Shirley bleef haar vingers in en uit me pompen en weldra stuurde mijn lichaam niet te missen signalen uit. Het getintel wat zich vanuit mijn schoot doorheen mijn hele lijf verspreidde, werd alsmaar sterker. Het viel me ook steeds moeilijker om te blijven ademen.
Ik duwde mijn bekken nu constant achteruit, terwijl kreunen me al eventjes niet meer lukte. Het enige geluid wat ik nog kon voortbrengen was wat onverstaanbaar, gorgelachtig gereutel in het slipje dat nog altijd als een prop in mijn mond zat.

Shirley herkende de signalen gelukkig ook. Ze stootte haar vingers elke keer weer hard in mij, waar ze werden opgewacht door mijn ketsende poesje. Elke keer dat haar vingers zich op het diepste punt bevonden, deed ze die uit elkaar, wat voor een intense sensatie zorgde, telkens ze haar vingers terugtrok.
Plotseling voelde ik de dijk van genot breken. Mijn hele lichaam trilde en mijn hoofd tolde, terwijl ik een reeks gedempte, onsamenhangende geluiden ten gehore bracht.

Terwijl Shirley me met haar vingers gewoon door bleef neuken, kreeg ik vaag mee dat ze me zei dat ze ernaar uitkeek om mij ergens mee naartoe te nemen waar ik mezelf helemaal kon laten gaan en zoveel kon schreeuwen als ik maar wilde.
Ik kwam er niet toe om daarop te reageren. Mijn geest werd zodanig overrompeld door de smeltkroes van plezier en genot, dat helder denken tijdelijk uitgeschakeld leek. Wat ik nu voelde en beleefde had ik nooit eerder meegemaakt. Klaarkomen had nog nooit zo compleet aangevoeld als in dat moment.
Terwijl mijn lichaam nog na deinde, probeerde ik voldoende lucht naar binnen te zuigen. Pas toen de heftigste contracties begonnen te vervagen, verdween ook het gevoel dat ik zou stikken.

Shirley voelde mij in dat moment alweer perfect aan. Ze verlaagde de snelheid van haar infiltrerende vingers en beetje bij beetje gingen haar bewegingen over in een zachte, aangename streling. Toen ze met haar andere hand over mijn rug streelde, penetreerde ze me nog een laatste keer heel erg diep, maar traag en uiterst teder. Toen haar vingers naar buiten kwamen, streelde ze zachtjes langs en over mijn pretknopje.

Seconden later plooide Shirley haar armen om me heen en draaide mij in haar richting. Ze nam even de tijd om te kijken hoe ik eruitzag. Met een kin die glinsterde van het speeksel wat uit mijn mond sijpelde, omdat het zo moeilijk slikken was, moest dat allesbehalve een fraai gezicht zijn. Mijn nog half open mond, waar het zwarte slipje gedeeltelijk uithing, verdiende allicht ook geen schoonheidsprijs. Bovendien stroomde het zweet net niet van mijn gelaat en ondanks de poging om mijn gezicht te beschermen, was mijn rechterwang meer dan waarschijnlijk wel eens in contact gekomen met de stoffige planken van het houten prieeltje. Ondanks dat alles zei Shirley dat ik er prachtig uitzag. Ze lachte me zelfs lief toe, terwijl ze haar hand omhoog bracht en het slipje uit mijn mond trok.

Zodra mijn mond vrij was, verraste ik Shirley door het initiatief te nemen. Ik kuste haar direct vol op de mond. Met mijn armen rond haar nek, drukte ik me stevig tegen haar aan. Het werd een lang uitgesponnen zoen, maar anders dan alle voorgaanden. Het was een lieve kus, zonder het gevoel van hoogdringendheid, maar dan nog dansten onze tongen in langzame cirkels over en rond elkaar.
Shirley's armen gleden rond mijn middel. Weldra rustten haar handen op mijn onderrug en na een tijdje veranderde de lange kus in kortere, zoete kusjes. Uiteindelijk hielden we op met zoenen. Wel hielden we elkaar nog steeds stevig vast, met onze hoofden tegen elkaar aanleunend.
“Hoe was het, mijn lieve San?” vroeg Shirley.

