Zo leek alles goed te komen. Met de seks had ook enige opluchting plaatsgevonden. Met name bij haar. En dan niet eens zo zeer omdat ze nu aan haar trekken kwam. Ik kon m'n vinger er nog niet helemaal opleggen. We namen weer wat meer de tijd voor elkaar. En het was gewoon genieten. Voorheen had ik haar dit niet kunnen geven. De seks was niet per se slecht, maar dit was wel van een ander niveau. En die arme Lies had er maar mee te dealen. De dagen na die nacht waren we uit op herhaling. En het was maar net wie de meeste energie had die de touwtjes in handen nam. Die twee harde palen waren onvermoeibaar. De ene keer zat ze op me, de andere keer lag ze onder me. De ene keer in bed, de andere keer in de keuken, de gang, op de trap, of waar dan ook... We konden meestal niet meer zo lang wachten. Zo leek alles goed te komen. Maar dat was het nog niet. En daar kwamen we weer achter nadat ze thuiskwam met het nieuws dat haar zusje zich verloofd had, en we dus werden verwacht bij een diner ter ere van dit nieuws. En daar kon ik niet onderuit. Wat nu? Als ik al buiten kwam, droeg ik maar een lange jas. Ook al was het warm. Dus kwam ik meestal niet buiten. Maar nu moest ik wel. En dan kon ik niet de hele dag in een lange jas lopen. Maar dan zou iedereen het meteen zien. Die palen, eenmaal hard, waren niet meer te verstoppen. We wisten misschien wel dat dit moment ooit zou komen, maar dachten er liever niet aan. Alles komt een einde. Behalve aan mijn erecties... Maar Lies liet zich niet zomaar uit het veld slaan nu we het geluk weer samen gevonden hadden. Al ging het niet van harte.

'Luister.' begon ze toen. Ze keek me bedrukt aan. 'Ik kan niet alles zeggen nog.' Ze maakte me nu wel heel erg nieuwsgierig. Ze durfde me nu niet meer aan te kijken. 'Maar ik heb een collega die hier misschien wel meer van weet. Die kan ons wel helpen.' vertelde ze me toen.

'Een collega? Hoezo dan?' Ik zag de link niet. 'En wie dan?'

'Je kent haar niet.' zei ze eerst. 'Het is moeilijk uit te leggen. Maar ik denk dat het het beste is als we haar hulp inschakelen. Ik denk dat zij meer weet. Dat hoop ik althans.' Wist ze het wel of niet? Wat vaag dit.

'Maar waarom zou zij er meer van weten dan?' vroeg ik nog een keer. Ze ging steeds moeilijker kijken. En ze beet ook zenuwachtig op haar nagels. Ze vertelde me niet alles. Nog steeds niet nu ik doorvroeg.

'Het wordt wel een keer duidelijk. Maar... Ik...' ging ze het alsnog niet vertellen. Om gek van te worden. Maar misschien was ze gewoon bang dat het nooit meer goedkwam, hoe leuk het ook was. Want het kon niet zo doorgaan. Dat begreep ik ook wel. Als ze iemand kende die ons misschien kon helpen, wilde ik die best ontmoeten. Wie weet leverde het wel iets op.

'Is goed.' zei ik snel om haar tegemoet te komen. 'Komt goed.' wilde ik haar vooral geruststellen. Ik nam haar even in de armen. Zo zag ik haar niet graag. Ze zuchtte kort en duwde me toen weg.

'Ik moet even alleen zijn.' leek ze bijna te snikken. Het contrast kon niet groter zijn met een paar dagen terug.

'Wat is er nou?!' liet ik plots fel uit. Maar weer geen antwoord. Heel vaag dit.

Een paar dagen later was het zover. Het regende gelukkig. Ik had een lange regenjas aan met daaronder wel een wijde broek. Maar ze waren niet te zien. Ik zat naast Lies in de auto die gespannen was. Ik had haar nog nooit zo gespannen gezien. Ze zei geen woord. Ze had alleen gezegd dat Sarah ons kon helpen. Dat was de naam van haar collega. Ze klonk al iets zekerder. Sarah kon mij helpen. Dat zei ze. Ik was benieuwd. Ik wist ook niet wat mij te wachten stond. Wat ging er gebeuren? Lies zei niks hierover. Dat vond ik nog steeds frustrerend. Door dit gedoe was de lol er ook alweer snel vanaf, al moest ze nog steeds elke dag. Het was gewoon anders. Ik was nog nooit op haar werk geweest. Dat wilde ze ook niet. Van mij hoefde dat ook niet perse. Het was een grote kubus op een bedrijventerrein, heel zakelijk en vrij kil. Ik wist dat ze voor de farmaceutische industrie werkte, al wist ik niet hoe het bedrijf heette en ook niet wat ze dan precies deed. Ook hier buiten bij dat gebouw zag je nergens een naambordje staan, zelfs niet eens een straatnaambordje. Het werd eigenlijk gekker en gekker. Het gebouw was verdiepingen hoog. We liepen over een verder lege parkeerplaats. Eén andere auto stond er. Het was gewoon een doordeweekse dag. Binnen was er ook niet veel volk. Slechts een paar man, in doktersjassen. En ook wel wat vrouwen. Die liepen erbij zoals Lies erbij liep, in een mantelpakje of iets anders wat keurig was. Maar ik had nog geen vijf mensen geteld binnen van de ingang tot de derde verdieping waar we verwacht werden. En niemand keek ook naar ons om. Niemand groette Lies. Gewoon vaag. En toen we uit de lift stapten, werden we juist enthousiast onthaald. Een klein ding om te zien. Maar hetzelfde kaliber als Lies.

