Sanne was na een grotendeels slapeloze nacht al vroeg op.
Ze besloot om Mark nog even te laten liggen.
Welswaar waren ze de avond ervoor beiden vroeg naar bed gegaan, maar ze hadden nog tot laat liggen praten. Er was immers veel te verwerken.

Normaal begon Sanne haar dag met wat sporten in de fitnessruimte of met rek en strekoefeningen in de slaapkamer. Ze was op haar 34e in een uitstekende conditie en wilde haar figuur in shape houden. Maar deze ochtend stond haar hoofd er niet naar.
Ze sloeg een sexy kimono om haar verders naakte lichaam die amper haar blote billen bedekte en schoot makkelijk zittende loafers aan van Hogan. Deze zaten zo lekker en dat liep makkelijker dan blootvoets. Ze stonden altijd naast haar kant van het bed en ze kon er zo inglijden met haar blote voeten.

In de badkamer keek ze in de spiegel even naar de lichte wallen onder haar ogen.
Ze had bijna geen oog dichtgedaan en lang in bed liggen woelen. Slechts een hazenslaapje, meer had er afgelopen nacht niet ingezeten voor haar.
Ze friste boven de wastafel haar gezicht op met wat water. Haar tanden zou ze later wel poetsen.
Met een pijnlijke frons op haar gezicht wierp ze het doosje anticonceptiepillen in de afvalemmer. Die had ze blijkbaar al die tijd voor niets geslikt. Ze had ze nu dus niet meer nodig.
Helaas een paar weken eerder dan gepland.

Sanne liep naar beneden voor een kop cappuccino.
Trek in een broodje of een boterham had ze niet.
Eigenlijk had Sanne vandaag helemaal nergens trek of zin in. Ze zou vandaag thuisblijven en niet naar het kantoor van Alfredi Fashions gaan.
Verdrietig en terneergeslagen staarde ze met een mok cappuccino in haar handen door het keukenraam naar buiten.
Naar de tuin en de zithoek bij het zwembad. Het was winter dus alles was afgedekt met een dekzeil. Het voorjaar zat eraan te komen. Maar niet in Sannes hart.

Ze voelde zich nog steeds down.
Maar zij en Mark zouden hier samen wel uitkomen.
Het was niet anders… Ze zouden nooit kinderen krijgen.
Maar ze hadden elkaar nog.
Godzijdank. Wat moest ze in hemelsnaam zonder Mark?
Ze zou gillend gek worden waarschijnlijk.

Sanne ging mistroostig aan de keukentafel zitten en verborg haar gezicht in haar handen.
Haar tranen vielen op het tafelblad.
Ze merkte het niet eens.
De gesprekken met haar kindermeisje, de namen die zij en Mark hadden bedacht voor hun kinderen, de kleuren en de inrichting van de toekomstige kinderkamer… Het was allemaal voor niets geweest. Vergeefse moeite.

#

Toen Mark ontwaakte was het bed naast hem leeg.
Sanne was dus al op.
Hoe zou ze zich voelen vandaag? Vroeg hij zich af.
Niet al te best natuurlijk.
Hij zou vandaag ook thuisblijven om haar te steunen.
En zo mogelijk langer. Totdat Sanne weer een beetje zichzelf was.
Ze moesten hier samen doorheen.
Maar net als het verlies van haar zus zou dit altijd een krats blijven op haar ziel. Ze zou het op den duur wel kunnen verwerken en accepteren, maar ze zou het nooit vergeten.
En het gemis zou blijvend zijn.

Mark herinnerde zich hoe Sanne op Villa Stenhorst voor het raam had gestaan en naar haar in de sneeuw spelende neefjes en nichtjes had gekeken.
En hoe ze met haar moeder en haar schoonzussen had gepraat over het ouderschap.
Nu was dat allemaal onder haar voeten weggeslagen.

“Geen enkele hoop… NUL!” had ze hem gisteren verteld.

Voor eventuele pleeg of adoptiekinderen was het nu nog veel te vroeg.
Ze hadden het nieuws dat Sanne onvruchtbaar was nog niet eens verwerkt. Bovendien zou dat jaren kunnen kosten en was het niet hetzelfde als een eigen kind.
Sanne had een goed betaalde baan, kwam uit een rijke, voorname familie en kon het zich veroorloven om een kindermeisje aan te nemen. Een adoptiekind zou liefdevol in het gezin opgenomen worden en het zou het aan niets ontbreken.
Maar zelfs dan nog… Ze zouden hun hele ziel en zaligheid bloot moeten geven en een lang en moeilijk traject af moeten leggen. Volledig overgeleverd aan de kinderbescherming en wie of wat er nog meer mee te maken heeft. Een weinig aanlokkelijk vooruitzicht.
Eens te meer besefte hij hoe gelijk Sanne had gehad toen zij hem vertelde dat geld niet gelukkig maakt. Dat gezondheid en geluk niet te koop zijn.
Gisteren werd dat pijnlijk duidelijk.