De heesheid in haar stem zorgde ervoor dat de rillingen over mijn rug liepen. Ik wist dat ik daardoor mijn antwoord al min of maar aan Shirley verraadde, dus was mezelf verschuilen achter wat holle woorden geen optie.
“Goeie god, Shirley,” zei ik dan ook oprecht. “Het was fantastisch. Ik kwam heftiger klaar dan ooit tevoren.”
Ik omhelsde haar stevig en begroef mijn gezicht in Shirley’s schouder, maar dan nog voelde ik hoe een van haar handen mijn rug verliet. Ze duwde mijn hoofd rechtop, zodat ze me in de ogen kon kijken.
“Wil je meer van dit, San?” vroeg ze.

Inmiddels was ik al zo vertrouwd met Shirley’s aanpak, dat ik heel goed wist dat ik hier niet mee weg zou komen, zonder haar vraag te beantwoorden.
“Oh ja,” zei ik, met een stem waar de hartstocht net niet vanaf spatte. “Ik wil zoveel meer.” Om mijn woorden kracht bij te zetten, liet ik mijn hand onder haar jurkje glijden en liet mijn vingers op zoek gaan naar haar blote poes. Tot mijn verwondering, pakte ze mijn arm en hield me tegen.
“Ik dacht het al dat je meer zou willen, maar niet hier, heet meisje,” zei Shirley bloedserieus, waarbij het me opviel dat ze ditmaal het woord 'mijn' niet uitsprak. “San, Ik ga hier en nu geen verdere spelletjes met jou spelen,” zei ze, met haar blik op mij gericht. “Ik ga je ook niet plagen en het jou vooral niet moeilijk maken om na te denken. Ik wil dat het jouw eigen keuze is, oké?”

Eigenlijk wist ik niet zeker waar Shirley hiermee naartoe wilde, maar toch knikte ik en zei dat ik haar begreep. Ook Shirley knikte bevestigend, waarna ze opnieuw het woord nam.
“Dit is mijn stijl niet, San. Ik neuk normaal gezien niet in prieeltjes.”
“Maar…” reageerde ik, alweer verrast. Ze had me als het ware hier naartoe gesleept, dus ging ik er juist vanuit dat dit wél haar stijl was. “Waarom heb je mij dan mee naar hier…?
Met een vinger op mijn mond legde ze mij het zwijgen op.
“Omdat jij er mij bijna woordelijk om smeekte, schat,” zei ze. “Jij was hier hoognodig aan toe. Ik gaf jou wat jij wilde, maar zo dadelijk ga ik naar huis. Ik heb je al eerder gezegd dat het mij niet kan schelen hoe het zit tussen jou en je man. Hoe dan ook, de keuze is aan jou. Als je wil kun je met mij meegaan naar mij thuis en vrijen we de pannen van het dak. Ik zal je likken en laat jou mijn poesje likken. Ik zal je helemaal suf neuken en allerlei dingen met je doen waar jij tot hiertoe alleen maar van kon dromen.”

Terwijl ze dat laatste zei, kneep ik mijn ogen dicht en probeerde me voor de geest te halen waar ik allemaal van zou kunnen dromen. De lijst van dingen was bijna te lang om op te noemen.
“Begrijp me goed, lieve San. Op dit moment beloof ik je niets meer dan één nacht boordevol intens genot.” Shirley’s stem klonk nu iets luider. “Misschien wordt het een opstapje naar zoveel meer. Misschien ook niet, maar buiten een overdosis plezier, beloof ik je vooraf helemaal niets.”
Ze liet even een stilte vallen, alsof ze me de tijd wilde geven om die boodschap te verwerken.

“Jij kiest, San,” vervolgde ze. “Als je met je man naar huis gaat, kies je voor het vertrouwde en veilige pad. Waarschijnlijk begint Ferre ondertussen stilaan een beetje gek te worden, omdat wij zo lang wegblijven, maar dat is vast niet iets waar jij niet mee kunt omgaan. Als jij er echter voor kiest om met mij mee te gaan, dan kies je voor het avontuurlijke pad. Een avontuur waarvan jij noch ik weten waar dat zal eindigen.”
Opnieuw pauzeerde ze even, maar dan kwam ze met haar slotconclusie.
“Dus jij kiest, San. Of je gaat met mij mee en draagt de gevolgen… Of je kiest voor veilig en gaat met je man mee naar huis.”

Eenmaal ze uitgesproken was, liet Shirley me los en zette een stap achteruit. Ze gaf me fysiek, maar nog belangrijker, ook mentaal alle ruimte. Ze wilde dus écht dat ik zelf mijn beslissing nam. Als ze ook maar klein beetje had aangedrongen, zou ik waarschijnlijk alles hebben gedaan wat zij wilde. Misschien zou ik dan de volgende dag de schuld bij haar leggen en mijn eigen verlangens ontkennen. Dat wilde ze dus absoluut vermijden.
Aan de andere kant was het nogal duidelijk dat het Shirley niets kon schelen of mijn huwelijk een stomende nacht met haar zou overleven. Ik herinnerde mij vaag dat zij destijds op de universiteit al geen hoge dunk had van Ferre en dat leek nog steeds zo te zijn.

