Elsa stond voor het raam in het kasteel van Arendelle, haar blik rustend op de stad beneden. Ze zag de mensen druk bezig met hun dagelijkse routines, nietsvermoedend van de zware verantwoordelijkheid die nu op haar schouders rustte. Ze vroeg zich af wat al deze veranderingen zouden betekenen – voor de mensen, voor de toekomst van Arendelle, en voor haarzelf. Sinds ze haar nieuwe doel had gevonden, voelde ze zich minder eenzaam. De plicht die op haar wachtte, gaf haar leven een nieuwe richting, iets groters dan ze ooit had gekend. Maar ondanks die nieuwe roeping, knaagde er iets. Wat ging er precies veranderen?

Ze dacht aan Anna en Kristoff. Ze zag hen niet zo vaak meer, hoewel ze goed in staat was om de schone schijn op te houden wanneer ze wel bij elkaar waren. De banden tussen hen waren nog sterk, maar ze voelden anders aan, afstandelijker. Elsa voelde zich minder geïsoleerd sinds ze haar lot had omarmd, maar er was ook een onverklaarbare leegte die ze niet kon negeren. Een leegte die misschien alleen de godinnen konden vullen. Ze wachtte op een nieuw teken, een nieuwe roep om haar plicht te vervullen. Het was slechts een kwestie van tijd.

Die roep kwam in de nacht, in de vorm van een droom. Elsa zag Vyrisna, de godin van de lust, levendig voor zich staan. Zonder woorden wees ze Elsa de weg door een duister, mystiek woud net buiten Arendelle. Het beeld was zo helder, zo intens dat Elsa schrok en wakker werd, haar hart bonzend in haar borst. Ze voelde haar lichaam trillen van opwinding en ontzag. Vyrisna leek zo levensecht, zo dichtbij, dat Elsa wist dat dit het teken was waar ze op had gewacht. Dit was haar roeping.

Het voelde onvermijdelijk, alsof alles haar leidde naar dit moment. Ze stond op, en zonder te aarzelen creëerde ze een paard van water en ijs. In het holst van de nacht besteeg ze het magische dier, en galoppeerde de stad uit, de donkere nacht in, richting het woud dat haar in haar droom was getoond.

Het woud leek verlaten en uitgestorven. Het lag niet eens zo ver buiten Arendelle, maar Elsa had er nog nooit van gehoord, alsof het voorheen verborgen was. Ze vroeg zich af of dit mystieke bos alleen zichtbaar was voor haar, als een deel van de magische wereld die alleen zij kon zien. De bomen waren kaal en grauw, de grond hard en versteend. Alles leek om haar heen te sluiten, alsof het woud haar wilde opslokken bij elke stap die ze zette. De lucht voelde dik en verstikkend, maar ze bleef doorlopen. Ondanks de beklemmende atmosfeer voelde Elsa zich aangetrokken tot de plek, alsof ze geen andere keus had.

Er was deze keer geen fluistering van Freyara om haar gerust te stellen. Het enige wat haar leidde was een vaag, zwak rood licht dat helemaal in de verte scheen. Het leek zo breekbaar, alsof het ieder moment kon doven. Elsa voelde haar hart sneller kloppen en begon instinctief te rennen, bang dat ze het licht zou verliezen. Hoe verder ze liep, hoe kleiner het licht werd, alsof het zich steeds verder van haar verwijderde. Het besef dat er geen weg meer terug was, drong langzaam tot haar door. Ze kon alleen nog maar vooruit.

Net toen de wanhoop haar bijna overmande en ze om zich heen keek in een poging een uitweg te vinden, kwam het lichtje plotseling dichterbij. Het bleef voor haar zweven, op slechts honderd meter afstand, en als ze het naderde, bleef het stil hangen in de lucht. Elsa’s ogen volgden het, en toen verscheen er plotseling een ruïne van een oude tempel. De zuilen en pilaren waren even grijs en versteend als het woud om haar heen. Ze liep naar binnen, haar hart bonkend in haar keel. In het centrum van de tempel bleef het lichtje hangen, om daarna langzaam weg te zakken in de vloer, waar een afbeelding in het marmer gegrafeerd stond: een duidelijke representatie van Vyrisna.

Elsa keek om zich heen. De omgeving was donker, kil en dreigend, maar toen ze beter keek, zag ze overal rode ogen oplichten. Ze deinsde even terug, geschrokken door de intense blik van de ogen. Maar al snel realiseerde ze zich dat dit niet zomaar ogen waren – het waren de ogen van standbeelden. Om haar heen stonden beelden van nimfen en satyrs, hun lichamen bevroren in steen, hun ogen het enige teken van leven, oplichtend met hetzelfde rode licht dat haar naar deze plek had geleid.

Net toen Elsa zich afvroeg wat ze moest doen, hoorde ze de stem van Freyara, zwak en ver weg, maar nog steeds herkenbaar. "Ontwaak ze..." was alles wat ze hoorde. De stem van Freyara was normaal gesproken krachtig en vol vertrouwen, maar nu klonk ze fragiel, alsof ze ver van Elsa verwijderd was. Toch stelde het haar enigszins gerust. Elsa wist dat dit haar taak was, maar er volgden geen verdere instructies. Ze stond er alleen voor.

Elsa dacht diep na. Ze bekeek de standbeelden van de nimfen, die zelfs in hun versteende vorm beeldschoon waren. Hun lichamen waren perfect gevormd, sensueel en uitnodigend. De woest uitziende satyrs daarentegen, hoewel meer beest dan mens, waren groot en gespierd. Hun kracht straalde zelfs in hun versteende staat van hen af. Elsa voelde haar gedachten afdwalen naar een plan. Iets waar ze normaal nooit aan zou hebben gedacht, maar het leek haar de enige manier om de wezens te wekken. Want dat moest blijkbaar gebeuren.

Haar lichaam reageerde op de spanning en de kracht van het moment. Haar ademhaling versnelde, en haar magie begon zich op te bouwen in haar handen. Ze moest gebruiken wat ze had – haar magie, en haar lichaam. Er was geen andere uitweg. Ze wist dat haar ijsmagie de slapende wezens niet zomaar zou wekken, maar in combinatie met haar eigen seksuele energie kon het misschien een brug slaan naar hun ontwaken.

Langzaam liet ze haar handen langs haar lichaam glijden, haar magie opbouwend met elke aanraking. Ze voelde de temperatuur in de ruimte stijgen, alsof haar lichaam begon te reageren op de energie die in de lucht hing. De ogen van de standbeelden flikkerden felrood terwijl Elsa haar seksualiteit naar voren bracht. Haar lichaam begon licht te tintelen, en ze wist dat dit de sleutel was.

Met elke beweging liet ze haar magie vloeien, ijzige vormen creëren die de slapende lusten van de wezens om haar heen aanwakkerden. Ze wist dat dit het begin was van iets veel groters. De nimfen en satyrs moesten ontwaken, en alleen Elsa kon hen weer tot leven brengen.

Elsa danste midden in de ruimte, zonder van positie te veranderen. Haar magie vloeide door haar heen, verweven met haar opkomende seksuele verlangens. Het ijs om haar heen danste mee, schitterend in de duisternis, en creëerde een fonkelend licht dat de ruimte verlichtte. De ogen van de standbeelden van nimfen en satyrs flikkerden in het licht van Elsa’s magie, alsof ze reageerden op haar bewegingen, maar ze bleven onbeweeglijk, gevangen in hun versteende vormen. Elsa’s dans kwam langzaam tot een einde. Ze stond stil, haar borstkas licht hijgend, en ze wist dat hoewel haar magie iets in gang had gezet, het nog niet genoeg was.

Ze stond daar in haar bekende blauwe robe, die tegenwoordig op een andere manier om haar lichaam hing dan voorheen. Het was eleganter, verleidender. De stof omsloot haar slanke vormen en benadrukte haar rondingen, terwijl het diepe decolleté en de blootliggende armen en benen haar meer blootgaven dan voorheen. Ze voelde zich sexy, zelfverzekerd, zelfs in deze koude, verlaten tempel. Haar lichaam trilde nog van de dans en haar ogen gleden over de beelden om haar heen. Ze stonden daar, bevroren in steen, maar desondanks verleidelijk in hun houding. De nimfen straalden een subtiele verleiding uit, terwijl de gespierde satyrs met hun krachtige, half-beestachtige lichamen een andere vorm van verlangen uitdrukten.

De vloer onder haar voeten gloeide zachtjes op. De tekening in het marmer, de afbeelding van Vyrisna, straalde dezelfde energie uit als de ogen van de standbeelden. Het leek te pulseren met eenzelfde verlangen, alsof het leefde, maar Elsa kon de betekenis ervan niet direct plaatsen. Ze wachtte, hopend op een fluistering van Freyara, zoals eerder gebeurde. Maar dit keer kwam er geen stem om haar verder te leiden. Ze was hier alleen, in stilte. Het was helemaal aan haar.