Sanne zou er vermoedelijk al haar geld en luxe voor over hebben als zij toch een eigen kind zou kunnen baren. Ze had verdorie samen met een prins in een groot paleis in Dubai kunnen wonen als ze het huwelijksaanzoek van haar minnaar had geaccepteerd. Maar ze hield niet van hem en kreeg de kriebels van alle bediendes die haar zelfs bij het aan en uitkleden wilden helpen. Dus ze dumpte hem nadat ze een paar keer seks met hem had gehad en ze hem te opdringerig en te bezitterig begon te vinden. Het was leuk voor even.
Mark herinnerde zich haar woorden nog toen hij een relatie kreeg met Sanne.
‘Ik ruil alles zo in voor een flatje op 10 hoog als wij maar bij elkaar zijn’.
Of iets van die strekking.
Ja, ze waren samen.
Maar een gezinnetje zou er helaas niet inzitten voor hen.

Mark nam een douche om zich op te frissen.
Maar helaas kon hij niet alle zorgen van zich afspoelen.
Hij kleedde zich aan en vond Sanne beneden aan de keukentafel.
Een blik op haar betraande gezicht vertelde hem genoeg.
Sanne had weer gehuild.

Mark kuste haar teder op haar voorhoofd en ging naast haar zitten.
Hij sloeg troostend en beschermd een arm over haar schouders. Het deed hem pijn en verdriet om haar zo te zien.

“Goedemorgen liefste… Gaat het een beetje…?” vroeg hij naar de bekende weg.

Sanne slaakte een diepe zucht.

“Buongiorno.”
“Wat denk je zelf…? Naar omstandigheden goed zal ik maar zeggen.”

Natuurlijk voelde zij zich leeg en volslagen kut. Maar klagen had geen zin had ze van haar opa geleerd. Ze moest verder met haar leven.

Ze drukte haar bovenlichaam tegen hem aan en liet haar hoofd op zijn schouder rusten. Mark veegde met een duim een traantje weg op haar wang.
Ze hielden elkaar vast. Woorden waren eigenlijk overbodig.
Gisterenavond in bed was alles al gezegd.
De twijfels, de pijn, het verdriet. En vooral het ongeloof. En de onmacht die zich van hen beiden meester had gemaakt.

“Ik blijf vandaag thuis om jou te steunen. Gianna kan vanavond koken… Je hoeft vandaag niets te doen…”

“Dat is lief. Maar ik moet mijn gedachten verzetten Mark. Ik heb behoefte aan wat afleiding. Ik denk dat ik straks naar de manege ga en een rit ga maken op Pride.”

“Wil je dat ik meega?”

“Jij gaat anders nooit mee naar de manege.”

“Nee. Maar ik wil niet dat jij zolang alleen bent. Ik wil er voor jou zijn vandaag.”

“Dat is lief schat. Maar praten kan ik hier thuis ook. Dat zullen we de komende weken nog veelvuldig doen. Ik wil alles eens lekker van me afzetten door Pride flink te laten draven. Met jou achterop is dat een stuk lastiger. Een rit met Pride zal me goed doen. Dat geeft rust in mijn hoofd. Ik weet heus wel dat jij er voor mij bent. En je bent niet de enige…”

Mark knikte en wist wel wie ze bedoelde.
Haar moeder, Mieke, Yvonne, LeAnn en Kaitlin.
Lara mogelijk ook.

“Kan ik iets te eten voor je klaarmaken? Een sandwich? Een tosti of een omelet? Yoghurt of een kop soep?”

Sanne schudde haar hoofd.
Ze grinnikte want ze wist dat Mark amper een ei kon bakken. Maar ze vond het een lief gebaar en ze waardeerde zijn steun.
Dat hij dit voor haar wilde doen en aanbood deed haar hart smelten. Ze had het enorm getroffen met een man als Mark. En ondanks haar pijn en verdriet wist hij toch weer een glimlach op haar gezicht te toveren. Dat was een van de belangrijkste reden dat ze met Mark had willen trouwen: hij liet haar lachen en ze voelde zich geborgen bij hem.

“Nee. Ik krijg geen hap door mijn keel. Maar een verse kop cappuccino zou fijn zijn.”

Ze hield haar koffiemok op.
Mark pakte haar mok aan en liep naar de espressomachine.

“Je moet toch proberen om iets te eten San…” probeerde Mark het nog eens.

“Misschien later op de dag. Je lijkt mijn moeder wel” glimlachte Sanne.

Ze kuste hem.

“Ik hou van je… Als ik jou niet had…”
“Gelukkig hebben we elkaar nog!”

Mark zoende haar terug.
Zijn arm lag losjes om haar slanke middel.

“Ik hou ook van jou. In voor en tegenspoed, dat weet je. Samen slaan we ons hier wel doorheen schat.”

“Sei la mia vita he?” glimlachte ze.

Sanne sloeg haar armen om zijn hals en trok hem tegen zich aan.

“Hmm Mark… houd me gewoon even vast wil je? Dat voelt zo lekker en ik heb er nu behoefte aan. Je hoeft niets te zeggen… Houd me gewoon stevig vast…”

Ze nestelde zich in zijn sterke, beschermende armen. Als een baby aan de borst van zijn moeder.
Sanne sloot even haar betraande ogen.
Mark rook haar zo vertrouwde geur. Hij voelde haar ademhaling. Misschien zelfs haar hartslag of was het de verbeelding? Haar zachte borsten drukten tegen zijn bovenlichaam aan. Maar seks was wel het laatste waar zij beiden op dit moment aan dachten.
Hij hield zijn vrouw vast.
Hij wilde haar nooit meer loslaten. Hij wilde haar nooit meer kwijt.

