Langzaam eindigde de droom en ik opende mijn ogen en keek recht in het vrolijke gezicht van Mandy. Ik wist waarom. Onze dochters waren vandaag jarig. Haar blik was zo leuk dat ik er om moest lachen. Ze zette mijn CI op mijn oor. ‘’Goedemorgen, lieverd!’’ Ze gaf me een intieme zoen.

‘’Nou, zo wil ik wel elke dag wakker worden, schoonheid. En goedemorgen.’’ Ik trok haar onverwacht boven op mij en hield haar stevig vast. Haar warme lichaam voelde altijd zo heerlijk tegen mij aan. Ik kreeg een kleine tik op mijn hoofd. ‘’Danny, je liet mij weer schrikken! Laat mij los. Onze kinderen zijn wakker.’’

‘’Twee minuten, alsjeblieft,’’ fluisterde ik.

Ze glimlachte lief en legde haar hoofd op mijn borst. Ik genoot altijd intens van dit moment. Na vijf minuten zuchtte ik tevreden. ‘’Ik hou van je, Mandy.’’

Ze hief haar hoofd op en plantte haar zachte lippen op de mijne. ‘’Ik ook van je, wurgbeer van me.’’

De geluidjes uit de babyfoon herinnerden ons dat onze meisjes jarig waren en we stapten het bed uit. We fristen ons even op in de badkamer en liepen terug naar onze slaapkamer om ons aan te kleden. Mandy trok een vrolijk zomerjurkje aan. Ik inspecteerde de kast en zag een roze t-shirt. Waarom niet, dacht ik. Ik trok het roze shirt aan met mijn lichtblauwe korte spijkerbroek eronder. Mandy knikte goedkeurend. ‘’Je ziet er weer leuk uit.’’

‘’Ik zie er toch altijd goed uit? Want als ik een shirt draag wat mij niet staat, had die niet in de kast gelegen. Daar zorg je wel voor.’’

Ze knipoogde. ‘’Jij snapt het.’’

Hand in hand liepen we de slaapkamer van onze dochters binnen. Lizzy en Lindsay waren allebei vrolijk, alsof ze wisten dat het een grote dag was voor hen. Ik pakte Lizzy en Mandy nam Lindsay in haar armen. ‘’Gefeliciteerd met jullie allereerste verjaardag!’’ riepen Mandy en ik in koor. We gaven onze dochters een kus. Ze keken ons met grote ogen aan en maakten wat kinderlijke geluidjes. Ik moest grinniken. Natuurlijk snapten ze niet echt dat ze jarig waren maar het bleef grappig om te zien hoe ze reageerden.

Eerst verzorgden we onze kindjes die vandaag meer aandacht kregen dan normaal. Ik maakte de woonkamer gereed voor vanmiddag. Buiten was het weliswaar mooi weer maar het was veel te warm om buiten te zitten. Mandy had zich gisteren flink uitgeleefd. De woonkamer was behoorlijk versierd met slingers en ballonnen. Ik vond het een beetje overdreven maar goed, als ze het leuk vond, wie was ik dan om dat te zeggen?

Om één uur arriveerden de eerste gasten. Het waren natuurlijk onze ouders. Toen ik de deur open deed, werd ik hartelijk begroet door mijn moeder en schoonmoeder. Daarna glipten ze snel naar binnen. Mijn zusje gaf mij een stevige knuffel en ging achter onze moeders aan. Ik grinnikte even om de vrouwen. De mannen waren een stuk rustiger en gaven mij een omhelzing. Toen ik de deur dicht wilde doen, zag ik een BMW van Max arriveren. Na de begroeting liet ik ze ook binnen. Ik zorgde voor de koffie. Terwijl ik daarmee bezig was, kwam onze vriendengroep via de achterdeur binnen. Nick kwam binnen met Stijn die inmiddels kon lopen. Ik ging op mijn hurken zitten en begroette de kleine man. Hij had een klein cadeautje bij zich voor onze dochters. Tom zat lekker knus in de draagzak van Elise. Hij was nog heel klein. Ook begroette ik hem. Ik stuurde iedereen naar de woonkamer. Ik had Mandy gezegd dat ze bij de kinderen mocht blijven. Gelukkig hielp lieve Lotte mij met drinken serveren.

Nadat iedereen voorzien was van drinken, had ik twee kleine taarten met allebei één brandende kaars op de tafel voor Lizzy en Lindsay gezet. Ik zorgde er wel voor dat de taarten niet te dichtbij stonden vanwege de kaarsen. Ik ging naast Lindsay zitten en keek Mandy aan.

