Afgelopen nacht verdween ‘mijn’ zwerfstertje Puck door mijn eigen schuld, ik gaf haar een ruige neukbeurt die ze niet wilde maar die ik wel doorzette. Ik baal ervan, van mijn eigen gedrag, van haar vertrek, ik wil dat ze nog een tijdje in mijn leven blijft. Ik app mijn vriend Joep, die enkele weken terug haar oppikte en in mijn maag splitste. Het enige wat hij me kan vertellen is dat ze toen in Utrecht rondhing op dat nieuwe plein tussen het centraal station en Hoog-Catharijne. Er zijn daar altijd wel wat dakloze bedelaars te vinden en daar sprak ze hem aan. Ik gok dat ze terug is gegaan, erop af dan maar. De volgende morgen bel ik mijn werk dat ik ziek ben en al om negen uur arriveer ik in Utrecht.


Zoektocht

Eenmaal op het stationsplein zoek ik een strategisch geplaatst bankje van waar ik het plein goed kan overzien. Al gauw blijkt dat daklozen blijkbaar geen ochtendmensen zijn want tot elf uur komt er niemand opdagen. Maar dan gaat het hard, al gauw tel ik er een stuk of tien, een beetje met elkaar kletsend, ondertussen af en toe voorbijgangers aansprekend met het verzoek om ‘een kleine bijdrage in hun levensonderhoud.’ Eerlijk gezegd snap ik nooit waarom die gasten niet gewoon gaan werken, alleen al de horeca schreeuwt om mensen. Nou ja, dat is mijn zorg niet, maar ondertussen is er om een uur nog steeds geen Puck te zien. Nadat ik eerst een broodje heb gescoord en ervoor zorgde dat ik flink wat klein wisselgeld terugkreeg loop ik op het groepje af.

Ik maakte sneaky veel foto’s van Puck toen ze dag in dag uit zo lekker naakt op mijn bank lag te chillen. Vanmorgen nog heb ik een geprinte uitsnede gemaakt waarop alleen haar gezicht te zien is, die ga ik aan hen laten zien. Als eerste spreek ik een vrouw aan, ik gooi twee euro in het bekertje voor haar voeten, laat haar de foto zien en vraag haar of ze dit meisje kent. Een schouderophalen is haar reactie. Zo werk ik het rijtje af en pas bij de voorlaatste, een jonge kerel, heb ik succes. Hij zag haar gisteravond laat in de nachtopvang van het Leger des Heils aan de Biltstraat binnenkomen. Yés, ik heb het goed gegokt dat ze terug zou gaan naar Utrecht.

Ik huur een OV-fiets en peddel naar het adres, maar eenmaal daar blijken ze tot vijf uur vanmiddag gesloten te zijn. Tja, logisch wel voor een nachtopvang. Om de tijd door te komen fiets ik wat door de stad, ondertussen mijn ogen goed de kost gevend of ik Puck per ongeluk niet ergens zie, maar zonder resultaat. Iets voor vijven ben ik terug in de Biltsraat, waar al een klein clubje daklozen voor de nog steeds gesloten deur van de opvang staat te wachten. Als stipt om vijf uur de deur opengaat dringen zij als eersten naar binnen en dan vraag ik aan de vrouw die de deur opende of zij Puck Gerritsen kent, waarbij ik haar de foto toon. ‘Wie wil dat weten?’ vraagt ze. Ik laat haar mijn rijbewijs zien en vertel haar dat ze afgelopen maand bij mij in Amsterdam woonde, dat ze gisteravond weer wegliep en dat ik haar graag wil terugvinden om haar onderdak te bieden.

De vrouw denkt even na en reageert dan met ‘het klopt dat ik haar een maand lang niet hier zag, maar helaas, ik mag u geen nadere gegevens van onze cliënten geven. Het beste kunt u hier in de buurt wachten tot ze arriveert.’ Als jurist besef ik dat de vrouw al eigenlijk meer heeft gezegd dan ze mag, door me duidelijk te maken dat Puck hier vaak komt en de komende nacht waarschijnlijk ook. Mijn hart springt op, ik hoop echt dat ze komt en besluit tot dat moment hier in de buurt rond te blijven hangen. Het gevolg daarvan is dat er een nieuwe wereld voor me opengaat. Door mijn werk op de Zuidas kom ik eigenlijk alleen maar in aanraking met de superrijken en dit is wel heel wat anders. Er komt een stroom van verwaarloosde mensen op gang die allemaal in de opvang van het Leger des Heils de nacht willen doorbrengen. Maar lang niet iedereen wordt toegelaten, om redenen die ik niet ken, misschien een keer herrie geschopt of wat dan ook.

