De Verhuizing - 1

1.

‘Ik ben jullie echt superdankbaar!’ riep Jessica blij en ze klonk zelfs een beetje emotioneel.

De drie heren stonden er een beetje ongemakkelijk bij, schaapachtig lachend.

‘Oh, het is niets, hoor…,’ zei Harry schouderophalend. Hij stond evenveel in contact met zijn eigen emoties als de mensheid met buitenaards leven. Hij draaide een shaggie, zodat hij gauw zijn aandacht op iets anders kon vestigen.

‘Voor mij is het absoluut niet niets,’ vervolgde Jessica ontroerd.

Tjeezus, dacht Harry, terwijl hij zijn vloeitje met de tong nat maakte. Hoe lang gaat ze nog door met dat kleffe gedoe? Kunnen we niet gewoon beginnen? Tis dat het zo’n lekkere stoot is, anders was ik hier sowieso nooit aan begonnen.

De werkelijke reden was dat haar vader hun baas was en dat niemand de ballen had om deze onbetaalde klus te weigeren, maar dat zou de veertigjarige Harry nooit aan zichzelf toegeven. Hij was absoluut geen kontenlikker en bang om zijn baan te verliezen, zoals de rest dat misschien was. Oh nee, zeker niet. Hij stond hier vrijwillig, laat iedereen dat goed in zijn of haar oren knopen.

Zelfbegrip en empathisch vermogen reikten niet ver bij Harry. Dat was waarschijnlijk ook de belangrijkste reden dat hij al jaren vrijgezel was. Geen enkele vrouw hield het lang met hem uit. Maarja, een man die vrouwen alleen lichamelijk op waarde wist te schatten en elke vrouw tot ‘grietje’, ‘wijf’, ‘stoot’ of ‘mokkel’ degradeerde, kon er niet op rekenen dat hij ooit een vrouw aan zich zou binden, laat staan een meid van Jessica’s kaliber. Met zijn verrotte karakter had alleen een knap uiterlijk hem misschien kunnen redden, maar ook dat had hij niet. Hij had een slecht gebit, rode, waterige oogjes door slaapgebrek en dagelijks alcoholgebruik, veel te veel rimpels voor zijn leeftijd, een bierbuik, en wat plukjes grijzend haar op zijn verder kale schedel. Bovenop dit alles had hij zijn longen ook nog kapot gerookt, waardoor zijn stem klonk als een verroeste fietsketting.

‘We doen het graag,’ zei Jasper verlegen. Hij was met zijn 23 jaar de jongste van de drie mannen.

Ook hij was net als Harry diep onder de indruk van Jessica’s knappe gezicht en goed bedeelde zandloperfiguur. Hij had van de andere verhuizers al geruchten gehoord over de knappe, 19-jarige dochter van de bedrijfsleider en er was geen woord van gelogen.

Jessica was slank, maar heerlijk vol op de juiste plekken. De kleding die ze vandaag aanhad zou hen de hele ochtend kwellen. Ze droeg een denim short, aan de onderkant belachelijk kort; de horizontale spleetjes van haar in de zon gebruinde billen kwamen royaal onder haar broekje uit. Daarboven droeg ze een strak, wit zomerhemd met een lage hals die weinig aan de verbeelding overliet. Het bood een dusdanige inkijk in de diepe gleuf van haar boezem, dat het onmogelijk was om er niet naar te kijken. Haar borsten waren heerlijk vol en stonden bol in haar hemd. Je zag de contouren van haar tepels. Zou ze voorover bukken, dan mochten ze zich heugen op een gratis peepshow, want het leek er sterk op dat ze die dag niet eens een beha droeg.

Jessica had prachtig donkerbruin, krullend haar en zo een mooi gezicht, dat veel mannen geen moeite namen om op haar af te stappen, wetend dat ze geen enkele kans maakten. Jasper had nog nooit zo’n knappe meid in het echt gezien en hij benijdde degene die deze schoonheid ooit zou veroveren. Hij maakte zich geen illusies over zijn eigen kansen, met zijn slungelige motoriek, zijn vettige haren en zijn jeugdige babyface die nog steeds rijkelijk belegd was met jeugdpuistjes. Daarnaast was hij ontzettend verlegen en had hij pijnlijk weinig ervaring met vrouwen. Hij wist zich gewoon geen raad als bij hoge uitzondering een mooie meid hem aansprak. Het leven was wreed en onrechtvaardig.

