‘Er komt steeds meer schot in het verhaal. Ineke brokkelt steeds meer af’
Dit is nog een spankingverhaal geworden. Waarschijnlijk wel het laatste spankingverhaal over Ineke
Maar nogmaals, ik blijf het herhalen: Zo dient men niet om te gaan met vrouwen!

‘Lars, kijk gelijk ook even of zij spullen hebben staan, waardoor we deze oma nog beter leren kennen. Want in de gauwigheid kon ik zien aan de foto's aan de muur dat we te maken hebben met opa en oma. Vergeet vooral de mobiele telefoons niet.’
Ineke zag Lars verdwijnen door de deur naar de woonkamer. Achter de deur bleef Lars even staan om de huiskamer goed te kunnen observeren. Doordat Harry en Ineke een niet al te grote huiskamer hadden kostte het Lars weinig moeite om snel alles in zich op te nemen.

Net links achter de keukendeur bevond zich een box voor hun kleinkind. Die hadden ze voor een prikkie weten te scoren op Marktplaats. De hummel was nu nog te klein om de wereld te verkennen vanuit zijn box. In de box lagen twee pakken met luiers en een blauwe kleuter-po. Hoewel het schaap nog te klein was voor een po hadden ze er toch alvast maar eentje voor hem gekocht. In diezelfde winkel hadden ze ook nog een grote teddybeer voor hem gekocht. Deze zat in een hoekje van de box en kon zo mooi de huiskamer inkijken.
Iets verder, in een hoekje naast de box, stond een oude grote fauteuil. Deze had jaren in het huis van de ouders van Ineke en Liesbeth gestaan. Na het overlijden van hun ouders hadden Ineke en Liesbeth, toen zij het huis van hun ouders moesten ontruimen, hem het liefste naar de kringloop toegebracht.

Zowel Liesbeth als Ineke had aan deze stoel geen prettige herinneringen. Zwager Nico vond het best dat Harry hem zes en een half jaar geleden na het overlijden van hun ma in de achterbak deed van zijn auto. Hij hielp Harry zelfs mee om hem in zijn auto te laden. Harry vond het zonde om zo’n mooie stoel naar de kringloop te brengen. Ineke stelde wel als voorwaarde dat de stoel niet in de zithoek kwam te staan.
Als Harry de geschiedenis van de fauteuil kende dan had hij hem waarschijnlijk niet eens meegenomen. Als ze vroeger bij de ouders van Ineke op bezoek waren zat Harry geregeld in die stoel. Ondanks dat hij al een beetje versleten was voelde hij zich dan zo rijk als een koning.
Wat Nico en hij niet wisten, omdat de zussen uit schaamte er nooit over spraken, was dat ze als kinderen de stoel een bijnaam hadden gegeven. Ineke en Liesbeth noemde de stoel gekscherend ‘de billenkoekstoel.’ Als kleine meisjes lagen ze geregeld in deze stoel te spartelen en te krijsen als ze weer eens over de knie werden getrokken door een van hun ouders.

Nu nog liepen de koude rillingen over Ineke haar rug als ze de fauteuil zag staan naast de box. Ook Liesbeth keek liever de andere kant op als ze op bezoek was bij Ineke en Harry. Ineke voelde de pijn dan even weer optrekken in haar billen. Wanneer ze in de kamer aan het stofzuigen was, en Harry was niet in de buurt, en ze moest dan met de slang onder de stoel door, dan wreef ze wel eens over haar billen. Hun vader was inmiddels zeven jaar geleden overleden. Nog geen halfjaar later kwam de priester opnieuw over de vloer in hun ouderlijk huis. Nu om hun moeder haar aardse leven voor altijd te vereeuwigen met het leven in de hemel. Met de erfenis van haar ouders konden ze dit huis vijf jaar geleden kopen.

