Het Kasteel - 17

De rest van de vakantie in Kroatië was ronduit geweldig. We hadden veel lol, bekeken veel van de omgeving en hadden nog een keer of vier een ontzettend geile avond met Dieter en Sofia, maar ook zonder seks hadden we af en toe een leuke tijd met het gezellige stel. Het was dan ook geheel vanzelfsprekend dat we contactgegevens met elkaar deelden en beloofden elkaar na de vakantie op te komen zoeken. Dat dit ook echt zou gaan gebeuren was wel zeker, want Dieter en Sofia waren heel nieuwsgierig naar ons kasteel en op onze beurt wilden we heel graag het mooie oude stationsgebouw van hen komen bewonderen.

De laatste nacht was het zeer warm en al vroeg stonden Sanne en ik op en besloten een laatste keer naar het strand te gaan. Het was nog donker en terwijl we langs de waterlijn liepen en we met elkaar aan het kletsen waren, begon het langzaam schemerig te worden. We waren helemaal alleen op het strand in de ochtendschemering zag ik hoe het heerlijke lichaam van Sanne bijna zilverkleurig leek te zijn in het laatste licht van de maan en toen de zon langzaam boven de horizon kwam, werden haar rode haren verlicht alsof het in brand stond. Ze leek wel een godin, zo mooi was ze en ik sloot haar in mijn armen om haar te knuffelen en te zoenen. De zoen werd een heerlijke tongzoen en voorzichtig, zonder de zoen te onderbreken, lieten we ons zakken en precies op de waterlijn lagen we lekker met elkaar te vrijen, waarbij we steeds geiler van elkaar werden. Zachtjes kabbelden de golfjes tegen ons aan en toen ik bij haar binnen gleed, klemde Sanne mij stevig tegen haar aan en pas nadat we waren klaar gekomen, loste ze haar greep op mij en gleed ik van haar af en lagen we een tijdje na te genieten van de romantische sfeer van het lege strand en de opkomende zon.

We spoelden ons af in de zee en liepen terug naar ons huisje en al wandelend lieten we ons lekker opdrogen. Bij het huisje aangekomen, sloeg Sanne haar armen om me heen en fluisterde in mijn oor: “Ik hou zoveel van jou Rob.”

“Ik ook van jou mijn liefste. Meer dan ik kan zeggen.”

We zoenden elkaar en toen we elkaar los lieten zag ik een traan van geluk over de wang van Sanne lopen. Ik kuste de traan weg en kneep even in haar hand om haar te laten weten dat ik haar begreep en dat ik me net zo voelde. Woorden waren hierbij niet nodig en met een gelukzalige glimlach om haar lippen begon Sanne aan het ontbijt, het laatste ontbijt van onze vakantie.

Een kleine twee uur later waren we aangekleed, wat wel even raar voelde om weer kleren aan te hebben, en was het huisje opgeruimd. Het was toen pas acht uur, maar we wilden nu wel graag naar huis en nadat de auto ingeladen was en het huisje was afgesloten, reden we via het huisje van Dieter en Sofia, waar we nog even afscheid van hen namen, naar de receptie om de sleutel in te leveren en toen begon ik de lange rit naar huis.

Onderweg hadden we heel veel last van wegwerkzaamheden en het schoot niet echt op. Op een gegeven moment werden we van de snelweg afgeleid en daar nam ik ergens een verkeerde afslag, zodat ik niet meer richting Salzburg reed, maar Linz naderde. Hier kwam ik te laat achter, maar na een blik op de wegenkaart, die ik gelukkig altijd in de auto had, besloten we om dan maar dwars door Tsjechië te rijden. Het was door alles al wel laat geworden en vlak voor de grens met Tsjechië, in de buurt van Freistadt, vond ik een klein hotel, waar we zouden eten en overnachten.

