Ik ben Wilma en wil via deze brief vertellen wat mij de afgelopen 3 jaar is overkomen. Eigenlijk is het al begonnen toen ik 14 jaar oud was. Op weg naar huis van de sporthal waar ik had meegedaan aan een turnuitvoering ben ik door een oudere kerel de bosjes ingetrokken en verkracht. Ik wil daar niet te veel over vertellen want het is nog steeds een zwart gebeuren voor mij die nare herinneringen naar boven brengt.

Toen de smeerlap mij huilend in de bosjes achterliet voelde ik mij smerig en ik had pijn in mijn kruis. Wat hij precies gedaan had wist ik toen niet eens want voorlichting had ik nooit gehad. Natuurlijk hoorde je wel eens wat maar dat valt eigenlijk onder de noemer sprookjes, of maximaal vage verhaaltjes. Wat er waar van was wist je niet en je ging dus fantaseren. Die verkrachting heeft mijn fantasieën voorgoed vernield en ik moest er niets meer van hebben. Zelfs toen mijn moeder eindelijk alles vertelde kon ik het niet geloven en beloofde ik haar, nee ik bezwoer haar, dat ik nooit aan zoiets smerigs zou meedoen.

Zo gingen de jaren voorbij, ik ging naar de middelbare school en was een beetje een teruggetrokken meisje. Ik deed niet mee met de spelletjes van mijn klasgenootjes ik hoorde er eigenlijk niet helemaal bij. Een paar jongens zagen mij wel zitten en hebben vergeefse pogingen gedaan om mij voor zich te winnen. Ik vond hun aandacht wel leuk en als ik dan een tijdje met zo'n jongen omging hoorde ik er toch een beetje bij.

Helaas liep het steeds weer op niets uit, de jongens probeerde allemaal mij in het bed te krijgen en daar was ik niet van gediend. Seks was iets buitenaards voor mij, ik wilde daar niets mee te maken hebben. Enkele van mijn klasgenootjes gingen wel eens met een jongen naar bed en schepte daar nogal over op tegenover hun vriendinnen. Tegen mij zeiden ze wel eens dat ik het toch ook eens moest proberen want ik wist niet wat ik miste, ze moesten eens weten!!

Ik had het geluk dat ik vrij goed kon leren maar voor de rest is mijn middelbare schooltijd niet echt een plezierige tijd geweest. Ook na de middelbare school was ik een buitenbeentje en ondanks het feit dat ik best verder kon leren had ik daar totaal geen behoefte aan, ik wilde gaan werken.

Ik kwam als receptioniste op een klein verzekeringskantoor te werken en had het daar best naar mijn zin. Voor het merendeel van de tijd zat ik alleen en nam de telefoon aan en ontving bezoek, in de tussentijd deed ik type werk. Ondanks dat alleen zijn had ik wel contact met de rest van het personeel waar ik ook goed mee kon opschieten.

Zo gingen en een jaar of vier voorbij en ik was opgeklommen tot secretaresse van de baas. Ik was heel blij toen hij mij vroeg of ik het wilde doen en zei dus van harte ja. Ik kreeg een eigen kantoortje met telefoon en moest de baas z'n agenda bijhouden, brieven typen en alles wat een secretaresse zo al doet. De baas was een fijne man van een jaar of zestig die ik eigenlijk als een tweede vader zag. Ik kon goed met hem opschieten en als ik een probleempje had, zelfs in de privé sfeer, kon ik altijd bij hem terecht.

Mijn leven was een richting opgegaan die mij wel aanstond en groot was dan ook de klap toen het rampbericht binnen kwam. Onze baas was op zakenreis in Londen niet goed geworden en lag daar in het ziekenhuis. Zijn vrouw kwam het persoonlijk vertellen op kantoor en vroeg mij of ik met haar mee wilde gaan naar Londen want hij had daar om gevraagd. Nog die zelfde avond zat ik met zijn vrouw aan het ziekbed van mijn baas. Hij zei dat hij niet meer uit het ziekenhuis zou komen en wilde een aantal dingen nog regelen voordat hij het tijdelijke met het eeuwige zou verwisselen. Met een enorm brok in mijn keel heb ik daar heel professioneel de secretaresse zitten spelen maar ik had voor mijzelf de idee dat het eigenlijk een nare droom was.