Tegenover de box stond, iets van het raam af, een tafel met zes stoelen eromheen. Deze kwamen van Harry zijn ouders. Zijn ouders leefden nog, maar ze waren door hun ouderdom kleiner gaan wonen. Vandaar dat ze de tafel en de bijbehorende stoelen aan Harry en Ineke schonken. Net als de Friese staande klok tegen de zijwand. Deze stond vroeger bij zijn ouders in het halletje bij de trap. Achter die wand bevond zich de hal naar de voordeur toe. Het leesbrilletje en het mobieltje van Harry lagen nog naast het openslaande tijdschrift op de tafel. Het tijdschrift waarin hij las, voordat hij de deur open deed en daar overmeesterd werd. Lars pakte de telefoon van de tafel en deed hem in zijn broekzak.

Lars sloeg nu rechtsaf het leefgedeelte in. Het bankstel stond iets van de wand af. Tegenover de bank stond een kast met daarop de tv. Naast de tv stond een Mariabeeld, verder nog een Joodse kandelaar. De zeven kaarsen in de menora waren nooit ontstoken geweest. Achter de bank stond de boekenkast in het midden van de wand. Aan de linkerkant van de kast hingen aan de wand drie foto's van hun kleinkind. Verder hing naast de foto's van hun kleinkind de trouwfoto van hun zoon en hun schoondochter. In de kast stond een portretfoto van hun dochter met haar vriendin. Hoewel ze nog niet getrouwd waren was op de foto wel duidelijk te zien hoe gelukkig en verliefd zij op elkaar waren.
Al wrijvend met zijn rechterhand over zijn kruis liep Lars naar de foto toe. Hij pakte de foto uit de boekenkast en keek gelijk in het lachende gezicht van hun dochter. Jezus, dacht Lars, die dochter heeft net zo’n geil smoelwerk als haar moeder. Haar gezicht was wat jonger en wat strakker dan dat van haar moeder. Lars zag gelijk op de foto dat hij met een lesbisch stel te maken had. Haar vriendinnetje op de foto met haar brilletje zag er een beetje truttig uit, vond Lars. Misschien was zij wel het vrouwtje van de twee. Zouden die twee werkelijk nooit een lul in hun kut hebben gevoeld? Lars kon zich niet voorstellen dat er vrouwen bestonden die nooit hebben gespeeld met het mannelijk geslacht.

Terwijl hij de foto weer terugzette op zijn plaats kon hij het niet laten om nog eens een keer over zijn hard geworden lul te wrijven. Aan de andere kant van de boekenkast hingen de foto's van hun kinderen toen ze nog klein waren. Op één van de foto’s was duidelijk te zien dat de dochter vroeger een beugel droeg. Er hing ook een trouwfoto van Harry en Ineke van vijfentwintig jaar geleden. Wat leek zij vroeger op de trouwfoto sprekend op haar dochter.
Zijn geilheid kwam spontaan weer bij hem opzetten. Zou die trut daar in de keuken in haar geile spijkerbroek nog een strakke kut hebben? Door het bekijken van de foto kon hij niet wachten wanneer hij haar een flinke en een stevige beurt mocht geven. Dat preutse wijf zou gillen en smeken om zijn lul uit haar kut te halen. Nee, hij zou haar laten voelen dat een kut niet alleen bedoeld was om ermee te plassen.

Hij voelde zijn hard geworden lul in zijn broek al kloppen tegen zijn koperen gulp aan. Yvonne, zijn vriendin, had drie maanden geleden hun relatie beëindigd. Sindsdien had zijn lul nooit meer de binnenkant van een vagina gevoeld. Hij wreef nog een keer over zijn kruis en voelde dat hij op knappen stond.
Nu ging zijn aandacht uit naar wat er in de boekenkast stond. Boeken die hij nooit eerder had gezien of waarvan hij vermoedde dat zulke boeken bestonden. Er stonden o.a. boeken in de kast van schrijvers als Vestdijk, Reve, Nooteboom, Claus, en Wolkers. De boeken van Wolters en Reve waren Harry’s boeken uit zijn studententijd. Ineke las meer boeken van Bloem, Noordervliet, Haasse en haar favoriete Engelse schrijfster Virginia Woolf. Behalve romans waren ook veel kunstboeken te bewonderen over Rafaël en Grünewald. Ook ontbraken de kunstenaars als Rembrandt en Van Gogh niet in hun boekenkast. Natuurlijk had hij wel van Rembrandt en Van Gogh gehoord. Maar de boeken in de boekenkast gingen wel iets verder dan over de Nachtwacht en de Zonnebloemen. Verder waren er veel boeken over het christendom en andere religieuze vormen door de eeuwen heen te bewonderen.

