Elena - 2

Later die ochtend zaten Lidia en Elena aan de keukentafel. De douche was allang koud geworden, het huis weer stil, alleen het zachte getik van de verwarming en het koffieapparaat dat nog pruttelde. Jan was boven, zei dat hij zich even wilde opfrissen, en had de badkamerdeur achter zich dichtgetrokken. Ze hoorden hem niet meer.

Elena zat in een grote, oude badjas van haar vader, haar haar nog nat, een mok thee tussen haar handen geklemd alsof ze het koud had, ook al was de keuken warm. Ze staarde naar het tafelblad, haar wangen nog lichtrood, haar ogen groot en zoekend.

Lidia zat tegenover haar, in haar eigen ochtendjas, rustig een hapje van haar boterham nemend. Ze wachtte. Ze kende haar dochter goed genoeg om te weten dat woorden nu voorzichtig moesten komen. Na een lange stilte zei Elena zacht, bijna fluisterend: “Mam… wat is er nou eigenlijk gebeurd?”

Haar stem trilde een beetje, niet van angst, maar van pure verbijstering. Lidia legde haar boterham neer, veegde haar handen af aan een servet en keek Elena kalm aan.

“Wat er gebeurd is, lieverd, is dat we alle drie voelden wat we voelden… en dat we het niet meer wegstopten.”

Elena schudde langzaam haar hoofd. “Maar… het was pap. Jouw man. Mijn vader.”

Ze keek op, haar ogen vochtig. “Dat hoort toch niet? Dat kan toch niet?”

Lidia reikte over de tafel en legde haar hand op die van Elena.

“Volgens wie niet? Volgens een boekje dat iemand anders lang geleden heeft geschreven? We zijn volwassen mensen, Elena. En vanochtend… vanochtend was die liefde even niet meer alleen maar warm en veilig. Die was ook lichamelijk. Rauw. Eerlijk.”

“Maar ik voel me… ik weet niet. Schuldig? Verward? Alsof ik iets kapot heb gemaakt.”

Lidia schudde zacht haar hoofd. “Je hebt niets kapot gemaakt. Integendeel. Je hebt iets geopend. Ik zag hoe je naar je vader keek. Hoe hij naar jou keek. Dat was geen toneelstukje. Dat was echt.”

Elena zweeg weer, haar vingers draaiend aan de mok.

“En jij?” vroeg ze uiteindelijk, bijna bang voor het antwoord. “Jij vond dat echt… oké?”

Lidia glimlachte, teder en zonder een spoor van twijfel.

“Ik vond het mooi. Ik zag mijn man gelukkiger dan hij in jaren is geweest. En ik zag mijn dochter zich volledig geven aan iemand die haar op handen draagt.”

Elena staarde nog steeds in haar thee, de mok nu bijna leeg. Ze draaide hem langzaam rond in haar handen, alsof ze daar het antwoord zou vinden. Na een lange stilte keek ze op, haar stem zacht en onzeker.

“En… wat nu, mam? Wat gaat er nu gebeuren?” Ze slikte, haar ogen zoekend in die van haar moeder. “Dit was toch… gewoon een eenmalige opwelling, hè? Iets wat zomaar gebeurde omdat we allemaal… ik weet niet, overvallen werden door het moment? Dat doen we toch niet nog een keer?”

Lidia bleef even stil. Ze nam een slok koffie, zette het kopje rustig neer en leunde een beetje naar voren. Haar blik was warm, maar ook eerlijk, geen spoor van ontwijken. “Dat weet ik niet, lieverd,” zei ze kalm. Ik weet niet of het eenmalig was. Jij niet. Je vader niet. En dat is oké.”

“Weet je wat ik vooral raar vind?” zei Elena zacht. “Dat jij… dat jij alles stuurde. In de douche. Jij zei wat er moest gebeuren. Jij draaide me om, jij… hield me vast, jij zei tegen pap wat hij moest doen. En wij… wij deden het gewoon. Pap en ik. Alsof we geen eigen wil meer hadden. Alsof jij de enige was die besliste. Waarom was dat eigenlijk? Waarom lieten we jou zomaar de leiding nemen?”

Lidia leunde achterover, sloeg haar armen over elkaar en glimlachte een beetje, niet verdedigend, eerder nadenkend.

“Omdat jullie die leiding op dat moment nodig hadden,” zei ze rustig. “Allebei.”

Elena fronste dieper. “Hoe bedoel je?”

Lidia haalde haar schouders op, alsof het vanzelfsprekend was. “Jij was bang om te willen wat je wilde. Je vader was bang om te nemen wat hij wilde. Als ik niets had gedaan, waren jullie blijven hangen in dat eindeloze twijfelen, in dat ‘dit mag niet’ en ‘wat als’. Iemand moest de knoop doorhakken. Iemand moest zeggen, dit is oké, dit mag, dit is veilig.”

Elena zweeg, haar ogen groot. “En… vond je dat niet raar? Om je eigen man en dochter zo te… regisseren?"

Lidia keek Elena een paar tellen stil aan, alsof ze overwoog hoe eerlijk ze wilde zijn. Toen haalde ze diep adem en knikte langzaam.

“Ja,” zei ze zacht, zonder een spoor van schaamte. “Maar ik heb het geregisseerd omdat ik er geil van werd. Heel geil.”

Lidia Haar stem was laag, bijna hees, alsof ze de herinnering opnieuw beleefde.

“Weet je wat er door me heen ging toen ik je vader aan het pijpen was?” zei ze. “Ik voelde die grote, harde lul van hem in mijn mond, kloppend en dik, en ik werd zo ontzettend geil. Echt doorweekt. En op dat moment dacht ik alleen maar, die pik verdient meer dan alleen mijn mond. Die verdient een jong, strak, klein poesje. Eentje dat nog nooit zo’n grote lul heeft gevoeld.”

Ze glimlachte, zonder een greintje schaamte.

“En toen keek ik naar jou, naar dat mooie, gladde kutje van je… en ik wist gewoon, dát is wat hij nodig heeft. Dát is wat jullie allebei nodig hebben.”

