Het heeft een tijdje geduurd, maar deel 4 is eindelijk af.
Dit deel is min of meer een flashback .

Ineke begon opeens contouren te zien tussen deze drie mannen. Lars en de tweede man zijn niet meer dan de hulpjes van de eerst man, zij deden namelijk precies wat de eerste man hen opdroeg. Met haar jarenlange ervaring in het kerkbestuur en de cursussen die ze heeft gevolgd als bestuurslid, wist zij als geen ander hoe ze iemand om haar vinger moest winden. Met haar charme en de ervaring van het spelen van rollenspellen tijdens de cursussen ‘Ideologieën voor het kerkbestuur’ moest het voor haar een koud kunstje zijn om die man op andere gedachten te brengen.

Bij die cursussen werden cursisten ook geconfronteerd hoe men dient om te gaan bij eventueel ongewenst gedrag. De cursisten probeerden het door middel van rollenspel op elkaar uit. Ineke was hier gedreven in en wist voor haarzelf aardig haar mannetje te staan. Dit viel de cursusleider en de overige cursisten ook op. Zij kreeg dan ook het zwaarste scenario toegewezen.
Eén keer liep het uit de hand. Waarschijnlijk was dit ook te wijten aan haar eigen vermoeidheid na een lange werkdag op haar school. Ze was toen minder scherp dan anders. Een mannelijke medecursist wist toen zijn hand te leggen op haar billen. Hij gaf er zelfs een onterende tik tegenaan. Het vernederende vond Ineke nog wel dat niemand het zag wat er gebeurde.
Het scenario dat ze samen met hem speelde ging over ‘Hoe je kinderen kon stimuleren om zich goed te concentreren en te luisteren naar een Bijbelverhaal.’ Maar bij het voorbereiden voor zo’n scenario ging het al mis. Het lukte de man namelijk om zijn hand op Ineke haar billen te leggen. Ineke stond met haar achterwerk in haar strakke spijkerbroek naar hem toe gekeerd. Ze las namelijk op dat moment de opdracht op haar papiertje. Ze was geconcerteerd met haar opdracht in haar hoofd bezig, toen ze plotseling een hand op haar billen voelde. Toen de man een tik tegen haar billen gaf zei hij ook nog doodleuk ‘Zullen we beginnen?’ Ineke stamelde ‘Hè… ja, is goed!’

Of er niets gebeurd was las Ineke het Bijbelverhaal voor over Kaïn en Abel. Maar tijdens het lezen van dat verhaal leunde de man opeens iets te ranzig tegen Ineke aan. Ineke wist op een slinkse wijze op een andere stoel te gaan zitten. Daardoor droop de man af. Ineke kreeg op het einde van de cursusleider in het nagesprek een compliment hoe ze dit had weten op te vangen.
De cursusleider gaf aan Ineke wel een tip mee. ‘Als een kind gebiologeerd naar een verhaal zit te luisteren mag je zo’n kind best wel even vertroetelen, daar wordt een kind rustig van. Want was is mooier voor een kind dan een beetje aandacht en liefde? Dat is voor een kind in deze hectische tijd met al zijn gehaast van tablet en mobiel telefoonverkeer heel erg belangrijk.’

Misschien kreeg die man vaker kritiek, maar een week daarna en ook later had Ineke haar aanrander nooit meer gezien of gesproken.
Of de kritiek verband hield met zijn eventuele losse handjes heeft Ineke nooit kunnen achterhalen De andere cursisten van het vrouwelijk geslacht spraken er nooit over, ze zwegen als het graf. Misschien was Ineke wel de enige vrouw in de cursus die door hem was aangerand.
Dat er nooit over gesproken werd had waarschijnlijk ook te maken met het feit dat de cursus was opgezet door de mensen met verschillende geloofsovertuigingen, daardoor kreeg zo’n Christelijke cursus een bittere nasmaak. Ze vond het wel jammer dat ze nooit in staat was geweest om de man aan te spreken over zijn gedrag.