Pas tegen zeven uur komt Puck opdagen, net voordat ze bij de opvang naar binnengaat weet ik haar staande te houden. Meteen schieten haar donkere ogen weer vuur en haar enige tekst is ‘klootzak’. Ze draait me de rug toe en wil doorlopen maar ik haast me te zeggen ‘alsjeblieft Puck, kom terug, het spijt me heel erg.’ Ze blijft staan, kijkt me woest aan en vraagt: ‘wat spijt je precies, dat je me niet eerder verkrachtte?’

Zo heeft ze het dus beleefd en gelijk heeft ze, deze opmerking heb ik verdiend, ik schaam me diep. Dus reageer ik dat dat echt fout was en dat ik het goed wil maken, of ze alsjeblieft álsjeblieft weer bij me komt wonen. Puck denkt een tijdje na en dan, eindelijk, reageert ze: ‘oké, maar geen fout geneuk meer, en ik word ook niet je huissloof.’ Opgelucht knik ik ja, wat ze ook vraagt, ik zal ja knikken want ik wil haar terug. Puck loopt daarna tot mijn schrik toch door naar de ingang van de opvang, en om haar niet alsnog kwijt te raken volg ik haar. Daar blijkt dat ze afscheid wil nemen van die vrouw. Ze krijgt een hug van haar en tegen mij zegt ze ‘ben goed voor haar’. Ik knik, ze slaat de spijker op zijn kop, ik wil goed voor dit zwerfstertje zijn, ik wil haar een thuis geven.

Tweede kans

Eenmaal terug in mijn appartement pakken we onze ‘oude routine’ op alsof er niks is gebeurd. Overdag ligt Puck naakt op de bank te lanterfanten, netflix series bekijken en iedere avond neukt ze me. Hoewel ze niet mijn sloof wil zijn poetst ze wel een keer per week het hele huis, altijd op zaterdag, als ik er ook ben. En altijd voert ze een hele show op, zoals wijdbeens staan om overal goed bij te kunnen, rekken en strekken om alle insectenspul van muren en plafond te halen, knielen en bukken om ook álles onder de kast en banken weg te zuigen. Het is dan duidelijk mijn beurt om op de bank te liggen en te genieten van de show die ze met haar mooie naakte slanke lijf geeft. Net als zij ben ik steeds vaker bloot en omdat mijn pik altijd binnen de kortste keren opgewonden haar bewegingen volgt eindigt die poetsbeurt altijd in een neukbeurt. Ook dan wil ze de controle houden, op de bank, met haar rug naar me toe wipt ze dan op me en ook altijd loop ik na afloop met haar naar de douche. Tradities zijn er om in ere te houden.

De zondagen benut ik om mijn sociale contacten te onderhouden en om naar mijn familie te gaan. Nooit nodig ik nog iemand bij mij uit, om de simpele reden dat ik zeker weet dat Puck dat niet aan kan, ze is een schuw kwetsbaar zwerfkatje dat zich maar heel moeizaam aan mij hecht, laat staan dat ze wat zou kunnen met bezoek. Al met al is het een simpel huishoudentje wat we samen zo hebben terwijl ik ondertussen steeds gekker op haar word. Maar tegelijk begin ik langzaam maar zeker te beseffen dat dit geen duurzame relatie kan worden zolang Puck niet wil praten over waarom ze is zoals ze is, waarom ze aan het zwerven is geslagen. Uiteindelijk is dit niet houdbaar, we kunnen niet altijd alleen maar thuis zijn en bloot lopen en neuken op Pucks condities en verder niks.

Voor mij is inmiddels wel duidelijk dat haar gedrag met ongewenste seks te maken moet hebben en dat er ergens iets met een oom is geweest, maar altijd als ik er over begin geeft Puck niet thuis. ‘Daar heb jij niks mee te maken’ is het enige wat ik dan te horen krijg. Na enkele maanden besluit ik het over een andere boeg te gooien. Op een zaterdag ga ik na haar poetsshow en het daaropvolgende neukpartijtje de stad in en koop ik een mooi groen jurkje met bijpassend lingeriesetje voor Puck. In de supermarkt haal ik daarna eten voor een romantische maaltijd en als ik thuiskom jaag ik Puck, spiernaakt als altijd, van de bank. Ik geef haar de tas met kleding en zeg haar een uur weg te blijven en ondertussen zich mooi te maken, omdat ik een verrassing voor haar heb. Het duurt even voor ze reageert, met die inmiddels vertrouwde smeulend-donkere ogen kijkt ze me wantrouwig aan maar dan staat ze op en verdwijnt ze, de tas met kleding in haar hand.