Elsa voelde haar magie weer opborrelen, sterker nu. Ze wist dat ze meer moest doen, dat ze verder moest gaan dan alleen dansen. Ze aarzelde even. De gedachten en ideeën die in haar opkwamen, wonden haar op, haar ademhaling versnelde. Ze zag voor zich hoe deze tempel ooit vol leven was geweest, vol lust en verlangen. Nimfen en satyrs, allemaal levend en gevend aan hun verlangens, een wereld gevuld met seks en extase. Dat was het doel. Dat moest het zijn. Vyrisna wilde dat de tempel weer zou bloeien, en Elsa zou de sleutel zijn om dat te laten gebeuren.

Langzaam begon Elsa zich uit te kleden. Ze liet haar blauwe robe van haar schouders glijden, en het viel zachtjes op de koude vloer. Onder de jurk droeg ze niets. Ze stond daar, nu volledig naakt in de kille tempel. Haar adem was zichtbaar in de koele lucht, haar tepels hard van zowel de kou als de opwinding die door haar lichaam gierde. Ze voelde de vochtigheid tussen haar benen, een bewijs van de opbouwende lust in haar. Ze wist dat ze op de goede weg was.

Het licht onder haar voeten begon feller te pulseren, als een hartslag die zich uitbreidde naar de randen van de tempel, richting de standbeelden. Het kwam nog niet helemaal bij hen aan, maar ze kon voelen dat ze dichterbij kwam. Dit was het juiste pad.

Met een sensuele beweging liet Elsa zich zakken naar de vloer, haar prachtige lichaam uitgestrekt op de koude, harde stenen. Het enige comfort was haar jurk die onder haar lag, maar de kou leek haar niet te deren. In plaats daarvan gaf het haar een scherpere focus. Haar magie werd sterker. Haar handen bewogen gracieus, maar ze merkte dat de bewegingen niet meer zo nodig waren als voorheen. De kracht kwam nu bijna vanzelf. Binnen een mum van tijd vormde ze een ijzige penis – groter dan ze normaal zou hebben gecreëerd, massief en perfect gevormd. Het zweefde langzaam om haar heen, als een nieuwsgierig wezen.

Maar er was iets anders aan deze magische creatie. Terwijl ze probeerde de penis te sturen, merkte ze dat ze de controle begon te verliezen. Tot haar schrik bleef de penis niet stil of volgzaam. Het bleef in de lucht hangen, maar leek zich aan haar wil te onttrekken. Dit was nieuw. Dit was eng. Elsa’s hart begon sneller te kloppen, maar in plaats van paniek, voelde ze een vreemd soort opwinding door haar heen schieten.

Het ding zweefde nog steeds om haar heen, alsof het haar observeerde, wachtend op haar volgende beweging. Elsa voelde zijn verlangen, bijna alsof het levend was. Haar hand gleed langzaam tussen haar eigen benen, en ze begon zichzelf te betasten, haar vingers zachtjes bewegend over haar natte lippen. Een zachte kreun verliet haar mond terwijl ze zichzelf verder opwond. Ze keek uitnodigend naar de zwevende penis, haar ogen half gesloten van genot.

Ze besefte dat ze er geen controle meer over had, maar in plaats van dat het haar angst aanjaagde, liet het haar verlangen alleen maar toenemen. Zachtjes, kreunend en fluisterend, lokte ze de penis dichter naar haar toe. "Kom," fluisterde ze, haar stem zwoel en verlangend. Het reageerde op haar roep en gleed langzaam dichter naar haar gezicht. De ijzige eikel drukte voorzichtig tegen haar lippen, alsof het haar toestemming vroeg.

Elsa opende haar mond, haar lippen glijdend over het koude, harde oppervlak. De opwinding bouwde zich verder op in haar lichaam, en ze kreunde terwijl ze zichzelf begon te vingeren. Haar vingers bewogen sneller, dieper, terwijl de grote, magische penis zich haar mond in en uit duwde, traag en ritmisch. Elsa’s lichaam kronkelde van genot, haar ogen half gesloten terwijl ze zichzelf steeds dieper liet gaan in dit ritueel van lust en magie.

Onder haar werd de vloer steeds warmer. Het rode licht begon zich verder uit te breiden, pulserend in harmonie met de golven van genot die door Elsa’s lichaam rolden. De magie van de tempel, de energie van Vyrisna zelf, leek op te leven door Elsa’s handelingen. Ze voelde de kracht toenemen, een kracht die zich voedde met haar lusten. Het was begonnen. De slapende nimfen en satyrs zouden niet langer gevangen blijven in steen. Dit was de eerste stap naar hun ontwaken.

Elsa liet de ijzige penis langzaam uit haar mond ontsnappen. Haar lippen bleven even hangen aan de koude eikel, alsof ze ernaar hapte, alsof ze hem nu al miste. Haar mond tintelde nog van het contrast tussen de warmte van haar lichaam en de glazige kou van het ijs. De penis, nat van haar speeksel, gleed langzaam langs haar hals naar beneden. Elsa voelde het koele oppervlak zachtjes haar huid strelen, door het midden van haar borsten, over haar trillende buik, en steeds lager. Haar ademhaling versnelde toen het dichter bij haar gespannen onderlichaam kwam. Instinctief trok Elsa haar hand terug tussen haar benen, spreidde haar dijen nog verder, en bood zichzelf gewillig aan.

De ijzige penis vond in één vloeiende beweging haar gezwollen schaamlippen. Het was alsof de penis zelf wist waar hij heen moest. Hij draaide zich lichtjes om, en zonder aarzeling begon hij tussen haar benen te duwen. Elsa voelde de koude eikel tegen haar vochtige, warme kern drukken, maar hij was te groot om direct naar binnen te glijden. Het drong haar even niet volledig door, maar na een paar keer aandringen, haar lichaam kronkelend van verlangen, spreidde Elsa haar benen nog verder. Haar lichaam gaf zich over. En toen, met één krachtige duw, gleed de eikel eindelijk naar binnen.

Elsa slaakte een gilletje van schrik, gevolgd door een diepe, rauwe kreun van puur genot. Haar hoofd viel achterover terwijl ze de intense sensatie in zich opnam. De kou van de penis, gecombineerd met het brandende verlangen in haar eigen lichaam, was bijna te veel om te bevatten. Tegelijkertijd schoot het rode licht onder haar vandaan, als een golf die door de ruimte trok. Het pulserende licht verlichtte de tempel volledig, maar ondanks de helderheid bleven de standbeelden van de nimfen en satyrs bevroren in hun stenen vorm. De ogen, die eerder pulserend licht hadden afgegeven, gloeiden nu fel en ononderbroken, alsof ze het ritueel observeerden.

Elsa’s handen gleden naar de vloer, en ze greep zich vast aan de stenen onder haar, die nu comfortabel warm aanvoelden. Haar vingers verstrakten zich om het afgeworpen jurkje onder haar, een laatste houvast in deze storm van verlangen. De ijzige penis begon langzaam in en uit haar te glijden. Eerst alleen de eikel, met geduld, alsof het haar wilde plagen. Daarna steeds dieper, telkens een beetje verder, maar altijd langzaam, genadeloos traag. De sensatie dreef Elsa tot waanzin. Ze kronkelde en kermde van genot bij elke beweging. Het was alsof haar hele lichaam zich overgaf aan het koude, magische instrument.

Het duurde niet lang voordat Elsa het naderende orgasme voelde opbouwen. Haar ademhaling versnelde, haar vingers verkrampend in de stof van haar jurk. Trillend kwam ze klaar, haar lichaam schokte onder de druk van de intense golven van genot die door haar heen spoelden. De ijzige penis bleef in haar bewegen, geduldig en onverstoorbaar, zelfs terwijl Elsa haar climax bereikte. Ze voelde de energie van de magie in het ijs groeien, de spanning opbouwen, en toen, plotseling, kwam de penis zelf tot een climax. Een stroom van koude magie schoot door haar heen, en Elsa voelde de penis in haar handen smelten, als sneeuw die door de zon werd opgeslokt.

Ze liet haar hoofd achterovervallen, haar borstkas nog hijgend van de uitputting en het genot. Het was alsof de hele wereld om haar heen even stil stond. Ze kon kort bijkomen, haar ogen half gesloten, zich overgevend aan de nasleep van haar orgasme.

Totdat ze plotseling een zacht gegiechel hoorde. Het geluid was bijna kinderlijk, speels, en kwam ergens uit de schaduwen van de ruimte. Elsa’s ogen schoten open, en ze keek geschrokken om zich heen. De kamer gloeide nu nog feller rood, maar de standbeelden stonden nog steeds stil op hun plaatsen. Maar toen merkte Elsa iets vreemds op. Er was een nimf geweest, net daar, naast die pilaar. Ze wist het zeker. Maar nu was het beeld weg.

