Ik sta voor het raam en kijk uit over de binnenplaats waar in het laatste licht van deze voorjaarsdag nog een opvallende bedrijvigheid is. Dan richt ik mijn blik op de horizon waar achter het woud de zon ondergaat. Het bos van Maupertuus en verder weg het woud en de moerassen van Abigor. Het ondoordringbare woud van Abigor waar men met ontzag en angst over spreekt. Waarover angstwekkende verhalen de ronde doen, over monsters en dolende geesten van hen die daar verzwolgen zijn.
Maar ik zie het anders. Vele maanden geleden ondertussen heeft het moeras van Abigor letterlijk het kwaad verslonden. Abigor heeft ons gered en dan lijkt het een stuk minder angstwekkend.

Steeds meer wordt duidelijk hoe verweven de gebeurtenissen en personen met elkaar waren zonder dat we dat door hadden. Pas sinds onze thuiskomst vielen dingen op hun plaats. Kleine aanwijzingen die er waren, maar die ik niet zag. Omdat ik te veel met mijn eigen leven bezig was, mijn eigen dromen, en minder met dat van de mensen rond me in deze burcht. Als jongeling denk je dat jij de wereld bent en verlies je dingen uit het oog.

Buiten de burcht wapperen de vanen op het toernooiveld. Vlaggen in vele kleuren, in groen en wit voor ons huis en geel en zwart voor Pinnock. Maar ook wapperen er rode en zwarte vanen, de vlag van het huis van Viperdaes.
Morgen trouw ik, met Willem natuurlijk. En niet alleen ik, ook mijn broertje zal in de echt verbonden worden met zijn geliefde Yda.

De deur gaat open en ik draai me om. Yda stapt binnen, ze straalt. Ze heeft net als ik niets anders aan dan een eenvoudig lang gewaad van een dun en fijn linnen. Ik zie haar lichaam door de transparante stof. In haar kielzog komen ook Sophia en Mariken mee. De beide hoertjes uit de herberg van Eikenvoorde zijn ondertussen liefdevol opgenomen in de gemeenschap van Maupertuus en maken zich verdienstelijk als kamermeisjes. Yda, Mariken en Sophia dragen alle drie twee ketels met heet water.

Yda. Dat papa en mama toestaan dat Arnoud met haar mag huwen, komt enkel omdat zij de grootste verrassing van allemaal is.
Er waren nochtans voortekenen. Er was de nare droom in die angstige nacht, een flard van een nachtmerrie toen we op de vlucht waren voor Diederik en zijn mannen en ons kampement hadden opgeslagen op een veldje in een drassig stuk woud. In die angstige droom verscheen Nicolaas aan mij en sprak hij de raadselachtige woorden: 'Zij is de verlosser van Viperdaes!' Terwijl hij dat zei, hield hij een hand beschermend over Yda's samengevouwen handen. Die woorden sloegen niet op mij, maar op Yda! In hoeverre zijn dromen voorspellend? Hieronimus zou het de macht van het hogere noemen.

Toen duidelijk werd dat zowel Nicolaas als Diederik dood waren, was het diezelfde Hieronimus die met een geheim document kwam aanzetten. Hoewel, geheim... Papa en mama wisten ervan.
Ook Francisca wist het! Zij noemde Yda steeds "prinsesje". Ik dacht dat ze het bedoelde als zinnebeeld, maar het was letterlijk zo bedoeld!

Want uit dat document bleek dat Yda de dochter was van Nicolaas. Verwekt tijdens een nachtelijke ontmoeting tussen Clara en Nicolaas toen hij op bezoek was in Maupertuus. Normaal gesproken zou geen mens zich om een buitenechtelijk kind bekommeren, ten slotte kan iedereen roepen dat een gebaard kind is verwekt door een edelman. Maar Nicolaas van Viperdaes was een eerbaar man met een vooruitziende blik. In dat document had hij laten vastleggen dat Yda in de eerste erflijn moest worden opgenomen. Van het document heeft Diederik nooit iets geweten, anders zou hij alles in het werk hebben gesteld om Yda en het document te laten verdwijnen.
Nu is Yda dus jonkvrouw Yda, vrouwe van Viperdaes, en weldra vrouw van Arnoud van Mapertuus.

Ik denk aan mijn broertje en aan Willem. Zij verblijven met zijn tweeën aan de andere kant van de burcht. Daar worden ze geacht zich voor te bereiden op de dag die komen gaat. Clara is samen met Jutte aan hen toebedeeld om ervoor te zorgen dat het ze aan niets ontbreekt, wat dat ook moge betekenen. Ik glimlach om het ondeugende beeld dat voor mijn geestesoog verschijnt.

'Kom je in bad?' zegt Yda zodra ze het water van haar beide ketels in de kuip heeft geleegd. Ze loopt op me af, slaat haar armen om me heen en zoent me op mijn mond. Ik open mijn lippen en onze tongen vinden elkaar. Ze drukt haar bekken tegen het mijne en ik duw me tegen haar aan. We voelen de warmte van elkaars lichaam. Ik sidder... heel even maar. Het is een genotsrilling. Ik laat mijn handen over haar rug glijden en druk haar vaster tegen me aan. Misschien dat er een minuut verstrijkt, misschien meer.

'Ahhuummm' hoor ik iemand naast me kuchen. Het is Sophia. 'Jullie bad is klaar!'
Mariken heeft de kaarsen ontstoken en gooit snel wat houtblokken op het vuur. De ruimte is aangenaam verlicht en ik voel direct de warmte van het oplaaiende vuur in de schouw. Yda neemt mijn hoofd in haar handen en drukt een kus op mijn voorhoofd. 'Yda van Viperdaes!' fluister ik. 'Verlosser van de Heerlijkheid...'
'Hou op!' sist ze gemaakt boos.
Opnieuw gaat de deur open. Mama verschijnt in de kamer. Ze heeft een glazen flacon in haar hand. Het is klein en het bevat een etiket met een bekend priegelig handschrift. Ze ziet mijn blik en voor ik de vraag kan stellen, geeft ze antwoord. 'Van vader Hieronimus. Iets met bloemen uit Marseille!'

Yda maakt zich van me los en loopt naar het bad, ze steekt haar hand in het water en knikt dat het goed is. Mijn moeder stapt op mij toe. 'Je vader en ik zijn zo trots op jullie!' Na onze terugkomst hadden Arnoud en ik de wind van voren verwacht, maar het tegengestelde gebeurde. Ik glimlach.

***

Ik glimlach.

Tevreden staar ik uit het raam van mijn kamer naar de binnenplaats van de burcht. Hoewel de zon aan de einder haar ondergang voorbereid in een rozige lucht, is de bedrijvigheid onder me groot. Er is nog veel te doen voor de bruiloft morgen.

Mijn blik glijdt naar het woud in de verte. Het was de arena voor de zwaarste beproeving van mijn nog jonge leven. Ik ben niet meer de onbezonnen schildknaap die halsoverkop Diederik achternazat. Het besef dat ik anderen in mijn avontuur heb meegesleurd en zo hun leven in de waagschaal heb gesteld, heeft me volwassener gemaakt.
Ik ben niet de enige. Hoewel we de wereld verlost hebben van een meedogenloze schurk, heeft Diederik ons bestolen van onze kinderlijke onschuld. We leven zelfbewuster.
We zijn allemaal veranderd.

“Zijn jullie klaar?” Ik knik en kijk weer naar beneden, daarmee Clara negerend die samen met Jutte mijn kamer binnenkomt, elk met twee ketels vol warm water.
“Ben je echt klaar?” Willem komt naast me staan. Hij kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Als nooit tevoren... Denk ik.”
Hij lacht luidop, om zich meteen weer in te houden. “Je denkt te veel. Volg vanavond gewoon je gevoel. Daar had je in Abigor nochtans geen probleem mee. Of moet ik je eerst weer een paar pullen van dat Vlaamse bier laten opdrinken?” Het leedvermaak staat op zijn gezicht te lezen.
Ik draai met mijn ogen. “Ik ben klaar. Maak je geen zorgen.”

“Jonkheer Arnoud, u weet dat ik u op handen draag, maar u bent allesbehalve klaar. Het is uitgesloten dat u zo naar de kapel zal gaan.” Clara’s stem klinkt streng, maar ik herken meteen de luchtige toon die er als een zomers zuchtje wind tussendoor ruist. Ze is in een speelse bui, waarschijnlijk omdat ze weet wat er vanavond zal gebeuren.
Ik heb geen idee wat ze van plan is, maar ik gun haar haar verzetje. “Hoezo, Clara? Zie ik er dan niet uit om door een ringetje te halen? Lichtgrijnzend kijk ik haar aan. Mijn vraag is het begin van een steekspel waar Clara onoverwinnelijk in is.

