Zeker na zo'n moment met Kamila, was het zien van Hyun juist even moeilijk. Zij had daarbij kunnen zijn, dachten we dan. We zeiden het niet, maar we leken dit allebei te realiseren. Was het dan klaar met Hyun? Was het een fout geweest? Daar begon het wel steeds meer op te lijken. Ze was vandaag meer aanspreekbaar dan de dagen ervoor. Niet dat ik haar had aangesproken. Ik kende m'n plek. Ik vond het ergens ook wel best. Zeker als zij ervoor kiest in eerste instantie nergens op te reageren, ben ik er snel klaar mee. Ik had er ook wel vertrouwen in dat ik het vroeg of laat toch wel kreeg te horen. Wel wil Elise dat we met haar praten. We hebben alleen geen idee hoe dit te starten en wat we dan zouden moeten zeggen. Ook tegen Elise doet ze anders, al negeert ze haar niet. Dat had ze nooit gedaan. Ik wilde best meedenken in het zoeken naar een opening, maar gaf ook aan er anders in te staan als Elise. En dat gebeurde niet vaak de laatste tijd. We respecteerden elkaar, dus was het prima.

We gingen eten aan de boulevard, en zouden ernaartoe wandelen. Zo konden we ook terugwandelen als we gedronken hadden. Wel zo verstandig. Tijdens die wandeling zocht Hyun ons zowaar op. Dit verbaast ons enorm. De groep is niet geclusterd, maar al snel wat verspreid. Sommigen waren al op de bestemming aangekomen, anderen deden er wat langer over en ik denk dat Hyun zelfs een beetje op ons gewacht, laat als dat we waren. Ik en Elise liepen ook wat verder achter en zo hadden we het even openlijk over Hyun kunnen hebben. En nu liep ze naast ons.

'Sorry.' zegt ze dan, wat voor nog meer verbazing zorgde. 'Had het anders moeten aanpakken.' zegt ze erover, zonder dat wij ook maar wat hadden gezegd hierover. 'Laat mij maar gewoon even. Komt wel goed.' lijkt ze het een plekje gegeven te hebben. Maar wat precies, wisten we niet. Ik niet, in ieder geval.

'Is al goed.' zegt Elise haar lief. En de twee kijken elkaar ook lief aan. De band die zij hadden, kon ik me eigenlijk niks bij voorstellen. Beste vriendinnen en op alle mogelijke manieren zo intiem als het maar kon. Dus ja. Dat dat niet helemaal volgens plan ging, was misschien ook wel niet zo gek.

'Ben bezig het een en ander op een rijtje te zetten. Zo ook wat er tussen ons gebeurd is.' gaf ze nog rustig aan. Ze keek mij amper aan, en als dat wel gebeurde, keek ze ook snel weer weg. Allemaal prima. We geven dan ook aan dit te begrijpen.

'Je bent altijd welkom. Als je wilt praten...' zegt Elise haar nog lief. Ik zie Hyun glimlachen. Boven alles hadden deze twee elkaar natuurlijk altijd in de buurt gehad om alles bij kwijt te kunnen. En ik begreep dat dat nu even anders was, wat beiden niet beviel. We repten geen woord over wat wij dit weekend hadden meegemaakt, en zij leek ook alles ontgaan te zijn. Dat leek ons ook het beste. Bij Hyun hadden we misschien wel meegemaakt dat te eerlijk zijn ook niet altijd goed is. En zo gingen we toch enigszins opgelucht de avond in, wat onze laatste avond als groep samen zou zijn. Maar dat de groep niet helemaal compleet was, en dat er elders meer speelde, werd ons weer snel duidelijk, eenmaal in het restaurant.

'Oh, jongens.' trekt Hila de aandacht met enige zorgen toen iedereen weer aan tafel zat op het terrasje. 'Krijg zojuist een berichtje van Nathalie.' kondigt ze aan. 'Wisten jullie dat ze uit elkaar waren?' vraagt ze rond. Dan steekt alleen Sophia haar vinger op, al is het nog zo voorzichtig. Ja, wie anders.

