Seks Op Steroïden

Daphne parkeerde haar kleine Fiat voor het statige huis aan de rand van de stad, zuchtte eens diep en controleerde nog snel haar knot in de achteruitkijkspiegel. Drieëntwintig was ze, net afgestudeerd als kinesitherapeute, en dit was pas haar vierde huisbezoek ooit. De meeste patiënten waren bejaarden met een nieuwe heup of moeders met rugklachten. Maar Jimmy Verhoeven, negenenveertig en oud-bodybuilder, dat was andere koek.

Ze belde aan. De deur zwaaide open en daar stond hij: een muur van een man, 1 meter 95, nog steeds breed als een kleerkast, ook al zat zijn rechterschouder sinds een ongeluk in de bench press in de knoop. Een strak zwart T-shirt spande om zijn borstkas, zijn armen waren dikker dan haar dijen, en toch glimlachte hij bijna verlegen.

“Daphne, toch? Kom binnen, meisje. En geen zorgen, ik bijt niet… tenzij je te hard op mijn trapezius duwt.”

Daphne vroeg Jimmy op de zetel te gaan liggen. Hij deed het zonder morren, trok zijn T-shirt uit en ging op zijn buik liggen. Zelfs ontspannen was hij een berg spieren, brede lats die als vleugels uitstaken, een rug die golfde tot de onderrug, dikke aderen die over zijn armen liepen. Ze legde haar handen op zijn schouderblad en voelde meteen hoe hard en warm alles was. Haar vingers leken kindervingertjes op die enorme massa.

Ze begon voorzichtig te kneden en Jimmy kreunde zachtjes, niet van pijn maar van opluchting. “Eindelijk iemand die durft door te duwen,” mompelde hij in het kussen. Terwijl ze met haar elleboog diep in Jimmy’s trapezius groef, hoorde ze hem weer zacht grommen van genoegen. Zijn spieren golfden onder haar handen alsof ze van staal en warm rubber waren gemaakt. Ze keek naar de dikke aderen die als kabels over zijn biceps liepen, naar de striemen van oude striae op zijn schouders, naar de tatoeage van een adelaar die bijna uit elkaar getrokken leek door al dat vlees.

Ze snapte het echt niet.

Op Instagram zag ze het constant, meiden die kwijlend reageerden onder foto’s van dit soort kerels. “Daddy goals”, “smash”, hartjes-oogjes. Ze scrolde er altijd met gefronste wenkbrauwen doorheen. Wat vonden ze daar nu aan? Die overdosis testosteron, die nek die verdween in een berg spieren, die poseerolie-glimlach… Het deed haar helemaal niets. Het maakte haar eerder een beetje ongemakkelijk, alsof ze naar een opgeblazen versie van een mens keek.

Ze dacht aan Jonas, haar vriend, die vanochtend nog in zijn veel te grote hoodie voor de spiegel stond, zijn smalle schouders opgetrokken omdat hij het koud had. Hoe hij zich omdraaide, haar met die scheve glimlach aankeek en zei: “Ik lijk wel een stokfiguur naast jou.” Ze had hem toen in zijn nek gekust, precies op dat uitstekende werveltje, en gefluisterd dat ze hem precies zo wilde.

Jimmy draaide zijn hoofd een beetje. “Gaat het, Daphne? Je bent opeens zo stil.”

Ze schrok op, merkte dat haar handen bijna stil waren blijven liggen. “Ja sorry, ik… concentreerde me,” loog ze, en drukte snel weer door.

Jimmy tilde zijn hoofd een beetje op, zijn kin rustend op zijn gevouwen onderarmen, en keek haar via de spiegel aan de muur aan.

“Je hebt stevige handen, meid,” zei hij met die lage, schorre stem. “Doe je zelf aan sport? Je bent goed gebouwd, hoor. Mooie schouders, strakke taille… dat zie je niet vaak bij meisjes van jouw leeftijd.”

Daphne voelde dat ze een kleur kreeg, maar ze bleef professioneel. Ze drukte net iets harder op een knoop in zijn schouder, zodat hij even kreunde en zijn ogen dichtkneep.

“Ja, ik sport,” zei ze rustig. “Ik zwem drie keer per week, en ik speel volleybal in tweede nationale. Aanval en receptie.”

Jimmy floot zachtjes tussen zijn tanden. “Ah, dat verklaart de schouders… en de benen.” Zijn blik gleed even omlaag, naar haar blote onderbenen onder de zwarte sportlegging. “Lange spieren, geen bulk. Heel clean. Dat vind ik mooi.”

Ze glimlachte kort, meer uit beleefdheid dan iets anders.

“Ja, ik hoef geen spiermassa,” zei ze terwijl ze een nieuwe strook spier losmaakte. “Ik wil vooral lenig en snel blijven. En eerlijk? Ik vind al die bulk ook niet zo mooi. Liever slank en functioneel.”

Ze dacht er niet bij na hoe dat klonk, tot Jimmy zachtjes begon te lachen, een diep, warm geluid dat door zijn hele rug leek te trillen.

“Au,” zei hij grappend. “Je zit hier wel op een oude bodybuilder hé. Straks breek je mijn ego nog erger dan mijn schouder.”