Lars kon het niet laten om een Bijbel uit de kast te trekken. Benieuwd of hij nieuwe dingen kon ontdekken in de Bijbel. Hij sloeg de Bijbel open en bladerde een aantal bladzijdes om. Het was of de duvel ermee speelde. Hij las gelijk in het Oude Testament in het vijfde boek van Mozes, Deuteronomium een zeer vrouwonvriendelijk citaat:
‘En gij onder de gevangenen zult zien een vrouw, schoon van gedaante, en gij lust tot haar gekregen zult hebben, dat gij ze u ter vrouwe neemt…''
Deze elfde zin uit het eenentwintigste hoofdstuk las hij meerdere malen door. Op het moment dat hij de Bijbel weer wilde terugzetten in de kast hoorde hij zijn naam roepen, door een van zijn maten uit de keuken. “Lars kom je nog?” “Ja, ik kom zo”. Snel pakte hij de schoudertas van Ineke op, die stond op de grond naast de bank.

Met de schoudertas en met de Bijbel nog in zijn hand kwam hij weer terug in de keuken “Kijk eens wat voor geil boekje ik heb gevonden”. Lars las een stukje voor. Omdat hij de Bijbel had dichtgeslagen kon hij niet zo snel Deuteronomium weer terugvinden. Maar al gauw wist Lars iets te vinden wat Paulus schreef aan de Éfeziërs. Over de huiselijke plichten. En hij las het voor:
''Gij vrouwen, weest aan uw eigen mannen onderdanig gelijk aan de Here'' “Moet ik verder voorlezen?” “Ja, doe maar” zei de eerste man die nog zijn vingers in de ring had.
”Want de man is het hoofd der vrouw, gelijk ook Christus het hoofd der Gemeente is; en hij is de behouder van des lichaams. Daarom gelijk de gemeente aan Christus onderdanig is, alzo ook de vrouwen aan haar eigen mannen in alles…”
''Zo mevrouwtje” zei de eerste man “Krijg je hier geen rode oortjes van?” ”Ik wel” lachte de tweede man. Ineke had de kracht niet om in discussie te gaan met deze drie mannen. Zulke citaten werden door de eeuwen heen altijd verkeerd geïnterpreteerd. Zij wist wel beter dat God op de proef werd gesteld door de duivel. Net als Jezus in Mattheus in het vierde hoofdstuk, na veertig dagen en nachten vasten en rondtrekken in de woestijn. Ze hoopte dat deze drie mannen door God vergeven zouden worden en op tijd tot inkeer zouden komen. Want echte liefde betekende dat de Here Jezus ook voor hen aan het kruis was gestorven. Daarom hield ze haar mond maar dicht.

Lars legde de Bijbel op de tafel en ritste Ineke haar schoudertas open. Hij keek erin en vond gelijk haar dure rode Chanel Rouge lippenstift. Hij haalde deze uit haar tas. 'Zo, mevrouw is zo te zien een echt deftig en een duur dametje.’ Terwijl Lars dit zei, kon hij het niet laten om de stift even open te draaien. Hij viste snel nog Chanel make-up uit haar schoudertas en nog een dagcrème van hetzelfde merk.
De eerste man keek richting Harry en zei: ‘Gelukkig dat mijn vrouw niet met zulke dure spullen thuis komt. Anders kreeg ze van mij gelijk voor haar blote kont,' grapte de man, die de ring eventjes gemeen naar zich toe trok. Ineke ging gelijk een stapje naar voren toe. De tweede man pakte nu de Bijbel van de tafel en sloeg hem open bij Samuël 2 hoofdstuk 12 vers 11 Ook hij las het hardop:
‘Zo zegt de Heere: Zie ik zal kwaad over u verwekken uit uw huis, en zal uw vrouwe nemen voor uw ogen en zal haar aan uw naaste geven; die zal bij uw vrouwe liggen voor de ogen van dezer zon.’
‘Stop maar met verder voorlezen,' sprak de eerste man tot de voorlezer. Lars kon het niet laten om een bijdehante opmerking te plaatsen richting Ineke. ‘Zo mevrouwtje dat wordt een lange avond’.