Alsof het pas gisteren gebeurde, kwamen plots de beelden van die welbepaalde avond in het studentenhuis in mijn hoofd voorbij. Met de vurige blik in haar ogen en de manier waarop zij mij wenkte, terwijl Tamara haar poesje likte, had Shirley mij toen al uitgenodigd om met hen mee te doen. Het leek iets uit een andere tijd en ergens was dat ook wel zo.
Het was pas goed drie jaar geleden, maar op het gebied van liefde en seks had ik toen nog alles te leren. Drie jaar later was ik een getrouwde vrouw, die op elk gebied zoveel volwassener in het leven stond. Alleen had ik mij daar vanavond allesbehalve naar gedragen. Het was bijna niet te geloven hoe kinderlijk eenvoudig ik mij door Shirley had laten verleiden, én toch… Ik had nergens spijt van. Het vonkje van vroeger was, meteen na onze toevallige ontmoeting eerder op de avond, vrijwel naadloos aangewakkerd tot een laaiende bosbrand. Dit moest dus ergens wel voorbestemd zijn.

Ik keek vluchtig naar Shirley en liet haar woorden nog eens goed tot mij doordringen. Nu ik bekomen was van het verwoestende orgasme, wat mij dank zij haar te beurt viel, was ik in staat om relatief helder te denken. Ik besefte dus maar al tegoed wat Shirley bedoelde.
Hoewel het ongetwijfeld spannend en heerlijk zou zijn om bij haar te blijven, kon ik er hier en nu ook gewoon mee stoppen. Ik was al een keer klaargekomen. Het was veruit het beste orgasme van mijn al bij al nog jonge leven, maar dan nog kon ik gewoon met mijn man mee naar huis. Shirley liet mij de mogelijkheid om terug te gaan naar mijn normale leven en te doen alsof dit nooit was gebeurd. Ik kon de ervaring van vanavond ook als een zoete herinnering bewaren, om ze naar boven te halen telkens ik daar nood aan had. Hoe dan ook was dat de veilige optie.

Alsof ik de zoete herinnering nog wat extra draagkracht wilde meegeven, bekeek ik de jonge vrouw tegenover mij nog eens van top tot teen. Wat was ze toch wonderbaarlijk mooi en wat straalde ze dat ook uit!
Shirley’s blik ving de mijne en tegelijk herkende ik precies dezelfde vurige uitstraling die ik me zo goed herinnerde van vroeger. De beloften die ik in haar ogen las waren zondermeer verleidelijk.
Mijn geest vulde zich met gedachten over hoe een nacht met haar zou kunnen zijn. Ze had mij al een genot laten ervaren wat ver verheven was boven alles wat ik op dat vlak ooit had gekend. Wat zou Shirley met me doen als we privé bij haar thuis waren? Wat zou ze zeggen? Wat zou ze vragen? Wat zou ze van mij verlangen..?

Mijn gedachtegang stopte op dat punt. Nee… Shirley zou mij meer dan waarschijnlijk niets vragen. Ze zou mij vooral vertellen wat ik moest doen en ik zou haar met veel plezier gehoorzamen. Zo zat Shirley nu eenmaal in elkaar. Zij zou me de dingen vertellen die ik moest doen, maar net zo goed zou ze mij dingen opdragen die ik zelf zou willen doen, maar vanuit mezelf niet durfde of kon. Door de controle aan Shirley te laten, zou ik mij veel vrijer durven bewegen op het voor mij zo goed als onbekende pad van de vrouwenliefde.