'Ik mocht niks zeggen van ze.' geeft ze nog als reden als iedereen verrast naar haar kijkt.

'Goed, maakt niet uit.' wilde Hila alweer verder gaan. Die twee waren dus uit elkaar. Sukkel, dacht ik nog. 'Niet meer, hoor.' zegt Hila precies dan. Ook dat wist Sophia al. 'Ze willen ons weer uitnodigen om naar Brugge te komen.' vertelt ze verder, waarbij ze net als de rest meteen wat ernstig kijkt. Dat wist Sophia dan weer niet.

'Echt?' klonk het. En 'hmm'. En ik was het niet. Iedereen leek dit wat onverwachts te vinden, en bijna wanhopig. Al wist niemand echt waarom.

'Ja, ze zegt sorry dat het zo gegaan is en dat ze niet meer kwam opdagen.' vertelt Hila dan verder. Goed, Nathalie zat niet in de groepsapp, zoals alle aanhang, maar waarom meldt Jeff dit niet? Ik kreeg meteen al de kriebels van het hele idee en de manier waarop Hila het nou zat voor te lezen. Ik had sterk het gevoel dat er iets niet klopte, al kon ik me echt niet voorstellen wat precies. Maar iets aan Hila deugde niet in dit alles.

'Een ''herkansing''?' vraagt Joey zich hardop af, als hij met Hila mee weet te lezen. 'Op wat?' Want zo had ze het genoemd. Waarschijnlijk bedoelde ze dat de eerste indruk die ze nu zo had achtergelaten door toen te verdwijnen niet de beste was. En dus kon ik me voorstellen dat ze dat bedoelde. Dit dachten ook Alisha, Hila en Sophia. Maar de rest niet. Want de rest wist meer. Dit was eigenlijk het enige wat Nathalie had kunnen bedoelen met die woordkeuze, ervan uitgaande dat dit normale mensen waren en dus een normale vriendengroep. Maar wij wisten meer. Los van die drie meiden, keken we elkaar allemaal wel even kort aan. Elke blik die gekruist werd, was spannend. De rest wist dat ik het wist. Maar niet iedereen wist dan weer dat Joey het ook wist, en dat Joey meer wist over bijvoorbeeld dit weekend en hoe ik erin stond. Een wat vervelende sfeer ontstond, geleid door stilte. Niemand wist hoe te reageren. Ook die andere drie niet. Want niemand had echt zin om nog een keer naar Brugge te gaan. Nathalie lag ook niet per se heel goed in de groep. En ik vond het fijn te horen dat iedereen het erover eens was dat Jeff en Nathalie dat hele weekend, met de beste bedoelingen, verkeerd hadden opgezet. Uiteindelijk was het voor het grootste deel van de groep een enorme anticlimax. De enige die als een gek had zitten climaxen daar, was natuurlijk Elise met diezelfde Jeff en de nu ook nog ontbrekende Mussa. Die drie zouden wellicht dat deel van het weekend nog een keertje over willen doen. En dan wil ik wel weer kijken. Maar een heel weekend die kant op, zag ook ik niet zitten. En was blij te horen dat niemand dit zag zitten. Dat was toch afgesloten? Voor de meeste, in ieder geval wel. Voor Jeff en Nathalie dus nog niet.