‘Lars wat zit er nog meer in haar tas?' Lars keek verder in haar tas. Zo vond hij haar telefoon, leesbrilletje een portemonnee, autosleutels en verder wat losse dingetjes, zoals zakdoekjes en een pen. Lars stalde de spullen uit op de tafel. Ook haalde hij uit zijn broekzak de telefoon van Harry en legde deze bij de spullen van Ineke neer.
De eerste man wenkte de tweede man. ‘Neem jij de ring van dit mevrouwtje even van mij over. Kan ik even kijken wat voor spullen er op de tafel liggen.' Hij pakte de iPhone van de tafel en liep weer richting Ineke. Met zijn 190 cm was hij voor Ineke met haar 164 cm een imponerende man. Ze werd zelfs een beetje bang van zijn grote gestalte. Zijn zwarte leren broek deed Ineke helemaal griezelen. Ze werd gelijk door hem met zijn sterke en zijn grote rechterhand hard in haar wangen geknepen. Op imponerende manier sprak hij Ineke toe. 'Geen geintjes mevrouwtje, wat is je pincode van je mobieltje? Ik wil in een keer het juiste nummer van je horen. Zo niet dan trek ik hier ter plekke de kleren van je lijf. Dan ga je iets meemaken, wat je nog nooit hebt meegemaakt en nooit wilt meemaken. Je krijgt van mij geen tweede kans’. Hij liet haar wangen los.
Ineke was beduusd en ontgoocheld door zijn dominante stem. Ze haperde snel '4, 0, 8 12’. ‘Ik kan je niet verstaan trut.' Opnieuw noemde Ineke haar pincode. ‘Nu wat harder. ‘ De eerste man toetste de cijfers op haar telefoon. Warempel het was in een keer de juiste cijfercombinatie. Hij hield de mobiel nu vlak voor haar gezicht. 'Kijk eens lief in de camera, voor de gezichtsherkenning.'

In een veeg was haar iPhone ontgrendeld. ''Sluit deze even aan op onze laptop. Die ligt als het goed is onder in onze tas’. Hij gaf de iPhone weer terug aan Lars. Lars ging in de telefoon naar instellingen en schakelde gezichtsherkenning uit. In een mum van tijd had Lars de iPhone van Ineke al aangesloten op de laptop. Harry had gelijk in de gaten dat ze goed en technisch waren onderlegd. Ze lieten niets over aan het toeval. Alle kabels voor zowel de iPhone als voor de laptop hadden ze bij zich.
Toen Lars alles had aangesloten, zei hij tegen de eerste man ‘Wat doen we nu met zijn telefoon?’ ‘Laat maar liggen hebben we nu niet nodig Lars. Die doen we later wel.’ Tegen Ineke zei hij ‘Zo mevrouwtje, je bestanden worden nu overgezet op onze laptop. Mocht je toch op het idee komen om naar de politie te gaan. Kunnen we de eventuele foto’s en de filmpjes die we vanavond gaan maken met jou in de hoofdrol, via een omweg doorsturen naar je vriendenbestand. Maar wees niet bang, dit doen we alleen als je gekke dingen in je hoofd haalt. We hebben nu al, zoals je net bij de ingang van de keuken merkte een paar foto’s gemaakt van je lekkere malse kontje’.