Pucks verhaal

Het is nog steeds aspergetijd en ik maak een maaltijd van asperges in een roomsaus met kaas en ei, nieuwe krielaardappeltjes en gebakken zalm. Ondertussen steek ik door de hele kamer theelichtjes aan en dek ik de tafel met mijn mooiste spulletjes, het geheel afmakend met romantische kaarsen. Als ik Puck roep duurt het nog een paar minuten, maar als ze dan verschijnt weet ik niet wat ik zie, het is alsof ze een totale metamorfose heeft ondergaan. Haar korte donkere haren staan eens een keer niet alle kanten op maar zijn verzorgd-warrig en dan haar snoetje, whow, haar donkere ogen die nog een tintje donkerder zijn geworden dankzij de dikke zwarte lijntjes er omheen. En dan haar lippen, bloedrood gestift, waardoor ze nog voller lijken dan ze al zijn. Het korte groene jurkje kleurt prachtig bij haar eigen tinten, het ziet er heel erotisch uit dankzij die slanke licht-olijfkleurige benen, die ik tot nu vooral ken van het over me heen knielen terwijl ze me neukt.

Als Puck mijn bewonderende blik ziet licht haar gezicht op van plezier en draait ze een sierlijke pirouette voor me, zo verrassend gracieus dat het bijna niet anders kan dan dat ze ooit dansles heeft gehad. Ik loop op haar toe, omhels haar, geef haar een lieve kus op haar verlokkend-rode lippen en schuif dan haar stoel naar achter, haar uitnodigend om te gaan zitten. Ze oogt onwennig met deze situatie maar toch geniet ze ervan, ik zie het aan haar ogen die ik inmiddels uit en te na kan ‘lezen’.

Ik heb besloten dat ze me beter moet leren kennen, in de hoop dat zij dan ook loskomt. Tijdens het etentje vertel ik haar daarom over mijn jeugd, hoe ik close met mijn jongere broer opgroeide en hoe gelukkig we thuis waren, tot mijn vader helaas overleed. Ik was toen dertien jaar en daarna was niets meer hetzelfde, mijn moeder was lang onbedaarlijk verdrietig en kon maar amper ons huishoudentje op de been houden. Om die reden voelde ik me al heel jong verantwoordelijk voor mijn broertje, die het nu godzijdank goed maakt en inmiddels alweer een paar jaar in Spanje studeert. Na jaren kreeg mijn moeder eindelijk weer een nieuwe relatie en nu maakt ze het heel goed.

Na dit verhaal zwijg ik een tijdje, Puck gelegenheid gevend het in zich op te nemen. We eten enkele minuten zwijgend verder, dan vraagt ze op bijna agressieve toon of het nu haar beurt is. Ik kijk haar aan, haal mijn schouders op en zeg ‘dat mag je zelf bepalen, maar eerlijk is eerlijk, ik zou best meer van je willen weten.’ Bijna bokkig zwijgt ze opnieuw een tijdje, dan, ineens, heel zacht: ‘jij hebt ten minste nog een tijde een vader gehad, ik had er helemaal geen.’ Ik zeg niks, bied alleen maar mijn luisterend oor.

En zachtjes doorpratend, bijna alsof ze het tegen zichzelf heeft, vertelt ze haar verhaal. Dat haar verwekker een jongen van het Griekse vasteland was, die haar toen net zestienjarige moeder zwanger maakte tijdens een vakantie in Chersonissos. Ze had geen idee waar ze hem moest zoeken en heeft hem nooit meer teruggezien. Het kindje wilde ze houden en daarbij werd ze geholpen door haar ouders en oudere broer Jos. Amper een paar jaar later stierven kort achter elkaar Puck oma en opa, waarna ze met haar moeder alleen achterbleef bij oom Jos. Toen Puck veertien was leerde haar moeder een Engelsman kennen met wie ze naar Londen trok, Puck alleen achterlatend bij haar broer…

Ze nadert me, ik voel het. Als Puck stilvalt dring ik niet verder aan, ik sta op, loop om de tafel heen, ga op mijn hurken voor haar zitten, kijk haar in de ogen, geef haar een zoen en zeg ‘dankjewel dat je me dit vertelt, liefje’. Op datzelfde moment zie ik bij haar de waterlanders opkomen, ik trek haar omhoog, tegen me aan, til haar alsof ze niks weegt op waarna ik met haar op mijn schoot op de bank ga zitten. Ze slaat haar armen om me heen, haar gezicht in mijn nek en haren verbergend en aan de beweging van haar schokkende lichaam voel ik dat ze flink huilt. Dat is goed, ik laat haar begaan en troost haar met lieve woordjes, terwijl ik haar strelend koester.