Er is even een momentje na het eten. We gingen nog niet terug. Nog lang niet. Deze groep wist wel wat natafelen was. Niet iedereen bleef ook meer braaf aan tafel zitten. Sommigen hingen even aan de bar, en bevonden zich net buiten het pand op de boulevard. De meesten wel in gesprek. Ik keek dan graag toe vanuit een hoekje, en verzon dan wat ze elkaar te vertellen hadden; welke intriges nu weer speelden. Her en der werd Brugge vast nog opgebracht. Het was echt een begrip geworden, en kon in die zin dan weer op meer manieren geïnterpreteerd worden. Voor iedereen was het ook anders. Het moge duidelijk zijn waar ik en Elise vooral aan terugdachten. Kamila zou misschien meer aan de momenten met mij samen terugdenken, voor mij stonden die momenten op een stevige tweede plaats. Maar dat redde het natuurlijk niet bij de stevige beurt die Jeff en Mussa mijn Elise hadden gegeven... Over Elise gesproken en wie we daar ook even apart hadden genomen in Brugge: Hyun zonderde zich met haar af. Ze wilde nog een keer praten. Praten was goed. Elise keek ook dankbaar. Hyun sloot zich steeds minder af, en dat vond ik fijn. En dan dacht ik niet eens aan mezelf. Echt niet. Hyun hoorde in het leven van Elise thuis, en ik vond het vervelend als ons handelen ervoor zou zorgen dat dat niet meer het geval zou zijn. Ze lopen even later naar buiten, en ik zit hier nog met Kamila, Joey en Sophia, en maken het ons wel naar ons zin. Joey keek geen enkele keer meer schuin mijn kant op. Wat hij wist, kon hij prima wegstoppen. Zo was het gewoon gezellig. Zijn intenties waren me nog niet duidelijk, maar ik geloof dat hij anders was. Ook al was hij jaloers, zoals hij zei. Ook moest hij weten, net al de rest van de groep, dat Hyun en Elise intiem zijn geweest. Dat was nooit echt een geheim geweest, als ik het goed had begrepen. Maar niemand die daar nog van opkeek. Ook niet toen Elise met mij kreeg. Ten minste; als ik het goed begreep...

Even later loop ik ook even naar buiten om een luchtje te scheppen en eindig aan de overkant van de boulevard, waar een hoge stenen richel was van beton. Vandaar keek je uit over de promenade eronder en het strand en de zee daarachter. De pier was mooi verlicht en het was fris buiten, maar niet onaangenaam. Ik vond het vooral wat aan de stille kant en dit gaf even wat rust. Want wat was er weer een hoop gebeurd. Die rust wordt verstoord door de komst van Hila. Ze was me gevolgd, en ze komt er even bijstaan terwijl ze druk is op haar telefoon. Dit weekend viel het voor m'n gevoel nog mee met hoe druk ze het had. Niet met haar werk, in ieder geval. De naam van Mussa was in de groep niet meer gevallen. Ik denk dat de meesten het wel jammer vonden dat hij hier niet bij was, maar echt gemist werd hij ook weer niet. Hij had het wel vaker druk. Hila steekt een sigaretje op en biedt mij er ook eentje aan, die ik dankbaar afsla. Ze lijkt het een beetje stiekem te doen. Ik was geen fan van roken, maar had er geen last van als een ander het deed. De geur deed mij aan vroeger denken. Beide ouders rookten thuis, en ergens was het dan ook wel weer fijn.

'Mag ik je iets vragen?' begint ze dan vrij ad rem met dat ze de laatste rook uitblaast en de peuk uitdrukt op het beton. Ik kijk haar rustig aan en knik. Ze maakte me niet nerveus. Ik had even vrede met alles en stond hier prima. Ik was nergens bang voor, en zeker niet voor haar. Het feit dat de hele groep zojuist een nieuw avontuur naar Brugge had afgeslagen, gaf mij oprecht wat rust. 'Je weet het, toch?' vraagt ze me dan. Ze kijkt me verscherpt aan met die donkere ogen van haar en een uitdagende grijns. Want waar refereert ze precies naar? Ik kijk haar aan en hou me rustig, alsof ik niet weet waar ze het over had. 'Dat zij en ik ooit...' lispelt ze zachtjes verder omdat ze denkt dat ik niet weet waar ze het over heeft, maar durft ze het nu ook niet meer uit te spreken, zo het lijkt. 'Ik weet dat je het weet.' zegt ze dan maar.