‘’Nou, dan gaan we eerst een liedje zingen,’’ zei Mandy vrolijk. Iedereen zong mee en Lizzy en Lindsay begrepen er natuurlijk niets van wat er allemaal gebeurde. Ze vonden het zelfs niet leuk want ze begonnen te huilen. Lachend troostten Mandy en ik onze kinderen.

‘’Lindsay, zullen we die kaars uitblazen en dan kunnen we die lekkere taart opeten?’’ vroeg ik aan haar.

‘’Dat zou wel fijn zijn,’’ reageerde mijn vader. ‘’Ik heb wel een beetje trek.’’

Er klonk gelach in de kamer. Op het teken van Mandy bliezen we samen de kaarsen uit. De kaarsen werden verwijderd en Mandy sneed de taarten. ‘’Jij wil zeker het grootste stukje?’’ vroeg ze aan Frank.

Hij grijnsde breed. ‘’Dat zou erg gewaardeerd worden.’’ Mijn moeder zat met haar hoofd te schudden.

Toen we allemaal taart op hadden, was het tijd voor de cadeautjes. Lizzy en Lindsay kregen vooral veel kleine knuffels. Ze vonden het zichtbaar leuk. Het was ook een schattig moment toen Stijn zelf de cadeaus aan ze gaf.

De verjaardag van Lizzy en Lindsay was een groot succes. In de avond kwamen er een paar buren en vrienden langs maar toen was het alweer voorbij. Onder mijn gemopper ruimde ik belachelijk veel slingers en ballonnen op. Mandy moest lachen en omhelsde mij innig. ‘’Ik vond het vandaag een fijne dag.’’

Ik gaf haar een kus. ‘’Dat vond ik ook, schoonheid. Maar moet dat zo? Zo veel slingers en ballonnen?’’

Ze haalde met een glimlach haar schouders op. ‘’Ze worden maar één keer één.’’

‘’Ja, en wie moet al die troep opruimen?’’

‘’Jij,’’ antwoordde ze ondeugend.

Ik grinnikte even en drukte haar tegen mij aan. In haar ogen kon ik zien dat ze gelukkig was. Daar deed ik alles voor. Ik gaf haar weer een zoen, dit keer wat langer. Ze kreunde genietend maar maakte zich los van mij en gaf een pets op mijn billen. ‘’Er moet opgeruimd worden.’’

‘’Ja, ja, en onze kinderen liggen lekker te slapen. Het is oneerlijk verdeeld in de wereld,’’ mopperde ik maar eens, maar met een glimlach op mijn gezicht.

We waren anderhalve maand verder. Het was begin september. Anna en Lotte waren net terug van hun huwelijksreis in Amerika. Ze hadden een rondreis door Noord-Amerika gemaakt en waren bij Jasmijn op bezoek geweest. Elise was weer net begonnen met werken na haar zwangerschapverlof.

Ik was aan het werk in de winkel met Anna. Ze moest er even inkomen met werken na haar lange vakantie. Uiteraard plaagde ik haar daar regelmatig mee. Mandy kwam de winkel binnenlopen. ‘’Danny, Anna, komen jullie even naar het atelier.’’ We volgden haar naar de werkkamer. Anna en ik gingen zitten en Lotte kwam meteen ter zake. ‘’Er komt misschien een stagiaire bij ons werken.’’

‘’Ah, wat leuk!’’ reageerde Anna enthousiast.

Lotte glimlachte. ‘’Dat vinden wij ook. Ze heet Sofie en studeert voor modeontwerper.’’

‘’Hoe vaak komt ze hier?’’ vroeg ik.

‘’Dat weten we nog niet. Volgende week dinsdag komt ze hier voor een gesprek.’’

Ik knikte. ‘’Maar leuk dat er een stagiaire hier komt!’’

——-

Volgende week dinsdag waren we gewoonlijk weer aan het werk. Onze gedachten waren vooral bij de nieuwe stagiaire die vandaag zou komen. Iedereen was benieuwd naar haar. Ik had de klant net geholpen en zag weer een nieuwe klant binnenkomen. Ik liep naar haar toe. Ze was iets kleiner dan ik maar wat mij opviel was dat ze vrij mager was. Ze had echter wel een leuk, onschuldig gezicht met mooie zwarte haren. Ze was jong, richting twintig, schatte ik. Zou ze het zijn? vroeg ik me af.

‘’Goedendag, wat kan ik voor u doen. Ik wil u alvast zeggen dat ik slechthorend ben. Ik stel het op prijs dat u langzaam tegen mij praat.’’

‘’Hallo, ik ben Sofie,’’ zei ze keurig langzaam maar haar stem was behoorlijk zacht. ‘’Ik…’’

Ik onderbrak haar beleefd. ‘’Kunt u misschien wat harder praten?’’

