' Heren, ik heb goed nieuws.'

De ouderling schraapt zijn keel en kijkt nog eens de kring rond om er zeker van te zijn dat hij ieders aandacht heeft. Het is zo stil in de zaal dat je een speld kan horen vallen.
'Na lang zoeken is de kerkenraad er in geslaagd een nieuwe predikant te vinden voor onze gemeente. Zijn naam is Abel Laarman , 28 jaar oud en al drie jaar getrouwd met Julia. Ze hebben nog geen kinderen, maar...'
Even trekt er een glimlach over zijn gerimpelde gezicht.' Hij heeft mij ervan verzekerd dat het wel in de planning zit. We waren als kerkenraad al aan het kijken naar een woning. Dan kan het gezin Laarman gaan verhuizen uit Veendorp. '
Hij onderbreekt even om een blik te werpen op zijn aantekeningen.' Als het goed is zal dat over ongeveer zes weken al het geval zijn. De kerkenraad had al een woning op het oog, dus nu de benoeming ook rond is kunnen we overgaan tot de aankoop van het pand.'
Alle mannen klappen in hun handen. Het geluid weerkaatst hard in de zaal. De koffie wordt binnen gebracht en iedereen haast zich er naar toe.
' Het heeft wel even geduurd,' merkt een van de diakenen op. Hij warmt zijn handen aan de mok koffie.
De ouderling haalt zijn schouders op.' De kerkenraad had een heel duidelijke omschrijving van de
predikant die we op het oog hadden. Hij moest jong zijn en een frisse kijk op onze gemeente hebben. We denken dat we die in de persoon van Abel Laarman hebben gevonden. Als je zulke specifieke eisen stelt kan het even duren, maar...'
Hij neemt een slok van de koffie en kijkt de diaken tevreden aan.' Het is gelukt. Ik kan bijna niet wachten hem officieel welkom te heten in onze gemeente.'

Honderdtwintig kilometer verderop kijkt Abel Laarman naar buiten door het keukenraam en ziet de eerste sneeuw van het jaar vallen. In de gang liggen een stapel verhuisdozen klaar om ingepakt te worden. Na vijf jaar in Veendorp te hebben gewoond ligt zijn toekomst nu in een gemeente met vijfhonderd inwoners. Na jaren lang te hebben gewerkt als inval predikant heeft hij nu eindelijk een eigen gemeente. Hij moest bekennen dat hij wel nerveus was. Ze waren vijf jaar gelukkig geweest in Veendorp en dat werd nu in geruild voor een onzekere nieuwe toekomst. In al die jaren was het hem en Julia niet gelukt te zorgen voor nageslacht. Vroeger hadden ze precies de ovulatie uitgerekend op basis van haar ongesteldheid en urine testen maar dat had niet tot het gewenste resultaat geleid. Ook een bezoek aan de specialist had niets opgeleverd. Een laatste optie was een in vitro behandeling maar zelfs dat was geen garantie voor succes. Ze hadden nu afgesproken dat ze spontaan met elkaar naar bed gingen als het moment zich aandiende zonder druk. Achter hem slaat de deur dicht en Julia komt binnen. Ze schudt de sneeuw van haar jas en uit haar bruine haar en kijkt hem stralend aan.' Dominee Laarman. Gefeliciteerd met je benoeming.'
Ze drukt hem tegen zich aan en kust hem op zijn voorhoofd. 'Is dit geen reden voor een klein feestje,' fluistert ze in zijn oor. Julia is knap en intelligent. Nog steeds vraagt Abel zich af waarom ze op hem is gevallen. ' Is dat een uitnodiging om vroeg naar bed te gaan vanavond?'
' Mijn hormonen draaien overuren,' antwoord Julia.'Ik heb het gevoel dat het ons vanavond gaat lukken.'
Lachend tilt Abel haar op.' Dan moeten we geen tijd verliezen. Kom mee.'
'Abel Laarman, 'roept ze schril.' Laat me eerst mijn jas uittrekken.'
Samen stommelen ze lachend de trap op en terwijl Veendorp langzaam maar zeker wordt bedekt door een witte deken is Dominee Abel Laarman tientallen kilometers verderop alweer onderwerp van gesprek.

Anne trilt van genot als Gerard in één keer bij haar naar binnen dringt en langzaam begint te neuken. Ze sluit haar ogen en geeft zich over aan het verrukkelijke gevoel dat zich meester van haar begint te maken. Opeens voelt ze dat hij krampachtig samentrekt en zijn pik dieper in haar duwt. ‘Nog niet stoppen hufter,' roept ze boos.' Ik ben nog niet klaargekomen.'
' Het… het spijt me,' schreeuwt de jongen en spuit zijn hele lading in Anne.
'Ga van me af,' roept ze boos. Ze komt overeind en duwt hem van haar af. 'Je denkt alleen maar aan jezelf.'
Gerard loopt naar de wastafel, draait de kraan open en begint zich te wassen. 'Ik heb een nieuwtje voor je.'
Hij bekijkt zichzelf in de spiegel boven de wastafel en bemerkt een klein puistje op zijn voorhoofd.
Anne trekt het dekbed over zich heen en begint zichzelf te masturberen. 'Wat dan?'
'Mijn vader heeft gehoord dat we eindelijk een nieuwe dominee krijgen.'
Hij pakt een handdoek van het haakje en droogt zichzelf af. 'Wat doe jij daar?'
Met een ruk trekt hij het dekbed naar achteren en ziet dat Anne kreunend zichzelf bevredigt.
' Jezus, jij bent ook niet snel tevreden.'
Er ligt een wellustige trek op het knappe gezicht van Anne. Ze opent haar intens blauwe ogen en kijkt hem schuin aan.'Wat heb ik te maken met een nieuwe dominee. Ik ben blij dat die ouwe klootzak weg is. Hij zat altijd te zeiken tegen mij en predikte dood en verderf.'
Ze brengt haar hand naar haar mond en likt genietend haar vingers schoon.
'En wanneer komt die nieuwe dominee?'
Gerard geeft geen antwoord maar loopt naar het raam en trekt de lamellen iets opzij.' Shit, het sneeuwt. En ik heb geen jas bij me.'
Hij loopt naar de stoel waar zijn kleren op een slordige hoop liggen en gaat zich aankleden.
'Over zes weken. Ze hebben al een huis voor hem alleen moet het nog worden gekocht, of zo...'
Anne steunt haar kin op haar handen en rolt met haar ogen.' Of zo...waarom denk je dat het mij zou interesseren dat er een nieuwe dominee komt.'
Gerard trekt de trui over zijn hoofd.' Jij wilt toch altijd alles weten. Nou dan.'
Hij gaat op de stoel zitten en trekt zijn schoenen aan.' Zie ik je morgenavond weer?'
'Weet ik nog niet. Morgenavond gaan pa en ma weg en moet ik op Cindy passen.'
Gerard lacht met zijn hand op de deurknop. 'Gaan we lekker met zijn drieën. Borsten op borsten en kutje op...'
Anne heeft haar kussen gegrepen en naar zijn hoofd gegooid.' Maak dat je weg komt, viezerik. Voorlopig wil ik je niet meer zien. En neuken kan je ook al niet.'
Gerard is weg en enkele seconden later hoort ze beneden de deur dicht slaan.
Zuchtend komt ze uit bed en gaat voor de spiegel staan. Ze trekt een strak hemdje aan en vind dat daarin haar borsten goed uit komen. Ze kijkt op haar horloge en ziet dat het al tien over tien is. Te laat om nog iets te ondernemen. Op dat moment hoort ze beneden de voordeur open en dicht slaan. Haar vader komt binnen. Moeder roept hem vanuit de kamer iets onverstaanbaars toe.
Anne loopt naar de wastafel en wast de sperma van haar bovenbenen en buik af en trekt een nachthemd aan.
Ze gooit haar lange blonde haar los en borstelt het met lange krachtige slagen.
Een nieuwe dominee, wel, wel. Eindelijk gebeurt er iets in dit gat. Snel onderwerpt ze zich nog even aan een snelle controle en gaat dan naar beneden.
Haar moeder staat in de keuken gebogen over een pannetje en hoort haar langs lopen.' Het is wel zo beleefd als je visite even goedenavond zegt als hij weggaat.'
Moeder is 49 jaar oud en dikker geworden sinds ze wegens een reorganisatie niet meer werkt. Ze roert in het pannetje eten.' En wat doen jullie boven eigenlijk?'
' Huiswerk ,'roept Anne terug. Ze buigt zich naar haar vader en kust hem op zijn wang.
Ze pakt de afstandsbediening en zet de televisie aan.
' Ik heb een nieuwtje,' zegt vader als moeder met het eten binnenkomt.
Aan de spanning in zijn stem is te horen dat hij al de hele avond zit te wachten om het eruit te gooien.
' We krijgen een nieuwe dominee,' zegt Anne met haar ogen gericht op de televisie.
Vader kijkt haar verwijtend aan.' Bedankt Anne. Dat wilde ik inderdaad zeggen.'
' Oh, 'zegt moeder en gaat op haar stoel zitten.' En wanneer komt ie.'
Vader kijkt waarschuwend naar Anne.' Over zes weken. Hebben we eindelijk naar anderhalf jaar een nieuwe dominee.'
Hij blaast in zijn eten en neemt voorzichtig een hapje.' En ik heb gehoord dat het een jonge vent is en dat zijn vrouw heel knap is.'
' Ik ben benieuwd,' mompelt moeder. Ze pakt haar breiwerk van de grond en zet een steek op.
' Het sneeuwt flink buiten, 'zegt vader tussen twee happen door. 'Wordt morgen weer een hels karwei om op het werk te komen.'
'Dan kunnen we ook weer onze jaarlijkse toneel opvoering doen. Vorig jaar kon dat niet omdat Dominee Derksen al weg was.'
Anne zit met haar benen onder zich gevouwen in de grote stoel en zegt het op een toon alsof ze het niet erg vond dat het niet door ging.
Vader staat op en loopt naar de keuken om het pannetje in het water te zetten.
'Ik hoop dat ie jullie een beetje in het gareel kan houden,' roept hij uit de keuken.' Het wordt tijd dat er weer eens iemand een stichtelijk woord spreekt met jou.'
'Bedankt, Pap. Maar ik red me wel.'
Anne staat op, pakt haar laptop van tafel en klapt die open. Ze drukt hem aan en het opstartscherm verschijnt. Met een glimlach op haar lippen klikt ze haar site aan en leunt tevreden achterover in de stoel. Het kon wel eens een spannende winter worden.