De volgende dag reden we verder en halverwege de middag kwamen we aan in mijn dorp en reed ik rechtstreeks naar het hotel, waar we hartelijk werden ontvangen door Erwin en Ulrike. Vlak voor het eten kwam Esmee ook in het hotel en het werd een gezellige avond met zijn drieën, waarin Sanne en ik Esmee alles vertelde over onze vakantie, dus ook over de fijne avonden met Dieter en Sofia en zij vertelde ons over hoe zij door een voormalige werknemer van de oude baas haar opleiding had gekregen om de machines te bedienen en te onderhouden. Ze kreeg daarbij een lekker ondeugende blik in haar ogen en eindigde met ons te vertellen dat de man heel goed was en hij niet alleen de machines een goede smeerbeurt had gegeven, maar ook haar.

De volgende dag reden we naar het kasteel en bekeken we de voortgang van alle werkzaamheden. Janosz en zijn teams hadden het goed gedaan en de oude opslag was al goed op weg om een echte meubelmakerij te worden. Gelukkig hoefde er aan het casco niet veel te gebeuren, want dat was al deels klaar en binnen waren de meeste elektriciteitsleidingen al uitgelegd en er men was al druk bezig om de muren aan de binnenkant te voorzien van geluidwerende isolatie, waarin de buizen voor de leidingen zouden worden gelegd.

Ook de oude boerenschuur schoot al flink op. Omdat deze grotendeels van hout was, had de voorman van dat team Boris als ondervoorman benoemd en onder zijn bezielde leiding waren de bouwleerlingen voortvarend op weg om er iets moois van de maken. Het dak was al waterdicht en de muren werden, waar nodig, hersteld en verstevigd. Ook was er een ploeg bezig om een sleuf te graven, waar de water- en elektraleidingen naar de schuur doorgetrokken konden worden en er kwam ook een sleuf voor een rioolleiding, zodat er ook een toilet en doucheruimte gemaakt kon worden.

Die middag kregen we bezoek van een man, die kwam melden dat men de volgende dag zou starten met de aanleg van de grootverbruik leiding voor de elektriciteit en samen met Janosz hielp ik hem met het uitzetten van het tracé met piketpaaltjes.

Twee weken later kwam er ook een klein trafohuisje op het terrein, vlak achter de toegangspoot, die inmiddels helemaal gerestaureerd was en een week later kond de grootverbruik aansluiting gerealiseerd worden en werd hij aangesloten op een aparte meterkast in het poortgebouw.

Nog twee weken later kwamen de machines voor Esmee aan uit Tsjechië. Met drie grote opleggers werd het gebracht en de heftruck, die ik inmiddels zelf had aangeschaft kon het maar net aan om de machines van de opleggers te halen en op hun plaats te zetten. De boom van de heftruck kon ook maar net door de grote deuren van het opslaggebouw, dat nu de meubelmakerij was en het duurde de hele dag om alles op zijn plek te krijgen. De volgende dag kwam de voormalige werknemer van de oude man op het kasteel om alles aan te sluiten en ook dit duurde de hele dag, maar dat kwam voornamelijk omdat Esmee hem met enige regelmaat van zijn werk haalde om met hem te vrijen.

We naderden het einde van de maand juni en dat betekende dat we langzaam afscheid moesten nemen van veel van de leerling bouwvakkers, die hun stage beëindigden en hun examens moesten voorbereiden. Dat was een pijnlijke tijd, want veel van de jonge jongens en meiden waren intussen goede vrienden van mij geworden. Ook moest ik afscheid nemen van Brigit en Boris en dat vond ik nog wel het moeilijkste. Ik zou Brigit natuurlijk missen om de heerlijke seks die ik met haar had, maar ook Boris was een fijne knul en had me met zo ontzettend veel zaken geholpen. Ook Sanne had het zwaar om van Brigit en Boris afscheid te nemen en Esmee had het helemaal moeilijk, want Boris en zij hadden elkaar echt gevonden en dan niet alleen in de seks, maar vooral op de manier waarop Boris bijna kon toveren op het gebied van houtbewerking. We besloten dan ook om van de laatste dag geen werkdag te maken, maar een groot feest, ter ere van de leerling bouwvakkers, die niet veel later geen leerling meer zouden zijn.

