaan kijken, of die er nog ligt!’
De man haast zich weg en drie kwartier later komt hij met lege handen terug.
‘Sorry, mijnheer! Ik kan hem niet meer vinden!’

Ik heb zelf ook al gezocht in de loods, en ik ben daar wel de vervangfilters tegen gekomen. Ze zijn wel over datum, maar het is beter dan niets. Daar moet ik dus nieuwe voor bestellen, maar met de filters kan ik wel een nieuwe behuizing laten maken.
Ik roep dan de eigenaar van de brouwerij erbij en leg hem uit, wat het probleem is. Hij staat verbaasd te kijken. ‘Dus het ontbreken van die filter zorgt er dus voor, dat alles zuur wordt?’
‘Ja, en ook dat de kraan dichtgedraaid is. Die filter zorgt ervoor, dat er verse lucht in de vergister komt. En zonder zuurstof sterven de schimmels en wordt alles zuur!’
‘Aha! Dus als ik die kraan open draai, dan zou het weer goed moeten komen?’
‘Ja, daar komt het wel op neer. Maar er is een klein probleem, u weet ook, dat die lucht enorm stinkt. Daarom zit die filter er ook. Die zorgt ervoor, dat de stank minder wordt. Maar dan moet die wel regelmatig vervangen worden, anders helpt het ook niets!’
‘Is dat dan nooit gedaan?’
‘Nou, de doos met filters, die ik toen heb laten komen, staat er nog steeds en zo te zien zijn die filters nooit vervangen. En hebben ze de kraan dichtgezet om de stank weg te krijgen, en daarna de hele filter verwijderd. Dat is wat er, naar mijn mening is gebeurd!’
‘En kunnen we die filter dan niet meer terugplaatsen?’
‘Als die er nog was, dan wel! Maar ik denk, wel, dat we een nieuwe behuizing kunnen maken. Heeft u hier iemand, die kan lassen?’
‘Ja, Oboloo kan goed lassen. Moet ik hem halen?’
‘Ja, en kunt u dan ook voor een leeg olievat zorgen? Het liefst een tweehonderd liter vat!’
‘Gaan we regelen voor u!’

Vier uur later hebben we een geheel nieuwe behuizing voor de filters gebouwd. Met wat benzine stoken we de binnenkant van de filterbehuizing uit, zodat er geen oliebesmetting aan de filters kan plaatsvinden. En dan plaatsen we de filters, die eigenlijk wel verlopen zijn, in de behuizing en plaatsen alles terug op de installatie. En voor de zekerheid heb ik ook de kraan laten verwijderen, zodat die niet meer dichtgedraaid kan worden. Het heeft wel als nadeel, dat de installatie stilgelegd moet worden, als de filters vervangen moeten worden, maar dat is minder erg, als de kraan dichtgedraaid laten. Want dat zou weer gaan gebeuren, en dan zou waarschijnlijk de filter wel weer verdwijnen. Het vervangen van de filters duurt maar enkele minuten, en dan kan de installatie weer meteen aan. Maar daarmee is het nog niet gedaan. Ik heb de enorme tank helemaal leeg laten maken, en schoon laten maken. En voordat ik de installatie weer laat vullen, inspecteer ik de binnenkant van de tank grondig.

Maar de mannen hebben hun werk goed gedaan. Ook de leidingen zijn goed schoon, dus alle zure resten zijn verwijderd. Het is dan al avond, voordat ik klaar ben, en in de nacht wordt de tank weer gevuld. Maar dat duurt wel enkele dagen, en dan duurt het nog een hele tijd, voordat de vergisting zal plaatsvinden. Zolang kan ik niet wachten, maar ik kan nu wel alvast een systeemcheck doen, en alles lijkt goed te werken. Johan heeft het allemaal van dichtbij bekeken, en is best onder de indruk van mijn deskundigheid.
‘Dus je moet niet alleen verstand hebben van schimmels, maar ook van installaties?’
‘Tja, dat hoort er nu eenmaal bij! Het is allesomvattend! Je moet de juiste omstandigheden creëren om het gewenste proces op gang te helpen. Die schimmels hebben een bepaalde temperatuur en druk nodig, maar ook zuurstof. Zonder zuurstof gaan ze dood. En dan krijg je verzuring. En die filters zijn er puur voor om de tank onder druk van verse zuurstof te voorzien. Dit probleem komt wel vaker voor. Ik heb meer klanten met dit soort vergisters, en daar heb ik het al eerder meegemaakt, dat ze de kraan sluiten om de stank tegen te gaan. Terwijl als ze de filters regelmatig vervangen, de stank behoorlijk verminderd wordt.