‘’Oh sorry,’’ mompelde ze. ‘’Ik ben Sofie en kom hier voor een gesprek voor een stageplek.’’ Ze glimlachte verlegen.

‘’Ah, Sofie, wat leuk dat je er bent! We wisten dat je zou komen.’’ Ik stak mijn hand uit. Ze aarzelde een ogenblik en nam mijn hand uiteindelijk aan. Haar kneep was amper te voelen. Ze trok haar hand ook redelijk snel terug. Ik vond het een beetje vreemd maar ik liet niks merken. ‘’Mijn naam is Danny, en ik zal je naar onze bazinnen brengen.’’

Ze knikte en volgde mij zwijgend. Ze was best verlegen, had ik opgemerkt. Anna was bezig met de klant en Sofie schrok zich een hoedje toen ik onverwacht stopte met lopen.

‘’O, mijn excuses,’’ zei ik vlug. ‘’Dit is Anna, ze werkt hier ook bij ons.’’ Anna zag ons, excuseerde zich even bij de klant en liep op Sofie af. ‘’Hallo, u moet Sofie zijn?’’ vroeg ze vriendelijk. Ik zag dat de ogen van Sofie groot werden en het lichaam van Anna snel scande. Ik gniffelde inwendig.

‘’Ja, ik ben Sofie,’’ zei ze een stuk zelfverzekerder.

‘’Leuk dat je er bent,’’ zei Anna opgewekt. ‘’We maken straks wel kennis met elkaar. Ik ben even bezig met een klant.’’

‘’Is goed,’’ antwoordde Sofie.

‘’Kom, we gaan naar het atelier waar onze bazinnen werken,’’ riep ik vriendelijk. Sofie volgde me op een afstandje. Het leek alsof ze bang voor mij was. Of was ze gewoon verlegen? Veel tijd om na te denken had ik niet want ik was bij het atelier aangekomen. ‘’Mandy, Lotte, Sofie is er.’’

De dames draaiden zich om en stonden op. ‘’Ah, leuk dat je er bent, Sofie,’’ zei Lotte vriendelijk en schudde de hand van Sofie. Ook kreeg ze een hand van Mandy. ‘’Kom, we gaan naar de kantine om wat te drinken.’’ Ik ging terug naar de winkel.

Een uur later werden we opgeroepen of we bij de kantine wilden komen. Aangezien dat het bijna sluitingstijd was en dat er geen klanten waren, sloten we de zaak af. Anna en ik wandelden naar de kantine. Mandy, Lotte en Sofie kletsten vrolijk. Toen Sofie ons zag binnenkomen, was ze meteen stil.

‘’Zo, Sofie komt bij ons stage lopen!’’ zei Mandy. ‘’Ze volgt een BBL-opleiding. Ze gaat vier dagen bij ons werken. Dinsdag tot en met vrijdag. Maandag moet ze naar school.’’

‘’In de winkel of bij jullie in het atelier?’’ vroeg Anna nieuwsgierig.

‘’Allebei, maar vooral bij ons in het atelier. Daar leert ze het meeste,’’ antwoordde Lotte.

We knikten begrijpend. ‘’Wanneer begin je?’’ vroeg Anna aan Sofie.

‘’Over twee weken. Ik moet eerst naar school.’’

‘’Leuk, gezellig dat je bij ons komt werken. Maar let vooral niet op die vervelende man,’’ zei Anna met haar hoofd knikkend naar mij toe.

De dames lachten, Sofie deed het wat ingetogen. Lotte legde liefdevol haar hand op de arm van Sofie. ‘’Hij is wel heel lief hoor. Maar die twee mensen plagen elkaar nogal graag. Ze worden nooit volwassenen.’’ Sofie glimlachte.

Lotte had Sofie uitgelaten en we keken elkaar aan.

‘’Leuke meid,’’ zei Anna. ‘’Maar wel een beetje verlegen.’’

Ik knikte. ‘’Ja, dat heb ik ook gemerkt.’’

Lotte boog zich voorover en keek ons streng aan. ‘’En jullie gedragen je netjes, begrepen?’’

Anna en ik wisten dat ze bloedserieus was en we beloofden dat we het zouden doen.

‘’Maar hoe oud is ze eigenlijk?’’ vroeg ik nieuwsgierig.

‘’Eenentwintig,’’ antwoordde Mandy. ‘’Ze is nu in het tweede jaar van de opleiding.’’

‘’Eenentwintig? Ik had haar wel jonger ingeschat,’’ mompelde Anna.

Ik knikte instemmend. ‘’Maar ze begint best laat met haar opleiding, vind ik.’’