Elena’s mond viel een stukje open. Haar wangen vlamden onmiddellijk rood op, niet alleen van de woorden zelf, maar vooral van de manier waarop haar moeder ze zei, zo direct, zo vulgair, zo ongegeneerd. “Mám!” bracht ze uit, half lachend, half geschokt. “Je zegt het alsof… alsof je het over een recept hebt of zo!”

Lidia schoot in de lach, maar haar ogen bleven serieus.

“Misschien wel. Maar het was precies zo. Ik zag een prachtige, harde lul en een prachtige, natte kut, en ik dacht, die horen even bij elkaar. Punt. Geen gedoe, geen excuses, gewoon omdat het klopte."

“Ik kan gewoon niet geloven dat jij dat zo… zegt. ‘Grote lul’, ‘klein kutje’… je klinkt als… ik weet niet, als iemand uit een pornofilm.”

Lidia haalde haar schouders op, nog steeds lachend.

“Misschien. Maar het is wel de waarheid. En ik ben klaar met doen alsof seks iets netjes of ingewikkelds moet zijn. Het is gewoon lekker. En vanochtend was het lekker. Voor ons alle drie.”

Elena liet haar handen zakken, haar blik nu een mengeling van schrik, verbazing en iets wat op nieuwsgierigheid leek. “En… denk je dat echt nog steeds?” vroeg ze zacht.

Lidia boog zich iets naar voren, haar stem weer lager.

“Ja. En als ik eerlijk ben… ik word er weer een beetje geil van als ik eraan denk.”

Lidia keek Elena een paar tellen zwijgend aan, haar blik glijdend over haar dochter alsof ze haar voor het eerst echt zag. Toen zei ze, kalm en zonder omwegen, “Je hebt een prachtig geil lichaam, Elena. Echt. Die stevige borsten, dat ronde kontje, dat strakke kutje… het is er gewoon voor gemaakt om goed geneukt te worden. Hard. Diep. Precies zoals je vader vanochtend deed.”

Ze zei het zonder een spoortje schaamte, eerder met een soort trotse bewondering, alsof ze een kunstwerk beschreef. Elena’s mok gleed bijna uit haar handen. Ze zette hem met een klap neer, haar wangen vuurrood, haar ogen groot van schrik.

“Mám! Jezus…” bracht ze uit, haar stem hoog en ongelovig. “Hoe kun je dat zeggen? Tegen mij?"

Lidia haalde alleen haar schouders op, een kleine glimlach om haar mond. “Omdat het waar is. En omdat ik het mooi vind. Je lichaam reageerde zo prachtig op hem. Je werd nat, je kreunde, je kwam klaar toen hij je hard nam. Dat is geen toeval. Dat is hoe je bent gebouwd. Om genot te geven. Ruw, als je dat wilt.”

Elena sloeg haar handen weer voor haar gezicht, maar dit keer lachte ze nerveus door haar vingers heen.

“Ik… ik weet niet wat ik daarop moet zeggen. Je maakt me helemaal in de war.”

“Luister naar me, lieverd. Het was niet je hoofd dat vanochtend besliste. Het was je lichaam. Je kutje werd nat toen je je vader naakt zag. Je tepels werden hard toen hij je aanraakte. Je billen drukten zich naar achteren toen hij in je gleed. Je kwam klaar toen hij je hard neukte en zich in je spoot. Dat was geen toeval. Dat was geen ‘opwelling’.”

Ze legde haar hand op Elena’s onderarm, zacht maar stevig.

“Je lichaam heeft gekozen. Niet je verstand, niet je opvoeding, niet wat ‘hoort’. Je lichaam. En lichamen liegen niet. Als het opnieuw in verleiding komt, als je weer die harde pik van je vader voelt, als je weer zijn handen op je kont voelt, als je weer zijn zaad in je wilt, dan zul je opnieuw toegeven. Want dat is wat het wil. En diep vanbinnen wil jij dat ook.”

Elena trok haar arm terug alsof ze zich brandde. Ze schudde heftig haar hoofd, haar ogen vol ongeloof en weerstand.

“Nee… nee, dat is niet waar,” zei ze, haar stem hoger dan normaal. “Ik… ik liet me meeslepen. Door jou. Door het moment. Door… alles. Maar ik kies zelf. Ik bén niet gewoon een… een geil lichaam dat niets te zeggen heeft.”

Ze stond half op, haar stoel schraapte over de vloer.

“Ik wil dat niet geloven. Ik wíl niet dat het zo is.”

Lidia bleef rustig zitten, haar blik volgde Elena zonder oordeel. “Dat hoeft ook niet vandaag,” zei ze zacht. “Je mag het ontkennen zo lang je wilt. Je mag jezelf wijsmaken dat je de baas bent over wat je voelt. Maar je lichaam onthoudt alles. En de volgende keer dat je in dezelfde ruimte staat met je vader, met die spanning, met die geur, met die blik… dan weet je het.”

“Ik ga het niet nog een keer doen,” fluisterde ze, meer tegen zichzelf dan tegen haar moeder. “Dat kan ik niet. Dat wil ik niet.”

Lidia zei niets meer. Ze dronk rustig haar koffie op en keek naar haar dochter met een mengeling van liefde en zekerheid. Boven hoorden ze Jan de trap af komen. Elena verstijfde even, haar adem stokte. Lidia glimlachte alleen maar zachtjes in zichzelf. Jan kwam de keuken binnen, zijn haar nog nat van de douche, een oude trui aan die hij snel had aangetrokken. Hij bleef even in de deuropening staan, zijn handen in zijn zakken, zijn ogen op de vloer gericht. De lucht voelde dik, geladen, alsof iedereen wachtte tot iemand anders zou beginnen.

Hij schraapte zijn keel, liep langzaam naar de tafel en schonk zichzelf een kop koffie in zonder iemand aan te kijken. “Goedemorgen,” mompelde hij, zijn stem schor en lager dan normaal.

Elena zat met haar rug een beetje naar hem toe, haar schouders hoog. Ze zei niets, staarde alleen in haar mok.

