Partnerruil - 7

Twee dagen nadat mijn vriendin Dieuwertje zwanger bleek te zijn vanFrits en zijn vriendin Anke van mij, trok ik in bij Anke en Frits bij Dieuwertje. Dat kwam voor het werk van de dames beter uit. Anke werkte als Office Manager voor een verzekeringskantoor in Darwerd, Dieuwertje werkt als HR adviseur bij een transportbedrijf in Bitswerd. Voor Frits en mijzelf maakte het niet zoveel uit, Darwerd en Bitswerd liggen allebei ongeveer even ver tijden van Leeuwarden.

De zondag na de bekendwording van de zwangerschappen bracht Frits Dieuwertje terug naar Bitswerd en nam hij Anke weer mee terug naar Darwerd. Op voorstel van Anke zouden Frits en ik maandag vanuit ons oude huis naar het werk gaan, om dan ’s avonds bij onze nieuwe vriendin in te trekken. Dat gaf ons allemaal even een adempauze. Deze zondag konden we de meest benodigde spullen pakken, de rest zou later wel komen.

De laatste avond thuis met Dieuwertje was emotioneel. Ik pakte een koffer met kleren in en mijn sporttas. Ik ontruimde mijn kleding- en nachtkastje in de slaapkamer, zodat Frits die in gebruik kon nemen. Dieuwertje hielp me. Ze barstte steeds weer in huilen uit en ik hield het ook niet droog. Mijn belangrijkste paperassen stopte ik in een doos, die nam ik meteen ook maar mee. Mijn accordeon, fluit en muziekboeken natuurlijk ook. De kleren die ik niet meteen mee kon nemen, gingen in verhuisdozen. Andere spullen, daar moesten we het later maar eens over hebben.

“Douwe, wil je alsjeblieft nog een keer voor me spelen? Dat ga ik missen”, vroeg Dieuwertje me. Ik pakte mijn accordeon en zong met snikkende stem ‘You Always Hurt the One you Love’, terwijl de tranen me over de wangen liepen. Daarna stonden we minutenlang huilend in elkaars armen. Als vanzelf begonnen we te vrijen.

Die vrijpartij drukte alles uit wat er de laatste tijd gebeurd was. Verbeten zochten we de vereniging met elkaar, wanhopig op zoek naar wat ons bond. We neukten als dollen. Dieuwertje kwam wel vijf keer klaar, geloof ik, ik twee keer. Toch voelde ik me na afloop leeg en onbevredigd. De verbinding ontbrak.

We kropen in bed, onze laatste nacht als stel. Stil lagen we naast elkaar, maar we konden de slaap niet vatten. Ik vroeg me af hoe het met Anke en Frits zou zijn. Hadden die ook zo heftig gevreeën? Vast wel. Niet jaloers worden, Douwe, hield ik me voor. Na een uurtje woelen zei Dieuwertje ineens: “Verdomme, Douwe, zo wil ik niet afscheid nemen. Mag ik even tegen je aan liggen?” “Graag”, antwoordde ik. We kropen tegen elkaar aan en streelden elkaar zachtjes. Dit intiem samenzijn bracht ons weer wat samen, waar de wanhopige seks van eerder op de avond ons eerder uit elkaar had gedreven. Ik hoorde hoe Dieuwertje dieper begon te ademen en in mijn armen viel ze in slaap. Ik lag nog even wakker, viel toen eindelijk ook in een onrustige slaap vol storm, kolkend water en Anke als bosnimf die me aanspoorde om in die maalstroom te duiken .

