Ik ben Bregje, 16, bijna 17. De oudste dochter van lakenkoopman Peter Peterszoon van Heeke en zijn vrouw Helena.

Ik kom aan bij de hofstede van mijn schoonvader, Johann Borger Venterink. Ben vermoeid, smerig van de lange reis maar ook opgewekt en blij door wat ik mee heb gemaakt tijdens mijn reis. De reis die begon op de jaarmarkt in 1698 in het stadje waar ik geboren ben, Oldensale.

Het is net donker als ik aan de poort rammel. De honden slaan aan. Ze snuffelen onder de poort door en registeren bekend volk. Het luikje gaat open en ik kijk in de wat bange ogen van Johan. “Oh gelukkig jij bent het” hoor ik hem opgelucht zeggen en de poortgrendels schuiven weg. “Je bent laat meisje. Je had ook erg slecht weer.” Ga je maar gouw verschonen en een plekje zoeken bij Jootje en het vuur.” Jootje is eigenlijk ook Johann en de zoon van. Zijn moeder heeft hem de bijnaam gegeven bij zijn geboorte omdat nu twee maar toen zelfs drie Johannen in huis erg veel spraakverwarring opleverden. Jootje is mijn één jaar oudere echtgenoot en vader van ons zoontje, ook Johann maar we noemen hem Hanne. Voor hem, hij is mijn grote zonde en grote liefde, heb ik het bruisende stadsleven van Oldensale op moeten geven om op deze Westfaalse hoeve mijn dagen te slijten. Nadat ik Hanne heb geknuffeld schuif aan bij de haard naast Jootje, op zoek naar warmte. Het vuur doet zijn best maar het blijft koud. Tegen hem aankruipen doe ik niet. Jootje heeft geen belangstelling voor me of en wat ik heb gedaan de laatste dagen. Schoonmoeder Komt met twee kruiken en stuurt me naar de bedstee. Jootje volgt me direct en kruipt ook de bedstee in,hier heeft hij wél belangstelling voor me…. Bijna elke avond is het hetzelfde; voordat ik de deken over me heen kan trekken ligt Jootje al op m’n rug. Zijn vingers schieten voor de verandering in mijn openingetje en ik hoor hem snuiven. “Je hebt geneukt op de kermis” sist hij in mijn oor. “Nee” antwoord ik naar waarheid en denk terug aan de afgelopen overnachting, onderweg… “Hoererij!” Gromt hij in mijn nek. Zijn gemak wordt hard in me gedrukt en hij gaat dan als een razende tekeer. Schijnbaar windt het hem op. Mij totaal niet. Met drie harde beuken tegen mijn billen mij voel ik zijn zaad in me schieten. Even houdt hij zich in maar opnieuw begint hij te beuken tegen mijn billen. Gelukkig is het nu erg nat in me en voel ik er niet veel meer van. Een traantje biggelt langs m’n wangen. Niet van de pijn maar van het gemis. Het kan zó fijn zijn om je met elkaar te verenigen, het kan zo harmonieus zijn heb ik afgelopen nacht geleerd. “Ik zal je” gromt hij in mijn oor. Opnieuw spuit hij in me. Hij heeft mijn lichaamsopening schijnbaar gemist afgelopen week en weer ramt hij er op los. Mijn hoofd stoot inmiddels tegen de houten wand. Hijgend komt hij voor de derde keer, rolt meteen van me af en trekt de deken omhoog. Ik lig stil naast mijn echtgenoot die een natte plek onder mij heeft achtergelaten. Ik haat hem maar ik heb het zelf laten gebeuren. Het is mijn lot…

Het begon dus allemaal op de jaarmarkt een jaar geleden…

Het wordt lente en de eerste wolleveringen zijn al weer binnen. “Wil jij de bedden in het gastenhuis luchten en opmaken? We krijgen bezoek!” Weer een wolhandelaar. Mijn moeder regelt alles in huis, mijn vader is als lakenkoopman druk en best wel veel weg. Is hij thuis dan is het een komen en gaan van mensen. Eigenlijk regelt moeder álles, ook wat zaken betreft. Ze is slim en bijdehand en dat maakt mijn vader een goede koopman. Samen zijn ze gelukkig in hun huwelijk. Dat is bij mijn vriendinnen thuis vaak niet zo. Echtgenotes en kinderen, vooral dochters worden als voetveeg behandeld en slaag is meer regel dan uitzondering.

Ik maak de luiken open en lucht de bedsteden van het gastenverblijf. Het klinkt mooier dan het is. Achterin de wolschuur is een afgescheiden ruimte waar twee bedsteden zijn ingericht. Via de achterplaats kun je er komen. Boeren en rentmeesters kunnen de nacht bij ons doorbrengen als ze de wol aan ons willen verkopen. Ma kookt een goed maal voor ze en de wijn vloeit rijkelijk, bij de gasten. Pa krijgt verdunde wijn om hem helder te houden. Zo paaien ze de verkopers en betalen ze nooit te veel.