Later ben ik met de vrouw van de baas naar een hotel gegaan daar kon ik me niet meer houden en barstte in tranen uit. Veroniek, zoals ze heette, kon zich ook niet meer goed houden en zo hebben we samen een potje zitten janken. Na een poosje hervonden wij onszelf en zijn we aan de praat geraakt, tot diep in de nacht hebben we zitten praten. Wij kenden elkaar eigenlijk helemaal niet maar zo'n gebeurtenis maakt dingen bij je los die je niet vermoed en beide hebben we over de meest intieme dingen gepraat. Toch heb ik mijn verkrachting op 14 jarige leeftijd niet ter sprake gebracht.

De volgende dag zijn we als vriendinnen naar het ziekenhuis gegaan. De baas was in een slechtere conditie dan de avond tevoren maar hij wilde toch nog het een en ander op papier zien dus ging ik weer aan de slag. Die ochtend hebben we alles voor elkaar gekregen en ik ben daarna teruggegaan naar het hotel om hem en zijn vrouw nog een tijdje met elkaar te geven. Om een uur of acht 's avonds kwam Veroniek terug in het hotel en ik kon aan haar gezicht zien dat het afgelopen was. We zijn die nacht nog in het hotel gebleven en waren elkaar tot steun gedurende een lange nacht waarin we geen van beide veel geslapen hebben. De volgende dag zijn we terug naar huis gegaan en moesten we aan het werk om alles te regelen.

Het kantoor werd overgenomen door een groot bedrijf. Veroniek kwam in de directie en behield ook nog een klein deel van de aandelen. De intieme sfeer verdween snel toen we moesten verhuizen naar het hoofdkantoor. Dat hoofdkantoor was een koud betonnen gebouw waar we met een groot aantal mensen werkten. Toen ik er al weer een half jaar werkte kende ik nog niet eens alle mensen in dat gebouw.

Bij dat grote bedrijf werkte ik als administratie medewerkster omdat ze geen plek vrij hadden voor een secretaresse. Hoewel ik het werk niet echt interessant vond deed ik het toch, anders zou ik werkeloos zijn geweest.

Na een maand of acht werd ik bij de personeelschef geroepen en hij vroeg mij of ik secretaresse wilde worden van één van de bazen. De huidige secretaresse ging weg en Veroniek had een goed woordje voor mij gedaan en hem verteld dat ik een goede kandidaat was.

Ik was blij met deze aanbieding en zo kwam het dat ik weer een eigen bureau kreeg. Ik had geen eigen kantoortje maar zat bij de baas op de kamer. Onze bureaus waren door een lage wand gescheiden zodat we elkaar alleen maar zagen als we echt over dat wandje keken.

Deze baas was een stuk jonger, ik schatte hem toen een jaar of veertig, later bleek dat hij zevenendertig was. Ik kreeg veel meer te doen dan op de administratie en het kwam regelmatig voor dat ik moest overwerken om alles voor die dag af te krijgen. Op mijn oude afdeling waren een paar collega's die een beetje jaloers waren op het feit dat ik secretaresse was geworden van de baas. Één van hen had haar zinnen gezet op die baan omdat zij een oogje had op de baas. Zij was dan ook furieus toen ik de baan kreeg en dat liet ze mij op slinkse wijze merken. Dat overwerken wekte enorme achterdocht bij haar, zij was er van overtuigd dat ik bezig was de baas te versieren, en dat nam ze niet.

Bijna dagelijks waren de banden van mijn fiets leeg als ik naar huis wilde. Ik kreeg veel telefoontjes voor mijn baas en als ik die telefoontjes dan naar hem doorverbond werd er opgelegd zodat hij alleen de ingesprektoon kreeg. Mijn tasje verdween een paar keer toen ik niet achter mijn bureau zat. Later werd het elders teruggevonden met de inhoudt over de grond verspreidt.