Daphne lachte nu ook, een beetje opgelaten. “Nee nee, ik bedoel… bij vrouwen. Bij mannen is het jouw ding, prima. Maar zelf… nee bedankt.”

Ze gaf een laatste stevige druk op zijn schouderblad en stapte achteruit.

“Oké, draai je maar om. Nu de voorkant.”

Jimmy rolde in één vloeiende beweging op zijn rug. De massagetafel kraakte zacht onder zijn gewicht.

Daphne’s adem stokte even.

Zelfs liggend was het absurd. Zijn borstkas rees op als een pantser, twee dikke platen pecs die bijna tot aan zijn kin kwamen, gescheiden door een diepe groef waar een schaduw van een paar millimeter stoppelbaard in verdween. De aderen liepen als rivieren over zijn borst, zijn schouders bolden op als kanonskogels en zijn armen, ontspannen naast zijn lichaam, waren nog steeds dikker dan haar bovenbenen. Boven zijn navel tekende zich een keiharde sixpack af die overging in diepe, schuine lijnen die onder de rand van zijn korte broek verdwenen.

Ze had dit soort lijven wel eens gezien op foto’s, maar nooit van zo dichtbij. Nooit in het echt, nooit ademend, nooit met zweetdruppels die langzaam van zijn sleutelbeen naar het kuiltje in zijn keel gleden. Jimmy merkte haar korte stilte op en grijnsde traag, een beetje plagend.

“Gaat het nog?” vroeg hij, zijn stem laag en geamuseerd. “Je kijkt alsof je een olifant ziet.”

Daphne knipperde, schudde snel haar hoofd en dwong zichzelf professioneel te blijven. Ze pakte de olie en wreef het tussen haar handen warm.

“Gewoon… indrukwekkend,” zei ze, en ze meende het, maar niet op de manier die hij waarschijnlijk dacht.

Ze legde haar handen op zijn borstbeen, voelde het harde, warme pantser onder haar palmen, en begon te werken rond de pectoralis major die aan zijn schouder vastzat. En terwijl ze drukte en kneedde, dacht ze onwillekeurig weer aan Jonas, hoe die vanavond waarschijnlijk in zijn versleten Star Wars-T-shirt op de bank zou liggen, met zijn smalle borst die nauwelijks op en neer ging als hij ademhaalde, en hoe ze dan gewoon haar hoofd erop kon leggen zonder dat het voelde alsof ze op een rots lag.

Ze glimlachte onwillekeurig.

Jimmy zag het. “Wat is er zo grappig?”

“Niks,” zei ze snel. “Gewoon… blij dat ik geen borstspieroefeningen hoef te doen om jou bij te houden.”

Daphne verschoof iets naar beneden, haar handen nu op de rand van zijn borstkas, en vroeg langs haar neus weg: “Welke spiergroep zag jij vroeger het hardst tegenop? Waar moest je echt voor lijden?”

Jimmy blies zijn adem uit, staarde naar het plafond en lachte kort, bijna beschaamd.

“Billen en bovenbenen, zonder twijfel,” zei hij. “Squatten was hel. Vooral de achterkant: hamstrings, glutes… dat wou bij mij maar niet groeien. Ik kon 220 kilo voor tien herhalingen front-squatten, maar als ik dan in de spiegel keek, zag ik nog steeds van die platte Belgische biefstukbillen.”

Daphne lachte zacht, haar handen gleden nu over zijn schouder naar de bovenkant van zijn arm.

“En jij? Jij hoeft je daar geen zorgen over te maken, hè. Met volleybal en zwemmen krijg je vanzelf van die lange, ronde billen waar half Vlaanderen van droomt.”

Daphne rolde met haar ogen, maar voelde toch dat haar wangen weer warm werden.

“Ja, maar dat is functioneel,” zei ze snel. “Niet… expres.”

Jimmy lachte diep en ontspannen.

“Natuurlijk. Maar daarom niet minder mooi, meid.”

Daphne liet haar blik heel even, bijna onopvallend, zakken toen Jimmy zich een beetje oprichtte om zijn arm te strekken. Onder de strakke stof van zijn korte trainingsbroek bolden zijn glutes op als twee perfect ronde, keiharde halve bollen, geen spoortje van die “platte biefstuk” waar hij het net over had. Ze zag de scheiding ertussen, de manier waarop de spieren zich aanspanden toen hij zijn been even optilde, en de subtiele lijn waar de hamstring overging in die massieve achterkant.

Ze schraapte haar keel en zei, zo neutraal mogelijk, “Toch iets opgeleverd, dat trainen… Want als ik eerlijk ben, die billen zien er nu allesbehalve Belgisch plat uit.”

Jimmy keek haar aan, eerst verrast, toen met een brede, bijna jongensachtige grijns.

“Eindelijk een compliment van de kinesiste,” zei hij, zijn stem vol gespeelde opluchting. “Ik begon al te denken dat je me alleen maar kwam martelen.”

Daphne lachte kort en schudde haar hoofd.

“Professionele observatie,” zei ze terwijl ze nog een laatste keer over zijn schouder wreef. “Ik moet kunnen inschatten wat er wél en niet goed ontwikkeld is. En dit is duidelijk goed ontwikkeld.”

Ze gaf een klein, plagerig klopje op zijn bovenarm en stapte achteruit.