Zo stonden ze even innig met elkaar verbonden midden in de keuken.
Dit was geluk met een zwart rouwrandje.
Samen genietend van elkaar. Samen treurend over een geleden verlies.
Mark hield haar liefdevol in zijn armen.
Haar hoofd rustte tegen zijn borstkas.
Zijn wang maakte contact met haar zachte rode haarlokken.
Normaal zat haar kapsel altijd keurig in model. Nu piekte het na een slapeloze nacht alle kanten op want Sanne was nauwelijks in de badkamer geweest vanochtend. En toch zag ze er zo recht uit bed in haar kimono weer uit om op te vreten.

Sanne was een natural beauty.
Zij had geen make-up of trucjes nodig om er geweldig uit te zien. Ze had een lichaam waar menig man een moord voor zou willen plegen. Maar haar echte schoonheid zat van binnen vond Mark. Sanne had een groot hart van puur goud. Een hart dat nu welswaar in stukken lag.
Die combinatie, die pure schoonheid zowel van binnen als van buiten en haar stralende optimistische karakter en haar vrolijke gulle lach… dat maakte van Sanne een absolute ‘dreambabe’.
Zijn Sanne. Zijn wereld. Zijn alles.
Kon hij haar verdriet en tranen maar wegnemen.
Maar hij was machteloos, hoe graag hij het ook zou willen.

“Bedankt… dit had ik even nodig” sprak ze zacht.

Sanne liet hem los en drukte even een kusje op zijn lippen.

“Ik neem een douche en dan rij ik naar de manege. Het is nog vroeg. Zo kan ik genieten van de stilte en mijn hoofd even leegmaken.”

“Moet ik echt niet met je mee…?”

“Mark… Een gebroken hart heeft tijd nodig om te helen. Maar ik red me wel. Als ik je nodig heb, zoals net weet ik je wel te vinden. Soms is het ook fijn om even alleen te zijn met je gedachten. Ik moet wat dingen op een rijtje zetten voor mezelf… Ik hoop dat je dat begrijpt?”

“Ja, natuurlijk. Alleen… Ik maak me zorgen om je.”

Sanne glimlachte en kuste hem nogmaals.

“Ik wist het de hele tijd al… Maar dit bevestigt dat ik de juiste keuze heb gemaakt om met jou te trouwen.”

#

Sanne nam een lange, warme douche.
Maar toch kreeg ze de onrust, de kilte en de kou niet helemaal uit haar gebroken lichaam. Ze voelde een leegte in haar hart. Een leegte die nooit zou helemaal zou helen en altijd een gat zou slagen in haar ziel.

Ze kleedde zich om in ruiterkleding om naar de manege te gaan.
Ze wilde even alleen zijn met haar verdriet. Even uitwaaien op haar trouwe paard. Dat deed haar altijd goed. Alle stress en spanningen vielen van haar af als ze op Pride reed. Bovendien kreeg ze vaak de beste en meest inspirerende ideeën tijdens een rit.

Toen ze net haar rijlaarzen aanhad riep Mark van beneden.
Hij stond in de hal aan de voet van de trap.

“Sanne… Telefoon voor je!”

Sanne vroeg zich af wie dat kon zijn op dit nog vroege uur.
Ze hadden nog niemand gebeld. Dus buiten hen beiden wist niemand nog iets.
Plots kreeg ze een angstig voorgevoel.

“Oh nee… laat het niet opa zijn…. “
“Niet nu. Niet nu ik met mezelf geen raad weet… Ik kan er nu even niet veel meer bij hebben.”

Sanne stormde de trap af naar beneden.
Mark was nog aan de telefoon.
Zodra hij Sanne zag overhandigde hij haar het toestel.
Sanne keek hem aan met verschrikte ogen.
Mark leek te raden wat ze dacht en schudde gedecideerd nee.

“Het is je huisarts… Maar hij wil niets zeggen, het is persoonlijk zegt hij.”

“Ciao… Buongiorno. Con cui parli Sanne van den Berg…?”
“Si…”
“Si, capisco…”
“É terrible…!”
“Sei sicuro…?”
“Oh… Che sollievo! Quindi va tutto bene…?”
“Quanto sono felice! Grazie per la tua chiamata! Mi dispache terribilmente per quella povera donna.”
“No, non ti biasimo. É un errore doloroso…”
“Grazie… Auguro anche a te una bella giornata.”

Sanne verbrak de verbinding en bleef als versteend staan.
Mark had met ingehouden adem het gesprek gevolgd.
Hij omhelsde Sanne en knuffelde haar.
Hij keek haar aan in haar mooie grijsblauwe ogen.

“Is het echt waar…?” vroeg hij ongelovig.
“Is het wat ik denk…?”

“Ja… Ik ben verbijsterd! En enorm opgelucht! De huisarts zei dat ze een pijnlijke vergissing hebben gemaakt. Ze hebben de testresultaten verwisseld! Hij snapt niet hoe dit heeft kunnen gebeuren ondanks alle voorzorgsmaatregelen en procedures. Volgens hem is het laatste woord daar nog niet over gezegd en hij bood zijn excuses aan. Ik mankeer niets en ben gezond. Dus… Ik… Nee WIJ (!) kunnen alsnog kinderen krijgen! Jee… ik sta nog te tollen op mijn benen!”