‘’Ja, ze heeft een aantal tussenjaren genomen,’’ antwoordde Lotte.

‘’Ah, oké,’’ zei ik. Omdat ze niets zeiden waarom, ging ik ervan uit dat ze ook niet wisten. We handelden de laatste zaakjes af en daarna gingen we naar huis.

In de auto keek ik Mandy aan. ‘’Wat is je eerste indruk van Sofie?’’

‘’Een lieve meid, maar wel een beetje verlegen,’’ zei ze. ‘’Maar ze is wel slim.’’

Ik knikte langzaam. ‘’Ik vraag me af waarom ze verlegen is. Ze ziet er best prima uit. Ze heeft dan wel geen rondingen maar ze heeft wel een leuk gezicht.’’

Mandy haalde haar schouders op. ‘’Misschien heeft ze geen leuke tijd gehad op de middelbare school. Je weet hoe de pubers kunnen zijn. Dus wees voorzichtig met haar.’’ De laatste zin zei ze met een serieuze toon.

‘’Geen zorgen,’’ zei ik. ‘’Je weet hoe ik ben.’’

Ze glimlachte lief. ‘’Ja, dat is waar. Nu snel onze kinderen ophalen. Ik heb ze gemist.’’

‘’En mij dan?’’ vroeg ik plagerig.

‘’Nee, natuurlijk niet, want ik hoef je niet te missen want we werken samen, sufferd.’’

‘’Eh, volgens mij werk je samen met Lotte.’’

Mandy zuchtte diep maar ik zag de glimlach op haar gezicht verschijnen.

Twee weken later, dinsdag, zaten we allemaal in de kantine. Ik zat lekker te kletsen met Kim. Ze had een moeilijke periode achter de rug gehad. Haar ex man en zij waren kort geleden gescheiden. Ze bleven wel samen vrienden vanwege hun kinderen. Kim vond het wel moeilijk want ze begreep er niets van. Ze dacht dat het goed ging tussen hen. Haar ex had toegegeven dat hij verliefd op iemand anders was. Het was een grote schok voor Kim. Ze had tijd nodig gehad om het te verwerken. Nu ging het redelijk goed met haar. Ze wilde vooral veel werken, wat ik natuurlijk heel goed begrijp. Ze had afleiding nodig. Nu zag ik haar af en toe vrolijk lachen. Dat was een goed teken. Ik had tegen haar gezegd dat als er iets was, ze altijd bij ons terecht kon. Dat vond ze heel lief van ons.

De deur ging open en Lotte kwam met Sofie binnenlopen. Het was de eerste dag voor Sofie. Ik kon zien dat ze best zenuwachtig was. We begroetten haar hartelijk en ze kreeg drinken van Lotte.

Sofie kletste met de meiden terwijl ik haar onopvallend observeerde. Ze droeg een spijkerbroek en een shirt. Ik kon nu goed zien dat ze helemaal geen rondingen had. Misschien een heel klein beetje. Haar armen waren best dun. Gelukkig had ze wel een mooi gezicht. Ze was gewoon een leuke vrouw.

Mandy, Lotte, Anna en ik hadden afgesproken dat Sofie de eerste weken in het atelier met Mandy en Lotte zou gaan werken om haar even laten te wennen. Bovendien wisten we niet of ze er klaar voor was om klanten te helpen.

De klok sloeg negen uur. We moesten weer aan de slag. Iedereen ging hun eigen weg. Bij de ingang zag ik al een paar klanten wachten, dus ik pakte snel de sleutel om de deur te openen. Anna en ik moesten gelijk aan de bak wat wij natuurlijk niet erg vonden. Voordat we het beseften was het alweer lunch. Ik had gehoopt om even met Sofie te kletsen. Tevergeefs, ze zat bij de meiden en keek mij amper aan, alsof ik er niet was. Ik haalde mijn schouders op en praatte met Irene.

Een uur voor de sluitingstijd hoorde ik iemand mijn naam roepen. Ik draaide me om en zag Sofie voor mij staan. ‘’Hoi, kan ik je ergens mee helpen?’’ vroeg ze verlegen. ‘’Mandy zei dat je misschien wat hulp kan gebruiken.’’

Ik keek blij. ‘’Ah, leuk, je mag mij wel helpen. In het laatste uur ruim ik vaak wat op of ik controleer of de kleren in de juiste rekken hangen. Het is wel handig voor mij als slechtziende.’’

Ze knikte. ‘’Wat moet ik doen?’’

‘’Zal ik je eerst een kleine rondleiding door de winkel geven? Ik zal je uitleggen waar de kleren horen te staan.’’

