Dit is een groot tussen stuk. Voor het verdere verloop van het verhaal wel nodig om sommige dingen beter te kunnen begrijpen.

Ondanks dat het een redelijk groot stuk is komt er (Voor deze keer) geen sex in voor

Na de groepsknuffel werd de vader van Sven toch weer serieus. “Wat gaan we nu doen mannen? Als wij nu eens mee gaan en met je moeder gaan praten?” Stelde hij voor. “Daarnaast wanneer willen jullie jou ouders gaan vertellen over, wel jullie?


Het was David nog niet helemaal doorgedrongen wat er bedoeld werd, toen hij door kreeg wat Svens vader bedoelde zagen de 3 andere personen in de kamer ineens weer de angst in zijn ogen terug komen. Hij maakte zich los van de groep en begon te ijsberen. “Oh die gaat flippen, ik word het huis uitgeschopt wat moet ik nu en waar moet ik heen? Als ze me niet het huis uit schopt houd ze me voor de rest van mijn leven binnen. Kan ze dat nee dat lukt haar niet ze moet slapen en mijn vader houd haar tegen. En Sven...” Toen Sven zijn naam hoorde waren zijn oren gespitst. “Oh die laat ze uit het team zetten weet ik zeker. Ze laat vast ergens wel vallen dat hij mij versiert zou hebben en daarom een gevaar is voor de rest en eruit moet.” Hij bleef zo heen en weer lopen en Sven merkte dat als hij nu niks ging doen hij zo de deur uit zou vliegen en hij hem alweer kwijt zou zijn net nu hij hem eindelijk pas had.

Sven pakte David bij zijn arm beet en draaide hem naar hem toe. “Ten eerste als ze jou het huis uit gooit kom je hier wonen.”Dat zei hij zonder ook maar te overleggen met zijn ouders maar hij wist dat die David nooit op straat zouden laten staan. “Ten tweede als jij niet hier iedere avond bent of ik bij jou geloof me ik breek de deur in en eis te weten waar je bent. Ten derde als ik uit het team word gezet alleen maar omdat ik van jou hou dan prima. Ik zou de club verlaten om bij jou te zijn. Is dat duidelijk. Jij gaat nergens heen en zeker niet alleen. “ Sven keek zijn ouders aan. “Hij mag hier toch komen wonen?” Vroeg hij toen maar voor de zekerheid.

De ouders van Sven hadden met verwondering staan kijken. Ze hadden nooit gedacht dat hun schoonzoon zo bang was voor de reactie van zijn ouders. Of beter gezegd voor zijn moeder. “Zoals Sven al zei. Jij gaat nergens heen en zeker niet alleen. Als jou ouders je op straat gooien kom je hier heen. Jij bent hier altijd welkom.” Zei Linda de Graaf haar man naast haar knikte alleen maar. “Als je het goed vind ga ik je ouders bellen en zeggen dat je hier bent en hier slaapt. Daarnaast wil ik dat jullie hun vanavond wel vertellen dat jullie samen zijn. Dat kan hier of bij jou thuis David. Dit moet wel want anders gaan ze het tegen jullie gebruiken en misschien wel tegen ons.” Linda was hier heel duidelijk in. “Maar mam” Begon Sven. “Nee Sven, je moeder heeft gelijk.” Zei Daniel.

Als u het niet erg vind bel ik zelf mijn ouders. Ik zal ze zeggen dat ik naar huis kom en dat ik met hun moet praten.” Linda knikte en Daniel pakte zijn telefoon en belde zijn vader.