Tot op de dag van vandaag had Ineke dit voorval nooit met Harry durven delen. Zelf een aangifte doen bij de politie zou in haar beleving een zinloze weg zijn, ook al zou ze bij wijze van spreken geholpen worden door een agente. De argumentatie van de politie zou zijn ’Sorry, mevrouw we kunnen niets voor u doen. Het is zijn woord tegen uw woord.’
Wat ook in haar achterhoofd speelde was dat ze zich er bewust van was, dat ze het voorval wat haar overkomen was op de cursusavond, op het politiebureau tegen de politie zou moeten uitleggen. En uitgerekend tijdens het onderwerp ‘Weerbaarheid tegen ongewenst gedrag.’
Als ze dat gedaan had was het net alsof ze voor de tweede keer werd aangerand, de eerste keer lichamelijk tijdens haar cursus en de tweede keer geestelijk, maar dan op het politiebureau.

Lars en de tweede man dropen af door deze opmerking van hun leider en gingen zich nonchalant voegen bij hun leider, de eerste man.
Nu zou het voor Ineke het moment moeten zijn om de eerste man te breken en hem te confronteren met zijn geweten, maar hoe? Ze was zich ervan bewust dat door één verkeerde opmerking uit haar mond het risico zou bestaan dat het verkeerd opgevat kon worden door deze drie kerels, waardoor ze de mannen nog bozer zou maken en hun boosheid gingen botvieren op haar billen.
De rake klappen op haar billen voelde ze door haar spijkerbroek heen nog steeds. Het zou een hijskarwei worden om de eerste man te overtuigen dat hij niet door satan was gestuurd. Maar dat ook hij een kind was van de Here Jezus. En dat wij als mensen een evenbeeld waren van God. Dit vroeg om een lange adem. Ze zou een balans moeten vinden van meewerken en tegenwerken.

Als puber dacht Ineke haar straf door tegenwerking wel eens te ontlopen of uit te stellen. Maar dit werd bij haar thuis nooit getolereerd. Desnoods werd het later gedaan op die dag. Maar ze kreeg haar verdiende loon alsnog. De uitgestelde straf op haar billen werd alleen maar langer en pijnlijke daardoor. Vandaar dat ze naarmate ze ouder werd eieren voor haar geld koos en haar straf zo snel mogelijk en zonder morren in ontvangst nam. Als geen ander kende Ineke het spreekwoord. ‘Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten.’
Deze tegelwijsheid hadden Ineke en haar zusje Liesbeth zo op een tegel kunnen zetten en boven hun bed kunnen vastspijkeren.

Maar één keer wist ze aan de sterke arm van haar vader te ontglippen. Ze vloog de gang op en wist zichzelf in veiligheid te brengen door zichzelf op te sluiten op de wc. Pijlsnel deed ze de wc-deur op slot. Haar vader schreeuwde aan de andere kant van de wc-deur. ‘Ineke, doe onmiddellijk de deur open!’ Wat Ineke uiteraard niet deed. ‘Als ik je uit de wc moet halen dan zwaait er wat!’
Haar vader heeft toen met behulp van een schroevendraaier het slot van de wc-deur weten los te krijgen. Hij sleurde hardhandig Ineke uit de wc. Hij kneep toen zo hard en gemeen in haar nek dat ze niets anders kon doen dan half struikelend en gebukt onder zijn sterke hand, haar vader volgen en zich laten meesleuren, de trap op richting haar kamer.
Daar heeft haar vader haar zo een ongelooflijk pak voor haar blote billen gegeven.