Naast deze mentale ‘registratie’ kon ik ook het fysieke aspect van wat mij in Shirley zo aantrok niet langer ontkennen. Het gevoel van haar vingers in mijn kutje zinderde nog na en dat deed me verlangen naar meer. De gedachte alleen al zorgde voor een aangename tinteling in mijn onderbuik.
Ja… Shirley kende alle toetsen die ze moest indrukken, maar tot dan toe had ze er daarvan nog maar een paar kunnen bespelen. Als ik nu bij haar wegliep, zouden nogal wat van die toetsen onaangeroerd blijven. Misschien wel voor altijd…

In dat besef stelde ik me de vraag hoe Ferre zou reageren. Zou hij zich gedragen als een jaloerse, gekwetste echtgenoot? Het zou zomaar kunnen. Ik twijfelde er niet aan dat veruit de meeste mannen zo zouden reageren, maar in mijn aanvoelen was Ferre niet zoals de meeste mannen. Ik wist immers dat seks tussen vrouwen voor hem altijd al een opwindende fantasie was.
Nee, het zou mij niet verbazen als mijn man ervoor zou kiezen om de voor hem minder leuke aspecten te negeren, als ik als ‘tegenprestatie’ bereid zou zijn om hem alle intieme details te vertellen. Misschien zou Ferre me zelfs vragen of ik geen triootje kon regelen.
Dat laatste zou uiteraard nooit gebeuren, althans niet met Shirley. Ze had het mij nog niet met zoveel woorden gezegd, maar ik wist zo ook wel dat het Shirley alleen om mij te doen was. Als ik met haar meeging, dan zou alles om haar en mij draaien. Een man paste nu eenmaal niet in Shirley’s plaatje, dus kon ik haar maar beter niet confronteren met de fantasie verlangens van mijn echtgenoot.

Anderzijds was mijn man de veilige keuze. Tegelijk was hij evengoed de saaie keuze, maar dat niet alleen. De laatste tijd bleek Ferre voor mij steeds meer de ‘ongelukkige’ keuze te zullen worden.
Hoe groot was mijn angst voor de gevolgen als ik met Shirley mee zou gaan?
Misschien was kiezen voor Shirley de verkeerde keuze, maar een groot deel van mij was bereid om dat uit te zoeken. Werd het stilaan niet de hoogste tijd dat ik probeerde te ontdekken wat mij gelukkig maakte? De vraag stellen was ze beantwoorden en dus nam ik een besluit. Nog langer twijfelen was zinloos. Ik wist immers goed genoeg wat ik boven alles wilde.

“Ik wil met jou mee, Shirley,' zei ik, waarna ik met beide handen haar hand pakte en die tot bij mijn mond bracht. Terwijl ik haar vingers kuste, rook ik mijn eigen sappen. Met mijn tong likte ik haar vingers schoon. Zodra ik daarmee klaar was, keek ik op naar Shirley, die mij haar allerliefste glimlach toestuurde. Het zette mij ertoe aan om haar vraag nogmaals te beantwoorden, al was het maar om haar écht duidelijk te maken hoe ik me voelde én vooral wat ik voor haar voelde.
“Alsjeblieft, Shirley. Neem mij met je mee.”
“Je maakt me ongelooflijk blij, mijn lieve schat,” antwoordde Shirley. “Ik wil jou ook, San.”
Toen ze me meteen daarna opnieuw meenam in een tedere zoen, liep ik zowat over van liefde én van passionele vurigheid. Het maakte dat ik haar terug kuste, met alle hartstocht die ik in mij had.

In mijn aanvoelen maakte Shirley veel te snel een einde aan de kus. “Nog niet, mijn lieve schat,” zei ze. “Ik zei je toch al dat we zouden wachten tot we thuis zijn.”
“Het spijt me, Shirley,” zei ik, even zachtmoedig als schuldbewust. “Ik kan het zelf nauwelijks bevatten hoezeer ik naar jou verlang en dat maakt het moeilijk om je niet te blijven kussen.”
Het moet zijn dat mijn kleine ‘biecht’ Shirley’s gemoed beroerde, want ze nam me mee in een warme, lieve knuffel.

“Welk trek jij aan,” vroeg ze, terwijl ze onze twee slipjes voor me naar omhoog hield.
“Doe mij maar terug het jouwe,” zei ik, met een knipoog.
“Mooie keuze,” knipoogde Shirley terug. “Daar kan ik wel mee leven.”
Giechelend trokken we elkaars klamme broekjes opnieuw aan. Even later pakte ze me bij de hand en volgde ik haar in de richting van de club. Een paar verstokte rokers stuurde ons hun veelbetekenende blik toe op het moment dat we hen passeerden, maar niemand zei iets.
Toen we eenmaal de danszaal weer binnen waren en ik mijn man aan ons tafeltje zag zitten, verstevigde ik mijn greep op Shirley’s hand.
‘We’ stonden op het punt om Ferre met mijn besluit te confronteren. Met een kneepje in mijn hand gaf ze te kennen dat ik er niet alleen voor stond, maar dan nog was het moment van de waarheid aangebroken.