Mark pakte Sanne bij haar heupen en tilde haar van de grond.

“Dat is geweldig nieuws! Wat een opluchting! Dit gaan we vieren!”

Mark zoende Sanne en kneep haar bijna fijn.
Sanne was nog erg onder de indruk van het nieuws. Opnieuw werd alles op zijn kop gezet. Maar deze maal gelukkig ten goede.

“Ben je niet blij…?” juichte Mark.

“Ja natuurlijk! Maar… wat vreselijk voor die andere vrouw! Van blijdschap en vreugde naar een gitzwarte hel! Misschien hadden ze de blijde boodschap al doorgegeven aan vrienden en familie. En dan dit…! Oh wat moet dit een keiharde dreun zijn voor haar! Ik weet nu hoe dat moet voelen. Maar na dat eerste bericht moet dit als een boemerang dubbel zo hard inslaan!”

Plots viel alle spanning van Sannes schouders. De emotie werd haar te machtig.
Ze barstte spontaan uit in een huilbui.
Maar ditmaal waren het tranen van geluk.
En vooral van opluchting.

Mark hield zijn Sanne stevig vast. Hij knuffelde haar bijna fijn.
Sanne veegde met een lach haar tranen weg en zoende Mark vol op de mond.

“Oh Mark… Ik ben zo gelukkig!”
“JIJ maakt mij zo gelukkig! Ik weet niet wat de toekomst ons zal brengen. De weg des levens is lang en onvoorspelbaar. Maar ik wil die weg afleggen samen met jou! Met of zonder kinderen. Misschien leidt het ons naar het paradijs. Misschien vliegen we onderweg ergens uit de bocht. Maar mijn lot is verbonden met dat van jou. Zonder jou is er voor mij geen leven. Ik zal van jou blijven houden tot mijn laatste ademtocht. Jij BENT het leven voor mij! Sei la mia vita! Voor altijd en eeuwig…”

Ze schonk hem een lange, innige, vurige, natte passionele tongzoen die hem bijna wegblies.
Hij voelde het in elke vezel. Van zijn tenen tot aan zijn kruin.
Haar lippen waren zacht om zijn bovenlip gekruld. Het puntje van haar hitsige, plagerige tong drong zich brutaal tussen zijn lippen door naar binnen om vervolgens verleidelijk over zijn tong te cirkelen.

Sanne kon altijd veel intensiteit en passie in een tongzoen leggen, maar deze keer voelde het nog veel intiemer en intenser dan ooit. Alsof ze elkaar pas voor het eerst echt intiem zoenden. Maar daar was uiteraard geen sprake van.
Mark voelde het kippenvel duimendik op zijn armen staan en het overal tintelen over zijn hele lichaam. Een warme gloed van liefde, passie, romantiek, ontroering, vreugde en verlangen trok door zijn ziel.
Sanne kon hem laten zweven van geluk. Zoals alleen zij dat kon. In haar armen met haar vurige lippen op de zijne kon zij hem meevoeren naar een sprookjeswereld die lichtjaren van deze planeet verwijderd leek.
Behalve dat ze zo heerlijk kon zoenen maakte geen vrouw meer in hem los dan juist zijn Sanne. Ze was de liefde van zijn leven. En na alle emotie sinds gisterenmiddag voelde deze tongzoen aan alsof er een geheel nieuwe wereld voor hen openging.
Het leek een nieuw begin, een nieuwe start. En het was tevens een bevestiging van hun liefde voor elkaar.

Zijn handen zochten en vonden de billen in haar rijbroek. Hij kneep zacht in haar malse zitvlees.
De lange zoen ging over in een volgende zoen.
En daarna nog een, en nog een…

Haar handen gleden onder zijn trui en streelden zijn borst.
Sanne wilde hem bij zich hebben, hem voelen. Maar dat T-shirt zat er nog tussen.
Ze trok zijn T-shirt uit zijn broek. Ze wilde huidcontact.
Haar zachte handen gleden weer over zijn body.
Ditmaal voelde ze zijn blote huid.
Haar vingertoppen streelden zacht zijn gevoelige plekjes die zij feilloos wist te vinden. Zoals zijn tepels, de holte onder zijn oksels, zijn zij en het gebied rond zijn navel.
Hij hoorde haar zachtjes hijgen en voelde haar warme adem in zijn hals.
En weer drukte ze haar fluweelzachte lippen vol op de zijne voor een intieme kus.

Hoe lang ze elkaar daar onderaan de trap zo stonden te strelen en te zoenen wisten ze niet.
De tijd en de wereld om hen heen leken even stil te staan. Ze gingen volledig in elkaar op.
Al zoenend en vrijend zakten ze langzaam door hun knieën zodat ze op de onderste treden van de trap kwamen te zitten.
Nou ja, ze zaten half en lagen half.
Hun zoenen werden gretiger en passioneler.
Mark woelde met zijn hand door haar inmiddels keurig geborstelde haren. Sanne maalde er niet om.
Ze wilde eigenlijk toch al naar de manege waar ze een cap op moest. Maar op dit moment kon Pride wel even wachten.
Ze had plotseling zin om met haar liefhebbende echtgenoot te vrijen.