Naar Overdijkse begrippen wonen ze in het meest luxe gedeelte van het dorp. Een grote tuin rondom een huis van twee verdiepingen met een leien dak. Het huis is opgetrokken van witte baksteen met rode luiken voor de ramen. Op de eerste verdieping is een klein balkonnetje voor het slaapkamer raam. Er is veel hout gebruikt bij de afwerking en het pad naar de voordeur is bestraat met wit grint. Naast het huis een carport waar de Volvo van Abel staat met nog drie dozen op de imperiaal. Julia wandelt door de tuin en ziet dat het onkruid alles heeft overwoekerd. Al die jaren is er niet naar om gekeken. Het is een ijskoude dag en ze heeft haar met bont gevoerde parka hoog dichtgeknoopt. De lucht is strakblauw. Voor de deur staat een grote verhuiswagen en vier mannen zijn bezig op aanwijzingen van Abel de meubels binnen te zetten.
Julia loopt naar de schuur en ziet dat er een thermometer aan de muur hangt die -5 aangeeft. Voor haar gevoel is het veel kouder. Ze heeft dikke bont gevoerde laarzen aan maar de kou trekt door de dikke zolen heen. Rillend loopt ze verder. Aan de straatkant fietst een grote groep kinderen met schooltassen op de rug voorbij die allemaal zwaaien. Lachend zwaait Julia terug. Ze blijft even staan om ze na te kijken totdat ze een hoek om gaan. Het huis is vrijstaand en ze ziet dat de dichtstbijzijnde buren ongeveer twintig meter verderop wonen. Ze loopt achterom en komt door de keukendeur het huis binnen. De overgang van de kou naar de warmte is zo groot dat ze een doffe hoofdpijn krijgt. Snel trekt ze haar dikke jas en laarzen uit en schiet haar pantoffels aan. De dure dubbele koelkast slaat aan met een gerust stellend gebrom en verderop in huis hoort ze Abel praten met de verhuizers. Julia slaat haar armen om haar heen en loopt door de fraai betegelde gang naar de grote huiskamer waar de ochtendzon door de grote ramen naar binnen schijnt. De meubels staan al op hun plaats en ze ziet dat zelfs de stereo installatie al is geplaatst en aangesloten. Ze gaat op de bank zitten en geniet van de zon op haar gezicht. Morgen gaan ze kennismaken met de kerkenraad en dan overmorgen is de eerste dienst geleid door Abel met aansluitend een groot kennismakingsfeest met de gemeente. Julia verheugt zich er alle gemeenteleden te zien. Als domineesvrouw is haar inbreng veel kleiner dan die van Abel, maar toch wil ze proberen de gemeente van dienst te zijn.
Opeens voelt ze de aanwezigheid van Abel achter haar. Lachend kijkt ze om en strekt haar armen naar hem uit. Hij buigt zich over haar heen, neemt haar hoofd tussen zijn handen en kust haar langdurig op haar mond.
'Abel Laarman,'zegt ze buiten adem als hij haar loslaat.' Heb je gezien dat dit huis groot genoeg is voor minstens vier kinderen erbij.'
Hij lacht hard en aanstekelijk.' Eerlijk gezegd ben ik al heel blij als het ons lukt er eentje te krijgen.'
Abel loopt om de bank heen en valt naast haar neer. Hij legt een arm om haar schouder en drukt haar tegen zich aan. Teder woelt hij zijn handen door haar krullen en drukt een kus op haar voorhoofd. Honger?'
'Mijn maag rammelt.'
'Wat denk je van tosti's ?'
'Heerlijk. Hoe gaat het met de verhuizers.'
'De vrachtwagen is leeg. Het is enkel nog de grote spullen neerzetten en dan moeten wij de dozen leeghalen.'
Julia trekt haar schouders op. 'Lukt toch niet allemaal op één dag.'
Ze trekt zijn arm verder om haar heen.' Staat ons bed er al?'
Abel houdt zijn hoofd schuin en tuit zijn lippen.' Vergis ik mij nu of zie je opeens wild uit.'
Ze glimlacht en strijkt met een hand over zijn bovenbeen. 'In bed zal je er achter komen hoe wild ik ben.'
Abel staat op.' Als jij aan de slag gaat met de tosti's ga ik de laatste zaken regelen met de verhuizers, en dan hebben we dit hele grote huis voor ons alleen.'
Hij knipoogt en geeft een kneepje in haar schouder. Met een zucht komt Julia overeind en loopt terug naar de keuken waar ze na tien minuten zoeken het tosti apparaat vindt en na nog eens vijf minuten het brood en de kaas. Borden. Verslagen laat ze haar armen langs haar lichaam vallen. Waar had ze die ook al weer in gestopt. Na twintig minuten zoeken tussen de dozen en alle spullen heeft ze de borden gevonden en gelijk een plaats in de keukenkast gegeven. Buiten hoort ze de verhuiswagen starten en langzaam wegrijden. Getoeter sterft langzaam weg als de grote wagen de hoek omdraait en Abel en Julia alleen achter laat.

'Bent u er klaar voor, dominee?'
De ouderling en de diakenen staan in het gangpad terwijl vanuit de kerkzaal het geroezemoes toeneemt. Abel duwt de deur iets open en ziet dat er zelfs stoelen achter de banken zijn neergezet om alle mensen plaats te kunnen bieden. De grote deuren zijn open en nog steeds druppelen er mensen binnen die de vuurdoop van Abel Laarman niet willen missen.
Julia strijkt zijn kleding glad en kust hem snel op de wang.' Succes, lieverd.'
Abel zijn maag trekt krampachtig samen en hij heeft het gevoel dat zijn keel wordt dichtgeknepen.
Hij kijkt op zijn horloge. Twee minuten voor tien. Zo meteen zal de deur opengaan en dan gaat eerst de ouderling naar binnen, gevolgd door de diakenen waarna Abel de rij sluit. Bij de kansel krijgt hij een hand van de ouderling en is het aan hem de dienst tot een goed eind te brengen.
Hij slikt en knikt tegen de ambtsdragers.' We gaan , heren.'
De orgelmuziek zwelt aan op het moment dat de deur opengaat en de mannen de zaal binnenlopen.
Abel wil het zweet van zijn voorhoofd wegvegen maar zijn arm weigert dienst. Hij staat stil bij de kansel en drukt de hand van de ouderling.' Succes, Dominee.'
De deuren worden gesloten en de laatste mensen haastten zich te gaan zitten. Abel kijkt opzij en ziet Julia aan de zijkant zitten. Ze werpt hem een kushandje toe. Hij glimlacht, opent het deurtje en klimt het trapje op naar het spreekgedeelte. Abel ziet dat de zaal helemaal vol zit. Er zijn zelfs stoelen neergezet in het midden looppad. Hij denkt dat er zeker vierhonderd mensen in de zaal zitten. Terwijl de orgel klanken wegsterven valt er in de zaal een afwachtende stilte. Abel schraapt zijn keel en buigt zich naar de microfoon. 'Goedemorgen. Ik wil u bedanken dat u in grote getale de kou hebt getrotseerd om met zijn allen een mooie en fijne dienst te beleven.
'Ik wil u hierin voorgaan in gebed. Laten wij ons hoofd buigen voor de grote en almachtige God en hem danken en eren.'