Haar ogen werden naar een andere hoek van de kamer getrokken, waar een schaduw zich verstopte achter een andere pilaar. Elsa grijnsde, haar hart sneller kloppend van opwinding. De rode ogen van de schim flikkerden in het licht. Ze hoorde het gegiechel opnieuw, en dit keer wist Elsa het zeker: het had gewerkt. In ieder geval bij één van hen.

Voorzichtig, zonder van de grond op te staan, probeerde ze het schepsel te lokken. Ze strekte haar hand uit, haar stem zacht maar uitnodigend. Al snel, sneller dan ze had verwacht, stapte de schaduw tevoorschijn. Een beeldschoon schepsel stapte uit de schaduwen van de pilaar en de andere standbeelden. Het was een nimf, naakt en perfect in elke zin. Haar lange, vurige rode haar viel los over haar schouders en rug, en haar lichaam straalde een zeldzame schoonheid uit die bijna bovennatuurlijk was. Ze had een vinger tegen haar lippen gedrukt, alsof ze twijfelde of ze dichterbij moest komen.

De nimf sprak niet, zelfs niet toen Elsa haar zachtjes iets vroeg. Het wezen leek even te aarzelen, maar na een kort moment stapte ze op Elsa af, haar bewegingen soepel en verleidelijk. Elsa bleef liggen, haar eigen naakte lichaam nog glimmend van het zweet en de restanten van het ijs. Ze kon nauwelijks geloven hoe prachtig dit wezen was. Bijna menselijk, maar net niet. Er was iets dierlijks in de manier waarop de nimf zich voortbewoog, iets primitiefs, maar tegelijk ook onweerstaanbaar verleidelijk.

Elsa kwam langzaam overeind, maar voordat ze volledig kon opstaan, werd ze weer zachtjes achterovergeduwd door de nimf. De aanraking was zacht, maar doelgericht. Elsa gaf zich over aan de kracht van het wezen, en dan gebeurde het: de nimf boog zich naar haar toe en kuste haar. Het was een rauwe, wilde kus. Hun tongen vonden elkaar, en Elsa voelde hoe het vuur van verlangen door haar lichaam schoot. Ze liet de nimf haar betasten, haar handen gleden over Elsa’s lichaam, en Elsa deed hetzelfde. Haar vingers vonden de zachte huid van de nimf, en de twee begonnen elkaar te vingeren, hun lichamen kronkelend van genot.

De nimf gleed langzaam naar beneden, en Elsa voelde een golf van anticipatie door haar heen gaan. Ze wilde dit, ze hunkerde ernaar. Toen de nimf haar tong begon te gebruiken om Elsa te beffen, liet Elsa zich volledig gaan. Ze kreunde luid, haar handen grijpend naar de nimf terwijl haar lichaam trilde van verlangen. De nimf was vaardig, intens, en Elsa stond het niet alleen toe, maar verlangde ernaar dat het eeuwig zou duren.

Niet veel later boog de nimf zich over Elsa heen, haar tepels stevig tegen Elsa’s lippen duwend. Elsa greep de kans en begon de nimf haar tepel te zuigen, haar eigen vingers diep in de nimf glijdend. Ze voelde hoe het lichaam van de nimf begon te trillen terwijl ze haar dichter naar een climax bracht. De nimf kreunde luid, haar geluiden gevuld met dierlijk genot. Elsa had haar gebracht tot een orgasme, en de voldoening die daarmee gepaard ging, deed Elsa zelf weer opveren van opwinding.

In de extase van hun samenzijn had Elsa niet door dat haar omgeving aan het veranderen was. De energie in de ruimte werd intenser, het rode licht pulserend, alsof de tempel opnieuw tot leven werd gebracht door hun gedeelde lusten.

De tempelruimte kreeg langzaam zijn weelderige kleuren terug. De grauwe, versteende muren die ooit een kille, verstikkende atmosfeer hadden gecreëerd, werden nu weer levendig, gevuld met diepe rode accenten die de ruimte verwarmden en tot leven brachten. Elsa keek om zich heen en merkte dat ook de nimfen hun kleur hadden teruggekregen. Hun stenen lichamen hadden plaatsgemaakt voor zachte, levendige huiden, variërend van blank tot licht getint. Elke nimf had haar eigen unieke kenmerken – van slanke, lange lichamen tot ronde, volle vormen – maar één ding hadden ze allemaal gemeen: hun weelderige, rode haar. Elk droeg het anders – losvallend over hun schouders, strak gevlochten, of in speelse krullen – maar het leek allemaal te verwijzen naar de vurige kracht van Vyrisna.

Elsa voelde zich overweldigd door de schoonheid om haar heen. De nimfen omringden haar langzaam, hun ogen vol verlangen, maar hun blikken gleden ook teleurgesteld naar de versteende satyrs. Hoewel een groot deel van de magie was hersteld, was de tempel nog niet compleet. De satyrs, die net als de nimfen een cruciale rol speelden in de lustvolle sfeer van deze heilige ruimte, stonden nog steeds gevangen in hun stenen omhulsel. Maar Elsa wist dat het slechts een kwestie van tijd was. Ze kon voelen dat ze dichtbij het voltooien van de taak was. Ze moest doorgaan.

Met een vastberaden blik betrok Elsa de nimfen om haar heen. Er waren er vijf, elk met hun vurige rode lokken en lichamen vol van verlangen. Ze zagen haar aan met een brandend vuur in hun ogen, en het duurde niet lang voordat ze zich op de vloer rond Elsa kronkelden. Hun handen vonden elkaar, hun lichamen bewogen synchroon met Elsa’s, en de ruimte vulde zich met kreunen en zuchten van genot. Hun vingers verkenden elkaar, hun tongen vonden elkaars lippen en huiden, en al snel ontstond er een orgie van lust en verlangen, een intense mengeling van vrouwelijke energieën die zich met elkaar verbonden.

Elsa voelde haar eigen lust toenemen terwijl ze zichzelf overgaf aan het plezier van de nimfen om haar heen. Ze likte de zachte, warme huid van een nimf naast haar, terwijl ze de tong van een andere nimf over haar eigen lichaam voelde glijden. Hun vingers vonden Elsa’s meest gevoelige plekken, en Elsa betastte hen terug met een vaardigheid die ze door deze ervaring verder ontwikkelde. Elke nimf had haar eigen unieke reactie – sommige kreunden luid en diep, anderen maakten zachte, speelse geluidjes – maar allemaal kronkelden ze van genot onder Elsa’s aanrakingen.

Terwijl het genot om haar heen opbouwde, voelde Elsa haar magie groeien. Haar lichaam en haar krachten waren met elkaar in harmonie, en zonder haar focus te verliezen, begon ze haar magie weer te gebruiken. Met een enkele gedachte liet ze ijzige penissen ontstaan. Eerst één, toen twee, en uiteindelijk creëerde ze genoeg voor elke nimf. De ijzige creaties zweefden tussen hen in, en één voor één gleed een penis in elke nimf, waardoor ze nog harder kreunden en zich overgaven aan het koude genot dat Elsa hen gaf.

Elsa liet haar eigen lichaam niet achter. Terwijl de nimfen bevredigd werden door haar creaties, schonk ze zichzelf een daverend orgasme door een grote, ijzige penis diep in haar eigen lichaam te laten glijden. Het koude, gladde oppervlak contrasteerde perfect met haar warme, opgewonden lichaam, en ze voelde haar spieren samentrekken van het genot. De golven van lust dreven haar naar nieuwe hoogten, en ze kreunde luid terwijl ze haar lichaam aan de ijzige penis overgaf. Het duurde niet lang voordat ook de nimfen zichzelf lieten bevredigen door de ijzige instrumenten van Elsa’s magie. Elke penis bereikte zijn climax, vulde de nimfen met een ijzige explosie van koude energie – sommige in hun warme poesjes, anderen in hun strakke sterretjes...

Elsa lag hijgend op de vloer, haar lichaam nog trillend van de climax die haar had overspoeld. De vijf nimfen lagen om haar heen, net zo uitgeteld, hun lichamen glinsterend van zweet en magie. De ruimte voelde verzadigd met seksuele energie, en Elsa wist dat de tempel bijna in ere was hersteld. Het was echter nog niet voorbij. Terwijl ze daar lag, haar borstkas nog zwaar hijgend, hoorde ze iets.

Zware voetstappen.

Ze opende haar ogen, nog half versuft van het genot, en keek om zich heen. De tempel had zijn weelderige, rijke kleuren volledig teruggewonnen, maar iets anders had ook veranderd. De versteende satyrs… waren ontwaakt. Eén voor één kwamen ze tot leven, hun massieve lichamen bevend alsof ze uit een diepe slaap waren gerukt. Elsa’s ogen werden groot toen ze de wezens voor het eerst echt zag. Hun gespierde lichamen waren bedekt met dikke, bruin-rode vachten, en waar hun huid zichtbaar was – hun gespierde buiken, gezichten en de palmen van hun handen – straalde deze een rood-roze tint uit, als de kleur van opgewonden vlees.