De liefde en romantiek spatte van hen beide af.
Mark keek met een lach in de ogen van zijn Sanne.
Haar mooie grijsblauwe ogen straalden weer.
Het licht in haar ogen was weer terug! Ze fonkelden ondeugend naar hem.
Zo kende hij zijn vrouw weer.
Gelukkig maar.

“Wat zit je nu naar me te grijzen?” glimlachte Sanne.

“Ik kijk gewoon naar die mooie ogen van jou. Ik heb mijn Sanne weer terug.”

“Ik ben nooit weggeweest mallerd”

Maar Sanne wist heel goed wat hij bedoelde.
Ze greep hem vast en trok hem bovenop zich.
Zo lagen ze met elkaar te vrijen op de trap.
De ontlading was groot, vooral bij Sanne. En dat zocht zich een weg in deze spontane vrijpartij.

Sanne voelde de harde houten traptreden in haar rug drukken. Dat was verre van comfortabel.
Ze wurmde zich onder Mark uit en trok hem aan zijn hand mee naar de woonkamer.
De trap omhoog naar de slaapkamer leek wellicht een logischer keuze. Maar in een reflex zocht ze de bank in de woonkamer op. Waarom wist ze zelf niet. Misschien omdat dat die iets dichterbij was. Of omdat ze net van boven gekomen was en de trap omhoog een wat grotere hindernis vormde dan de woonkamer die meteen via de hal bereikbaar was.

Sanne duwde Mark op de bank.
Ze stond over hem heen gebogen.
Haar ogen zochten de zijne. Ze bleef hem enkele seconden zwoel aankijken.
Seconden die veel langer leken te duren en waarbij ze een soort spiritueel contact met elkaar maakten. Er brak meteen een ontwapenende lach door op haar gezicht.
Een warme lach van Sanne kon Marks hele dag goedmaken.

Sanne rechte haar rug en trok haar trui over haar hoofd uit.
Ze droeg niet vaak een trui omdat ze dat niet zo vrouwelijk vond staan. Maar tijdens een winterse rit te paard droeg ze wel een warme trui. Haar jack hing nog aan de kapstok in de hal.

Onder haar trui droeg ze een zwarte bh.
Maar terwijl ze hem ondeugend aan bleef kijken haakte ze sensueel haar bh-bandje op haar rug los.
Haar rode haar viel naar voren. Ze liet het stukje textiel schijnbaar achteloos naast haar trui op de grond vallen.

Sanne nam haar beide borsten in haar handen en speelde ermee om Mark te plagen en uit te dagen.
Het effect op hem bleef niet uit zag ze.
Ze wist dat Mark dit erg opwond.
Nog altijd.

Mannen… geef ze een paar blote tieten en ze zijn zo blij als een kind in de snoepwinkel. Een kinderhand is blijkbaar snel gevuld. Ze had dit al zo vaak voor hem gedaan. Maar blijkbaar kreeg hij er niet genoeg van.
De blik in zijn ogen was onbetaalbaar voor haar.
Een blik van begeerte en lust, maar ook van echte, oprechte liefde.
Daarom vond Sanne dit simpele spelletje ook nog steeds leuk.
Zo gaf ze zich aan hem. Aan de man die ze zo liefhad.
Ze bood zichzelf aan.
Neem me! Ik ben helemaal van jou… Van jou alleen…
Een vrouw vindt het gewoon heerlijk om door haar geliefde begeerd te voelen. Soms zegt een gebaar meer dan duizend woorden.

Mark zag dat het vuur en de passie weer terug waren bij zijn Sanne.
Ze voelden beiden een intens verlangen om met elkaar te vrijen.
Juist nu.
Sanne boog zich voorover om hem te kussen.
Daarna begon ze aan zijn trui te trekken.

“Uit dat ding! Ik wil je! …. Ik wil je nu!”

Gezamenlijk ontdeden ze hem van zowel zijn trui als zijn T-shirt.
Sanne lag nu bovenop hem.
Hun beide bovenlijven ontbloot.
Heerlijk vrijend en zoenend.
Van elkaar genietend.
Het leek alsof ze nog dichter naar elkaar toe gegroeid waren. Voor zover dat nog mogelijk was.

Mark streelde liefkozend haar bovenarmen.
En hij keek naar de volle rondingen van haar borsten.
Haar rode haar omlijste haar mooie gezicht.
Zijn geliefde Sanne.

“San… Heb ik jou ooit wel eens verteld dat ik van jou hou en dat jij een geweldige vrouw bent?” grinnikte Mark.

“Hmm… eens denken… Ik kan me vaag zoiets herinneren…”

Ze gaf hem een zoen en een plagerig stootje in zijn zij.

“Gekkie… Je hebt het me al zo vaak verteld. Vooral de afgelopen uren waarin ik jou zo hard nodig had. Je weet dat ik ook van jou hou. Maar een vrouw hoort dit graag van haar man. Ik ben stapelgek op jou!”

Mark streek haar liefkozend over haar billen.
Ze had nog steeds haar rijbroek aan. Haar blote borsten lagen tegen zijn borstkas aan en waren op dit moment buiten zijn bereik. Maar het voelde altijd lekker om haar tieten tegen zijn lichaam aan te voelen.