Eenmaal in haar kamer ging in no-time haar rokje omhoog. In één handbeweging trok hij haar slip van haar billen af. Met haar nakend onderlichaam plofte ze voor de zoveelste keer weer over zijn knie.
Haar benen lagen in een houdgreep tussen zijn benen geklemd. Met haar bovenlichaam kwam ze klem te liggen onder zijn linker hand. Met zijn vrije rechterhand sloeg hij heel hard op haar billen. Wat was hij ziedend dat Ineke zich liet opsluiten op het toilet. Op die manier had ze zijn gezag ondermijnd. Iets wat hij niet kon dulden en zeker niet door één van zijn dochters. Wie denkt ze wel, wie ze is? Hij heeft de billen van haar dan ook niet gespaard, haar billen waren knal en knalrood. Het leek wel op de billen van een rijpe vrouwelijke baviaan. Zo rood waren ze.
Maar het was net alsof God haar billen in een langdurige narcose bracht. Ze lag daar in een roes met haar half verdoofde blote billen. Ze heeft zelf niet eens gehuild, wat ze anders wel deed. Dat gevoel heeft ze nooit eerder en nooit meer mogen ervaren.

Het moest een slagveld geweest zijn op haar twee billen helften. Haar vader bleef maar slaan. Zelfs toen ze daarna met haar gezicht tegen de muur werd gezet, voelde ze dat de verdoving op haar billen nog niet was uitgewerkt.
Het gekke was, toen ze die avond in haar bed lag kreeg ze het enorm warm. Ze trok haar pyjama hesje uit. Ze stroopte haar pyjamabroekje van haar billen en ging weer onder het dekbed liggen.
Onverwachts gebeurde er iets. Iets wat ze niet herkende bij haarzelf. Haar lichaam en haar geest werden door haar eigen geilheid gegijzeld. Haar geilheid nam haar lichaam en haar geest van haar hersens over.
Ondanks haar zestienjarige leeftijd was ze als puber relatief gezien vrij oud om op die leeftijd haar lichaam op seksueel gebied te ontdekken. Maar het gebeurde!

Ze wist niet eens wat haar overkwam, die avond in haar bedje. Een van haar vingers gingen onbewust naar haar clitoris toe en vond moeiteloos het eikeltje van de clitoris. Haar vingers draaiden om haar clitoris en draaide als een losgeslagen bromtol. Steeds sneller en sneller ging de bromtol tussen haar duim en wijsvinger. Het leek wel of de bromtol nooit meer uit zichzelf uitgetold raakte. Steeds sneller en sneller gingen haar vingers.
Op datzelfde moment klotste het bloed tegen de wanden van haar vier schaamlippen aan. Met de overige vingers van dezelfde hand probeerde ze als het ware het bloed uit haar schaamlippen naar buiten te persen. Ze bleef maar wrijven met haar vingers. Dan gleden haar vingertoppen weer over de binnenste schaamlippen en dan weer opnieuw over haar buitenste schaamlippen heen.
De vier lippen van haar vulva werden doorweekt van haar eigen producerende vocht. De afstand en de opening van haar lippen werden steeds wijder en wijder en namen in omvang toe.

Plotseling gleden haar vingers door de gladheid van haar buitenste schaamlippen zo de wrak van haar vagina naar binnen. Binnen in haar vagina raakten haar vingers de G-spot aan. Deze voelde aan als een ijspegel in een ijsgrot. Maar deze ijspegel was gloeiend en gloeiend heet. Al zwemmende, klotsend en draaiend gingen haar vingers verder op onderzoek uit in de diepte van haar vagina. De clitoris bleef maar draaien als een bromtol tussen haar duim en wijsvinger.
Met de vingers van haar andere hand gingen ze naar haar borsten toe. Ze wreef met haar vingertoppen tussen haar linker en haar rechter borst door. Ze begon zelf te trekken en te draaien aan haar tepels. Deze waren al behoorlijk hard geworden. Het draaien en trekken aan haar tepels ging er door haar eigen hitsigheid niet zachtzinnig aan toe. Het was net alsof ze door het knijpen van haar tepels met haar vingers het hormoon oxytocine uit haar tepels wilden uitmelken.
Het begrip oxytocine kende ze toen nog niet. Dat hormoon werd op haar Christelijke school doodgezwegen. Zelf tijdens haar biologielessen werd het bestaansrecht van dat hormoon niet erkent
Maar dit gaf bij haar wel zo’n zalig gevoel, haar borsten werden steeds groter. Haar tepels werden stijver en groeiden maar door. Het leek wel op de neus van de leugenachtig Pinokkio. Maar haar lichaam loog niet. Haar hersens logen niet. Dit was geen leugen, maar zuiver de waarheid.

