Lauren Gaat Weer Naar School - 10

"Goeiemorgen," zei ik opgewekt toen ze de volgende ochtend verscheen.

"Goedemorgen," antwoordde ze en nam de koffie aan die ik aanbood.

"Mooie kimono," zei ik, terwijl ik lachend terugdeinsde en wel voor de honderdste keer naar het kledingstuk met de luipaardprint keek.

"Bedankt, het heeft zijn momenten," lachte ze, blij met haar grapje.

"Leuk, schatje," zei ik. "Hoe heb je geslapen?"

"Fabelachtig," zuchtte ze en duwde haar lichaam tegen dat van mij.

"Het lijkt erop dat je misschien meer liefde nodig hebt," fluisterde ik tegen haar toen onze lippen elkaar ontmoetten.

"Nou, Harry heeft me twee orgasmes gegeven. Tot nu toe jij maar één," zei ze giechelend.

Ik wist dat haar opmerking het resultaat was van het geplaag dat ik in bed had gedaan, en vermoedde dat ze had gehoopt op een kans om me een hak te zetten. Ik was zonder het te weten in haar val gelopen, maar ze had haar kaart goed gespeeld, dus lachte ik met haar mee. "Heel grappig, slim hoor," zei ik en ze begon te lachen. "Daar zat je op te wachten. Moet je zien... zo trots. Hoe dan ook, ik dacht dat je zei dat het maar anderhalf keer was," daagde ik haar uit.

"Dichter bij de twee," antwoordde ze en begon weer te giechelen.

"En ik dacht nog wel dat je kwetsbaar was," antwoordde ik terwijl ik een arm om haar middel sloeg.

"Pas op voor de koffie, schat," waarschuwde ze terwijl de koffie bij over de rand klotste. "Je was zo lief," voegde ze eraan toe toen ze het kopje weer onder controle had.

"Bedankt schat," zei ik, denkend dat ik een compliment kreeg voor mijn inspanningen gisteravond.

"Nadat je mij naar hem had toegestuurd, bedoel ik," antwoordde ze en er verscheen opnieuw een grijns op haar gezicht.

"O, is dat nu het standpunt?"

"Ja..." antwoordde ze en even keken we elkaar aan. "Wat wil je vandaag gaan doen?" zei ze dan.

"Ik weet het niet. Het wordt een mooie dag. Waarom gaan we geen wandeling door het park maken en dan naar de dierentuin?" stelde ik voor.

"Oké, dan kunnen we daarna gaan lunchen en dan mag je met me mee gaan winkelen," antwoordde ze terwijl ze naar de slaapkamer verdween. De welving van haar lekkere kont die goed opviel in het dunne materiaal, trok mijn aandacht.

Even overwoog ik haar te volgen, maar ik vermoedde, dat als we eenmaal met seks begonnen, we het appartement waarschijnlijk vandaag niet meer zouden verlaten.

Dus nam ik een slokje koffie en toen zij even later in een kort broekje en sportschoenen verscheen, liep ik naar de badkamer om me op te knappen.

Hoewel het nog geen lente was, was het een mooie dag en niet koud. We slenterden langzaam door het park en stopten verschillende keren om van de dag te genieten. Uiteindelijk kwamen we aan bij de ingang van de dierentuin. Het was een klein park, dus het duurde maar ongeveer een uur om het rond te lopen.

Lauren vertelde me over een gezellig café dat ze had ontdekt en we besloten daarheen te gaan. Het lag in een wijk buiten de gebaande paden en het was tien minuten rijden met de auto.

Na een eenvoudige lunch vertrokken we naar het winkelgebied en de volgende paar uur volgde ik haar plichtsgetrouw terwijl zij van winkel naar winkel liep. Eerlijk gezegd haatte ik dit soort winkelen, maar met doordat ze nu naar school ging, brachten we minder tijd met elkaar door, dus probeerde ik een blij gezicht op te zetten.

"Wauw," zei ik toen we de flat binnenstapten, "het is nog net drie uur, maar het voelt alsof we er een hele dag op hebben zitten."