“San… Liefde bestaat in vele vormen. Maar wat wij samen hebben… dat is toch wel bijzonder toch...? Onze liefde is zo sterk… Onze band is onverwoestbaar. Sterker dan Titanium! Dat gaat nooit kapot.”

Sannes ogen werden weer vochtig van emotie.
Er viel zelfs een traantje op zijn schouder.

“Ik heb jou… En Jij hebt mij… Samen zijn we één. We hebben elkaar… Abbiamo I’un I’altro.”

Sanne schoof naar achteren en maakte de riem van zijn broek los.
Met vereende krachten trokken ze zijn pantalon en zijn sokken uit.
Niets is zo lelijk als een man zonder broek met sokken vond Sanne.
Daarna volgde zijn boxershort dezelfde weg.

Sanne kwam tussen zijn benen zitten.
Ze streek met de palm van zijn hand over zijn al half stijve lid. Ze wist dat Mark weinig nodig had om een volledige erectie te krijgen.
Ze waren beiden opgewonden. De spanning van de laatste dagen, de opgekropte emotie. En daarna de last die van hen afgevallen was… Dat moest zich nu een weg vinden in een heerlijke vrijpartij.

Ze zat gehurkt op zijn bovenbenen en zag hem naar haar kijken.
Zijn ogen lieten haar geen seconde los en volgden elke beweging van haar.
Sanne glimlachte naar hem en streek even een haarlok weg.
Ze trok aan zijn penis zodat zijn balzak strakgetrokken werd.
Met haar andere hand masseerde ze zachtjes en subtiel zijn ballen.

“Hmm…” kreunde Mark zacht en ingetogen.

Sanne maakte met wat speeksel zijn paal wat nat. Ze bleef haar hand over zijn stam op en neer bewegen en trok hem zo langzaam maar heel intiem af in een rustig tempo.
Ze bleven continue oogcontact met elkaar maken.
Sanne maakte met haar hand een geroutineerde draaiende beweging over zijn eikel waardoor ze de top van zijn penis alvast bevochtigde.
Ze speelde met zijn pik en voerde de spanning langzaam op.
Beiden wisten wat er ging komen, maar Sanne bepaalde het moment.

Sanne genoot.

“Ti Amo!” zei ze zwoel.
“Lekker zo…?”

“Seks met jou is altijd lekker en nog steeds een voorrecht schat…”

Sanne glimlachte. Ze liet haar tong langzaam over haar bovenlip heen en weer glijden en ze kneep en trok wat harder aan zijn pik. Hetgeen Mark meteen een kreun ontlokte.

“Vals duiveltje dat je bent!”

Sanne trok een pruillip.

“Daarnet was ik nog een geweldige vrouw en nu ineens een duiveltje…?”

“Hmmm…. Je bent een Engel… met een goddelijk lichaam… en duivels lekker in bed!”

Sanne lachte.
Ze rechtte haar rug en streek quasinonchalant even door haar rode haar waardoor haar borsten naar voren kwamen.

“Ooh… wat n vrouw!” kreunde hij.

Sanne gniffelde.
Ze hoefde nauwelijks iets te doen om hem op te winden. Het was zo makkelijk… Maar hij was gek op haar en zij op hem.
Toch genoten ze beiden van het kat en muis spelletje. De manier waarop hij naar haar keek en elke beweging van haar volgde… Hoe hij genoot van haar sensuele lichaam… Hoe blij en trots hij was dat zij van hem was. Ze kon er nog steeds van genieten.
En uiteindelijk werd het muisje altijd met huid en haar opgevreten.

Eindelijk ging ze dan toch met haar hoofd omlaag.
Ze begon hem langzaam en sensueel te pijpen.
Ze nam er de tijd voor en wisselde verschillende technieken af. Ze varieerde steeds de druk op zijn penis en ballen en ook de snelheid waarmee ze hem pijpte.
Zo nu en dan keek ze even op om hem te zien genieten.
Ze had één hand om zijn penis. Haar vrije hand zocht en vond zijn hand. Hun vingers vlochten zich ineen. Hij gaf haar liefkozend een klein kneepje in haar hand.
De brede ondeugende glimlach die zij hem schonk was onbetaalbaar.

Plots gleed Sanne van de bank af.

“Help me even met mijn laarzen wil je?”

Na haar hoge rijlaarzen volgden ook haar rijbroek en haar string.
Ze wierp met een lach haar string naar hem toe.
Volledig naakt klom ze bovenop hem.
Met een knie naast hem op de bank, de voet van haar andere been op de grond.
Ze bewoog haar heupen naar voren en weer naar achteren. Ze gleed haar blote kut zachtjes over zijn steeds meer steigerende paal.
Dit herhaalde ze een aantal malen zodat ze hem aan het droogneuken was.
Weer keek ze hem aan als ze zich over zijn harde paal omlaag liet zakken.
Zijn pik drong langzaam centimeter voor centimeter haar heerlijke warme schacht in. Ondanks de opwinding van hen beiden probeerde ze het spelletje zo wat te rekken.

“Hmm…” zuchtte Mark voldaan.

Maar toen schrok hij.

“Sanne! Heb je vanmorgen wel de pil genomen…?”

