Anne-Roos schrok een beetje van de blikken die op haar gericht waren. Ze stonden allemaal strak en de bijbehorende gezichten drukten niks uit. Een beetje ongemakkelijk trok ze haar kimono wat verder dicht en zei hen ‘goedemorgen’.

‘De nieuwe toch, Sylvie?’ zei een dame die Anne-Roos nog niet eerder had gezien.

Sylvie bevestigde dat zonder die dame aan te kijken. Anne-Roos liep naar de tafel en wilde tegenover hen gaan zitten, maar toen ze de stoel beetpakte, zei diezelfde dame: ‘Wie heeft gezegd dat je mag gaan zitten, nieuwe?’

‘Nou, ik woon hier, toch?’

‘Twee dingen. Hier bevredig je jezelf niet stiekem. Alles hier is van ons samen, met genot voorop. Dat was toch al duidelijk? Lara uitgezonderd.’ De dame hield even in. ‘Daarnaast stel je jezelf voor, voordat je gaat zitten.’

Anne-Roos knikte. ‘Ik ben dus Anne-Roos, sinds gisteren woon ik hier. Mijn kamer is de eerste van links op de eerste etage.’

‘En je bent dus een provinciaaltje.’ De stem klonk een beetje gemeen, maar Anne-Roos zag dat Sylvie en Emma, die ze nu pas herkende, lachten. ‘Om één van ons te worden, heb je een keuze. Je mag kiezen tussen de eerste week altijd naakt hier in huis zijn, ongeacht wie er binnen zijn, of je speelt hier op de stoel je favoriete masturbatiescène na tot en met het hoogtepunt.’

Anne-Roos dacht na.

‘De keuze is aan jou.’

Er ging veel door haar heen. Ze zag de dames afwachtend kijken. Anne-Roos zei niet direct iets, maar woog alles goed af. Rustig dacht ze na over de geboden opties, iets waar ze eigenlijk niet eens van opkeek. Ze wist dat het leven in een studentenhuis anders zou zijn en natuurlijk had ze wel wat gehoord over gebeuren. Aan de ene kant was de hele tijd naaktlopen wel gênant, want als er anderen over de vloer kwamen, was zij daar naakt. Zichzelf voor hen klaarvingeren was niet precies waar ze tegenop zag, maar in die optie schuilde voor haar een valkkuil. Masturbatiescène? Daarvoor had ze te weinig films gekeken, of moest ze hier nu gaan opbiechten dat haar enige scènes op dit vlak puur uit de porno kwamen? Dat waren echter geen films. Even streek ze door haar haren, waarna ze met haar vinger een krulletje draaide. ‘Optie 1.’

Nog voordat de dames hierop hadden kunnen reageren, voegde Anne-Roos daad bij woord. Subtiel maakte ze haar kimono los, waarna ze deze bijna verleidelijk van zich af liet glijden. Direct nadat ze compleet naakt was, stond de dame die het woord had gevoerd en zij nog niet kende op. Ze liep naar Anne-Roos en voor haar hield ze halt. ‘Carmen,’ zei ze. ‘Geef je kimono maar, want die krijg je na deze week terug.’

‘Alleen als ze de opdracht goed volbrengt toch?’ zei Emma.

‘Ja, maar daar ga ik vanuit. Deze dame houdt niet van falen,’ zei Carmen tegen Emma terwijl ze Anne-Roos aan bleef kijken. Anne-Roos knikte.

Carmen legde haar hand in de zij van Anne-Roos. Ze draaide haar een beetje om, waardoor ze met haar achterzijde naar de andere dames kwam te staan. Daarna voelde ze diezelfde hand naar haar kontje glijden en er zacht in knijpen. ‘Lekker kontje, provinciaaltje,’ zei Carmen intens zwoel zacht in het oor van Anne-Roos. Daarna liet ze Anne-Roos’ bil los en liep ze met haar kimono de ruimte uit.

‘Leuk je weer te zien!’ zei Emma enthousiast toen Carmen weg was.