Toch was Jasper minder onder de indruk van de dankbare woorden die Jessica zonet had gesproken. Hij wist niet waarom, maar iets in de toon van haar stem maakte hem achterdochtig. Het lag er te dik bovenop, dat was het. Ze klonk niet oprecht. De eerste indruk was vaak de juiste en hij vond Jessica wel het type dat haar knappe uiterlijk gebruikte om mannen voor haar karretje te spannen. Harry en Rudolf waren misschien niet slim genoeg om haar valse woorden te doorzien, maar Jasper wel… hoewel hij direct moest toegeven dat hij haar evengoed dolgraag wilde neuken. Ze mocht hem maar al te graag voor haar karretje spannen als dat de beloning was. Reken maar.

Rudolf had de hele ochtend nog bar weinig gezegd, maar hij werd niet voor niets grappend ‘De stille tocht’ genoemd. De forse man van 43 jaar had blijkbaar nog nooit van een kam gehoord met zijn halflange, slordige en grijzende haren. Rudolf had nooit veel te vertellen, simpelweg omdat er niks te vertellen viel. Hij maakte nooit wat mee. Met een kratje bier voor de tv, daar bestond zijn leven uit als hij niet werkte. Als er een top tien bestond van meest saaie en onbeduidende personen ter wereld, dan was de kans zeer aanwezig dat je zijn naam zou aantreffen.

‘Nou, zullen we maar beginnen?’ riep Jessica enthousiast.

Als het aan mij lag hadden we die wagen nu al half ingeladen, dacht Harry, die zich ergerde aan haar te blije hoofd, knap of niet. Zijn hoofd bonkte. Hij had gisteravond weer teveel gezopen. Hij zou het nooit leren.

Jessica liep weg van de geparkeerde verhuiswagen aan de straat, terug naar de nog openstaande voordeur van haar oude rijtjeshuis. Zes ogen waren gefocust op haar glanzende krullen, haar wiegende heupen, de op en neer dansende billen in haar te korte short. Ze volgden haar als gehypnotiseerd naar binnen in de dromerige, zoete walm van haar parfum.

Ja, dit wordt een lange ochtend, dacht Jasper met kloppend hart en glimmend voorhoofd. Hij voelde iets groeien in zijn zwarte werkbroek. Hij probeerde gauw aan iets anders te denken. Hij veegde het zweet van zijn gezicht.

‘Wat mag er allemaal mee?’ vroeg Harry, die gauw zijn ogen van Jessica’s achterwerk losmaakte, voordat ze zich omdraaide en het misschien zou zien. Vrijwillig of niet, zijn baas zou het waarschijnlijk niet op prijs stellen als deze te horen kreeg dat Harry zijn dochter de hele ochtend met zijn ogen had staan uitkleden.

‘Alles mag mee, behalve de boekenkast. Die is al zo oud dat hij van ellende uit elkaar valt,’ antwoordde de sexy brunette.

Daar is bij jou nog lang geen sprake van, dacht Harry geniepig.

Hij maakte aanstalten om zijn collega’s te helpen die al naar het grootste meubelstuk in de woonkamer liepen, namelijk de vitrinekast, toen Jessica hem op zijn schouder tikte.

‘Ik zie dat je een sigaret in je mond hebt. Zou je zo vriendelijk willen zijn om die niet hier binnen aan te steken?’ vroeg ze met een lieve glimlach.

Harry stond even met de bek vol tanden. Hij keek haar beduusd aan. Hij was zich er niet eens meer van bewust dat hij een gedraaide peuk in zijn mond had, want hij had altijd een peuk in zijn mond, behalve als hij sliep. Die dingen waren bijna vergroeid met zijn lippen. De ene die nu in zijn mond zat, had hij niet aangestoken, omdat hij al had vermoed dat de dochter van de baas zo’n punctueel figuur was die roken binnenshuis niet tolereerde, zelfs al woonde ze niet eens meer in dit verdomde huis. En nu sprak ze hem daar alsnog op aan.