Lidia was de enige die bewoog. Ze stond op, pakte een bordje met een paar verse koeken en zette het voor hem neer. “Morgen, schat,” zei ze kalm, alsof het een gewone ochtend was. Ze gaf hem een snelle kus op zijn wang, niet langer of korter dan anders, en ging weer zitten. Jan ging op zijn stoel zitten, tegenover Elena, maar durfde haar nog steeds niet aan te kijken. Hij roerde eindeloos in zijn koffie, het lepeltje tikkend tegen de mok.

De stilte duurde voort, zwaar en ongemakkelijk.

Toen zei hij zacht, bijna tegen zijn koffie: “Ik… ik weet niet goed wat ik moet zeggen.”

Hij keek eindelijk op, eerst naar Lidia, die hem alleen maar bemoedigend aankeek, toen naar Elena. Ze keek terug, haar ogen groot, haar wangen nog lichtrood van het gesprek met haar moeder. Jan ademde diep in.

“Het spijt me als… als ik te ver ben gegaan. Als ik je overstuur heb gemaakt. Dat was nooit mijn bedoeling.”

Elena schudde snel haar hoofd. “Nee… nee, pap, dat is het niet.”

Ze keek naar Lidia, alsof ze om hulp vroeg, maar Lidia zei niets, liet haar zelf praten. Elena slikte. “Ik ben niet overstuur. Ik ben… in de war. Over alles. Over wat er gebeurd is. Over wat ik voelde. Over wat ik… nog steeds voel.”

Lidia keek naar Jan en Elena.

“Weet je wat er vanochtend echt gebeurd is? De natuur nam het over. Punt.”

Ze leunde achterover, sloeg haar armen over elkaar en ging door, haar stem laag en zeker.

“Onder die douche stonden gewoon een mannetje en twee wijfjes. Een sterke, gezonde man met een harde lul, en twee geile vrouwen die nat werden. Onze lichamen deden wat lichamen al duizenden jaren doen, ze reageerden op elkaar. Op geur, op warmte, op nabijheid, op lust. Het verstand probeerde nog even te protesteren, maar het lichaam was sterker. Veel sterker.”

Ze keek Elena recht aan.

“Jij voelde je kutje nat worden toen je je vader naakt zag. Ik zag je tepels hard worden. Je billen drukten zich naar hem toe zonder dat je erover nadacht. Dat was geen ‘foutje’. Dat was natuur.”

Toen keek ze naar Jan.

“En jij, schat, je lul werd hard omdat er twee gewillige wijfjes om je heen stonden die naar je keken alsof je de enige man op aarde was. Je ballen zaten vol, je pik klopte, je wilde neuken. Dat is wat een mannetje doet. Dat is wat hij móét doen.”

Lidia spreidde haar handen, alsof ze iets vanzelfsprekend uitlegde.

“Het verstand kwam pas later, met al zijn regeltjes en angsten en ‘dat hoort niet’. Maar in die douche? Daar telde alleen het lichaam. En het lichaam loog niet. Het wilde. Het nam. Het gaf. En daarom voelde het ook zo goed. Omdat we even geen mensen waren met al onze ingewikkelde gedachten. We waren gewoon dieren die deden wat dieren doen. En dat was… bevrijdend.”

Elena staarde haar moeder aan, haar mond een beetje open, niet wetend of ze moest lachen of protesteren. Lidia dronk haar koffie op en zette de mok neer.

“En als de natuur nog een keer roept,” zei ze kalm, “dan luistert hij weer. Of we dat nu willen of niet.”

Elena stond abrupt op, mompelde iets wat klonk als “ik heb genoeg gehoord” en liep zonder om te kijken de keuken uit. Haar voetstappen waren snel op de trap, toen het zachte dichtslaan van haar kamerdeur boven. Jan en Lidia bleven achter in de plotselinge stilte. Jan staarde naar zijn koffie, zijn duim wrijvend over de rand van de mok. Lidia keek hem aan, wachtte tot het geluid van Elena’s deur helemaal was weggestorven.

Ze schoof haar stoel iets dichterbij, legde haar hand op zijn onderarm.

“Jan,” zei ze zacht, maar met die bekende ondeugende ondertoon. “Wees eens eerlijk. Vind je het niet een béétje geil, wat er vanochtend gebeurd is?”

Jan verstijfde. Hij keek niet op, zijn wangen kleurden langzaam rood. Hij opende zijn mond, sloot hem weer, zocht naar woorden die er niet waren. Lidia wachtte geduldig, haar duim streelde zacht over zijn pols. Hij ademde diep in, zijn stem amper hoorbaar.

“…Ja.”

Een enkel woord, schor en aarzelend. Lidia’s glimlach werd breder, maar niet spottend; eerder warm, bijna trots. “Zie je wel,” fluisterde ze. “Ik ook. Heel erg zelfs.”

Jan keek eindelijk op, zijn ogen vol schaamte en tegelijkertijd opluchting. “Maar… Elena…”

“Elena heeft tijd nodig. Ze vecht tegen wat haar lichaam allang weet. Maar ze komt er wel. En ondertussen… vind ik het nog steeds geil om eraan te denken hoe je haar neukte. Hoe je haar vulde. Hoe ze kreunde.”

Jan sloot heel even zijn ogen, zijn adem stokte. Hij zei niets, maar zijn hand gleed onder de tafel naar haar knie en kneep zacht. Lidia kuste hem licht in zijn nek. “We hoeven niks te forceren,” zei ze. “Maar we hoeven het ook niet weg te stoppen.”

Jan keek op, zijn gezicht een mengeling van bezorgdheid en schuld. “Denk je dat we te ver zijn gegaan? Met dat gepraat?”

Lidia schudde langzaam haar hoofd. “Nee. We zijn eerlijk geweest. Dat is nooit te ver. Maar ze heeft tijd nodig om het te laten landen.”

Ze zag het meteen, de manier waarop Jan op zijn stoel verschoof, hoe zijn wangen iets roder werden, hoe zijn ademhaling net een tikje dieper ging. Ze kende hem te goed, na al die jaren voelde ze zijn opwinding aan voordat hij het zelf doorhad. Ze glimlachte zacht, bijna in zichzelf, en liet haar hand onder de tafel glijden. Jan verstijfde even toen hij haar vingers op zijn bovenbeen voelde, warm en zeker. Hij keek haar aan, zijn ogen groot van verrassing en een spoor van schaamte, maar hij stopte haar niet.