“De kapel is een gewijde plaats, heer. Dit duivelse kloffie waarin u vandaag nog nabij de stallen hebt zitten dobbelen, zal het huis van God onteren. U dient proper gewassen te zijn en strakgeperste gewaden te dragen in het reinste wit. Uit dus met die stoffige broek!”
ze draait met haar vinger een rondje in de lucht als een magiër die zijn toverspreuk kracht wil bijzetten. Nog geen tel later voel ik hoe mijn broek tot op mijn enkels zakt. Verschrikt kijk ik om en zie Jutte nog net enkele stappen achteruitzetten. Dat dekselse wichtje geniet met volle teugen van de vrolijke fratsen van haar moeder.
Clara snuift diep. “He, bah! Ruiken jullie dat ook? Jonkheer Willem, Jutte... Is mijn reukzin in de war gebracht door het zicht op die goedgevulde braies, of hangt hier weldegelijk een geurtje dat zelfs met wierook niet te verdoezelen valt?
Willem en Jutte komen dichterbij. Overdreven ruiken ze aan mijn hemd.
“Ik weet het niet zeker, mama. Ik twijfel. Misschien is deze kamer vandaag niet goed gelucht. Hoe kunnen we zeker zijn?”
Clara kucht opzichtig. “Jutte, een goede kamermeid is nooit te beroerd om tot het uiterste te gaan om enig ongemak uit de wereld te helpen. Je zal de oorzaak van het kwalijke luchtje moeten zoeken!”

Clara’s woorden klinken nog na in mijn oren als Jutte al voor me op haar knieën zit. Haar vingers klauwen zich om de rand van mijn ondergoed en langzaam trekken ze de witte stof naar onderen. Haar ogen worden een tikkeltje groter. Haar tong likt kort over haar lippen, slechts een tel. Bewust of onbewust, ik weet het niet, maar haar reactie op het zien van mijn mannelijke lid heeft een onmiddellijke uitwerking. Ik voel hel zwellen en zich voorzichtig oprichten.
Een lieftallige lach verschijnt op Juttes gezicht. “Lang geleden dat ik die nog eens mocht zien. We hebben samen zoveel plezier gehad.” Ze klemt haar hand rond de stam van mijn pik en komt dichterbij met haar gezicht. Haar lach wordt breder en haar mond opent zich. Ik houd me klaar voor...

“Ik heb de oorzaak gevonden, mama!” Jutte trekt een vies gezicht, maar wel met fonkelende ogen. “Deze kunnen we zo niet naar zijn toekomstige bruid sturen. Mijn zusje verdient echt veel beter dan dit!” Ze geeft een stevige ruk en trekt me aan mijn pik naar het bad. Daar trekt ze de rest van mijn kleren uit en stopt me in de kuip met warm water die een zoete bloemige geur heeft.
Ondertussen heeft Clara Willem ook uitgekleed. Zodra ik in bad stap, duwt ze hem erbij. Het water stijgt tot net onder de rand.
We worden omcirkeld door een schaterend gegiechel dat Willem en mij doet grinniken. Het lachen vergaat ons echter snel. Voordat we weten wat er gebeurt, halen Clara en Jutte een ruwe doek tevoorschijn waar ze ons zonder mededogen mee schoonschrobben. De doek schuurt over mijn vel. Ik voel mezelf opwarmen hoewel ik reeds in bijna heet water lig. Ik probeer me te verweren, maar het krappe bad waarin nu twee mannen liggen, houdt me gevangen.
Als Jutte stopt met de martelgang, zie ik dat mijn huid rood ziet. Het tintelt helemaal. Van mijn machtige wapen blijft enkel nog een dolkje over.

Rust is ons niet gegund, want we worden meteen uit bad gesommeerd. Meteen wordt een zachte handdoek om me heen geslagen. Gelukkig is de harde hand van daarnet weg. Bijna knuffelend wrijft Jutte me droog. Terwijl ze mijn rug zacht masseert, hoor ik haar vlak bij mijn oor fluisteren. “Weet je dat ik best wel jaloers ben op Yda? Niet omdat ze nu van adel is en binnenkort in Viperdaes het voor het zeggen zal hebben. Wel omdat ze met jou zal trouwen. Hadden we het vroeger niet leuk samen?”
Mijn gedachten springen naar het verleden. Talloze keren hebben we seks gehad. Steeds was zij de aanleiding. Ze zag me voorbijkomen en als een krolse kat kronkelde ze vervolgens om me heen tot mijn lust het overnam. Ik denk dat we elk verborgen hoekje van de burcht wel eens samen hebben verkend.
De herinnering aan al dat speelse genot wakkert het verlangen weer in me aan. Mijn roede klimt weer hemelwaarts en verschijnt tussen de flappen van de handdoek.
Naast me hoor ik een diep kreunend geluid. “Zal ik je helpen?” fluistert Jutte.

***

'Zal ik je helpen!' fluistert mama. Ze pakt de stof van mijn lange onderhemd met haar handen vast en trekt het gewaad over mijn hoofd uit. Ze doet een stap naar achteren en bekijkt mijn naakte lijf. 'Je bent wellustig en je straalt vruchtbaarheid uit!' Ze geeft me een ondeugende knipoog. 'Nu in bad en bereid je voor op vannacht. Ik bedoel de bijeenkomst in de Kapel!' Mama draait zich om naar Yda, maar die geeft haar geen kans om haar te helpen. Ze trekt haar hemd ook uit en gooit het op de kledingkist. Daar staat Yda, net zo naakt als ik ben. Ik bekijk haar jonge lijf, haar mooie egale zachte huid en haar kleine borstjes die parmantig vooruit priemen en haar bosje donker schaamhaar die haar vagijn verscholen houdt.

Ook mama neemt Yda op, ze bekijkt haar blote aanstaande schoondochter aandachtig. 'Ooooh, jouw zinnelijke lijf zal mijn zoon bekoren!' zucht ze. Dan richt ze zich op Sophia en Mariken. 'Helpen jullie de beide jonkvrouwen in bad?' zegt ze lieflijk. 'Laat het hen aan niets ontbreken, meiden!' Heupwiegend verlaat ze de kamer.

Yda en ik zitten tegenover elkaar in het heerlijk warme bad. Het water reikt tot aan mijn tepels. De vloeistof uit het flaconnetje is welriekend, een geur die zoetig en kruidig is met een ondertoon van hout en bloemen.
Yda maakt met haar handen golfjes in het water. 'Wat weet jij over de kapel, wat gaat er gebeuren?' fluistert ze. Mariken en Sophia staan ieder aan een kant van het bad. In hun hand hebben ze beiden een ruwe doek waarmee ze onze ruggen schrobben. Het voelt fijn en ik merk dat de gespannenheid in mijn lijf langzaam wegtrekt.
'De kapel?' herhaal ik haar laatste woorden. Ze knikt. 'Het is een ceremonie, een ritueel... Mijn vader en moeder hebben het ook beleefd in de nacht voor hun huwelijk...' Ik staar in het vuur. 'Mama wilde er niet veel over kwijt... maar aan de glans in haar ogen zag ik iets van...' Ik denk na over de juiste bewoording. 'Lust?' zeg ik onzeker.

Mariken vraagt of we willen opstaan, wat we doen. Het water doet onze huiden glimmen. Weer valt me mijn eigen bleekheid op in vergelijking met de gebruinde huid van Yda. De huid waar ik inmiddels elk plooitje van ken. Yda, ze roept diepe gevoelens bij me op. Niet alleen maar lust, maar het is meer dan dat. Misschien voel ik als helft van een tweeling wat de andere helft voor haar voelt, een onlosmakelijke verbondenheid.
Mariken begint met een schaartje overtollig schaamhaar uit de lies van Yda weg te knippen, terwijl Sophia mijn benen en dijen schrobt.

'Ik weet dat het een vruchtbaarheidsceremonie is, waar vader Hieronimus en Francisca een rol in hebben.' Yda kijkt me vragend aan, maar meer weet ik ook niet. Mariken en Sophia wisselen van plaats.
'Maar wat is het voor een rite? Wat staat ons te wachten? Wie zijn er behalve wij tweeën en Arnoud en Willem?'
Ik plaats mijn voet op de rand van het bad. Mariken haar vingers strelen mijn schaamstreek. Zacht en voorzichtig verwijdert ze de haartjes. 'Hmmm' kreun ik bijna onhoorbaar. 'Ik weet het eerlijk niet! Misschien is het wel zoiets als toen in de hut van Francisca.' Ik doe het er zwijgen toe. We moeten het afwachten en ondergaan.

De avond verstrijkt. Een avond waarin twee kamermeisjes ons wassen, knippen en kammen. Onze huid wordt ingesmeerd met heerlijk ruikende oliën, maar nergens geven Mariken en Sophia gehoor aan onze opkomende gevoelens van lust. Ook al strelen hun handen onze borsten en tepels. Ook al glijden hun vingers over onze dijen en voel ik soms een paar vingers de lippen van mijn vagijn beroeren, het blijven korte aanrakingen die prikkelen en een gevoel van begeerte opwekken, maar daar blijft het bij. Ik vermoed dat ze door mama zijn geïnstrueerd zodat al onze wellust opgespaard blijft tot dat ene moment, later deze nacht.