Maar wat Elsa’s aandacht volledig greep, waren hun geslachten. Elke satyr had een enorme, harde penis, groot en dik, druipend van voorvocht. De grootte was overweldigend, en ze kon voelen hoe haar lichaam onmiddellijk reageerde. Haar hart bonkte sneller terwijl ze om zich heen keek. De vijf nimfen, die nog steeds naast haar op de vloer lagen, kronkelend van opwinding en genot, waren net als zij omringd door de hongerige blikken van de satyrs.

Ieder standbeeld was ontwaakt. En terwijl er maar vijf nimfen waren, merkte Elsa dat er voor elke nimf vijf satyrs waren geweest. In totaal stonden er nu zeker vijfentwintig van deze imposante wezens om hen heen, hun ogen brandend van verlangen en ongeduld. Ze keken hongerig naar Elsa en de nimfen, hun grote penissen rechtop en klaar om hen te nemen. De lucht was geladen met spanning en verwachting, en Elsa wist dat er nog één stap gezet moest worden.

De magie van Vyrisna was bijna volledig hersteld, maar het ritueel was nog niet voltooid. Elsa voelde het in haar diepste wezen: de satyrs wachtten op haar signaal. De tempel was klaar voor zijn laatste stap naar volledige wederopstanding, en Elsa was de sleutel.

Elsa aarzelde even. Haar hart bonsde in haar borstkas terwijl ze zich realiseerde wat er op het punt stond te gebeuren. De magie in de tempel was bijna volledig hersteld, maar nu kwamen de satyrs tot leven – machtige, demonische wezens met hun gespierde lichamen, grote klauwen, en harde, gloeiende penissen. Hun ogen waren gevuld met verlangen en honger, en Elsa voelde de spanning in de lucht. Ze wist dat dit het laatste onderdeel van het ritueel was. Maar hoewel ze een moment twijfelde, lieten de nimfen dat niet toe.

De nimfen, met hun vurige rode haren die wapperden bij elke beweging, bewogen zich onmiddellijk. Ze kropen verleidelijk naar de satyrs toe, alsof ze eindelijk herenigd werden met de partners waar ze zolang op hadden gewacht. Hun lichamen bewogen soepel, elke stap vol vertrouwen en lust. Sommigen van hen grepen de satyrs vast en begonnen hen sensueel te kussen en te betasten. Hun handen vonden de gespierde, harige lichamen van de wezens, en ze streelden hun huid met een soort hongerige tederheid. De sfeer werd al snel gevuld met de geur van lust en opwinding.

Een nimf liet zich door een satyr tegen een pilaar zetten en naar beneden drukken, haar lippen vonden zijn gespierde borst terwijl haar vingers speelden met zijn opgewonden geslacht, die niet veel later haar mond werd ingedrukt. Een andere nimf werd op de grond gedrukt door een andere satyr, zijn klauwen vast aan haar heupen terwijl hij zijn enorme, gloeiende penis diep in haar duwde. Hun lichamen bewogen in perfecte harmonie, kreten van genot vulden de ruimte. Alsof ze al eeuwen op elkaar gewacht hebben, en alsof er nooit iets is veranderd. Andere nimfen begonnen de satyrs te pijpen, hun lippen glijdend over de grote, harde penissen, terwijl sommigen zich lieten nemen. Het was een beeld van pure overgave: de nimfen lieten zich volledig vullen door de satyrs, soms in één gaatje, soms in drie tegelijk. Hun lichamen kronkelden van genot terwijl de satyrs hun verlangens op hen loslieten.

De tempel kwam steeds meer tot leven. Hoe meer de seksuele energie zich verspreidde, hoe meer de ruimte pulseerde met de magische kracht van Vyrisna. Het rood werd dieper, de kleuren intenser, en Elsa kon niet anders dan vol bewondering toekijken. Ze zag hoe de nimfen, met hun weelderige, rode haren en prachtig gevormde lichamen, zich volledig overgaven aan de wilde satyrs. De wezens, met hun dikke, bruin-rode vacht, hun imposante hoorns en gespierde lichamen, gaven zich over aan hun lusten, maar tegelijkertijd straalden ze een soort oerkracht uit. Het was een kracht die de nimfen leek te beheersen, maar niet overweldigde. Het was een samensmelting van pure, rauwe energie.

Elsa voelde haar eigen lichaam reageren op de opwinding om haar heen. Terwijl ze op de grond lag, nog steeds trillend van haar eerdere climax, zag ze hoe een viertal satyrs zich naar haar toe bewoog. Ze keken haar aan met hongerige ogen, maar er was ook iets bijna nederigs in hun benadering. Hun enorme, harde penissen hingen zwaar tussen hun benen, klaar voor haar. Elsa slikte even, haar keel droog, terwijl ze het gewicht van hun verlangens voelde. Nog steeds liggend op de comfortabel warme vloer, kwam ze instinctief omhoog. Haar bewegingen waren soepel, bijna automatisch, en ze liet de vier wezens haar omsingelen.

Haar handen vonden hun gloeiend hete penissen. Ze waren massief, veel groter dan wat ze gewend was, en haar kleine handen gleden over het harde vlees. Het voelde alsof de hitte van hun lichamen door haar vingers trok. De satyrs bewogen dichter naar haar toe, hun adem zwaar en hun ogen gefocust op Elsa. Ze twijfelde geen moment langer en liet haar lippen langzaam over de eikel van één van hen glijden. De koele lucht van de tempel werd warm in haar mond terwijl ze de eerste satyr begon te pijpen. Tegelijkertijd tastten haar handen de andere twee af, hun hete, kloppende penissen gleden soepel onder haar vingers heen en weer.

De vierde satyr, die achter haar stond, greep zijn enorme lul en wreef deze door Elsa’s lange, loshangende haren. Zijn eikel gleed langs haar hals en hij liet zijn geslacht zachtjes langs haar nek glijden, terwijl Elsa zich concentreerde op de satyrs voor haar. Ze kon geen kant op – omringd door deze machtige, demonische wezens, voelde ze zich gevangen in een web van pure, rauwe lust.

De satyr die ze pijpte, plaatste al snel zijn grote klauw op haar kruin. Hij nam de leiding en begon zijn eikel ritmisch in en uit haar mond te duwen, steeds dieper. Elsa kreunde zachtjes, terwijl ze zichzelf overgaf aan zijn verlangens. De andere twee satyrs, wier penissen ze met haar handen bevredigde, bewogen dichterbij, hun ademhaling steeds zwaarder. Ze voelde hun lichaamstemperatuur stijgen, terwijl ze de enorme apparaten probeerde te omvatten met haar vingers.

Om hen heen vulde de kamer zich met geluiden van pure lust. Elsa hoorde de nimfen kermen van genot, sommigen kwamen klaar en boden zich meteen weer aan voor een volgende beurt. De satyrs hijgden diep en zwaar, maar anders dan gewone mannen leken deze demonachtige wezens hun genot veel langer te kunnen vasthouden. Ze waren onverzadigbaar. Dit waren geen simpele, menselijke mannen die met één enkele kreun van Elsa hun climax bereikten. Nee, deze wezens hadden meer stimulatie nodig, meer dan Elsa zich ooit had kunnen voorstellen.

Elk van de vier satyrs om Elsa heen had inmiddels zijn beurt gehad om haar mondje te neuken, maar ondanks hun inspanningen kwam geen van hen tot een climax. Elsa, met haar kleine mond, kreeg hun enorme penissen niet verder dan de eikel naar binnen, hoe hard de satyrs ook probeerden. Ze lieten haar geen moment ontsnappen, terwijl ze de grenzen van haar lichaam opzochten. Toch, ondanks de intensiteit van hun verlangens, leek het alsof ze zich nog inhielden, alsof ze zich bewust waren van haar menselijke beperkingen. Elsa kon bijna zeggen dat ze nog lief waren voor haar, hoewel hun honger naar meer duidelijk voelbaar was.

Haar lichaam reageerde instinctief op de brute kracht van de satyrs. De hitte van hun lichamen, de spanning van hun bewegingen, het ongeduld in hun ogen – alles bracht haar eigen opwinding tot nieuwe hoogten. Ze was volledig omgeven door hen, gevangen in een cirkel van pure, rauwe seksuele energie. De satyrs lieten haar mond geen moment met rust, terwijl hun klauwen haar lichaam betastten en hun zware, gloeiende penissen steeds dichter naar hun climax dreven.