‘Danny? Heb veel over je gehoord.’ zei ze alsof zij en Lies de beste vrienden waren. Sarah dus. Ik was even vergeten te spreken. Lies zag dit en porde me. Maar die collega van haar was geen normale collega. Net zoals Lies niet zomaar een mooie vrouw was, maar echt buitencategorie. Sarah dus ook… Dit werd gelijk al een stuk spannender zo. Zij wist dus was er speelde. En zij wist misschien ook wel wat er echt aan de hand was en of daar wat aan gedaan kon worden. Ze keek me wat ondeugend aan. Alsof ze m’n geheimpje zou doorvertellen. Ik stak m’n hand uit, maar toen had ze zich al omgedraaid. Ze zei niet. Lies ook niet. We volgden haar door een nieuwe hal. Alles was wit binnen. Klinisch. En de dames ook, zo het leek. Ik volgde Sarah en bekeek haar nog even goed. Een stukje kleiner dan Lies, maar niet heel veel. Lang, bruin haar. Een onwijs lekker figuur en ook best wel grote borsten, net als Lies eigenlijk. Ze had lieve ogen en een lieve lach. Dit was het type meisje waar je op slag verliefd op zou kunnen worden. Ze leek wel iets jonger. Begin twintig, gokte ik. Maar ze oogde verder wel heel volwassen. In ieder geval maakte ze nogal wat indruk op me. Al begreep ik nog niks van dit alles. Want Lies bleef maar zwijgen. Die kwijnde weg van ongemak. En deze Sarah leek zich juist niks van dit alles aan te trekken. Als ze wist wat er speelde, vond ze dat dan niet gek? Blijkbaar niet.

Sarah wilde me heel even apart hebben. Ik wist nog niet waarom zij hier meer van wist. Ik was nog nooit op het werk van Lies geweest. Ik kende deze plek niet. Niemand keek verder naar ons om en toen Lies wat twijfelachtig akkoord ging met mijn alleen zijn met Sarah, kreeg ik wat twijfels en vermoedens. Sarah leek me een hele aardige meid. Die lieve ogen glunderden helemaal naar me. Lies bleef alleen achter en ik volgde dit meisje. Ik had zelden zo'n mooi meisje gezien. Ze evenaarde Lies. Ruimschoots... We liepen door een witte deur in een witte muur. Geen ramen. In de kamer enkel een dakraampje. Het oogde wat kil. Zeker daarbuiten. Hier in de kamer stond een bureau met een computer en een archiefkast. Meer was het niet.

'Niet best, he?' zei ze dan ook toen ze me zag rondkijken. Wat een sobere boel. 'Maar goed. Hier worden we niet gestoord, in ieder geval.' Ze keek me aan en lachte toch wat gespannen ondanks haar zelfverzekerde voorkomen. 'Laat ze maar zien.' zei ze toen zomaar. Ik vond dit eng. Ik voelde me net een potloodventer in deze lange jas. Maar ik deed wat ze vroeg. Mijn jas viel open en in de trainingsbroek lag naast elk been een penis, hard en gezwollen. Nu waren ze al duidelijk zichtbaar. Ze hield dan ook haar hand voor haar mond.

'Is het erg?' vroeg ik nog. Maar dat leek ze niet eens te horen.

'Oh, die Liesbeth...' zei ze alleen alsof het een grap was. Die snapte ik dan niet helemaal.

‘Ik heb niet nu de oplossing. Maar denk dat ik wel wat kan verzinnen.’ zei ze me toen.

‘Weet jij dan waar dit vandaan komt?’ wilde ik nog meer weten dan dat er een oplossing gevonden werd.

‘Niet helemaal. Al heb ik wel een vermoeden. Ik leg het nog wel een keer uit als het zover is.’ dacht ze er makkelijk vanaf te komen. Maar ik wilde het nu weten. ‘Ik heb wel een monster nodig.’ zei ze toen echter, en ik schrok.

‘Een monster?’

‘Ja.’ hield ze het kort.

‘Als in…?’ was ik bang dat ze in me ging snijden, of zo.

‘Zaad.’ zei ze dan. ‘Begreep dat het nogal veel is. Ik vermoed dat ik daar wel wat antwoorden in kan vinden.’ leek ze serieus te menen. Ze deed net alsof ze laborant was hier, maar dat was ze volgens mij niet… Ik durfde niet te geloven wat ik zou willen dat hier gebeurde.

