Door: Tdid
Datum: 31-12-2025 | Cijfer: 9.7 | Gelezen: 1504
Lengte: Lang | Leestijd: 15 minuten | Lezers Online: 4
Lengte: Lang | Leestijd: 15 minuten | Lezers Online: 4
Vervolg op: Was Het Een Engel? - 4
Als Sander weer bij komt ligt hij op de grond van de badkamer. Het warme water stroomt over zijn lichaam. Hij gaat zitten en zijn hoofd bonst en bonkt. Hij voelt zijn hart bonken in zijn borst. Het water stroomt nu over zijn hoofd en torso, het voelt als een warme deken. Hij neemt zijn hoofd in beide handen in een poging om het bonken te stoppen. Wat niet lukt maar gedachten en herinneringen vullen zijn hoofd.
Als een tsunami komt alles terug, zijn naam, de namen van zijn ouders. Het adres waar hij woont. De naam van zijn vrouw Monika en de naam van zijn dochter Nikki. De pijn en de herinnering aan het dodelijk ongeval.
De bezetten rit naar het ziekenhuis met zijn vriend en collega Ramon. Het schokkende nieuws en de gevolgen daarvan. Maar ook de bevoorradingsrit en het door de lucht vliegen.
Het witte licht en de woorden die Monika daar tegen hem zei:
“ Hi Lieverd, je bent vroeg, het is nog geen tijd. Voor jou is er nog geen plek, jij moet nog levens gaan redden. Maar je moet ons loslaten en wordt weer gelukkig. Het is goed, ik vind het goed. “
Alles komt terug. Zijn zelf destructieve gedrag, zijn depressieve gevoelens maar ook een nieuw gevoel. Een gevoel van het is goed. Hij mag leven, nee hij moet leven.
Loslaten en doorgaan, en proberen weer gelukkig te worden. Het bonken stopt er blijft alleen nog de warme gloed over op zijn schouders, op de plaats van de krassen.
En hij weet nu met zekerheid dat het Monika is geweest die op hem heeft gepast en hem heeft beschermd.
Op dat moment stapt Laurus de badkamer binnen en ziet Sander zitten, met zijn hoofd nog in zijn handen. Maar met een gelukkige glimlach op zijn gezicht hij kijkt Laurus aan en begint te lachen. Een volle lach, een gelukkige lach en hij roept tegen Laurus; “ ik weet het weer! Ik weet alles weer en meer “.
En weer buldert hij van het lachen en schudt zijn hoofd en roept luid : “ bedankt Monika “.
Laurus bekijkt het vanuit de deur, waar nu ook zijn collega Maatje verschijnt, en verwonderd ook de badkamer in kijkt.
Maatje de collega van Laurus vraagt “ gaat alles goed met je? Moeten we we je helpen ?”
Sander kijkt vrolijk richting de deur en zegt “
Met mij gaat het prima ! Ik heb mijn geheugen weer terug. Ik weet alles weer, waar ik woon, waar ik werk.”
Laurus kijkt hem aan en vraagt “ Oké, wie kunnen we dan voor je bellen. Je vrouw of vriendin? “
Sander schudt zijn hoofd en zegt enigszins bedroefd: “ Helaas kunnen jullie die niet meer bellen, ik ben namelijk weduwnaar, mijn vrouw en kind heb ik een paar jaar geleden verloren. Mijn ouders zijn ook al jaren dood. Ik heb een broer, maar die woont in Canada, dus is ook niet handig.
Ik ben zo’n beetje alleen op de wereld.
De enigste die je zou kunnen bellen is Ramon mijn oud collega en vriend. Of mijn lieve buurvrouw “ Laurus zegt “ sorry dat wisten we niet “.
“ Dat konden jullie ook niet weten. Want ik herinner het mij nu ook pas weer.”
Ondertussen probeert Sander op te staan, iets wat een behoorlijk pijnlijk klusje is geworden. Maatje en Laurus zien het gebeuren, draaien de kraan dicht en helpen hem dan overeind.
Als hij wederom staat vraagt Laurus, “had je jezelf nou al gewassen? “. Sander schudt zijn hoofd waarop Maatje gelijk een washandje pakt en de fles douchegel.