'Waarom vraag je het dan?' stel ik haar vervolgens terecht. Ze draait met haar ogen. Ook Hila was nogal van de spelletjes.

'Je weet dat ik en Elise samen Mussa hebben...' wil ze het toch zeggen, maar doet ze het niet. Was daarom naar buiten gekomen.

'Hebben afgezogen als de sletjes die jullie zijn?' zeg ik dan vrij hard, en begin te grijnzen als ik haar wat geschokt zie kijken. Ik had geen reden om sympathiek te doen tegen haar. Ik voelde aan alles dat zij niet deugde, al wist ik niks exact. Zij had alles voor de groep geregeld dit weekend in opdracht van Mussa. Natuurlijk niet wat ik en Elise er vervolgens van gemaakt hadden, maar daar hadden Elise en Hila het ondertussen wel over gehad, wat ik dan weer gehoord had en Hila niet wist. Voor zover Hila wist, wist ik van drie jaar terug, en zover ik wist, wist zij niet wat er in die tussentijd ook al gebeurd was, tot vrijdag toe. Ik geloof niet dat Elise iemand anders verteld had over Brugge, dus deed ik ook maar of dat niet gebeurd was, nu.

'Wat vind je daar eigenlijk van?' vraagt ze fel als ze zich herpakt heeft. Ik grinnikte er een beetje om. Er was zoveel gebeurt sinds die tijd.

'Jullie waren jong en dom.' zei ik dan heel rustig, en dit stak haar natuurlijk weer een beetje. Ik was liever aardig tegen aardige mensen, maar me zo achteloos tegen haar uitlaten, was ook wel even lekker. Terecht of niet.

'Denk je soms dat dat het enige is?' vraagt ze mij, en ze voelt zich duidelijk uitgedaagd door mij.

'Nee, dat denk ik niet' zeg ik rustig, maar begin stilaan ook te twijfelen. Ergens tussen die avond van drie jaar terug en Brugge kon veel meer gebeurd zijn dan dat iemand wist, en Elise me verteld had. Ik moest Elise natuurlijk gewoon vertrouwen, maar dat was ondertussen makkelijker gezegd dan gedaan. En als iemand het weet, zou het Hila kunnen zijn. De enige die het echt wist was Elise. Ik zou het dan ook van haar willen horen. En zou het om Jeff of Mussa gaan, kon ik het gaan verifiëren bij Joey. Hila kwam me lastigvallen. Dat had ik nu door. Zij had duidelijk geen vrede met hoe Elise haar leven voortzette en wie ze daarbij betrok en wie niet. Dat werd me nu wel duidelijk. Ik proefde wat venijn. En ik wist precies waarom. Jaloers? Zou kunnen. Ook al. Maar wel anders dan Joey was. Joey was ook eerlijker geweest en draaide nergens om heen. Dat kon ik van Hila niet zeggen. 'Ik ben niet meer de jongen die ik toen was.' zeg ik haar vol overtuiging, die ik niet had. Ze kijkt me aan. Ze had de situatie totaal verkeerd ingeschat en dat vond ik leuk om te zien. Ik blufte een beetje, maar het was wel zo. Zo onwetend was ik niet meer. Niet dat we alles op orde hadden, maar we waren in ieder geval samen met het avontuur verdergegaan.

'Aha.' zegt ze dan en draait ze een beetje met haar ogen alsof dat niet zo kon zijn.