Die dag had Erwin zijn hotel gesloten en samen met Ulrike en een vriend van hem, verzorgde hij de catering van de dag en een kleine rockband, die wereldberoemd was in het dorp, verzorgde de muziek. Het werd een heel gezellige dag, met veel lawaai en lol en zo af en toe waren er stelletjes die er even tussenuit knepen om elkaar te vermaken. Zo ook Esmee en Boris en er was ook een moment dat Sanne en ik Brigit mee hadden genomen naar onze kelder, waar we een uur lang met elkaar hebben liggen vrijen.

Aan het einde van de dag kwam het echte afscheid en Sanne, Esmee en ik kregen van iedereen een hartelijke knuffel. De twee dames kregen ook kussen en de meisjes gaven mij ook een kus. Alles heel netjes en vriendschappelijk.

Toen iedereen naar de busjes liep werd er nog gezwaaid en Sanne en ik stonden met de armen om elkaar heen naar de vertrekkende jongeren te kijken. Als laatsten wilden Brigit en Boris in het busje stappen en ze keken even om naar ons. Zowel Sanne als ik slaakten een diepe zucht en toen kwamen ze opeens terug rennen en voor de ogen van hun vrienden sloeg Brigit haar armen nog een keer om mij heen en Boris omhelsde Sanne. We kregen een heerlijke lange tongzoen van ze en we hoorden niet eens hoe uit de diverse busjes een luid gejoel klonk van de anderen, die intussen wel door hadden of in ieder geval vermoedde dat er iets speelde tussen ons twee en de andere twee. Ook Esmee kreeg een flinke zoen van Boris en Sanne werd gezoend door Brigit en toen renden ze terug naar de busjes waar ze met veel kabaal van hun vrienden instapten.

We zwaaiden hen na tot de busjes luid toeterend de oprijlaan afreden en toen ze uit beeld waren, viel Sanne in mijn armen en huilde ze even met haar gezicht op mijn schouder. Ook Esmee en ik hadden het zwaar en toen Esmee zich mengde in de omhelzing, stonden we een tijd lang voor de poort van mijn kasteel, waar het nu heel leeg en stil leek.

We herpakten ons en hielpen Erwin en Ulrike met het opruimen van de spullen voor de catering en nadat ook de rockband weg was, laadden we de spullen in het busje van Erwin, die begreep dat we nu met rust gelaten wilden worden en samen met Ulrike reed hij terug naar het hotel.

Esmee, Sanne en ik bleven achter en we liepen met zijn drieën de ronde door het kasteel. We zagen hoe ver alles was gekomen door het harde werk van de jongelui. Ook de meubelmakerij werd bekeken en we zagen de schoon gemaakte machines blinken in het licht van de recent aangebrachte lampen aan de plafonds. “Zeg Es,” vroeg ik, “heb jij eigenlijk al een naam voor jouw bedrijfje bedacht?”

“Ja, daar ben ik al een tijdje mee bezig en ik heb gisteren iets bedacht wat ik aan jou wilde voorleggen.”

“Aan mij? Waarom dat dan? Het is toch jouw bedrijf?”

“Ja dat klopt, maar jij hebt alles mogelijk gemaakt en ik eh… ach, ik zal het je laten zien.”

Esmee haalde een opgevouwen vel papier uit haar zak en spreidde hem open op de werktafel. Ik begon te lachen, want ik zag een tekening van een soort bodybuilder hond, die in zijn vuisten een tafel omhoog hield. Esmee kon, net al Sanne, heel goed tekenen en het zag er heel mooi en heel herkenbaar uit, al was dit nog maar een schets.”

“Dat is mooi Esmee. Hoe kom je erbij om een hond te nemen?”

