Eenmaal thuis schonk Joline twee glazen witte wijn in. “Jij hebt hard moeten werken onderweg, Kees. Die drie niet-communicerende hersencellen bij de les houden.” Ze kroop op de bank tegen me aan. “Lekker gedanst?” Ik knikte. “Ja. Hoewel het deel voor de pauze best wel hard werken was. Carlos en Juanita drukten het gaspedaal aardig in.”
Joline knikte. “Moet ook, schat. Eind november willen ze dat we geen ‘beginnersklas’ meer zijn. Dan moeten degenen die dat willen doorstromen naar een ‘gevorderde klas’. En daar hoort een examen bij.” Ik keek verwonderd. “Oh? Nooit iets over gehoord, schat.” Ze zuchtte. “Vorige week lag hier een brief van hen, Kees. Daar stond het in.” Ik bromde. “Sorry. Niet gezien. M’n kop teveel bij andere zaken, denk ik. Amsterdam bijvoorbeeld.” Joline knikte weer. “Begrijp ik. En ik heb je er niet attent gemaakt. Is ook mijn fout, sorry.”

Even was het stil en genoten we van onze wijn. “Kees… Die Erik… Zie jij dat zitten?” Ik had er al over nagedacht. “Technisch: ja. Die jongeman heeft een goed stel hersens en volgens mij ook wel technisch mooie ideeën. En hij heeft in een grijs verleden ook een paar lesjes van ‘meneer Jonkman’ gehad en die zijn blijven hangen. Pleit ook voor hem. Maar minstens net zo belangrijk is: hoe schat jij hem in, Joline? Jij hebt… hoe zeg ik dat netjes? …wat meer kijk op iemand dan ik… En nee, dit is geen geintje, schat.”
Het was even stil, toen hoorde ik:
“Technisch? Geen flauw idee. Wat er uit zijn mond kwam klonk niet als bullshit, maar ik acht me niet de persoon om over het technische verhaal een oordeel te vellen. Qua persoon: Aardige knul, misschien een beetje teveel pope-Jopie naar de dames toe. Maar dat word je al gauw als je achter de bar staat. Bij ons hield hij zich duidelijk in, dat was te merken…”
Ze zweeg even. “Volgens mij is hij wel geschikt, Kees. En als hij té populair gaat doen bij DT zijn er wel een paar lui die ‘m dat snel afleren. Bovendien: hij loopt stage. Is dus behoorlijk afhankelijk van een goeie stage-beoordeling. Toen ik stage liep keek ik wel uit om m’n blonde hoofd boven het maaiveld uit te steken.”

Ze keek me aan en ik hoorde zachtjes, maar scherp: “En géén opmerkingen over ‘blond’ of zo, Kees Jonkman, want dan slaap je in de berging vannacht!” Ik trok haar nog dichter naar me toe. “Ik kijk wel uit, schat. Dan zou ik m’n eigen erotische glazen hard ingooien. We hadden immers vanavond een afspraakje? De zussen en hun vriendjes zijn er niet, dus…” Ik kuste haar. “Ga maandag maar naar Theo, Kees en leg het hem maar voor. En wellicht wil Theo niet dat jij als teamleider hem begeleid, maar een van de Piraten. Henk acht ik daar bijvoorbeeld uitermate geschikt voor. Wat ouder, bedaagder, heeft ervaring met jongvolwassenen; hij heeft toch twee zoons van twintig of zo?”
Ik knikte. “Klopt. Daarentegen heb ik ook veel ervaring met het bedwang houden van pubers, hoor. Al die vriendjes van Claar en Mel…”

Ze giechelde. “Jaja… en dan een stagiair in de meterkast van DT persen als hij over de schreef gaat. Ik zie het je doen, Kees.” Ik zuchtte maar weer eens. “Lieve schat, dat vriendje van Claar… of Mel, ik weet het nog steeds niet en het jong zelf waarschijnlijk ook niet, haalde ik juist úit de meterkast. Waar hij zichzelf in had gepropt uit pure angst voor de grote militaire broer van m’n twee lieve, onschuldige zussies. Ik was toen nét drie weken terug uit Afghanistan en had op een nogal militaire manier laten merken dat ik zijn nogal luidruchtige aanwezigheid om 01:30 ’s nachts niet zo op prijs stelde. Kortom: ik heb hem stijf gevloekt.”
Joline schoot in de lach. “Nou, jouw lieve, onschuldige en wellicht toen nog maagdelijke zussies kennende was minimaal één lichaamsdeel bij hem voordat jij begon te mopperen wel stijf. Die meiden zullen wel weer ‘dressed to thrill’ zijn gekleed. Na jouw uitbarsting zal die plaatselijke stijfheid wel wat minder geweest zijn, vrees ik.”
Ik grinnikte. “Dat zou zo maar eens gekund hebben. Ik heb het niet geïnspecteerd, en een van mijn zusjes, wie dan ook, kreeg daar ook de kans niet voor: vijf seconden nadat ik ‘m uit die kast had getrokken lag hij op straat.”

