Was Het Een Engel? - 4

Die ochtend wordt Sander verward wakker, hij kijkt rond en ziet weer 3 andere bedden en hoort weer de bekende piepjes.

Langzaam komen zijn gedachten op gang.

Ik lig dus in het ziekenhuis, ik heet Sander Vermeer. En volgens mij ben ik getrouwd, en ben ik chauffeur van beroep. De dromen komen weer terug in zijn gedachten.

De donkerblonde dame en het kleine blonde meisje, ze kwamen hem zo bekend voor.

Hij lag te peinzen en wist het zeker dat meisje en die knappe vrouw, dat waren zijn vrouw en kind, maar namen?

Dan de rare auto rit de man in uniform ook die was bekend maar hij kon het niet plaatsen. Op dat moment komt de verpleegkundige weer binnen.

Ze ziet nog net zo goed uit als gisteren, met een uniform wat aan de krappe kant is.

Ze checkt eerst bedden aan de overzijde en door de strakke witte uniformbroek schijnt een kleine witte slip door. En hij denkt die Elly is echt wel een heel lekker ding, maar hij is getrouwd weet hij, en trouwens hij is een stuk ouder dan deze jonge verpleegkundige.

Daar maakt hij geen schijn van kans.

Als Elly bij zijn bed komt vraagt zij ; Goedemorgen Sander goed geslapen? “

Sander knikt en antwoordt; “ jazeker en ik herinner me nu dat ik een chauffeur ben en dat ik getrouwd ben en een kind heb. Alleen ik kan me nog geen namen of zo herinneren. Maar ook niet precies wat voor chauffeur ik ben geweest. Ik heb volgens mij ook een rijtjeshuis met een tuin herinner ik me nu. “

Elly lacht en zegt “ dat is toch geweldig nieuws, ik zei het toch al dit geheugenverlies is van tijdelijke aard. Maar ik heb nog meer goed nieuws voor je. Want vandaag mag je hier van de IC terug naar zaal “.

“ Oké en wanneer gaat dat gebeuren ? “. Vraagt Sander. Elly glimlacht en zegt “ binnen nu en een uurtje denk ik.

De zaal arts komt zo even kijken en dan ga je waarschijnlijk wel naar de neurologische afdeling. Maar dat is hier niet zo heel grote afdeling dus daar is het meestal niet erg druk. Ik ga zo meteen gelijk even naar de zaalarts voor je om te zeggen dat je wakker bent”. Sander knikt en kijkt belangstellend Elly na, terwijl ze de afdeling af loopt.

Dat ronde kontje in die strakke witte uniformbroek is wel het nakijken waard.

Het duurde nog geen half uur of de arts van gisteren kwam weer op zaal.

“ goedemorgen Meneer Vermeer, ik wil nog snel even een klein onderzoekje doen voor dat ik mijn fiat geef en U mijn afdeling mag verlaten “. Sander lacht en zegt “ Leef U uit dokter “. Waarop de dokter hem snel onderzoekt en dan zegt “ prima wat mij betreft kunt U naar Neurologie , in verband met het geheugenverlies “. Sander kijkt hierop de dokter aan en antwoordt “ ik heb het idee dat dit wel weer goed komt, want volgens mij ben ik getrouwd en heb een vrouw en een kind en woont ik in een rijtjeshuis. En werk ik als chauffeur, ten minste dat heb ik vannacht gedroomd en ik weet zeker dat dat klopt “. Verrast kijk de dokter hem aan en zegt “ Dat is goed nieuws dat er al iets aan geheugen terug komt. Nou succes en sterkte ermee ik ga U gedag zeggen en hoop dat u snel weer naar huis kunt “. Zij steekt haar hand uit en geven elkaar een hand, en Sander zegt met een glimlach en een knipoog “ Dag dokter bedankt en ik ga u niet missen “. De dokter glimlacht terug en verlaat de zaal weer tezamen met Elly de verpleegster.