Esmee bloosde even en vroeg of zij mijn pen even mocht lenen. Dat mocht natuurlijk en toen begon ze te schrijven. Boven de hond schreef ze: “Asschenbach Möbel” en eronder “Kräftig und für immer”, oftewel “krachtig en voor altijd”, verwijzend naar de wapenspreuk “Kraft und Treue” van mijn familiewapen. Toen begreep ik ook gelijk waarom ze voor een hond had gekozen en ik voelde hoe een traan opwelde in mijn oog.

Esmee keek me een beetje verlegen aan omdat ik niets zei, maar dat kon ik niet, omdat er een brok in mijn keel zat. Daarom omhelsde ik haar en stond even met haar in mijn armen om bij te komen van dit moment. Toen gaf ik haar een kus en zei zacht: “Dit is heel speciaal voor me. Dankjewel.”

“Nee Rob, ik moet jou bedanken. Voor alles wat je voor Sanne en mij hebt gedaan. Je bent een geweldige vent en ik hou van jou.”

“Ik hou ook van jou gekke meid en alles wat ik heb gedaan is omdat het kon en omdat ik gek op jullie ben.”

Esmee keek nu naar Sanne, die verliefd en vertederd naar ons stond te kijken en Esmee strekte haar arm naar haar uit en zei: “Kom hier trutje. Jij hoort er ook bij, want ik hou minstens net zoveel van jou.”

Sanne voegde zich in onze omhelzing en ik zag hoe de twee elkaar zoenden, waarna ze mij ook zoenden.

We lieten elkaar weer los en Esmee pakte de handen van Sanne. “Lieve Sanne, ik weet dat jij en Rob bij elkaar horen. Nog meer als hoe wij van jongs af aan bij elkaar hebben gehoord en nog steeds bij elkaar horen. Ik geef toe dat ik in het begon het best wel moeilijk vond om jou met hem te delen, maar ik zie hoe gelukkig jij met hem bent en jouw geluk is ook mijn geluk. Ik wil niet tussen jullie beiden komen, want daar heb ik geen recht op, maar ik hoop dat ik, samen met jou en Rob hier mijn leven mag hebben, want ik wil en kan niet zonder jou en sinds een tijdje besef ik dat dit ook geldt voor Rob. Ik ben zo gelukkig hier en met jullie.”

“Oh mijn liefste schat,” zei Sanne ontroerd, “Dat geldt voor mij ook en natuurlijk wil ik dat jij bij ons blijft. Dat vind jij toch ook Rob?”

Sanne pakte mijn hand en Esmee pakte mijn andere hand. “Natuurlijk geldt dat ook voor mij. Jullie horen bij elkaar, net zoals jij ook bij mij hoort en dus hoor jij ook bij mij Esmee. Ik hou ook van jou en daar komt niemand tussen.”

“Nou ja,” grinnikte Sanne opeens, “tussen mijn benen is een iets ander verhaal, want ik wil bijvoorbeeld die knots van Dieter nog wel een paar keer in mijn kutje hebben hoor.”

“Of de lul van Boris, de monden van Ulrike en Brigit en…”

We schoten in de lach en dat was het einde van het mooie emotionele moment, maar dat gaf helemaal niets. We hielden van elkaar, we begrepen elkaar en we wisten dat we, met zijn drieën, de hele wereld aan konden. We zoenden elkaar flink en toen werd het tijd om te gaan eten.

Terug in het hotel zaten de meiden, na het eten, te tekenen aan het logo van het bedrijfje van Esmee en ik was intussen op mijn laptop een brief aan het typen. Dat was nog niet zo makkelijk, want ik sprak vloeiend Duits, maar met al die naamvallen en verbuigen had ik nog best wel moeite met het schrijven in die taal. Het werd nog moeilijker omdat ik in deze brief zeer ambtelijk moest zijn voor de ontvanger. Het lukte dan ook niet in één keer en ik besloot er nog eens een nachtje over te slapen.