Onze wangen zijn intussen rood van de warmte van het badwater en van het haardvuur en de innerlijke hitte die in onze aderen stroomt door de opgewekte lust. Mariken en Sophia zorgen dat we gekleed worden in een maagdelijk wit gewaad van een fijngeweven stof. Het gewaad heeft een kap met om onze middel een ceintuur in de kleur van het huis van afkomst. Achterop bij Yda is in een fijn borduurwerk het wapen van Viperdaes aangebracht en bij mij dat van Maupertuus. In onze haren zijn voorjaarsbloemen gevlochten. Wij zijn klaar voor de vruchtbaarheidsceremonie in de kapel van de burcht.

Er wordt er op de deur geklopt. Clara stapt de kamer binnen. Even zien we haar bewegingen stokken op het moment dat ze ons in het oog krijgt. Een brede glimlach verschijnt op haar gezicht. 'Zijn jullie klaar?' vraagt ze simpel. We knikken en volgen haar naar beneden.

***

Ik knik en volg met mijn ogen Juttes hand naar beneden. Zodra haar vingers zich rond mijn stoere staaf plooien, voel ik een intense drang. Ik wil verwennen, ik wil beminnen, ik wil neuken.
“Zal ik je helpen?” Ze herhaalt de vraag, nu iets luider. Mijn hele wezen snakt ernaar om ja te roepen, om me aan haar over te geven, om...

“Niets van!” Clara’s stem klinkt onverbiddelijk. “Heer Arnoud moet zichzelf sparen voor de kapel. We mogen Gods wegen niet dwarsbomen.”
Jutte kijkt verschrikt door de woorden van haar mama op. Meteen laat ze mijn pik los. Ook ik ben verrast. Nu ik er zo over nadenk, heb ik Clara ook nog nooit over God horen praten. Meestal is zij degene die benadrukt dat het menselijke genot niet mag worden verzaakt.
“Wat is er dan zo speciaal aan de kapel?” Jutte vraagt het behoedzaam, alsof ze bang is dat ze iets onbetamelijks doet.
Clara kijkt ons aan. Een voor een. Behoedzaam. Ons monsterend. Jutte, Willem en ikzelf kijken terug. Geïntrigeerd door haar plotse terughoudendheid. Zo is ze normaal gezien niet. Er moet iets speciaals met de kapel zijn.

Uiteindelijk zien we berusting in haar ogen. Zachtjes knikt ze.
“Lang geleden, nog voor de burcht er stond, was deze plaats heilig. Er woonde een wijze vrouw. Ze leefde verbonden met de natuur en kende al haar geheimen. Ze sprak niet over God, maar over de Godin, de schepster van al het leven. De legende vertelt dat koppels uit de streek haar opzochten als ze een kind wilden. Dat niemand teleurgesteld naar huis weerkeerde. Op de plaats van haar hut werd later de kapel gebouwd. Sindsdien houden de burchtbewoners een ceremonie in de kapel op de avond voor hun huwelijk.”

Even wordt het stil. Niemand zegt iets. We laten het verhaal op ons inwerken. Straks is het mijn beurt voor de ceremonie. Met Yda. En Hadewych en Willem. Bedoelt Clara dat we straks...
“Mama en papa ook?” Ik ken het antwoord al, maar toch wil ik het weten.
“Ja, er bestaat geen twijfel over dat jullie die nacht werden verwekt.”
“En ik, mama?” Jutte vraagt het met een gretigheid die hoopt dat haar leven wat meer zin zou krijgen.
“Nee, liefje. Ik hield zielsveel van je vader, maar hij is gestorven in de zinloze oorlog van Diederik de Oude, nog voor we konden trouwen. De avond voor hij ten strijde trok, heeft hij me bemind en jou in mij geplant. Ik ben slechts één keer in de kapel geweest.” Even aarzelt Clara. “Met Nicolaas. We zochten een rustig plekje. We kenden de kracht van de kapel niet. Mijn middeltje om niet zwanger te worden bleek niet sterk genoeg. Hij gaf me Yda. Een relatie was voor ons uitgesloten natuurlijk. Maar onthoud dat ik van jullie allebei zielsveel houd.”

Het idee dat ik straks de ceremonie ga beleven met Yda op de plaats waar we allebei werden verwekt, verhoogt mijn lust weer. Mijn hart begint sneller te kloppen en mijn piemel wordt weer dikker en langer. Hij stijgt ten hemel alsof hij God wil danken voor de gave van het leven.
Jutte kirt vrolijk als ze het merkt. Haar hand komt weer dichterbij, maar op het laatste moment houdt ze die angstvallig stil.
Clara giechelt meisjesachtig. “Doe maar, bereid hem maar voor, maar zorg ervoor dat hij zijn kruit nog niet verschiet.”
Langzaam vouwen de warme vingers van Jutte zich om mijn mast en bewegen ze tergend traag op en neer. Ik kan niet anders dan kreunen.
Naast me hoor ik eenzelfde genot bij Willem.

De deur opent en papa komt binnen. Met pretogen kijkt hij toe hoe we worden voorbereid op de nakende ceremonie. “Clara, haal jij Hadewych en Yda op en breng je hen naar de kapel? Het is tijd!”

***

Alsof we het middelpunt van een processie zijn, lopen we door de gangen van mijn ouderlijke burcht. Yda en ik. We houden elkaars handen vast. Ik voel me vreemd gespannen, maar gelijk ook opgewonden en nieuwsgierig. Het is donker en het zal rond metten zijn. Ik weet dat de ceremonie voor de lauden ten einde moet zijn. Het is opvallend stil in de burcht. Het lijkt of iedereen op één oor ligt, behalve natuurlijk degenen die deel gaan nemen aan de ceremonie. We staan stil in de hal. Clara draait zich om. Haar ogen glanzen in het licht van de fakkels. Ze kijkt ons vriendelijk aan en duidt ons te blijven staan. Ze wenkt Mariken en Sophia naderbij en ze fluistert beide meisjes iets in hun oor. Daarna kijkt ze naar ons en zegt: 'Wacht hier tot jullie worden gehaald.' Mariken en Sophia verlaten de burcht door de zware grote hoofddeur van het kasteel. Ze worden op de voet gevolgd door Clara.

Daar staan we, met ons tweeën, in een lege hal. Zenuwachtig en gespannen door wat er gaat komen. Yda knijpt zachtjes in mijn arm.

Na het baden eerder op de avond werden Yda en ik samen ingesmeerd met een welriekende rozenolie. We moesten gaan liggen op de tafel, geheel naakt en naast elkaar. Ik sluit mijn ogen en herbeleef het moment. De geurende olie en de zachte handen die ons streelden, licht opwindend en ontspannend.

Yda stoot me met haar elleboog wakker.
'Ik voel me zenuwachtig...' fluistert ze. 'Ik weet niet wat ik verwachten moet... Wie zijn er nog? Zijn wij alleen?'
'Nee, Hieronimus en Francisca zijn er sowieso...maar verder weet ik het echt niet, Yda... '
'Ik ben nog nooit bij zo'n ritueel geweest...het vruchtbaarheidsritueel!' Het laatste woord spreekt ze met nadruk uit.
Het uitspreken van het woord vruchtbaarheid maakt een tinteling in mij los. Een lustvolle kriebel in mijn vagijn, een opwellend gevoel van geilheid.

'Er zijn weinigen die ooit bij de ceremonie aanwezig zijn geweest. Het is slechts bekend bij enkele ingewijden en er mag ook verder niemand bij aanwezig zijn. Het is trouwens de eerste keer dat het ritueel met twee liefdesparen tegelijk wordt gehouden, Yda.'

Ik hoor Yda zuchten. Ik kijk haar zijdelings aan. In onze haren zijn kleurige bloemenkransen aangebracht en haar dikke donkere haren zijn prachtig gevlochten met tussendoor sierlijke linten van zijde uit Venetië. Ze is een rank meisje. Het witte gewaad, dat rond haar middel gebonden is met eenzelfde soort lint dat in onze haren is gevlochten, accentueert haar figuur extra. Ze kijkt naar me en geeft me een snelle zoen op mijn wang. 'Ik hou van jou!'
'Ik ook van jou!'

Sinds onze avonturen in het woud heb ik gemerkt dat onze maandstonden vrijwel gelijk begonnen te lopen. Mijn bloedingen komen meestal een dag na die van haar. De nauwe band die we hebben, lijkt ook invloed te hebben op onze maandcyclus. En nu is het zover, 14 dagen geteld na de laatste bloeding is dit de dag dat we beiden het vruchtbaarst zijn... Deze dag is gekozen voor de toekomst van beide heerlijkheden.