Even was het stil, toen gierde Joline het uit. “Wat heb jij nou?” Hikkend van het lachen zei ze: “Door sergeant Jonkman…hihihi… uit de kast gekomen… Hihihi…Da’s nogal een spectaculaire ‘coming out’, schatje…” “Ja, nogal. En ik kreeg niet eens een bedankbriefje van het COC, dat viel me een beetje tegen van die club.” Ook ik moest grinniken. “” Als Claar of Mel gaan trouwen, nodigen we het bewuste jong wel uit. Kan hij alsnog uithuilen bij een van de twee. Of bij allebei, simultaan. Dat helpt vast om het trauma ‘Kees Jonkman’ te verwerken.”
Joline keek twijfelend. “Misschien… Maar snel daarna krijgt hij twee andere trauma’s over zich heen: ene Rob Boogers en z’n broertje Ton. Ik weet niet wat erger is.” Ze kwam overeind. “Heb jij je wijntje op? Mooi. Dan ga ik jou eens een trauma bezorgen. En nee, dat gebeurt niet in een kast, maar op bed. Kóm!” Ze trok me overeind en mee naar de slaapkamer. Daar duwde ze me op bed en ging half op me liggen. “Mooie mafklapper van me…”
Een lange, opwindende zoen volgde. “Joline…” “Hmmm…?” “De kleintjes zijn er niet. Zullen we nu elkaar halfnaakt door het huis achterna rennen, om te eindigen op de draaiende centrifuge?” Joline kwam iets omhoog. “Dat kunnen we niet maken, schat. Dan kom jij klaar, spuit je al je zaadjes in de trommel en worden al jouw zwemmertjes hartstikke duizelig. En zwemmen was toch al niet hun meest geliefde bezigheid, dus…” Ze lachte me uit.
“Oké, dan niet. Dan maar gewoon, hier op ons bedje.” En ze vervolgde op nogal bits toon: “Er is hier niks ‘gewoon’ jongeman. Ik heb jou hier naar toe meegenomen omdat ik wel eens verwend wil worden door een jonge knul met veel potentie. Je viel me tijdens het dansen al op; je keek nogal vaak naar mijn benen. Leg uit!” Aha… Ze wilde de ‘ervaren mevrouw’ uithangen. En ik moest de ‘jonge knul’ spelen? Ook prima.

“Ja mevrouw. Sorry als het zo zeg, maar u heeft een paar prachtige benen. En die liet u regelmatig zien, als u draaide tijdens het dansen.” Haar gezicht kwam vlakbij het mijne. “Oh? En wat dacht jij toen, jongeman?” Ik zweeg even en ze keek me doordringend aan. “Nou?” “Ik dacht… Dat zijn hele mooie benen in sexy nylons, mevrouw. Die zou ik best eens willen strelen…” “En hoe weet jij dat ik nylons draag?” “Ik zag een klein stukje bloot been, mevrouw, toen u een keertje opgetild werd door een van uw vele danspartners.” Ze humde.
“Dan is mijn rok wel érg ver omhoog gekomen. Expres voor de dansles heb ik lange nylons aangedaan; die komen tot vlak bij m’n slipje. Vind ik prettiger. Anders zie je bij een draai meteen dat de nylons vlak boven de knie ophouden. Niet sexy. Maar goed, ik moet er dus beter op letten dat ik een beetje beschaafd draai of buk. Of een panty dragen. Maar goed… Vond jij dat sexy, jongeman?”
“Ja mevrouw. Ik word altijd opgewonden als ik mooie benen zie in sexy nylons of een mooie panty. Mijn vriendinnetje droeg die bijna nooit. Liep vrijwel altijd in een spijkerbroek rond. Daarom heb ik haar ook gedumpt.”
Ze keek me onderzoekend aan. “Jij een vriendinnetje? Nooit iets van gemerkt.” Ik knikte. “Dat zou zo maar eens kunnen, mevrouw. Ze wilde ook niet op dansles. Vond al dat gehups maar niks. Maar ik wilde wél, juist om mooie dames te zien en om met die mooie dames te dansen. Toen werd ze jaloers en begon ruzie te maken. Reden voor mij om haar aan de kant te zetten. Als ik opgewonden zou worden van een spijkerbroek was ik wel homo geworden, denk ik.”