"We hebben een hoop gedaan en je hebt nooit geklaagd," antwoordde ze. "Dat is waarschijnlijk een nieuw record voor je."

"Haha... heel grappig," antwoordde ik terwijl ik meerdere tassen met kleding op de vloer van de slaapkamer liet vallen.

"Wil jij ook wat wijn?" vroeg ze. "Ik ga een glaasje pakken."

"Nee, nog niet," reageerde ik. "En als je het niet erg vindt ga ik voor een paar dingen snel even naar een sportzaak."

"Oké, maar schiet op," antwoordde ze en daarmee vertrok ik.

Toen ik richting de auto liep, zag een figuur een appartement voor me uitkomen en voor me uit door de gang lopen. Ik wist meteen dat het Harry was en dat hij me niet opgemerkt had. Hij droeg een nauwsluitend T-shirt dat zijn lichaamsbouw goed liet uitkomen, en net als mijn eerdere observatie, leek hij veel aantrekkelijker dan Lauren hem getypeerd had.

Bij het kruisen van gangen ging hij rechtdoor terwijl ik links afsloeg. Als zat ik in mijn auto en was ik op weg naar de sportwinkel. Maar de gedachten aan de man bleven in mijn hoofd rondspoken, vooral het feit dat Laurens zijn uiterlijk gebagatelliseerd had, waardoor ik me afvroeg of ze het meende of opzettelijk niet de waarheid gesproken had.

Ik vond ik snel wat ik nodig had en was binnen twintig minuten weer terug bij het complex. Vreemd genoeg merkte ik dat ik op naar de huismeester zocht en hem zag bij het gat waar we ik hem de vorige dag had zien, nu in een diep gesprek met een andere man.

Net als voorheen bleef hij maar een paar seconden in mijn gezichtsveld omdat ik doorliep naar de flat.

Lauren was aan de kleine eettafel gaan zitten en was bezig met huiswerk wat ze af moest maken, dus legde ik stilletjes mijn spullen weg en ging naar de keuken. Ik tapte een glas water uit de kraan en merkte op dat de gootsteen langzaam leegliep, maar ik hechtte er gaan aandacht aan en liep naar de bank.

Toen ik eenmaal zat, keerden mijn gedachten bijna onmiddellijk terug naar Harry, en toen ik nadacht over zijn acties ten opzichte van mijn vrouw, precies op de plek waar ik nu zat, werd ik onrustig. Er vormde zich een heel vreemd idee in mijn hoofd, en ondanks herhaalde pogingen het weg te jagen, bleef het maar terugkomen.

In werkelijkheid was het helemaal fout en had het een hoog risico, waardoor ik gemakkelijk heel lang op het verdachtenbankje zou moeten blijven, maar toen het voor de vierde keer terugkwam, kon ik het niet meer verzwijgen.

"Je gootsteen loopt niet goed leeg," zei ik tegen Lauren.

"Het gaat langzaam, maar dat geeft niet," erkende ze.

"Zou hij op den duur niet helemaal verstopt gaan zitten?"

"Ja, maar nu nog niet," antwoordde ze terwijl ze haar ogen op de leerboeken gericht hield.

"Ik moet even iets uit de auto gaan helen," zei ik nadat er enkele minuten verstreken waren. Ik stond op en liep naar de deur. Lauren merkte mijn vertrek nauwelijks op. Ik liep naar de parkeerplaats, hoewel dat niet de reden was waarom ik weggelopen was. Wat in mijn hoofd was ontstaan, ondanks mijn pogingen om het te laten verdwijnen, was de gedachte aan mijn vrouw en Harry samen in dezelfde kamer.

Om de één of andere reden wilde ik zien hoe ze met elkaar omgingen. De blikken die ze elkaar gaven, hun maniertjes en lichaamstaal. Het betrof geen wantrouwen, maar het zou me eerder helpen het volledige plaatje te begrijpen en de ontbrekende elementen in de beschrijving van mijn vrouw in te vullen.