De wekker haalde de me ruw uit mijn slaap. Dieuwertje lag tegen me aan. “Laat me slapen!” mompelde ze. Ze draaide zich om en sliep verder. Ik stond brak als ik was op en maakte het ontbijt klaar, toen wekte ik Dieuwertje. “Opstaan, lieverd, het is tijd!” “Waarom altijd zo vroeg?” mopperde ze. Ineens sperde ze haar ogen open. “Douwe! Dit is…” “Ja, schat, het is bijna zover. Kom je mee?” Zwijgend zaten we aan het ontbijt. Ik droeg de laatste spullen naar de auto. Onwennig stonden we tegenover elkaar. “Ik ga maar.” Snikkend wierp Dieuwertje zich nog een keer in mijn armen. Ik kuste haar. “We zien elkaar gauw weer. Veel geluk met Frits.” Ik stapte in de auto en reed weg.

Op mijn werk kwam ik Frits tegen. Hij oogde bleek. “Ook slecht geslapen?” “Verdomme, Douwe, wat is dit moeilijk. Gisteravond hebben we de hele avond lopen blèren.” “Ja, wij ook. Mijn klerenkast uitgeruimd, mijn nachtkastje leeg gehaald, het voelt onwezenlijk, vind je niet?” “Och man, hou op. Anke had echt moeite om afscheid te nemen. Ik ook.” “Wij ook, hoor. Bizar om naast Dieuwertje in bed te liggen in de wetenschap dat ik vanavond bij Anke ben. Pas na een hele poos slapeloos naast elkaar woelen zijn we toch maar weer tegen elkaar aan gaan liggen en viel zij in slaap.” “Jij niet?” “Uiteindelijk wel, maar veel was het niet. Jij nog kunnen slapen?” “Zo goed als niet. Anke wel, volgens mij.”

Ik zat nog maar net achter mijn computer, toen mijn baas Henk me bij zich riep. “Douwe, kun jij helpen. Jij hebt toch samen met Raymond die deal met Draaisma voorbereid, toch?” “Ja, klopt. Vanmorgen zou Raymond dat met Piter de Jong afronden, geloof ik.” “Juist. Daar wilde ik het met je over hebben. De moeder van Raymond is vannacht overleden, die kan dus niet. Draaisma wil persé de deal deze week afgerond hebben. Kun jij dit overnemen? Eigenlijk zou ik het liever door Eale laten doen, die heeft meer ervaring in dit soort dingen, maar jij bent de enige die het dossier goed kent.” “Eh, ja, dat moet wel lukken, denk ik. Er zit nog een taai puntje in met betrekking tot de servicevoorwaarden. Dat heb ik wel op mijn netvlies.” “OK, laat je niet de kaas van het brood eten. Die lui zijn gehaaid.”

Nu ik toch bij Henk zat, bracht ik meteen maar mijn privébeslommeringen ter sprake. “Henk? Er is nog iets wat ik je moet vertellen. Je kent Frits toch? Hij is verliefd geworden op mijn Dieuwertje en ik op zijn Anke. Het afgelopen weekend hebben we met zijn vieren besloten om van partner te wisselen. Ik trek vanavond bij zijn vriendin in, hij bij die van mij.” “Grote goedheid, Douwe, dat is nogal wat. Zou je die deal vanmorgen dan wel doen?” “Eerlijk, Henk, ik voel me helderder dan ik me in tijden gevoeld heb.” Hij keek me oplettend aan. “OK. Denk goed om jezelf, Douwe. Als je voelt dat het niet gaat heb ik liever dat je dat vooraf zegt, dan dat ik achteraf een excuus hoor. Heb je dat goed begrepen?” In alle rust en eerlijkheid kon ik dat beamen. “Ja, Henk, ik heb het begrepen. Je hebt groot gelijk. Het zal door mijn verliefdheid komen, maar ik voel me op dit moment heel helder.” “Hm, daar heb ik de laatste tijd iets van gemerkt. Moet ik mee om de aftrap bij Draaisma te doen?” “Nee, dat lukt me wel. Ik ga maar gauw naar mijn bureau om de meeting voor te bereiden.”