Yda kruipt dichter tegen me aan. Ik voel haar sidderen. Wordt het veroorzaakt door de spanning, of is het misschien de kilte van de grote hal die niet wordt verwarmd door een haard?

'Hoe zouden Arnoud en Willem zich voelen?' Vraagt Yda zich hardop af.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ik weet hoe ze zich voelen. De voorbije dagen heb ik Willem een beetje afgeweerd zodra hij avances maakte en me wilde aanraken. Ik plaagde hem steeds door met zijn opgewondenheid te spelen. Kijken mag... maar aanraken... Tot hij er helemaal gek van werd. Ik zei hem dat hij zich moest sparen tot dit moment. Yda speelde hetzelfde spelletje met Arnoud. We hadden het afgesproken. 'Ze kunnen niet wachten op ons!' zeg ik lachend.

Plots gaat de deur open. Het is Sophia, geheel gekleed in een scharlakenrood gewaad dat tot net onder haar billen reikt. Ze wenkt ons.
Weer pakken Yda en ik elkaar bij de hand. Samen lopen we door de deur naar het binnenplein van de burcht. Fakkels markeren de route naar de kapel. Het weer is zacht en de sterren schijnen helder aan de hemel. Yda en ik volgen Sophia. In een ooghoek zie ik Mariken van de andere kant aan komen lopen, op de voet gevolgd door Arnoud en Willem. Ook Sophia is gekleed in een scharlaken gewaad. Willem en Arnoud krijgen ons in het oog. Yda ziet ze ook en we moeten ons inhouden om niet naar hen toe te rennen. In het midden van de binnenplaats komen we samen, maar we worden gemaand om achter onze misdienaren te blijven lopen. Wij achter Sophia, die de voorste van de stoet is, dan Mariken en ten slotte de jongens.

We naderen de kapel. Daar staan papa en mama, de ouders van Willem en zijn oudere broer en jongere zus, en natuurlijk Clara en Jutte. Ze vormen een haag waar we doorheen lopen terwijl we worden bedolven met geurige bloesemblaadjes. Mama kijkt gelukkig, maar ik zie dat ze haar tranen moeilijk kan bedwingen. Ik weet dat het tranen van blijdschap zijn. Papa pakt mijn hand vast en geeft er een kus op. Hij mompelt wat... Dan opent de deur van de kapel zich en lopen we naar binnen.

***

We lopen naar binnen. De hele inrichting van de kapel is veranderd. De bidstoelen zijn weggehaald, waardoor de ruimte groter lijkt. Een pad, afgebakend door kaarsen, leidt naar het midden. Voor het altaar staat een immens groot bed. De kaarsen vormen een grote cirkel rond het altaar en het bed.

“Treed nader!” Een stem galmt door de kapel. Het is Francisca. Ik zie haar echter niet. Sophia schrijdt statig naar het bed toe, met Yda en Hadewych als twee engelen achter haar. Hun doorzichtige witte gewaden beklemtonen hun vrouwelijke vormen die bij elke beweging pure verleiding uitstralen. Verleiding die mijn honger aanscherpt als de geur van verrukkelijk eten dat uit de keuken opwalmt aan het einde van de vasten.
De voorbije dagen waren een lichamelijk vasten voor mij. En eveneens voor Willem. Geen idee waarom, maar elke zoen werd zorgvuldig gepareerd, elke tedere aanraking speels ontweken. Steeds weer slaagden onze aanstaanden erin om ons in te palmen en onze pikken te laten steigeren, om ons dan te laten verhongeren. Ik werd er gek van. Wij werden er gek van.
Nu echter ben ik op weg naar een feestmaal. Ik merk het aan de manier waarop Yda voor me beweegt. Het is duidelijk dat de opwinding haar in de ban heeft. Het zou me niet verbazen mochten haar lipjes al doordrongen zijn van haar liefdesvocht.

Mariken blijft roerloos voor ons stilstaan. Achter ons hoor ik de deur sluiten.

Zodra Sophia aan het bed komt, leidt ze onze vrouwen mee naar de linkerkant, waar ze aan de zijkant stoppen, met het gezicht naar het bed gekeerd.
“Welkom, godinnen van de vruchtbaarheid!” Waar ze vandaan komt, weet ik niet, maar plots staat Francisca aan het uiteinde van het bed. Ze is helemaal naakt. Haar ogen schitteren. Ze straalt. Na een goedkeurende blik op Willem en mij richt ze zich tot Hadewych en Yda. “Vanavond brengen we een ode aan het leven, in al haar vormen. Jullie zijn de vruchtbare grond die daarvoor verkozen is. Laat de liefde jullie harten verwarmen als de zon, en laat het zaad in jullie planten, zodat de lust jullie akker kan bevloeien en er nieuw leven kan ontstaan. Want dat is het doel van de mens.” Ze heft haar armen de lucht in. “Toon jullie weelderige natuur!”

Sophia komt in beweging. Ze gaat achter Hadewych staan en met enkele subtiele bewegingen maakt ze de gewaden van mijn zusje los, die vervolgens op de vloer vallen. Voor de zoveelste keer raak ik bevangen door de schoonheid van Hadewych. Een melkwitte huid die door vuurrode haren wordt getooid. De passie die ik voor haar voel, zal nooit wegebben. Zelfs de passionele liefde voor Yda kan dat niet intomen.

Ook het witte omhulsel van Yda vervaagt als sneeuw voor de zon. Twee jonge vrouwen in de fleur van hun leven tonen vol trots hun wondermooie naaktheid. Mijn lichaam kan niet anders dan hierop reageren. Mijn mannelijkheid richt zich op en duwt tegen mijn eigen witte robe. Steels kijk ik naar Willem naast me. Ook bij hem staat de geilheid letterlijk in het stof afgetekend.

“Aanschouw hun schoonheid!” Ditmaal is het Hieronimus die we horen. Net als Francisca lijkt hij uit het niets op te doemen. Net als Francisca is hij naakt. En net als Willem en ik steekt zijn stootwapen fier voor zich uit. Hij gaat naast Francisca staan die haar hand om zijn liefdeswapen legt. Hij buigt naar haar toe en zoent haar. Het is geen kuis zoentje op haar wang. Hun monden zoeken en vinden elkaar en geven zich over aan een bijzonder intiem moment.
Het verbaast me niet. Nu niet meer. Toen we enkele weken geleden vernamen dat het jaren geleden niet veel had gescheeld of Hieronimus had voor Francisca zijn kap over de haag gegooid, was ik wel verbijsterd. Had Francisca haar zus Adelheid niet in een beschermingsdrang gevolgd toen die met Diederik trouwde, dan zouden ze waarschijnlijk zijn getrouwd. Dan zou ze ook niet door Diederik zijn verkracht...
Het minste dat je kan zeggen, is dat ze elkaar hebben weergevonden.

Hieronimus maakt zich los uit de passievolle zoen, en richt zich tot ons allen. “Hebban olla uogala nestas hagunnan hinase hic enda thu uuat unbidan uue nu?”
Het klinkt als een toverformule die de geilheid in ons moet opwekken. Een magische spreuk heeft hij echter niet nodig. De hele kapel is reeds doordrongen van de geestelijke en lichamelijke opwinding. Omdat we hem allemaal vragend aankijken, gaat hij verder.
“Dit is een van de oudste geschriften in onze taal. Het stamt van eeuwen geleden. Het gaat over het belangrijkste in het leven. Het betekent: Alle vogels hebben een nest gebouwd, behalve ik en jij. Waar wachten we nog op? Dus, waar wachten we nog op? Treed nader!”

Mariken stapt behoedzaam naar het bed.
Mijn ademhaling versnelt en mijn hart gaat sneller kloppen.

***

Mijn ademhaling versnelt en mijn hart gaat sneller kloppen. Ik voel me naakt en kwetsbaar, maar gelijk voel ik ook de lust. Mijn borstkas gaat op en neer en mijn borsten doen dat ook. Mijn tepels zijn stijf, niet alleen voel ik de koelte van de kapel, maar ook de opkomende opwinding. Sophia heeft ons naar één kant van een bed geleid, dat er aantrekkelijk uitziet in vergelijking met de ongenaakbare kille stenen vloer. Met een vlotte en handige beweging maakte ze ons half doorschijnende gewaad los.

Yda is naakt.
Ik ben naakt.

Het naakt zijn geeft een bijzondere sensatie. Ik sta hier zonder één draad aan mijn lijf in het midden van het huis van God, ik was hier altijd kuis gekleed, en nu...
'Zijn we niet allen naakt geboren voor zijn aangezicht?' Dit zei Hieronimus toen ik hem vroeg uit te leggen hoe de ceremonie zou verlopen. Ik kon er niets tegen inbrengen op dat moment. En nu al helemaal niet.