Plotseling realiseerde ze voor het eerst in haar leven dat ze geboren was in een vrouwelijk lichaam. Ze ging steeds sneller met haar onderlichaam schuiven over het onderlaken. Ze zette haar hielen tegen het onderlaken af, drukte zo haar onderlichaam weer naar boven toe. Dit herhaalde ze paar keer.
Maar op den duur, merkte ze dat de bromtol zijn vaart verloor tussen haar vingers. Zelf haar tepels werden minder fijngeknepen. Binnen in haar vagina voelde ze kramp ontstaan in haar overige vingers.
Maar toen gebeurde er iets. Haar lichaam zei ‘Doorgaan’. Haar hersens zeiden ‘Ineke niet opgeven’. Ze zweepte nog een keer de bromtol op en draaide met haar vingers zo snel als ze kon rondjes om de as van de haar tepels. Haar bartholinklieren in haar vagina maakten overuren en bleven maar vocht en slijm produceren De kramp in haar vingers ebde weg. Haar vingers in haar vagina zwommen en sopten in het vocht van haar overwerkte bartholinklieren. Haar bekken kwam meer naar buiten toe te staan. Ze schudde met haar onderlichaam sneller en sneller. Ze begon met haar benen te trappelen. Er ontstonden spastische trekjes door haar hele lichaam
Steeds sneller, en sneller.
Haar ademhaling ging tekeer.
Zelfs de kreten uit haar mond werden een octaaf hoger. Ze voelde een enorme schok door haar hele lichaam heen gaan.
Een ontlading, een explosie kwam bij haar los.
Met schokken en beven ontsnapte de geest uit het huis van haar vrouwelijk lichaam.
Haar orgasme vloog zo zijn vrijheid tegemoet.

Na enkele seconden ontwaakte ze uit haar shocktoestand. Ze keek even snel rond in haar kamer en ontdekte dat ze de enige was in de ruimte. Gelukkig voor haar dat haar vader of haar moeder niet op het soppende geluid afkwamen en haar betrapten met haar vingers in haar kut.
Haar vingers gleden uit haar vagina gingen richting haar neus. Ze rook voor de eerste keer in haar leven haar eigen lichaamssap. Na zo’n geweldig en exploderend orgasme voelde ze dat de verdoving en narcose uit haar billen waren uitgewerkt. De pijn op haar billen van die middag door haar vader was gelukkig niet meer teruggekomen. Ze deed het bedlampje uit en nam niet eens de moeite meer om haar pyjama opnieuw aan te trekken. In haar bedje bedankte ze God door te glimlachen. Met haar mooiste glimlach uit haar leven op haar lippen bedankte ze God en sprak in haar zelf ‘O, mijn God,’ en viel als een blok in een diepe slaap.

Deze eerste ervaring uit haar leven was waarschijnlijk ook de oorzaak dat ze voor de eerste keer het gevoel had dat ze slimmer en sneller was dan haar vader. Door de opsluiting van vanmiddag op de wc had ze echt het gevoel dat ze even de baas was over de situatie en over haar vader. Ze had voor de eerste keer in haar leven de controle over haarzelf. Al was het minder dan vijf minuten, in haar belevenis duurde de controle de hele middag, zelf na haar geweldige orgasme toe. Ze zag haar hoogtepunt als een beloning van God. ‘Nee, een triomf op haar vader.’

Nadat ze met Harry was getrouwd en de jaren vorderde heeft ze nooit meer met haar vingers in haar vagina gezeten. Zelf in het begin van de wittebroodsweken na hun huwelijk verbood ze Harry om met zijn vingers de binnenwanden van haar vagina te inspecteren. Ineke wist altijd op een geraffineerde manier Harry voor te zijn. Door snel haar hand op haar vulva te leggen. ‘Nu even niet, Harry,’ was haar belemmerend antwoord. Zelf verbood de eigenaresse de clitoris om kennis te maken met de tong van Harry.