Lidia’s hand gleed hoger, vond de bobbel in zijn broek, kneep zacht. Ze voelde hoe hard hij al was, hoe zijn pik klopte onder de stof. Zonder iets te zeggen trok ze zijn rits open, langzaam, zodat het geluid niet te hard was in de stille keuken. Haar vingers gleden naar binnen, sloten zich om zijn warme, dikke schacht en haalden hem tevoorschijn.

Jan ademde scherp in, zijn handen grepen de rand van de tafel vast. Zijn pik stond nu rechtop onder de tafel, hard en zwaar in Lidia’s hand. Ze begon hem af te trekken, langzaam, ritmisch, precies zoals hij het lekker vond. Haar duim gleed af en toe over de eikel. Hij sloot zijn ogen, zijn hoofd zakte een beetje achterover. Een laag, onderdrukte kreun ontsnapte hem. Lidia keek hem aan, haar ogen donker van lust.

“Zie je wel,” fluisterde ze schor. “Je bent nog steeds hard voor wat er vanochtend gebeurd is.

Jan zei niets, maar zijn heupen bewogen licht mee met haar hand, onwillekeurig. Ze trok hem sneller nu, haar greep steviger, haar andere hand gleed naar zijn ballen en kneep zacht.

“Laat maar gaan,” fluisterde ze. “Hier. Nu. Met mij.”

Lidia’s hand bewoog rustig, ritmisch, precies hard genoeg om Jan op het randje te houden. Zijn pik klopte in haar greep. Zijn heupen schokten licht naar voren, zijn adem kwam in korte, hijgende stoten. Net op het moment dat zijn ballen samentrokken en hij een diep, grommend geluid maakte, stopte Lidia. Haar hand bleef stil om zijn schacht liggen, maar bewoog geen millimeter meer. Jan’s ogen vlogen open. Hij keek haar aan, half wanhopig, half smekend.

“Nee…” kreunde hij zacht, zijn stem schor. “Lidia… alsjeblieft…”

Lidia glimlachte traag, haar duim gleed één keer plagend over zijn eikel, maar verder niets. “Geen denken aan,” fluisterde ze, haar lippen vlak bij zijn oor. “Ik ga je zó geil maken dat je nergens anders meer aan kunt denken dan aan neuken.”

Ze kneep heel licht, net genoeg om hem te laten voelen hoe hard hij was, maar niet genoeg om hem over het randje te duwen. Jan kreunde weer, zijn hoofd zakte naar voren. Zijn pik trilde in haar hand, smekend om meer. Lidia boog zich dichter naar Jan toe, haar lippen vlak bij zijn oor, haar adem warm tegen zijn huid. Haar hand lag nog steeds om zijn harde pik, maar bewoog niet, ze hield hem alleen vast, voelend hoe hij klopte en trilde van ingehouden lust. Ze fluisterde, zo zacht dat alleen hij het kon horen:

“Voel je hoe vol je ballen al zitten? Ik voel het… je pik vult zich al met zaad. Dikke, warme ladingen die wachten om ergens in te spuiten.”

Jan kreunde zacht, zijn ogen dicht, zijn heupen probeerden licht naar voren te stoten, maar ze hield hem stevig vast, niet toegevend.

“En je weet waar dat zaad heen wil, hè? Niet in mijn hand. Niet in mijn mond. Nee… je wilt het diep in dat strakke, jonge kutje van je dochter pompen. Je wilt haar weer helemaal vullen, net als vanochtend. Je wilt voelen hoe ze om je heen knijpt terwijl je spuit… hoe ze kreunt als ze je warmte in zich voelt.”

“Je denkt aan haar kontje, hè? Hoe het voelde toen je erin stootte. Hoe nat ze was. Hoe ze zich naar je toe drukte, alsof ze smeekte om meer. Je wilt haar weer zo nemen… hard, diep, tot ze weer klaarkomt om je heen en je alles in haar spuit wat je hebt.”

Ze kneep even ritmisch, precies op het randje, en stopte toen weer. Jan’s handen grepen de tafelrand vast, zijn knokkels wit.

“Lidia…” kreunde hij smekend.

“Weet je wat ik zo’n geile gedachte vind? Dat Elena nu boven op haar kamer ligt… met jouw zaad nog in haar kutje. Die dikke lading die je vanochtend in haar spoot, zit nog steeds diep in haar. Misschien druppelt het een beetje uit als ze beweegt, misschien houdt ze het vast… maar het is daar. In haar baarmoeder. Jouw sperma, rondzwemmend in je eigen dochter.”

Jan kreunde luid, zijn pik schokte in haar hand, werd nog harder. Lidia ging door, haar woorden traag en wellustig, haar hand nu iets sneller.

“Ze loopt de hele dag rond met jouw zaad in zich. Elke stap die ze zet, voelt ze het misschien een beetje. Warm. Nat. Van jou. En diep vanbinnen weet haar lichaam precies wat het daarmee moet doen… het opzuigen, vasthouden, koesteren.”

Ze kneep ritmisch, haar duim cirkelde over zijn eikel.

“Stel je voor, schat… dat het blijft zitten. Dat het iets doet. Dat jouw zaad haar helemaal van jou maakt. Voor altijd.”

Jan’s heupen stootten nu onbeheerst naar voren, zijn adem kwam in ruwe halen. Zijn ballen trokken samen, hij hing weer op het randje. Lidia voelde het, stopte weer precies op tijd, haar hand stil om zijn schacht.

“Nog niet,” fluisterde ze dominant. “Je blijft vol. Je blijft hard. Je blijft denken aan hoe je haar weer wilt vullen… tot ik zeg dat het mag.”

Lidia liet haar hand nog één keer traag langs Jan’s harde pik glijden, kneep even in zijn eikel en stopte hem toen voorzichtig terug in zijn broek. Ze trok de rits half dicht, zodat hij nog steeds strak en pijnlijk opgesloten zat, maar niet helemaal verborgen. Ze stond op, boog zich over hem heen en kuste hem kort, bezitterig op zijn mond.