Ik wist niet wie die rare dingen gedaan had maar dat veranderde toen die collega mij in de kantine iets in mijn oor fluisterde. Ze kwam bij mij aan het tafeltje zitten en toen zij haar eten op had begon ze mij te bedreigen. Ik moest van "haar" vriend (de baas) afblijven met mijn vieze tengels. Als ik over moest werken wist ze wel wat ik dan met "haar" vriend deed en ik moest niet denken dat zij dat over haar kant liet gaan. Zo ging ze nog even door en ze eindigde met; "En als je wilt neuken neem dan maar iemand van mijn eigen soort en laat de normale mensen met rust, vieze hoer".

Ik zat als versteend aan het tafeltje en wist absoluut niet wat ik moest zeggen, vooral die laatste woorden sneden als een scherp mes door mijn ziel. Totaal van streek liep ik terug naar mijn bureau en zat meer dan een uur, zo bleek later, als een soort zombie voor mij uit te staren. Mijn baas kwam binnen en zag mij daar zo zitten. Hij vroeg wat er aan de hand was en toen ik niet antwoordde pakte hij mijn hand en vroeg het nog eens. Langzaam kwam ik weer bij mijn positieven, en toen ik het gezicht van mijn baas zag barstte ik in tranen uit.

Het duurde een hele poos voordat ik enigszins kon praten en toen ik eenmaal begon kwam mijn hele verhaal naar boven. Hij had mij meegenomen naar de hoek van de kamer waar een tafel met een zitbank stond om bezoek te kunnen ontvangen. Hij had de kamer op slot gedaan en de telefoniste gezegd dat hij tot nader order onder geen voorwaarde telefoontjes wilde hebben. Het werd een heel lang gesprek en hoe het kwam weet ik niet maar ik vertelde mijn baas alles, ook over mijn verkrachting.

Hij was zeer verbaasd en bijzonder begrijpend en hij troostte mij elke keer dat ik in tranen uitbarstte. Hij was woedend toen hij hoorde wat er in de kantine gebeurd was, "Die griet ligt er uit" was zijn resolute antwoord. Het heeft nog wat problemen gegeven maar een maand later kon ze gaan.

Het gesprek met mijn baas heeft mijn hart bevrijd van een molensteen die er al die jaren omheen heeft gelegen. Mijn baas werd Erik voor mij en ik voelde voor het eerst van mijn leven dat ik vriendschap kon sluiten met een man. Ik vertelde hem daar niets over en deed gewoon mijn werk maar achteraf denk ik toch dat hij toen iets vermoed heeft. Hij bestede veel aandacht aan mij en hielp mij met van alles en nog wat zodat ik een steeds betere secretaresse werd.

Het ging goed met de zaken en ongeveer een jaar nadat ik Erik alles verteld had werden er plannen gemaakt om te gaan verhuizen naar een ander gebouw. Het gebouw waar we in zaten werd te klein en was ook niet erg economisch. Als onderdeel van mijn takenpakket was het bijhouden van de huishoudkas. Hieruit werden alle kosten betaald die met de huisvesting en personeelsvoorzieningen zoals de kantine te maken hadden. Veruit de hoogste rekeningen waren voor onderhoud en stookkosten. Ik had dit in een rapportje geschreven en dat aan de directie gestuurd met de vraag of het wel verstandig was om op deze manier door te gaan.

Erik vroeg mij waar ik de moed vandaan had gehaald om zomaar, ongevraagd, een dergelijk rapport naar de directie te sturen. Ik schrok van zijn reactie maar hij stelde mij gerust. Hij was het voor honderd procent met mij eens, hij had dit probleem al eens ter spraken bracht in een directie vergadering, maar het werd door de overige directie leden aan de kant geveegd. Mijn rapport was ingeslagen als een bom en de overige directieleden vroegen zich af hoe dit zo lang heeft kunnen doorgaan. Zo werd de idee geboren om te verhuizen.

Erik kreeg de taak om een geschikt onderkomen te zoeken en hij delegeerde weer een deel van die taak naar mij. Ik belde makelaars en pluisde kranten en dergelijke uit op zoek naar een goed pand. Na een paar weken hadden we een lijst van achttien panden. Erik en ik gingen naar elk van de makelaars en bezochten elk pand op de lijst in de weken daarna. Helaas was er weinig bruikbaars bij, enkele panden waren wel geschikt maar waren veel te groot of waren moeilijk bereikbaar. Uiteindelijk vonden we een geschikt pand aan de rand van de stad, goed bereikbaar, vrij nieuw en het zag er "knus" uit. Er zat nog een andere huurder in een deel van het pand en hij had weinig zin om te verhuizen. Het was een oude zeur die een klein uitgeverijtje had dat boeken uitgaf over edelstenen, fossielen en meer van dat spul. Hoe die man ooit zijn geld verdiende was ons een raadsel want voor zover wij konden bezien was en niet bepaald veel vraag naar dergelijke boeken. De rest van het gebouw was ideaal voor ons, veel ruimte, moderne materialen dus makkelijk schoon te houden en nog een mooi gebouw ook.