Ook zorgen ze er voor dat vrouwen van lichte zeden de weg naar het gastenverblijf weten te vinden. Vader beloont deze dames goed. “Als je niet meer hebt dan je lijfgoed kun je alleen met je lijf je geld verdienen.” Hij, wij varen er wel bij en deze dames min of meer ook. Ik ben ze wel eens tegengekomen als ik op tijd het gastenverblijf wilde schoonmaken. Soms nog naakt, liggend in de bedstede, de borsten rood van de opwinding en opgedroogd zaad op hun buik en dijen.

Een keer waren ze nog bezig… zonder ze te storen ben ik stilletjes de wolzolder opgekropen en heb tussen de kieren van het plafond gegluurd. Zij lag op haar rug op het tafeltje met haar benen wijd,haar nachthemd boven haar borsten, haar handen om haar knieën. Het gemak van de rentmeester schoof in en uit haar. Ik lag op mijn knieën te kijken. Zij lag eigenlijk in dezelfde houding maar dan op haar rug. Ik tuimelde in gedachten naar beneden en voelde ook een kriebeltje daar waar die man zijn gemak in stootte. Zou dat bij mij ook…? Ik verzit iets om mijn hand daar te krijgen waar het kriebelt. Met mijn vinger streel ik. Het voelt anders dan dat ik me daar was. Het is een beetje nat daar, glad ook… mijn vinger glijdt er tussen. Mijn adem schokt, mijn lichaam ook… opnieuw probeer ik, het voelt lekker. Ik kijk naar beneden en het gezicht en de borsten van het meisje zijn rood en ze hijgt. Ze kromt haar rug, schokt en kreunt. De rentmeester stoot in hoog tempo en stopt plotseling. Zijn gezicht draait hij naar me toe. Zij ogen gaan open. Ik schrik en trek mijn gezicht weg van de kier. Zou hij mij gezien hebben? Ik hoor geschuifel onder mij. Opnieuw gluur ik voorzichtig. Het meisje ligt met haar ogen gesloten nog steeds wijdbeens op tafel. Ze hijgt en uit haar openingetje stroomt witte vloeistof. Ik herken dat van de stier en de beer als die…

In de verte roept moeder mijn naam. Ik moet helpen met ontbijt. Stil kruip ik de zolder af. Ik tel… We hebben bezoek, dan vader, moeder, mijn twee zusjes en twee broertjes, we hebben een meid en de 3 knechten… met mezelf er bij 12 opvreters. Gehaast loop ik naar de keuken om de pap te gaan maken en de boterhammen te snijden. Ik voel me nu licht in mijn hoofd en trillerig. De pap brand me bijna aan… als ik vader het eten breng zit die rentmeester er ook. Ongemakkelijk serveer ik het eten. Herkent hij mij??

De hele dag hou ik me met huishoudelijke zaken bezig. Als ik ‘s avonds samen met mijn zusjes moe in de bedstee lig denk ik weer aan wat zich voor mijn ogen in het gastenverblijf heeft afgespeeld.

Zo, liggend in het donker zie ik het weer allemaal gebeuren. De man, het blote meisje. Het in en uitpompende gemak… ik streel mezelf over mijn hemd. Die man streelde haar blote borsten. Langzaam schuif ik mijn hemd omhoog. Als de zoom hoog genoeg is schuif ik mijn handen er onder. Ze strelen mijn blote dijen en schuiven daarna het hemd van mijn buik af. Twee handen op mijn blote buik… het voelt heerlijk. Mijn hemd moet nog hoger en mijn handen schuiven het over mijn borsten. Zo groot zijn die nog niet Maar ze voelen heerlijk. De meid, Anna, heeft best grote borsten. Mannen kijken naar haar als we samen naar de markt lopen. Mijn handen glijden weer naar beneden daar waar het vanochtend zo lekker voelde. Ik streel langs het spleetje. Het glijdt nog niet zo als vanochtend. Ja wat deed die man ook al weer?? In mijn gedachten zie ik hem weer staan. Zijn gemak in het meisje. Eén voor één trek ik stil mijn knieën op. Ik voel opnieuw en mijn spleetje is wat open gaan staan. Zo streel ik langs de binnenkant. Een zacht kreuntje ontsnapt aan mijn lippen. Het voelt vreemd maar lekker! Mijn vingers gaan op zoek naar de opening waar die man hem instak. Voorzichtig voel ik en vind mijn opening. Aarzelend probeer ik. Eén vinger druk ik er in. Het voelt warm en nat… mijn duim glijdt over mijn buik en streelt over de lipjes. Zijn ze nu dikker. Opnieuw voel ik. Ik voel allemaal kriebels in mijn buik! Mijn duim gaat opnieuw over de lipjes. Oh wat lekker en streel er een paar keer langs. Ik hoor mezelf zachtjes hijgen. Opnieuw doe ik het en ik tril en zweet. Ik kan het niet weerstaan en opnieuw…. Mijn hoofd spat uit elkaar, mijn lichaam trilt en schokt. Ik sla mijn armen om mijn knieën en rol op mijn zij. Mijn hart bonkt in mijn borstkas en ik hijg na. Verdwaasd van wat mijn lichaam deed lig ik opgekruld. Het voelde zó…. Mijn lichaam komt tot rust en ik zak weg in een diepe droomloze slaap.