“Nee. Ik heb alles in de afvalemmer gedeponeerd. Maak je geen zorgen… één keer overslaan kan geen kwaad. Maar mocht ik onverhoopt toch een of twee maanden eerder zwanger raken dan gepland dan zal ik daar echt niet mee zitten. Zeker niet na wat we allemaal hebben doorgemaakt.”

Sanne bewoog haar heupen langzaam op en neer.
Ze voelde zijn lid in en uit haar glijden.
Ze had hem nu wel lang genoeg laten wachten.
Zelf was ze inmiddels ook bloedgeil. En hij had na al zijn steun aan haar nu wel een beloning verdiend.

“Hmmm, ik ga je neuken! Ik ga jou keihard neuken!” hijgde ze.

Ze verhoogde het tempo maar bleef hem aankijken.
Hij zag haar borsten eerst lichtjes mee schommelen en nu stevig meedeinen.
Wat had ze toch een formidabel stel tieten!
De romantiek had inmiddels plaats gemaakt voor pure lust en passie.
Of toch niet helemaal, want ze bleven oogcontact houden met elkaar en elkaar warme intense blikken toewerpen.

Sanne liet Mark nu met zijn rug tegen de leuning van de bank aanliggen.
Ze kroop bovenop hem waarbij ze haar onderbenen op zijn bovenbenen liet rusten.
Ze hervatte haar pompende bewegingen en voerde het tempo flink op. Haar borsten stuiterden lekker mee.
Ze hijgden en kreunden.
Alles kwam nu samen.
Ze raasden nu in sneltreinvaart in de richting van een hoogtepunt.
Toch bleef Sanne de controle houden.

Nu moest ze hen beiden klaar laten komen.
Als het even kon zo snel mogelijk na elkaar. Dus ze moest haar eigen orgasme op dat van hem afstemmen.
Mark kreunde steeds luider.
Dus ze wist dat hij op springen stond en alles aan haar overliet.
Dat klonk egoïstisch maar dat was het niet. Mark gaf zich volledig aan haar over.
Sanne was in control. Zij bepaalde het tempo en de diepte van de penetratie. Mark concentreerde zich gewoon op zijn eigen genot.
Zo lang mogelijk standhouden om het spel zo lang mogelijk te rekken. Maar wel op de volle intensiteit. Totdat hij het echt niet meer hield en met een heerlijke, alles verlossende explosie keihard klaarkwam.

Mark vertrouwde op haar.
Sanne moest inschatten hoe ver hij van zijn hoogtepunt vandaan was en moest daarna haar orgasme zien te bereiken.
Ze gingen heerlijk in een lekker ritme.
Maar als één van hen niet of veel later klaarkwam was dat een kleine domper op de euforie. Want wat is er geiler dan samen klaarkomen?
Samen was HET keyword van de afgelopen dagen.
De dagen waarop ze elkaar steunden en samen het verdriet deelden.

Sanne zag dat Mark dicht tegen zijn hoogtepunt aanzat.
Dat merkte ze aan kleine en minder kleine signalen. Ze kenden elkaar door en door, wisten precies wat de ander lekker vond en hoe ze hun geliefde optimaal konden verwennen. Maar ook hoe de ander klaarkwam.
Sanne nam geen gas terug om Mark naar zijn hoogtepunt te neuken.
Ze bracht een hand naar haar klitje en wreef er met snelle, ronddraaiende bewegingen over. Ze wist uiteraard wel hoe zij zichzelf naar een hoogtepunt toe kon werken. Dat kostte tijd, maar ze stond intussen bloedheet met deze intense vrijpartij.
Ze kneep ook nog eens zacht met haar vrije hand in haar tepel. Dat gaf haar het laatste zetje dat ze nodig had.

Nadat Mark kreunend onder jaar klaargekomen was sloot ze even haar ogen en pompte ze nog een paar keer door. Haar geoefende vingers intensiveerden de druk op haar klitje nu ze niet meer op Mark hoefde te letten.
En ja… daar kwam ze!
Even na Mark die nog in de flow zat na zijn intense orgasme.
Ook Sanne kwam nu heerlijk klaar op zijn pik.
Haar kut maakte pulserende knijpbewegingen om zijn nog gevoelige paal.
Dat leverde Mark nog een tweede genotsgolf op. Al was deze een stuk kleiner dan de eerste.
Ze kneep de laatste zaaddruppels uit zijn kokende ballen.
Zo genoten ze samen een aantal gelukzalige seconden van een euforisch intens genot.
Samen!

Sanne en Mark lagen op de bank heerlijk na te genieten.
Ze hielden elkaars hand vast.
Terwijl ze hun ademhaling onder controle brachten zochten ze zo zonder woorden naar contact met de ander.
Mark streek met zijn duim liefkozend over haar vingers.
Ze keken elkaar aan.
Voldaan en met een blik vol liefde.

“Wow!... Dat was lekker…” kreunde Mark voldaan.

“Ik hou van jou!” fluisterde Sanne.

Ze bracht haar lippen op de zijne voor een kus.

“Ik hoop wel dat jij niet zo’n vrouw bent die na de kinderen geen seks meer wil.”

Sanne lachte.

“Nee, daar hoef je bij mij niet bang voor te zijn. Ik hou van seks. Dat heeft helemaal niets met een eventuele kinderwens te maken.”