Ik had nog anderhalf uur en pakte het dossier erbij. De inkoopvoorwaarden leken gunstig, maar er zat zoals gewoonlijk een addertje onder het gras: de servicevoorwaarden. Veel leveranciers maken op service hun winst. Als je niet uitkijkt kost elke fout die zij maken jou nog een keer geld als ze die fout komen herstellen. Ook in het concept van Draaisma zat zo’n onvoordelige clausule. Raymond was een kei om dat soort onvoordelige constructies onschadelijk te maken, maar het was me wel opgevallen dat we door die leveranciers in regulier onderhoud vaak alsnog werden uitgeknepen. Ik probeerde een manier te bedenken om een voordelige clausule voor ons in het contract te krijgen, die ook door Draaisma als gunstig zou worden ervaren en ook het toekomstig onderhoud zou regelen.

Een half uur voor de meeting kwam Henk nog even langs om te peilen of het goed genoeg met me ging. Ik liet hem zien wat ik van plan was en hij floot goedkeurend. “Ongebruikelijk, maar slim bedacht! Als dit je lukt, dan moeten we maar eens kijken of we dit soort constructies meer kunnen toepassen. Succes!” Ik ging even een korte wandeling maken om mijn hoofd leeg te maken en ging naar de meeting met Piter de Jong van Draaisma.

We schudden de hand en ik legde uit dat Raymond vanwege familieomstandigheden helaas verhinderd was en ik de honneurs zou waarnemen. Toen ik mijn kaartje gaf, zag ik even een triomfantelijke blik in zijn ogen. Je zag hem denken: “die pak ik zo wel even in!” Ik nam de tijd voor de persoonlijke kennismaking, vroeg geïnteresseerd naar zijn werk en zijn belangen. Normaal gespoken kwam ik veel sneller to the point, maar wie weet, zou ik zo nog wat horen waar ik mijn voordeel mee kon doen. Dat gebeurde inderdaad, toen hij vertelde dat ze momenteel wat achterbleven bij de doelstelling voor onderhoudscontracten. Op het punt waar het mij in de onderhandelingen om ging, namelijk de clausules in het servicecontract, kon ik hier gunstige voorwaarden bedingen in ruil voor een onderhoudscontract wat voor ons ook niet ongunstig was maar voor Piter zijn target veilig stelde.

Na afloop van de onderhandelingen grinnikte hij. “Ik had je onderschat, ik geef het eerlijk toe. Maar met dat servicecontract had je me waar je me wilde hebben, niet? Draaisma zal vanwege dat onderhoudscontract ook wel tevreden zijn, al krijg ik altijd gemopper als klanten aan het servicecontract gaan morrelen. Dat kost me ook weer een stukje van mijn bonus, maar niet zoveel als dat onderhoudscontract me oplevert”, lachte hij.

Henk kwam meteen vragen, hoe het gegaan was. Met een grote grijns toonde ik hem het resultaat. Hij gaf me een klap de op de schouders. “Voortreffelijk gedaan! Als je de boel in de administratie hebt verwerkt, mag je wat mij betreft naar je nieuwe vriendin. Neem ook maar een dag vrij voor de verhuizing van je spullen, dat zul je wel nodig hebben. Hoef je geen verlofdag voor op te nemen”, zei hij gul. Tsjonge, wat gul. Staat gewoon in de CAO dat je voor verhuizing recht hebt op een vrije dag, maar ik waardeerde het wel. Henk leek echt tevreden. Toen ik er even over nadacht, bedacht ik me dat ik dit nog maar kort geleden niet zou hebben gekund. Was dit de invloed die Anke op me had?