Ik word wakker van gegiechel. Nog half slapend vraag ik me af wat… M’n zusjes kijken naar mijn blote lichaam realiseer ik me. Snel trek ik mijn hemd weer fatsoenlijk en stap uit de bedstee. De dagelijkse dingen wachten. Na het ontbijt gaan Anna en ik inkopen doen op de markt. Anna staat al achter op het plaatsje op me te wachten. Jaloers kijk ik naar haar borsten. Haar hemdje heeft ze strak naar beneden getrokken en haar lijfje Is strak dichtgeregen. Twee flinke bollen puilen er bovenuit. Mijn blik laat haar glimlachen. Ze trekt me achter de wolschuur, uit het zicht van het huis. De veter van m’n lijfje ontspant… mijn hemd wordt strak getrokken evenals de veter van mijn lijfje. “Adem eens goed uit?“ vraagt ze. Ik doe wat ze zegt en mijn adem wordt me ontnomen. “Zo, we kunnen” en ze opent de achterpoort. In de spiegeling van de kleine hobbelige raampjes zie ik mezelf. Wat ik aan tietjes heb puilt uit m’n hemdje, m’n taille is ook mooi slank zo.

Op weg naar de markt verdraaien diverse nekken zich. Natuurlijk om Anne maar ook ik voel dat er met andere ogen naar me wordt gekeken… begerig, hongerig, geil soms. Anna lacht naar elke man. Ik ben wat selectiever en hou het bij jongens van mijn leeftijd. Later begrijp ik dat dames van lichte zeden zich zo presenteren…

Zo kabbelt de lente voort en de zomer volgt. In de herfst lopen de gemoederen op. De jaarmarkt!! Vijf dagen is Oldensale het middelpunt van de streek. Op de vierde dag komen traditiegetrouw de huwbare deerntjes flaneren op de markt. Dit jaar mag ik voor het eerst ook mee!

Tijdens de jaarmarkt hebben we altijd wel gasten. Dit jaar een Westfaalse boer en zijn zoon. Als Anna en ik naar de markt willen verzamelen we weer achter de wolschuur. De zoon komt naar buiten. “Ehh, mag ik met jullie meelopen?” Vraagt hij bedeesd. “Tuurlijk” schatert Anna en steekt haar arm door de zijne. “Jij ook” moedigt ze me aan als we op straat lopen. Onwennig steek ik mijn arm door de zijne. Zijn grote lichaam stoot af en toe tegen me aan. Zo dichtbij een jongen ben ik nog nooit geweest! Ik voel mijn gezicht rood aanlopen en Anna giechelt als ze het ziet.

Op de markt zijn we Anna snel kwijt. Ik kijk de jongen aan. “Hoe heet je” vraag ik belangstellend. “Johann, net als m’n vader. Men noemt mij meestal Jootje.” Hij koopt twee pullen en staan in de drukte het bier te drinken. Hij kijkt om zich heen en heeft weinig aandacht voor mij. “Waar kom je vandaan?” Vraag ik. “Van Limbeck” antwoord hij afwezig. “Eén dag gaans naar het oosten.” Eén dag lopen! Dat is ver weg. Mijn wereld is niet veel groter dan Oldensale en directe omgeving. “Mijn vader is heereboer. Ik ben zijn opvolger.” Hij heeft nu iets meer aandacht voor mij. Zo, van boven kijkt hij me tussen mijn tietjes. Zijn pul is leeg. “Kom, dansen.”

We sluiten aan bij de hossende menigte. Jootje leidt me bij de dans die ik niet ken. Anna heeft een magere boeren pummel aan de arm en lacht. Ik kijk naar Joon. Hij is best wel een mooie jongen. Stil kijkt hij terug. Andere meiden proberen zijn aandacht te trekken. Hij let alleen op mij. Zou hij… en kijk om me heen. Veel mensen kijken naar ons, naar het dansen. Ik voel me gevleid maar ook bekeken. Mijn vader is best een rijke, belangrijke man in de stad. Ik ben zijn oudste dochter.

Jootje trekt mij van de dansvloer en bestelt nu een pul wijn voor me. Dat drink ik nooit. Langzaam neemt de wijn mijn gedachten over en laat de wereld rose kleuren. Opnieuw gaat het de dansvloer op. De dans is opzwepender en je moet je partner zoenen als je wisselt. Ik vind het eng maar Jootje houdt me scherp in de gaten. Als ik weer in zijn armen beland leidt hij me weg van de dansvloer. Opnieuw koopt hij wijn. Het zal wel zo horen en begin ook aan deze pul. Ik sta te wankelen en Jootje ziet het. Zijn arm steekt hij door de mijne en baant zich een weg uit de menigte. “Waar heen?” Vraagt hij. Ik wijs op een steeg. “Dat is… de kortste weg.” Kan ik nog uitbrengen.