‘Nee, ik steek hem niet aan,’ zei Harry, die de grootste moeite had om zijn gezicht in de plooi te houden en zijn stem vriendelijk te laten klinken. Hij wist zowaar een glimlach tevoorschijn te toveren, al was het de meest pijnlijke glimlach die het daglicht ooit had gezien. Gecombineerd met zijn warrige plukjes haar leek hij eerder halfgek.

‘Dank je, dat stel ik op prijs,’ zei Jessica en ging kijken hoe het Rudolf en Jasper verging.

De glimlach op Harry’s gezicht verdween direct. Hij was woedend, een emotie die veel beter paste bij zijn gezicht.

Dat mokkel heeft wel lef, dacht hij. Heb je er ook bezwaar tegen als ik mijn snikkel binnenshuis in je bek duw?

Ze waren nog geen vijf minuten binnen en Harry had nu al schoon genoeg van deze klus.

2.

Onbetaald of niet, ze hadden het tempo er goed in gehouden. Alle spullen waren ingeladen in de wagen. Ze hadden de klus snel geklaard, ondanks hun gevecht tegen de verleiding die hen continu omringde. De verleiding die de naam Jessica droeg, met een lichaam zo gruwelijk heet en lekker, dat je er gewoon wanhopig van werd.

Jasper werd geconfronteerd met deze wanhoop toen hij bijna de zwarte, leren tweezitsbank uit zijn handen liet donderen. Jessica wilde vlak naast hem iets van de vloer oprapen. Ze bukte voorover en Jaspers ogen klemden zich vast aan haar betoverende kont, die uitdagend naar hem was toegekeerd, geperst in de veel te nauwe spijkerstof. Meende hij nu zelfs een stukje schaamlip te zien?

Zijn pik had zich nog nooit zo snel met bloed gevuld en drukte pijnlijk tegen zijn boxershort en werkbroek.

Oh god, dacht hij, bevangen door een intens verlangen die hij nooit eerder had gevoeld. Wat zou ik graag die short van haar brede heupen trekken en mijn paal in haar kut ste…

‘PAS OP!!’

De bank knalde hard tegen de deurpost. Jasper werd uit zijn trance gerukt. Hij kon nog net voorkomen dat de bank uit zijn handen glipte.

‘Verdomme, Jasper, kijk uit je doppen!’ zei Rudolf.

Jasper herstelde zijn evenwicht en had de bank na enig geklungel weer stevig vast. Jessica stond niet langer gebukt.

‘Laten jullie mijn spullen wel een beetje heel, heren?’ vroeg ze.

‘Als Jasper zijn kop erbij houdt wel,’ mopperde Rudolf.

Jessica keek Jasper met haar mooie ogen recht aan. Die keek gauw een andere kant uit. Hij kreeg een rode boei en wilde het liefst door de grond zakken. Als hij al een extreem kleine kans had gehad om indruk te maken op Jessica, dan was die kans gereduceerd tot minder dan nul. En toch… had hij toch niet zojuist een kleine twinkeling in de ogen van Jessica gezien toen ze hem aankeek?

Maak jezelf maar niks wijs, sprak een stemmetje in zijn hoofd.

Het stemmetje had gelijk. Hij kon dit maar beter zo snel mogelijk vergeten en zichzelf niet nog meer voor lul zetten.

3.

‘Kijk eens aan, dat hebben jullie snel gedaan,’ sprak Jessica. Ze keek goedkeurend in de volgeladen wagen, haar handen in haar zij. Haar ronde borsten prijkten fier in de ochtendzon, die nu echt haar warmte begon uit te stralen, ook al was het nog niet eens 10 uur geweest. Het beloofde een hete zomerdag te worden.

Je meent er geen woord van, dacht Harry, die lichte spot in Jessica’s stem meende te bespeuren en net als Jasper nu ook twijfelde aan de oprechtheid van deze griet. Haar stem klonk veels te hoog, alsof ze sprak tegen een stel kleine kinderen. Na het incident met de sigaret was hij sowieso helemaal klaar met haar. Als hij haar toch in geen eeuwigheid zou naaien, dan bleef hij liever zo ver mogelijk uit haar buurt. Deze meid was veel te knap voor haar, maar vooral voor zijn eigen bestwil. In haar ogen waren zij maar een stelletje kansloze figuren. Een clubje stumpers bij elkaar. Dat stond buiten kijf.