Na de geboorte van haar tweede kind werd Ineke steeds preutser. Dit kwam ook door de pijnscheuten, die Ineke voelde als Harry haar penetreerde. Als zij de pijnscheuten weer voelde opkomen kwam de zestiende zin uit het boek Genesis uit het hoofdstuk drie weer opnieuw bij haar boven. En ze kreeg zelf een beetje medelijden met Eva.
‘Als straf zouden haar zwangerschap en bevalling moeilijk en pijnlijk zijn...’
Alleen het tweede gedeelte van regel 16 zou ze nooit accepteren van haar man.
‘en zou haar man over haar heersen..’
Zoals haar moeder wel deed destijds bij haar vader. Ineke wist wel dat Harry veel van haar hield en dat hij het tweede gedeelte van de die regel nooit zou nastreven.

Haar huisarts sprak liever over ‘Dyspareunie.’
Ze verzekerde Ineke dat dit vaker voorkwam bij vrouwen na de zwangerschap. Als ze wilde, kon ze wel een recept voor haar uitschrijven. Maar Ineke bedankte hier echt voor. Ze zag namelijk niet zo zitten om naar de apotheek toe te fietsen. Allen de gedachte al dat ze bij de balie zou staan met dat recept in haar hand en werd geholpen door zo’n snotneus, die nog niet eens droog was achter zijn oren en riep, terwijl ze zat te wachten op haar medicijn ‘Mevrouw, uw Synopause-E3 staan voor u klaar. Zal ik u even uitleggen, hoe u ze moet gebruiken.’ In een mum zou het hele dorp weten over haar seksproblemen. De koude rillingen liepen al over haar rug bij die gedachten.
Nee, Ineke accepteerde haar lot. Harry moest het maar doen met het af en toe knuffelen en strelen van Ineke. Trouwens, ze hadden al twee gezonde kinderen. Door knuffelen en aanraking kwamen de stoffen dopamine en serotonine ook wel bij haar vrij.
Dat zij Harry’s piemel niet meer rondleidde in haar kut, was meer een probleem voor Harry dan voor haar zelf.

De ring om haar hals haakte nog in de vinger van de eerste man. Plots trok hij hard de ring naar zich toe. Ze werd bijna tegen zijn borst aan geplet. Op datzelfde moment drukte hij de ring iets omhoog. De lederhalsband om haar hals knelde bijna haar strottenhoofd af.
Door zijn kracht in zijn bovenarm veerde Ineke iets van de grond af. Ze werd min of meer gedwongen om haar pijn niet te voelen om op haar tenen te staan. Doordat zij op haar tenen stond waren haar lippen bijna op dezelfde hoogte als zijn lippen. Met zijn tong probeerde hij haar te tongzoenen. Maar Ineke werkte tegen en hield haar kaken en haar lippen stijf op elkaar. Wel zag hij zijn kans schoon om de lippen van Ineke te kussen.
Na dit gedaan te hebben liet hij de ring om haar hals losjes veren en Ineke stond met beide benen weer op de grond. ‘Je hebt wel mooie rode lippen. Zeker een dure lippenstift?' Ineke ging hier niet op in en zweeg.
Uit het niets voelde Ineke een enorme klets op haar billen. 'Het was bedoeld als een compliment! Dus, wat zeg je dan?’ Om niet meer tikken te voelen op haar billen zei Ineke heel snel 'Dank u wel, meneer!’ ‘Goed zo brave meid. Is dat nu zo moeilijk? Discipline is bij jou ook ver te zoeken. Ook dat zal ik je wel bij brengen’.
Door zijn opmerking lachten Lars en de tweede man schamper naar Ineke. ‘Lars ga je even kijken in de huiskamer of je kunt ontdekken of dit mevrouwtje ook een voornaam van papa en mama heeft gekregen?’