Twee uur later neemt hij in de consistorie de gelukwensen van de kerkenraad in ontvangst.
Er hangt een levendige sfeer in de kleine kerkzaal en de koster komt enthousiast binnen. 'De collectezakken zijn nooit meer zo vol geweest, 'juicht hij bijna. Abel kijkt om zich heen of hij Julia ziet. De voorzitter van de kerkenraad komt naar hem toe en drukt hem stevig de hand.' Een mooie dienst, dominee. We zijn blij dat u er bent. Hoe vind u het huis.'
Abel lacht.' Het huis is boven verwachting. We zijn er heel blij mee en we hopen ook dat we niet zullen teleurstellen in de verwachtingen.'
De man schudt zijn grijze hoofd.' Onze gemeente staat te popelen om kennis met u te maken.'
Abel trekt zijn toga uit en hangt die netjes op.' Laten we ze dan maar niet wachten. 'zegt hij en gevolgd door de complete kerkenraad de grote zaal in. Julia drukt hem tegen zich aan en kust hem op zijn wang. 'Ik ben zo trots op je, 'fluistert ze in zijn oor. 'Iedereen die ik hoor is vol lof over je.'
Abel pakt haar hand en samen mengen ze zich tussen de gemeente leden.

Abel zet zijn lege kopje neer op een blad tussen andere kopjes. In sommige ervan zit op de bodem nog een residu van de koffie. Hij heeft Julia achtergelaten bij de brei club van de bejaarden van de kerk. Er zijn al veel mensen weer weg maar toch zijn er nog een dertigtal die in groepjes bij elkaar staan en hevig discussiëren. Hij loopt rustig door de zaal en ziet dat Julia lachend en gebarend met haar handen tussen de oudere vrouwen van de kerk zit. Opeens ziet hij een meisje staan die hem nog niet eerder is opgevallen. Hij schat haar ongeveer zeventien jaar en ze bezit een natuurlijke gratie en een zelfbewuste houding. Ze kijkt om zich heen en Abel wordt getroffen door haar intens blauwe ogen. Ze is ontegenzeggelijk knap en het verbaasd hem dat hij haar niet eerder heeft gezien.
Ze draagt een eenvoudige ruimvallende jurk en daarover heen een lang spijkerjasje met grote koperen knopen. Op het moment dat Abel naar haar toe loopt kijkt ze zijn kant op en hun ogen ontmoeten elkaar. Zedig slaat ze haar ogen neer en strijkt met een automatisch gebaar haar jurk glad. 'Hallo, wij hebben nog geen kennis gemaakt.'
Abel steekt haar zijn hand toe en ze drukt hem terwijl ze hem met haar ogen niet loslaat.
'Ik heet Anne.' Ze wijst naar een groepje mannen die verderop om een tafeltje heen staan.' Mijn vader staat daar bij en ik moet met hem naar huis zo meteen. '
Abel kijkt langs haar vinger en ziet het groepje mannen die om een tafeltje heen staan en het grootste plezier lijken te hebben. 'Dat is niet zo erg toch. Dat geeft ons de gelegenheid elkaar beter te leren kennen.'
Abel kijkt haar met een mengeling van nieuwsgierigheid en bewondering. Hij kan zich niet onttrekken aan de indruk dat ze gewend is met mannen om te gaan.
'Ben je hier alleen met je vader, 'vraagt Abel om de stilte tussen hen te verbreken.
Anne schud haar hoofd. 'Ik was samen met mijn vader, moeder en mijn zusje. Mijn moeder is alweer naar huis met mijn zusje, en ik...'
Abel onderbreekt haar lachend.' Jij moet op je vader wachten. Wil je iets drinken?'
Ze lacht ook en onthult een rij glanzend witte tanden.' Een cola light, graag.'
Abel tikt tegen zijn hoofd en komt even later terug met twee cola.' Zullen we even gaan zitten?'
Anne trekt haar schouders op.' Mij best. Ik heb geen haast.'
Samen lopen ze naar een bankje in de hoek. Anne gaat zitten en strijkt haar jurk glad.
'Mag ik je vragen hoe oud je bent?'
'Ik ben zestien. ‘
Ze neemt een slok van haar cola. Haar volle, rode lippen contrasteren met haar witte tanden.
'Ik wil gaan beginnen met een jeugdsoos en het lijkt me heel leuk als jij ook komt.'
Ze trekt een misprijzend gezicht.' Dominee Derksen had niet zoveel op met ons.'
'Dat heb ik ook gehoord en wil ik gaan veranderen,' zegt Abel op krachtige toon. 'Onze jeugd heeft de toekomst en als ik daar iets aan kan bijdragen, graag.'
Hij kijkt naar de mannen om het tafeltje heen die elkaar nu uitbundig op de schouders slaan en afscheid van elkaar nemen. ' Mijn vader komt eraan.'
Abel kijkt naar de man die naar ze toe komt lopen. Hij is groot met een dik gezicht en een dubbele onderkin. Een paar spaarzame haren heeft hij over zijn kale schedel gekamd. Zijn pak draagt hij als een noodzakelijk iets en zijn stropdas is scheef geknoopt.
'Ah dominee, mijn naam is Arie de Jong. Ik heb een slagerij hier in het dorp. Ik hoop u en uw vrouw snel te mogen begroeten in mijn winkel.'
Hij schudt Abel zijn hand lang en stevig en kijkt Anne aan.' U heeft al kennis gemaakt met mijn knappe dochter.'
'Knap is ze zeker, 'antwoord Abel. 'Ik hoorde dat u nog een dochter hebt.'
Hij haalt quasi onverschillig zijn brede schouders op.' We hoopten op een zoon en een dochter, dominee, maar ja. We hebben het niet voor het uitkiezen.'
Hij kijkt op zijn horloge en legt zijn hand op de pols van Anne.' We gaan meisje. Anders komen we te laat voor het eten.'
Arie werpt nog een snelle zijdelingse blik op Abel.' Het was een mooie dienst, dominee. Volgende week zijn we er weer. En u weet het… slagerij de Jong aan de Langestraat.'
Snel drinkt Anne de cola op en zet het glas neer.' Het was prettig kennis met u te maken, dominee.'
'Ik stuur je nog bericht over de jeugdsoos,' roept Abel naar de brede rug van haar vader. Hij kijkt ze na totdat de deuren achter ze dichtvallen. In gedachten neemt Abel een slok cola en merkt Julia niet op totdat ze achter hem opduikt en haar armen om zijn middel slaat.
'Wie is die knappe meid met wie je in gesprek was,' fluistert ze in zijn oor. Abel pakt haar handen en strijkt over haar ring. 'Anne de Vries. Haar vader heeft een slagerij in het dorp.'
Het lijkt alsof de temperatuur in de kerkzaal een paar graden daalt. 'Het lijkt op een meid die van wanten weet.'
Abel draait zich om en kijkt Anne diep in haar bruine ogen.' Als er hier iemand is die van wanten weet ben jij het, lieverd. Ik ben Anne de Vries nu al vergeten.'