De onderhandelingen met de makelaar verliepen wat stroef want hij wilde niet meewerken aan een verhuizing van de "uitgever", we kregen de indruk dat hij familie van hem was. Ik heb vele telefoontjes gevoerd met de makelaar en enkele keren gedreigd dat we zouden afhaken. Erik noemde mij een terriër, ik had mij vastgebeten in dat gebouw en ik zou het krijgen ook. Toen hij een week weg moest kreeg ik grotendeels de vrije hand van hem om verder te onderhandelen met de makelaar.

Als een echte terriër heb ik mij toen in de zaak vastgebeten en aan het einde van de week had ik de zaak rond. Wij konden het pand huren voor een relatief lage huur zolang die uitgever er nog inzat. Als de uitgever zou verdwijnen konden wij het pand kopen voor een bedrag dat nu al was vastgelegd in het contract. Dat bedrag was ook nog eens beduidend lager dan de vraagprijs was geweest, ik had dan ook een goed gevoel toen ik mijn eindrapport voor de directie zat te schrijven.

Die maandag daarop las Erik het rapport en vroeg mij waarom ik het niet had ondertekend. "Omdat ik niet jouw handtekening onder een rapport kan zetten", was mijn antwoord. "Jij hebt dit rapport geschreven en jij hebt dit mooie resultaat voor elkaar gekregen en dan wil je dat ik met de eer ga strijken?", vroeg hij. "Nee lieve Wilma jouw komt de eer toe en ik wil dat jij het ondertekend en met mij meegaat naar de directievergadering om dit rapport te presenteren".

Zo zat ik die middag, op van de zenuwen, aan de directietafel tussen de overige heren van de directie. Er zat één andere dame bij, Veroniek. De verhuizing was het enige punt op de agenda en ik deelde aan iedereen een kopie uit van mijn rapport. Erik stelde voor dat ze het eerst maar eens moesten lezen en dat er daarna vragen gesteld konden worden. Het was muisstil in de kamer, alleen hoorde je af en toe een blad ritselen en goedkeurend gemompel werd al snel hoorbaar.

Toen iedereen klaar was met lezen waren er maar een paar vragen over, die kon ik makkelijk beantwoorden en na een vergadering van maar een uur was het besluit daar, we doen het zoals in het rapport werd voorgesteld. Erik en ik kregen de opdracht om al het andere werk aan de kant te zetten en ons volledig in te zetten om de verhuizing op zo'n kort mogelijke termijn te realiseren.

Het was een enorme taak maar we hebben het binnen vier weken kunnen realiseren en nu zitten we in het nieuwe pand. Iedereen is er blij mee, ik ook. Ik heb nu een eigen kamer en ik ben naast secretaresse ook hoofd van de afdeling huishouding. Erik heeft zich ingezet om deze afdeling op te zetten en nu moet ik het natuurlijk wel waarmaken.

Tot nu toe loopt alles op rolletjes en krijg ik zelfs complimentjes van de overige medewerkers omdat alles zo goed geregeld is. Ik ben nu bezig met het eerste kwartaal rapport voor de directie en als alles zo goed blijft lopen als het nu gaat hebben we de kosten van de verhuizing in twee jaar terugverdiend.

In mijn privé leven was echter geen verandering gekomen ik woonde nog steeds op kamers bij mijn ouders en ging zo af en toe nog wel eens zwemmen. Verder zat ik lekker op mijn kamer en deed soms wat werk maar meestal las ik een boek.