In de steeg staan her en der mensen. Mannen, vrouwen, heb geen benul van wat ze doen. “Hier, hier heen” leid ik Jootje. Het wordt rustiger met mensen. Ik stop even om bij te komen. “Gaat het” en Jootje pakt me stevig vast. “Alles, alles draait. Hij zet me op een vensterbank. Ik kijk in zijn donkere ogen en hij zoent me op mijn lippen. Een kriebeltje schiet naar mijn onderbuik. Zijn handen gaan langs de blote huid van mijn dijen, mijn rok dwarrelt omhoog, een stekende pijn in mijn onderbuik… ik realiseer me dat ik ontmaagd ben. Verdwaasd hang ik in jootje’s armen en beukt hij in me. De pijn ebt weg en plotseling stopt hij. Hijgend staat hij tegen me aan geleund. Het begon net lekker te worden.

Hij tilt me van de vensterbank en wankel sta ik naast hem. Stevig steekt hij zijn arm door de mijne. “Die kant op?” Wijst hij. Ik knik en we lopen naar huis. Op het plaatsje nemen we afscheid, hij zoent me ter afscheid ensluipt het gastenhuis in. Ik loop door en open voorzichtig de keukendeur.

Als ik me omdraai zit moeder aan tafel. Stil wil ik doorlopen maar ik heb steun nodig. De stoel verschuift als ik er op steun. “Je hebt te veel gedronken. Kom eens hier?” Met steun van de tafelrand beweeg ik me richting moeder. Voordat ik het door heb voelen haar koude vingers aan mijn lipjes en schieten even mijn openingetje in. Mijn benen schokken van schrik en gevoeligheid. Ze ruikt aan haar vingers. Moeder kijkt me doordringend aan. “Je hebt gemeenschap gehad. Met wie” vraagt ze en verbaasd kijk ik haar aan. Met wié. Vraagt ze opnieuw. “Jo, Jootje…” tevreden kijkt ze me aan. “Goede partij. Morgenochtend ga jij op tijd het gastenverblijf kuisen, of ze er nog zijn of niet. Daarna ga je je onderrok wassen. Slaap lekker.

Ik kruip naast m’n zusjes onder de dekens. Alles draait…

Ik wordt wakker als m’n zusjes over me heen klauteren. Nog wazig van de wijn begin ik met Pap maken. “Jij zou schoonmaken” zegt ma als ze binnen loopt. “Ik maak de pap af.” verbaasd kijk ik haar aan. Pap maken doet ze nooit! “Hup” en tikt met een brede glimlach tegen m’n billen. Ik pak schoonmaakspullen en ga naar het gastenverblijf. De luiken van de bedsteden zijn dicht. Rustig begin ik met poetsen. Ik hoor gerucht uit de dichtstbijzijnde. Eén deur gaat pen en de slaperige kop van Jootje steekt naar buiten. Half slaperig kijkt hij me aan. “Je bent er vroeg bij” fluistert hij. Hij gooit zijn benen over de rand en gaat zitten. Ik voel zijn hand om mijn arm en hij trekt me naar zich toe. Mijn evenwicht is nog niet optimaal en val ruggelings tegen hem aan. Hij pakt me vast om mijn buik zoent in m’n nek. Zijn handpalmen omvatten mijn borstjes. Van schrik haal ik diep adem. “Je bent lekker” fluistert hij. Door mijn hemd knijpt hij in mijn tepeltjes. Mijn adem schokt. “Lekker?” Jootje wacht het antwoord niet af en drukt me voor zich uit. Ik voel zijn gemak tegen mijn billen. Met zachte dwang drukt hij me voorover op het tafeltje. Mijn rok wordt op m’n rug getrokken. Ik voel vingers langs mijn lipjes glijden en dan… zijn gemak drukt hij in me. “Ohhh?” Kreun ik verrast. Jootje heeft schijnbaar meer tijd en zet een rustig tempo in. In een flits zie ik mezelf op tafel liggen door de spleet boven me; blote billen waartussen een stijve heen en weer beweegt. Het duurt niet lang dat ik voel dat hij klaar komt. Ik hoor een luikje van de andere bedstee open gaan en weer sluiten. Zijn vader?

Mijn rok wordt weer over mijn billen getrokken en ik krijg een zoentje in mijn nek. Ik hoor Jootje zijn kleren aantrekken. Ik lig een soort van versteend op tafel. De luikjes van de andere bedstee gaan ook open. Ik richt me op en afwezig begin ik te poetsen. Er lekt wat langs mijn been… Ik realiseer me; wegwezen!

Zonder uitleg loop ik het gastenhuisje uit en in een opwelling loop ik de poort door. Even weg hier! Door steegjes loop ik naar de oostwal. Daar plof ik op een muurtje. Het is koud maar voel het niet. Ik voel dat de gebeurtenissen afgelopen nacht en vanochtend wat betekenen. Ik staar naar de De zonsopgang in het oosten laten een waterig zonnetje zien. Die rolt oranje de wereld in.