Nog voordat de wekker ze wakker maakt is Abel al wakker en luistert naar de regelmatige ademhaling van Julia. Het wordt vandaag minder koud en het is de bedoeling dat Abel vandaag iets aan de tuin gaat doen. Het is zijn vrije dag en hij is van plan om s' middags door het dorp te gaan wandelen en zo in contact te komen met zijn gemeenteleden. Hij is de afgelopen dagen bijgepraat door de kerkenraad en weet nu dat grofweg de helft van de inwoners kerken lid is. Het zou mooi zijn als het hem lukte nog een paar inwoners over de streep te trekken maar hij maakt zich geen illusies. Hij haalt diep adem en zwaait voorzichtig zijn benen over de rand. Hij wil Julia niet wakker maken. De aanraking van zijn voeten met de koude vloer doet hem een rilling over zijn rug lopen. Zachtjes opent hij de slaapkamer deur en trekt die achter zich dicht. Huiverend van de kou loopt hij naar de badkamer en draait de kraan open. Hij maakt een kom van zijn handen, vangt het koude water op en gooit het in zijn gezicht. Proestend droogt hij zich af en loopt naar zijn klerenkast om iets te zoeken voor in de tuin. Dan loopt hij de keuken in, zet de thermostaat op twintig en gaat tosti 's maken.
Op het moment dat hij de tosti' s uit de bakoven haalt komt Julia slaperig binnen met een nachthemd aan en pantoffels aan haar voeten.
'Jij bent er vroeg bij, Abel Laarman.'
Ze gaat op een kruk zitten en snuift de geur van de vers gezette koffie op.' Is er ook voor mij een tosti?'
'Een dubbele,' antwoord Abel en schuift met behulp van een ijzer een dubbele kaas/ham tosti op een bord en zet het voor Julia neer.' Eet smakelijk, lieverd.'
Haar nachthemd valt open en een borst springt tevoorschijn. Abel schenkt een mok koffie in voor Julia en zet die voor haar op tafel. Dan gaat hij achter haar staan en laat een hand haar nachthemd in glijden. Voorzichtig kust hij Julia in haar nek, neemt een bruine tepel tussen zijn vingers en begint te masseren. 'Niet nu, Abel.'
Ze neemt zijn hand van haar borst af en trekt haar nachthemd dicht. Ik ben even niet in de stemming, lieverd.'
Abel verstrakt, knikt en loopt terug naar het koffieapparaat. Met een teleurgestelde blik kijkt hij haar aan en er valt een ongemakkelijke stilte die door Julia wordt doorbroken.' Zaterdag avond krijg ik mijn eisprong en maken we het meeste kans dat ik zwanger kan raken,' zegt ze zacht. 'Ik hoop niet dat ik je teleur stel maar het moment is belangrijk voor mij. En nu is niet het moment.'
Abel laat het hoofd zakken en steekt zijn handen op. Even overweegt hij de discussie aan te gaan, tegen haar zeggen dat het nog vier dagen duurt totdat het zaterdag is en hij nu verlangt naar haar.
Ze neemt het laatste slokje van haar koffie en werpt een blik op de keukenklok.' Ik heb zo een afspraak met de voorzitter van de vrouwenbond. We gaan kijken hoe ik me nuttig kan maken binnen de bond.'
Haar kaken malen langzaam als ze de tosti eet en in gedachten voor zich uit kijkt.
Abel knikt. 'Ik ga aan de slag in de tuin. En vanmiddag ga ik wat contacten leggen in het dorp.'
Julia komt overeind en verdwijnt de douche in. Een seconde later steekt ze haar hoofd om de hoek. 'Zorg jij voor het eten vanavond. Ik ben bang dat ik er geen tijd voor heb.'
Abel schenkt nog een mok koffie in. 'Geen probleem, roept hij.' Ik ga wel even langs de winkel.'
Een paar minuten later hoort hij het water stromen in de douche. Even staat hij bewegingloos met de handen in zijn zak, dan duwt hij zich van de muur af en haalt zijn schouders op. Hij kijkt naar buiten waar het zonnetje voorzichtig tussen de wolken door spiekt. Tijd voor de tuin. Buiten is het kouder dan hij heeft gedacht en uit de schuur haalt hij een muts en trekt die over zijn hoofd en oren.
Dan ritst hij zijn jack dicht en trekt handschoenen aan. Over de weg rijden een groep scholieren. Als ze hem zien in de tuin zwaaien ze naar hem. Abel zwaait lachend terug. Hij wil net aan het werk gaan als hij ziet dat de laatste scholier die langs komt Anne is. Ze ziet hem en werpt hem een stralende glimlach toe. 'Dag, dominee,' roept ze.
'Dag Anne, 'roept Abel terug en kijkt haar na. Julia komt dik ingepakt de tuin in met een fietssleutel in haar gehandschoende hand.' ' ' 'Dag, Anne.' zegt ze op ironische toon.
Verontwaardigt kijkt Abel haar aan. 'Ze fietste net langs naar school en ze riep “Dag”. Ik riep gewoon terug.'
Julia opent de schuurdeur en rijdt haar fiets naar buiten. 'Je had ook gewoon terug kunnen zwaaien.'
Abel neemt de fiets over haar en zet die op de standaard. Dan neemt hij Julia in zijn armen en drukt haar stevig tegen zich aan. Hij voelt haar warmte onder de dikke jas. Abel drukt een kus op haar mond en kijkt haar diep in de ogen,
'Niemand komt tussen ons, lieverd. Wat de Here heeft samen gebracht scheidde de mens niet.'
Een glimlach breekt door op haar gezicht en haar ogen stralen. ' Je hebt gelijk. Ik stel me aan. Het komt door mijn hormonen, denk ik.'
Ze loopt met de fiets het pad af naar de weg en stapt op. Haar donkere krullen wippen onder haar muts uit en haar wangen en neus zijn nu al rood van de kou. Ze stapt op en fietst weg. 'Dag lieverd. Tot vanmiddag.'
Abel zwaait haar na en schudt zijn hoofd. Dan pakt hij de heggenschaar en gaat aan het werk.

Het is half vijf als het Abel te binnen schiet dat hij voor het eten moet zorgen. Van zijn plan om het dorp in te gaan is niets terecht gekomen. Door de kou komt bijna niemand buiten alleen als het echt niet anders kan. Tevreden kijkt hij om zich heen. Al het onkruid en dode takken zijn in de container gegooid en het pad door de tuin heen dat door onkruid was overwoekerd is weer vrij. Snel loopt hij het huis in om zijn tas met portemonnee te pakken en springt in de Volvo. Al na tien minuten rijdt hij het centrum in en komt in de enigste winkelstraat die het dorp rijk is. Dan ziet hij bij het voorbijrijden Slagerij de Jong. Abel trapt op de rem en maakt een scherpe bocht. Hij stopt voor de winkel en ziet dat er boven een woning is. Waarschijnlijk woont het gezin boven de zaak.
Abel stapt uit en neemt niet de moeite de auto af te sluiten. Stampvoetend tegen de kou opent hij de deur waardoor er een bel gaat rinkelen.
Het is lekker warm in de winkel. Abel sluit de deur achter zich en achter in de zaak gaat een rubberen deur open en tot zijn grote verbazing stapt Anne binnen met wapperende handen. Ze draagt een schort en op haar hoofd draagt ze een hoedje met daarop Slagerij de Jong.
Abel kijkt verbaasd en weet niet zo snel wat hij moet zeggen.
'Wat kijkt u verbaasd,' zegt ze lachend.' Na schooltijd werk ik vaak in de zaak.'
Abel loopt naar de toonbank en kijkt om zich heen.' En je vader dan?'
Anne veegt haar handen af aan een doek en werpt die daarna over haar schouder. 'Die rijdt bestellingen. De mensen komen nu het zo koud is liever de deur niet uit.'
Abel kijkt haar aan en ziet dat de stof van haar jas strak spant over haar borsten. Zijn gedachten slaan op hol en hij schraapt zijn keel. 'Heb je iets wat snel klaar is voor vanavond? We hebben geen zin om lang in de keuken te staan. '
Anne kijkt in de vitrine en wijst naar een bak verse boerenkool.' Deze boerenkool is door mijn vader vanmiddag gemaakt en is ook nog in de reclame. Een kilo met twee verse worsten erbij voor zeven euro.'
Afwachtend kijkt ze hem aan. Haar handen hangen stil boven de weegschaal. Abel kijkt haar aan en het lijkt alsof zijn stem ergens anders vandaan komt. 'Doe maar een kilo, en de worsten erbij.'
Ze glimlacht en trekt twee plastic handschoenen aan. Dan haalt ze onder de toonbank een kunststof bak tevoorschijn en zet die op de weegschaal. Onder het scheppen zegt ze. 'Uw vrouw is erg knap. Ik zag haar vorige week zondag.'
'Ze is knap, ja. En ook erg lief. We zijn al meer dan drie jaar getrouwd.'
Anne buigt zich over de vitrine om twee worsten te pakken. Abel 's adem stokt als hij haar borsten zien aanspannen. Haar tepels priemen door de dunne stof heen.
Dan is het moment voorbij en pakt ze de boerenkool en de worsten in een stevige plastic zak.
'Dominee Derksen was begonnen met de catechese,' zegt ze alsof het iets is wat haar opeens te binnen schiet. Ze slaat het bedrag aan op de kassa en wacht tot het bonnetje tevoorschijn komt. 'Maar sinds hij weg is hebben we geen les meer gehad.'
'Zeven euro, alstublieft, dominee.'
Abel telt het uit en legt het geld op de toonbank. Dan loopt Anne er omheen met de tas in haar hand. Ze staat nu vlak voor hem en Abel vangt een vleug op van haar sterke parfum. Ze kijkt hem met haar peilloze blauwe ogen aan en haar warme adem beroert zijn gezicht. Haar lippen wijken iets uiteen.
' Ik zou van u wel catechese willen hebben, 'zegt ze zacht.' Elke donderdagavond hebben mijn ouders een kaartavond en ben ik alleen thuis.'
Abel weet dat hij de tas van haar moet aanpakken en maken dat hij wegkomt maar het lijkt alsof zijn benen zijn verlamd.
'Dat doen we met z'n allen,' antwoord hij hees. 'Bovendien denk ik dat je vader niet erg blij zal zijn als ik alleen met zijn dochter ben.'
Een lach krult haar lippen.' U bent onze dominee. Wat kan er gebeuren?'
Abel zijn handen trillen en hij moet steun zoeken bij de stang die voor de vitrine langs loopt.
'Alstublieft, dominee. Eet u smakelijk.'
Op het moment dat hij de tas aanpakt van haar strekt ze zich en kust hem op de mond. Even dringt haar tong naar binnen en raakt die van hem. Haar hand glijdt tussen zijn benen en knijpt even in zijn penis door de stof van zijn broek heen. Abel struikelt volkomen verrast achteruit. Gelijk heeft ze zich omgedraaid, glipt achter de toonbank en verdwijnt door de openslaande rubberdeur.
Achter hem rinkelt de winkelbel en Arie komt binnenstappen. Hij lacht als hij Abel herkent.
'Ha, Dominee, wat heeft u gekocht?'
Abel hoort hem niet vanwege het bloed dat door zijn hoofd raast. Schaamrood kleurt zijn wangen en hij zoekt naar woorden. 'Ik moet naar huis. ' slaagt hij erin te zeggen. Dan wringt hij zich langs de slager heen, opent de deur en en rent bijna de paar meter naar zijn auto.
Arie kijkt hem na, trekt dan zijn brede schouders op.' Zal wel door de kou komen,' mompelt hij.