“Oké, ik denk dat we klaar zijn voor vandaag. Probeer de komende dagen licht te mobiliseren, geen zware bench meer, hè.”

Jimmy trok een beetje een gezicht toen hij van de tafel gleed en zijn broek weer wat hoger trok.

“Over die billen gesproken… ik zeg het maar meteen, anders vergeet ik het nog,” zei hij, half grappend, half serieus. “De laatste twee, drie maanden krijg ik soms ineens kramp in mijn linker glute. Vooral ’s nachts, of als ik lang heb gezeten. Dan schiet het erin alsof iemand een mes draait. Ik word er wakker van, moet rechtstaan en rondlopen tot het wegtrekt. Soms duurt het een minuut of tien.”

Hij wees met zijn duim naar zijn linkerbil. Daphne zette haar tas neer en keek hem onderzoekend aan.

“Oké… dat is nieuw voor mij,” zei ze. “Mag ik even kijken en voelen? Gewoon om te checken of er een triggerpoint zit.”

“Tuurlijk. Zeg maar wat ik moet doen.”

Ze wees naar de zetel. “Ga maar weer op je buik liggen, broek een beetje naar beneden tot halverwege je billen, alsjeblieft. Geen schaamte, ik zie dit elke dag.”

Jimmy lachte kort. “Schaamte? Meid, ik heb twintig jaar in een poserbroekje op een podium gestaan. Dit is luxe.”

Hij ging liggen, schoof zijn broek zonder aarzelen een eind naar beneden en onthulde twee zwaar getrainde billen. De linker was iets meer gespannen dan de rechter, zag Daphne meteen. Ze legde haar handen erop, warm, keihard, maar inderdaad, ergens diep in voelde ze een harde, pijnlijke knobbel zo groot als een walnoot. Ze drukte er voorzichtig op.

Jimmy zoog direct lucht tussen zijn tanden.

“Godver… ja, dáár zit het.”

Daphne keek even op haar telefoon: geen nieuwe berichten, geen volgende patiënt tot vanavond.

“Eigenlijk… heb ik nu toch tijd,” zei ze. “Als je wilt, kunnen we er meteen aan beginnen. Dan ben je er sneller vanaf en slaap je vannacht misschien eens door.”

Jimmy tilde zijn hoofd op, zijn ogen lichtten op.

“Echt? Nu al? Graag, meid. Ik lig hier toch al half naakt.”

Daphne lachte kort en rolde haar mouwen hoger op.

“Blijf maar liggen. Ik ga die triggerpoint losmaken en je meteen de juiste stretches tonen, dan weet je precies hoe het moet.”

Ze pakte een flesje massageolie, warmde het tussen haar handen en begon diep in de linkerbil te werken. Haar duimen zonken weg in de harde spier, zochten de knobbel op en bleven daar cirkelend drukken. Jimmy gromde, eerst van pijn, dan van opluchting.

“Jezus… hoe doe je dat met die kleine handen?” hijgde hij.

“Techniek, geen kracht,” zei ze kalm, terwijl ze met haar elleboog nog dieper ging. “Adem uit… en loslaten.”

Na een paar minuten voelde ze de knoop langzaam zachter worden. De spier trilde onder haar vingers, gaf mee. Jimmy’s ademhaling werd rustiger, dieper.

Door de bewegingen en de warmte was zijn korte trainingsbroekje heel langzaam, bijna onmerkbaar, een paar centimeter naar beneden gegleden. Eerst zag ze alleen de bovenkant van de bilnaad, toen nog iets meer van die ronde, gladde spier… en toen, zonder waarschuwing, het begin van zijn scrotum, helemaal gladgeschoren, licht glanzend van een restje olie, zacht en onverwacht intiem.

Haar handen bevroren een fractie van een seconde. Ze voelde haar wangen in brand schieten. Haar hart sloeg een slag over.
Jimmy merkte niets; hij lag met zijn ogen dicht, ademde diep en rustig, een zacht, tevreden gebrom in zijn keel. Daphne beet op haar lip. Ze kon nu moeilijk roepen, “Je broek zakt af!” Dat zou alleen maar gênant worden. Bovendien, ze was professional.

Het broekje gleed nog een paar millimeter verder, alsof het zelf besliste dat er geen reden was om zich nog langer in te houden. En daar waren ze, volledig in beeld: twee zware, ronde ballen die diep in de gladde, strak geschoren zak hingen. Ze waren opvallend groot, bijna overdreven perfect van vorm, alsof ze bij de rest van zijn lichaam hoorden, zwaar, vol, en toch zacht en ontspannen door de warmte en de massage. De huid glansde licht van de olie, en elke keer dat Jimmy diep uitademde bewogen ze een beetje, alsof ze leefden.

Ze voelde haar keel dichtknijpen. Haar blik bleef hangen, één seconde, twee seconden, langer dan ze wilde. Ze kon er niets aan doen. Het was alsof haar ogen vastgeklikt waren op iets wat ze nog nooit zo dichtbij, zo onverhuld had gezien. Geen boxer die iets verborg, geen schaamhaar dat afleidde. Gewoon… alles. Ruw, eerlijk, en onbedoeld blootgelegd. Haar vingers gleden weer over de harde spier, maar haar hoofd was ergens anders.