Ik hoopte de man te vinden op de plek waar ik hem voor het laatst had gezien, maar toen ik daar aankwam, was hij weg. Ik liep naar mijn auto en bleef een paar minuten zitten, opnieuw mijn dwaasheid overwegend. Maar toen ik weer uit de auto stapte, wist ik dat ik hem zou benaderen als ik hem zag.

Vreemd genoeg was ik net uitgestapt toen ik hem zag. Hij stond vlakbij een pick-uptruck, slechts een paar parkeerplekken verderop. Er stond een grote gereedschapskist achter in het voertuig, dus ik vermoedde dat de pick-up van hem was. Met nerveus trillende benen liep ik naar hem toe. "Ik denk dat jij hier de huismeester bent," zei ik toen hij opkeek.

"Ja, klopt, kan ik je helpen?" Zijn houding deed me geloven dat hij me niet had herkend en ik stelde me niet voor. "De gootsteen in onze flat loopt niet goed door, kun je er even naar kijken?"

"Is het een noodgeval?"

"Nee, dat denk ik niet," antwoordde ik, onzeker of en hoe ik verder moest gaan.

"Oké, ik kom zo snel mogelijk langs. Dat kan maandag worden," legde hij uit. "Wat is het nummer?"

"86A," antwoordde ik.

De blik die op zijn gezicht verscheen maakte duidelijk dat hij het nummer gelijk herkende en even zag ik wat paniek in zijn ogen. Hij kreeg zich echter snel weer onder de controle, pakte een klein stukje papier en maakte een hele show van het opschrijven van het nummer.

Vervolgens, met een simpele knik, vertrok ik.

Ik dacht aan de korte interactie. Als ik in zijn schoenen zou staan, kon ik alleen maar vermoeden dat de man die hem aangesproken had niet op de hoogte was van het recente gescharrel, of dat het een val was.

Hoe dan ook, er was risico aan verbonden, dus als hij zich op korte termijn vertoonde, betekende dit dat zijn nieuwsgierigheid het had gewonnen.

Mijn vrouw, nog steeds in beslag genomen door haar huiswerk, keek nauwelijks op toen ik terugkwam. Ik liep naar de slaapkamer om zogenaamd even uit te rusten. Mijn nerveuze energie hield me scherp, maar met elke minuut die verstreek werd ik sceptischer dan hij echt zou verschijnen.

Hoe langer het zou duren des te meer kon zijn gezonde verstand hem vertellen het niet te doen.

Toen ik het na dertig minuten had opgegeven, hoorde ik toch ineens een licht klopje op de deur. "Ik ga wel," riep ik naar Lauren terwijl ik uit bed sprong. Ze keek me nieuwsgierig aan toen ik naar de deur liep en toen ik hem opendeed stond de huismeester voor me. "Kom binnen," zei ik en stapte opzij.

"Harry?" zei mijn vrouw verrast toen ze de man zag.

"Uh... hij vertelde me dat de gootsteen verstopt was," antwoordde Harry zenuwachtig.

"Zo erg is het niet," zei ze.

Beiden keken me verward aan en wisten blijkbaar niet wat ze moesten doen. "Nu je er toch bent kun je net zo goed even kijken," zei ik. Harry haalde zijn schouders op, maar Lauren snelde naar de slaapkamer en sloot de deur.

Een paar seconden staarden Harry en ik elkaar aan, en ik wist dat hij nu besefte dat ik wist wat er was gebeurd. Hoe dan ook, hij kwam de keuken binnen en draaide de kraan open.

"Wat doen we hier?" vroeg de man plotseling na wat met beetje kranen te hebben gespeeld. "Ik wil geen problemen."

"Ik ben niet op zoek naar problemen," stelde ik hem gerust. "Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik doe. Het was een idee... Ik weet het niet."

"Ze vond het prima," kondigde hij aan, misschien denkend dat ik voelde dat er sprake was geweest van dwang.

"Ik weet het," erkende ik.