Ze knikte weer. We liepen de winkel rond en ik legde haar alles uit. Sofie bestudeerde de prijs-maat kaart. ‘’Wat betekent ‘GI” vroeg ze.

Ik glimlachte. ‘’Dat is de kleurcode. ‘GI” is grijs. Ik kan namelijk de kleuren moeilijk onderscheiden. Ik ben niet kleurenblind maar als twee kleuren een beetje op elkaar lijken, is het voor mij allebei hetzelfde. Donkerblauw kan voor mij zwart zijn.’’

Ze knikte. ‘’Ik snap het. Slim bedacht.’’

Ik grijnsde. ‘’Ja hé? En de prijs is ook goed leesbaar.’’

‘’Ja, dat is mij ook opgevallen. Wel fijn eigenlijk,’’ mompelde ze.

‘’Kom,’’ zei ik vrolijk en we liepen naar het andere rek. Sofie bleef op een afstandje van mij. ‘’Je mag wel wat dichterbij komen staan hoor. Ik bijt niet,’’ zei ik glimlachend.

Heel even aarzelde ze en schuifelde ze voorzichtig naar mij toe. Ze leek bang. Wat was er toch met haar? Zag ik er zo eng uit?

‘’Sofie, het komt goed, ik doe je niks, goed?’’ zei ik zacht.

Ze bloosde en wendde haar blik af. Ze speelde nerveus met haar vingers. Ik besloot om de ongemakkelijke sfeer snel te verbreken. ‘’Sofie, als ik tijd of zin heb, sorteer ik de kleding ook in de volgorde op de maten. Dat scheelt zoeken voor ons en de klanten. Zullen we dat doen? Jij begint aan de linkerkant en ik aan de rechterkant.’’

Ze kinkte. Ze was duidelijk blij dat ze afstand kon nemen van mij. Ik negeerde dat en begon met sorteren. Maar ik kon mijn hoofd er niet bij houden. Wat was er toch met haar? Ik kon haar het niet vragen. Nu nog niet. Ik keek via mijn ooghoek naar haar. Ze was geconcentreerd bezig. ‘’Je eerste dag zit er alweer bijna op. Hoe bevalt het je?’’ waagde ik een poging om een leuk gesprek te openen.

Ze schrok op en keek mij aan. ‘’Eh, ja, ik vind het hier leuk. Jullie zijn allemaal aardig.’’

Ik glimlachte. ‘’En wij vinden het ook leuk dat je er bent.’’

Ineens keek ze mij indringend aan, het was alsof ze mij onderzocht. Haar blik was intens. Ik knipperde verrast met mijn ogen. Sofie besefte wat ze deed en wendde haar blik snel af. Ik ging snel verder: ‘’Je wil dus modeontwerper worden?’’

‘’Ja,’’ zei ze terwijl ze de kleren aan het sorteren was. ‘’Dat heb ik altijd gewild.’’

‘’Zou je je eigen kledinglijn willen ontwerpen?’’

Ondertussen kwamen we steeds dichterbij en ik merkte dat ze expres langzaam deed met controleren. Misschien had ze meer tijd nodig om te wennen en ik besloot om haar te helpen. ‘’Sofie, je mag nu wel aan de overkant beginnen, ik maak het hier wel af.’’

Ik had het niet tegen de dovemansoren gezegd want ze liep vrijwel onmiddellijk om het rek heen en begon daar met sorteren. Ik kon er niets aan doen om zachtjes te grinniken. Het was best komisch hoe ze snel reageerde.

‘’Ja, het zou mijn ultieme droom zijn,’’ antwoordde Sofie op mijn vraag.

‘’Dan ben je hier op het juiste adres. Mandy en Lotte zijn erg goede ontwerpers.’’

Ze knikte. ‘’Ja, ik ben blij dat ik hier mag stage lopen. Jullie winkel is best bekend hier in Utrecht.’’

‘’Dat komt ook door dat wij twee bedrijven in een pand hebben. Twee vriendenbedrijven,’’ zei ik vrolijk.

‘’Ja, ik weet het,’’ mompelde ze. ‘’Daar heb je ervoor gezorgd, toch?’’

Ik keek op. ‘’Ja, dat was ik inderdaad. Hoe wist je dat?’’

‘’Van Lotte,’’ antwoordde ze kortaf.

Ik was klaar met het controleren en liep naar het volgende rek. Ik liet expres een stilte vallen, in de hoop dat ze zelf wat vragen wilde stellen. Als ik naar haar keek, wendde ze haastig haar blik af. Het duurde echter lang voor ik zelf mijn mond open deed maar ze was me net iets voor. ‘’Hoeveel zie je eigenlijk?’’