Ik voel een hand op mijn rug. “Hier zit je. Je bent koud. De cape van Vader glijdt om mijn rug en hij zakt naast me op het muurtje. Het is fijn zijn warmte te voelen. “Jootje wil met je trouwen. Ik ben een bruidsschat overeengekomen met hem en zijn vader. Je krijgt een goede echtgenoot en een fijn nieuw thuis.” Ik voel onsdanks vaders cape m’n lichaam door en door koud worden. Dat is zou trouwen staat buiten kijf. Dat ik me door Jootje heb laten schalken en mijn moeder mij in zijn armen heeft gedirigeerd… ik snap het maar mijn lichaam komt in opstand. Uit het niets wordt mijn maaginhoud mijn mond uitgeperst. “Dat lucht op” reageert vader. “Er wordt geen beste wijn op de jaarmarkt geschonken.” Kom, je aanstaande wacht. Vader pakt mijn hand en zo lopen we naar huis. Zo, hand in hand voel me even weer 8 jaar oud… wás ik nog maar zo oud…

Als ik binnenkom gaat Jootje op zijn knie. Of ik hem wil trouwen. Ik hoor mezelf “ja” zeggen en weet waarom. Een nee zou de relatie met de herenboer verslechteren, mij waarschijnlijk in een oude vrijster of ongehuwde moeder veranderen met alle schande van dien. Ook zullen ze voor mijn zusjes later een passende partner willen vinden wat ze ook nog een behoorlijke bruidsschat zal kosten. Ik heb geen keus, wé hebben geen keus…

Maandagmorgen… ik vertrek. Langzaam zie ik in de schemer de wallen en de poort van Oldensale verdwijnen. De afgelopen drie dagen zijn in een roes voorbij gegaan met als ‘hoogtepunt’ ons ja woord in de dankdienst van de jaarmarkt. We waren niet de enige zoals gebruikelijk op de zondag na de jaarmarkt.

Nu zit ik op de postkoets die ons naar Bentheim gaat brengen. Schoonvader kon nog een plekje binnen vinden, Jootje en ik zitten buiten op het bankje. Steeds minder herken ik in het landschap. Het stemt me treurig maar maakt me ook nieuwsgierig.

Het landschap verandert langzaam en in de verte doemt de burcht van Bentheim op. Imposant toornt hij boven het landschap uit.

Vanaf daar gaat het lopend verder naar de boerderij.

Aangekomen wordt het een feestje. Jootje is getrouwd!!! We worden gefeliciteerd door familie en personeel.

Moe van alle indrukken kruipen we de bedstee in. Jootje is nog niet te moe. Hij begint aan me te plukken en zoent in m’n nek. Ik moet er aan wennen, een man naast me in bed. Verwachtingsvol draai ik op mijn rug. De blaker brandt nog en Jootje slaat de deken terug strelend gaat zijn hand over m’n lichaam maar het is nog niet genoeg. De zoom van mijn hemd wordt omhoog geschoven en Jootje kijkt. Ik voel me bekeken en wil m’n hemd weer terugtrekken. Een pets op mijn wang! Beduusd lig ik… zijn vingers gloeien na op m’n wang en voel ze nu over mijn naakte lichaam gaan. Her en der wordt er geknepen. Het lijkt wel een veekeuring.

Ook Jootje schuift zijn hemd omhoog en ik zie zijn verstijfde gemak. Even maar want hij draait op me, drukt mijn dijen uit elkaar en voel zijn gemak me binnendringen. Zijn gezicht hangt boven de mijne. Ik schaam me, sluit mijn ogen en draai mijn hoofd weg. “Kijk me aan!” Sist hij. Verbaasd en bang voor represaille draai ik m’n hoofd terug. Ik kijk hem strak aan. Met zijn gemak begint in me te stoten. Het is nog wat gevoelig en ik probeer zijn heupbeweging wat te temperen maar Jootje stoot extra hard. “Je bent van mij, je bent nu van mij” fluistert hij in zijn stotende ritme. Kippenvel trekt over mijn rug. Ik weet dat hij gelijk heeft, op 1 week na. Vader heeft bedongen dat ik elk jaar met de jaarmarkt naar Oldensale moet komen. Ik kijk er nu al naar uit…

Het leven op de boerderij valt me zwaar. Het werk is eentonig en ik ben er niet in thuis. Elke avond kruip ik doodmoe de bedstee in. Jootje volgt me vaak direct. Zonder uitzondering duikt hij meteen op me, zijn stijve gemak paraat. In het begin sputterde ik nog tegen maar dat liep op een gevecht uit. Ik verloor….

Een paar weken later blijft m’n maandstonde uit. Ik ben zwanger. Jootje raakt me niet meer aan, bang om het nageslacht te verliezen. Geen idee hoe hij dat volhoudt.

Ik lig bij te komen van de bevalling. Een zoon. Iedereen, vooral Johann is blij. Het hummeltje vind mijn borst en begint te drinken. Met tranen in mijn ogen kijk ik naar mijn hummeltje. Zijn naam is natuurlijk Johann, direct maak ik er Hanne van. Een paar weken later hebben we nog een bevalling. Een meid heeft lopen rollebollen op de hooizolder met een knecht, wordt gezegd. Ik denk er het mijne van…