“Blijf zitten,” fluisterde ze tegen zijn lippen. “Niet bewegen. Niet aanraken. Gewoon wachten.”

Jan keek haar aan, ogen wazig van lust, en knikte alleen maar. Lidia glimlachte tevreden, veegde haar handen af aan een theedoek en liep naar de trap. Ze keek nog één keer om.

“Ik ga met Elena praten. Ik ga je dochter klaarmaken voor jou.”

Jan’s adem stokte hoorbaar. Zijn pik schokte tegen de stof van zijn broek.

“Als ik je roep,” zei Lidia kalm, haar stem laag en vol belofte, “mag je komen. En dan neem je haar precies zoals ik het wil."

Ze draaide zich om en liep de trap op, haar voetstappen zacht maar vastberaden. Jan bleef achter aan de keukentafel, alleen met het geluid van zijn eigen zware ademhaling en het kloppen in zijn kruis. Hij durfde zich niet te verroeren.

Lidia klopte zachtjes op de deur van Elena’s kamer, wachtte even en duwde hem toen langzaam open zonder op antwoord te wachten. Elena lag op haar bed, nog steeds in Jans veel te grote badjas, de mouwen opgerold, de ceintuur losjes geknoopt. Ze scrolde afwezig op haar telefoon, maar haar ogen waren niet echt gefocust op het scherm. Toen ze haar moeder zag, legde ze de telefoon snel weg en ging half overeind zitten.

“Ik kom even praten,” zei Lidia zacht, haar stem warm en zonder druk. “Als je dat wilt. En als je niet wilt, zeg je het maar, dan ga ik weer.”

Elena trok haar knieën een beetje op, haar armen eromheen geslagen. Ze keek naar haar moeder, haar ogen nog rood van het denken, van het piekeren. “Oké,” zei ze uiteindelijk, bijna fluisterend. “Praat maar.”

Lidia glimlachte licht, legde haar hand op Elena’s enkel, een klein, geruststellend contact.

“Ik wil je niet pushen. Echt niet. Maar ik wil wel dat je weet dat wat je voelt… wat je líchaam voelt… dat dat oké is. Dat je daar niet bang voor hoeft te zijn. En dat je er niet alleen mee bent.”

Elena’s stem was zacht, bijna kinderlijk verbaasd.

“Ik snap het niet, mam… hoe mijn lichaam zomaar tóégaf. Ik wilde het niet in mijn hoofd, maar alles in me… reageerde gewoon. Alsof ik geen controle had.”

Lidia legde haar hand zacht op Elena’s knie, streelde langzaam met haar duim. “Dat heet geen toegeven, lieverd. Dat heet luisteren naar je lichaam. En dat is helemaal niet abnormaal.”

Elena keek op, haar ogen vol vragen. Lidia ging rustig verder, haar stem warm en zonder oordeel.

“Als er een sterk, gezond mannetje in de buurt is, iemand met een harde lul, met ballen vol zaad, iemand die naar je kijkt alsof hij je wil, dan reageert een vrouwenlichaam daar gewoon op. Je kutje wordt nat, je tepels worden hard, je baarmoeder trekt samen… omdat het zegt, ik wil een penis. Ik wil zaad. Ik wil gevuld worden.”

Elena’s wangen brandden weer, maar ze keek niet weg.

“Ook al is dat mannetje toevallig je vader,” ging Lidia verder, “jouw lichaam trekt zich daar niets van aan. Het ziet alleen een man die sterk is, die jou wil, die jou kan geven wat het nodig heeft. En dat is moeilijk, néé, bijna onmogelijk, om tegen te houden. Omdat het geen keuze is. Het is een behoefte. Net zoals honger, dorst, slaap.”

Ze glimlachte zacht.

“Je schaamde je misschien in je hoofd, maar je lichaam schaamde zich niet. Je lichaam zei gewoon: ja. Dit wil ik. Dit heb ik nodig.”

Elena haar ogen werden vochtig.

“Maar… dat maakt me bang. Want als ik het niet kan stoppen… wat dan?”

Lidia trok haar dichterbij, sloeg een arm om haar heen. “Dan hoef je het ook niet te stoppen. Dan mag je het toelaten. Hier. Bij ons. Waar het veilig is. Waar niemand je veroordeelt. Waar je gewoon mag voelen wat je voelt.”

Ze kuste Elena’s voorhoofd.

“Je bent geen slecht mens omdat je lichaam ja zei. Je bent een gezonde, geile, mooie vrouw. En dat is iets om trots op te zijn.”

Lidia’s blik gleed even omlaag, naar de stof van Jan's grote badjas die strak over Elena’s borsten spande. Onder het dunne katoen tekenden zich twee kleine, harde puntjes af, haar tepels, onmiskenbaar stijf van de woorden die in de kamer hingen. Lidia glimlachte in zichzelf. Ze wist genoeg. Ze was op de goede weg.

“Weet je,” zei ze terloops, alsof het een gewone herinnering was, “vanochtend onder de douche… dat was wel een bijzonder moment, hè?”

Elena knikte nauwelijks merkbaar, haar blik nog op het dekbed. Lidia glimlachte zacht, zonder druk.

“Ik moest er net aan denken hoe warm het water was. Hoe alles een beetje wazig werd van de stoom. Jij ook?”

Elena haalde haar schouders op, een klein gebaar. “Ja… misschien.”

“En dat gevoel van… iedereen dicht bij elkaar. Dat het gewoon fijn was om zo samen te zijn. Dat bleef bij mij vooral hangen. Was er iets wat jou vooral is bijgebleven? Een klein detail of zo? Soms zijn het juist die kleine dingen die je later nog voelt.”

Elena’s vingers speelden met de ceintuur van de badjas. Ze zei niets meteen, maar haar ademhaling werd net iets dieper. Lidia stelde de vraag zo luchtig dat het bijna klonk als koetjes en kalfjes.

“Ik weet nog dat ik dacht: wat voelt iedereen toch zacht aan onder dat water. Huid tegen huid. Alsof alles gewoon… klopte.”

Elena keek heel even op, haar wangen lichtrood, maar ze keek snel weer weg.