Ik keek haar vriendelijk aan. ’’Hoeveel procent is lastig te zeggen omdat er meer factoren spelen. Mijn contrast is slecht, vandaar de kleurcodes op de kaartjes. Mijn scherpte is gelukkig vrij goed, net als mijn gezichtsveld. Alleen in het donker zie ik echt helemaal niets.’’

Ze maakte oogcontact met mij. ‘’Ik vind dat je best veel ziet.’’

Ik grinnikte zacht. ‘’Dat komt ook door dat ik op bekend terrein ben. Ik weet alles waar ze staan. Daarom kan ik hier normaal lopen. Maar in een onbekende omgeving of op een drukke plek loop ik wat voorzichtiger. Dan kun je wel goed zien dat ik slechtziend ben.’’

Ik zag dat haar gezicht opklaarde. ‘’Ah, nu snap ik het. Ik vond het al vreemd.’’

Ik lachte vrolijk. ‘’Ja, dat geloof ik graag.’’

‘’Is het lastig?’’ vroeg ze voorzichtig.

‘’Wat is lastig?’’

‘’Om doof en slechtziend te zijn.’’

Ik humde. ‘’Ligt eraan. Natuurlijk heb ik wat moeilijke momenten. Maar ik kan accepteren wat ik heb. Ik moet proberen zoveel mogelijk van mijn leven te genieten. Zielig doen is geen optie want daar bereik je niets mee. Maar ik geef toe dat ik het af en toe moeilijk heb. Zeker als ik naar anderen kijk die alles kunnen doen wat ze willen. Maar goed, ik ben wel gelukkig. Ik heb een lieve vrouw en we hebben twee mooie dochters.’’

‘’Lukt het een beetje,’’ riep Anna opgewekt toen ze naast Sofie ging staan.

‘’Ja,’’ antwoordde ze. Haar stem klonk ietsje vrolijker.

‘’Heb je het naar je zin gehad?’’ vroeg Anna en ze hielp Sofie met de kleren sorteren.

‘’Ja, ik ben blij dat ik hier mag werken.’’

‘’Zijn Lotte en Mandy wel een beetje lief voor jou?’’

Sofie lachte. ‘’Ja, dat zijn ze zeker. Ze zeiden dat ze mij alles zouden leren.’’

‘’Dat is toch geweldig. Je komt toch wel af en toe bij ons werken in de winkel? We zijn veel leuker,’’ zei Anna ondeugend.

Sofie giechelde. ’’Ja, natuurlijk. Ik moet ook af en toe in de winkel werken. Dat hoort erbij.’’

Het was duidelijk dat Sofie zich goed voelde bij de vrouwen. Of lag het misschien aan mij? Nee, dat dacht ik van niet. Waarom zou ze bang voor mij moeten zijn? Misschien was ze gewoon verlegen als het om jongens en mannen gaat? Ik haalde mijn schouders op. Het kwam nog wel. Ze was hier nog maar net begonnen. Alles op zijn tijd, besloot ik.

Thuis aangekomen ging Mandy koken en ik verzorgde onze kindjes. Het was altijd feest met ze. Toen ik daarmee klaar was, droeg ik Lizzy en Lindsay tegelijkertijd in mijn armen. Ik had dit zo vaak geoefend dat het tegenwoordig vanzelfsprekend ging. Ik liep naar de keuken. ‘’Kijk hoe mama eten voor papa klaarmaakt,’’ zei ik tegen mijn dochters.

Mandy draaide zich lachend om, gaf wat aandacht aan de kinderen en ging weer verder met koken.

‘’Ja, papa heeft heel erg honger,’’ zei ik vrolijk tegen onze kindjes.

Lizzy riep ineens: ‘’Pa… pa!’’

Ik knipperde met mijn ogen en Mandy draaide zich vliegensvlug om. ‘’Wat zei ze?’’ vroeg ik aan haar.

‘’Ze zei papa!’’ riep ze verrukt.

Ik keek verrast. ‘’Echt?’’

Ze knikte enthousiast. ‘’Hey Lizzy. Zeg eens papa.’’

Lizzy keek haar moeder vrolijk aan maar zei niets.

‘’Papa… pa… pa…’’ zong Mandy tegen haar.

Lizzy bleef haar moeder stralend aankijken waardoor Mandy zachtjes moest lachen.

‘’Ma… na… ma…’’ riep Lindsay.

Mandy en ik keken elkaar geschokt aan. ‘’Zei ze mama?’’ vroeg ik.

‘’Bijna. Mijn god, hoe is het mogelijk? Onze kinderen zeggen de eerste woorden op bijna hetzelfde moment.’’