Joline schoot in de lach. “Nou, dan heeft dat ex-vriendinnetje van jou pech. Want volgens mij heb jij hier iets waar ik best wel van kan genieten…” Ze voelde even over mijn kruis. “Wind ik je al op?” Ik knikte. “Zeker weten, mevrouw! Ik lig op uw bed, u ligt naast me in die mooie kleren en…” Ik zweeg. “En wat nog meer, jongeman? Vertel eens wat je wilt… Tegen mij mag je alles zeggen; what happens in the bedroom, stays in the bedroom, is mijn motto.” Ik ontweek haar blik en zweeg, de verlegen jongeling uithangend. “Wat is er, jongeman? Bang om te zeggen wat je graag zou willen? Dat hoeft hier niet, hoor. We willen het toch samen prettig hebben? Nou, vertel dan maar wat je graag wil doen. En wellicht zijn er overeenkomsten met wat ik prettig vind. Kom, brand los!”
Voor de vorm aarzelde ik nog even en zei toen zachtjes: “Ik zou zo graag uw mooie benen willen strelen, mevrouw. Helemaal, vanaf uw voeten tot bovenaan. En bekijken, voelen, kussen…”
Joline glimlachte. “Ben jij een benenman? Mooi. Ik vind het heerlijk om over mijn benen gestreeld te worden. Liefst als ik een panty of nylons aan heb. Lekker sexy. En als je het goed doet, mag je misschien mijn mooie poesje voelen…” Ze keek me aan. “Maar denk er aan: niet meteen in één keer vanaf mijn enkels naar mijn poes! Je moet me ernaar laten verlangen. Langzaam over mijn nylons strelen. Enfin, ik geef wel aan wat ik graag wil wat je doet. En verder, jonge vriend? Nog meer verlangens?”
“Zoenen, mevrouw. Lekker tongen. Ook zoiets waar mijn vriendinnetje niet van hield. Zoenen was bij haar: lippen op elkaar houden en een beetje tegen de lippen van mij aanwrijven. Punt. En haar borsten mocht ik alleen aanraken over haar truien of blouses heen.” Joline keek verontrust. “Stom kind. Hoe heet ze?” “Jolientje, mevrouw.”
Even keek Joline me onderzoekend aan. “Jolientje? Ik ken ook een Jolientje, maar dat is een heel ondeugend meisje. Ook op seks-gebied. Doet hele interessante dingen en vindt het ook heerlijk om te vrijen. Nou ja, dat zal jouw ex-vriendinnetje wel niet zijn.” Een ondeugend trekje kwam om haar mond. “Of ze wilde niet dat je met háár die dingen deed, dat kan natuurlijk ook…”

Ze ging rechtop tegen het hoofdeinde van het bed zitten en legde haar benen voor me neer. “Enfin, genoeg over dat frigide ex-vriendinnetje van jou; je bent nu bij mij. En je gaat allemaal lekkere dingen met me doen. Begin maar eens met mijn voeten te masseren.” “Graag mevrouw. U heeft mooie voetjes…” Ik legde één voet op mijn schoot en pakte de ander tussen mijn handen. Langzaam begon ik die voet te masseren. Tussen haar tenen, onder haar voet, op de wreef… Ze genoot er van, dat was te zien! Haar ogen gingen dicht en haar mond een stukje open.
En opeens voelde ik de voet op mijn schoot wat bewegen. Die begon mijn paal, nog steeds in mijn broek, te masseren! “Wat voel ik daar, ondeugend mannetje? Een harde pik? Word jij al hard als je m’n voeten masseert? Boefje!” Ze keek me weer aan. “Ja, mevrouw. Het is heerlijk om uw mooie voet te voelen. En ik kan een stukje onder uw mooie dansrok kijken… Opwindend! U heeft prachtige lange benen! Daar word ik wel hard van…”
Ze bleef strelen met haar voet. “Ik voel het. En dat voelt best goed. Stevig… Doe je broek eens uit! En je overhemd en T-shirt ook. Volgens mij heb jij best een lekker sportief lijf. Met een lekker kontje. Dat wil ik wel eens zien.” Even later zat ik naast haar met alleen m’n boxer nog aan. En ik voelde Joline’s ogen over me heengaan. “Inderdaad een lekkere body. Met leuk gereedschap tussen je benen…”
Ze giechelde even. “Maar daar doe ik nog even niks mee. Jullie jonge kerels komen al klaar als het meisje nog niet eens is opgewarmd. Doorgaan met waar je mee bezig was! En vooruit, je mag wat hoger strelen. Tot m’n knieën, nog niet verder, want dan weet ik het wel.” Ik hing de onschuldige uit. “Wát weet u dan wel, mevrouw?” Ze boog zich naar me toe en pakte, nog met m’n boxer er omheen, mijn paal stevig beet. “Dan kom jij al klaar, vriendje. En dan is de lol er bij jou af en moet ik me met m’n rubberen vriend behelpen. En daar had ik even geen zin in, daarom heb ik jou opgepikt.”