Ze dacht aan Jonas.

Vorige week nog had hij naast haar gelegen, zijn boxer half omlaag geschoven. Ze herinnerde zich zijn ballen, kleiner, een beetje rommelig behaard, met van die zachte donshaartjes die ze soms plagend tussen haar vingers nam. Ze hingen losser, minder strak, minder… aanwezig. Gewoon jongensballen. Een beetje slordig, een beetje lief.

En nu…nu zag ze dit. Twee zware, perfect gladde, bijna arrogante ballen Ze voelde een rare steek. Niet van jaloezie, niet echt. Meer van… vergelijking waar ze niet om gevraagd had. Jonas zou hierom lachen. Hij zou zeggen, “Ja schat, ik weet het, ik ben geen pornoster.” En dan zou hij haar in zijn smalle armen trekken en haar kussen tot ze weer alleen maar aan hem dacht.

En terwijl ze haar handen weer op Jimmy’s bil legde, professioneel, beheerst, alsof er niets aan de hand was, voelde ze toch een warme, schuldige kriebel diep in haar onderbuik. Hou op, Daphne. Dit is werk. Dit is gewoon… een patiënt.

Jimmy bewoog zijn heupen een beetje, alsof hij eindelijk iets merkte, en schraapte zijn keel. Zijn stem klonk opeens een stuk wakkerder, met een lichte schaamte erin.

“Oeps… shit, sorry,” mompelde hij.

Hij draaide zijn hoofd half naar haar toe, zonder haar echt aan te kijken, zijn wangen een tikje roder dan daarnet.

“Hoop dat ik je niet in verlegenheid heb gebracht, Daphne. Echt niet de bedoeling.”

Daphne voelde hoe haar eigen gezicht nog steeds gloeide, maar ze dwong zichzelf te glimlachen.

“Geeft niet,” zei ze, en haar stem klonk verbazingwekkend stabiel. “Gebeurt wel vaker bij ontspannen patiënten. Geen probleem.”

Jimmy zweeg een paar seconden, ademde diep uit.

“Je bent een goeie, weet je dat?” zei hij zachtjes. “Niet veel therapeuten die zo rustig blijven als er… eh… onverwachte dingen gebeuren.”

Daphne lachte kort, een beetje nerveus.

“Ik heb al erger gezien,” loog ze luchtig. “En jij bent ten minste proper geschoren, dat scheelt.”

Het floepte eruit voor ze er erg in had.

Jimmy’s schouders schokten van een ingehouden lach.

“Touché,” zei hij, zijn stem weer warm en plagend. “Dat is dan weer het voordeel van twintig jaar poseren, je leert je zaakjes bijhouden.”
Daphne werkte nog een laatste knoop uit zijn hamstring en veegde haar handen af aan een doekje. De sfeer was weer wat rustiger, maar er hing nog steeds iets licht geladen in de lucht. Ze schraapte haar keel, hield haar stem zo neutraal mogelijk, alsof het een gewone professionele vraag was.

“Random vraagje… veel mannen die intensief trainen, laten zich daar beneden scheren of waxen, heb ik gemerkt. Jij bent… eh… wel heel proper glad. Doe je dat zelf of laat je dat doen? Want ik heb patiënten die na één poging met een scheermesje bij mij komen met irritatie tot op hun knieën.” Ze lachte erbij, zacht en luchtig, alsof het écht alleen maar om praktische tips ging. Jimmy draaide zijn hoofd weer een beetje, keek haar aan met een halve grijns.

“Nee, ik doe het zelf. Al jaren. Eerst met een tondeuse op nul, daarna een nat scheermesje met veel scheergel.” Hij haalde zijn schouders op, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hij keek haar aan, zijn ogen twinkelden.

“En jij? Jij bent ook een sportmeisje. Hoe doe jij dat met bikini-seizoen en volleybalshorts?”

“Eigenlijk… trim ik het enkel kort omdat Jonas, mijn vriend, het niet echt mooi vindt als het helemaal bloot is. Hij zegt dat het dan te… klinisch oogt, of zo. Alsof het nep is. Hij houdt meer van natuurlijk, een beetje schaamhaar, maar netjes.”

Ze haalde haar schouders op, keek even naar de grond en toen weer naar Jimmy, met een klein, bijna verontschuldigend lachje.

“Vandaar dat ik nooit helemaal glad ga. Gewoon kort en proper, dat vindt hij het mooist.”

“Mag ik nog één nieuwsgierige vraag stellen, zonder dat je me een vieze oude man vindt?”

Daphne trok één wenkbrauw op. “Probeer maar.”

Hij grijnsde kort, hield zijn handen verontschuldigend omhoog.

“Geen landing strip, neem ik aan? Gewoon netjes kort over het geheel?”

Zijn toon was luchtig, alsof hij het over een kapsel had in plaats van over haar schaamstreek. Daphne voelde dat ze weer een kleur kreeg, maar ze lachte toch.

“Nee, geen streepje,” zei ze, haar stem zacht maar duidelijk. “Gewoon kort trimmen, alles hetzelfde lengte. Een beetje zoals een kort gazonnetje. Jonas vindt dat… eh… het natuurlijkst. Geen figuurtjes, geen hartjes, geen pijltjes. Gewoon proper en zacht.”