“Ja,” mompelde ze toen, bijna onhoorbaar. “Dat… dat gevoel.”

Lidia glimlachte alleen maar, zonder triomf, zonder aandringen.

“Mooi is dat, hè? Als je zoiets voelt en het gewoon mag zijn. En verder… niets speciaals dat je nog voelt als je eraan denkt? Gewoon, een warmte of zo?”

Elena’s hand gleed onbewust iets lager over de badjas, over haar buik. Ze schudde licht haar hoofd, maar haar tepels drukten nog steeds subtiel tegen de stof. “Ik was geschrokken dat papa zo hevig tekeer ging”

“Ja,” zei ze zacht, “ik kan me voorstellen dat je daarvan schrok. Je vader ging behoorlijk tekeer, hè? Alsof hij al jaren wachtte om zich zo te laten gaan.”

Elena sloeg haar ogen neer, haar stem nauwelijks hoorbaar. “Ik… ik had niet verwacht dat hij zo hard zou zijn. Zo… heftig. Alsof hij geen rem meer had.”

Lidia glimlachte licht, zonder spot, eerder met een warme herkenning. “Die heftigheid… dat was geen woede of geweld. Dat was pure, rauwe lust. Hij wilde je zo graag helemaal, dat hij zich niet meer kon inhouden. En jij… jij liet hem. Je lichaam vond het heerlijk.”

Ze zweeg even.

“En je vader… die kon zich net zo min beheersen,” zei ze kalm. “Zijn lichaam reageerde precies zoals dat van jou. Rond een jonge, naakte vrouw, mooi, zacht, gewillig, denkt een mannetje maar aan één ding. Zijn penis werd hard omdat hij niet anders kon. Zijn ballen vulden zich omdat zijn lichaam zei, dit is wat ik wil geven. Alles wat hij in zich had, al zijn zaad, al zijn warmte, al zijn lust, dat wilde hij aan jou geven. Helemaal. Diep in je. Omdat jij dat jonge, vruchtbare lichaam bent dat hem helemaal gek maakt.”

Elena’s ademhaling werd weer iets sneller, haar ogen groot maar niet afwerend.

“Hij vocht er niet tegen. Hij kon het niet. En jij… jij nam het aan. Je opende je voor hem. Je liet hem alles geven wat hij te geven had. Dat was geen zwakte. Dat was natuur. Pure, eerlijke natuur. En daarom voelde het zo intens.”

Lidia’s blik gleed opnieuw omlaag, naar de plek waar Elena’s benen iets uit elkaar lagen. Tussen haar dijen, op het dunne stofje van haar slipje, verscheen een klein, donkerder plekje. Lidia’s ogen lichtten heel even op, maar ze hield haar stem rustig, bijna achteloos, alsof ze het nog steeds over koetjes en kalfjes hadden.

“Je denkt aan hem, hè?” vroeg ze zacht, directer nu.

Elena’s adem stokte. Ze wilde haar benen dichtdoen, maar haar lichaam reageerde trager dan haar gedachten. Lidia boog zich iets naar voren, haar hand op Elena’s knie.

“Aan zijn pik. Die grote, harde pik van je vader. Hoe hij voelde in je hand… diep in je.”

Elena’s wangen brandden, maar ze zei niets. Het natte plekje werd langzaam groter. Lidia’s stem werd lager, intiemer. “Of denk je aan zijn ballen? Die zware, volle ballen die tegen je aan sloegen toen hij je neukte? Die vol zaten met sperma dat hij in je wilde spuiten?”

Elena beet hard op haar lip. Haar heupen verschoven bijna onzichtbaar, een klein, onwillekeurig beweginkje. Lidia zag alles.

“Je hoeft het niet hardop te zeggen,” fluisterde ze. “Je kutje zegt al genoeg.”

Ze legde haar hand heel zacht, heel langzaam, op Elena’s bovenbeen, vlak bij de rand van de badjas. “Voel je hoe nat je wordt als je eraan denkt? Dat is geen schaamte, lieverd. Dat is verlangen. En dat mag er gewoon zijn.”

Elena’s ogen werden vochtig, maar ze keek haar moeder nu recht aan. Lidia glimlachte teder, zonder triomf.

Ze keek Elena nog één keer diep in de ogen, zag de mengeling van schaamte, opwinding en overgave, en nam toen rustig het initiatief. Zonder iets te zeggen reikte ze naar de ceintuur van de badjas en trok hem langzaam los. De stof viel open, onthulde Elena’s borsten, haar buik, haar dijen. Elena’s adem stokte, maar ze protesteerde niet.

Lidia’s vingers gleden naar de rand van Elena’s slipje. Ze haakte haar duimen eronder en trok het zacht, maar vastberaden omlaag, over haar heupen, langs haar benen, tot het op de grond viel. Een warme, muskusachtige geur steeg op, duidelijk geil. Lidia ademde hem diep in en glimlachte zacht. “Zie je wel,” fluisterde ze. “Je lichaam heeft alweer gekozen.”

Elena’s wangen brandden, maar ze bleef liggen, haar benen licht gespreid, haar kutje glinsterend en gezwollen. Lidia legde haar handen zacht maar stevig op Elena’s knieën en duwde ze langzaam wijd uit elkaar, tot Elena helemaal open lag. Toen tilde ze Elena’s benen op, boog ze in haar knieholtes en drukte ze zacht naar voren, tot Elena’s knieën bijna haar schouders raakten. Haar kutje lag nu volledig bloot, open, nat, wachtend.

“Blijf precies zo liggen,” zei Lidia kalm, haar stem laag en liefdevol. “Niet bewegen. Gewoon open.”

Lidia stond op, liep naar de deur en opende hem wijd. Ze keek nog één keer om naar haar dochter, naakt, wijd open, precies zoals ze haar had neergezet, en riep toen met vaste, heldere stem de trap af: “Jan… kom naar boven.”

Haar stem trilde niet. Ze wachtte bij de deur, haar hand op de klink, een tevreden glimlach om haar lippen. Het geluid van Jan’s voetstappen klonk meteen op de trap, snel, zwaar, ongeduldig. En Elena bleef liggen, precies zoals haar moeder haar had opgedragen.