Nu moest haar portemonnee het ontgelden. De eerst man keek met grote belangstelling naar Ineke haar rijbewijs. Op het roze pasje stond iets waarnaar hij op zoek was. Namelijk haar naam. ‘Zo mannen deze mevrouw heet Ineke, Maria, Esther Jongsma – Van Swanenburg. Van Swanenburg zal wel haar meisjesnaam zijn’.
Met haar geboeide polsen stond Ineke nu ingesloten tussen de drie mannen in. De eerste man nam het woord en zei: ‘Goed luisteren Ineke, deze man links van mij heet Wim en de andere meneer heet Lars, maar dat wist je waarschijnlijk al. En ik ben René. We gaan paar afspraakjes met je maken. Wim en Lars spreek je gewoon aan bij hun voornaam. Mij spreek je, omdat ik de baas ben voor vanavond, aan met meneer René. Wim en Lars heb ik meegenomen om mij te ondersteunen om mij en jou een plezierige avond te bezorgen. Verder doe je gewoon wat we je opdragen en spreek je alleen wanneer je iets gevraagd wordt’. ‘Graag met twee woorden spreken’ voegde Wim eraan toe. ‘En u zegt u!’ Dat was een cynische opmerking door Lars, die hij kende van het liedje Pa van de band Doe Maar uit de beginjaren 80 van de vorige eeuw.

Ineens begon Ineke keihard te huilen. De tranen rolden over haar wangen. Ineke realiseerde zich ineens, door de woorden van René en de dwaasheden van die twee, dat ze voor de eerste keer in haar leven wel eens verkracht kon worden en nog wel door drie man sterk. Ze begon tussen haar tranen door tegen René te schreeuwen ‘Ik wil niet dat jullie aan me zitten, ga alsjeblieft mijn huis uit.’
Na een tijdje toen haar tranen waren weggeëbd, zei René: ‘Uitgehuild? Stop je nu met aanstelleritis? Kunnen we nu verder? Lars pak jij de riem uit de tas en doe de lus even om de stoelpoot.’ Al snel had Lars de riem uit de tas gevist en tilde de omgedraaide stoel iets omhoog en schoof behendig een van de voorste stoelpoten in de lus. De riem lag nu op de grond naast de stoel.
René nam nu de ring van Wim over en deed zijn vinger in het gaatje van de ring. Hij trok de ring met Ineke en al zo naar zich toe en zei tegen haar ‘Je hebt nog iets tegoed van mij’. Terwijl hij dat zei, nam hij plaats op de omgedraaide stoel.

Ineke stond links van hem. Haar ogen waren nog glanzend door de tranen van daarnet. René had totaal geen compassie met haar en trok nu de ring van de halsband iets naar beneden. Ineke verloor bijna haar evenwicht. Om haar evenwicht te bewaren leunde ze met haar onderbuik tegen zijn linker bovenbeen. René liet de ring nu los. Zijn ene arm klemde hij onder haar geboeide polsen om haar middel heen en tilde haar iets van de grond af. Zonder veel moeite trok hij haar op zijn schoot. Hij trok de ring meer naar zich toe.
Ineke schoof al glijdend over zijn schoot heen. Op datzelfde moment reikte Lars het karabijnhaakje van de riem aan René. Vliegensvlug klikte René met zijn vrije hand het haakje in de ring van het halsbandje. Behendig trok hij met zijn vrije hand aan de riem. Ineke werd door de trekkracht van zijn sterke hand naar voren over zijn schoot heen getrokken. Met zijn andere arm om haar middel begeleidde hij haar hele lichaam naar voren toe.

Door de leren broek van René en het lichte gewicht van Ineke ging dit erg soepel. Het was voor haar de eerste keer dat ze over de knie lag bij iemand in een leren broek. Haar vader droeg meestal een pak of een corduroy broek. De leren broek onder haar benen voelde voor Ineke alsof ze op een leren bank zat. In tegenstelling tot de corduroy broeken van haar vader vond ze de leren broek van René wel koud aanvoelen.
De schoot van René was in haar belevenis een stuk hoger en breder dan destijds van haar vader. Ze lag nu bijna tegen zijn knieën aan. Dit was letterlijk iemand over de knie leggen. Als ze vroeger over de knie lag bij haar vader dan kwam ze wel eens met haar vagina boven de penis van haar vader te liggen. Een ding moest ze haar vader toegeven ze had nooit een erectie bij haar vader gevoeld. Zowel voor haar vader als voor haar was het toedienen van een pak slaag op haar billen puur als straf bedoeld. Nee, billenkoek gold voor die twee nooit als een seksuele opwinding.
Maar ondanks alles vond Ineke het niet prettig wat haar te wachten stond. Ze begon keihard met haar benen te trappelen in de luchtledige ruimte. ‘Laat dat Ineke, houd je benen stil’. Maar Ineke werkte tegen en bleef maar doorgaan met het spartelen van haar benen.