Dat slapen duurde nog wel even, want tegen een uur of tien trokken Esmee en Sanne mij van mijn laptop en zeiden dat ze naar bed wilden en ik moest mee. Nauwelijks waren we in onze kamer of de meiden begonnen mij uit te kleden en ik werd over mijn hele lichaam gestreeld en gekust door de twee, die duidelijk in een geile bui waren. Dat gebeurde bij mij vanzelf en even later werd ik door twee geknielde jonge vrouwen gepijpt en keek ik met veel genot naar het blonde hoofd van Esmee en het rode hoofd van Sanne, die mij ombeurten pijpten en mijn ballen verwenden. Bij het klaarkomen spoot ik mijn zaad in beide monden en met een geile tongzoen verdeelden de twee mijn sperma eerlijk onder elkaar en toen kleedden zij zich ook uit en gingen ze op het bed liggen. Ze spreidden hun benen en wilden door mij gebeft worden. Dit liet ik mij geen twee keer zeggen en wisselend likte ik de een en vingerde ik de ander en dit bleef ik doen tot Esmee als eerste tegen mijn mond klaar kwam en daarna dook ik naar Sanne, die niet veel later in haar orgasme haar kutje tegen mijn gezicht wreef.

We lagen een tijdje heerlijk met zijn drieën te knuffelen en toen we weer geil genoeg waren, neukte ik Sanne terwijl zij Esmee befte en nadat ze waren klaargekomen, wisselden we en zat Esmee op mijn lul te wippen en befte ik Sanne, die op mijn gezicht zat.

Ik kwam geweldig lekker klaar toen Esmee me met haar kutje kneep en nadat ik haar kutje vol had gespoten, dook Sanne voorover, duwde Esmee achterover en terwijl ik haar naar een orgasme befte, likte ze zowel het kutje van Esmee schoon als mijn pik. Door het likken bereikte ook Esmee haar orgasme en toen nam Sanne mijn pik in haar mond om me weer lekker stijf te pijpen, waarna ze op mij kroop en me met haar rug naar me toe begon te neuken.

Tijdens het neuken kwam Esmee op mijn gezicht en terwijl ik haar weer befte, trok ze Sanne achterover naar haar toe en begon ze haar borsten te kneden. In deze houding gleed mijn lul lekker langs de g-spot van Sanne en telkens als Esmee in haar tepels kneep, kneep Sanne geil met haar kutje om mijn pik.

Ik kwam weer klaar en vulde het kutje van Sanne met mijn zaad. Gelijk werd mijn moe geneukte pik slap en gleed uit haar kutje.

De dames waren nog niet klaar en vonden elkaar in standje 69, waar Esmee de restanten van mijn sperma uit het kutje van Sanne slurpte en ze elkaar nog een keer een tot een orgasme beften.

Even later lag ik tussen de twee meiden in op het bed en terwijl ik met mijn hand zacht over het kutje van Sanne, die voor me lag, streelde, speelde Esmee lekker met mijn lul, die echter niet meer stijf wilde worden. Ik hoorde Esmee gniffelen en ze fluisterde in mijn oor: “Tot zover het kräftige und für immer Rob. Dat geldt helaas niet voor jouw lul vanavond.”

“Nu niet meer nee.” Grinnikte ik terug. “Het was dan ook wel een best emotionele dag vandaag.”

“Ik plaag je maar Rob. Je hebt me heerlijk bevredigd vandaag. Dankjewel lieverd.”

Ik kreeg nog een kusje in mijn nek, maar toen sloeg de vermoeidheid van de dag toe en viel ik in slaap, niet snel erna gevolgd door Sanne voor mij en Esmee achter mij.