Op één of andere manier voelt het of deze gewijde ruimte gevuld is met mensen, zoals bij de dagelijkse mis, en men mij nu gadeslaat. Dat ze ons allemaal zien en meekijken. En dat... geeft nog meer opwinding!

Ik laat mijn blik over de jongens gaan. Ze zijn naar de andere zijde van het grote ceremoniële bed geleid door Mariken. Ook hun gewaden liggen op hun enkels. Arnouds blik en de mijne kruisen elkaar. Zijn blik is dezelfde als die in het woud bij het bosven. Het lijkt ondertussen een eeuwigheid geleden. Daar bekeek hij mij voor het eerst met de ogen van een man. Die blik vol met begeerte.
Er is wel een verschil. Zijn gezicht straalt nu ook rust en zekerheid uit, iets dat er toen nog niet was. Kun je zo snel volwassen worden? Ik glimlach en laat mijn blik dalen over zijn gladde borstkas naar zijn middel en nog lager. Heel even stolt mijn ademhaling als ik naar zijn steigerende pik kijk. Arnoud is geil, zijn pik is hard. Weer kijken we elkaar kortstondig aan met een blik van verstandhouding. We zijn er klaar voor, zo voel ik me ook, bereid en nat...

Dan kijk ik naar de man met wie ik ga trouwen. Zijn azuurblauwe ogen kijken ons aan. Ook hij bekijkt de twee ontblote jonkvrouwen. Ik kijk hem vriendelijk aan, ik wil er voor hem zijn aan zijn zijde. Met mijn blik wil ik hem geruststellen. En zowaar ontwaar ik een glimlach op zijn eerst zo gespannen gezicht. Zijn pik is even opgewonden als die van Arnoud. Zijn ontblote eikel glinstert in het licht van de fakkels en de kaarsen.

Yda kucht en Sophia bukt zich om onze gewaden van de vloer op te rapen. Doordat ze voorover bukt, schuift haar korte tuniek omhoog tot over haar billen. Ze heeft daaronder verder ook niets aan.

‘De vrouw is schenkster van het leven’ Het is Francisca. Ze draait haar heupen en streelt haar naakte lijf. Naast haar staat Hieronimus die in een duidelijke staat van vurigheid is. ‘Zij is bewaarster van de Graal, het heiligste dat er is. Haar kelk, haar schoot!’ Bij het woord kelk glijdt haar hand tussen haar benen. Francisca begint zich te strelen, haar vingers glijden door haar donkere schaamhaar en tussen haar natte schaamlippen. Een zachtjes kreunen galmt door de ruimte.

Hieronimus komt in beweging. Heel langzaam beweegt hij zijn hand naar zijn lid toe en zijn vuist omklemt zijn hunkerende paal. Traag ontbloot hij zijn eikel. Het is doodstil en alle ogen zijn gericht op Hieronimus en Francisca. Dan gaat ze weer verder:

'Lust, een bijna onmenselijk verlangen.
Laat jezelf bevrijden van de gedachte dat het zondig zou zijn.
Laat lust geen beknelling zijn.
Koester het verlangen om bevredigd te worden.'

Haar vingers verdwijnen diep in haar spleet, haar wangen kleuren rood en de blik in haar ogen vertroebelt. Ze keert zich in zichzelf.

Hieronimus zijn vuist beweegt sneller op en neer en hij spreekt:

'Vannacht mag je verlangen.
Naar die ander.
Stel je lichaam open.
Laat je aanraken.
Wees gewillig.
Vannacht is de nacht van begeerte.'

De woorden galmen door de kapel en bereiken mijn oren. Het verspreidt zich als gloeiende olie door mijn aderen. Alles wordt in vuur en vlam gezet. Mijn lijf beweegt als vanzelf. Mijn handen strelen en kneden. Ik voel mijn kutje gloeien en zich vullen met zoete honing.

Francisca neemt wederom het woord. Haar stem klinkt hees.

'Voel je lichaam schreeuwen!
Vingertoppen glijden over je huid.
Lippen raken lippen.
Tongen die het vuur aanwakkeren.
Die eeuwig woedende brand!'

Hieronimus besluit: 'Laat je blussen met zijn zaad.'

'Ja...' kreunt Yda. 'Ja, zaad...'
'Zaad wil ik ontvangen...' Terwijl ik dat zeg, bereiken mijn vingers mijn gezwollen clitje. De reactie is heftig. Ik sidder en mijn benen lijken al hun draagkracht te verliezen.
Sophia schiet toe en pakt ons beiden bij de hand. 'Ga op het bed liggen... Stel jezelf open...' hijgt ze. Duizelig van geilheid zak ik door mijn knieën en kruip het bed op. Yda doet hetzelfde.

***

Hetzelfde gevoel dat me immer overvalt wanneer ik verleid word, doet me duizelen. Ditmaal is het heftiger. Alle stiekemigheid en aarzelende pogingen zijn niet meer nodig. Dit wordt het feest van de openlijke aanvaarding van de gezamenlijke lust.
De twee prachtvrouwen voor onze ogen gooien hun hele lichaam in de strijd. Heupen kronkelen wulps, borsten deinen heen en weer en een onweerstaanbare passie straalt uit hun ogen vol geilheid.
Steeds dichter komen ze gekropen, tot ze vlak voor ons belanden. Ze gaan op hun knieën zitten, met hun billen op hun hielen, hun benen maximaal gespreid, waardoor hun kutjes zich voor ons openen. Hun lipjes zijn vol en vlezig. Ze glinsteren in het kaarslicht. Het lijdt geen twijfel dat ze klaar zijn om zich aan ons over te geven.

Mijn handen willen zich naar voor strekken om de borsten van Yda te strelen, die parmantig voor mijn ogen op en neer bewegen. Om ze vast te pakken zodat ik ze kan kussen, likken en zuigen.
Maar meteen worden mijn beide handen vastgepakt en achter mijn rug getrokken. Verrast kijk ik achter me. Mariken heeft vliegensvlug een touw rond mijn polsen geknoopt die ze zachtjes naar zich toe trekt. Sofia heeft hetzelfde gedaan bij Willem.
“Het offer dat we vanavond plengen, mag niet in een opwelling gebeuren.” Hieronimus spreekt ons licht vermanend toe. “Jullie geesten moeten zich versmelten zodat jullie lichamen de ware kracht van de lichamelijke liefde kunnen voelen. Dus smul met je ogen, laaf je aan je zielsgenote, geniet van de roes waarin jullie worden gebracht.”
Francisca neem het woord over. “Zorg dat hun zenuwen tot het uiterste gespannen staan, dat hun pikken nooit langer, dikker en smachtender waren om jullie heilige tempels te betreden.”

Enkel deze woorden doen mijn pik al schokken. En dan komen Yda en Hadewych in actie. Yda’s handen komen me tegemoet. Ze streelt mijn gezicht, mijn hals, mijn borst, mijn buik... Langzaam daalt ze naar het centrum van mijn hunkering. Ik merk dat ik zachtjes begin te hijgen. Ik snak naar haar aanraking. Yda leunt voorover. Haar lippen komen recht op mijn stoere staaf af. Ik bereid me voor op het zalige gevoel van een natte mond die mijn heetheid tegelijk zal blussen en aanwakkeren. Ik sluit mijn ogen.
Er gebeurt niets. Langzaam tel ik tot vijf en dan open ik mijn ogen. Ondeugend staart Yda naar me. Zodra ze merkt dat ik haar aankijk, geeft ze een likje over mijn eikel. De kreun die volgt, komt uit het diepste van mezelf. Maar Yda trekt zich terug. Ik wil meer. Ik wil verlossing van de toenemende spanning. Naast me zie ik hoe Hadewych de huid van Willem overstelpt met zoentjes en beetjes. Ik hoor een dierlijke grom uit zijn keel komen.
Yda kruipt achter Hadewych die haar kontje parmantig de lucht insteekt terwijl ze Willem verder kust. Een kort hevig gilletje klinkt uit Hadewychs mond, gevolgd door een lange kreunende “Ooooh”. Yda is haar kutje aan het likken. We horen haar smakken terwijl ze zich tegoed doet aan de zoete sapjes van mijn zusje, die zich meteen omkeert en Yda op haar rug dwingt. Ze kruipt over haar heen. Aan elk kutje bevindt zich nu een mond. Helaas is het niet die van mij. Ik kan enkel machteloos toekijken. Maar wat ik zie, is van een overgave zonder weerga.
Het doet me denken aan het feestmaal voor ridders die na een tocht vol ontbering terugkeren in de burcht. Er wordt gulzig gesmikkeld en gesmakt. En er wordt genoten. Intens genoten. Hadewych en Yda vullen de kapelruimte met hun genotsgeluiden.