Ze rolde met haar ogen, half om zichzelf, half om het absurde gesprek.

Jimmy knikte langzaam, alsof hij het serieus in zich opnam.

“Respect,” zei hij. “Eerlijk is eerlijk: ik heb in mijn wedstrijdperiode alles geprobeerd (driehoekje, streepje, volledig kaal), maar uiteindelijk is alles-kort-en-gelijk het makkelijkst. En blijkbaar ook het meest geliefd.”

“Train je eigenlijk nog in een bepaald centrum?” vroeg ze, vooral om het gesprek nog een beetje gaande te houden. “Of ergens hier in de buurt?”

Jimmy schudde zijn hoofd, een trotse glimlach op zijn gezicht.

“Nee, ik kom bijna nooit meer in een commerciële gym. Alles wat ik nodig heb, staat in mijn kelder. Volledige home gym.

Hij wees met zijn duim naar beneden.

“Wil je hem zien? Is maar één trapje. Twee minuten van je leven, en dan weet je meteen waar al die krampen vandaan komen.”

Daphne aarzelde één seconde. Ze wist dat ze eigenlijk naar huis moest, dat Jonas waarschijnlijk al zat te wachten met een pizza en een serie. Maar nieuwsgierigheid won.

“Oké, twee minuten dan.”

Hij liep voor haar uit, een deur open in de hal, en een brede, verlichte trap naar beneden. De lucht werd meteen warmer, rook naar rubber matten en metaal. Het was geen kelder. Het was een tempel. Een enorme ruimte met een hoog plafond, volledig ingericht, zwarte rubberen vloer, een muur vol spiegels, allerlei toestellen en aan de muur hingen tientallen medailles en oude wedstrijdposters van Jimmy in mini broekje, bruin als noten, glimlachend met een trofee.

“Wauw,” zei ze oprecht onder de indruk. “Dit is… serieus.”

Jimmy haalde zijn schouders op, maar je zag dat hij genoot van haar reactie.

“Twintig jaar sparen en alles tweedehands op de kop tikken. Maar het is mijn heiligdom. Hier kom ik tot rust.”

Hij liep naar het midden van de ruimte en draaide zich om.

“Zin om even een squat te proberen? Dan zie je hoe diep je kunt.”

Jimmy zette een lege olympische bar in het rack, precies op Daphne’s schouderhoogte.

“Gewoon lichaamsgewicht is saai,” zei hij met een knipoog. “We beginnen met de lege bar.”

Daphne lachte zenuwachtig. “Oké, maar als ik vastkom, trek je me er wel uit, hè?”

Ze stapte onder de bar, legde hem in haar nek, hoge positie zoals ze bij volleybal geleerd had, en zette haar voeten iets breder dan schouderbreedte. Jimmy ging naast haar staan, armen klaar om te spotten.

“Borsten trots, billen naar achteren, knieën naar buiten… en zakken maar.”

Daphne ademde diep in, spande haar core en begon te dalen. Ze ging verrassend diep, voorbij negentig graden, haar hamstrings raakten bijna haar kuiten, haar rug bleef kaarsrecht. De bar bleef perfect horizontaal.

“Godver… dat is een volleybalsquat. Diep én clean. De meeste kerels hier komen niet verder dan parallel.”

Daphne kwam langzaam weer omhoog, haar gezicht een beetje rood van de inspanning, maar met een brede glimlach.

“Voelt goed, eigenlijk,” zei ze hijgend. “Alleen brandt het wel in mijn billen.”

Jimmy lachte. “Dat zijn je glutes die eindelijk eens moeten werken in plaats van poseren.”

Hij legde zijn hand even kort op haar onderrug om haar houding te controleren. Zijn duim raakte per ongeluk net boven de rand van haar legging. Jimmy zette de bar terug in het rek en wees naar een lage bank.

“Volgende oefening: Roemeense deadlift. Perfect voor je hamstrings en billen, en je voelt meteen of je heupen goed bewegen.”

Hij pakte een lichte halterstang en legde die op de grond voor haar.

“Je pakt de stang schouderbreedte, knieën licht gebogen, borst vooruit, en dan buig je voorover vanuit je heupen. Billen naar achteren, alsof je de deur achter je met je kont wil dichtduwen. Rug altijd recht.”

Daphne ging voor de stang staan, pakte hem vast en probeerde het één keer zonder uitleg. Ze boog voorover, maar haar onderrug zakte een beetje weg. Jimmy schudde zijn hoofd.

“Wacht, ik laat het even zien hoe het moet.”

Hij stapte achter haar, heel dichtbij, zijn borstkas bijna tegen haar rug, zijn heupen een paar centimeter van haar billen.

“Mag ik je heupen even sturen?”

Daphne knikte, haar stem opeens een beetje schor. “Ja… tuurlijk.”

Zijn grote handen legden zich zacht maar stevig op haar heupen, duimen net boven de rand van haar legging.

“Voel je dit?” zei hij kalm, terwijl hij haar bekken licht naar achteren kantelde. “Hier moet de beweging beginnen. Niet vanuit je rug, maar vanuit je heupgewricht.”

Hij duwde haar heupen een paar centimeter naar achteren, waardoor haar billen automatisch iets naar hem toe kwamen. Ze voelde de warmte van zijn lichaam, de druk van zijn vingers.