Een tiental minuten later komt Elly weer terug met in haar kielzog nog twee verpleegkundigen. En bij Sander aangekomen zegt zij “ nou Sander hier scheiden onze wegen, dit zijn mijn collega’s van de afdeling neurologie waar je nu naartoe gaat “ Sander reageert met een glimlach “ nou dat was kort maar hevig Elly, misschien kom ik je nog wel eens tegen “

Dan geven ze elkaar een hand en het bed wordt door de twee andere verpleegkundigen van zaal gereden.

De andere twee stellen zich al rijdend aan hem voor, het zijn Maatje en Laurus, twee typische Zeeuwse namen. En het dialect wat ze spreken is ook echt Zeeuws.

Sander moet er wel om lachen en zegt ook “ nou het is zeker niet moeilijk om te raden waar jullie vandaan komen “. Maatje, de lange slanke dame antwoord lachend “ Hoeiendag Sander zo as jullie van over de diek sagge. Us zeeuwe hier ben zuneg toch?“ Laurus de wat gezette verpleger lacht “ Noe hoor je het ok ééns van een ànter". En Sander reageert met “ dat hoor je mij niet zeggen maar het is wel een heel bekende uitdrukking geworden door die reclame van Zeeuws Meisje”

Nadat ze met de lift een etage hoger zijn gegaan en een lange gang langs een paar andere afdelingen en met diverse zijdeuren hebben doorlopen. Draait het bed opeens een twee persoons kamer in.

Het bed naast hem is leeg en Laurus zegt “ je hebt geluk want je ligt nu nog even alleen. Ik had begrepen van Elly dat je nog niks gegeten hebt op de IC “. Sander knikt en zegt “ nee klopt en ik heb best wel trek.”

Laurus antwoordt met “ Nou dan gaan we dat regelen “. En weg is het tweetal. Sander moet een beetje grinniken want ze zijn net bulletje en bonenstaak qua figuur.

En gelijk krult zijn mond in een glimlach “ Bulletje en Bonenstaak “ hij herinnert zich flarden van dat oude stripverhaal wat hij vroeger had gelezen. Zijn geheugen begint dus toch langzamerhand weer terug te komen.

Een kwartier of zo nadat Laurus is vertrokken komt hij terug met een dienblad met hierop een kop thee een kop koffie en een bord met vier boterhammen erop. Pakjes boter, kaas, worst, hagelslag, pindakaas en jam. Hij zet het op tafel en vraagt “ Ik heb maar wat meegenomen kijk maar wat je wil hebben. En eet je aan de tafel of liever nog op bed “

Sander zegt “ ik zou het graag proberen om even uit bed te komen en aan tafel te gaan zitten eten, maar ik heb nog niet naast het bed gestaan”. Laurus zegt “ Geen probleem toch, gaan we dat proberen en lukt het niet eet je gewoon op bed “

Hij komt naast Sander staan die voorzichtig uit het bed stapt. Alles doet pijn en hij is zo stijf als een plank. Laurus vangt hem enigszins op en samen schuifelen ze naar de tafel. Sander ziet zijn benen die vol zitten met blauwe plekken. Omdat hij nog steeds een ziekenhuis jasje draagt ziet Laurus ook zijn blote achterkant die bont en blauw is en zegt “ zo dan jij hebt echt een behoorlijke buiteling gemaakt, het mag een wonder heten dat je verder niks mankeert.”

Sander grinnikt wat stom en zegt “ dat heb ik al eerder gehoord, ik heb waarschijnlijk een engeltje op mijn schouder gehad “

“ Hele beste engel. Trouwens heb je misschien ook nog andere kleding of spullen bij je?” Sander die ondertussen de tafel heeft bereikt gaat grommend van de pijn zitten en steunt even later “ Waarschijnlijk niet ik heb geheugenverlies ik weet nog maar net mijn naam en dat ik waarschijnlijk getrouwd ben en een kind heb. Voor de rest niks geen idee van familieleden of vrienden ofzo”. Laurus knikt begrijpend “ vandaar Neurologie wij vroegen het ons al af. Maar ik ga proberen je te helpen om uit te zoeken wat en wie je bent. Ga maar lekker eten kom ik straks weer terug “. Hierna vertrok Laurus en ging Sander eten, het smaakte hem meer dan voortreffelijk.