Ik lachte. ‘’Ja, ze blijven mij telkens verbazen. Geen wonder dat ze tweeling zijn. Ze reageren ook vaak samen hetzelfde.’’

Ze knikte en boog zich naar Lindsay toe. ‘’Hey lieverd, zeg mama. Ma… ma…’’

Lindsay legde haar handje op de wang van Mandy en keek haar met een lach aan maar zei geen woord. Mandy moest opnieuw grinniken. ‘’Jullie zijn ongelooflijk. Ik hou van jullie.’’ Ze kuste Lizzy en Lindsay.

‘’Mij niet meer,’’ zei ik en begon zogenaamd te huilen.

Mandy lachte en keek me verliefd aan. ‘’Mama houdt ook heel veel van papa.’’ Ze gaf me een intieme zoen.

‘’Papa! Mama!’’ riepen Lizzy en Lindsay tegelijkertijd.

We verbraken de kus. ‘’Oh my god!’’ riep Mandy geschokt. ‘’Ze zeiden het echt!’’ Ze keek onze dochters aan en begon te zingen. ‘’Mamaaa, papaaa, mamaaa, papaaa.’’ Ze danste erbij. Onze kinderen vonden het geweldig en maakten grappige geluidjes.

Ik rook iets. ‘’Mandy, het eten!’’

‘’O shit!’’ riep ze en rende terug naar het fornuis. Halverwege bleef ze plotseling staan en keek geschrokken naar onze meisjes. Ik zag dat Lizzy en Lindsay met grote ogen naar hun moeder staarden. Ik gniffelde. ‘’O, wee, als ze dat woord gaan zeggen.’’ Ik proestte het uit. Mandy keek me een beetje zuur aan en draaide zich snel om om het eten te roeren.

Tijdens het eten vroeg ik: ‘’Wat vond je van Sofie?’’

‘’Leuke meid. Heel leergierig en slim. Het was duidelijk te zien dat ze heel graag modeontwerper wil worden. Lotte en ik gaan haar alles leren,’’ antwoordde Mandy.

Ik proefde een roet in het vlees. Het was een beetje aangebrand maar het was prima te doen. ‘’Was ze nog verlegen?’’

‘’Nou, het viel best mee. Toen we eenmaal aan het werk waren, kon ze best gezellig kletsen.’’

Ik knikte en nam een hapje aardappelen.

‘’Bij jou ging het wat moeilijker zeker?’’ merkte ze op.

‘’Ja, best wel. Het lijkt alsof ze bang voor mij is. Toen we de kleren gingen sorteren, probeerde ze zo veel mogelijk afstand van mij te nemen. Ik was de degene die vragen stelt. Maar uiteindelijk stelde ze ook wat vragen over mijn handicap. Maar toen kwam Anna en werd Sofie wat vrolijker.’’

Ze humde terwijl ze nadacht. ‘’Misschien heeft ze weinig ervaring met de jongens. Ik weet het niet. Ze heeft het nog niet verteld. Maar Danny, geef haar de tijd. Het ligt niet aan jou.’’

‘’Ja, dat zal ik doen, Mandy. Ik zal rustig aan doen.’’

Ze glimlachte. ‘’Je bent lief. En hoe smaakt het vlees?’’

‘’Ik proef wat roet maar het is te doen. Volgende keer beter opletten, dame,’’ zei ik plagerig.

Ze keek verontwaardigd. ‘’Het is jouw schuld!’’

‘’Eh, volgens mij was je afgeleid door onze kinderen.’’

‘’Ja, en wie nam onze kinderen mee naar de keuken? Jij!’’

Ik lachte. ‘’Maar het was wel bijzonder dat onze meisjes hun eerste woorden zeiden.’’

Ze knikte enthousiast. ‘’En bijna op hetzelfde moment. Dat had ik echt niet verwacht.’’

‘’Het bewijst weer dat ze een eeneiige tweeling zijn,’’ zei ik glimlachend.

Na het eten ruimde ik de boel op en Mandy bracht de kinderen naar bed, niet voordat ze zoentjes van mij kregen. Toen we klaar waren, gingen we lekker op de bank hangen.

Mandy kreeg een appje. ‘’Hm, Danny, Lotte komt er zo aan.’’

Ik fronste. ‘’Waarvoor?’’

‘’Geen idee, we zien wel. Ik ga koffie zetten,’’ zei ze terwijl ze overeind sprong.

Nog geen vijf minuten later hoorde ik de achterdeur open- en dichtgaan. Lotte kwam de kamer rustig binnenwandelen en zag me languit op de bank liggen. ‘’Zo, luiwammes, lig je lekker?’’