“Nu voorover buigen… langzaam… ja, precies zo.”

Daphne boog voorover, de stang ging mee naar beneden, haar hamstrings rekten, haar billen bolden op onder de stof van haar legging.
Jimmy’s handen bleven op haar heupen, stuurden haar zachtjes terug omhoog.

“En weer op… voel je dat in je bilspieren?”

“Ja…” hijgde ze, haar stem amper hoorbaar.

Hij liet haar nog twee herhalingen doen, elke keer zijn handen op dezelfde plek, elke keer zijn stem lager en dichter bij haar oor. Bij de laatste herhaling bleef hij iets langer staan dan nodig, zijn borstkas raakte heel even haar rug toen ze weer rechtop kwam.

“Goed zo,” zei hij zacht. “Perfecte hinge.”

Daphne zette de stang neer, nog een beetje na hijgend, en draaide zich om. Jimmy stond met zijn armen over elkaar, zijn blik openlijk op haar onderlijf gericht. Hij floot zachtjes tussen zijn tanden.

“Verdomme, Daphne… je hebt echt een prachtig kontje,” zei hij, zijn stem laag en oprecht. “Rond, stevig, perfect gespierd… precies zoals het hoort bij een volleybalmeisje. En geloof me, dat ding kan best tegen een stootje.” Hij grijnsde breed, zonder een greintje schaamte.

Daphne voelde haar wangen in brand vliegen, maar ze lachte toch, half geschrokken, half gevleid.

“Jimmy!” zei ze, quasi verontwaardigd, en ze gaf hem een speelse tik tegen zijn bovenarm. “Gedraag je!”

Maar hij haalde alleen maar zijn schouders op, nog steeds kijkend.

“Wat? Het is een professioneel compliment. Ik heb twintig jaar naar billen gekeken. Ik weet waar ik over praat. Die van jou is topkwaliteit. Mag ik… nog één keer kijken? Gewoon professioneel, hoor.”

Daphne keek hem aan, één wenkbrauw opgetrokken. Ze beet even op haar lip en draaide zich toen half om, met haar rug naar hem toe.

“Oké,” zei ze zacht, “maar dit blijft tussen ons.”

Ze zette haar voeten iets uit elkaar, boog licht door haar knieën, en spande haar billen aan. De stof van haar zwarte legging trok strak om haar ronde vormen, de spieren bolden duidelijk op, de scheiding werd dieper.

“Jezus christus…” mompelde hij. “Dat is… perfect. Geen zwakke plek. Alles gelijkmatig. En die vorm… verdorie.”

Hij deed één stap dichterbij, zijn stem nu vlak achter haar.

“Mag ik… even voelen of ze echt zo hard zijn als ze eruitzien?”

Daphne’s hart klopte in haar keel, maar ze knikte toch, heel licht.

Jimmy legde zijn grote hand precies op haar rechterbil, zijn palm breed genoeg om bijna alles te bedekken. Hij drukte zachtjes, voelde de keiharde spier onder zijn vingers.

“God-ver-dom-me,” zei hij langzaam. “Dat is beton. Geen gram vet. En toch zo rond.”

Hij voelde de adrenaline door zijn lijf gieren, hetzelfde gevoel als vlak voor een zware deadlift, bloed dat pompte, spieren die klaar waren om te exploderen. Hij wist precies wat er gebeurde. Dit was een jong, strak, nieuwsgierig wijfje dat steeds een stapje dichterbij kwam, dat bloosde, dat lachte, dat hem liet kijken en aanraken. En hij had zin. Rauw, diep, dierlijke zin om haar hier en nu te nemen, die legging omlaag te rukken en te voelen hoe strak ze vanbinnen was.

Jimmy zette zijn stem weer in die kalme, professionele coach-toon.

“Wacht, nog één kleine correctie, dan heb je de perfecte houding. Voeten iets breder dan schouderbreedte… ja, precies zo… en dan je billen iets optillen, bekken een tikje naar achteren kantelen. Alsof je een holle rug maakt, maar dan gecontroleerd.”

Daphne stond nog met haar rug naar hem toe, op de rubberen mat. Ze deed wat hij zei: voeten verder uit elkaar, billen iets omhoog, haar handen steunend op haar bovenbenen. De stof van haar legging spande strak om haar ronde vormen. Jimmy stond pal achter haar, op nog geen halve meter afstand. Met één hand hield hij zijn trainingsbroekje een beetje losser en schoof hij de elastische rand net genoeg omlaag zodat zijn penis, al hard en zwaar van alles wat er de afgelopen minuten gebeurd was, onopvallend naar buiten sprong. Hij hield hem laag, half verborgen achter haar lichaam, precies in de schaduw van haar billen.

Jimmy ademde diep en langzaam, zijn ogen strak op haar gespannen billen gericht. Zijn handen gleden van haar heupen naar voren, sloten zich om haar bekken, en met een zachte maar onverbiddelijke trek trok hij haar billen precies tegen zich aan. Daphne voelde het meteen, iets heet, hard en dik dat zich tussen haar billen nestelde, dwars door de dunne stof van haar legging heen. De vorm was onmiskenbaar. De warmte brandde bijna door het lycra.