Abel smijt bijna de boerenkool naast hem op de stoel en rijdt wild weg om pas een paar kilometer verderop aan de kant van de weg te stoppen. Hij ademt zwaar en probeert zijn wild kloppende hart tot bedaren te laten komen. Hij slaat met zijn vuist op het stuur en grijpt het daarna stevig vast om zichzelf weer onder controle te krijgen. Zijn knokkels zijn wit van de inspanning. Voor hem doemt het gezicht van Anne weer op en voelt hij haar tong zijn lippen open duwen en bij hem naar binnen dringen. Haar hand lag niet per ongeluk tussen zijn benen. Haar bedoeling was duidelijk. Ondanks de kou staat het zweet op zijn voorhoofd. Abel laat het stuur los en leunt met gesloten ogen achterover. Zijn geest probeert te reconstrueren wat er is gebeurt. Een ding weet hij zeker. Hij moet bij Anne uit de buurt blijven anders kost het hem zijn huwelijk. Hij kijkt in de achteruitkijk spiegel en ziet zijn ogen groot en verbaasd in een spierwit gezicht, Langzaam krijgt zijn rationele kant de overhand. Het was een vergissing om naar de slagerij te gaan. In de toekomst zal hij ervoor zorgen niet meer alleen met Anne te zijn, dan kan er ook niets gebeuren.
Hij stapt uit, grijpt wat sneeuw van de grond en wrijft het over zijn gezicht. Hij knapt op van de kou die zijn wangen doet tintelen en kijkt om zich heen. De weg voor hem ligt er verlaten bij. Zijn hele lichaam doet pijn als hij terug in de auto stapt en voorzichtig weg rijdt.

‘Dat was lekker, ‘zegt Julia met een hand op haar buik. ’Waar heb je die boerenkool gekocht? ‘
Ze ligt op de bank met haar hoofd bij Abel op schoot. In gedachten verstrengelen zijn vingers zich in haar lange haar.
Julia slaat vragend haar ogen op. ’Die boerenkool? Waar…’
‘Oh, sorry, ‘
Abel schrikt op. ‘Ik was even in gedachten. Bij slagerij De Jong. ‘
Hij denkt aan de kleine hand van Anne die zacht in zijn penis knijpt en voelt een rilling over zijn rug lopen.
‘Bij Anne, ‘zegt Julia sarcastisch. ’Lachte ze weer zo vriendelijk naar je als vorig keer. ‘
‘Praat geen onzin, Juul.' valt Abel uit.’ Haar vader hielp me in de winkel. ‘
Door de leugen voelt Abel een scheut van opwinding door zich heen. Voorzichtig legt hij haar hoofd opzij en staat op.' Ik moet er vandoor. Vanavond heb ik de eerste repetitie van het kerstverhaal voor de jeugd.’
Julia zucht, staat op en neemt Abel zijn hoofd tussen haar handen. ’Het spijt me, ‘zegt ze.’ Ik ben nerveus. Ik verlang naar een kind voor ons. Al meer dan drie jaar proberen we het, Abel.’
Abel kijkt haar diep in de ogen.’ Het gaat ons lukken, schat. Ik beloof je dat je volgend jaar zwanger bent. ‘
Even knijpt hij in haar handen als een teken van verstandhouding en loopt dan naar de gang om zijn jas aan te trekken.

De grote kerkzaal is tot in alle hoeken verlicht. De drie trappen voor het podium zijn in beslag genomen door jongeren. Er zitten er ook een aantal op de stoelen die in een schuine rij staan.
Abel staat op het midden van het podium voor de microfoon. Achter hem staat een piano voor de muzikale begeleiding. 'Kunnen jullie me allemaal verstaan of moet ik de microfoon gebruiken.'
Iedereen haast zich hem te vertellen dat hij uitstekend is te verstaan.
'Mooi.'
Abel schraapt zijn keel. 'Voor een paar jaar terug was het traditie dat in onze kerk het kerstverhaal werd gespeeld door onze jeugd. Dominee Derksen was daarmee gestopt, maar ik ben van plan deze traditie in ere te herstellen.'
Er klinkt gejuich en gejoel en sommigen klappen met de handen op het podium.
'Het duurt nog zeven weken voordat het kerstmis is, dus we moeten er wel aan trekken, omdat we maar één keer per week kunnen repeteren.'
Iedereen is nu stil en kijkt hem vol verwachting aan. Abel bukt zich en pakt de map die hij voor zich op de vloer heeft liggen. Met zijn instappers aan , een dikke coltrui en zijn zwarte haar los langs zijn gezicht is Abel best een knappe man. Hij lacht en kijkt om zich heen.' Er hebben zich zeventien jeugdleden opgegeven voor het kerstspel en ik heb naar beste weten de rollen verdeeld. Als jullie het er niet mee eens zijn , of willen ruilen kunnen jullie dat onder elkaar regelen.'
Hij opent de map en haalt er een aantal vellen papier uit.' Voor jullie allemaal één stencil met daarop de rol die je speelt, de tekst die je hebt voor de eerste scenes en de kleding die er bij hoort. Die kleding krijg je op de avond van de voorstelling.'
Hij loopt naar de jongen die het dichts bij hem zit en geeft hem de vellen. 'Wil jij ze even uitdelen, John?'
De lange slungel staat langzaam op en kijkt grijnzend om zich heen naar wie hij het eerst zal gaan.
Dan wandelt hij op zijn gemak naar Sophia, een donker meisje met onnatuurlijke grote ogen en geeft haar een vel. Op haar gezicht is de teleurstelling te zien, misschien had ze op de hoofdrol gerekend. Het duurt twintig minuten voordat iedereen het goede vel in zijn handen heeft en nog eens tien minuten voordat iedereen het eens is met de rol die hij of zij heeft.
Anne heeft de rol van de maagd Maria gekregen en Herman de rol van Jozef. Herman is net zo lang als Anne en heeft een bril op die hij voor de gelegenheid heeft afgezet. Abel weet dat hij normaal een rustige jongen is met een beetje sullig voorkomen maar op het podium lijkt hij helemaal op te leven.