Tussen alle hijgerige kreunen door duikt de stem van Francisca op.
“Kus me! Kus me toch met je verrukkelijke mond! Want jouw liefde is heerlijker dan wijn. Je ruikt heerlijk naar parfum. En je naam klinkt verrukkelijk. Neem me mee! Laten we snel naar je kamer gaan, mijn koning! Laten we blij zijn en plezier maken! Dat jij van mij houdt, is heerlijker dan wijn!”
Ik herken de woorden uit de bijbellessen van vroeger. Nu pas dringt de betekenis ten volle tot me door.
Hieronimus gaat verder waar ze gebleven was. “Allerliefste, je bent zo sierlijk als een paardje voor de wagen van de farao. Je bent zo mooi, met die oorhangers langs je wangen, en die parelkettingen om je hals. Wat ben je toch mooi, mijn liefste, wat ben je toch mooi!”

Het heen-en-weerspel van het Hooglied verandert in een mantra waarvan de woorden naar de achtergrond verdwijnen en het ritme het liefdesspel van Hadewych en Yda ondersteunt. Ik merk dat mijn eigen ademhaling zich hier ook aan aanpast.

Plots komen Yda en Hadewych recht en draaien ze zich naar Willem en mij. Yda neemt mijn hoofd tussen haar handen en duwt haar lippen op de mijne. Op hetzelfde moment voel ik dat mijn handen worden bevrijd.
Ik sta als versteend en open mijn mond om Yda’s tong toe te laten.
Achter me hoor ik de voetstappen van Mariken en Sofia die zich van ons verwijderen. Tot ze verdwijnen. Zij zijn weg. Het is tijd dat ik kom.

***

Ik kom omhoog en kruip op mijn knieën naar de rand van het bed dat met slechts één doel hier is neergezet. Het vieren van de lust en het verwekken van nieuw leven. Yda neemt het voortouw. Net voordat ik mijn hoogtepunt zou bereiken, maakte ze zich los. Mijn lichaam brandt letterlijk van verlangen om zijn zaad te ontvangen en Yda zal het niet anders voelen. Ze kust mijn broer terwijl ze zijn liefdesdegen in de hand neemt en ik wend mijn blik naar mijn prooi voor vannacht. Willem!

Willem strekt zijn hand naar me uit en ik pak die aan. Hij trekt me tegen zich aan. Mijn tepels schuren tegen zijn warme huid en onze gezichten zijn op slechts een duimlengte van elkaar verwijderd. Ik kijk hem in zijn ogen. Zijn stijve pik drukt tegen zijn buik. In onze omhelzing drukken we elkaar nog strakker tegen elkaar. Hij voelt sterk en gespierd. Bij hem voel ik me veilig.
Zijn ogen zijn zo mooi blauw, zo helder als een wolkeloze hemel op een voorjaarsdag. Ik sluit mijn ogen en open mijn mond. Onze lippen raken elkaar. We kussen elkaar en onze tongen kronkelen om elkaar heen. Ik proef hem en het smaakt fijn. Het duurt maar even, want onze gulzigheid in elkaar is groot.

Ik maak me los en laat me terugzakken op het bed waar ik ruggelings op ga liggen. Het gekreun in van Yda en van Francisca galmt door de ruimte. Door de resonantie lijkt de hele kapel gevuld te zijn met gekreun en gezucht. Het vult als het ware de ruimte en het zweept mij ook op. 'Lik mijn kut!' zeg ik luid. 'Lik me!'

Soms is het fijn dat je kutje wordt gelikt om het penetreren te vergemakkelijken, maar nu ben ik zo nat dat ik het louter wil om het wellustig genot dat het me geeft. Willem zakt door zijn knieën. Ik speel met mijn schaamhaar en laat mijn vingers door mijn natte vulvalippen gaan. 'Kijk hoe nat ik ben...'
'Ik zie je honing vloeien, lieve Hadewych. Ik zal je zoete geschenk gulzig oplikken...' Mijn vingers trekken mijn schaamlipjes wijd open en Willem duikt tussen mijn benen.
'Ooooh...' roep ik. Zijn mond sluit zich om mijn clitje, zijn tong streelt en likt mijn vulva. 'Jaaa ,daar... dat is lekker...' kreun ik. Willem likt elke plooitje, hij doet het behoedzaam en laat me genieten.

Yda kruipt naast me. Ze legt haar hoofd naast het mijne en heft haar kontje omhoog. Arnoud likt haar kutje en kontje. We kijken elkaar aan, ook al is haar blik vertroebeld door geilheid. Toch zien we elkaar. 'Ik houd van je, Yda...' stamel ik. Ze glimlacht. Daarna voel ik zijn tong diep tussen mijn lippen glijden. 'Ooooh... jaaa... kreun ik weer.

Ik leg mijn hand op Willem zijn hoofd en trek het strakker tegen mijn kutje. Mijn andere hand masseert mijn tepels en mijn borsten. Het tepelspel zorgt voor nog meer opwinding, nog meer opwellende lust in mijn bloedbaan. Om en om speel ik met ze. Mijn tieten zijn gevoeliger en voller dan anders. Ik weet van Francisca dat zij het ziet als teken dat juist deze dagen de dagen zijn om zaad in mijn schoot te ontvangen.

Alle aanrakingen van tong en handen, samen met de gedachten die ik heb, maken me nog meer opgewonden dan ik al was. Willem zal zijn zaad in mijn schoot spuiten. Diep in mijn vulva. Ik sidder van genot bij de gedachte. Hij duwt een vinger in mijn kutje en begint die langzaam in en uit te bewegen. Die ene vinger wordt al snel gevolgd door een tweede en een derde. Ik voel hoe mijn kutslijm langs mijn bilnaad op het bed vloeit.

Dan komt het. Ik voel hoe mijn spieren zich aanspannen? ik duw Willem zijn hoofd nog dieper en steviger in mijn schoot, zodat zijn tong nog verder in mijn kutje binnendringt. 'Ooooh jaaa... Ooooh hmmm...' galmt het door de kapel. Mijn bekken duw ik omhoog terwijl mijn kutje zich samentrekt rond zijn penetrerende vingers. Alles begint te draaien en te tollen. Het lijkt of al mijn geilheid zich vanuit mijn buik in mijn binnenste bundelt en door mijn lijf naar mijn hoofd schiet om daar uit elkaar te spatten in één kleurenboeket. Alles lijkt te draaien en te tollen. 'Ooooh... Oooohhh!'

Mijn bewustzijn keert terug. De mist trekt op en geluiden dringen weer door en vormen verstaanbare woorden. 'Ooooh, Aaawwwhhh, jaaa...'
Het is Yda. Ook zij is net klaargekomen. We kijken elkaar kort aan, haar orgasmeroes zorgt voor een wazige blik. Ze glimlacht flauwtjes terwijl ze haar ademhaling onder controle probeert te krijgen.

De jongens staan aan ons voeteneind. Yda haar billen steken nog steeds omhoog. Ik besef ineens dat ik mijn kutje aan het vingeren ben. Zonder het te beseffen is mijn hand afgegleden naar mijn spleetje en masseren mijn vingers mijn kutje zodat mijn tintelingen niet wegebben en het heerlijke geile gevoel blijft.
Ik zie hoe de ogen van Willem en Arnoud van mijn gespreide benen naar het kutje van Yda gaan en weer terug. Hoe ze zich verlekkeren aan onze neukholletjes. Ze kunnen geen genoeg krijgen van de aanblik van de twee kutjes met de zachte roze lipjes met rondom zachte kuthaartjes. Mooi kastanjebruin van Yda en vurig als een vosje van mij. Ik kijk de jongens uitdagend aan. Met twee vingers spreid ik mijn kutlipjes en laat mijn natte roze vlees zien. Ik hunker naar seks.

Het besef dringt tot me door dat ik nu eindelijk vrijheid heb. We hebben een soort verbond met elkaar. Een verbond van liefde en seks. We mogen genieten van elkaars lichaam, mogen kijken en aanraken. We mogen likken en proeven, zuigen en neuken... Ik voel en hoop dat dit niet verdwijnt na morgen. Dat het gemeenschappelijk delen van genot deel van ons allen blijft.

'Eet, vriend en vriendin! Drink en word dronken van liefde!'
Ik kijk om. Francisca ligt wijdbeens op het altaar. Haar naakte lijft ligt glanzend in het schijnsel van het kaarslicht en de fakkels! Haar gitzwarte haren en bleke huid vormen een prachtig contrast met elkaar. Haar natte kutje is naar ons toe gericht terwijl Hieronimus over haar heen gebogen staat en haar borsten streelt en haar tepels likt en zuigt. Haar tepelaureolen zijn nat van zijn speeksel.

'Drink... en word dronken van liefde...' herhaalt ze haar woorden. Ze legt haar hoofd in haar nek en zegt met een hese stem tegen de vader Hieronimus: 'Neuk me!'
Het galmt door de kapel.

Haar woorden galmen na in mijn hoofd. 'Neuk me...' klinkt het, 'Neuk me... Neuk me...' Mijn vingers gaan sneller over mijn clitje. Mijn natte kutje maakt slobbergeluidjes.