Ze hapte naar adem, een klein, verstikt geluidje dat in haar keel bleef hangen. Haar hele lichaam verstijfde. Haar handen bleven in de lucht hangen, haar benen trilden. Ze durfde zich niet te bewegen, niet om te draaien, niet te protesteren, zelfs niet te ademen. Jimmy hield haar daar, stevig maar niet ruw, zijn grote lijf vlak achter haar, zijn adem rustig in haar nek.

“Stil maar,” fluisterde hij, zo zacht dat het bijna lief klonk. “Gewoon even voelen… je hoeft niets te doen.”

Zijn penis lag nu precies in de lengte van haar bilspleet, zwaar, alsof hij daar thuishoorde.

Daphne’s hart bonsde zo hard dat ze bang was dat hij het kon horen. Haar wangen brandden, haar mond was kurkdroog. Een golf van paniek en iets anders schoot door haar onderbuik. Jimmy bewoog niet echt, alleen een heel lichte druk van zijn heupen, een klein, bijna onmerkbaar stootje, hijgend zacht tegen haar oor,

“Zo strak… je voelt hoe hard je me maakt, hè?”

Ze sloot haar ogen, haar lippen op elkaar gedrukt. Geen nee. Geen ja, terwijl Jimmy haar vast tegen zich aan hield, zijn dikke, warme stam precies tussen haar billen geparkeerd, kwam het beeld van Jonas keihard binnen. Ze zag hem voor zich zoals hij vanochtend nog in haar bed lag: smalle heupen, magere benen, zijn zachte, slordige boxer half omlaag. Hij had haar slaperig aangekeken, met die scheve glimlach, en gemompeld: “Kom nog even liggen, Daph.” Zijn penis was toen klein en warm tegen haar dij geweest, lief, bekend, precies goed.

En nu…

Nu stond er een man van 49 achter haar, twee keer zo breed, met een lul die voelde als een knuppel, hard en dwingend tussen haar billen gedrukt, alsof hij daar altijd al hoorde. Het contrast was zo groot dat het pijn deed. Ze voelde zich schuldig, vies, en tegelijkertijd klopte er iets tussen haar benen dat ze niet wilde benoemen. En toch bewoog ze niet weg. Ze bleef staan, met Jimmy’s hitte tegen zich aan, en voelde tranen prikken achter haar ogen. Niet van angst. Van verwarring.

Zijn stem was laag, bijna teder, maar met een randje dat geen tegenspraak duldde.

“Goed wijfje,” fluisterde hij vlak bij haar oor, zijn adem warm tegen haar huid. “Heel goed. Blijf gewoon zo staan.”

Zijn grote handen gleden van haar heupen naar de elastische rand van haar legging. Hij haakte zijn duimen eronder, langs haar slipje mee, en begon langzaam, heel langzaam, de stof naar beneden te rollen. Daphne voelde de koele lucht op haar billen, toen op haar bovenbenen. Haar legging en slipje zakten tot halverwege haar dijen, zodat haar kont volledig bloot kwam. De spieren stonden nog steeds strak van de houding, rond en hoog, precies zoals hij ze net had laten aanspannen.

Jimmy zei niets meer. Hij keek alleen maar. Minuten leken het, terwijl hij haar daar zo liet staan, half ontkleed, kwetsbaar, in zijn kelder. Toen legde hij één hand op haar blote bil.

“Zo mooi,” mompelde hij. “Kijk eens hoe perfect.”

Daphne’s ogen waren dicht. Tranen prikten achter haar oogleden. Jonas, Jonas, Jonas. Maar haar lichaam reageerde anders, haar heupen wiebelden licht, onwillekeurig. Met een trage, zelfverzekerde beweging trok Jimmy haar ronde wangen uit elkaar, zodat haar bilspleet volledig openging. Daphne voelde de koele lucht ertussen, haar gaatjes bloot. Toen voelde ze hem.

Jimmy hield zijn dikke, harde stam met één hand vast en liet hem van onder naar boven glijden, precies door die open spleet, niet naar binnen, maar traag en dwingend langs haar gevoelige huid. De hitte was overweldigend, de druk precies genoeg om haar te laten trillen. Een laag, bijna dierlijk grommetje ontsnapte uit zijn keel.

“Heerlijk wijf" fluisterde hij. “Voel je hoe goed je bij me past?”

Hij bewoog nog één keer, heel langzaam terug naar beneden en weer omhoog, alsof hij zijn territorium afbakende. Zijn eikel gleed rakelings langs haar opening. Daphne’s wilde iets zeggen, iets protesteren, iets van Jonas mompelen, maar er kwam alleen een zacht, gebroken kreuntje uit haar keel.

De dikke, warme eikel drukte plots tegen haar opening. Geen glijden meer, geen spel. Gewoon een trage, onverbiddelijke druk, alsof hij al wist dat ze nat genoeg was om hem te ontvangen. Daphne’s adem stokte volledig. Ze voelde hoe haar lipjes zich om de brede kop sloten, hoe haar lichaam instinctief meegaf, hoe hij één millimeter naar binnen gleed, net genoeg om haar te laten beseffen dat er geen weg meer terug was. Een diep, rauw geluid kwam uit Jimmy’s borst.

“Ja…” gromde hij zacht. “Zo’n goede teef.”