‘’Heerlijk, kom eens hier, schoonheid.’’

Ze ging naast me staan en boog zich voorover om mij te knuffelen maar ik trok haar boven op mij. Ze slaakte een gilletje van schrik. ‘’Danny! Idioot!’’

Ik grinnikte en knuffelde haar lekker stevig. ‘’Mmm, je ruikt lekker, Lotte.’’ Ik drukte mijn neus in haar hals.

Ze kreunde. ‘’Danny, laat mij los!’’

‘’Komaan, laat mij genieten. je bent lekker warm. Volgens mij heb je gedoucht.’’

Ik hoorde haar zachtjes lachen. ‘’Je bent echt een mafketel, maar vooruit, eventjes dan.’’

Mandy kwam met een dienblad binnenlopen en was niet verrast toen ze ons zag want ze had het gehoord vanuit de keuken. ‘’Sjonge jonge, Danny, volgens mij heb je nooit genoeg aan vrouwen.’’

Ik grijnsde breed. ‘’Van Lotte zal ik nooit genoeg krijgen. Ze ruikt heerlijk!’’

Lotte keek me glimlachend aan en gaf me een vlugge zoen op mijn lippen. ‘’Laat me nu los, gek.’’

‘’Nog een zoen,’’ plaagde ik haar.

Ze gaf me een korte zoen.

‘’Iets langer!’’

Ze rolde met haar ogen en zoende mij wat intiemer. Ik kreunde zacht. ‘’Dat is beter.’’ Ik liet haar los en ze ging rechtop zitten.

Mandy gaf de koffie aan ons. ‘’Nou, wat brengt jou hier, Lotte?’’

Ze werd serieus. ‘’Nou, zoals jullie weten, is Anna aanstaande vrijdag jarig. Ik wil graag iets aan haar geven. Tijdens onze huwelijksreis had Anna mij verteld dat ze nog een fantasie had. Ze wil graag één dag op pad gaan met Danny en dan alles bepalen wat ze wil doen.’’

Mijn mond viel open van verbazing en Mandy schoot in de lach. ‘’Typisch Anna,’’ hikte ze.

Ik keek Lotte ongelovig aan. ‘’Bedoel je dat ik alles moet doen wat ze zegt?’’

‘’Ja, zoiets,’’ lachte ze om mijn blik.

‘’Dus ik ben zeg maar een lopend hoertje van Anna?’’

Lotte en Mandy gierden het uit van het lachen. ‘’Ja, inderdaad, zo kan je het noemen.’’

Ik wachtte geduldig tot de dames uitgelachen waren. ‘’Even serieus, Lotte, wat moet ik me daarbij voorstellen?’’

‘’Anna wil graag met jou op pad gaan, in de stad bijvoorbeeld. Daar gaan jullie misschien wat stoute dingen doen,’’ antwoordde Lotte die opnieuw moest giechelen.

‘’Ik weet het niet,’’ mompelde ik aarzelend.

‘’Oh, is mijn Danny een beetje bang?’’ plaagde Mandy me. Ik gromde iets.

‘’Danny,’’ zei Lotte serieus. ‘’Je vertrouwt Anna toch? Ze zou nooit dingen doen die je niet wilt.’’

‘’Ja, dat is waar ook,’’ gaf ik toe. ‘’Maar wat gaat er gebeuren?’’

‘’Dat kan ik je niet vertellen, anders is het niet spannend meer,’’ glimlachte Lotte ondeugend. ‘’Maar ik heb tegen Anna gezegd dat jouw kont verboden toegang is.’’

Ik keek op. ‘’Kijk, daarom hou ik ook van je, Lotte.’’

Ze glimlachte. ‘’Wil je dat doen? Volgende week zondag is ze vrij. Ik heb het liefste dat jullie het zo snel mogelijk doen omdat Anna en ik binnenkort willen beginnen met kinderen. Dat zijn we eigenlijk al, maar we zijn nog niet aan de beurt. Het gaat niet zo lang meer duren. Straks moet ze dus stoppen met de pil. Nu kan het nog.’’

Ik haalde mijn schouders op. ‘’Ach, waarom niet! Het lijkt me wel spannend. Anna kennende zal er wel iets leuks gebeuren. Maar alleen als mijn meisje het goed vindt, natuurlijk.’’

Mandy knuffelde me. ‘’Natuurlijk vind ik het goed, lieverd. Ga maar lekker op stap met Anna.’’

Lotte omhelsde ons. ‘’Dank jullie wel. Anna zal erg blij zijn.’’

‘’Ik hoop dat ik er geen spijt van krijg,’’ mompelde ik waardoor de dames moest giechelen.