Nadat hij gegeten en gedronken had begon hij te bewegen in zijn stoel, armen zwaaien, benen optillen. En deze oefeningen zijn behoorlijk pijnlijk vooral zijn borst, rug en schouders doen zeer. Het valt echt niet mee al zijn spieren zijn stijf. Z’n hele lichaam doet zeer. Hij herinnert zich het gesprek met de dokter. Hij was met z’n auto over de kop geslagen. Meerdere malen zelfs. Het was alsof zijn lichaam in een centrifuge heeft gezeten. Hij kijkt op z’n armen en zijn benen en ziet dat hij vol zit met blauwe plekken. Hij gaat staan en probeert voorzichtig te lopen. Zoekt steun aan de tafel en met stramme benen doet hij kleine stapjes door de zaal, af en toe zichzelf vastgrijpend aan de rand van een bed of ondersteuning zoekend aan een stoelleuning “ man man man het voelt alsof ik 110 ben “ Kreunt Sander “ alles doet me zeer” Op dat moment gaat de deur open en kom Laurus weer binnen. “ hé lekker aan de wandel“ , zegt hij grijnzend. Ik zal toch een keer m’n bed uit moeten komen. Volgens de dokters mankeer ik niks, nou ja in ieder geval ik heb niks gebroken. Als ik nu nog eens een keer weet wie ik ben dan ging het wel weer een heel stuk beter. Laurus lacht “ je weet toch wel weer wie je bent ? “. Sander kijkt hem aan en zegt “ Ja m’n naam dat weet ik alweer maar ik heb nog geen idee waar ik woon en wat ik doe, je weet wel al die dingen die je normaal gesproken wel weet. Het is heel frustrerend niet meer te kunnen herinneren of ik nou een vrouw heb of niet. Volgens mij heb ik een vrouw en een kind ten minste volgens m’n dromen “ Laurus reageert met “ Misschien heb ik in ieder geval wat goed nieuws. Ik heb net telefonisch contact gezocht met de politie en die gaan aan de hand van de kenteken gegevens contact opgenomen met je werkgever. En die kunnen dan iemand van je familie inlichten heb ik begrepen. Trouwens Ik wist niet dat wij collega’s zijn of in ieder geval zijn geweest.” Sander kijkt of hij water ziet branden, collega’s ??”

Lawrence lacht “ ja je bent ambulance broeder, ten minste je hebt altijd op een ambulance gereden dat is wat ze mij vertelde Sander”. Sander kijkt wat bedenkelijk “ oké maar hebben ze dan ook misschien mijn familie gesproken of mijn vrouw of iemand anders want ja, het enige wat ik aan had is wat ik bij me heb ten minste. Zijn de kleren die ik aan heb gehad tijdens dat ongeval, maar verder heb ik helemaal niks meer. Laurus kijkt hem aan en zegt “ we hebben wel een beetje dezelfde maat. Dan ga ik wel wat regelen. Komt goed.” Sander loopt voorzichtig naar z’n bed gaat op de rand zitten. Laurus vraagt “ en heeft het eten gesmaakt, want alles is op zie ik” Sander lacht. Het was heerlijk. Het leken wel gebakjes”

“ oké ik kom zo terug. Ik ga kijken wat ik voor je kan regelen qua kleding en daarna kunnen we ook misschien even douchen, want dat zou misschien ook wel lekker zijn even onder het warme water jezelf even schoon wassen en af sponzen. Dan voel je je meestal ook weer een heel ander mens “. “ bedankt” zegt Sander “ inderdaad, even douchen zou wel lekker zijn.”