Ze kneep nu hard en ik trok een gezicht. “Als u zo door blijft knijpen, heb ik sowieso geen zin meer, mevrouw. Ondanks uw mooie benen gaat mijn libido dan pijlsnel omlaag.” Ze bromde en liet mijn paal los. “Nou, vooruit dan maar. Verwen mijn benen! En denk er aan: Tot…”
“Jaja mevrouw, tot uw knieën, ik weet ‘t. U bent een nette mevrouw.” Ze kneep haar ogen samen. “Dat weet je nog niet, jochie. En nu: aan ’t werk!” Ze leunde weer tegen het hoofdeinde van het bed en keek naar me. Langzaam pakte ik haar voet weer en ging verder waar ik gebleven was: het strelen van haar enkels. En heel rustig, al strelend, verplaatste ik mijn handen naar haar kuiten. Joline ontspande. Ze zakte wat verder in de kussens en sloot haar ogen. “Dat doe je best lekker, knul…” Een paar minuten lang streelde ik braaf onder haar knieën.
Toen vond ik het wel gezegend; als ik zo doorging zou ‘mevrouw’ gewoon in slaap kunnen vallen. Weliswaar vertoonde ze af en toe tekenen van opwinding, zoals een heel zacht kreuntje of een onwillekeurige beweging met haar voeten, maar dan nog… Langzaam gleden mijn handen rond haar knieën naar boven. Eerst aan de bovenkant, toen gleden mijn vingers langzaam richting haar knieholten. En toen ik daar eenmaal was en streelde opende Joline haar ogen.
“Dat is heerlijk… Heb je geoefend?” Ik schudde mijn hoofd. “Nee mevrouw. Natuurtalent.” Een snuif was het antwoord, toen zakte ze weer in de kussens. “Hier mag je wel mee doorgaan. Dit vind ik heerlijk, knul. En vooruit, ik zal je een kleine beloning geven.” Langzaam trok ze haar rokje op. “Kijk maar lekker naar mijn sexy benen. Maar blijven strelen, anders is het uit met de pret!” “Ik kijk wel uit, mevrouw. U heeft prachtige benen in heerlijk geile nylons. Daar wil ik de hele avond wel van genieten.”
Ze glimlachte. “Mooi zo. Lekker mee doorgaan dus, want ik vind dit ook heerlijk. En het feit dat je mijn sexy benen bijna helemaal kunt zien… Maakt het extra opwindend. Ook voor mij. Dus… Aan de slag, jongeman.” Het laatste kwam er wat nuffig uit en ik grinnikte. En streelde haar onderbenen verder. Ik genoot van het uitzicht, van het gevoel, van de intimiteit… En Joline genoot er ook van; Ze had haar ogen dicht, maar lag met een glimlachje achterover in de kussens geleund.
Na een minuutje of tien vond ik het wel welletjes om alleen haar voeten en onderbenen te strelen. “Mooie mevrouw… Mag ik verder omhoog gaan met mijn handen?” Geen antwoord. Ik keek nauwkeuriger: Joline was in slaap gevallen! Ach guttegut… de dansles was té inspannend geweest voor de ‘ervaren mevrouw’. Ik moest me beheersen om het niet uit te proesten. Rustig kwam ik overeind, ging naast haar liggen en trok het dekbed over ons beiden heen.
Eerst maar lekker slapen. Morgenochtend zou ik de ‘ervaren mevrouw’ wel eens gaan plagen…

Zaterdagochtend, 07:10. Langzaam kwam ik een beetje bij bewustzijn. En met wat spierpijn in m’n benen. De dansles gisteren had er ook bij mij blijkbaar wat ingehakt. Een blik naast me leerde dat ‘de ervaren mevrouw Jonkman – Boogers’ nog ver in dromenland was. Lekker laten liggen, zo’n dame op leeftijd had haar rust wellicht harder nodig dan ik. Voorzichtig, om Joline niet te storen, sloop ik het bed uit richting badkamer. Eerst even plassen… En daarna maar even rennen. Niet teveel of hard, maar wel even de stijve spieren warm laten draaien.
Voorzichtig pakte ik een trainingspak, sokken en loopschoenen en verdween naar de kamer. Daar maar even aankleden. En een bakje thee met een paar beschuiten naar binnen werken. Briefje op tafel:
[/]‘Lieve mevrouw, ik ben even rennen. Cooperparcours, tegen de klok in. Even mijn, volgens u ‘lekkere kontje’ in vorm houden. Uiterlijk 08:00 weer terug. xxx, uw jonge leerling Kees.’[/i]