“Daniel ben jij dat?” “Hoi Pa. Ja ik ben het.” “Gelukkig jongen, is alles goed met je? Waar ben je? Ben je veilig? Niet gewond?” Hij merkte dat zijn vader de vragen stelde niet alleen om niet te laten blijken dat hij al wist waar Daniel was maar ook omdat hij echt bezorgd was. “Ik ben bij Sven en nee niet gewond alles is goed. Mag ik zo even langs komen pa. Ik moet met jullie praten en iets vertellen?” Hij hoorde zijn moeder op de achtergrond schreeuwen dat haar man moest eisen dat hij naar huis kwam. Het enige wat hij zijn vader hoorde zeggen was. “Natuurlijk mag je thuis komen.” Daarna hoorde hij zijn vader voor het eerst schreeuwen tegen zijn vrouw. “Houd nou eens op met je geblèr. Besef je dan niet dat jij de reden bent dat ik nu probeer mijn zoon naar huis te krijgen.” Zijn moeder was gelijk stil. “Rij je voorzichtig jongen?” Vroeg zijn vader. “Is goed Pa zal ik doen. Je ziet ons zo.” Hij verbrak de verbinding en keek naar Sven en toen naar Linda. “Weet je zeker dat we dit vanavond moeten doen? Ik hoorde mijn vader net schreeuwen tegen mijn moeder dat heeft hij nog nooit gedaan.” Linda knikte.”Dat komt doordat zij de reden is dat jij bent weg gelopen. Het is niet eerlijk voor jou alleen denk ik dat wat hier vandaag ontstaan is de reden is waarom jij niet mee wilde op vakantie. Heb ik gelijk?” Daniel was flabbergasted. Was hij zo voorspelbaar? “Sven had ons gemeld dat jullie samen naar Spanje wilde gaan. Ik vermoed dat zowel hij als jij de relatie daar officieel wilde maken.” Sven keek naar Daniel en toen naar zijn moeder. “Dat bedoelde je dus.” Zei hij. “Die dame kent ons te goed dan goed voor ons is.” Het enige wat Daniel kon doen was knikken.”Kom we gaan mijn ouders vertellen dat ik vanavond niet thuis slaap en van ons.” Samen liepen de twee de deur uit naar Daniel zijn auto. Hij verheugde zich niet op het komende gesprek.

10 minuten later reden ze de straat van Daniels huis in. Zou hij hier nog thuis kunnen komen na dit gesprek. Hij zag zijn vader al bij de carport staan. Om eerst zijn vader te zien deed hem goed. Hij was altijd al close geweest met zijn vader. Hij wist ook dat zijn vader aan zijn kant stond. Hij parkeerde zijn auto een paar huizen terug in de straat. Het laatste stukje zouden ze wel lopen.

Zijn vader was rustig richting de auto aan het lopen maar toen hij zag dat het echt zijn zoon was rende hij gelijk op hem af en nam hem in een knuffel waarvan Daniel dacht dat hij hem niet zou overleven. “Ben je echt in orde? Weet je het zeker? Ben zo blij dat je thuis bent.” Was alles wat zijn vader steeds zei. Sven was ook uitgestapt en die kreeg zo een zelfde begroeting. “Dank je wel.” Was alles wat hij kon zeggen. “Laten we naar binnen gaan pa. Wij moeten praten.” Zei Daniel. Zijn vader liep voor de jongens uit hij wilde zijn vrouw opvangen want hij wist dat die waarschijnlijk naar buiten zou vliegen om Daniel te begroeten met zowel woede als verdriet als blijdschap dat hij weer veilig was. Zoals hij gedacht had gebeurde ook. Zijn vrouw stond bij het raam en zodra ze Daniel zag lopen kwamen de tranen en vloog ze richting deur. Die vloog open en ze werd gelijk door haar man tegen gehouden. “Laat me los ik wil naar mijn zoon.” Zei ze. “Weet je wel niet hoe zorgen ik me gemaakt heb vandaag?” Begon ze. Haar man was er nu helemaal klaar mee. “Schei uit met je krokodillen tranen en naar binnen nu!”Bulderde hij. Zijn vrouw schrok en liep bedeesd naar binnen. Toen iedereen binnen was liep Daniel naar zijn moeder toe en gaf haar eindelijk de knuffel die ze wilde. Toen besefte zijn moeder eigenlijk dat ze meer bezorgd was dan boos en kwamen de echte tranen. “Wil je dat nooit meer doen alsjeblieft?” Vroeg ze “Ik heb mezelf vandaag zoveel door mijn hoofd gehaald en alles was mijn schuld. Ik was zo bezorgd.” Daniel maakte zich los van zijn moeder en vroeg of zijn ouders wilde gaan zitten want ze moesten praten.