Wat Ineke niet wist was dat René heel wat ervaring had met het kastijden van billen. Hij had zelf gisterenavond zijn eigen vouw Anneke nog voor de blote billen moeten geven. Ze was namelijk vergeten om het vlees uit de vriezer te halen, waardoor hij bijna te laat kwam op zijn afspraak. Anneke en hij deden geregeld aan bdsm.
Zoiets deden ze altijd als hun dochter niet thuis was. Zijn dochter had hij nooit geslagen. Ze kreeg ook niets mee van wat haar ouders onderling deden. Hij vond het moreel verwerpelijk om kinderen te slaan. Maar het slaan op de blote billen bij een volwassen vrouw lag in zijn belevenis anders.
René schoof met Ineke en al naar voren toe op het voorste randje van het zitvlak van de stoel. Ineke wist uit haar ervaring dat dit geen best vooruitzicht was. Haar vader deed dit ook altijd als Ineke weer zat te spartelen met haar benen. Op het moment dat haar benen weer afdwaalden op zijn schoot deed hij snel zijn benen uit elkaar. Als dan haar benen zijn schoot raakten legde hij snel het ene been over haar benen heen. Peilloos sloot hij zijn benen. De benen van Ineke lagen dan tussen zijn benen in geklemd. Deze houdgreep had haar vader ook geregeld toegepast bij Ineke, als zij weer onrustig was over zijn schoot.

René trok aan de riem, daardoor raakte ze met haar benen bijna de grond aan. Hij tilde met zijn geklemde arm om Ineke heen en trok haar iets omhoog van zijn schoot af. Dit had het gewenste resultaat voor hem. Haar rug kwam nog bolliger te staan. Haar ogen staarden nu naar de grond en keken naar haar bruine keukenzeil. Haar billen kwamen nog strakker tegen haar spijkerbroek aan te liggen. Haar billen lagen nu voor René op een presenteerblaadje, om na 30 jaar weer eens ouderwets gespankt te worden.
Dit speelde zich allemaal af in het gezichtsveld van Harry. Voor het eerst in zijn leven zag hij zijn vrouw zo gebukt bij iemand over zijn schoot. Hij besefte hoe mooi en rond haar billen waren in haar spijkerbroek. Zijn erectie en zijn geilheid kwamen spontaan weer tot leven. Er stroomde weer bloed naar het puntje van zijn eikel. Zijn ballen voelden aan als golfballen, zo hard waren ze inmiddels geworden. Hij hoorde de scheepjes al toeteren en varen door de rivier. Hij zag weer heel voorzichtig in zijn gedachten dat de stad weer tot leven kwam en weer bevoorraad werd.

‘Lig je goed meid?’ Om niet meer olie op het vuur te gooien hield ze haar mond dicht en wachtte af wat haar nog meer stond te wachten. René legde zijn vrije hand op haar billen en ging over haar hele billenpartij rondjes draaien. Zijn grote hand bedekte bijna de hele oppervlakte van haar billen. ‘Heb je wel eens vaker voor je billen gehad’? ‘Nee’ loog Ineke.
Plotseling voelde ze uit het niets een hele hard knal precies midden op haar billen terechtkomen. Ineke schreeuwde het uit. ‘Wat hadden we afgesproken? Je zou met twee woorden spreken, weet je nog?’ ‘Sorry, meneer René, ik ben ooit geslagen’. ‘Waarop?’ wilde René nu weten. ‘U weet wel’. ‘Ik weet van niets’, provoceerde René.
Voor de tweede keer voelde Ineke weer een klap op haar billen. Dit keer minder hard dan de vorige. ‘Au, op mijn billen, meneer René’. ‘Grote meid. Is dat zo moeilijk om te zeggen?’ ‘Nee, meneer Renè zo moeilijk was dat niet om dat te zeggen.’
Harry vond het wel geil klinken uit de mond van Ineke ‘op mijn billen.’ Zulke woorden werden door Ineke nooit gebezigd. Hij hoorde zelfs een geile ondertoon in haar stem. Maar dat kon ook zijn eigen verbeelding zijn.