Tot Abel zijn tevredenheid verlopen de repetities vlekkeloos totdat tien minuten voor het eind de laatste scene moet worden gespeeld. Herman kijkt zijn vrienden grijnzend aan en knikt bijna onmerkbaar. Anne staat op het podium rustig te wachten tot Herman naar haar toe komt slenteren voor zijn tekst. Hij staat voor haar en dan; in een fractie van een seconde slaat hij zijn armen om Anne heen ,drukt haar stevig tegen zich aan en drukt een kus op haar mond. De jongens fluiten en joelen en klappen in hun handen. Herman kijkt ze schaapachtig aan en laat zijn armen weer slap langs zijn lichaam hangen. Op het gezicht van Anne wisselen walging en boosheid elkaar af. Ze veegt met de bovenkant van haar hand haar mond af en rent opeens snikkend van het podium af.
'Waar was dat goed voor,' stuift Abel woedend op. 'Hoe haal je het in je hoofd?'
'Het was maar een kus,' zegt Herman op verbaasde en geamuseerde toon.' Ze gaat er niet dood aan.'
' Opruimen,' beveelt Abel. 'Ik wil iedereen van het podium af. Volgende week gaan we verder.'
In groepjes verlaten ze zachtjes lachend en napratend de zaal. Als iedereen weg is sluit Abel de deur en loopt naar de plek waar Anne is heen gerend.
Na wat er in de slagerij is gebeurt zit Abel niet te wachten op een confrontatie met Anne maar hij kan haar ook niet in het donker laten zitten.
'Anne, kom je hier dan kan ik afsluiten.'
Rechts van Abel beweegt iets in de schemering. Anne komt naar hem toe lopen met haar lange haar in de war en een verwarde uitdrukking op haar gezicht. Maar haar ogen staan weer rustig.
' Hij kuste me zonder dat ik het wilde. Ik walg van Herman en ik wil niet meer met hem spelen.'
Ze schuift haar haren uit haar gezicht en doet met trillende vingers een schuifje erin. Dan drukt ze zich tegen hem aan. Voorzichtig om haar niet te kwetsen duwt hij haar van zich af en houdt haar op arm lengte. 'We gaan naar huis, Anne. Het is afgelopen.'
Het lijkt alsof ze hem niet hoort. Ze gaat zitten op één van de stoelen en verbergt haar hoofd in haar handen.' Wat is er nu aan de hand, Anne?'
Abel gaat voor haar staan met de handen in zijn zij en hoopt genoeg irritatie in zijn stem te leggen om tot haar door te dringen
'Ik wil gewoon niet meer dat hij me kust, 'fluistert ze toonloos.' Hij doet het alleen om later tegen zijn vrienden op te kunnen scheppen.'
'Net zoals jij me kuste in de slagerij,' zegt Abel opeens.
Anne spert haar ogen wijd open en met een verschrikt gilletje kijkt ze hem aan. 'Dat spijt me ontzettend, ik schaamde me zo erg dat ik gelijk wegrende. U moet me geloven.'
Weer stromen de tranen uit haar ogen en haar lichaam schokt heen en weer.
Verbijsterd kijkt Abel haar aan en probeert een emotie in haar ogen te lezen waarmee ze zich verraad maar hij ziet dat het niet gespeeld is. Of Anne is een buitengewoon getalenteerde actrice of het spijt haar echt verschrikkelijk wat er gebeurt is. Ze slaat haar ogen neer en huilt geluidloos met haar lange haren voor haar gezicht.
Zuchtend schuift Abel een stoel naast die van haar en legt een arm over haar schouder. Gelijk legt Anne haar hoofd tegen zijn borst en slaat haar armen om zijn nek. Haar warmte omringd hem, ligt als een deken over hem heen. Zacht drukt ze haar lippen op die van hem. Dan kijkt ze hem aan, stamelt excuses en veegt met één hand de tranen uit haar ogen. Haar hand glijdt omlaag en laat die op zijn dij rusten. Anne haar sterke parfum heeft een bijna bedwelmende uitwerking op Abel. Abel weet dat hij haar van zich af moet duwen maar is ten prooi gevallen aan gevoelens waar hij niet meer de baas over is. De manier waarop ze bezit van hem neemt zet hem in vuur en vlam. Zijn adem stokt als hij haar hand voelt tussen zijn benen, langzaam de rits omlaag trekt. Zweet parelt op zijn voorhoofd en hij gooit zijn hoofd achterover. Haar hand glijdt de vochtige warme van zijn onderbroek in en trekt zijn half stijve pik uit zijn broek. Abel weet niet waar hij het moet zoeken.
‘Anne, alsjeblieft, ‘stamelt hij. ’Doe het niet. ‘
Maar Abel weet dat hij de strijd al heeft verloren.
Ze masseert hem terwijl ze gefascineerd naar zijn penis kijkt die steeds stijver wordt. Dan slaat ze haar ogen geil naar hem op terwijl haar mond begerig blijft hangen boven zijn pik waar voorvocht op de eikel drupt. 'Daar gaat ie, dominee. 'fluistert ze.
Tot zijn afschuw sluiten haar lippen zich om zijn geslacht. Haar mond is fluweelzacht en neemt hem helemaal op.
Een langgerekte kreun ontsnapt aan Abel, hij grijpt haar hoofd en duwt haar op zijn penis. De seksuele spanning tussen hen is bijna tastbaar. Abel kan geen weerstand meer bieden aan Anne. Zijn vingers verstrengelen zich in haar lange haar. Er is niets wat hij er tegen kan doen. Abel heeft niets meer in te brengen maar is een weerloos slachtoffer geworden in de handen van Anne. Zijn pik zat tot achter in haar keel, haar tong speelt over zijn eikel. Elke keer als hij denkt dat hij klaar komt stopt ze even en kijkt hem wellustig aan met een spoortje van sperma in haar mondhoek. Het lijkt erop alsof ze het genot zo lang mogelijk wil laten duren. Zijn geur vult haar neus en zijn smaak is mannelijk en krachtig.
Opeens maakt ze zich van hem los en zonder haar ogen van hem af te houden trekt ze haar broek naar beneden, stapt eruit en staat voor Abel met alleen een slipje aan. Haar vingers haken achter de bandjes.
‘Neem me, dominee,’ zegt ze zacht. ’Neuk me. ‘
Abel zijn mond valt open en ontstelt kijkt hij haar aan. Een koude rilling loopt over zijn rug. Dit kan niet waar zijn. Hij staat op en wankelt achteruit. ’Waarom wilt u mij niet? Ben ik niet net zo knap als uw vrouw? '
Ze pakt zijn hand, Abel zijn hart slaat een slag over. Ze drukt de hand tegen haar slipje en drukt die door de dunne stof van haar slipje heen tegen haar vagina. Abel voelt de natte plek en zijn haren staan recht overeind.
'Masseer me daar, dominee, 'zegt ze hijgend. ‘Ik ben al vochtig. U maakt me geil. Steek uw pik in mijn kutje. '
Ze pakt Abel vast bij zijn pik en trekt hem mee naar de lessenaar waar zijn papieren op liggen.
Snel neemt ze ze in een stapeltje en legt ze op de grond. Dan gaat ze er ruggelings op liggen.
‘Ik verlang naar u…ik wil u in me voelen. ‘
Abel wordt heen en weer geslingerd tussen emoties. Onweerstaanbaar aangetrokken door het kleine, strakke kutje van Anne. Aan de andere andere kant weet hij dat hij hiermee een grens over gaat en hij in grote moeilijkheden kan komen. Anne is minderjarig.
‘Neuk me, dominee.'
Die woorden doen Abel zijn zelfbeheersing verliezen. Met twee grote stappen is bij haar en trekt hij haar kut uit elkaar. Dan dringt zijn pik tot aan zijn ballen bij haar naar binnen, grijpt hij haar heupen en begint hij Anne krachtig te neuken.
Kreunend grijpt ze zich vast aan de zijkanten van de lessenaar en stamelt verrukte onverstaanbare kreetjes. Anna hapt naar adem, schokt op de lessenaar en sluit haar ogen, ten prooi aan een allesoverheersend verlangen.
Abel neukt haar wild en nietsontziend. Ze wil zijn pik, ze zal hem krijgen ook. Ze is niet meer of minder dan een stuk vlees. Een wilde kreet ontsnapt aan zijn keel als hij voelt hoe een orgasme zich opbouwt. Hij trilt en voelt zijn pik nog dikker en stijver worden.
Anne voelt haar hoogtepunt naderen. Haar lichaam schokt en trekt samen. 'Aahhh...oh God, ik kom. Ik kom klaar.' schreeuwt Anne.' Oooh...wat is dit heerlijk.'
Dat is genoeg om Abel over de rand te duwen. Hij explodeert in haar lichaam, straal na straal spuit hij in haar vagina tot hij zich uitgeput terug trekt en op een stoel in elkaar zakt. Anne ligt tevreden op op de lessenaar en laat het orgasme weg ebben. Haar spieren trekken nog samen in een genot waar geen woorden voor zijn.
‘Dat was fijn, dominee, ‘zegt Anne, glijdt van de lessenaar af en drukt een kus op zijn lippen. Walgend duwt hij haar van zich af. Hij staat gebogen met de handen op zijn bovenbenen. Abel wil op adem komen en dan maken dat hij wegkomt.
'Wacht even, ‘zegt Anne en pakt een zakdoekje uit haar zak waarmee ze zijn pik schoonmaakt voordat ze hem terug stopt in zijn broek. Ze kijkt in zijn woedende ogen en opeens schieten tranen in haar ogen en deinst ze achteruit, zich realiserend wat ze heeft gedaan.
Handenwringend slaat ze haar ogen op. ' U bent toch niet boos op mij, dominee, Ik wilde het niet, het kwam doordat…’
Abel kijkt haar ongelooflijk aan. ‘Dit is niet normaal, Anne. We moeten elkaar niet meer zien. ‘
Hij pakt haar bij haar schouders en schudt haar door elkaar. ‘Auw, u doet me pijn, ‘roept ze geschrokken, ze rukt zich los en struikelt achteruit.
‘U had elk ogenblik kunnen vragen om te stoppen, maar dat heeft u niet gedaan, zegt ze verongelijkt. 'Ik wilde u alleen maar een goed gevoel geven. Het is uw eigen schuld dat we hebben geneukt. '
Huilend zakt ze in elkaar. Haar schouders schokken en Abel wordt overweldigt door medelijden.
Voorzichtig om haar niet nog meer overstuur te maken dan ze al is pakt hij haar hand en legt die op zijn knie. In de zaal is het doodstil op het zachte snikken van Anne na.
'Het is goed, Anne, 'zegt Abel op sussende toon.' We doen allemaal dingen waar we later spijt van hebben. Ik neem je niets kwalijk.'
Ze haalt luidruchtig haar neus op en kijkt somber naar zijn trui. Uw trui is helemaal nat door mijn tranen.'
Abel lacht het weg.' Dat droogt wel weer op.'
Hij kijkt haar aan en maakt zich los uit haar omhelzing.' We moeten nu gaan, Anne. Anders vragen ze zich af waar we blijven.'
'Is...zal uw vrouw niet boos worden op mij. ‘
Verbaasd staat Abel op. 'Hoe bedoel je. Dit blijft onder ons. Ik ga het er niet over hebben met Julia. Dat betekent het einde van mijn huwelijk. '
‘Hoe gaan we dit schoonmaken, ‘ vraagt Abel vertwijfeld en kijkt naar de sperma en geil op de lessenaar.
Anne zoekt in haar zakken naar nog een tissue en vind uiteindelijk ook nog een papieren zakdoek. Het laatste neemt ze op met haar slip en trekt hem lachend aan. Dan snuit ze langdurig haar neus, kijkt om zich heen en, trekt haar broek aan en loopt achter Abel aan naar buiten.