Even later liep ik buiten. Het was frisser dan ik dacht, zo’n 8 graden. Maar ja, het was ondertussen al bijna herfst. Ik sukkelde naar de cooperbaan. Vier rondjes lopen, 2.000 meter. En niet te snel; gewoon een lekker duurlooptempo. Tijdens het vierde rondje begon ik pas lekker in m’n ritme te komen, dus ik plakte er nog twee rondjes aan vast. En even later liep ik met een goed gevoel en zonder spierpijn weer richting huis. Zo… de beweging voor vandaag weer gehad, de stappenteller kon tevreden zijn. Ik had zo’n ding niet. Nooit nodig gehad; ik wist bij benadering de afstanden die ik liep, dat was genoeg voor mij. Een paar lui van het loopgroepje hadden zo’n ding wél en af en toe kwamen de gegevens ervan ter sprake. Prima als zij daar waarde aan hechtten… Ik liet de lift voor wat hij was en liep rustig naar boven.
Eenmaal weer thuis was het daar nog steeds stil. Een steelse blik in de slaapkamer: Joline lag nog exact zoals ik haar had achtergelaten. Inwendig grinnikte ik. De ‘ervaren mevrouw’ zou het vandaag wel eens moeilijk kunnen krijgen; haar jonge en onervaren leerling zou haar wel eens behoorlijk kunnen gaan plagen. Toch maar een ontbijtje voor mevrouw maken; wie weet kon ze dat wel waarderen. Zachtjes zette ik wat muziek op en maakte een stevig ontbijtje klaar: scrambled eggs met ham er doorheen, een paar warme croissantjes, koffie en verse jus d’orange. Een plak ontbijtkoek als dessert. Met het hele handeltje op een dienblad liep ik de slaapkamer in.
“Goedemorgen schoonheid… Je prins met een lekker ontbijtje. Rise and shine!” Ze deed haar ogen open. “Hoi mooie vent… Heb jij alweer gelopen?” Ze keek op de klok. “Om… tien over acht? Bikkel! Lekker, zo’n ontbijtje op bed, maar ik moet eerst even pla… Kéés!” Ze had het dekbed opengeslagen en merkte dat ze nog in haar danskleren in bed had gelegen. Ik moest lachen toen ik haar aankeek: ze herinnerde zich op dat moment weer waar we gisteravond mee geëindigd waren. Ze keek nogal beteuterd.
“Ga eerst maar even plassen schat. Daarna kan ik je ten minste plagen zonder het risico te lopen dat het bed kletsnat wordt.” Een boze blik kwam mijn kant uit en ze liep naar de badkamer. Om even later helemaal naakt terug te komen. Snel trok ze een nachthemdje aan. “Zo. Dat voelt beter. Ik heb een partij liggen zweten in bed… Straks de lakens maar even vervangen, Kees.” Ik keek blijkbaar wat plagend, want meteen kwam er achteraan: “Geen flauwe grappen nu! Eerst ontbijten, daarna hebben we het er wel even over.”

Ik pakte het blad. “Geniet er dan maar van, schoonheid. Maar ik wil eerst een zoen van je.” Ze glimlachte gelukkig weer. “Dank je wel, Kees. Voor dit ontbijtje. En dat je me lekker liet liggen. En over gisteravond mag je me straks bijpraten.” Rustig zaten we te eten, ondertussen even teletekst kijkend. Toen de borden en mokken leeg waren zette ik het blad op het nachtkastje. Een warme hand kwam op de mijne. “Heb ik je gisteren teleurgesteld, Kees?” Ik schudde mijn hoofd. “Zonder flauwe grappen: nee Jolien. Ik heb je heerlijk kunnen strelen en bekijken. Daar heb ik van genoten. En jij hebt er blijkbaar ook van genoten; je was heerlijk in slaap gevallen. Prima toch? Dan ga ik je écht niet wakker maken om ook nog ‘even’ aan m’n trekken te komen, hoor. Ik heb met een brede grijns op mijn mond het dekbed omhoog getrokken en je lekker verder laten slapen. En toen ben ik er naast gaan liggen, me bij voorbaat al verheugend op de pesterige opmerkingen die ik vandaag zou maken tegen die o zo ervaren mevrouw naast me. Dus het duurde zeker nog vijf minuten voordat ik ook vertrokken was, schat.”
Ze legde haar hoofd op mijn schouder. “Lief. En ik ben blij dat je er maar vijf minuten over gedacht hebt. Voor hetzelfde geld had je een uur lang liggen peinzen welke rotopmerkingen je tegen me zou maken…” Ik knikte. “Ja, dan had ik aan een weekend niet genoeg gehad natuurlijk en moest ik maandag, bij de koffieautomaat in Gorinchem, verder gaan…” Ik moest lachen om haar gezicht: boosheid en een lachje wisselden elkaar af.
Uiteindelijk kneep ze in mijn hand. “Je blijft een rotzak, Kees Jonkman…” Weer legde haar hoofd op mijn schouder. “Maar wel een hele lieve. Met je lekkere handjes op mijn benen. En met een lekker ontbijtje op bed. Dank je wel.” Een lange zoen volgde. “Bij de volgende lessen van de ervaren mevrouw Jonkman zal ze zorgen dat ze wat wakkerder is. En dat jij ook aan je trekken komt.” “Ik zie er naar uit, schoonheid. En nu gaan we even douchen; Jij bent niet zo fris omdat je gekleed bent gaan slapen; ik ben niet zo fris omdat ik een stukkie heb gerend. En met m’n hand op m’n hart: geen kouwe plens. Jij mag de kranen bedienen.”