Nog drie weken waren Janosz en zijn teams van professionele werklieden op het kasteel aan het werk en toen werd het ook voor hen vakantie en zou er in het kasteel voor vier weken niet gewerkt worden. Ik vroeg wat Sanne en Esmee wilden, maar die zeiden dat ze graag naar Nederland wilden om de ouders van Sanne en de moeder van Esmee te bezoeken en hun te vertellen wat er allemaal speelde, maar hen ook voor te bereiden voor de verhuizing van hun dochters naar Saksen, want dat was inmiddels wel duidelijk. Beide meiden wilden dolgraag bij mij in het kasteel komen wonen.

Het oude stalgebouw was inmiddels helemaal klaar en omgebouwd tot drie volledig, maar eenvoudig ingerichte, aparte wooneenheden. De laatste werkweek was er nog een laatste aanpassing aangebracht en die bestond eruit dat in de muur tussen de linker- en de middelste woning, waarvan de woonkamers aan elkaar grensden, een deur werd gemaakt en op mijn verzoek werd dit een geheime deur, die bestond uit aan beide zijden een wegdraaibare boekenkast, zodat de woningen met elkaar verbonden waren. Dit omdat Sanne en ik hadden besloten om, zolang het hoofdgebouw nog niet klaar was, in de middelste woning te gaan wonen en dan kon Esmee in de linker woning en zo hadden we toegang tot elkaar en dat zorgde ervoor, zo zei ik grinnikend: “dat jij niet nat wordt als je in een regenachtige dag bij ons wilt komen.”

Daarop had Esmee ondeugend gezegd: “Als ik op een regenachtige dag bij jullie wil komen, dan ben ik al nat.”

Nadat we de werklieden, de voormannen en Janosz een fijne vakantie hadden gewenst, bleven we nog een paar dagen, waarbij we de woningen aankleedden en voorzagen van de noodzakelijke attributen om er te kunnen wonen en als laatste actie, checkten we uit in het hotel, waar we Erwin en Ulrike al vooraf hadden aangekondigd dat we na de vakantie in het kasteel zouden gaan wonen. Natuurlijk begrepen ze dat wel, maar ze vonden het wel erg jammer, want we waren intussen bijna familie van hen geworden.

De laatste avond dat we in het hotel waren, spraken we erover met Erwin en Ulrike en Erwin vertelde dat het eigenlijk wel goed was zo, want hij was ook niet meer de jongste en zat er serieus aan te denken om het hotel van de hand te doen en te gaan rentenieren. Ulrike had geen zin om het hotel over te nemen en hij was dus langzaam op zoek naar een geschikte en vooral passende koper, die het hotel in zijn huidige staat wilde houden en gaan leiden. We wensten hem veel succes en toen we naar boven wilde gaan om alvast al onze spullen in te pakken, hield hij me tegen en zei: “Nee Rob, blijf nog even. Dat inpakken doen wij, als jij dat goed vindt, wel als jullie in Nederland zijn en we kunnen het ook naar het kasteel brengen. Jij hebt ons voor noodgevallen de sleutels gegeven, dus dat komt wel goed.”

Dankbaar voor zijn aanbod bleven we tot in de kleine uurtjes met Erwin en Ulrike praatten, maar toen werd het wel tijd om te gaan slapen, want we hadden nog een lange rit voor de boeg.

+++

Terug in Nederland bracht ik Sanne en Esmee naar hun appartement in Enschede, waarvan ze de huur zouden opzeggen en de voorbereidingen troffen voor de verhuizing naar Saksen. Zelf was ik de gehele vier weken op kantoor om mijn werk over te dragen aan een nieuwe projectleider, die Diana en mijn pleegvader aangenomen hadden. Het was een leuke, jonge en vooral slimme en vriendelijke jongeman die goed paste in het bedrijf en snel aansluiting vond met de mensen op de werkvloer.

Met Diana nam ik de laatste acties door op het gebied van de bedrijfsleiding, maar ik hoefde haar helemaal niets meer uit te leggen. Ze kende alles en iedereen, wist overal al de meeste details en ik kon de bedrijfsvoering met een gerust hart aan haar overlaten. Zeker omdat mijn pleegvader nog zeker een jaar aan het roer zou blijven en daarna natuurlijk altijd beschikbaar was als vraagbaak en hulp bij moeilijke beslissingen.