Helemaal krijg je het toch niet gefilterd. Maar buiten de kennis van de installaties en schimmels, moet je ook inzicht hebben, hoe de mensen hier werken. Zoiets zou in Nederland werkelijk nooit gebeuren, maar hier zijn ze soms wat lui. Komt ook door de temperatuur. En het is echt geen lolletje om die filters in de volle zon te vervangen. Het stinkt flink, dus niemand doet dat graag.

Dus laten ze dit karwei liever liggen, en dan krijg je dit. Het komt er dus op neer, dat een gebrek aan discipline en gebrek aan de juiste kennis van degene, die de installatie moeten bedienen, afwezig was. En zo zal ik het ook in mijn rapport schrijven.’
‘En u denkt, dat straks weer alles goed zal werken?’
‘O ja, daar heb ik geen twijfel over! Alles is schoongemaakt, dus er zit ook nergens nog iets zuurs in, de filter werkt weer en ik heb verder geen defecten gevonden. Over veertien dagen weten we meer, maar ik zeg, dat het dan gewoon goed werkt, als ze die filters maar blijven vervangen!’
‘Nou, dan weet ik ook meteen, waarom u zo geroemd wordt om uw expertise! Dan bent u uw geld meer dan dubbel waard! En ik weet zeker, dat Robby dit ook leuk werk gaat vinden! Hij is wel laborant, maar hij werkt veel liever met zijn handen.’

Johan praat dan een tijdje met de eigenaar van de brouwerij en komt dan naar mij toe.
‘Zo, ik heb net Dean gezegd, dat ik best wil investeren in zijn brouwerij, maar dan moet hij me garanderen, dat de filters van de vergister regelmatig worden vervangen en dat u daar minstens eens per jaar op toeziet, dat de installatie goed werkt.’
‘Nou, dan zou het misschien wel eens goed kunnen komen! Doet u dat meer, investeren in zulke bedrijven?’
‘Ja, dat is mijn beroep! Ik doe veel aan hulp van kleine bedrijven. Ik voorzie ze dan van krediet, en dan krijg ik een deel van hun winst, terwijl ze tegen gunstige voorwaarden mijn geld kunnen lenen. Het is een riskante business, maar ik doe het niet voor het geld. Dat heb ik al genoeg! Maar zo kan ik in deze landen goede dingen doen, en er proberen voor te zorgen, dat de mensen het hier beter krijgen. Normaal investeer ik niet zo snel in een brouwerij, want er gaan hier ook veel levens kapot aan drank. Maar Drakenbloed wordt gezien als een luxe drank, dus het wordt niet zo snel veel gedronken, terwijl het wel populair is.’
‘Ja, ze mixen dit erg graag. Ik heb het wel eens geproefd. Is eigenlijk best lekker!’

Wat later zitten we weer in de auto en ondergaan weer zes uur lang hobbelige wegen. Dan ben ik kapot en ga weer snel naar mijn kamer toe. Dar bel ik meteen Louise op, die zielsgelukkig is, dat ik bel. Want daar was nergens bereik met mijn telefoon. Als ik later mijn laptop open, staat er al een hele reeks mails te wachten, maar dat zal moeten wachten, tot ik weer thuis ben. De volgende morgen gaat het al extreem vroeg huiswaarts en zal ik rond de middag landen op Schiphol. Omdat ik businessclass terug vlieg, krijg ik gelukkig een rustige stoel. Er zit niemand naast me, en met mijn koptelefoon op lukt het me om het grootste gedeelte van de reis te slapen. Maar ik ben erg blij, dat ik weer terug in Nederland ben. Ik heb Louise meer gemist, dan me lief was.