Even later stonden we elkaar onder de douche in te zepen en af te spoelen. En tijdens het afdrogen bespraken we de plannen voor vandaag. Ik moest nog een uurtje blazen, Joline had nog was studiewerk liggen, het appartement moest nog schoongemaakt worden, boodschappen gedaan en ik wilde de Volvo nog even wassen en zuigen. “Ik app straks de meiden nog even, Kees. Wat hun plannen zijn voor de rest van het weekend. Dan kunnen we daar rekening mee houden met de boodschappen en het eten.”
Ik knikte en even later gingen we aan het werk. Bed afhalen, stofzuigen, de badkamer poetsen, huiskamer opruimen en stofzuigen en daarna haalde ik een dweil over het laminaat. Ook weer netjes…
Joline had ondertussen met de zussen gecommuniceerd. “Ze komen alle vier vanavond hier, Kees. En blijven dan ook hier tot maandag, samen met Gerben en Rogier. De meiden willen hier naar de kerk. Zoals Lot appte: ‘Die bugel nemen we dan wel op de koop toe!’ Het boefje.”
Ik knikte. “Dan moeten we zo dadelijk ook wat uitgebreider boodschappen doen, schat. Blauwe hap voor 6 mensen eist wat meer ingrediënten dan met z’n tweeën.” Een instemmende hum kwam retour. En na de lunch gingen we richting supermarkt. Decadent met de auto, want om een vracht boodschappen lopend naar de flat te sjouwen, daar hadden we geen zin in. In de supermarkt pakte Joline het karretje en ik vulde het. Bami, vlees, groenten, saus, kroepoek, een nieuw potje Atjar…
“En wat eten we zondag, Kees?” Ik dacht even na. “Er stond een recept van een of andere Russische soep in het receptenboek, schat. In feite een recept wat er op neerkomt dat je alle restjes die je nog in huis hebt in één pan gooit, kookt en dan op eet met roggebrood erbij. We hebben nogal wat restjes in de koelkast, dus dat proberen we maar eens. Alleen missen we nog wel één ingrediënt, maar daarvoor moeten we nog even langs de slijter.”
Joline keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. “Slijter?” Ik knikte. “In de Russische traditie hoort bij roggebrood wodka. Zou jij toch moeten weten…” Ze snoof. “Jij hebt niet goed opgelet tijdens het toespraakje van Ma toen Mel en Rob hun verkering wereldkundig maakte, Kees. Ze zei toen iets in de richting van: ‘Wodka is niet te drinken, dus dit moment is belangrijk genoeg om er een stel champagneglazen aan op te offeren.’ Oftewel: wodka komt niet ons huis binnen, Kees Jonkman. Ik heb er geen zin in om de economie van de Russische Federatie te spekken.”
“Nou ja, hoe dan ook moeten we dan toch wel langs de slijter schat. In deze mooie supermarkt verkoopt men geen champagne. Alleen maar bier en laffe mixdrankjes.” Ze snoof. “Niks ervan. Er staat nog een bijna volle fles Tia Maria in de kast, een halve fles schots vuurwater waar Fred z’n slokdarm al eens mee verbrand heeft en een staartje Pisang Ambon. En in de berging nog een halve tree pils. We doen het er maar mee. Bovendien worden we geacht om maandag weer fris en fruitig in Gorinchem te verschijnen, dus bij dat Russische gerecht wordt hooguit een beschaafd glaasje wijn gedronken of, in het geval van de heren verdund vuurwater. Gesnopen, Kees Jonkman?” Twee blauwe ogen keken me nogal dwingend aan en ik capituleerde maar weer eens.

Even later liepen we met een redelijk vol winkelwagentje naar de auto. Eenmaal thuisgekomen borgen we het een en ander op en daarna plofte Joline op de bank. “Zo. Genoeg lichaamsbeweging gehad vandaag. Maak eens wat tosti’s Kees… Het is ondertussen één uur geweest; ik heb wel wat trek.”
Ik ging naast haar zitten. “Prinsesje van me… Gisteravond miste je nogal wat lichaamsbeweging. Dat moet wel gecompenseerd worden, hoor.” Ze keek hopeloos. “Je bent een oversexte puber, jongeman. Je denkt op elk willekeurig moment van de dag aan seks. Ga je in een donker, afgelegen hoekje van dit appartement diep schamen!”
“Maar mevrouw… U zei gisteravond, en overigens ook bij andere gelegenheden, dat u soms wel behoefte had aan zo’n jonge knul die wel vier keer achter elkaar kon klaarkomen. En nu hangt u de Barones van ultieme Preutsigheid tot Maagdenvlies uit? Ik begrijp het even niet.”
Mijn neus werd tussen duim en wijsvinger genomen en Joline kneep even. “Jongeman, je begrijpt wel meer dingen niet. Jij moet nog heel veel leren van de vrouwelijke psyche, dat blijkt.” “Nou mevrouw, de psyche van de vrouw boeit me niet zo bijzonder. Het fysieke aspect daarentegen…” Ik streelde haar bovenbeen, nu helaas in een nette spijkerbroek gehuld. Mijn hand werd weggeveegd. “Opbokken met dat handje, jij. Zonder kennis van de psyche van de vrouw kun je het kennismaken met haar fysieke eigenschappen rustig vergeten, vriendje.”
Ik stond op. “Dan trek ik me maar weer terug in mijn eigen werelden: techniek, hardlopen en barokmuziek. En u zult flink uw best moeten doen om me daar uit te halen, mevrouw. En ter informatie: uw speeltje op Wifi ligt op de bovenste plank van het toiletkastje in de douche. Tenminste… Daar zag ik ‘m voor het laatst. U zult het nodig hebben, de komende weken.” Joline gniffelde. “Daar geloof ik helemaal niks van, jongeman. Als ik een rokje en een mooie panty met stipjes aantrek, ben jij in no-time als was in mijn handen.”
“Veel plezier dan met die was, mevrouw. Ik hoop dat het de ‘fijne was’ is, en geen spijkerbroeken.”
“Ellendeling…” mopperde ze. Toen strekte ze haar armen uit. “Kom hier jij!” Ik plofte weer op de bank. Joline’s armen gleden om me heen en haar lippen raakten de mijne.