Op een dag heeft Erik mij uitgenodigd om samen met hem naar de schouwburg te gaan om naar een voorstelling van Herman Finkers te gaan kijken. Ik hou wel van de droge humor van die man en heb dus vrijwel zonder na te denken ja gezegd toen Erik mij vroeg of ik zin had. Na verloop van tijd kreeg ik toch mijn bedenkingen, Erik is een hele fijne man op het werk, ik heb hem mijn meest intieme geheim verteld en hij heeft daar nooit tegen anderen over gepraat. Als ik ergens mee zit kan ik altijd bij hem terecht maar ergens was ik een beetje bang dat hij meer van mij wilde. Hij had wel eens gezegd dat ik een mooie vrouw ben met alles in de juiste hoeveelheden en op de juiste plaats. Die opmerking viel mij ergens een beetje van hem tegen want het betekende dat hij mij toch ook met andere ogen bekeek. Dat soort mannelijke aandacht stond mij enorm tegen. Ik had mij voorgenomen om hem duidelijk te laten merken dat ik er niet van gediend was als hij ook maar iets probeerde.

Op mijn werk draag ik altijd vrij simpele kleding, eerlijk gezegd heb ik nooit veel aandacht besteed aan mijn kleding. Mijn moeder koop meestal het één en ander voor mij en haar smaak is natuurlijk een beetje "ouderwets". Omdat ik voor het eerst met en man uitging wilde ik er toch goed uitzien, waar dat door kwam weet ik echt niet, het zou iets specifiek vrouwelijks kunnen zijn. Ik heb lang gezocht en uiteindelijk toch iets moois gevonden maar dat niet te opvallend was.

Erik kwam mij thuis ophalen en maakte een compliment omdat ik er zo goed uitzag. Dat complimentje deed mij goed maar ergens had het ook een soort nare bijsmaak. Ik stapte in en samen gingen we naar de schouwburg.

Het was een heerlijke voorstelling en we hebben beide dubbel gelegen van het lachen, maar aan alles komt een einde. Erik vroeg of ik zin had om nog even naar een cafeetje te gaan om wat te drinken. Hij nam me mee naar een klein gezellig café en bestelde wat te drinken voor ons. Hij was tegenover mij gaan zitten en pakte mijn hand in zijn handen en kuste hem. Ik schrok en trok resoluut mijn hand terug en keek hem een beetje kwaad aan. Erik hield niet aan en toen de drankjes kwamen toostte hij op de geslaagde avond.

Na enkele drankjes vroeg hij mij waarom hij mijn hand niet mocht kussen. Ik kreeg een kleur van schrik, hij was dus toch iets van plan met mij!! Ik keek hem aan en zei tegen hem dat hij maar eens terug moest denken aan het verhaal dat ik hem verteld heb. Ik ben als veertien jarige verkracht en seks is iets dat voor mij niet bestaat. Geen man mocht mij meer aanraken en die vieze spelletjes daar wilde ik niets van weten.

Erik keek mij een beetje verbaast aan maar hij zei en deed niets. Hij dacht even na en schoof toen naar mij toe en zei zachtjes tegen mij dat seks iets heel moois was en absoluut niets te maken had met vieze spelletjes. Wat die smeerlap zoveel jaren geleden met mij gedaan heeft is iets wat mijn seksleven totaal verknoeid heeft nog voordat het begonnen was. Hij zei dat hij mij heel graag alles zou willen leren wat seks heel fijn maakt voor hem maar zeker ook voor mij. Als beide partners samen van elkaar genieten dan worden ze beide gelukkig. De enige voorwaarde is dat geen van beide de ander mag dwingen om iets te doen wat ze niet willen. Als ik niet wil dat hij mijn hand kust, dan zal hij het niet doen. Toch zou hij het blijven proberen en als ik het wel goed vond kon hij misschien een stapje verder gaan.

Dit verhaal maakte mij nog veel verwarder dan ik al was, de ene kant van mij zei dat ik hem vertrouwen kon en de andere kant was doodsbang. Ongemerkt had hij zijn arm om mij heen geslagen en ik weerde hem niet af. De tweestrijd in mij woedde hevig en er kwam een traan in mijn ogen. Erik zag dit en kust mij heel teder op mijn wang en zei dat ik nergens bang voor hoefde te zijn want er zou helemaal niets gebeuren wat ik niet wilde. We zaten nog een poosje in het café en toen het tegen twaalf uur liep heeft hij mij thuis gebracht. Vlak voordat ik uitstapte heeft hij mij nog een zoen gegeven en met een vreemd gevoel van binnen ben ik het huis in gegaan.