Maar alles veranderde even later, toen de satyrs haar zonder waarschuwing omhoogtrokken. Elsa voelde haar lichaam zich plotseling losmaken van de vloer, haar slanke lijfje gevangen tussen twee van de machtige wezens. De een stond achter haar en drukte zijn grote, gloeiende eikel tegen haar strakke, natte poesje. De ander, voor haar, hield zijn harde penis tegen haar lippen en duwde hem geduldig in haar mond. Elsa kon voelen hoe haar hele lichaam in hun greep lag, gevangen en overgeleverd aan hun verlangens. Haar hoofd tolde terwijl ze probeerde zich te concentreren op wat er om haar heen gebeurde.

Elsa’s ogen schoten naar de rest van de ruimte, en wat ze zag was een wilde, ongecontroleerde orgie van hete, zwetende lichamen. De nimfen, met hun weelderige rode haren die in alle richtingen zwaaiden, hadden zich totaal overgegeven aan de hongerige satyrs. Hun mooie, perfect gevormde lichamen bewogen in extase, terwijl de enorme penissen van de satyrs hun lichamen vulden. Sommige nimfen zaten op de grond, zuchtend en kreunend terwijl ze de harde leden van de satyrs in hun mond namen, terwijl anderen op hun knieën zaten, hun lichamen volledig gevuld door de brute kracht van de wezens.

Elsa zag het allemaal gebeuren, en tegelijk voelde ze het aan den lijve. De eikel van de satyr achter haar duwde zich eindelijk naar binnen, een beweging zo intens dat Elsa dacht dat het niet mogelijk was. Ze had nooit kunnen geloven dat zo'n massief, gloeiend hete penis in haar strakke lichaam zou passen, maar het gebeurde. En het voelde goed. Zo ongelooflijk goed. Een schok van genot schoot door haar heen, en met een kreun gaf ze zich volledig over aan het moment. Ze liet zich nemen, diep en hard, door de satyr die achter haar stond. Tegelijkertijd bleef de satyr voor haar zijn eikel in en uit haar mond duwen, terwijl Elsa haar tong en lippen rond zijn enorme lid liet glijden, hem nat makend, precies zoals hij wilde.

Langzaam voelde Elsa haar voeten van de grond komen. De satyrs hadden haar volledig opgetild, haar lichaam nu bungelend tussen hen in. Ze hielden haar stevig vast, één van hen duwde zich steeds dieper in haar strakke poesje, de ander bleef haar mond gebruiken, zijn klauw nu zachtjes op haar hoofd terwijl hij haar langzaam maar zeker dieper liet gaan. Elsa’s lichaam was een speelbal van hun verlangens. Ze kon geen kant op, en toch wilde ze niet ontsnappen. Haar hele wezen gaf zich over aan het genot. De satyrs neukten haar steeds harder, steeds sneller, hun bewegingen rauw en intens. Elsa’s ogen rolden weg van het genot, haar mond gevuld met de dikke eikel van de satyr voor haar. Ze kermde van extase, voelde de kracht van hun penetraties door haar hele lijf trillen. Ze voelde zich alleen maar sterker worden, alsof de lust haar magie voedde.

Het duurde niet lang voordat de eerste satyr zijn climax bereikte. De satyr achter haar, die zijn dikke, gloeiende penis diep in haar poesje had geduwd, brulde terwijl hij zijn zaad in haar spoot. Elsa voelde hoe haar lichaam werd gevuld met zijn warme, dikke zaad, en het moment leek bijna onwerkelijk. Hij was de eerste van de satyrs die klaarkwam, alsof het ritueel eindelijk tot dit punt had geleid. Al die tijd hadden de satyrs de nimfen en Elsa genomen, hun grote, harde penissen diep in hun lichamen duwend, maar zonder ooit zelf tot een climax te komen. Het was Elsa’s magie die de sleutel was, die hen in staat stelde om eindelijk hun lusten volledig los te laten. Met haar orgasme op het zaad van deze satyr kwam er een golf van energie vrij die de hele ruimte vulde, een explosie van magische kracht die de tempel volledig tot extase bracht.

Nadat de satyr zich uit haar had teruggetrokken, voelde Elsa hoe het warme zaad uit haar strakke poesje begon te vloeien. Ze kwam op haar knieën te zitten, haar hele lichaam nog trillend van de intensiteit. Ze kon voelen hoe de magie haar nog steeds voedde, sterker dan ooit tevoren. Terwijl ze daar zat, gaf ze alles wat ze had aan de eikel in haar mond. Haar handen grepen de enorme penis vast, en ze begon hem te deepthroaten, zo diep als ze kon, terwijl ze de rest aftrok met al haar kracht. Het leek alsof dit alles was wat er nog toe deed. Elsa keek op naar de satyr, haar grote, blauwe ogen vol overgave en verlangen. Geen spoor van vermoeidheid was te zien in haar gezicht. Ze zou deze wezens allemaal willen afwerken, stuk voor stuk, hen hun climaxen schenken alsof het het enige was wat telde.

De satyr die ze pijpte explodeerde in haar mond. Elsa voelde hoe zijn warme zaad zich diep in haar keel schoot, en zonder aarzeling slikte ze het door. Maar hij trok zich niet helemaa terug – zijn gloeiende eikel gleed uit haar mond, en toen spoot hij opnieuw, deze keer over haar gezicht. Elsa zat daar, hijgend en gewillig, het zaad van de satyr over haar heen, haar lippen nog nat van zijn ejaculatie. Ze keek hem aan, smekend om meer, terwijl ze het zaad op haar tong proefde. Het smaakte als iets paradijselijks, een nectar van pure lust en magie.

Elsa had even de tijd om om zich heen te kijken. De twee satyrs die ze had laten komen, zaten uitgeput op de grond naast haar, hun grote, gespierde lichamen nog na hijgend van hun inspanningen. Maar de rest van de ruimte was nog steeds in volle gang. De andere satyrs waren nog bezig met de nimfen, hun dikke penissen drongen diep door in de gewillige lichamen van de nimfen. Ze duwden hun geslachtsdelen in de natte, gewillige mondjes van de nimfen, of drukten hen op de grond terwijl ze hun kutjes en strakke kontjes vulden met hun harde, hongerige pikken.

Het was een spektakel van pure overgave. De nimfen kreunden en gilden van genot, hun lichamen bewogen in perfecte harmonie met die van de satyrs. Ze lieten de satyrs hen eindeloos laten climaxen, telkens opnieuw, alsof er geen einde kwam aan het genot. Uiteindelijk bereikten ook de satyrs hun climaxen, één voor één, als fonteinen van lust. De helft van de satyrs spoot hun zaad over de nimfen heen, bedekte hun mooie lichamen met dikke, witte stralen van hun warme ejaculatie. De andere helft gebruikte hun zaad om de nimfen volledig op te vullen, hun kutjes en kontjes overspoeld met het hete, vloeibare bewijs van hun lust.

Elsa keek om zich heen, haar lichaam nog trillend van het genot dat door haar heen golfde. De hele tempel was nu vervuld met de energie van de lust, en de magie van Vyrisna was volledig hersteld. Het ritueel was bijna voltooid, maar Elsa had het gevoel dat dit nog maar het begin was.

Na een moment van stilte, waarin alle lichamen uitgeput en hijgend op de warme stenen vloer lagen, voelde Elsa hoe de energie in de ruimte langzaam afnam. De lucht was verzadigd van zweet, lust en het gewicht van wat zojuist had plaatsgevonden. De nimfen en de satyrs lagen verspreid, hun lichamen nog trillend van genot. Elsa, haar naakte huid nog glinsterend van zaad en zweet, probeerde op adem te komen. Ze kon de diepe hijgende ademhaling van de wezens om haar heen horen, en voelde een vreemde kalmte die de ruimte vulde.

Maar die kalmte werd plots doorbroken. Elsa merkte hoe de aandacht van de nimfen en satyrs plotseling naar de ingang van de tempel werd getrokken. Het was alsof ze allemaal tegelijk hun zinnen hadden gezet op een nieuwe aanwezigheid. De satyrs, die nog maar net hun orgie hadden voltooid, begonnen opgewonden met hun staarten te kwispelen, als blije puppy’s die hun meester terug zagen keren. De nimfen, met hun grote, onschuldige ogen, keken hoopvol naar de schaduw die in het licht van de ingang verscheen. Er was een voelbare verandering in de energie, een opwinding die door de ruimte golfde.

Elsa voelde het ook – een goddelijke aanwezigheid. Haar hart versnelde. Ze dacht even dat Freyara haar had gevonden, dat de godin van liefde en vruchtbaarheid terug was om haar te begeleiden in wat komen ging. Maar toen de figuur volledig in het licht verscheen, voelde Elsa een plotselinge golf van verwarring en schrik. Dit was niet Freyara.

Een prachtige vrouw stapte de tempel binnen. Lachend, speels, en uitdagend. Haar lange, vurige rode haar danste als een vlam over haar schouders en rug, en ze droeg een donkerblauw gewaad over een weinig verhullend, rood jurkje dat nauwelijks iets aan de verbeelding overliet. Het materiaal plakte aan haar perfect gevormde lichaam, en haar uitstraling was er een van pure autoriteit en sensualiteit. Elsa slikte. Ze kneep haar ogen even samen, haar hoofd lichtjes tollend van de plotselinge spanning. Toen herkende ze haar.