René bleef maar rondjes draaien met zijn grote hand over haar billen. Zijn hand ging wel sneller en stevige rondjes draaien. Hij wilde namelijk dat haar bilspieren goed los kwamen te liggen in haar onderbroek. ‘Ook nooit door je eigen man? En jouw vader dan?’ ‘Nee, meneer René ook nooit door mijn man of mijn vader’, loog ik Ineke voor de tweede keer. ‘Gek, ik kan het me niet voorstellen met zulke mooie exemplaren’. ‘Zeg Wim’ sprak hij tegen hem ‘Maak jij een paar foto’s? Lars houdt jij haar in de gaten dat ze geen gekke dingen gaat doen?’. Wim pakte gelijk zijn mobiel en ging schuin achter Ineke staan. Hij drukte gelijk een paar foto’s af.
‘Zullen we beginnen met het straffen van je billen. Ben je er klaar voor juffrouw Jongsma?’ Ineke zei niets en liet het over haar heen komen. Met zijn klemmende arm tilde hij het lichaam van haar weer omhoog. Ineke was namelijk iets naar beneden gezakt. Hij haalde zijn hand van haar inmiddels warm geworden billen vandaan. Luttele seconden later voelde Ineke een salvo van klappen op haar billen.
Zij krijste het uit. Zijn hand was niet alleen groter dan die van haar vader vroeger, maar er zat ook veel meer kracht in zijn hand. Haar vader had grote handen maar dit overtrof alles Dit ging haar echt pijn doen. Ze hield dit niet lang vol.

René bleef maar slaan en zich concentreren op haar pijnlijke billen. Het leek wel of zijn hand steeds sneller en sneller op haar billen terechtkwam. Ineke bleef maar schreeuwen en krijsen. ‘Au, Au. Stop, alstublieft meneer René met slaan. Ik kan er niet tegen. Ik houd het niet vol. Au, au’ en weer belandde een aantal slagen op het achterwerk van Ineke.
Harry keek zijn ogen uit wat er gebeurde met zijn vrouw. Dit had hij nooit meegemaakt. Een krijsende vrouw, die een pak voor haar billen kreeg. Hel liefst zou hij haar troosten, maar dat was onmogelijk hij zat vast aan de cv-buis. Het geluid van haar krijsen ging bij hem door merg en been. Het kwam zelfs boven het geluid van de slaande hand van René uit. Harry kon zich niet voorstellen dat René geen pijn voelde aan zijn hand. Hij nam zelfs geen rustpauze. Iets wat hij zag op zijn pornofilms.
Ineke was als puber wel gewend om billenkoek te krijgen. Dat was altijd pedagogisch en als straf bedoeld. Maar dit was geen gewoon pak voor haar billen, maar puur mishandeling. Ze was blij dat ze haar broek nog aan had. Ze moest er niet aan denken dat ze werkelijk met haar blote billen over de schoot lag bij René.’ Au, au.’ Ze kneep zelf haar billen stijf en strak tegen elkaar. ‘Ontspan je billen. Ik ga net zo lang door totdat je je billen niet meer aanspant’ en hij voegde de daad bij het woord.

De au-klanken uit haar keel volgden elkaar in sneltreinvaart op. Bijna op het ritme van zijn slaande hand op haar billen. Het liefst trok hij de broek van haar naar beneden en sloeg hij op haar blote billen. Maar hij wist als hij dat deed dat hij zijn kruit snel verschoot. Met het slaan op haar broek hield hij zijn speelkaarten nog op zijn borst. Hij kon op die manier haar blijven bedreigen en chanteren om eventueel later in de avond alsnog op haar blote billen te geven. Alleen met het dreigen van het geven op haar blote billen kon hij haar laten kruipen en alles met haar doen. Door het beluisteren van haar au-klanken kon hij aardig inschatten dat haar billen aardig rood moesten zijn in haar onderbroekje.
René zijn hand bleef maar doorgaan met het kastijden van haar billen. Naarmate de slagen op haar billen vorderden begon ze zelf wegdraaiende bewegingen met haar billen te maken. ‘Stil blijven liggen, jij. We zijn nog lang niet klaar. Volgens mij ben jij een jokkebrok en heb je vaker een pak voor je billen gehad. ‘Nee, AU, echt niet meneer René. Dit is voor mij de eerst keer. Wilt u alstublieft stoppen met slaan?’