‘Ja, inderdaad.’ Anne-Roos was zelf ook verheugd om Emma weer te zien, want die had toch wel wat bij haar losgemaakt.

‘Even tussen ons,’ zei Sylvie vervolgens, waarbij ze wat naar voren boog en non-verbaal duidelijk maakte dat het iets delicaats was. ‘Hou Carmen te vriend. Lara lijkt misschien beslissend, maar Carmen is misschien wel de echte leidster hier in huis. Zij zit hier op Lara na het langst.’

Anne-Roos knikte rustig en liet de woorden op haar indalen. Langzaam begreep ze dat Carmen die dame moest zijn geweest die Sylvie zo grondig onder handen had genomen. Emma was het sowieso niet geweest.

‘Je ziet er wel goed uit zo,’ zei Emma vervolgens bijna flirterig.

‘Dankje.’

‘Ik denk dat we allemaal een reden hebben om deze week wat meer hier te zijn, mits onze roosters het toelaten.’ Sylvie was duidelijk met de onderliggende boodschap.

‘Dat weet ik wel zeker,’ zei Emma giebelend.

Nadat Anne-Roos had ontbeten en zich met de seconde steeds comfortabeler had gevoeld zo zonder kleding, ging ze de afwas doen. Sylvie ging naar boven en Emma was nog wat op haar telefoon aan het doen. Terwijl ze met het schuursponsje de vaat weer ordentelijk maakte, dacht ze aan het idee dat ze hier nu naakt was. Weken terug was dit niet eens in haar opgekomen en nu voelde ze zich gewoon vrij. Zou Liselore, een meisje van haar basisschool, dat ooit hebben bedoeld met de vrijheid van de nudistencamping waar zij altijd met haar ouders heen ging?

Anne-Roos schrok een beetje op toen ze ineens een hand op haar billen voelde. De hand voelde goed en verleidelijk en de vingers bewogen net een beetje knijpend. ‘Ik ben blij dat je hier bent,’ hoorde Anne-Roos de stem van Emma in haar oor fluisteren. Langzaam bewoog de hand wat op en neer, waarbij Anne-Roos bijna ongemerkt haar benen wat uiteen zette terwijl haar handen gewoon doorgingen met het afwaswerk. Steeds verder geraakten de vingers van Emma tussen haar benen, maar net toen Anne-Roos haar ogen wilde sluiten en de vingers van Emma echt haar kutje verwachtte aan te raken, trok die haar hand terug. ‘Ik zie je straks.’

Nog voordat Anne-Roos Emma had kunnen vragen wat waar en hoe, was die de ruimte al uit. Met een flinke blos op haar wangen besefte Anne-Roos dat Emma haar weer nat had gemaakt, maar ditmaal wel heel bewust.

Nadat de afwas gedaan was en de keuken er toch behoorlijk ordentelijk uit zag, voor zover dat in een huis als deze kan, liep ze naar boven. Anne-Roos voelde bij elke stap op de trap haar naaktheid. Het was heerlijk. Haar exhibitionistische inslag, iets wat sinds kort dus helemaal bij haar hoorde, maakte dat de dertien treden naar de eerste etage voelde alsof ze zich manoeuvreerde in een Hollywood-kaskraker. Net voordat ze haar voet op de eerste etage zette, gleed de hand die zich niet inhield met de leuning langs haar borsten. Wat waren haar tepels hard!

Anne-Roos liet zich bijna op een roze wolk van opwinding haar kamer in glijden, zich fluweel zacht op haar bed laten ploffen en terwijl de gordijnen nog wijd open waren, haar benen spreiden. Met haar ogen half toegeknepen dacht ze aan Emma en haar aanrakingen. Haar handen begonnen nog subtiel bij haar borsten en hals, maar vonden al snel de weg naar beneden, met nog wat vertwijfelende bewegingen terug naar haar gevoelige, harde knopjes. Toen haar rechter de gespreide weelde tussen haar dijen vond, was haar staat van opwinding verre van gering te noemen. Rustig masseerde ze haar kletsnatte poes, waarbij haar middelvinger nadrukkelijk goedkeuring om naar binnen te gaan vroeg. Langzaam ging het masseren over in een diepe, inwendige exercitie. Zachtjes kreunde Anne-Roos, helemaal opgaand in haar eigen opwinding.