Dit moest Vyrisna zijn.

Wanneer de kracht van het verlangen zijn hoogtepunt bereikte, verscheen Vyrisna – de godin van lust. Haar aanwezigheid vulde de ruimte als een vurige gloed, een diep rood licht dat vanuit haar straalde en de hele tempel omhulde. Het was alsof ze zelf het vuur van de lust belichaamde, een kracht die Elsa nauwelijks kon bevatten.

"Elsa..." begon ze, haar stem een zwoele fluistering, maar met een ondertoon van onmiskenbare macht. "Wat zijn we trots op je." Ze lachte bijna duivels, maar Elsa kon voelen dat ze het meende. Er was iets oprechts in haar woorden, hoe speels en uitdagend ze ook klonken. "Kijk wat je hebt bereikt. Ik ben er weer." Vyrisna speelde met het publiek, haar ogen flitsten van Elsa naar de nimfen en de satyrs, die haar allen met aanbiddende blikken aankeken. "Mijn schatjes..." fluisterde ze, terwijl ze haar blik over haar volgelingen liet glijden. "Het is te lang geleden. Maar maak jullie geen zorgen. Ik ben terug, en voor goed." Er klonk een dreigende toon in haar stem, iets dat Elsa deed huiveren. Was dit wel goed? vroeg ze zich af, haar hart sneller kloppend. Ze wist niet zeker wat te denken.

Vyrisna stapte langzaam op Elsa af, haar heupen wiegend met elke stap, alsof ze zich volledig bewust was van de verleidelijke kracht die ze uitstraalde. Elsa kon haar ogen niet van haar afhouden. Ze voelde een diepe, overweldigende aantrekkingskracht naar deze godin, en tegelijkertijd een angst voor wat er zou gebeuren. Vyrisna benaderde Elsa sensueel, haar ogen vol vuur, en zonder een woord verder te zeggen, sloten hun blikken elkaar in.

"Laat me je bedanken..." zei Vyrisna met een glimlach die pure verleiding uitstraalde. Elsa wilde iets zeggen, maar de woorden bleven in haar keel steken. Voordat ze kon reageren, voelde ze hoe Vyrisna’s goddelijke kracht haar naar de grond duwde. Elsa viel achterover, haar rug rustend op de nog steeds warme stenen van de tempelvloer, haar lichaam volledig overgeleverd aan de godin van lust. Ze voelde hoe Vyrisna zich over haar heen boog, en niet veel later gleden de vingers van de vurige godin over Elsa’s naakte huid.

Vyrisna begon haar te vingeren, haar vingers glad en vaardig, terwijl Elsa haar ogen sloot en zich overgaf aan het overweldigende genot dat door haar heen stroomde. Maar dat was nog niet alles. De godin boog zich verder naar beneden en begon Elsa te beffen, haar lippen en tong bewegend met een expertise die alleen een godin van lust zou kunnen hebben. Elsa kreunde zachtjes, haar lichaam trillend van genot, maar wat volgde, was iets wat ze nog nooit eerder had gevoeld.

Vyrisna had de tong van een slang. De godin liet haar tong kronkelen, glijdend over en in Elsa’s lichaam op manieren die ze nooit eerder had meegemaakt. Het voelde als een wervelende stroom van pure lust die haar lichaam binnendrong. Elsa hapte naar adem toen ze de hete, slanke tong van de godin diep in haar poesje voelde glijden, sensueel en allesoverheersend. Vyrisna’s tong kwam op plekken waar geen enkele gewone tong zou kunnen komen, en de sensatie was meer dan Elsa aankon. Ze voelde haar spieren spannen, haar lichaam kronkelend op de vloer terwijl ze zich verloor in het genot.

Vyrisna likte het volgespoten poesje van Elsa uit, haar vingers gleden over Elsa’s borsten, zachtjes spelend met haar tepels, terwijl Elsa naar een daverend orgasme werd geleid. Het was een genot zoals alleen een godin haar kon geven – diep, intens, en allesoverweldigend. Elsa’s lichaam kromp samen terwijl ze kreunde, haar vingers vastgrijpend aan de stenen vloer terwijl het orgasme haar volledig overspoelde. Het was alsof haar hele wezen door een vurige, magische kracht werd gegrepen.

Terwijl Elsa nog lag uit te hijgen, haar borstkas zwaar op en neer bewegend, zag ze hoe Vyrisna rechtop ging staan. De godin knipte met haar vingers, en haar onderdanen – de nimfen en satyrs – kwamen onmiddellijk dichterbij. Hun hongerige blikken waren nog steeds op hun godin gericht, en ze lieten zich direct door haar leiden. Vyrisna lachte, haar ogen vol verlangen, en met een enkele handbeweging gaf ze het tempo aan.

"Kom," riep Vyrisna uitdagend, terwijl ze haar volgelingen naar zich toe wenkte. De satyrs en nimfen vergrepen zich onmiddellijk aan haar, en zij aan hen. Elsa, nog na hijgend van haar eerdere climax, voelde hoe de energie opnieuw begon op te borrelen in de ruimte. Ze had geen tijd om te rusten. De orgie begon opnieuw, nog intenser dan voorheen, met Vyrisna nu aan het hoofd.

Alle nimfen en satyrs bevonden zich nu binnen enkele meters van Elsa. De satyrs, hun grote geslachtsdelen weer volledig in erectie, drongen zich opnieuw op aan de nimfen, Vyrisna, en ook Elsa. De lucht vulde zich opnieuw met kreunen en zuchten van genot terwijl de satyrs hun grote penissen in elke nimf, godin of koningin pompten die ze maar konden vinden. Elsa keek omhoog naar Vyrisna, die met een zwaai van haar hand het tempo van de orgie aangaf. Met elke zwaai beukten de satyrs harder en dieper in de lichamen van de dames, ongeacht of ze al klaar waren gekomen of niet. Het was een onophoudelijk ritme, een explosie van lust die geen einde leek te kennen.

Zelfs als Elsa of de nimfen al hadden geculmineerd in een orgasme, stopte het niet. Vyrisna zwaaide harder, en de satyrs beukten nog harder in hun lichamen. Het ging maar door, de grens tussen genot en pijn vervaagde terwijl de tempel zich vulde met de pure, rauwe energie van lust en verlangen.

Het leek eindeloos te duren, zonder dat het ook maar een moment verveelde. Elke seconde, elke beweging was een nieuw hoogtepunt van genot dat zich in Elsa’s lichaam opbouwde. Haar ogen werden groot met elke harde, ruwe stoot die ze ontving, haar lichaam schokte onder de druk van de beukende satyrs die geen enkel teken van vermoeidheid vertoonden. Soms wisselden de wezens van positie, alsof ze een ritueel volgden dat door een onzichtbare hand werd geleid. Maar Elsa wist dat het Vyrisna was, de godin met het vurige rode haar, die elke beweging orkestreerde, elk moment controleerde. Ze zwaaide haar hand en de tempel bewoog mee op haar commando. Overal waar Elsa keek, zag ze seks. Pure, rauwe lust. Nimfen, hun lichamen glanzend van zweet en zaad, lieten zich vol overgave nemen door de satyrs, die nu zonder terughoudendheid hun verlangens op hen loslieten.

De ene keer lag Elsa op de vloer, haar rug rustend op de warme, met zaad doorweekte stenen, terwijl een satyr bovenop haar lag, zijn grote, gloeiende lul diep in haar poesje duwend. Zijn klauwen grepen haar heupen vast, zijn bewegingen ruig en genadeloos. Zijn hoorns flitsten in het rode licht van de tempel terwijl hij haar naar nieuwe hoogten van genot bracht. De andere keer zat ze op een andere satyr, stevig in zijn klauwen, terwijl een tweede achter haar stond, zijn massieve eikel tegen haar kontje duwend. Elsa’s lichaam schokte van het gevoel, haar spieren spanden zich aan terwijl ze zich overgaf aan het genot dat haar lichaam volledig overnam. Elke keer dat ze dacht dat ze geen genot meer aankon, veranderde de positie, alsof Vyrisna alles regisseerde, alsof ze wist hoe elk moment nog intenser kon worden.

Alles gebeurde op het tempo dat Vyrisna zelf bepaalde. Met elke beweging van haar hand dicteerde ze hoe hard, hoe diep en hoe lang de satyrs en nimfen doorgingen. Onophoudelijk. Zelfs als de satyrs klaarkwamen – en dat gebeurde nu steeds vaker, veel frequenter dan voorheen – ging het spel door. Hun warme, dikke zaad gutste met elke stoot uit Elsa’s overvolle gaatjes, maar ze stopten niet. Ze bleven haar vullen, keer op keer, terwijl het sperma zich rond haar heen verspreidde en haar lichaam bijna verdrong in het vloeiende zaad.