'Weet trouwen ook meer over jou.' zei ik haar toen, waar ze van opkeek. Ik zei niet wat. Ik moest ook even nadenken wat ook alweer. Ja, zei en Mussa waren fuck-buddies. Dat was ook zo. En ze had Elise uitgenodigd een keer mee te doen. Ik geloof niet dat Elise daar echt op ingegaan is. Wellicht voelde Hila zich wel afgewezen. Wellicht hield dit alles Hila veel meer bezig dan wie dan ook. Ik en Elise waren misschien wel tot de verbeelding gaan spreken bij haar. Interessant om te zien hoe iedereen weer anders met ons omging. Dat omdat niemand wist hoe het allemaal zat. Iedereen wist maar een fragment van ons leven, en reageerde daar dan op. Zo ook Hila. Al leek ze geen idee te hebben hoe nu precies te moeten reageren. Waarom was ze me ook alweer achternagelopen? We begonnen wat vijandig, maar het scherpste randje was daar nu wel vanaf. Geen van beiden benoemden we wat we dan nog meer over elkaar wisten. Dat was immers al gebeurd.

'Ze was altijd lovend over je. Over bepaalde dingen.' begint ze dan.

'Snap ik.' speel ik nog mee. Ze trekt haar wenkbrauwen wat op, met wat ze wist, en wat ik niet zou weten.

'Niet over alles.' zegt ze daarna. 'Je schijnt goed te zijn met je handen.' brengt ze dan op. Hier gniffel ik om. Ergens toch wel lekker dat Elise dat dus met haar vriendinnen gedeeld had, en dat ook Hila dit was bijgebleven. Daarmee sprak ik tot de verbeelding. Zoals het soms lijkt, voordat ik en Elise onze 'renaissance' waren begonnen in onze relatie, stond ik bekend als die jongen die zeker niet geweldig in bed was, maar wel raadt wist met een geil poesje. Zo had Elise me toen neergezet. Met handen en mond wist deze jongen wel wat hij kon. Met de rest niet... Toen niet. Ondertussen gaat dat al een stuk beter.

'Ik doe het graag. Dat is het geheim.' fluister ik Hila uitdagend toe, en heb nog niet echt door wat dit met haar doet.

'Ja? Vingeren?' denkt ze. Ik zwijg. 'Beffen ook toch?' vraagt ze me gewoon. Ik schiet in de lach.

'Geile meisjes laten klaarkomen.' noem ik het dan maar, en langzaam veranderd dan het beeld wat ze van me had meer en meer. Ja, ik was wie ik was. En wat was gebeurd, was gebeurd. En daarom ben ik nu wie ik ben, en durfde ik zo te flirten met een vriendin van de mijne, die ik verder totaal niet vertrouw maar wel lekker was. En dat was ergens wel gek, maar ook wel fijn. Ik hoefde me ook niet schuldig te voelen. Al deed ik natuurlijk wel alsof Hila niks van dit zou mogen doorvertellen.

Sowieso had ik niet gedacht dit gesprek met Hila nog te gaan voeren. Helemaal niet na vanochtend, toen ik hoorde wat ik hoorde, en niet geloofde wat ik hoorde. Op meerdere vlakken. Had ze nu wel of niet de waarheid over haar en Mussa verteld. Daar twijfelde ik nog steeds aan. Het was zondagavond, en dus ook niet heel druk op de boulevard. Niemand die het heel gek vond dat zij en ik hier nu stonden. Zelfs Elise zocht er niks achter, zo leek het. Elise wist ook niet wat ik gehoord had. Dat hadden we nog niet kunnen bespreken. Zij wist dat ik het zo nu en dan even nodig had mij af te zonderen. Zeker na zo'n dag, en bij een groep mensen die mij grotendeels nog vreemd waren. Hila was bellend naar buiten gekomen. Zaken gaan voor alles. Ondertussen had ze zelfs even een sigaretje opgestoken en regelmatig had ze de telefoon in de hand voor een appje. Ik keek er niet van op. Zo stonden we daar. Zo zagen ze ons daar staan. En ondertussen hadden we het stiekem over mijn seksleven. Ik voel me gesterkt door hoe ik en Elise de laatste tijd met dit alles omgaan. En ik voel me gesterkt door de onzekerheid van Hila die ik met name vanochtend erg sterk aanwezig vond. Maar ook nu. Ze had echt zo'n ander beeld van mij, en daar was ze oprecht een beetje van slag van geraakt. Langzaam had ze ontdekt dat Elise weliswaar vreemdging, maar daar eigenlijk geen reden meer voor had. Niet meer. En dat vond ze maar vreemd. Ze denkt dan nog wel dat ik niet weet dat Elise twee avonden terug seks heeft gehad met Mussa, maar dat was ondertussen een bijzaak geworden in ons gesprekje. Zij had veel meer interesse in mij gekregen. Ik was op mijn eigen manier mysterieus geworden.