Het is oktober geworden en ik word onrustig. De jaarmarkt komt eraan en ik probeer met Joon een afspraken te maken om weg te kunnen. Hanne heeft borstvoeding nodig en ik wil hem meenemen. Van alle kanten stuit ik op onwil en tegenstand de meid kan hem ook voeden maar dat wil ik niet. Totdat… “vader!!!” Hij blijkt de gast te zijn vandaag. Ik val in zijn armen. “Ik kom je halen” fluistert hij. De volgde ochtend zit ik op de rug van een paard en volg vader. Ik kijk om. Hanne is bij de meid gebleven, reizen met zo’n hummeltje is gewoonweg niet verstandig. Voor hem kom ik terug, voor de rest? Moah…

Het was fijn mijn familie en vriendinnen weer te zien en de jaarmarkt was top! De troubadour en zijn gevolg hadden er een mooi feest van gemaakt. Vader had geregeld dat ik met hen terug zou reizen naar Limbeck. Zaterdagochtend staan vader en ik op tijd voor de herberg… geen musikant te bekennen. Ook in de herberg is het rustig. Het feestgedruis galmt nog na in de stad in de vorm van stilte. Als het langer duurt gaan we in de gelagkamer zitten. Langzaam druppelen gasten binnen. Ook de troubadour. Hij ziet Vader en komt lachend naar ons toegelopen. Ze groeten elkaar hartelijk en ik word voorgesteld. “Welkom schone vrouwe, welkom in ons gezelschap. Mijn naam is Silvester. Ik hoop dat u een goede reis met ons zult hebben.” Verlegen word ik… van zoveel mooie woorden, van eeeh, een best wel mooie man. Hij is niet zo groot, zijn huid is bruinig en heeft gitzwart haar. Charmant is hij zeker! Ik neem afscheid van vader en schuif aan bij Silvester. Eén voor één komen de muzikanten ergens vandaan. Bij nummer acht gaat een gelach op. Hij blijkt altijd de laatste te zijn. De groep pakt zijn spullen bij elkaar en op paarden sjokken we Oldensale uit.

Op de een of andere manier voel ik me thuis tussen deze mensen. Ze hebben aandacht voor elkaar en helpen waar het moet. Ik steek ook even de handen uit de mouwen als het nodig is.

Silvester komt naast me rijden en hoort me uit. Ondertussen vertelt hij over zijn leven; waar hij geboren is, anekdotes van onderweg en bezoeken aan steden en kastelen. Ik voel me steeds vrijer en stel vragen. Hij is onderhoudend gezelschap waardoor de tijd vliegt en we naderen Bentheim al. Bezorgd kijkt hij naar boven. “Hoever moet je zo nog?” Vraagt hij. “Nog twee uur schat ik.” Als we Bentheim binnenrijden regent het pijpenstelen. “Ik heb je vader beloofd je veilig te laten reizen. Het laatste stukje zou je alleen. Met dit weer is dat onverantwoord. Wij reizen ook niet verder. Je blijft vannacht hier. Kun je een beetje zingen?” Ik knik.

Voor de grootste taverne aan de markt houden we stil. Silvester loopt naar binnen. “Als wij vanavond de taverne vol krijgen is de vertering en de nacht voor niks. Werk aan de winkel!”

Als de taverne sluit Is de waard dik tevreden. Hij geeft Silvester een paar extra duiten. Die staat even te smoezen. “Kom” en als laatste zoeken we een slaapplek. Silvester opent een deur. Het kaarslicht van de baker die we mee hebben ontvouwd zich een majestueuze ruimte. Een groot hemelbed staat in het midden, hoogpolige tapijten liggen op de vloer. Verbaasd stap ik naar voren en kijk in het rond. Wát een luxe!! “Wauw” fluister ik verbaasd. Van achteren word ik omhelsd door Silvester, of Sil, zoals hij door zijn entourage wordt genoemd. “Een mooie lieve vrouw verdient het beste.” Fluistert hij in mijn oor. Zijn lippen beroeren mijn oorschelp wat me kippenvel bezorgt, overal op mijn lichaam. Mijn tepels verstijven en schuren langs zijn borst als hij me omdraait. Zijn lippen vinden de mijne. Ik tril over mijn hele lijf en tuit mijn lippen, op zoek naar meer. Zachtjes zoenen we en als hij de strik lostrekt voel ik de beklemming van mijn lijfje verdwijnen. Over mijn hoofd verdwijnt het kledingstuk. Het volgende strikje schiet los. Mijn schort… meerdere strikjes volgen en uiteindelijk sta ik naakt voor hem. Even schiet Jootje door mijn hoofd maar verdwijnt even zo snel. Hij past hier niet. Bij Sil voel me vrij, bévrijd misschien wel. Zijn persoonlijkheid, met behulp van wat drank, voel ik me op m’n gemak. Ik Sil bekijkt me en spontaan draai ik een rondje. “Ohh” klinkt het uit zijn mond.

Ik stap uit de berg kleren en begin zijn hemd los te knopen. En passant volgt de strik van zijn broek. Ook rondom Sil ontstaat ook een bergje kleding. Mijn vingertoppen strijken over zijn naakte lichaam. Ik voel dat het mag, dat het kan. Het voelt zacht en hard tegelijk. Van zijn schouders gaat het over zijn borst. De tepels zijn hard van de kou of… verder ga ik over zijn buik en flanken. Ik kijk naar beneden en zijn gemak staat kloppend rechtop. Met mijn vingers ga ik er langs naar boven.