Elsa kreunde voortdurend, maar zelfs dat werd moeilijk. Haar keel was schor van het kermen, haar stem rauw van het schreeuwen van genot. En wanneer ze niet kreunde, was haar mond gevuld met een grote, rode lul van een satyr, die haar diep in de keel nam. Haar lippen glijden steeds verder over de massieve eikels, het geluid van hun stevige stoten vulde haar oren, terwijl ze zichzelf opmaakte voor de volgende stoot. Dit was haar realiteit, en het gold net zo voor de nimfen om haar heen. Ze waren allemaal gevangen in een eindeloos ritme van penetratie en genot, hun lichamen gevuld en bevredigd door de onverzadigbare satyrs. Zelfs Vyrisna, de godin zelf, liet zich gewillig nemen door de satyrs, haar eigen lichaam kronkelend van genot, maar haar ogen bleven gefocust op Elsa en de rest, alsof ze het tafereel met een sadistisch plezier observeerde.

Langzaam maar zeker begon de uitputting haar tol te eisen. Elsa’s lichaam voelde alsof het in brand stond, haar spieren verkrampend van de voortdurende penetraties. Ze was overspoeld door zaad, haar dijen en heupen bedekt met striemen van de ruwe klauwen van de satyrs. Uiteindelijk kwam er een einde aan de orgie. Elsa lag stil op de vloer, haar lichaam bijna levenloos in een plas van sperma, met de witte stralen van zaad die over haar naakte, glanzende lichaam waren geschoten. Haar huid tintelde nog van de aanrakingen, haar benen gespreid en onbewogen, terwijl haar borstkas zwaar op en neer ging van het hijgen.

Ze staarde naar het plafond van de tempel, haar gedachten leeg, haar lichaam volledig uitgeput. Wat was hier gebeurd? vroeg ze zich af, terwijl ze probeerde te bevatten wat ze zojuist had meegemaakt. Haar geest was nog wazig, maar het gevoel van kracht, van magie die door haar heen was gegaan, was onmiskenbaar.

Vyrisna, haar vurige rode haar zwierend, had haar volgelingen – de nimfen en de satyrs – naar buiten geleid. Hun taak was voltooid, en ze lieten Elsa achter in de door seks verzadigde ruimte. Maar de godin zelf kwam terug. Ze liep langzaam naar Elsa, haar ogen vol vuur en een bijna duivelse glimlach op haar lippen. Zonder een woord te zeggen, liet ze zich naast Elsa op de vloer zakken. Haar vingers raakten zachtjes Elsa’s lippen, en ze boog zich voorover om haar teder op de mond te zoenen. Elsa’s lichaam reageerde instinctief, haar huid tintelde van de aanraking, en ze kronkelde lichtjes onder de goddelijke aanrakingen van Vyrisna.

"Ik kan... niet meer..." hijgde Elsa, haar stem nauwelijks hoorbaar. Ze was volledig uitgeput, haar lichaam verwoest door de onophoudelijke beuken van de satyrs. Ze smeekte bijna om het te laten stoppen, om eindelijk rust te krijgen. Maar Vyrisna lachte duivels, haar ogen fonkelend van plezier. "Meisje..." fluisterde ze met een bijna spottende toon. "Als je toch eens wist..." Vyrisna’s stem was zacht, maar vol belofte en dreiging. Ze liet haar vingers nog een laatste keer over Elsa’s naakte lichaam glijden, beginnend bij haar poesje, glijdend over haar buik, haar borsten en haar kin. Ze veegde een sliert zaad van Elsa’s gezicht en bracht het naar haar eigen lippen. Ze snoepte het op alsof het de heerlijkste nectar was.

"Je hebt voor nu genoeg gedaan..." lispelde Vyrisna, haar stem onheilspellend zacht, alsof dit slechts het begin was. Haar ogen flikkerden met een duivelse belofte terwijl ze zich langzaam oprichtte, Elsa achterlatend in een toestand van absolute uitputting en verwarring.

Plotseling, uit het niets, steeg een warme, dikke vloeistof op uit de muren van de tempel. Elsa voelde hoe de vloeistof als een golf over haar heen kwam, en voordat ze het goed en wel doorhad, zat haar hele lichaam ondergedompeld. De zachtheid van de vloeistof contrasteerde fel met de harde vloer waarop ze zojuist had gelegen. Ze hapte naar lucht, schrok, en wilde overeind komen, maar Vyrisna hield haar stevig tegen de grond gedrukt. Elsa’s ogen werden groot van paniek. Haar lichaam, dat al verzwakt was door de urenlange lust, wilde omhoog, maar de handen van de godin van lust lieten dat niet toe. Binnen een mum van tijd was ze volledig onder water.

Paniek nam de controle over. Haar adem stokte, haar hart bonkte in haar borstkas terwijl haar armen en benen wanhopig spartelden. Het was alsof haar hele lichaam haar in de steek liet, vastgehouden door Vyrisna's overweldigende kracht. De dikke vloeistof, warm en zwaar, slokte haar op. Maar voordat de angst haar volledig in zijn greep kon krijgen, duwde Vyrisna haar weer naar boven, haar hand stevig op Elsa’s rug. Ze voelde de druk verminderen en snakte naar adem zodra haar gezicht weer boven water kwam. Haar hele lichaam trilde van de schrik, haar longen vulden zich gulzig met lucht. Elsa hapte naar adem, het geluid van haar hijgende ademhaling vulde de tempelruimte.

Ze voelde zich nog steeds verdwaasd. Haar hele lijf was moe, maar die vermoeidheid leek plotseling verlicht te worden. De energie van de vloeistof tintelde over haar huid en maakte haar alert, als een soort magische regeneratie. Elsa hijgde, haar borstkas ging op en neer terwijl ze probeerde tot rust te komen. Maar voordat ze volledig bij zinnen was, hoorde ze een andere stem – verleidelijk, zacht, bijna hypnotisch.

"Elsa..." klonk de stem, en Elsa's hart leek even stil te staan. Ze keek om zich heen, haar ogen gefocust op het nieuwe geluid. Ze bevond zich nog steeds in het warme water, maar nu in de centrale ruimte diep in de catacombes onde Arendelle. En de omgeving om haar heen was veranderd. Ze was omringd door een weelderige jungle, een levendige en sensuele natuur die ze al eerder had gevoeld. De lucht was dik met de geur van bloemen en exotische planten, en de atmosfeer voelde lichter, anders dan de zware, verzadigde energie van de tempel. De ruimte zelf leek te ademen met een nieuwe levendigheid.

Voor haar stapte Freyara het water in.

Elsa kon haar ogen niet van haar afhouden. Met Vyrisna nog steeds stevig achter haar, de handen van de godin rustend op Elsa’s schouders, kon ze geen kant op. Maar zelfs als ze had gekund, zou ze niet weg willen. Het aanzicht van Freyara, de godin van liefde en vruchtbaarheid, was hypnotiserend. De manier waarop ze door het water liep, elk van haar bewegingen gracieus en verleidelijk, maakte dat Elsa haar adem inhield. Freyara leek de ruimte te vullen met haar aanwezigheid, een goddelijke aura van macht en schoonheid.

Terwijl ze dichterbij kwam, smolt de kleding van Freyara’s lichaam af, alsof het in het warme water oploste. Op haar sieraden na stond de godin nu volledig naakt voor Elsa. Haar huid glinsterde in het zachte licht van de jungle, en Elsa zag haar in volle glorie. Freyara’s lichaam was een perfecte belichaming van goddelijke schoonheid en macht, haar vrouwelijke vormen sierlijk en krachtig tegelijkertijd. Elsa's blik gleed over haar, volledig gevangen door het aanzicht van deze godin die nu slechts op een paar stappen afstand van haar stond.

"We zijn zo trots op je... We zijn je zo dankbaar..." fluisterde Freyara, haar stem zwoel en vol bewondering. Haar woorden waren teder, maar er zat ook een diepte in die Elsa niet volledig kon bevatten. Freyara stapte nog dichterbij en boog zich naar Elsa’s hals. Ze kuste haar zachtjes, haar lippen warm en uitnodigend tegen Elsa’s huid. Een rilling liep langs Elsa’s ruggengraat. Freyara's handen vonden hun weg naar Elsa’s borsten, en ze greep ze stevig vast. Elsa kreunde zacht, haar hoofd viel achterover tegen de schouder van Vyrisna, die nog steeds achter haar stond.