Jan bleef in de deuropening staan, zijn hand nog op de klink. Zijn ogen werden groot toen hij Elena zag, naakt op bed, benen wijd open en opgetrokken tegen haar borst, haar kutje volledig bloot en glinsterend, precies zoals Lidia haar had neergezet. Zijn adem stokte hoorbaar. Zijn pik, al hard van het wachten beneden, klopte meteen harder tegen zijn broek. Hij was opgewonden én geschrokken tegelijk, dit had hij niet verwacht, niet zo snel, niet zo openlijk.

Lidia stond naast het bed, kalm en zeker. Ze keek hem aan met een kleine, bemoedigende glimlach.

Jan stapte naar binnen, zijn handen al bij zijn trui. Hij trok hem uit, liet hem vallen, toen zijn broek, zijn boxer. Alles ging snel, bijna gehaast. Zijn stam sprong vrij, keihard, de eikel nat. Lidia stapte een klein stukje opzij, zodat Jan ongehinderd zicht had op alles.

Ze keek Jan recht aan, haar stem kort en bijna bevelend: “Neem haar maar.”

Jan’s ogen werden donkerder. Hij stapte naar het bed, zijn pik fier rechtop, kloppend. Elena keek naar hem op, haar wangen rood, haar lippen iets geopend, haar adem snel. Hij was niet meer te houden. Zodra Lidia’s woorden klonken,“Neem haar maar”, was er geen rem meer. Hij stapte naar het bed, zijn pik fier rechtop, kloppend, en zonder een seconde te wachten duwde hij zich snel en hard in Elena’s natte kutje.

Elena kreunde luid, haar rug kromde zich, haar handen grepen in het laken. Hij gleed diep in één stoot, tot aan zijn ballen, haar warmte en nattigheid omvatte hem volledig. Jan gromde diep, zijn handen grepen de badjas en trokken hem nog verder open, tot Elena helemaal bloot onder hem lag. Zijn mond daalde neer op haar borsten, hij zoog hard aan haar tepels, zijn tong draaiend, zijn tanden licht knabbelend. Elena’s tepels werden nog harder, roder en gevoeliger onder zijn mond.

Lidia stond naast het bed, haar ogen donker van lust. Ze boog zich naar Jan toe, haar lippen vlak bij zijn oor, en fluisterde schor terwijl hij al begon te stoten: “Kijk hoe nat ze voor je is, schat. Hoe haar kutje je pik opslokt. Ze wil je zo graag… vul haar maar helemaal. Maak haar van jou.”

Lidia kwam dan bij Elena haar gezicht en begon zacht maar duidelijk tegen haar te praten, haar stem warm en laag, alsof ze een geheim deelde. “Kijk eens hoe mooi je bent zo, lieverd,” fluisterde ze. “Helemaal open voor je vader. Voel je hoe hij je vult? Hoe zijn pik elke keer helemaal in je glijdt?”

Elena kreunde, haar ogen half dicht, haar wangen rood van inspanning en genot. Lidia streelde zacht over Elena’s haar, haar woorden langzaam en ritmisch, passend bij Jan’s stoten. “Je kutje is zo nat voor hem… het pakt hem zo strak vast. Alsof het zegt, blijf hier, geef me alles.”

Ze glimlachte teder toen Elena’s ademhaling nog sneller werd.

“Je hoeft je nergens voor te schamen. Je lichaam weet precies wat het wil. En nu krijgt het dat. Je vader geeft je alles wat hij heeft. Voel je zijn ballen tegen je aan slaan? Die zitten vol voor jou. Straks spuit hij je helemaal vol… diep in je baarmoeder.”

Elena’s rug kromde zich nog meer, een lange, trillende kreun ontsnapte haar. Lidia boog zich nog dichterbij, haar lippen bijna tegen Elena’s oor. “Laat het maar komen, schatje. Laat je helemaal gaan. Kom klaar om zijn pik heen… precies zoals vanochtend. Hij verdient het. Jij verdient het. Je bent zo mooi als je je zo geeft. Mijn perfecte, geile meisje.”

Elena’s ogen sloten zich, haar lichaam begon te schokken, eerst nog subtiel, een lichte siddering in haar benen die Lidia had opgetrokken en vastgehouden, maar al snel werd het sterker. Haar adem kwam in korte, hoge stootjes.

Jan voelde het meteen, haar kutje kneep ritmisch om zijn pik heen, hard en snel. Ze werd nog natter, warmer, haar lichaam trok hem dieper naar binnen alsof ze hem nooit meer los wilde laten. Elena’s mond viel open. Een lange, rauwe kreun ontsnapte haar, eerst zacht, toen luider, tot het een schorre, bevende schreeuw werd die door de kamer echode.

“Pap… o god…” hijgde ze, haar ogen dichtgeknepen, haar hoofd achterover in het kussen.

Lidia boog zich dichterbij, haar hand nog steeds strelend door Elena’s haar, haar stem zacht en vol trots. “Ja, lieverd… kom maar… laat je helemaal gaan. Voel hoe je klaarkomt om zijn pik heen. Geef het hem maar.”

Elena’s lichaam schokte nu ongecontroleerd. Haar benen trilden in Lidia’s greep, haar borsten deinden mee met Jan’s stoten, haar tepels stijf van zijn mond. Haar kutje pulseerde eindeloos door, melkte hem, trok aan hem, terwijl de golven van haar orgasme door haar heen rolden.

Jan kreunde diep, zijn stoten werden kort en hard, hij kon zich nauwelijks inhouden terwijl hij haar voelde klaarkomen. Elena’s stem brak op een laatste, hoge kreet, haar hele lichaam spande zich één tel aan… en zakte toen slap en bevend neer.

Ze hijgde, haar ogen nog dicht, haar wangen nat van tranen en zweet, een kleine, tevreden glimlach om haar lippen.

Lidia keek met een warme, tevreden, glimlach toe hoe Elena’s lichaam langzaam tot rust kwam, na hijgend en bevend onder Jan’s gewicht. Ze streelde zacht over haar dochters wang, veegde een pluk nat haar weg. “Zo mooi, lieverd,” fluisterde ze. “Je bent zo goed klaargekomen. Precies zoals het hoort.”