Arnoud komt in beweging. Zachtjes maar beslist trekt hij Yda’s hoofd aan haar haren omhoog. Ze draait zich naar hem om en pakt zijn gezwollen pik vast. Een siddering van genot raast door mijn aderen. Yda haar ogen zijn op mij gericht terwijl ze haar mond opent en zijn pik in haar mond laat glijden. Haar blik is die van een ondeugend meisje dat geniet van de aandacht die ze ontvangt en van geile seks. Ze geniet van de aanwezigheid van ons. Ze geniet ervan zich bloot te geven. Haar geile kutje te laten zien. Ze geniet ervan dat iemand kijkt hoe ze genomen wordt. Ik ken haar gevoel, ik deel haar obsessie.

Ook ik kom overeind en ik kruip naar Willem. In mijn ooghoek zie ik hoe Hieronimus met zijn pik vooruit zwiepend tussen de benen van de klaarliggende Francisca stapt. Haar natte roze schaamlippen steken duidelijk af tussen haar zwarte schaamhaartjes. Haar kutje is nat, open en uitnodigend, klaar om hem te ontvangen.
Ik richt mijn ogen weer naar voren. Willem zijn steigerende mannelijkheid doet me watertanden, kwijl vult mijn mond. Zijn pik is dik en lang, iets gekromd en zo stijf dat zijn voorhuid strak naar achteren is getrokken. Ik open mijn mond en zuig op zijn eikel. Hij kreunt dierlijk.

Vanaf het altaar hoor ik nog een diepe kreun komen, het is Francisca. Zonder om te kijken weet ik wat er gebeurt. Ik weet dat hij zich bij haar naar binnen laat glijden. Dat hij in haar dringt en haar begint te neuken. Zijn ritme duidelijk hoorbaar door haar hoge gilletjes en het kletsen van haar dijen en billen tegen zijn bekken.

Willem zijn handen kroelen door mijn vurige haar en steeds meer bepaalt hij het tempo waarin ik zijn pik in en uit mijn mond laat glijden, dieper en dieper. Mijn speeksel loopt uit mijn mond en druipt van mijn kin over mijn borsten. Hij duwt zo hard dat ik bijna het gevoel heb dat ik ga stikken. Ik duw me van hem af.
Hij kijkt op mij neer en ik kijk hem aan, mijn mond halfopen terwijl mijn tong mijn lippen likt. Ik pak zijn pik vast. Hij glimt en de aderen rond zijn schacht kloppen zachtjes, gelijk met het kloppen van zijn hart.

Ik kruip van het bed af en neem Yda mee. Ik ruk haar los van Arnoud. Mijn kin is nog steeds nat van het pijpen. We kruipen met onze lichamen tegen elkaar aan, huid tegen huid, terwijl de mannen ons bekijken. Misschien tintelt er een licht gevoel van jaloezie door hun aderen. Gewoon een beetje plagen om het verlangen in ons nog groter te maken. Ik fluister iets in Yda's oren en ze knikt begrijpend. Het gekreun op het altaar zwelt aan en wordt steeds intenser.

'Oooh ja, ooh ja..., ooohhh...' We zien hoe Hieronimus zijn pik diep in en uit Francisca ramt en hoe zij hem steeds harder stimuleert om sneller te gaan. Tot het moment dat zij klaarkomt met een diepe grom.

Ik leg Yda op het bed. Ze gaat met gespreide benen liggen. Ze heeft ze wijd uiteen. Ze kijkt uitdagend naar ons. Haar hoofd ligt op een zijden kussen met haar haren gespreid als de stralenkrans van de zon. Ze begint zichzelf te vingeren. Ik kruip ook op het bed en ga naast haar liggen en leg mijn hoofd naast haar op het kussen. Francisca verschijnt in mijn gezichtsveld. Haar bleke huid is op sommige plekken rood, op haar dijen en borsten. Precies op de plekken waar ze is vastgepakt.

Hieronimus komt achter haar vandaan. Hij kruipt ook het bed op, zijn pik zwabbert half slap heen en weer. Op zijn knieën kruipt hij naar ons tot zijn pik boven ons hangt. Zijn eikel is net zichtbaar door de iets teruggetrokken voorhuid. Zijn penis is nat van Francisca. Zijn mannelijkheid gedoopt in haar vrouwensap, haar honing.
'Ooooh, ik houd val geilsap...' fluister ik. Niemand heeft me gehoord, maar dat geeft niet.
Francisca heeft haar plaats ingenomen tussen Willem en Arnoud. Ze pakt hun pikken vast. Arnoud en Willem kijken als in trance naar ons. Ik ben mezelf ook aan het bevredigen. Het geile gevoel werkt verslavend, ik wil er steeds meer van. Ik wil het niet weg laten vloeien. Ik vinger mijn kutje terwijl ze naar mij en Yda kijken. Terwijl boven ons de pik van Hieronimus langzaam zich weer vult. Met elke hartslag wordt hij stijver.

Ik breng mijn hand naar mijn mond en ik lik mijn eigen vingers af. Ik lik mijn meisjeshoning van elke vinger. 'Zoete honing...' stamel ik zacht.
'Hele zoete honing...' hijgt Hieronimus. Hij begint zich af te trekken. 'Willem, kruip op het bed en laat Yda zich aan jou laven...' zegt hij.

Willem kijkt even verward naar mij. Maar ik knik hem toe. Ik laat mijn vingers weer over mijn clitje gaan. Sneller en sneller. Hieronimus duwt zijn pik omlaag terwijl ik gelijktijdig mijn mond open. Ik zuig hem... Ik proef Francisca, haar zachte smaak... Boven Yda haar mond hangt het geslacht van Willem, zijn heerlijke hunkerende pik. Ik zie hoe een druppeltje vocht ontsnapt aan het gaatje op zijn eikel. Yda likt het gretig op. Willem kreunt.

'Ben je klaar om te zaaien? Zij is klaar om te ontvangen!' Francisca begeleid Arnoud als het ware naar Yda toe. Zijn pik vasthoudend en hem de weg wijzend.
Arnoud kruipt het bed op. Hij kruipt over Yda. Hij likt haar kut, en dan verder omhoog. Een nat spoor dat vertrekt van haar spleetje, omhoog over haar borsten. Yda kirt van genot. Steeds hoger gaat Arnoud, tot zijn liefdesdegen haar kelk bereikt en haar zachte natte lippen voorzichtig opzij duwt om bij haar naar binnen dringen.
'Ooooh, God... Ja, neem me, Arnoud,' klinkt het fluisterend. 'Ik wil!'

Alles verloopt in een roes. Ik zuig en vinger, terwijl naast me Yda ritmisch kreunt, iedere keer als Arnoud diep in haar kutje stoot. Haar kleine tietjes klotsen in zijn tempo mee. Ik proef en ruik de geilheid. Ik proef de smaak en ruik de geur van seks en begeerte. Steeds sneller gaan mijn vingers over mijn vagijn. Steeds dieper laat ik mijn vingers in mijn kutje verdwijnen. Ik voel hoe mijn spieren zich weer aanspannen. Ik kan het niet meer onderbreken of uitstellen. Yda gilt en Arnoud stoot harder.
Ik laat de pik van Hieronimus uit mijn mond glijden en even ontmoeten mijn ogen die van mijn broertje, van Arnoud de man. Zijn ogen lachen. Dan knijpt hij ze toe en zie ik hoe een grimas over zijn gelaat trekt. Ik begin te schokken en opnieuw laat ik toe dat de hitte zich als een vloedgolf door mijn lichaam verspreidt tot in de laatste en diepste vezel...

Willem trekt zich terug uit Yda haar mond. Hij kijkt hoe ze begint te trillen en hoe Arnoud zijn pik in haar stoot, diep en onregelmatig. 'Hmmm, ja...' hoor ik Yda kreunen terwijl Arnoud een diepe grom laat ontsnappen. Hij vult Yda's kutje met zijn zaad. Haar natte vagijn trekt zich pulserend samen om zijn harde pik heen terwijl Arnoud zijn sperma in golven in haar spuit. Samen beleven ze hun hoogtepunt. Ze zijn versmolten tot één. Tot man en vrouw als één geheel en onafscheidelijk.

Half bij bewustzijn voel ik hoe er iemand over mij heen kruipt. Stemmen en geuren dringen langzaam weer tot me door. Ik open mijn ogen en kijk omhoog. Het is Arnoud die boven ons hangt. Hij kust Yda die nog verzonken is in haar orgasmeroes. Arnoud zijn ogen kijken gelukkig en hij streelt mijn voorhoofd terwijl hij mij weer een kus geeft, dit keer op mijn lippen. 'Nu jij!' fluistert hij in mijn oor. 'Nu jij...'