'Ondertussen kan ik ook met de rest wel m'n mannetje staan. Mede te danken aan haar, natuurlijk.' ga ik verder met het gepoch, zonder dat ik echt sta te pochen. Ik blijf nog bescheiden, al zeg ik het zelf. Dus niet, maar okay. Hila lacht naar me en lijkt het zich kort voor te stellen.

'Ja, zoiets begreep ik al.' zei ze dan, en ze speelt zelfs even flirtiger met haar haar. Ik zie dat ze het niet begrijpt. Ze gelooft Elise als ze zegt dat de seks met mij lekker is. Erg lekker zelfs. En ze gelooft mij ook als ik zeg dat ik ondertussen wel weet wat ik doe. Dat is niet altijd zo geweest. Ook dat is voor iedereen duidelijk. Elise had wat te klagen, en dat lag ook deels aan mij. Maar ook ik had misschien wel wat te klagen gehad, al had ik dat nooit gedurfd. De oplossingen die we gekozen hadden, lagen verder niet voor de hand, maar hadden ons wel geholpen. En nu waren we wie we waren geworden. Het was wat het was. En het was goed. Ik zag dat Hila best wilde verklappen dat Elise opnieuw vreemd was gegaan, maar ze deed het niet. Ze wist het niet eens van Brugge, dus hield ze mij enkel voor van wat gebeurd was drie jaar terug. En daar speelde ik prima op in. Ergens zal het vast een keer misgaan met wie wat wel weet en wie wat niet. Ongetwijfeld. Maar dit was leuk. Dit was spannend.

'Maar vind je niet dat jij gecompenseerd mag worden, dan?' komt ze toch enigszins verrassend uit de hoek. En ik maar denken dat zij alleen op donkere jongens viel. Ik lachte er dan ook om, en keek even uit over het strand. Ik vond dit wel spannend. Nog een vriendin die het wel spannend vind. Zij was nummer vier alweer, die op een of andere manier interesse in mij toonde. Ze blijft naar me kijken, en als ik haar aankijk, zie ik haar al verzinnen.

'Zeg jij het maar.' laat ik dan bijna achteloos vallen alsof ik inderdaad recht op zoiets zou hebben. Maar gewoon om haar te testen. Ik was natuurlijk al ruimschoots gecompenseerd. En ik kan me afvragen of dat wel nodig was geweest, na hoe ik er nu overdenk. Maar laat Hila maar denken dat mij tekort gedaan is.

'Mag ik hem zien?' vraagt ze dan een stuk stiller. Ik kijk even over m'n schouder. We zijn praktisch alleen. Maar we staan buiten tegen een betonnen rand van de boulevard en kijken uit over het strand. We zijn zeker niet alleen.

'Zien?' vraag ik haar verbaast. 'Hier?' lach ik erom. Maar zij lacht er niet om. Ze kijkt me wat gespannen aan. Ze meende het. Wat een omslag.