Zijn ouders gingen op de bank zitten en Daniel op de Sofa waar Sven achter ging staan zijn handen op de schouders van Daniel. “Dit is iets tussen ons en Daniel Sven. Ik ben heel blij dat je hem gevonden heb maar.” Begon Daniel zijn moeder. “Sven Blijft waar hij is.” Zei Daniel op een toon die geen ruimte voor discussie over liet. “Maar dit is iets tussen jou en ons.” Begon zijn moeder weer. “Sven blijft waar hij is.” Deze keer was het Daniel zijn vader. Die kreeg door dat dit gesprek over heel wat anders zou gaan dan het weglopen van zijn zoon. Hij knikte naar de zijn zoon. “Waar zijn Wesley en Daphne?” vroeg Daniel. Hij had wel verwacht dat zijn kleine broer en zus na alle commotie naar beneden waren gekomen. “Die slapen bij oma. We vonden het niet verstandig om ze hier te laten slapen omdat we ook niet wisten hoe laat jij eventueel thuis zou komen.” Legde zijn vader uit. Daniel nam een diepe zucht en Sven kneep even in zijn schouder. Toen begon voor Daniel het moeilijkste gesprek van zijn leven.

“Er is een dubbele reden waarom ik vandaag zo kwaad werd.” Begon hij zijn verhaal “De eerste was dat ik me gewoon niet vertrouwd voelde. Alsof ik een klein kind was die aan het handje van mama en papa mee moest omdat hij anders niet voor zichzelf kan zorgen.” “Dat heb ik nooit gezegd” verdedigde zijn moeder zich. “Klopt niet met die woorden. Alleen maar dat ik daar een dom wicht zwanger zou maken.” Zijn moeder schrok een beetje van het venijn in de woorden van David. “Met andere woorden ik ben niet te vertrouwen om te weten hoe ik mezelf zou moeten beschermen. Het belangrijke feit wil alleen ma dat ik niet naar Spanje met Sven wilde om daar een dom wicht zwanger te maken. Ik wilde daar heen om meer over mezelf te weten te komen. Ik wilde daar heen om te kijken of wat ik dacht echt was.” Toen kon hij niet meer uit zijn woorden komen en keek naar zijn handen. “Waarom kon dat dan niet bij ons in Frankrijk?” Vroeg zijn moeder. “Omdat het ook Sven betrof is het niet?” Zei zijn vader. Daniel knikte alleen maar. “Wij houden van elkaar pap” Zei Daniel. “Dat is toch logisch jongen jullie zijn beste vrienden.” Zei zijn moeder die het nog niet door had. “Weten jullie het beide zeker jongens?” Vroeg zijn vader. Daniel knikte en Sven zei. “Ja coach.” “Hoelang weten jullie het al?” Daniel zijn vader wilde alles voor zichzelf zo snel mogelijk op een rijtje hebben om dat als zijn vrouw het verkeerd op zou vatten hij zijn jongens kon beschermen. “Sinds november kwamen de twijfels maar hadden we het er nog niet over.” Zei Daniel. “Eigenlijk sinds vanmiddag is het pas echt serieus.” “Wil je zeggen dat je de hele middag bij Sven heb gezeten?” Vroeg zijn moeder eigenlijk best boos. “Terwijl Sven ook wist dat wij zo ongerust waren?” “Mam Sven heeft niet gebeld omdat ik dat niet wilde. Ik wilde alleen zijn met mijn vriend.” Het lampje wilde echt niet bij Daniel zijn moeder gaan branden. Of het de zorgen waren van die dag dat wist Daniel niet hij moest al zijn moed maar elkaar schrapen om het dan maar zo open en bloot op tafel te gooien. “Mam Ik ben homo en heb een relatie.” Zijn moeder was even stil. “Een relatie met mij.” Zei Sven. “En al die vriendinnetjes dan en die grootspraak en ik weet niet hoeveel condooms die ik gekocht heb. Dit kan toch niet?” Begon ze te stotteren. Ze keek haar man aan en zag aan hem dat ze echt de verkeerde vragen stelde. “Sven ik wil echt dat je nu gaat.” Zei ze ineens. Er kwam een koele blik en ze leek ineens zakelijk. “Deze grap heeft lang genoeg geduurd dat je niet mee wil snap ik nu wel en daar hebben we het later wel over.” Sven bleef staan en keek alleen maar verbaasd. “Nou Sven ik vroeg je te gaan. Ik heb nog een hartig woordje te spreken met mijn zoon.”