Handen strelen mijn dijen. Ik beweeg mijn benen verder uit elkaar. Ik weet dat mijn schaamlippen gezwollen zijn, net als mijn clitoris. "Speen des Duivels" heb ik ooit iemand horen zeggen. Het klopt niet, het is niet duivels, het is niet van de satan. Het zou de vrouw tekortdoen, alsof zij een deel van de duivel is. Ik geloof er niets van.

'Ooooh...' kreun ik. Abrupt word ik uit mijn overpeinzing gerukt. 'Ooooh ja...' Willem zuigt precies daar... op dat... dat... "Goddelijke speentje". Ik kreun en word ondergetrokken in de poel van oneindige geilheid. In een meer van lust. Half bij bewustzijn en half wegzinkend onder de oppervlakte. Mijn ogen rollen en ik zucht en kreun. Handen die me betasten. Tongen die me likken. Stemmen die lieve woorden spreken.

Iemand kust me en ik open mijn lippen en ik voel hoe er weer een pik in mijn mond glijdt. Ik weet dat hij doordrenkt is van Yda en het zaad van Arnoud. Ik open mijn ogen en probeer mijn zicht scherp te krijgen. Arnoud beweeg zachtjes heen en weer terwijl ik gelijktijdig hem zuig en mijn tong zijn eikel streelt. 'Hmmm!' Ik proef zijn zaad dat zich vermengd heeft met Yda haar kutsap. Zachtjes pijp ik mijn broertje. Yda doet hetzelfde, maar zij zuigt op de stijve pik van Hieronimus.

'Kom, Willem, verenig je met haar!' hoor ik Francisca zeggen.
Mijn hand pakt Arnoud zijn pik vast. Ik knijp in zijn schacht. Willem kruipt op me en kruipt verder over mij heen tot hij met zijn pik tegen mijn kutje drukt. Even laat ik de penis van Arnoud uit mijn mond en wend ik mijn hoofd naar Willem. Ik kijk hem aan, hij kijkt mij aan. Ik knik hem bijna onmerkbaar toe. 'Ja, neuk me. Alsjeblieft, neuk me...' kreun ik smekend...

Ik voel hoe zijn stijve in mijn strakke kutje glijdt. Hoe zijn eikel mijn vulvawand masseert. 'Ooooh jaaa, neuk me! Spuit mijn kutje vol met je zaad, Willem, doe het!'

Hij begint zich in me heen en weer te bewegen, zoals de golven het strand innemen, om zich telkens even weer terug te trekken. Heen en weer. In en uit, steeds sneller en dieper en... 'Harder!' roep ik. Een storm steekt op. De golven worden groter. In en uit... in en uit... in en... uit en... 'Jaaa Oohhh...'
Arnoud neemt zijn pik vast, net als Hieronimus de zijne ter hand neemt. Twee pikken die zwiepend boven onze hoofden zwaaien. Beide mannen trekken zich af terwijl ik word geneukt. Steeds sneller en steeds dieper.

Yda draait zich om en streelt mijn huid met haar lange slanke vingers. Ook Francisca verschijnt opnieuw in mijn gezichtsveld, precies aan de andere zijde waar Yda ligt. Ook zij neemt deel aan onze samensmelting. Handen en vingers die strelen en ogen die kijken. Pikken die steeds sneller worden afgetrokken.

'Oooh ja... Willem... dit is... zo...' Willem kijkt me aan. Zweet parelt van zijn voorhoofd. Ik lik mijn lippen. Weer proef ik seks, ik proef Yda en Willem en Arnoud... Ik proef mijn eigen kutje...

Francisca en Yda kussen me, beginnen me te likken. Ik voel hun lippen in mijn nek en op mijn armen.

'Oooohhh God...' kreun ik. Ik weet dat ik voor de derde keer ga klaarkomen. Ik frons mijn gezicht. Mijn spieren spannen zich aan. De hitte stijgt naar mijn hoofd. Ik voel hoe mijn wangen gloeien. 'Ik wil je zaad, lieve Willem. Ik wil je kind... spuit me vol!'

'Ja, doe het!' hijgt Francisca.

Een aanzwellend diep gegrom vult de kapel, gelijk gevolgd door een warme golf witte klodders die over onze gezichten worden gespoten. Eén, twee drie, vier golven warm zaad wordt over ons gespoten, gevolgd door Arnoud die zijn zak voor de tweede maal leegt. Yda en Francisca likken mij en elkaar schoon... Maar ik neem het nauwelijks waar, want ik word definitief ondergesleurd door het overweldigende gevoel van wellust. Mijn spieren trekken samen. Diep in mij stoot Willem zijn pik in mijn vagijn en hij spuit me vol. Zijn warmte vloeit in me, vult mijn baarmoeder en zijn zaad zal zijn weg vinden, dat voel ik. Wij verwekken een nieuw leven, een nieuw kind, ons kind. Onze nazaat.

'Oooowww jaaahhh...' kreun ik. Mijn kreun galmt door de kapel en door mijn hoofd. Even is het zwart en is er niets. Willem rolt van mij af. Uitgeput als hij is. Er zullen minuten zijn verstreken voordat ik mijn ogen weer kan openen. Ik streel mijn kutje. Ik vind mijn goddelijke knopje en speel ermee. Ik wil het gevoel niet kwijt. Nu nog niet. Het moet nog even verder kabbelen als de golven van een zee die langzaam tot rust komt.
Iemand kruipt tegen me aan. Het is Willem. Ik rol zijn kant op en we kijken elkaar aan. Ik zie zijn blauwe ogen en hij kijkt in mijn groene. Hij zal vuur zien. Vuur en wilskracht. Hij is mijn mooie lieve man, mijn minnaar... In zijn ogen lees ik kalmte, wilskracht en geluk. Ja, geluk!

De roes houdt aan. Zacht gefluister en het ritselen van het bedlinnen zijn de enige geluiden. Het fluisteren van Yda en Arnoud en van Willem en mij.
Francisca en Hieronimus zijn opgestaan en hebben zich geruisloos aangekleed. Dat wil zeggen, ze hebben de half transparante rituele gewaden aangetrokken en bekijken ons in stilte en tevredenheid.

Niet heel veel later die nacht verlaten we de kapel. We lopen gearmd in de richting van de burcht. Even kijk ik omhoog. In het venster van de kamer van onze ouders staat mama. Ze heeft een kandelaar in haar hand en het licht van de kaars verlicht haar naakte lichaam. Achter haar verschijnt papa. Hij pakt haar bij haar borsten en neemt haar mee de kamer in.

Ik glimlach, vanaf morgen zal er veel veranderen!

***

De binnenplaats van de burcht is verlaten. Dat is niet zo vreemd. Het is nacht. Enkel de lichtflakkeringen tegen de muren, veroorzaakt door de vuren bij de poortwachters, verraden dat niet iedereen slaapt. Hoewel er buiten rust is, stijgt de spanning hierbinnen zienderogen. Achter me hoor ik Willem constant zuchten en ongedurig heen en weer stappen.
Enkele dagen geleden zijn Yda en ik uit Viperdaes naar Maupertuus gereden omdat haar bevalling nakende is. Net als die van Hadewych. Al snel na de kapelceremonie werd duidelijk dat die nacht weer een wonder werd verricht. Een dubbel wonder, want onze beider vrouwen bleken bevrucht.

Een paar stonden geleden kregen ze allebei weeën. Nu bevinden ze zich in Hadewychs kamer met Francisca en Clara. Met de hulp van Jutte en Sophia zijn ze al die tijd bezig om onze kinderen op de wereld te brengen. Sophia heeft zich de voorbije maanden erg gehecht aan Francisca en ze wordt door haar opgeleid.

Een luide schreeuw doet ons opschrikken. Het is Hadewych. Het is niet de eerste, en we beseffen maar al te goed dat het ook niet de laatste zal zijn. Meteen erna volgt er een tweede schreeuw, van Yda ditmaal. Elke kreet doet mijn bloed bevriezen. De hele tijd loop ik met een rozenkrans in mijn handen, biddend dat alles voorspoedig zal verlopen.

En dan is er plots het geluid van geween. Tranen wellen in mijn ogen op. Het is de bevrijding van alle zorgen. Het wenende geluid wordt versterkt. Er is nog een baby geboren.
Willem en ik geven elkaar een stevige knuffel. Het haalt de spanning uit ons lichaam weg.
Toch moeten we nog even wachten tot de deur voorzichtig opengaat. Clara komt naar ons toe. Haar gezicht is helemaal rood en zweetdruppels parelen van haar voorhoofd over haar gezicht. Aan haar handen bespeur ik nog enkele vegen bloed. Haar ogen lachen ons echter tegemoet.
“Proficiat!” We kijken haar vol verwachting aan. “Ik ben blij jullie te kunnen melden dat jullie allebei vader zijn geworden van een flinke zoon...” Nu is het aan Willem en mij om een luide schreeuw te slaken. “... en ook van een pracht van een dochter!”