René vond zelf dat het een tandje harder kon. Wat denkt die trut wel wie ze was, of ze alles maar naar haar eigen hand kon zetten? Hij plaatste zijn hand nu nog hoger in de lucht en met donderende knallen kwamen de klappen weer en opnieuw en harder op haar billen terecht. Ineke bleef maar krijsen en lag te smeken dat hij moest stoppen.
Ineke kon zich op den duur niet meer inhouden en begon keihard te huilen. Ze was werkelijk gebroken. René ging voor de zekerheid verder met het bewerken van haar billen. Nu iets langzamer en minder hard. Maar toch. Ineke lag als een gebroken vrouw en keihard huilend over zijn schoot. René begon nu zachtjes te strelen over de pijnlijke billen van Ineke. Tegen Lars zei hij ‘Pak jij even de paddel uit de tas. Ik wil er namelijk zeker van zijn dat deze trut ons niet in de maling heeft genomen.’
Lars liep naar de tas en haalde een rode paddel uit de tas. Deze had de vorm van een groot tafeltennisbatje. Hij reikte de paddel aan René. René liet de paddel aan Ineke zien. ‘Om er zeker van te zijn dat je vanavond mee zult werken, en lief voor ons zult zijn en omdat je gejokt hebt tegen mij krijg je als traktatie en als straf tien slagen met deze paddel op je billen. Mij houdt je niet voor de gek, mevrouw Jongsma. Als je weer met je billen wegdraait of aanspant dan verhoog ik met 25 slagen’. ‘Alstublieft, meneer René, U mag alles met me doen’ snikte Ineke ‘Maar niet slaan met dat ding’. De tranen stroomden uit haar ooghoeken.

René liet er geen gras over groeien en sloeg voor de eerste keer met de paddel op Ineke haar billen. Ineke schreeuwde het uit. Dit had ze nooit gevoeld. De pijn van de eerste slag was amper diep in haar billen getrokken of er volgde een tweede slag met de paddel op haar billen. Dit herhaalde René tien keer. Steeds harder en sneller. Ineke bleef maar schreeuwen en huilen. Ze had op den duur niet eens door dat René gestopt was met de paddel. Ze was echt gebroken. Dit was haar nooit overkomen ook niet door haar vader. Ze bleef maar huilen.
René vond tien slagen voor haar genoeg op dit moment en hij gaf de paddel weer terug aan Lars. Hij begon nu heel zachtjes over de billen van Ineke te aaien. Maar Ineke bleef maar door huilen. Zijn vingers gleden over haar billen richting de binnenkant van haar benen.
Ineke was zo gebroken en liet nu alles over haar heen komen. Er ontstond een opening in de binnenkant tussen haar benen. Zijn vingers gleden via de binnenkant van haar benen richting haar gulp. Ze deed zelf haar benen iets meer uit elkaar. Langzaam deed hij de ritssluiting van haar gulp naar beneden. Hij kreeg zijn vinger niet goed bij haar naar binnen in haar gulp.

Om meer ruimte te maken voor zijn vinger knoopte hij het knoopje los van haar spijkerbroek en gleed met zijn vinger over haar slipje heen en voelde aan de buitenkant van haar slipje de vorm van haar kutje. Hij trok nu met een vinger aan het elastiek van haar slipje. Met zijn andere vinger ging hij verder op onderzoek uit. Nu in de binnenkant van haar slipje. Met de vinger in haar slipje voelde hij haar schaamhaar en haar lipjes.
Al wrijvend met zijn vinger ontdekte hij dat haar vochtigheid nog niet op oorlogssterkte was. Hij haalde toen zijn vinger uit haar slipje. Ineke kreeg hier niets van mee. Ze bleef maar huilen.
Arme meid, ze is echt gebroken, dacht hij.