Na een lange zoen trok ze zich terug en keek me aan. “Had ik jou al bedankt omdat je me gisteren dusdanig lekker verwend hebt dat ik in slaap viel?” Ik keek nadenkend. “Nou… vanochtend liet u zich daar enigszins positief over uit, ja. Verder heb ik nog weinig fysieke dankbetuigingen kunnen aanschouwen of voelen.” Ze keek snel op haar horloge. “Dan gaan we daar nú verandering in aanbrengen, Kees Jonkman. Die meiden en hun vrijers komen pas rond vier uur, dus we hebben de tijd. Afsluiten en het alarm aan. Daarna in de slaapkamer komen.” Ze wipte overeind en stak haar hand naar me uit.
“Kóm! Ik wil je.” En met een brede lach op haar gezicht: “Desnoods op de centrifuge, Kees.” Ik schoot in de lach. “Lijkt me heerlijk, Jolien. Een soort mechanische tango…Met name dat mechanische deel spreekt me wel aan.” Een tik voor mijn billen volgde. “Húp! Afsluiten jij.” Grinnikend liep ik de hal in. Deur op het nachtslot, alarm aan. Als de meiden eerder kwamen konden ze het alarm zelf uitzetten.
Snel schreef ik een briefje en plakte dat op de deur tussen hal en woonkamer. ‘Wij zijn in de slaapkamer en even niet aanspreekbaar. Ga maar iets leuks doen met elkaar. K&J.’
Ik grinnikte. Als de dames en heren eerder thuiskwamen dan wij uit bed kwamen, en ze lazen dat… Het commentaar zou niet mild zijn. Jammer dan. Met een brede smile liep ik de slaapkamer in. Joline zat op bed en trok nét een van haar dansrokken aan. Haar mooie benen gehuld in goudkleurig nylon, een dunne, blauwe blouse aan.
“Wauw… Wat zie jij er weer heerlijk uit, lieve echtgenote…” Een glimlach kwam mijn kant uit. “Ja. Voor mijn eigen ridder. Die mij heerlijk kan verwennen.” De glimlach werd een plagend lachje. “Zodanig heerlijk en lang dat ik er bij in slaap viel.” Ik kneep zachtjes in haar neus. “Blij toe dat het lang duurde, mooie meid. Genoeg kerels die na een halve minuut hun lading lozen en dan alle interesse verliezen. Ik ken er in ieder geval één.”
Het lachje veranderde in een vieze blik. “Wil je mijn stemming niet bederven, Kees Jonkman? Ik heb… Ach, laat ook maar. Kom hier, vent van me! Ik wil met je vrijen!” Ze duwde me achterover op bed en ging op me liggen. “Ik ga jou eens verwennen, schatje. En misschien duurt het dan wat langer dan 30 seconden, maar je komt zeer zeker klaar.” Ze kuste me intens en daarna gleed haar mond naar een oor. “Lekker klaarkomen, Kees. Met jouw handen weer op m’n mooie benen. En er tussen… Lekker onder m’n rokje voelen, m’n poesje betasten…” Een tongetje likte mijn oor en ik werd meteen vreselijk geil. En toen haar hand de mijne pakte en tussen haar warme benen legde, kon ik niet anders: ik tastte naar haar poesje en begon het intensief te strelen.
Een kreun was mijn beloning. “Spreid die mooie benen, lekkere meid. Laat me je voelen! Lekker over je mooie, sexy kanten slipje voelen…” Ze draaide zich op haar rug naast me, trok haar benen op en spreidde ze maximaal. “Toe maar schatje… Voel me, betast me, bekijk me… alles wat je wilt, ik ben helemaal van jou!”
Ze greep mijn paal in haar handen. “Ik ga je lekker laten spuiten, geilaard. Lekker sperma over me heen spuiten…” Ze verwende mijn paal met haar zachte, warme handen en bleef geile dingen in mijn oor fluisteren. En dat, samen met het gevoel van haar sexy lingerie onder mijn handen, zorgde ervoor dat ik met een sneltreinvaart op een orgasme af stormde. En Joline voelde het aankomen. “Spuit maar lekker, Kees… Ik wil je zien klaarkomen. Zó geil… Spuit maar lekker over die mooie benen van je meisje…”
Ze drukte mijn paal tegen een van haar benen; het gevoel van haar zachte nylons was de druppel. “Jolien! Ik kóm! Zo lekker…” “Toe maar, Kees…JA! Ik voel het! En ik zie je klaarkomen, schat! Lekker…”
Even later zaten haar nylons onder de witte klodders.
Ze boog zich voorover en zoog mijn paal in haar mond. Ik voelde haar tong er omheen fladderen. Toen ze weer overeind kwam knipoogde ze naar me. “Ik moest even zeker weten dat de magazijnen leeg waren, schatje…” Toen kwam ze naast me liggen en omarmde me. “Was het lekker, Kees?” Ik zuchtte. “Schat, da’s vragen naar de bekende weg. Het was heerlijk! En ik weet zeker dat alle magazijnen leeg zijn; je hebt prima gezogen.”
Twee pret-ogen keken me aan. “En voor de zekerheid ook nog maar even gedweild, Kees. En ja, ik weet het: da’s normaal niet het werk voor de CEO, maar ja… soms moet je wel hé?” Ik likte haar neus. “En jij beschuldigt mij van lompe grappen na een orgasme? Kijk naar jezelf, mevrouw Jonkman.” Ze giechelde en legde haar hoofd op mijn borst. Haar blonde haren kriebelden een beetje, maar roken heerlijk.
Ze trok haar rok omlaag en wreef met een hand over haar rok. “Da’s ook lekker, Kees… Jouw zaad uitwrijven over mijn benen. Lekker geil gevoel. En die nylons en die rok moesten toch al in de was, dus die paar cc zaad maakt niet veel uit…” Wéér giebelde ze. “In feite zonde als die zaadjes van jou straks via het pluizenfilter in het riool terecht komen. Nou ja, misschien verzamelen de vrouwelijke vissen zich ook op de plek waar dat riool uitkomt in de Maas. Kunnen zij zich te buiten gaan aan bandeloze seks met het zaad van Kees Jonkman…” Ze refereerde aan een uitspraak van mij, een aantal maanden geleden en ik zuchtte.
“Jij hebt een veel te goed geheugen, Jolien.” Ik voelde haar grinniken, toen kwam ze overeind. “Het is nu… kwart voor twee. Ik zet de wekker op drie uur, dan kunnen we nog even een uurtje doezelen. Daarna douchen en gereed maken voor de komst van twee stelletjes, oké?”
Ik knikte. ‘Goed plan, schat. Even de luiken sluiten.” Even later kroop ze tegen me aan. “Lekker zo…” “Mee eens, schat. Jij met je mooie dansjurk en je met zaad bedekte nylons nog aan… Daar ga ik eens lekker van genieten.” Joline kroelde met haar rug tegen me aan. “Jij mag dat. Jij bent mijn ridder…” Ik trok haar lekker tegen me aan en genoot van haar warme lichaam. Een zoentje op haar oor volgde. “Nu even lekker doezelen, Kees…” Haar hand pakte de mijne en legde die tussen haar benen. En ik voelde haar ontspannen. En even later zakte ik ook weg…