'Ben wel benieuwd.' zegt ze dan ook gewoon. 'Of ben je niet hard, nu? Ik ben wel opgewonden.' neemt ze opeens drie stappen vooruit. Ik laat me ook een beetje overdonderen. Nee, ik ging hem niet naar buiten trekken hier. Ja, ik was wel opgewonden. Zoals ze naar me keek, gewoon hitsig, liet me niet onberoerd. Maar ook dit was weer krankzinnig. Ik begreep haar wel. Zij had vanochtend dat gesprek gehad met Elise, en nu stond ze hier met mij. In de tussentijd had het haar stilletjes bezig gehouden. Maar ze had geen idee wat ik in de tussentijd gedaan had. Geheimpjes houden en dan doen alsof je toch een soort van vreemdgaat, vond ik ergens best wel leuk. Net zoals Mussa niet wist dat ik en Elise het samen hadden afgesproken, leek Hila zich ook niet te realiseren hoe open ik en Elise eigenlijk zijn naar elkaar over dit soort dingen. Al vertelden ik en Elise dus ook niet altijd alles gelijk maar aan elkaar.

'Niks zeggen, he?' speelde ik mee, en stemde ik dus in. Hier keek ze alsnog van op. 'Voel maar. Ik ga hem niet naar buiten trekken.' zei ik wat gespannen. Die spanning was niet gespeeld. Hila schuifelt vervolgens ook wat dichterbij. Beiden leunen we tegen het beton aan en kijken we over het strand uit. Het duurt even, en ik betwijfel of ze het wel durfde of wilde. Dan voel ik plots haar hand over m'n been glijden, en omhoog naar mijn kruis. Daar bevond zich de gezwollen bobbel, en die kon ze even aftasten als ze dat wilde. Ze kijkt naar me. Ik zie het in m'n ooghoeken. En als ik naar haar kijk, zie ik haar ondeugend lachen. Nee, geen Mussa. Maar ja, wel interessant genoeg.

'Ik wil je pijpen.' fluistert ze dan plots heel zachtjes. Ze kan hem meteen voelen springen en haar vingers vormen zich ook meer om de bobbel in m'n broek en hemels blijft ze me kort masseren.

'Hier?' lach ik weer, en sta daar ergens natuurlijk wel voor open. Kort kijkt ze om zich heen.

'Nee.' zegt ze dan toch. 'Binnen? Op de toiletten?' biedt ze dan serieus aan. Ik slik. Mijn hart begint nu toch wel harder te kloppen. Dit kon ze niet menen. Waren dan echt al die vriendinnen van haar zo knettergek te krijgen met een beetje intrige. Wilde ze me echt vreemd laten gaan? Omdat Elise het gedaan had? Of wilde ze er Elise gewoon mee dwarszitten? Want de intenties van Hila waren mij niet volledig duidelijk. Maar dat ze dit aanbood, gewoon omdat ze mij wilde pijpen, kon natuurlijk niet het hele verhaal zijn. En ik overwoog het nog ook. Toch verlaat haar hand vliegensvlug mijn kruis als we worden geroepen.

'Blijven jullie de hele avond hier staan?' wordt ons enige ongezelligheid verweten. Dat terwijl we het juist zo gezellig hadden... Het was Alisha, samen met Elise, die naar buiten waren gekomen. Elise en Hyun waren dus alweer terug.

'Sorry. Moest bellen. We raakten aan de praat.' excuseert Hila zich meteen en draait zich al om. Dat kon ik nog niet. Elise kwam aan de andere kant staan van mij.

'Ben je het zat?' vraagt ze mij. Even wist ik niet wat te antwoorden. Ze had geen idee. Echt totaal geen idee, en dekt gewoon dat ik klaar ben met dit weekend. Ze blijft even bij me staan als de andere twee weer naar binnen gaan, en kijken gewoon over het donkere strand uit. Wat een weekend. Hila's aanbod nam ik verder niet meer serieus. Eenmaal binnen, keek ze me ook amper aan. Ze leek zich te schamen. Het gaat niet door. En misschien wel beter ook. Ik wilde niet dat Hila een nieuw hoofdstuk in dit alles zou worden. Of ja, dat wilde ik natuurlijk wel, maar dat leek me niet het juiste. Zeker niet omdat steeds meer duidelijk werd dat ons gespook her en der wat littekens achter heeft gelaten. En dan hadden we het nog niet eens over onze eigen littekens.