Elena’s ogen waren nog wazig, haar lippen open, een kleine, verzadigde glimlach op haar gezicht. Lidia boog zich dichterbij, haar stem laag en intiem.

“Nu mag papa komen,” zei ze zacht. “Hij heeft zo lang gewacht. Voel je hoe hard hij nog in je is? Hoe hij klopt?”

Jan kreunde diep, zijn stoten waren langzamer geworden, maar nog steeds diep, wachtend op toestemming. Lidia keek Elena recht aan.

“Wil je zijn zaad dragen, schatje? Wil je dat hij je helemaal vult… dat je zijn warme sperma diep in je voelt? Dat je het de hele dag met je meedraagt?”

Elena’s ogen werden weer donkerder. Ze draaide haar hoofd naar haar vader, keek hem aan terwijl hij nog steeds in haar was, zijn gezicht vertrokken van ingehouden lust. Ze knikte. Langzaam, geil, maar duidelijk.

Jan's lichaam trilde oncontroleerbaar terwijl hij diep in Elena stootte, zijn ademhaling zwaar en hijgend. Hij voelde hoe zijn climax als een vloedgolf opkwam, onhoudbaar. Met een laag, dierlijk grommen kwam hij klaar, zijn heupen die wild vooruit stootten terwijl zijn dikke lul pulseerde in haar strakke natte kut. Dikke stralen warm zaad spoten uit hem, pompend en pompend, recht in haar vruchtbare diepte. Elena kreunde luid, haar benen strak om zijn middel geslagen, haar nagels in zijn rug terwijl ze voelde hoe hij haar vulde, heet, plakkerig, overvloedig. Haar baarmoeder leek elk druppel op te zuigen, haar lichaam hongerig naar zijn zaad.

Lidia keek gefascineerd toe, haar hand stevig om Jan's zware ballen geklemd. Ze kneedde ze zacht maar vastberaden, voelend hoe ze samentrokken bij elke golf van zijn orgasme. Haar ogen waren gefixeerd op de plek waar zijn schacht diep in Elena's soppende vagina verdween, ze zag duidelijk hoe de aderen op zijn pik bijna barsten, hoe de basis ritmisch schokte bij elke nieuwe lading die hij erin pompte. Een dun straaltje zaad en Elena's eigen sappen lekte langs de randen naar buiten, druipend over Lidia's vingers. "God, kijk hoe hij je volspuit," fluisterde Lidia hees, haar duim strelend over zijn kloten om de laatste druppels eruit te melken. "Zo veel... je zit helemaal vol met hem."

Jan zakte langzaam in elkaar, nog steeds diep in Elena begraven, zijn pik zachtjes natrillend terwijl de laatste restjes zaad in haar stroomden. Ze hijgde tevreden, haar hand glijdend over haar onderbuik.

Lidia’s lippen krulden in een tevreden, bijna roofdierachtige glimlach terwijl ze toekeek hoe Jan langzaam uit Elena gleed. Een dikke druppel van zijn zaad volgde direct, traag druipend langs Elena’s opgezwollen schaamlippen naar beneden.

Innerlijk juichte ze. Vader en dochter, weer helemaal van haar. Ze had ze precies waar ze ze wilde hebben, uitgeput, verzadigd, en volledig overgeleverd aan haar wil. Elena lag nog na hijgend op haar rug, benen wijd, borstkas op en neer, haar ogen glazig van de intense climax en de lichte schaamte die er altijd doorheen schemerde. Jan zat op zijn knieën, zijn halfslappe pik nog blinkend van de gemengde sappen, zijn gezicht een mengeling van extase en berouw.

De kamer was stil, op het zachte, ritmische ademen van drie lichamen na. Het grote bed kreunde licht onder hun gewicht terwijl ze dicht tegen elkaar aan lagen, bezweet, uitgeput en toch vreemd tevreden.

Elena lag in het midden, haar hoofd op Jan’s borst, één been achteloos over zijn dij geslingerd. Tussen haar benen voelde ze nog steeds de warme, trage lekkage van zijn zaad; een constante, intieme herinnering aan wat er zojuist gebeurd was. Ze durfde hem niet aan te kijken, maar haar vingers streelden afwezig over zijn buik, alsof haar lichaam al instinctief wist dat het bij hem hoorde.

Jan had zijn arm om haar heen geslagen, zijn hand rustend op haar heup. Zijn ogen waren half gesloten, maar zijn gedachten tolden. Schuld, lust, overgave, alles door elkaar. Toch voelde het… juist. Alsof dit de natuurlijke orde was die Lidia voor hen had hersteld.

Lidia lag aan de andere kant, op haar zij, één arm onder haar hoofd, de andere lui over Elena’s middel gedrapeerd zodat haar vingers net de onderkant van Jan’s ribbenkast raakten. Ze domineerde het bed zonder een woord te zeggen, gewoon door haar aanwezigheid. Haar lippen waren licht gezwollen van het bijten tijdens het kijken, haar ogen glinsterden nog van de roes der controle.

Ze genoten alle drie op hun eigen manier. Maar Lidia… Lidia genoot het meest.

Ze voelde hun ademhaling synchroniseren, voelde hoe hun lichamen zich onbewust naar haar toe draaiden, alsof zij het middelpunt was van hun nieuwe wereld. Ze wist dat dit niet zomaar een eenmalige uitspatting was. Dit was een begin. Een ritueel dat ze zou herhalen, verfijnen, intensiveren.

Ze boog zich iets naar voren en drukte een zachte, bezitterige kus op Elena’s schouder, daarna op Jan’s borst. Geen van beiden verroerde zich, ze accepteerden het als vanzelfsprekend.

“Dit,” fluisterde Lidia uiteindelijk in de stilte, haar stem laag en voldaan, “gaan we vaker doen.

Lidia glimlachte in het donker. Dit was haar familie. Dit was haar schepping.

En het zou nooit meer anders zijn.

Trefwoord(en): Creampie, Dochter, Dominantie, Jong En Oud, Moeder, Vader, Suggestie?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!