‘Okay. Heb je een potje?’ dacht ik nog dat het zo zou gaan.

‘Past dat dan? Hoorde dat het nogal veel is. En heb van beiden nodig. Zo veel als mogelijk.’ klonk ze bijna zakelijk, en was ze zeer direct. En daarbij keek ze me lachend aan en leek ze nu al meer te weten dan ik. ‘En ik moet ze sowieso even van dichtbij bekijken, natuurlijk.’ zei ze zonder te aarzelend. Klonk logisch. Al had ik nog geen idee wat zij hierover kon weten, wat wij nog niet wisten. Alles aan die twee meiden was erg vaag. Andere woorden had ik er niet voor. Al was er nog een woord wat ik bij beiden kon plaatsten, in relatie met mijn twee grote, harde piemels. Geil. Dat werd ook Sarah ervan, zo het leek. Die was zo gespannen en nerveus van de opwinding en leek gewoon niet te kunnen wachten. Dus deed ze dat ook niet.

Die kwam dichterbij en keek me speels aan met een gemene grijns.

‘Zeg maar niks tegen Liesbeth.’ zei ze nog. En daarbij legde ze haar beide handen op mijn beide pikken die haar handen meteen tegemoet sprongen. Ze zakte vrijwel meteen af en trok mijn broek naar beneden om zich in haar gezicht te laten slaan door de twee die vrijwillig omhoog wipten. Ik was stomverbaasd. Zo ging ze haar monster krijgen. Het was me duidelijk. Moest ik dit laten gebeuren?

‘Ik ga liever niet vreemd.’ zei ik haar wel, maar klonk niet heel overtuigend. Lies deed ook zo raar de laatste tijd. En daarnaast was deze Sarah echt lekker, en liep alweer een tijdje met deze twee stijve pikken rond, dat helder nadenken er ook niet meer inzat. Ik leek ook niet echt een keuze te hebben. Haar handen vonden me weer en zachtjes streelden ze de harde schachten en kuste ze de kloppende eikels. Daarbij lachte ze ondeugend, keek ze me aan met die glunderende ogen en smakten haar lippen verlekkerd. Alsof het normaal was.

‘Pijpen is sowieso geen vreemdgaan.’ zei ze nog. Die had ik eerder gehoord. Een discussie voor een andere keer. Want ze wilde me dus pijpen. Voordat ik het me realiseerde, ontfermden haar lippen zich al over de ene, en niet veel later over de andere. Haar beiden handen vonden grip en begonnen met soepeltjes af te trekken. ‘Dit hoeft niet lang te duren. Je hoeft alleen maar te spuiten.’ hijgde ze tussendoor. Haar mond ging van eikel naar eikel en nam die dan diep in haar mond, terwijl haar handen heerlijk en vrij snel over de schachten gleden en ik al ondervond dat het zeker niet lang ging duren. Dit was anders dan met Lies. Bij Lies had ik altijd nog het gevoel haar tot last te zijn. Dat gevoel had ik bij Sarah totaal niet. En zo wel, wat dan nog. Er speelden verder geen emoties mee. Zij wilde gewoon mijn zaad. Ik vroeg me wel af waarom. Als ik haar onder zou spuiten, had ze er dan nog wel wat aan? Wat maakte het ook uit. Sarah zoog heerlijk hard op de eikels en kreeg ze allebei goed nat. Ik wilde niet dat dit te lang zou duren. En op een gegeven moment legde ik mijn hand op haar achterhoofd en dacht haar mond wel even te kunnen neuken voor een snelle ejaculatie. Ik kon toch niet meer terug nu en wilde hier meer van af dan ooit te voren. Normaal gesproken zou ik zo’n knap meisje natuurlijk nooit zo toelaten… Echter leek zij zeker meer te weten. Want met dat ik haar mondje begon te neuken, wat dus ook zomaar mocht, vonden haar handen de andere harde stang en begonnen die op een exact een zelfde tempo af te trekken. Gelijktijdige stimulatie was nog nooit zo gelijktijdig geweest. En met dat ik haar mond volblafte, schoot de ander dikke slierten zaad af over dat heerlijke gezichtje van haar. Ze opende haar mond en liet me een mond vol zaad zien. Dikke drab droop van haar wangen en kin af, en dat in haar mond slikte ze vervolgens in één keer door, om mij daarna een lege mond te laten. Voor zover haar monster, dacht ik nog. Al was er nog meer dan genoeg.

‘Okay…’ pufte ik toen. Ik had gewoon de mond van een ander meisje gebruikt. Niet wat ik verwacht had toen ik deze ochtend wakker werd…

‘Bedankt.’ zei ze dan alleen en stond weer op. ‘Je kunt weer gaan.’ En even later zat ik weer naast Lies in de auto. Geen woord werd er gesproken. Dit was zo vaag.