In de uren dat ik thuis was, ruimde ik zoveel mogelijk spullen op, bracht ze naar de kringloop of de stort en waar ik collega’s en vrienden blij mee kon maken, dan deed ik dat. Ik zette mijn huis te koop en na twee weken had ik al vier biedingen, waarvan twee boven de vraagprijs en daarbij koos ik niet voor het hoogste bod, want de andere bieder kon zonder financiering het huis kopen en omdat ik niet nog een keer terug wilde voor de overdracht, gunde ik hun de woning. Het was een leuk gezin met twee kinderen en twee dagen voor mijn definitieve vertrek naar Duitsland, zaten we bij de notaris voor de overdracht.

Twee dagen eerder moest ik helaas afscheid nemen van mijn oude trouwe Opel Vectra. Ik kwam net terug van de kringloop, waar ik de laatste dozen met huisraad had gebracht toen ik, vlak voor ik thuis was, een ratelend geluid onder de motorkap hoorde, gevolgd door een knal en alles viel stil. Ik kon de auto nog net langs de weg op een veilige plek neerzetten en toen ik de motorkap opende rook ik gelijk de geur van verbrande olie en metaal en ik wist dat de motor kapot was. Ik moest een uurtje wachten op de wegenwacht en die bevestigde mijn vermoeden. De motor was finaal naar de knoppen doordat er geen olie meer in zat. De man keek me meewarig aan en zei een beetje beschuldigend dat ik wel af en toe het peil had moeten checken en ook moest letten op waarschuwingslampjes. Ik bekende dat ik inderdaad wat nalatig was in het checken van het oliepeil, maar op dat laatste zei ik dat er nooit een lampje had gebrand.

De auto werd weggesleept naar de garage end aar bleek dat er een lek was in de pakking, maar ook dat het lampje, dat mij had moeten waarschuwen voor een te laag oliepeil, kapot was. Een ongelukkige samenloop van omstandigheden dus, maar mijn auto was wel total loss, want een nieuwe motor was het niet meer waard.

Ook het kopen van een andere auto in Nederland vond ik niet de moeite en terwijl ik bij mijn pleegouders aan tafel zat, besprak ik dit met hen. Mijn pleegvader bood aan om mij en mijn resterende spullen naar Saksen te brengen. Dan konden ze gelijk het kasteel weer eens zien en dan hoefde ik niet te klooien met een huurauto of wat voor oplossing er dan ook bedacht kon worden. Dit was natuurlijk dé oplossing en ik bedankte hem voor het aanbod. Zeker omdat de grote Jeep van mijn vader ruim genoeg was om al mijn spullen in te vervoeren.

Op de dag van mijn vertrek kwam Diana nog even afscheid nemen en toen ze me lang knuffelde, fluisterde ze in mijn oor: “Als je weer eens in de buurt bent, dan blijf je wel bij mij slapen hè?”

Ik knikte en fluisterde terug: “Doe ik, maar dan neem ik wel een schone onderbroek mee, zodat ik niet een slipje van jou hoef te lenen.”

Ze keek me met een glunderende blik aan en gaf me nog een zoen. Op kantoor had ik eerder al van iedereen afscheid genomen, maar alsnog waren de vier voormannen en de twee teamleider bij mijn vertrek aanwezig. Dat vond ik mooi van ze. Het afscheid was ook niet definitief, want ik bleef eigenaar van het bedrijf en zou zeker nog geregeld met ze in contact blijven en ook langs komen, maar dit was wel fijn, want het gaf aan dat we elkaar goed lagen.

Als eerste reden we naar Enschede, waar Sanne, Esmee en haar moeder ons, elk in hun eigen auto, zouden aansluiten en in colonne reden we weg, op weg naar Saksen en ons nieuwe leven daar.