Ik liep even langs Frits. Leuk, dat ik eerder naar huis mocht, maar ik had nog niet eens de huissleutels van Anke. “Frits, Henk heeft me vrijaf gegeven voor de rest van de middag. Mag ik jouw sleutels lenen? Anders kan ik niet eens in het huis. Kan ik Anke mooi verrassen door voor haar het eten klaar te hebben staan als ze thuis komt.” Frits keek niet blij. “Verdomme, Douwe, sleutels inleveren, dat voelt nog wat definitiever, allemaal.” “Ja, dat is zo. Het lijkt me handig als we allebei nog wel even een sleutel hebben, trouwens, vanwege de verhuizing van de rest van de spullen. Je krijgt hem morgen weer terug, jullie hebben vast nog wel een reservesleutel. Wij wel, in ieder geval.” Zuchtend gaf Frits me zijn sleutel. Hij had het er zichtbaar moeilijk mee.

Fluitend stapte ik in de auto om naar huis te gaan. Ik stuurde een appje naar Anke dat ik vroeg was en de sleutels van Frits had gekregen. Ze hoefde niet om eten te denken. Ik zette lekker een muziekje op, ‘Wild and Beautiful’ van Silly Wizard en al meefluitend en -zingend reed ik ineens Bitswerd in. Shit! Op de automatische piloot naar mijn oude huis op weg gegaan! Nu ik hier toch was, deed ik meteen maar even boodschappen bij Poiesz, de plaatstelijke supermarkt. Daar liep ik mijn gepensioneerde buurman Geale tegen het lijf. “Hé, buurman, vrije dag?” “Nee, maar ik mocht eerder naar huis omdat ik een goede deal had gesloten.” “O, nou, gefeliciteerd! Gaat het wel goed met jullie? Ik hoorde Dieuwertje gister nogal huilen.” “Ja en nee. Vanaf vanavond heb je een nieuwe buurman, Dieuwertje en ik gaan uit elkaar en hebben allebei een nieuwe partner. We hadden gisteravond onze laatste avond samen, dat was nogal emotioneel, ja. Ik vertrek vandaag naar Darwerd, naar mijn nieuwe vriendin. Haar nieuwe vriend Frits trekt vanavond bij haar in.” Een beetje uit het lood geslagen zei Geale: “O, nou, dat had ik niet zien aankomen. Veel geluk dan maar.” “Je zult me nog wel eens zien, we hebben geen ruzie.” Ik laadde de boodschappen in de auto en reed opgeruimd naar Darwerd, me verheugend op het weerzien met Anke.

In Darwerd aangekomen laadde ik mijn spullen uit de auto. Ik bracht mijn koffer naar de slaapkamer, die vanmorgen nog van Frits was geweest. Ik zag dat het bed nog niet verschoond was. Na wat zoeken vond ik de kast met beddengoed en verschoonde het bed. Ik deed de gebruikte lakens meteen maar in de wasmachine.

In de keuken voelde ik me onwennig, die was heel anders ingedeeld dan bij mij in Bitswerd. Inductiekoken in plaats van gas, dat vond ik best wel uitdagend. Enfin, ik vond pannen en begon maar gewoon. Ik was bijna klaar, toen Anke ineens binnenkwam. Ik schrok, had haar door de voordeur verwacht maar ze kwam natuurlijk uit de schuur waar ze haar fiets had gestald. De binnendeur ging open en daar stond ze plotseling voor mijn neus.

De zenuwen gierden me ineens door de keel, ik stond aan de grond genageld. Mijn keel was kurkdroog. Ze voelde mijn spanning goed aan. Voorzichtig liep ze op me toe. Ze streelde mijn wang. “Lieve Douwe, daar ben je dan.” Ik vermande me. Ik legde mijn handen op haar heupen en drukte mijn lippen op de hare in een kus, die voelde alsof het onze eerste was, voorzichtig aftastend. “Je voelt gespannen.” “Ja, ik ben ineens doodnerveus”, gaf ik toe. “Lief dat je kookt.” Ze probeerde me op mijn gemak te stellen. Beknopt vertelde ik wat er vandaag gebeurd was. Samen maakten we het eten af en even later zaten we aan tafel.