Sil pakt me bij m’n schouders en drukt me achteruit. Ik voel het bed tegen mijn kuiten en laat me achterover vallen. Ik kijk op en Sil knielt voor het bed. Ik ril want hij zoent langs de binnenzijde van mijn bovenbenen. Zijn handen schuiven hogerop en vinden mijn borstjes. Mijn tepeltjes worden zacht gestreeld en zijn lippen vinden de mijne, onderaan mijn buik. Mijn rug kromt en ik hoor mezelf “Haahhg” kreunen als zijn tong over mijn harde bobbeltje streelt. Dit… ik… de wereld kantelt en de opwinding golft door mijn lijf. Ik hou het niet meer en schokkend gaat mijn lichaam oncontroleerbaar tekeer. Hijgend kijk ik naar de hemel. De sterren op de donkerblauwe stof schitteren in het kaarslicht.

Sil’s gezicht schuift mijn gezichtsveld in. “Onder de dekens is het warmer” en kruipt langs me heen. Ik volg en kruip tegen hem aan. Zijn lichaam achter me voelt heerlijk warm en vertrouwd. Ik kan nog niet beseffen wat me net is overkomen. Het was zó overweldigend. Zo liggen we en kom ik langzaam weer bij zinnen. Zijn gemak voel ik tussen mijn billen kloppen. Ik verwacht dat hij elk moment in me wil stoten maar het gebeurt niet. Ik draai me verbaasd om. “Wil je niet” vraag ik. “Jawel, als jij ook…” ik knipper met mijn ogen. Als ik ook? Mag ik kiezen?? Even kijk ik hem beduusd aan. Dan druk ik Sil op z’n rug en schuif bovenop hem. Hard drukt zijn gemak tegen mijn buik. Sil draait wat en zijn gemak schuift tussen mijn benen door. Ontspannen ligt hij opnieuw op mijn billen. Ik ontspan ook en kijk hem aan. “Je verwent me. Ik wil je.” Sil trekt me iets omhoog en plaatst zijn gemak voor mijn opening. “Zo?” Vraagt Sil. Ik ben er klaar voor en laat mezelf rustig op zijn gemak zakken. Ik voel hoe ik hem in me laat glijden, hoe ik me opvul. Mijn benen laat ik naast zijn benen zakken en trek ze één voor één op. Als ik me door Sil rechtop laat zetten voel ik hem tot het uiterste in me gaan. Fin maar ik zoek wrijving en wiebel met mijn heupen.”Jaaahhh” kreun ik als ik hem in en uit me voel schuiven. Sil’s hand pakt de mijne en legt deze op mijn harde bobbeltje, m’n genotsbobbeltje. Samen laat hij voelen wat lekker is. Zijn andere hand pakt hij en legt deze op een borst. Zijn hand schuift door naar de andere en knijpt zachtjes. Alsof bliksempjes door mijn buik schieten. Zelf knijp ik ook… Ik kijk naar beneden en zie mezelf genieten op Sil zijn gemak. “Ik, ik kom… ” waarschuwt hij me. “Wil je, wil je dat… “ik knik toestemmend,” ooohhh, oh, oh, ohhh….” Rondom Sil’s gemak wordt het superglad. Met mijn vingers waarmee ik mezelf een fijn gevoel geef streel ik er langs. Ook op mijn bobbeltje wordt het daardoor heerlijk glad. Ik sop verder en voel mijn lichaam zich opspannen. Mijn buikspieren verkrampen en ik begin opnieuw te schokken. Ik verlies mijn evenwicht en Sil pakt me vast. “Dit… wat… wat… “ stamel ik. Onbedaarlijk begin ik te grienen. Sil trekt de deken over ons heen en drukt me stevig tegen zich aan. “Meisje, meisje toch. Is het zo indrukwekkend?? Sssst, ssst… rustig… rustig maar Bregtje.” Ik word inderdaad weer rustig. Even later draai mijn hoofd en kijk Sil lang aan. “Je bent een tovenaar.” Hij lacht. “Vindt je? Ik doe wat lekker en fijn is. Niet voor de voortplanting zoals koeien en varkens.” “Mijn man wel…” fluister ik. “Laten we dan nog maar genieten Bregtje, we hebben de hele nacht, de heeele nacht. Zijn halfharde gemak drukt hij demonstratief in me, “de hele nacht” fluistert hij in mijn oor. Sil draait ons om zonder zijn gemak uit me te halen en begint me te zoenen. Ik strek genietend m’n bovenlijf en leg mijn armen om mijn hoofd. Als hij met mijn gezicht klaar is zoent hij via mijn hals naar mijn borsten. Eén voor een liefkoost hij ze, niet alleen het tepeltje maar de hele borst. Ook zoent hij mijn armen en begint weer opnieuw bij mijn gezicht. Ik voel me bemind, oprecht bemind en ik geniet met volle teugen, hier en nu!! Sil’s gemak is weer hard geworden en begint rustig in en uit me te schuiven. Het kriebelt in zachtjes mijn onderbuik omdat ik al twee keer zó verwenden. Zo zachtjes is nu een zaligheid. Rustig voert hij het tempo op. Er verschijnen zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd, hij loopt rood aan langzaam gaan zijn ogen dicht en draait zijn hoofd in zijn nek. Alles tintelt bij me binnen maar ik wil van hem genieten. Genieten hoe hij…. Ja, Sil begint te kreunen. “ah, aah, aahhh, aaahhh!!!” Ik voel zijn gemak in me pulseren. Mijn hand schuif ik over mijn bobbeltje en ga dan als een razende met mijn vingers er over. Ook bij mij gebeurt het…. Sil ligt half op me, half naast me. Hijgend komt hij weer bij zinnen. Blije ogen en een glimlach sieren zijn gezicht. Hij rolt van me af en staart naar het plafond. “Ga met me mee. Fluistert hij “mee, achter de zon, de maan en de sterren aan.” het aanbod klinkt aanlokkelijk maar ik neem mijn verantwoordelijkheid voor het hummeltje dat ik drie maand geleden op de wereld heb gezet. Ik moet hem beschermen, beschermen tegen Jootje. Alles trekt me naar Sil behalve hij, mijn vlees en bloed. Hij houdt me hier, mijn Hanne.