Hij hield haar heupen vast, zijn vingers diep in haar vlees, en duwde nog één keer langzaam, zeker, tot de eikel helemaal binnen was.
Daphne’s ogen werden groot. Een schok van pijn en genot schoot door haar hele lijf. Ze wist het. Op dit moment, in deze kelder, met haar legging op haar knieën en haar vriendje kilometers ver weg, werd ze genomen door deze reus. En ze kon geen nee meer zeggen.

Jimmy boog zich over haar heen, zijn borst tegen haar rug, zijn mond bij haar oor. “Je bent van mij nu,” fluisterde hij, terwijl hij zich tot aan de wortel in haar begroef.

En Daphne, met tranen in haar ogen en haar lichaam dat trilde van overgave, kon alleen maar zachtjes kreunen: “…ja.”

Haar legging en slipje hingen nog gespannen rond haar dijen. Ze voelde zich klein, hulpeloos, en tegelijkertijd volledig van hem. Toen stootte hij. Niet voorzichtig. Niet langzaam. Een diepe, meedogenloze stoot tot aan de bodem en Daphne gaf een gil die half kreunen, half schreeuwen was. Hij gromde bij elke beweging, laag en dierlijk.

“Goed teefje… neem het… neem alles…”

Zijn hand gleed naar voren, greep haar paardestaart en trok haar hoofd zacht maar dwingend naar achteren, zodat haar rug hol werd en hij nog dieper kon. Daphne voelde zich klein onder hem, een jong ding dat genomen werd door een reus, en haar lichaam reageerde met een heftigheid die ze niet kende, haar kutje kneep om hem heen, haar benen trilden, haar adem kwam in horten en stoten. Ze hoorde zichzelf dingen kreunen die ze nooit tegen Jonas had gezegd.

“Harder… alsjeblieft…”

Jimmy lachte zacht, triomfantelijk, en gaf haar precies wat ze vroeg. Hij neukte haar alsof hij haar wilde breken én tegelijk wilde bezitten, tot haar orgasme haar overspoelde.

“Zeg het, Daphne,” gromde hij, zijn stem ruw van lust. “Zeg wie je bent.”

Ze hapte naar adem, haar stem brak.

“Ik… ik ben… jouw teef…”

De woorden kwamen er schor uit, half gefluisterd, half geschreeuwd. Op hetzelfde moment kwam ze klaar. Hard. Haar hele lijf schokte, haar rug kromde zich, haar benen begonnen ongecontroleerd te trillen. Elke spier in haar billen en dijen trok tegelijk aan, haar hele onderlijf schokte in korte, felle stoten mee met Jimmy’s laatste bewegingen. Ze voelde hoe nat ze werd, natter dan ze ooit was geweest. Een lange, rauwe kreet ontsnapte uit haar keel terwijl haar orgasme door haar heen raasde, haar kutje kneep ritmisch om hem heen. Het duurde eindeloos, tien, vijftien seconden van pure, rauwe extase waarin ze niets anders was dan dat kloppende, bevende lichaam onder hem. Ze zakte slap in elkaar, haar wang tegen het leer, haar ogen dicht, haar mond nog open.

En in die stilte hoorde ze alleen Jimmy’s tevreden gegrom en het zachte, natte geluid van zijn laatste stoten.

Hij stootte één keer, twee keer, diep en bruut, en toen…een laag, dierlijk gebrul dat uit zijn borstkas barstte. Een dikke, hete stroom schoot diep in haar, keer op keer, terwijl zijn lul in haar klopte. Zijn heupen drukten zich zo hard tegen haar billen dat ze geen millimeter meer kon bewegen, hij vulde haar volledig, bezitterig, alsof hij haar voor altijd wilde markeren.

“Neem het…allemaal…mijn teef…” gromde hij tussen zijn tanden door, elke stoot een nieuwe lading zaad die hij in haar pompte alsof ze zijn eigendom was.

Pas na lange seconden werd hij stil, zijn lichaam zwaar op haar, zijn lul nog diep in haar begraven, nog na hijgend, nog nagenietend.

Hij trok zich langzaam terug, Daphne voelde de leegte, de warme sperma die langs haar bovenbeen gleed. Toen kwam de klap, een harde, plof van zijn grote hand op haar rechterbil. Haar huid brandde meteen rood, de spier trilde onder de impact.

“Godverdomme, wat een lekker wijf ben jij,” gromde hij, zijn stem nog schor van het klaarkomen. Daarna stopte hij zijn penis rustig weg, ritste zijn broekje dicht alsof er niets gebeurd was. Daphne bleef nog even voorover staan, na hijgend, haar billen gloeiend, haar kutje kloppend. Ze voelde zich gebruikt, voldaan, en volledig van hem. Langzaam trok ze haar slipje en legging weer omhoog, de stof plakte meteen aan de nattigheid tussen haar benen.

Jimmy stond al bij de trap, armen over elkaar, tevreden glimlachend.

“Dinsdag zeven uur?” zei hij.

Daphne knikte zwakjes, pakte haar jas en liep de trap op. Ze stapte naar buiten, de nacht in. En terwijl ze in haar auto ging zitten, met trillende vingers op het stuur, wist ze dat ze dinsdag precies om zeven uur weer voor die deur zou staan.

Alleen voor hem.