‘Weten jullie mijn nieuwe adres?’ vroeg de dochter van de baas.

‘Ja, die hebben we,’ zei Rudolf. ‘Ambachtstraat 24.’

‘Top, dan kunnen we die kant op. Mag ik met jullie meerijden?’

Harry keek haar met gefronste wenkbrauwen aan.

‘Dat kan niet,’ zei hij. ‘Er zijn maar drie zitplaatsen.’

Jessica wendde zich tot Jasper en keek hem met haar donkere ogen doordringend aan.

‘Als Jasper het geen probleem vindt, ga ik wel bij hem op schoot.’

Jaspers oren flapperden. Zijn ogen werden groot. Had hij dit goed gehoord?

Ook Rudolf en Harry keken Jessica met opperste verbazing aan.

‘Bij Jasper op schoot? Kun je niet met je eigen auto?’ vroeg Harry.

‘Nee, ik rij liever met jullie mee,’ zei Jessica en voordat Harry nog iets kon zeggen, zette ze zich af op haar dure gympen en stapte in de nog openstaande laadruimte van de wagen. Jasper volgde haar met zijn ogen, zijn hart bonsde als een bezetene in zijn keel. Hij had in zijn hele, jonge leven nog nooit een dergelijke angst en gelijktijdige hunkering gevoeld. Waarom wilde ze in godsnaam en uitgerekend bij hem op schoot zitten? Wat was er mis met haar eigen auto?

De drie mannen staarden elkaar aan, met stomheid geslagen over deze ontwikkeling. Harry verbrak ten slotte de ongemakkelijke stilte.

‘Oke, je moet het natuurlijk helemaal zelf weten, maar als we een bekeuring krijgen is de rekening voor jou. Ik dacht, ik zeg het maar even,’ mompelde hij en spuugde een fluim op de grond.

‘Maak je maar niet druk, hoor. Ik heb toch geld zat,’ zei Jessica.

Ze stond met haar rug naar hen toe in de laadruimte en bukte voorover. Op de grond naast de tweezitsbank stond een grote, witte tas, waar ze in begon te rommelen.

De dag dat de heren genoeg zouden krijgen van het fantastische uitzicht waarop ze opnieuw werden getrakteerd, zou de dag zijn dat ze zouden sterven. Zelfs Harry vergat even zijn woede na haar bijdehandte repliek, zich met open mond vergapend aan haar perfecte, naar boven gerichte billen, smetteloos in de felle ochtendzon.

Jasper kwam tot het besef dat hij het toch goed had gezien. Hij kon twee kleine, smalle streepjes blote huid onderscheiden waar haar jonge schaamlipjes uit haar broekje staken. Het drong tot hem door dat ze geen ondergoed aan had.

In de drie zwarte werkbroeken verscheen een dikke bobbel; hun stijve pikken paraat om elk denkbaar gat van de dochter van de baas te vullen. Geen enkele ingang zou onberoerd blijven, daar kon je rustig vanuit gaan als ze hun gang hadden mogen gaan. Harry wist wel waar hij de zijne in zou steken: In haar strakke, 19-jarige reet. Hij zou haar kont volpompen met zaad tot ze tot aan de rand toe was gevuld. Dat zou die verwende snotaap leren…

In de martelende seconden die tegelijk eeuwig hadden mogen duren, vond de brunette eindelijk wat ze zocht.

‘Mijn ketting lag nog in de tas,’ zei Jessica. Ze sprong uit de wagen, terug op het asfalt. Ze hing het gouden sieraad om haar nek.

‘Zullen we gaan?’ zei ze vastberaden. Haar blik bleef rusten op Jasper.

Jasper had een brok in zijn keel die hij probeerde weg te slikken. Zijn hart bonsde veel te hard.

Wie had kunnen denken dat deze baan zo stressvol kon zijn?