Midden in de nacht word ik wakker. Ik lig op mijn buik. Sil ligt op me en zijn gemak schuift van achteren in me. “Mmm niet zo Sil, nee niet zo.” Fluister ik. Meteen stopt hij en valt naast me op bed. Ik zoen hem. “Dank je lieverd, een slechte herinnering…” leg ik hem uit waarom en ik kruip op hem. “Net geleerd.” Sil vindt alles goed en kijkt hoe ik zijn gemak in me opneem. Opnieuw wip ik op en neer op zijn buik. Als ik even stop gaat Sil rechtop zitten en sla ik mijn armen en benen om hem heen. Met rustige heupbewegingen winden we elkaar weer op. We hijgen en zoenen. Ik laat me achterover op mijn ellebogen zakken en zijn handen strelen over mijn lichaam. Mateloos geniet ik van zijn handen op mijn buik en borstjes. Ook mijn kleine opwindende bobbeltje weet hij te vinden. Ik beweeg sneller en sneller met mijn heupen en ik spat weer uiteen in duizend stukjes. Sil houdt me aan mijn heupen goed vast en gaat op zijn knieën zitten. Hij beweegt me snel over zijn gemak. Het genot van net houdt aan. Het voelt alsof ik zweef en alleen aan zijn gemak verbonden ben. Voor de derde keer vannacht vult hij me met zijn lichaamssappen.

Het schemert als ik wakker word. Ik lig in Sil’s oksel half op hem. Bewust blijf ik wakker en neem alle details van Silvester in me op. Misschien is het beter dat ik ga voordat iedereen wakker is. Een dramatisch afscheid vind ik helemaal niks. Als ik me van hem lostrek beweegt Sil. Gelukkig wordt hij niet wakker. Naakt zoek mijn kleding bij elkaar. Laagje voor laagje bedenk ik me, Sil hou ik op mijn vel, mijn leven lang. Ik pak mijn tas en ga op zoek naar de stallen.

De staljongen help me met mijn paard en biedt me wat oud brood aan. Ik neem het mee voor de zekerheid. Als in bij de stadspoort kom maakt de poortwachter net de poort open. Vriendelijk groet hij. Waar ik het bos in moet kijk ik om. Bentheim zal altijd aan deze nacht met Sil verbonden zijn. Dáár ergens onder de leien daken ligt hij. Tranen stromen over mijn wangen, mijn schouders schokken. Bentheim verdwijnt achter de bomen… het paardje weet de weg en sjokt voort. Zo zal mij leven ook voortsjokken voortaan. Op het ritme van de boerderij, afhankelijk van de seizoenen. Ik heb geen haast en het paardje ook niet. Als hij stopt in een voorde om te drinken doe ik mee. In fris mijn gezicht op en kam mijn haar. Het weinige gras langs de weg trekt de aandacht van het paardje. Ik laat hem. De zon breekt door en het doet me een beetje opvrolijken. Onderweg eet ik wat bessen en paddestoelen. Veel trek heb ik niet. De middag vordert en het begint te spetteren. De schemering valt daardoor al vroeg in. Het paardje begint nu door te lopen. Niet veel later zie de poort van de hofstee opdoemen. Ben vermoeid en smerig van de lange reis en de korte nacht maar ook opgewekt en blij om diezelfde nacht. Ik realiseer me dat ik iets heb meegemaakt wat best bijzonder is geweest, eigenlijk niet mocht of kon. Overspel… dan wel de mooiste denkbaar. Ik ben Silvester eeuwig dankbaar voor de afgelopen nacht en doe een schietgebedje dat het hem goed mag gaan met hem, hij die me lief heeft.

Het is net donker als ik aan de poort rammel. De honden slaan aan. Ze snuffelen onder de poort door en registeren bekend volk. Het luikje gaat open en ik kijk in de wat bange ogen van mijn schoonvader. “Oh gelukkig jij bent het” hoor ik hem opgelucht zeggen en de poortgrendels schuiven weg…. “Je bent laat meisje.”