Anke vertelde hoe moeilijk het vertrek van Frits voor hun allebei was geweest. Dat ze veel hadden moeten huilen. Met schichtig blik naar mij vertelde ze dat ze heftige afscheidsseksseks hadden gehad. Ik legde mijn hand op de hare. “Bij ons ging het ook zo. Veel huilen. De seks was tegen de klippen op, heftig en wanhopig. Na afloop voelde ik me uitgewrongen en onbevredigd, ondanks dat ik twee keer was klaargekomen en Dieuwertje misschien wel vijf keer. We lagen daarna maar naast elkaar te woelen en konden de slaap niet vatten. Vanmorgen voelde het afscheid onwezenlijk. Ik stopte even. “Toen ik vanmiddag naar huis reed, was ik blij dat ik naar jou ging. Maar voor ik er erg in had was ik in Bitswerd. Ik heb ik daar maar even boodschappen gedaan.”

Anke keek me zacht aan. “Douwe, vind je het erg als we het vanavond even rustig aan doen? We hebben allebei een zware nacht achter de rug.” “Dat lijkt me een goed plan. Zin om vanavond een eindje te hollen? Even de spanning en de vermoeidheid eruit lopen.” Ze keek me verrast aan. “Ja, goed idee. Dat was ik toch al van plan, maar Frits houdt niet van hardlopen. Het kwam niet in me op om jou te vragen, sorry.” “Of loop je liever alleen? Snap ik, hoor, even een momentje voor jezelf.” “Nee. Ik vind het fijn als je met mij loopt.”

Na de maaltijd samen afwassen, kopje koffie, dan de hardloopkleren aan. Samen kleedden we ons om in de slaapkamer. Anke was blij verrast dat ik het bed al verschoond had. “Hmm, ik heb een huishoudelijk mannetje aan de haak geslagen. Bed verschonen, koken, daar kan ik wel aan wennen!” Ze knuffelde me, terwijl ze in haar blote tieten stond. Ik snoof haar heerlijke geur op, drukte haar even stevig tegen me aan. Ik begon een beetje het gevoel te krijgen dat ik bij haar hoorde. “Kom, we gaan hollen.”

We liepen een rondje van een kilometer of tien, het ‘Rondje Zwartebrug’ zoals ze het noemde. Grotendeels over jaagpaden langs vaarten, dus geen last van auto's. Het was fijn om samen met haar te hollen, maar praten deden we niet veel. We waren allebei bezig om de gebeurtenissen van de afgelopen dagen een plekje te geven. Wel vroeg Anke: “Heb je Frits nog gesproken?” “Ja, kort. Ik begreep van hem dat hij haast niet geslapen heeft en dat het gister erg emotioneel was. En dat jullie allebei veel moeite hadden met het afscheid.” “Dat klopt wel.” Ze zweeg even. “We hebben toch zes fijne jaren samen gehad. Hoe blij ik ook met jou ben, het kost moeite om de relatie met Frits voor hem zo abrupt af te sluiten.”

“Voor jou niet abrupt?” “Niet echt. Eigenlijk weet ik al sinds de avond dat we ons wandelweekend planden, dat ik jou wil. Misschien zelfs al sinds het bedrijfsfeest toen we elkaars geur opsnoven, maar toen was het nog te wankel. Wanneer wist jij, dat je eigenlijk verder zou willen met mij?” “Tijdens onze eerste wandeling, denk ik. Toen realiseerde ik me dat jij iets meer voor me was dan een nieuwe wandelvriendin.”

We liepen zwijgend door, tot we weer bij het huis van Anke kwamen. Ons huis, maar zo voelde het nog niet voor mij. We dronken wat, even uitzweten en dan samen onder de douche. Daar sopten we elkaar lekker af en wasten elkaars haar. Dat vind ik altijd heerlijk, zo met elkaars lichaam bezig zijn. Nog even haren drogen en dan naar bed. Anke rolde lekker tegen me aan en in elkaars armen vielen we meteen in slaap.