“Sorry mevrouw. Ik ga nergens heen. Ik laat mijn vriend niet inde steek en ik kan u vertellen dat ik net zoveel van hem hou als hij van mij. Sorry coach. Als dit zou betekenen dat ik het team moet verlaten dan is dat maar zo. Daniel is te belangrijk voor me. Nu we eindelijk samen zijn laat ik hem niet meer gaan.” Hij legde zijn handen nogmaals op de schouders van Daniel en keek diens ouders aan van probeer me maar weg te krijgen. “Deb, dit is geen flauwe grap. Besef je wel wat je zegt.” Probeerde Daniels vader. “Die jongens zijn verlieft en jij zegt dat hun gevoel een grap is alsof het niks betekend. Al had Daniel heel de stad als vriendin gehad. Dan nog had dat niks gewijzigd. Al had hij al 7 kinderen gehad had het geen verschil gemaakt. Onze jongen is” “Zeg het niet” begon zijn vrouw. “Onze jongen is homo. Heeft een vriend en is gelukkig. Wat wil je nog meer?” Zijn vrouw keek Daniel alleen maar aan. “Eruit.” het was eerst heel zacht en zijn vader zei heel verbaasd “Wat?” “ERUIT!” Schreeuwde ze. “Ik heb jou zo niet groot gebracht. ERUIT.” Daniel keek zijn vader aan. Stond op om te gaan maar toen schoot zijn vader in actie.

“Zitten jij!”Schreeuwde hij. Ging voor zijn zoon staan en keek zijn vrouw met vuur in de ogen aan. “Wie denk jij wel niet wie je bent. Mijn zoon gaat nergens heen. Als jij hem niet kan accepteren dat is jou probleem maar hij blijft hier. Als er iemand dan gaat dan ben jij het en besef wel als je nu weg loopt zorg ik er voor dat je onze andere 2 kinderen nooit meer zal zien.” Daniel kon dit niet aanzien. Hij wilde niet dat het huwelijk van zijn ouders om hem zou stranden. “Nee pap. Het is wel goed. Ik beef toch niet slapen. Ik slaap bij Sven.” Zijn moeder hoorde dit en keek Sven vuil aan. “Zo dus je probeert hem gelijk ook maar in je bed te krijgen is het niet.” toen had Daniel zelf genoeg van zijn moeder. “Nee mam dat plan had ik opgevat voor de vakantie in Spanje. Daarom was ik zo kwaad. Ik had zelfs al extra sterke condooms gekocht voor het geval we iets te enthousiast zouden worden als je het zo graag wil weten. Ik hou van hem en of je het nu wil of niet wij zijn samen en niks wat je zegt zal dat veranderen. Als je me niet meer wil zien prima. Als ik hier niet meer mag wonen PRIMA. Mag jij het mijn broer en zus uitleggen waarom jij hun broer het huis heb uitgegooid.” Hij stond weer op en keek zijn vader aan. “Pa ik hou van je. Je weet waar ik zal zitten. En succes.” Hij keek naar Sven. “Kom schat we gaan.” Hierna liep hij de kamer uit de gang door liep naar zijn kamer en pakte wat kleding. Gooide dit in een sporttas en wilde zijn kamer weer uitlopen. Daar stond zijn moeder. “Of je gaat nu aan de kant of ik zet je aan de kant aan jou de keus ma.” Zei Daniel die nu echt zijn geduld begon te verliezen. Zijn moeder stapte opzij en ze liepen naar beneden. Daar stond zijn vader en die had tranen in zijn ogen. Hij liep naar beide jongens toe en nam ze in zijn armen. “Zorg goed voor elkaar. Ik hou van jullie.” fluisterde hij zacht.

Daniel liep terug naar zijn auto. Sven vroeg de sleutels en zonder erover te denken gaf hij ze af. Plofte neer op de bijrijders stoel en begon te huilen. Sven stapte in startte de auto en reed naar huis. Zo had hij het niet verwacht. Hij belde snel zijn ouders dat ze eraan kwamen en dat het niet goed ging met Daniel, thuis aangekomen namen diens ouders Daniel in hun armen. Lieten hem huilen en namen hem toen mee naar binnen. Ze hadden al besloten toen Sven belde. Dit is voortaan zijn thuis