Met een duivelse glimlach nam Vyrisna het over van haar zus. Haar handen gleden over Elsa’s lichaam, haar vingers vonden de zachte rondingen van Elsa’s borsten. Ze begon haar zachtjes te masseren, terwijl Freyara naar beneden zakte, kussend langs Elsa’s buik. Elsa’s huid tintelde onder elke aanraking, haar lichaam reageerde instinctief, overgegeven aan het genot dat de twee godinnen haar schonken. Freyara tilde voorzichtig een van Elsa’s knieën omhoog en boog zich verder voorover. Elsa’s lichaam was compleet schoongewassen door het water, alsof alle vermoeidheid en lust van haar was weggespoeld.

Nu stond Elsa tussen de twee godinnen in, hun handen en lippen op haar lichaam. Ze kon geen kant op, maar het maakte niet uit. Ze was gevangen tussen pure lust en goddelijke kracht, en ze wilde niets liever. Ze voelde de subtiele aanrakingen over haar huid, veel tederder dan de brute lust die ze zojuist had ervaren. Deze aanrakingen waren zorgzaam, liefdevol, en toch doordrenkt van verlangen. Elsa kreunde zacht, haar lichaam trillend onder de aandacht van de twee godinnen.

Freyara boog zich verder naar beneden, en zonder waarschuwing begon ze Elsa te beffen. Haar lippen en tong bewogen vaardig, maar zonder haast. Het was teder en sensueel, elk likje bracht Elsa dichter naar de rand van extase. Ze had niet dezelfde slangentong als Vyrisna, maar het resultaat was hetzelfde. Elsa voelde de intense opbouw van genot in haar onderbuik, en voordat ze het wist, bereikte ze een daverend hoogtepunt. Haar lichaam kromp samen terwijl het orgasme door haar heen golfde, haar kreunen vulden de ruimte. Ze kon niet anders dan zich volledig overgeven.

Freyara en Vyrisna keken stiekem naar elkaar terwijl Elsa climaxde, een glimlach van voldoening op hun lippen. Ze hadden haar gebracht waar ze haar wilden hebben – volledig overgegeven aan hen, hun macht en hun liefde.

Enkele momenten later zat Elsa op de koude, stenen rand van het bad, haar lichaam nog glinsterend van het water. Eindelijk kreeg ze de tijd om echt even bij te komen. Haar ademhaling werd rustiger, haar spieren ontspanden zich voor het eerst sinds wat leek op uren van onophoudelijke lust en overweldigende sensaties. Het water, dat eerder leek te pulseren met een goddelijke energie, kabbelde nu zachtjes tegen de rand, en het voelde vreemd om zo stil te zitten in een ruimte die net nog gevuld was met pure chaos en passie.

In de verte zag ze Freyara, die weer haar weelderige kleding droeg. De godin bewoog zich sierlijk door de ruimte, alsof ze volledig in haar eigen wereld was, druk bezig met vage rituelen en voorbereidingen die Elsa niet volledig kon bevatten. Het was duidelijk dat er een diepe, verborgen betekenis zat achter alles wat Freyara deed, maar Elsa begreep die nog niet. Ze kon alleen maar toekijken en zich verwonderen over de levendigheid van de ruimte in de catacomben. Het voelde steeds echter, bijna alsof het een eigen bewustzijn had. De muren leken te ademen, en de lucht om haar heen voelde warmer, rijker met magie.

Elsa voelde een zekere trots opborrelen. Dit kwam door haar, was ze ervan overtuigd. Ze had deze wereld opnieuw tot leven gebracht, de energie die hier rondzweefde was haar verdienste. Het gaf haar een onverwacht gevoel van voldoening, ondanks alle lustvolle chaos. Maar diep van binnen, in de schaduw van haar gedachten, klonk een klein, zwak stemmetje dat haar deed twijfelen. Was dit wel goed? Voor haar, nu in dit moment, voelde het overweldigend en machtig. Maar straks, voor Arendelle? Wat zou dit allemaal betekenen voor haar koninkrijk, haar volk? Ze kon de gevolgen niet voorspellen, en dat maakte haar nerveus.

De godinnen, Freyara en Vyrisna, leken Elsa’s twijfels nog niet te hebben opgemerkt. Ze hadden geen enkele reden om aan te nemen dat Elsa enig moment van onzekerheid voelde. Hoe ze deze beproeving had doorstaan, had hen niets anders dan trots gemaakt. Elsa had immers alles gegeven wat van haar werd gevraagd, en misschien zelfs meer.

Haar blik gleed naar achteren, naar de drie grote, zware deuren die zich in de muur bevonden. Een daarvan stond open – de middelste. Daarachter straalde een felrood licht, dat het silhouet onthulde van weelderige bomen en de contouren van een levendige tempel. In de verte zag ze nimfen en satyrs rondlopen. De wereld van Vyrisna was bevrijd, of zo leek het. Elsa wist het nog niet zeker. De vreemde energie die uit de open deur straalde, liet haar in verwarring achter. Maar wat ze wel wist, was dat deze wereld nu ook verbonden was met die van Freyara, hier in de catacomben. De deuren tussen hun realms waren open, en Vyrisna kon zich vrij bewegen door deze ruimte.

Elsa liet haar ogen naar voren glijden en zag Vyrisna, die voor een andere grote deur zat – de deur die leidde naar Arendelle. Deze deur had de kenmerkende luikjes, en inmiddels waren er weer meer van deze luikjes gevuld. Twee grote lullen hingen in de handen van Vyrisna, en een derde was diep in haar mond verdwenen. Elsa kon niet anders dan gniffelen bij het zien van de scène. Het was zo typisch voor Vyrisna, de godin van lust. Ze genoot er zichtbaar van, haar slangachtige tong kronkelde om een van de harde lullen heen, alsof ze het met een derde hand aftrok. Elsa zag hoe Vyrisna even omkeek en haar blik ving. Een speelse glinstering flitste door de ogen van de godin. Ze liet de lul in haar mond nog dieper zakken, tot de wortel, voordat ze hem hard liet komen. Vyrisna kreunde zachtjes, het zaad spoot in haar mond en over haar gezicht. Ze glimlachte verleidelijk, terwijl ze verderging met de andere twee lullen, die haast ongeduldig op hun beurt leken te wachten. Onvermoeibaar bleef ze doorgaan, alsof het nooit genoeg was.

Elsa kwam herboren overeind. De schok van het waterbad en de intense beproeving die ze net had doorstaan, hadden haar vermoeidheid volledig weggespoeld. Ze voelde zich sterker dan ooit. Haar ijzige magie straalde van haar af, en met een elegante beweging vormde ze een nieuwe jurk rond haar naakte lichaam. De stof leek te glinsteren als verse sneeuw, en de jurk accentueerde haar natuurlijke schoonheid. De jurk was karakteristiek voor Elsa: strak, met een meer dan degelijk decolleté dat haar lichaam prachtig omlijstte. Haar witblonde haren toverde ze in een verleidelijke vlecht, die ze over haar schouder liet vallen.

Met een vastberadenheid die ze eerder niet had gevoeld, zei Elsa tegen zichzelf dat het tijd was om te vertrekken. Ze had haar taak volbracht, ten minste voor nu. Freyara knikte naar haar, bijna achteloos, alsof dit slechts een formaliteit was. Ergens diep van binnen vroeg Elsa zich af of ze iets verkeerds had gedaan. Die nonchalante reactie van Freyara deed haar twijfelen. Maar ze liet het niet merken en liep langzaam naar de deur waar Vyrisna zich nog steeds met volle overgave over de lullen boog.

Vyrisna, nog steeds omringd door opgewonden mannen, moest even stoppen om Elsa door te laten. De godin van lust likte haar lippen, trok zich even terug van de dikke lul die ze net in haar mond had gehad, en zwaaide nonchalant naar Elsa terwijl ze haar doorgang gaf. Elsa stapte door de gang, die gevuld was met broeders van de kerk. Zeker wel een honderdtal mannen stond gehuld in hun gewaden, hun ogen brandend van verlangen, en hun gezichten verborgen in de schaduwen van hun kappen. Ze voelde hun opgewondenheid in de lucht hangen. Bang dat ze zich opnieuw aan haar zouden vergrijpen, versnelde Elsa haar pas. Ze wilde niet weer ten prooi vallen aan hun lusten, niet op dit moment. Niet na alles wat ze had doorstaan.

Pas toen ze eindelijk terug was in het kasteel, realiseerde ze zich hoe lang ze weg was geweest. Drie dagen? Had het echt zo lang geduurd? Ze keek naar buiten, naar de stad onder haar, en besefte hoe lang ze verdwenen was. Ze hoefde zich als koningin niet uit te leggen aan haar volk, dat wist ze. Maar er werd wel gefluisterd, vragen die in de lucht hingen. Wat was er aan de hand? Waar was ze steeds? En waarom zag ze er nu plots zo uitdagend uit, met haar strakke jurk, haar trotse houding en de nieuwe, bijna sensuele uitstraling die ze zo natuurlijk uitstraalde?

Elsa glimlachte in zichzelf. Ze wist wat er was gebeurd, maar niemand anders hoefde dat te weten. Dit was haar geheim. Voor nu.

-