Nieuwe seks

Als ze is uitgehuild neem ik haar mee naar bed, de etensboel latend voor wat het is. Eerst help ik Puck uit haar jurkje en kan het niet laten dan bewonderend haar lingeriesetje te bekijken, maar als ook dat uit is gaat ze onder het dek liggen. Daarna trek ik ook snel alles uit en kruipt dan achter haar opgekrulde lichaam, haar in de kom van mijn lichaam nemend zoals toen die allereerste nacht dat ze bij me was. En zo vallen we in slaap.

Midden in de nacht word ik wakker omdat Puck me streelt, waarbij ze extra aandacht aan mijn pik besteedt, die zich al ijverig verheft. ‘Dit hoeft niet liefje’ fluister ik, maar ze gaat desondanks door met me te strelen, net zo lang tot mijn pik hard is. Voor het eerst knielt ze niet over me heen maar komt ze languit op me liggen. Het voelt heel intiem door het contact van onze lichamen. Ondertussen kijkt ze me aan en ze geeft me zelfs wat kusjes, er is sinds ons gesprek vanavond duidelijk wat veranderd tussen ons. Dan is mijn pik aan de beurt, ze wurmt wat met haar bekken tot ze mijn eikel tussen de plooien van haar poesje heeft, waarna ze zich in alle rust over mijn harde paal schuift.

Het is zo heel anders, zo heel veel beheerster en daardoor opwindender dan ik van haar gewend ben, het is bijna onbegrijpelijk dat dit eerste echt goede gesprek deze beginnende tederheid al in haar losmaakte. Door mijn buikspieren aan te trekken en mijn bekken naar haar toe te kantelen kan ze zich ook over het laatste stukje van mijn pik schuiven, waarna het contact tussen onze lichamen volledig is. Een tijdje ligt ze zo op me en hoewel ik aandrang voel om me in haar te willen bewegen houd ik het rustig. Ik wil dat dit Puck haar ontdekkingstocht is, want zo voelt het wel, ze is min of meer een onderzoekje begonnen naar hoe neuken meer kan zijn dan altijd alleen maar dat gecontroleerde wippen, boven op mijn pik, die levende dildo waar ik nou eenmaal aan vast zit.

Opnieuw richt ze zich wat op waarna ze me een lange zoen geeft, daarbij voor het eerst het tipje van haar tong tussen mijn lippen wurmend. Ik laat haar binnen maar daar maakt ze geen gebruik van, het lijkt of ze alleen maar wat wil ‘snuffelen’ aan de mogelijkheden die onze monden bieden. Dan begint ze te bewegen, nog steeds op haar armen leunend, mij aankijkend, fixerend bijna weer, zoals die avond in café Weber, op die bank tegenover mij. Dit keer toont ze me niet beloftevol haar slipje maar laat ze een glimpje zien van hoe het kan worden tussen ons. Ik laat het gebeuren, ik wil meebeleven hoe ze op zoek is naar meer tederheid, ik heb dit in haar losgemaakt en nu zal ik haar de ruimte geven.

Zo stevig als ze tot nu op me wipte, zo zoekend is ze nu, bijna in slow motion laat ze me wat uit haar laat glijden, om me daarna even traag weer terug in zich te nemen. Dit is geen neuken, dit is een begin van toenadering zoeken en koesteren, van loslaten en toch durven blijven, van iets weggeven zonder iets van jezelf te verliezen, van de kern van je eigen wezen delen zonder dat je bang bent dat de ander het afneemt, van lichamelijk contact dat niet bedoeld is om een rauwe wond weg te poetsen maar dat in dienst staat van de heling van dit bijzondere meisje. De tijd toen mijn moeder het zo slecht maakte komt weer tot leven, hoe machteloos ik me daar als jong kereltje soms bij voelde. Het maakt me gelukkig dat ik dit meisje nu kan helpen zichzelf terug te vinden.


Tegelijk met dit besef besluit ik voortaan ons zaterdagse poetsfeestje af te ronden met het romantische dinertje. Ik wil haar niet alleen maar zien als een stoeipoezend zwerfkatje dat goed is voor de seks, maar als een volledig meisje, dat zichzelf daarvoor wel eerst moet gaan accepteren. Ik hoop dat ze zich uiteindelijk helemaal open kan stellen en me haar hele story gaat vertellen…


Liefs, Zazie