‘Oke, nu is het wel tijd om te gaan. De rest wacht,’

Anne-Roos sprong haast overeind, wist niet waar ze haar handen moest houden en keek Emma recht aan. Die zat elegant op Anne-Roos’ bureaustoel met een strakke, geamuseerde blik haar aan te kijken. ‘Het is mooi weer, dus tijd voor wat ontspanning.’

Anne-Roos keek vragend naar Emma, nog steeds haar handen geen houding weten te gevend.

‘Er is een leuk parkje, vlakbij. Lekker chillen. Mensjes kijken. En we willen dus wel gaan.’

Anne-Roos kwam omhoog, pakte snel een zomers, wijd vallend jurkje en trok die over haar hoofd.

Een klein kwartier later kon Anne-Roos zittend op een kleed in het gras zich niet voorstellen dat ze even daarvoor zichzelf intens had liggen vingeren. Al helemaal kon ze het niet voorstellen dat Emma en de andere dames hadden toegekeken. Dat had ze helemaal gemist door haar geilheid, maar Emma had het haar wel gezegd. Daarvan wist Anne-Roos zeker dat ze alles goed had gezien. Ondanks dat ze haar exhibitionistische nieuwe ik al flink eigen had gemaakt, voelde deze bewustwording wel bijzonder. Ze voelde de blos op haar wangen bij het denken aan dat moment.

Terwijl Sylvie, Emma en Carmen wat luchtig keuvelden over ditjes en datjes, besefte Anne-Roos eens te meer dat haar nieuwe leven echt zo anders was dan alles in het Drentse. Die mensen moesten daar eens weten dat zij hier zo aan de waterkant, waar sommige mensen ook nog een duik in namen, in een jurkje met niks daaronder zat. Als dit al gebeurde in haar ouderlijke omgeving, was dat iets waar dan niet over gesproken werd. Zij was nu definitief uit die toch wat preutse wereld gestapt.

‘Kom, even lekker een duik.’ Sylvie voegde daad bij woord, want Anne-Roos zag onder haar jurkje een witte bikini tevoorschijn komen terwijl ze ook direct opstond. Ondanks dat het misschien een seconde duurde, leek Sylvie daar in de zon helemaal te stralen in haar witte bikini zonder franjes, maar wel op zo’n manier uitgesneden dat men wel naar haar figuur moest kijken. Carmen volgde direct en Emma liet er ook geen gras over groeien.

‘Kom provinciaaltje,’ zei Carmen. ‘Of ben je daar te preuts voor?’

‘Nou,’ zei Anne-Roos een beetje twijfelachtig. ‘Dat is het niet.’

Zes paar ogen keken haar vragend aan en door de zon die achter hen aan de hemel prijkte, kwam het misschien intimiderender over dan het was.

‘Ik heb geen bikini bij.’

De dames lachten wat overdreven. ‘Nou, dan ga je gewoon in je ondergoed.’

Anne-Roos bloosde. ‘Dat heb ik niet aan.’

De drie lachten nog harder, maar Emma zei dat Anne-Roos wel haar string aan kon doen, waarop ze gebaarde dat haar jurkje dus uit kon. Anne-Roos keek om zich heen, stond op en trok haar jurkje over haar hoofd. Ze zag Emma, Carmen en Sylvie toekijken, maar niemand handelde. Anne-Roos stond poedelnaakt toen Emma opmerkte dat ze haar string even moest pakken.

Nadat Emma Anne-Roos een paarse string had overhandigd en Anne-Roos voor haar gevoel een eeuwigheid zo naakt in dit Utrechtse parkje had gestaan, trok ze het niemendalletje snel aan. Topless volgde ze direct de andere drie snel het water in. Anne-Roos hield haar lichaam goed onder het wateroppervlak maar het ondiepe gebeuren kon niet voorkomen dat haar borsten menig keer boven het water uitkwamen. De eerste keren keek ze nog rond of mensen dat zagen, maar al snel boeide haar dat niet meer. Ze had heerlijke borsten, dus iedereen mocht kijken.