“ ik kom zo terug” en Laurens draait weer om en is verdwenen. Sander zit op de rand van z’n bed en denkt na over de woorden die Laurus net tegen hem gezegd heeft. Er komt iemand langs van z’n werk en die zou hem misschien wel meer kunnen vertellen ? Waarom niet gewoon mijn familie gebeld of mijn vrouw. Sander zit nog steeds peinzend op de rand van z’n bed als na een kleine 10 minuten Laurus weer terug zou komt. Met een grote glimlach houd hij een plastic tasje omhoog. “ Kijk, ik heb wat ondergoed en toiletspullen weten te scoren wat achtergebleven is en bij ons in de linnenkast ligt. Ik heb ook nog een mooie joggingbroek die je aankan en nog een paar T-shirts. Heb je in ieder geval wat anders je lijf, dan een ziekenhuis pyjamaatje. Zo nu kan je gaan douchen, moet ik je helpen of denk je dat je het zelf kunt?” Vraagt Laurus bezorgd. “ Ik zal mezelf toch wel kunnen wassen denk ik ? Maar ik zou het wel prettig vinden als je even met me mee loopt want ik ben nog niet zo stabiel en alles doet me zeer eerlijk gezegd “.

“ Geen probleem ik ga gezellig met je mee “. En langzaam schuifelen ze naar de gang waar zich de toiletten en de doucheruimte bevinden. Het is een grote doucheruimte aan de muur zitten diverse beugels en hier bevindt zich ook een toilet. Ook staat er een stoel in de hoek waar je op zou kunnen gaan zitten om gewassen te worden. Laurus zegt “ die heb je niet nodig denk ik. “Sander schudt zijn hoofd “ Nee, het zal wel lukken” “Prima dan zet ik daarop de tas met kleren en spulletjes neer en je handdoek. Ik heb ook nog een pakketje met een tandenborstel, wat tandpasta voor je gehaald, gelukkig hebben we daar een grote voorraad van. Dit soort dingen bewaren we altijd want veel mensen vergeten dingen mee naar huis te nemen na een opname ook nieuwe tandenborstels nog in de verpakking, tandpasta en shampoo. Je kunt het gek noemen, want je kan het ook gewoon weggooien, maar wij hebben ooit besloten om het te blijven verzamelen en te bewaren voor het geval er iemand binnenkomt die het dus niet bij zich heeft.

Komt wel vaker voor mensen die of een tandenborstel zijn vergeten of geen shampoo hebben of stukje zeep en zo komen die spullen toch weer goed terecht. Het zelfde met kleding je moet eens weten hoe vaak mensen kleding vergeten of in de kast laten hangen. Wij kunnen het dan weggooien. Veel doen we dat ook maar soms is het nog zo goed en netjes, ja en dat laten we wassen en bewaren we het, want het kan een ander van pas komen, zoals nu “. Sander lacht: “ jij wel wel weer gelijk hè , met ‘ us ben zunnig ‘ Samen schieten ze in de lach. “You got me.” Zegt Laurens

Lukt het verder met douchen? “

“ Als jij op mijn rug nog even de strikken los kan trekken dan lukt het verder wel “ zegt Sander. En even later hangt het ziekenhuis hemdje los om zijn schouders en verlaat Laurus de badkamer.

Sander schuifelt naar de douche en draait de thermostaat kraan open zodat het water op temperatuur kan komen.

Hij trekt het hemd van zijn schouders en stapt onder het warme water en bekijkt zijn lichaam in de spiegel aan de andere kant van de badkamer.

Zijn armen en borst zitten onder de blauwe en paarse plekken net als zijn benen. Dan draait hij zich met zijn rug naar de spiegel en kijkt over zijn schouder naar zijn rug.

Op dat moment wordt hij als door de bliksem getroffen. Op zijn schouders staan

acht diepe rode krassen gemaakt door twee handen met vingers en lange nagels.

Een schok trekt door zijn lichaam en hij ziet weer het felle witte licht. Hij voelt weer de pijn en kijkt dan in de blauwe ogen van zijn vrouw Monika.

Er zijn nog geen trefwoorden voor dit verhaal. Welke trefwoorden passen volgens jou bij dit verhaal?

Ontzettend bedankt voor je hulp!

Ontzettend bedankt voor je hulp!