Ik had verwacht dat de situatie ongemakkelijk zou worden, maar het bleek erger te zijn dan ik had verwacht. Het maakte me zenuwachtig en ik dacht erover om hem te vertellen dat hij maar moest gaan, maar er was een deel van haar beschrijving dat ik wilde testen.

Mijn gedachten gingen heen en weer om het onderwerp ter sprake te brengen. "Heb je haar geneukt?" flapte ik er ten slotte gefrustreerd uit.

"Wat heeft zij gezegd?" vroeg hij moedig.

"Ze zei bijna, maar dat jullie het niet gedaan hebben," antwoordde ik.

"Dat klopt," bevestigde hij.

"Dus je hebt hem er nooit in gekregen?"

"Een klein beetje, toen werd ze gek."

"Maar hij zat wel in haar?"

"Ja, een stukje," antwoordde hij.

Mijn oren begonnen te suizen toen ik me realiseerde dat de pik van een andere man mijn vrouw had gepenetreerd. Ik dacht aan Lauren, en hoewel ik sympathie voelde voor haar hachelijke situatie, kon ik haar bedrog niet accepteren. Ik kon nog begrijpen dat ze er in eerste instantie over gelogen had, maar de afgelopen weken waren er talloze momenten geweest waarop ze me de waarheid had kunnen toegeven.

"Wacht even," zei ik en liep naar de slaapkamer.

Ik vond mijn vrouw zittend aan de kleine kaptafel en zag hoe ze in de spiegel naar mijn spiegelbeeld keek toen ik achter haar stond. "Waarom doe je dit?" vroeg ze zenuwachtig.

"Lauren, waarom trek je je kimono niet aan?" zei ik zachtjes en negeerde haar vraag.

"Ben je gek?" antwoordde ze geschokt.

Om de één of andere reden dreef de verwarring die ik voelde me in een vreemde richting. Ik legde mijn handen op haar schouders en masseerde ze even langzaam. "We willen je zien," zei ik dan.

"Ik ga niet... Nee," antwoordde ze.

Natuurlijk had ze volkomen gelijk met het afwijzen van mijn verzoek, want het was helemaal fout. Maar haar weigering zette op de één of andere manier mijn emoties in vuur en vlam en het voelde alsof de temperatuur in mijn lichaam honderden graden was gestegen. In mijn onstabiele toestand kon ik haar houding niet rechtvaardigen in de wetenschap dat Harry's lul onlangs in haar poesje had gezeten.

Gelukkig verdween mijn eerste reactie na een paar seconden net zo snel als hij opgekomen was. Bang voor hoe dichtbij ik was gekomen om iets geks te zeggen of te doen, stapte ik weg en nam haalde diep adem.

"Oké, Lauren," zei ik uiteindelijk, "ik ga met hem praten." Toen ik uit de slaapkamer liep probeerde ze me niet tegen te houden.

Harry was waar ik hem had achtergelaten en duidelijk in de war. Hij fronste zijn voorhoofd toen we oogcontact maakten. "Wat gebeurt er?" vroeg hij.

"Ik weet het niet... Ik zou graag de rest willen horen," antwoordde ik. "Wil je een biertje?"

Hij knikte, dus ik haalde twee flessen bier uit de koelkast en we dronken er zwijgend van. Ik wist dat hij in de war moest zijn over wat er aan de hand was, en ik zou het hem niet kwalijk nemen als hij maakte dat hij wegkwam. In mijn gedachten wees het feit dat hij bleef op zijn grote belangstelling voor mijn vrouw.

"Heb je haar daarna nog gezien?" vroeg ik uiteindelijk.

Natuurlijk wilde ik nu zijn versie van hun interacties horen, maar ik wilde ook de ongemakkelijke stilte aanpakken die zwaar in de kamer hing. Nog voordat hij kon antwoorden hoorde ik de slaapkamerdeur opengaan, en daar stond mijn vrouw in de zijden kimono. Ze zag behoorlijk ongemakkelijk uit.