Julia kijkt hem na tot ze de oplichtende remlichten ziet als hij de weg opdraait. Binnen enkele seconden is hij uit het zicht verdwenen en zacht sluit ze de deur. Met een zucht blijft ze een ogenblik ertegen aan staan en houdt een hand op haar buik die op en neer rijst bij iedere ademhaling. Al drie jaar probeert ze zwanger te raken. De gedachte dat ze nooit zelf kinderen kan krijgen draait als een scherp mes door haar organen. Na een aantal bezoeken aan specialisten en diverse onderzoeken was de uitslag dat ze beiden gezond waren en het slechts een kwestie van tijd is voordat ze zwanger wordt. In het begin van hun huwelijk deden ze het soms wel twee keer per dag maar elke maand werd Julia weer ongesteld. Ze weet het ook aan de druk op Abel die de afgelopen jaren iedere keer moest werken als gastpredikant. Ze was de middelste van twee zussen die beiden gezegend waren met kinderen. Iedere keer als ze weer op kraambezoek ging had ze een brok in haar keel en dacht ze hoe het zou zijn om zelf zwanger te raken en de aanwezigheid van nieuw leven in haar buik te voelen. Het vertrouwen in Abel en God was rotsvast. Ze wist zeker dat ook zij de zegeningen van een zwangerschap mocht ervaren. Nu Abel zijn eigen gemeente had en een vaste aanstelling moest het allemaal makkelijker worden. Morgen waren ze sinds lange tijd weer een avond samen en verlangde Julia ernaar met Abel vroeg naar bed te gaan en elkaar te beminnen. Ze had de vorige keer de teleurstelling in zijn ogen gezien toen ze hem had geweigerd maar er was haar alles aan gelegen om dit weekend seks te hebben. Ze had haar ovulatie berekend en ze kreeg een deze dagen haar eisprong. Het zou fantastisch zijn als ze naast hun nieuwe huis en nieuwe baan ook een baby zouden krijgen. Op haar pantoffels loopt ze de trap op naar boven en opent de deur van de kinderkamer die nu nog als opslag dient voor de verhuisdozen en spullen die nog geen bestemming hebben. In gedachten zet ze het ledikant tegen de lange muur aan ,naast de commode. Daar tegenover een grote kast voor de kleertjes en spullen die ze de eerste tijd nodig denkt te hebben.

Voor de ramen hangt ze speciale kindergordijnen met vrolijke afbeeldingen. Ze zucht. Waar is ze in vredesnaam mee bezig. Met haar armen over elkaar loopt ze weer naar beneden en zoekt in de kast haar boek op over de zwangerschap. Ze nestelt zich op een hoek van de bank en terwijl ze gaat lezen begint het buiten zacht te sneeuwen.
'Tot stof zijt gij, en tot stof zult gij wederkeren.'
Abel kijkt naar het handjevol mensen die zich hebben verzameld rondom het graf van Jannetje de Hoog die is overleden op vijf en negentig jarige leeftijd. Als ze acht weken langer had geleefd was ze zes en negentig geworden maar de kanker had hard en snel toegeslagen. Binnen enkele dagen was al duidelijk dat de ziekte in haar lichaam zo was uitgezaaid dat ze niet lang meer te leven had en na een kort ziekbed was ze overleden. De sneeuw joeg over de begraafplaats en bedekte alles met een witte deken. Abel zette zijn kraag op. Net als de andere mensen had hij een dikke jas, muts en handschoenen aan.
'Laat ons bidden en in een persoonlijk gebed Jannetje herdenken zoals wij haar herinneren.'
Abel buigt zijn hoofd en het handjevol mensen volgt zijn voorbeeld. Hij weet dat bij begrafenissen op zaterdag meestal meer mensen zijn , maar deze keer zijn het alleen diegene die haar goed hebben gekend en het slechte weer hebben getrotseerd.
Na enkele minuten Abel schraapt zijn keel.' Zo meteen in de aula is er koffie en broodjes en gelegenheid na te praten over Jannetje of haar nog gewoon voor uzelf te herdenken.'
Medewerkers van het uitvaartcentrum stellen zich aan weerszijden van de kist op om die in het graf te laten zakken. Enkele mensen leggen nog bloemen op de kist als laatste groet voordat de aarde haar definitief bedekt. Dan buigen ze even het hoofd als teken van respect en lopen snel naar de aula. Abel volgt het kleine groepje. Hij kijkt op zijn horloge en ziet dat het tien uur is. De aula is voor drie kwartier afgehuurd. Als het allemaal meezit kan hij nog voor twaalf uur thuis zijn. Dan moet hij aan zijn preek werken voor de volgende dag en de avond is voor Julia. Zijn hart zwelt op van trots als hij aan haar denkt. Ze kan de vergelijking met iedere andere vrouw glansrijk doorstaan. Ze is knap, intelligent en beschikt over een goed gevoel voor humor. Toen hij gisteravond thuiskwam had hij haar op de bank aangetroffen in diepe slaap. In haar armen lag het opengeslagen boek over zwangerschappen. Overmand door emoties had hij haar wakker gekust en in haar armen genomen. Hij stapt een klein gangetje in waar hij de sneeuw van zijn kleren en schoenen afschud. In de kleine aula hangt de geur van vers gezette koffie. Hij hangt zijn jas aan een hangertje en loopt de aula binnen.
'Voor u ook een kopje koffie, dominee,' vraagt de vrouw achter de tafel vriendelijk. Ze schenkt een kopje voor hem vol. 'Daar vindt u de melk en de suiker.'
Abel bedankt haar en voegt zich onder de andere aanwezigen.