De wekker maakte ons ruw wakker. “Hé? Drie uur…?” Joline was even de weg kwijt. “Kalm aan, m’n lief. We hebben net even lekker gedommeld na een heerlijk potje vrijen. Nu even wakker worden; over een uurtje staan Mar en Lot met hun vrijers op de deur te rammen.”
Joline gaapte. “Oh ja… Nou dan moeten we er maar eens uit, denk ik…” Ik grinnikte. “We kunnen ook gewoon blijven liggen hoor. Ik heb een briefje op tafel gelegd met de volgende inhoud: ‘Wij zijn in de slaapkamer en even niet bereikbaar. Ga maar iets leuks doen met elkaar.’ Dus…”
Ze kwam meteen overeind. “Niks niet blijven liggen. Er uit! Ik wens noch Gerben, noch Rogier onder ogen te komen met uitgebreide spermavlekken op mijn nylons. Zeker niet nadat ze die suggestieve tekst van jou hebben gelezen, denk er aan!” Ik knikte. “Jaja, je bent een net meisje en zo. Ik weet het…” Ze trok een gezicht. “Precies. Er uit, Kees! Douchen en schone kleren aan. Half vier uiterlijk is dit appartement ontdaan van alles wat ook maar enigszins naar erotiek ruikt!”
Ik kwam ook maar overeind. “Ik begrijp dat ik jou van het balkon moet flikkeren? En je hele garderobe ook? En je parfums? Gaan de benedenburen niet zo leuk vinden, schat. Zeker dat dikke kakmens op de 5e verdi…” Verder kwam ik niet. “KEES JONKMAN!! Klets niet! Douchen! En daarna jezelf netjes aankleden en deze kamer een beetje luchten als ik ook ben aangekleed. Half vier zijn we klaar! Dan zetten we een kan koffie, drinken zelf alvast een bakje met een goed boek op schoot en wachten als een deugdzaam echtpaar op de jongelui! Goed begrepen?” Haar ogen vlamden.
Ik knipoogde en liep richting douche. Even kort en hevig douchen; een koude plens verjoeg de laatste dufheid uit mijn hoofd. Joline volgde dat voorbeeld; er klonk ten minste een gilletje vlak voordat ze de kraan dichtdraaide. “Brrr… Snel aankleden!” Even later zaten we beiden in ‘vrijetijdskleding’ op de bank. Met inderdaad een kop koffie en een boek voor ons.
Het briefje had ik ondertussen maar in de oud papierbak gegooid; als de dames dat lazen was de beer alsnog los.
En om vijf over vier hoorden we de voordeur open gaan en Margot roepen: “We zijn er weer!!”