Die nacht heb ik slecht geslapen, steeds gingen de gebeurtenissen in het café door mijn hoofd en toen ik eindelijk sliep kreeg ik een nachtmerrie. Erik was een vieze man die mij mijn kleren van het lijf rukte en mij verkrachtte. Terwijl hij dat deed hoorde ik steeds de woorden weer die Erik tegen mij gezegd had, "Er gebeurt niets wat jij niet wilt".

De volgende dag ben ik naar Erik toe gegaan en hem die dromen verteld. Hij werd kwaad, "Die rot vent heeft jou leven verwoest. Als er een man in je leven komt die jou wel ziet zitten dan krijg jij er de kriebels van en lig je 's nachts in je bed die ellendige gebeurtenis weer opnieuw te beleven".

Hij stond op en kwam voor mij staan, hij nam mijn handen in de zijne en haalde diep adem. "Lieve Wilma, ik hou van jouw, zo dat is er uit. Ik wil dolgraag met je naar bed maar ik begrijp heel goed dat de idee voor jouw iets vreselijks moet zijn. Daarom wil ik jouw graag voor mij winnen, ik zal je heel voorzichtig benaderen, je aanraken en zoenen. Als jij mij mijn gang laat gaan weet ik dat ik verder kan gaan, als ik te ver ga dan moet je het direct zeggen dan stop ik ogenblikkelijk".

Na deze woorden trok hij mij tegen zich aan en zoende mij recht op de mond. Ik was totaal perplex en deed niets terug. Erik zag dit als een toestemming van mij om door te gaan en hij legde zijn handen op mijn billen en kneep er zachtjes in. Hij ging verder kuste mij in mijn nek en bleef met zijn handen mijn onderlichaam verkennen. Na enkele minuten hervond ik mijzelf en ik weerde hem voorzichtig af, Erik deed toen direct wat hij beloofd had en stopte. Volledig vertwijfeld en met tranen in mijn ogen keek ik hem aan, "Waarom doe je dat nu ? Waarom ?" was alles wat ik uit kon brengen. Huilend liep ik naar een stoel en ging zitten. Ik was emotioneel helemaal dolgedraaid, Erik had gevoelens in mij wakker gemaakt die ik niet kende, deze gevoelens waren tegengesteld aan de gevoelens die ik altijd heb gehad tegenover mannen.

Ondertussen was Erik achter mij komen staan en legde zijn handen op mijn schouders. Ik keek op naar hem, hij zag de tranen in mijn ogen waardoor er ook nattigheid in zijn ogen zichtbaar werd. Ik stond op, sloeg mijn armen om zijn middel en drukte mij tegen hem aan met mijn hoofd op zijn schouder. Hij legde zijn armen om mij heen en liet mij rustig begaan, ik hield het niet meer, jaren van frustratie en opgekropte angst vonden een uitweg in een enorme huilbui. Erik hield mij vast en troostte me met lieve woorden en zachte kussen. Eindelijk kon ik alles kwijt, eindelijk, na al die jaren, kon ik bij iemand uithuilen. Het was een emotionele gebeurtenis die meer dan een uur geduurd heeft. Toen ik uiteindelijk weer een beetje mijzelf was heeft Erik mij naar zijn huis meegenomen. Ondanks de emotionele put waar ik in zat verbaasde het mij dat zijn vrijgezellenflat zo gezellig was ingericht en ook nog eens netjes. Ik heb altijd de idee gehad dat vrijgezelle mannen alleen altijd in een rommelige, ongezellige kamers woonden. Erik liet mij op de bank plaats nemen, zette een mooi stuk muziek op en schonk een drankje in. Hij ging tegenover mij zitten en keek mij alleen maar aan. Uiteindelijk begon ik te praten, te praten en nog eens te praten. De hele middag hebben we zitten praten over wat we beide wilden. Ik was nog steeds bang voor seks maar Erik beloofde mij plechtig dat ik er van zou gaan genieten en dat ik er naar zou gaan verlangen als ik een paar dagen geen seks heb gehad.