Als een scène uit een film wierp ieder van ons in een tijdsbestek van enkele seconden een blik op de anderen. Vreemd genoeg vertoonde Harry's gezicht niet de gretigheid die ik had verwacht.

"Kom hier?" zei ik met de best rustgevende stem die ik kon opbrengen.

Lauren kwam naar me en ik nam haar in mijn armen. "Laat hem weggaan?" fluisterde ze.

"Je ziet er goed uit," fluisterde ik. Ik was er nog niet klaar voor om dit voorbij te laten zijn. Ik vermoedde dat er misschien nog meer te ontdekken was.

"Dit is gek... Echt, echt heel gek," antwoordde ze zachtjes.

"Het spijt me echt. Ik vind het vervelend, maar ik moet gaan. Ik moet mijn dochter bij haar moeder ophalen en ik ben al te laat," verklaarde Harry plotseling. Zijn stem leek te bulderen in de kleine ruimte, waardoor we allebei schrokken.

"Hoe oud is ze?" vroeg mijn vrouw dan, ze is nu eenmaal altijd de vriendelijkheid zelve.

"Acht, bijna negen," antwoordde Harry terwijl hij naar de deur liep.

"Dat is een leuke leeftijd," zei Lauren, die een glimlach van hem kreeg en dan was hij weg.

Nu, alleen met mijn vrouw, realiseerde ik me dat de situatie niet erger had kunnen zijn. Ik had Lauren mijn duistere kant laten zien en haar in een vervelende situatie gebracht, en uiteindelijk was het allemaal voor niets geweest. Er zou geen seksuele energie zijn, geen blikken, geen onhandig samenspel en geen ontdekking over hun ontmoeting.

Haar gif zou zeker verschijnen, maar toen ze zich omdraaide, de slaapkamer binnenging en de deur achter zich dicht trok, wist ik dat ze wilde dat ik in mijn eigen sop zou gaarkoken.

Een paar minuten bleef ik zwijgend staan, had medelijden met mezelf, maar besloot het op te lossen. "Ik wil alleen zijn," zei ze toen ik de slaapkamerdeur opende. Ze lag op het bed in haar lange, zware kamerjas en keek me walgend aan. Ik negeerde haar opmerking, ging naast haar voeten zitten en staarde naar de vloer.

Seconden werden minuten.

"Wil je met me praten?" vroeg ik uiteindelijk.

"Nee," antwoordde ze. "Waarom heb je dat in vredesnaam gedaan?" riep ze seconden later dan toch. "Je bent hem doelbewust gaan halen en liet hem hier komen. Dan dat verdomde kimonoding! Je bent gek geworden! Ik ga dat stomme ding verbranden."

Zonder twijfel was ik schuldig aan alles wat ze beweerde en mijn enige mogelijke verdediging was de informatie die de man gedeeld had over zijn penetratie. Mijn vrouw had tegen me gelogen over een heel belangrijk onderwerp, maar ik wist niet zeker of ik haar moest laten weten dat ik het wist, dus zweeg ik terwijl zij snoof.

De paar minuten daarop liet ik haar uitrazen, maar uiteindelijk bereikte ik mijn limiet en toen ze even pauzeerde, nam ik het offensief. "Lauren, hij vertelde me dat hij je heeft gepenetreerd... dat hij zijn pik in je heeft gestoken," zei ik kalm.

Onmiddellijk trok er een angstige blik over haar gezicht en kwam ze even omhoog. Maar dan kwam ze weer tot rust en haar ogen vertelden me dat mijn beschuldiging waar was. Het duurde iets langer voordat ze kon praten. "Nee, dat deed hij niet," verklaarde ze.

"Lauren..." fluisterde ik.

"Het is jouw schuld! Jij hebt dit verdomme gedaan, klootzak! Je hebt me ertoe aangezet! Ik wilde al die stomme dingen niet doen, maar je hebt me ertoe aangezet," schreeuwde ze en begon te huilen. "Ga weg," zei ze dan.