“Kan je het je voorstellen? Dat we volgend jaar rond deze tijd misschien wel vader en moeder kunnen zijn?”

“Ik hoopt het Mark. Maar er kan nog zoveel misgaan… Denk aan de miskraam van Abigail. Ik zou dus maar niet te vroeg juichen.”

“San… Stel je nu eens voor dat het andersom zou zijn? Dat ik onvruchtbaar of zelfs impotent zou zijn?”

“Zeg… We gaan niet doemdenken toch? Zeker niet na wat we nu meegemaakt hebben. Maar dat verandert niets aan mijn liefde en trouw voor jou. Ook zonder kinderen blijven we bij elkaar en zullen we samen alle lief en leed delen.
En vrijen kan je op vele manieren. Ik heb ook seks met Yvonne en zij heeft geen penis. We kunnen een strap-on gebruiken en elkaar oraal verwennen. We kunnen andere seksspeeltjes gebruiken. We kunnen urenlang met elkaar vrijen maar dan op een iets andere manier. Zolang wij maar bij elkaar zijn! We hebben elkaar… dat zal nooit veranderen. Hoe zei je dat net…? Zo sterk als Titanium…?”

“Ja… Onze band is zo sterk als Titanium… Onverwoestbaar!”

“Sterker dan dat!”

Sanne gaf hem weer een lange intense tongzoen.

“Ik hou met heel mijn hart van jou…. Voor altijd!”

Sanne gleed van de bank af.
Ze nam niet de moeite om zich aan te kleden en liep naakt naar de keuken.

“Ik denk dat ik de rest van de dag maar thuisblijf. Ik denk dat ik om geheel andere reden dan vanmorgen me toch niet op het werk kan concentreren. Maar nu wil ik eerst iets eten. Ik rammel van de honger. Dat komt vast van de seks haha…”

Mark liep met haar mee.

“Ik had me voor vandaag al ziekgemeld. Maar je lijkt me nu niet meer nodig te hebben.”

“Ik heb jou ALTIJD nodig Mark! Ik kan niet zonder jou.”
“Zet jij koffie? Dan maak ik iets te eten klaar.”

Moet jij jezelf niet eerst even aankleden Sanne?”

“Nee… Waarom? Ik denk dat ik vanmiddag zin heb om lekker lang met jou te vrijen en te knuffelen. Maar dan wel op de slaapkamer en in bed. Een trap en een bank is wat minder comfortabel. En ik ben ook de jongste niet meer” grijnsde ze.

“Ouwe taart…”

“Jij houdt wel van taart toch?”

Mark greep haar bij haar heupen en trok haar tegen zich aan.
Ze omhelsden elkaar.
Knuffelden elkaar.

Mark streek een haarlok weg en kuste teder haar voorhoofd.

“Weet jij dat jij er woest aantrekkelijk uitziet na een potje seks?”

“Alleen dan…?”

“Nee, je bent oogverblindend mooi en je ziet er altijd lekker uit.”

“Andere mannen mogen alleen naar me kijken, ik ben van jou en dat weet je.”

Weer vonden hun monden elkaar voor een kus.

“Je bent en blijft mijn kanjer Sanne.”
“Je bent een geweldige vrouw al probeer je dat steeds te ontkennen…”

“Charmeur. Je weet best dat je niet hoeft te slijmen om seks te krijgen. Seks is nu eenmaal een belangrijk ding in mijn leven. Kinderen staan daarbuiten.”

“Ik slijm niet… Ik meen het. Jij kon elke man krijgen die je wilde. Maar je koos voor mij!”

“Daar heb ik nooit een seconde spijt van gehad. En ik weet nu dat ik op jou kan rekenen als ik je nodig heb.”

Het was nog steeds winter en de temperatuur in de villa was aangenaam. Maar geheel bloot werd het toch iets frisjes nu de passie weer gedaald was.
Sanne trok daarom haar kimono en haar loafers weer aan.
Ook Mark zocht zijn kleren weer op.

Ze dronken hun koffie in de keuken en Sanne had snel een omelet in elkaar gedraaid.
Ze bleef toch een keukenprinses vond Mark.
Een bijzonder knappe, intelligente, spontane en charmante vrouw.
Met een ondeugend randje.
Hij besefte nu meer dan ooit hoeveel geluk hij had gehad met zijn Sanne.

Ze hadden het zo goed samen.
Met of zonder kinderen.
Kinderen zouden zeker een plus zijn.
Maar ze hadden elkaar en dat was alles wat ze nodig hadden.

Mark at zijn omelet en keek naar Sanne.
Ze straalde weer.
En ze had haar eetlust en haar libido weer terug.
Zijn rode stoeipoes.
Als Sanne geen zin heeft ik seks dan is er echt iets aan de hand wist hij.
Wat hem betrof kon het met de seks soms best wel iets minder. Vooral na een drukke dag op het werk. Maar zijn roodharige minnares wist zijn paal altijd omhoog te krijgen.

Als Sanne je paal niet omhoog krijgt dan ….

Sanne ruimde de tafel af en nam hem vervolgens aan zijn hand mee naar de slaapkamer voor een lange vrijpartij.
Er werd veel geknuffeld en gezoend.
Hun band leek sterker dan ooit.