Abel rijdt naar de uitgang van de inmiddels verlaten begraafplaats en draait voorzichtig de weg op. Het sneeuwt nog steeds. Hij hoopt met een half uur thuis te zijn, maar als het weer zo blijft kon het wel eens langer gaan duren. Hij zet de kachel en de radio aan en rijdt zo snel als hij durft naar huis. Zijn gedachten zijn bij Julia en daarom heeft hij het niet gelijk in de gaten dat er iemand aan de kant van de weg loopt met de fiets aan de hand. Op de bagagedrager zitten twee tennis rackets en op de rug hangt een tas. Hij remt iets af en ziet in zijn spiegeltje dat het een meisje is. De adem stokt in zijn keel als hij ziet dat het Anne is. Wat moet hij doen. Hij heeft zich voorgenomen bij haar uit de buurt te blijven. Inmiddels staat hij bijna stil en is Anne hem zo dicht genaderd dat hij niet meer zomaar weg kan rijden. Een gevoel van naderend onheil en argwaan steekt de kop in hem op maar als ze zo doorloopt in dit weer doet ze er zeker twee uur over om thuis te komen.
Hij neemt een besluit, stopt de auto en stapt uit. De sneeuw heeft haar bedekt met een witte deken en haar wangen en zijn rood van de kou. Tot zijn grote verbazing heeft ze geen handschoenen aan. 'Waarom loop je hier, en wat is er met je fiets?'
Achteloos wijst ze naar de achterband.' Ik ben wezen tennissen bij de vereniging en toen ik bij mijn fiets kwam, zie ik de band leeg staan.'
Abel kijkt naar de achterband en ziet dat die inderdaad plat is. 'Heb je niet geprobeerd de band op te pompen.'
Anne rolt met haar ogen.' Oppompen?'
Abel lacht. 'Stap jij maar vast in, dan zal ik je fiets achterin gooien en je netjes thuis af zetten.' Anne knikt en gaat voorin zitten met de rugtas tussen haar voeten. Abel loopt naar achterkant van de auto en opent de deur. Dan tilt hij haar fiets op en schuift die de auto in. Hij kijkt in het spiegeltje en hun ogen kruisen elkaar. Even beweegt ze haar lippen.
Abel blijft staan en schud de gedachten uit zijn hoofd. Hij kijkt of er niets van de fiets uit steekt. Dan slaat hij de achterklep dicht en loopt naar voren. Inmiddels is de sneeuw in regen overgegaan en dikke druppels slaan tegen de voorruit. Abel doet de ruitenwissers aan, kijkt in zijn spiegel en rijdt weg. De weg is nagenoeg verlaten en hij kan redelijk snel doorrijden. In de auto hangt de sterke verleidelijke geur van haar parfum. Anne kijkt strak voor zich uit en zegt. 'Ik heb u nog niet kunnen bedanken voor gisteravond. Dat we hebben geneukt samen.’

Abel krimpt in elkaar en kijkt haar van opzij snel aan. 'Dat hoeft niet, Anne. Het is gebeurt en ik wil het achter ons laten. ‘

'Maar toch wil ik u bedanken.' Haar stem trilt en voordat Abel beseft wat er gebeurt doet Anne de rits van zijn broek naar beneden en laat haar hand zijn broek in glijden. Een vederlichte aanraking van haar koude vingers door de dunne stof van zijn onderbroek heen is genoeg om zijn penis stijf te maken. De wagen slingert gevaarlijk en Abel schreeuwt van schrik.
'Handen aan het stuur en ogen op de weg, dominee.' beveelt Anne.' We willen geen ongelukken.'
In de auto is de spanning nu zo zwaar dat hij bijna tastbaar is. 'Stop daarmee, Anne. Hou er gelijk mee op.'
Maar zijn ogen draaien weg en weer voelt hij een golf van sensatie over zich heen spoelen. Abel weet dat hij de auto aan de kant van de weg moet zetten en haar hand uit zijn broek moet trekken maar hij kan het niet. Vertwijfeld kijkt hij opzij naar Anne en smeekt haar nog een keer om te stoppen. Maar Anne doet of ze hem niet hoort. Tergend langzaam knoopt ze zijn broek en ceintuur los waardoor haar handen meer ruimte krijgen. Het lijkt alsof ze zo lang mogelijk wil genieten van het moment.
Ze kijkt hem aan met een wellustige trek op haar knappe gezicht en trekt dan zijn penis uit zijn onderbroek en begint die te masseren. Met een mengeling van ontsteltenis en pure lust ziet Abel zijn penis groter en stijver worden dan hij voor mogelijk had gehouden. Hij slaakt kreten van genot als ze hem streelt en knijpt. Abel heeft zich nu helemaal overgegeven aan Anne. Hij is niet meer bij machte om haar te doen stoppen. Hij heeft nog het besef de auto de berm in te rijden en de alarmlichten aan te zetten. 'Zo meteen mag u spuiten in mijn hand,' fluistert Anne. Of in mijn mond.'
Abel voelt hoe ze haar volle lippen over zijn penis heen schuift en haar tong plagend over zijn eikel streelt.
Opeens houdt ze op en kijkt hem kil aan.' Als u wilt stop ik nu, dominee. Dan stop ik uw penis terug in uw broek en kunnen we verder.'
Maar Abel is allang machteloos en als was in haar handen. 'Ga door, alsjeblieft. Niet stoppen.' Abel sluit zijn ogen en vraagt zich af wat Julia zou zeggen als ze hem hier zo in de auto zag. Op dat ogenblik daalt het besef bij hem in en met een vertwijfelde kreet probeert hij het tegen te houden maar als Anne zijn ballen in haar hand neemt en die begint te masseren voelt Abel dat hij het gaat verliezen. In een gevoel van overgave drukt hij zich in zijn stoel en op het moment dat Anne zijn hele penis in haar mond neemt komt hij schreeuwend klaar zoals hij nog nooit is klaargekomen. 'Ik kom...oh, God...ik kom klaar.'
Salvo na salvo spuit hij in Anne haar mond. Schreeuwend pakt hij haar hoofd en spietst die op zijn penis. Na enkele minuten die voor zijn gevoel uren lijken te duren laat Anne zijn slappe penis uit haar mond glijden, kijkt er even naar en geeft er met een bijna liefkozend gebaar een kus op.
Met een gevoel van afgrijzen kijkt hij naar het knappe gezicht van Anne wat nu helemaal onder zijn sperma zit, het kleeft zelfs in haar mondhoeken. Ze buigt zich naar haar rugtas en haalt er een aantal vochtige doekjes uit. Daarmee begint ze zijn broek schoon te maken. Vervolgens neemt ze zijn penis in haar hand en stopt die terug in zijn onderbroek. Dan knoopt ze zijn broek vast en trekt de ceintuur weer aan. 'Zo, nu merkt uw vrouw er niets van.'
Tot slot poetst ze haar gezicht schoon, maakt een prop van de papiertjes en gooit ze het raam uit.
'Je hebt alles gepland,' zegt Abel toonloos.' Je rekende erop dat ik zou stoppen en je meenemen.'
Een groeiende woede zoekt een uitweg als het Abel duidelijk word hoe Anne het heeft gespeeld. 'Je bent een manipulatief loeder. Je hebt misbruik van mij gemaakt.'
Anne knijpt haar ogen tot spleetjes.' Ik heb u gevraagd of ik moest stoppen, en u zei zelf dat ik moest doorgaan,' zegt ze boos.' Waarom maakt u er zo'n probleem van als mensen elkaar leuk vinden en seks hebben.'
Met een woedende ruk trekt Abel de gordel aan en rijdt weg.' Ik kan hierdoor in grote moeilijkheden komen. Bovendien vind ik je niet leuk. '
Anne kijkt rustig voor zich uit.' Weest u niet bang, dominee. Dit is ons geheim.'
Abel kijkt over zijn schouder als hij afslaat en het dorp inrijdt.' Ik wil je niet meer zien. Je mag niet meer in mijn buurt komen of bij mijn huis.'
'En anders, 'reageert Anne spottend.' Gaat u me dan aangeven, of iets anders doen...'
Abrupt stopt Abel aan de kant van de weg en stapt uit. Stijf van de ingehouden woede loopt hij naar de achterkant van de auto, opent de klep en haalt de fiets eruit. Het is opgehouden met regenen en een waterig zonnetje spiekt door de wolken heen.
Hij opent het portier voor Anne.' Eruit,' zegt hij met een trillende stem. 'Je kan hiervandaan naar huis lopen. '
Ze stapt uit, grijpt haar rugtas uit de auto en sluit het portier.' Bedankt voor de lift, dominee.'
Abel stapt in en rijdt weg. In zijn spiegeltje ziet hij Anne steeds kleiner worden. Dan steekt ze een hand op en zwaait naar hem.
Om haar lippen speelt een tevreden glimlach. Als Abel uit het zicht is verdwenen diept ze haar telefoon uit haar tas en toetst een nummer in.
Na enkele keren te zijn overgegaan word er opgenomen.' Met mij. Het plannetje is gelukt, hoor. Hij trapte er met beide benen in.'
Ze luistert en likt langzaam met haar tong langs haar lippen. 'Dat gaat ook wel lukken. Hij is erg boos, maar hij weet de snoeptrommel nu te vinden.'
Anne lacht klaterend maar wordt dan weer serieus.' Binnen twee weken heb ik hem in mijn bed. Geloof mij maar.'
Zonder omhaal klapt ze haar mobieltje dicht en stopt die terug in de tas. Met een zucht loopt ze naar de fiets en haalt hem van de standaard. Soepel springt ze op het zadel en rijdt weg met een bonkende achterband. . Als ze doorfietst is ze met tien minuten thuis.