Pas toen Anne-Roos de andere drie het water uit volgde, besefte ze dat ze net zo goed niks aan had kunnen doen. De paarse string van Emma was niet alleen voor een string al minimaal van stof, het enige bedekkende driehoekje deed ook geen moeite iets geheim te houden. Doordat de stof nu helemaal nat was, paradeerde Anne-Roos eigenlijk als nog met alles open en bloot naar het kleedje. De goedkeurende blik van Emma maakte haar week.

Anne-Roos voelde zich vrij. Waar ze eerst nog had getwijfeld om haar jurkje hier in het park uit te doen ten overstaande van én haar nieuwe huisgenoten én menig ander genietend Utrechtenaar, was de situatie nu heel anders. Ze lag achterover, leunend op haar onderarmen met haar benen languit. Dat haar borsten, een klein beetje naar buiten hangend maar de stevigheid van de tienerborsten nog steeds hoog in het vaandel dragend, in de zon nadrukkelijk pronkten naar de buitenwereld, was iets waar ze zich niet eens druk meer om maakte. Ja, elke stiekeme of minder stiekeme voyeur mocht van de aanblik van haar boezem genieten, haar huisgenoten voorop.

De gezelligheid was ongekend. Het voelde al snel alsof dit niet de eerste keer zo was, maar alleen Anne-Roos wist beter. Zo vrijgevig naar de omgeving, zo openlijk, was iets waarvan ze nooit had beseft dat ze daar ook van zou kunnen genieten. Zelfs toen een wat oudere man met meer dan sociaal wenselijke regelmaat naar haar borsten keek, veranderde ze niet van houding. Sterker nog, ze gunde hem subtiel een glimlach.

Op het moment dat het teken kwam dat ze teruggingen, stond Anne-Roos op, trok haar inmiddels droge string van haar billen. Terwijl ze bij die beweging wat naar voren keek, zocht ze oogcontact met enkele glurende zonaanbidders. Toen ze recht stond, hadden velen perfect zicht op haar kastanjebruine, getrimde zone boven haar schaamlippen. Nadat ze Emma haar string had teruggegeven, trok ze pas haar jurkje weer over haar hoofd, in de wetenschap dat die terug thuis toch weer uit zou gaan.

Eenmaal terug in het huis trok ze haar jurkje direct bij binnenkomst over haar hoofd. Anne-Roos deed dit bewust met veel grandeur, maar doordat ze niet de laatste was die binnenstapte, had een oplettende voorbijganger haar vlugge striptease zo kunnen aanschouwen. Haar billen pronkten immers als mooi bloot toen Carmen de deur sloot. ‘Ik zie je zo op mijn kamer. Over tien minuten.’

Anne-Roos keek om en zag Carmen langs haar heen lopen. Ze gunde Anne-Roos in al haar naaktheid geen blik, maar haar stem was duidelijk geweest. Een beetje beduusd liep ze naar haar kamer en geheel in gedachtes stond ze naar buiten te kijken. Opwinding en vrijheid lagen dichtbij onbekende, wat angstige gevoelens. Haar vingertoppen van links en rechts friemelden wat met elkaar terwijl haar blik op oneindig stond. Geen moment had ze in de gaten dat aan de overzijde mensen op het balkon zaten. Haar gevoel ging steeds verder over naar opwinding, want Anne-Roos besefte maar al te goed hoe ze zich gemanifesteerd had in het park, hoeveel ogen al haar vrouwelijkheden hebben kunnen genieten en hoe haar huisgenoten naar haar hadden gekeken. Haar friemelende handen lieten elkaar los en begonnen langzaam haar lichaam te betasten. Dromend van aanrakingen waren het haar handen die subtiel haar borsten beroerden, waarbij alleen haar vingertoppen over de huid danste. Haar adem werd zwaarder. Anne-Roos kon het niet laten, daalde met een hand af, maar hield bij de korte haartjes halt. Zou Carmen ook zo geil zijn nu?