“ nou dat doen wij dan wel even snel “. En voordat Sander weet te protesteren begint de lange slanke dame hem grondig in te soppen. Ze gaat rap en ras te werk nu met twee handen en doet ook niet moeilijk over het feit dat elke spier een opdonder heeft gehad. Dus het is niet bepaald een prettige wasbeurt maar ze masseert gelijk wel een beetje de spieren van zijn lichaam. “ Het zou een keer goed zijn als je een keer goed werd gemasseerd. Al je spieren staan gespannen en zijn zo hard als beton “ Zegt Maatje.
De enigszins gezette Laurus kijkt haar aan en zegt lachend “ ik weet dat je geleerd hebt voor sport masseur en dat je nu je de teams van je volleybal vereniging masseert Maatje. Maar dat valt echt niet onder onze taak omschrijving als verpleegkundige hoor. Daar heb je fysiotherapeuten voor en daar zal hij zeker weten naar worden doorgestuurd “
Sander kijkt ze beiden aan en zegt “ nou mij maakt het niet uit hoor wie het zaakje soepel maakt. Als het helpt om weer een beetje normaal te kunnen laten lopen “
Laurus kijkt hem weer aan en zegt “ ik begrijp het wel hoor, maar Maatje slaat soms wat door in haar nieuwe hobby “
Ondertussen is het hele lichaam van Sander in de sop gezet en enigszins door gemasseerd , en ze zegt “ zo nou even lekker warm afspoelen, dan zal ik je daarna wel helpen met afdrogen en aankleden “
“ Ik hoor je anders nooit klagen als je weer eens last hebt van je rug en schouders “
Zegt Maatje kattig terug.
Gelijk draait ze de kraan weer open en het water stroomt weer over zijn hoofd en lichaam. Laurus zegt “ nou ik hoor het al, je kunt het zelf wel alleen af met Maatje, ga ik weer naar de afdeling”. En hij verlaat de badkamer. Sander staat onder tussen te genieten van het warme water dat nú over zijn lichaam stroomt, het verwarmd zijn lichaam en spieren. Maatje staat ondertussen op een klein afstandje te kijken naar Sander en bekijkt hem van kop tot teen en ziet een mooi goed verzorgd lichaam. Licht gespierd en duidelijk getraind, een paar mooie ronde billen. En ze had bij het wassen ook al gezien dat hij over een mooi stuk gereedschap beschikte. Heel wat meer dan dat zij van haar eigen vent gewend was. Maar ze ziet ook dat hij echt bont en blauw is en dat hij behoorlijk wat klappen moet hebben gehad. Zij zegt dat dan ook,
“ Nou Sander, als je het nog niet gezien hebt maar je bent echt bont en blauw geslagen tijdens dat ongeluk. Ongelooflijk heb dat nog nooit meegemaakt of gezien. Ik begrijp nu wel dat ze het een wonder noemen dat je verder niks hebt”
Sander begint te lachen terwijl hij zich langzaam rond draait onder het warme water wat hij snel nog iets warmer maakt, want het verlicht de spierpijn. “ Dat heb ik nu al vaker gehoord de laatste twee dagen “ zegt Sander “ ook de opmerking dat ik een engeltje op mijn schouder heb gehad.
Maar dat dat zo was dat weet ik wel zeker “
Maatje kijkt hem vreemd aan maar Sander zegt niks meer om dat uit te leggen.
Dan vraagt Maatje “ Nou ik denk dat je wel klaar bent toch. “ Sander begrijpt de hint en draait de kraan weer dicht, en even later staat Maatje klaar met de handdoek om hem te helpen met afdrogen. Als ze op zijn schouders bezig is hoort hij haar verbaasd ademhalen en vraagt “ is er iets Maatje “
“Uhhh. Nou nee, nou ja ook weer wel “ zegt ze dan “ je hebt op je beide schouders hele lelijke diepe krassen zitten, en ben bang dat dat wel eens littekens zullen worden. Doet dat niet zeer? Ze zijn vuurrood, alsof je bent gekrabd door een beest ! “
Sander draait zich om en kijkt Maatje in de ogen en zegt “ die krassen mogen pijnlijk zijn. Die krassen zijn van mijn engel die mij gered heeft. Die krassen zijn gemaakt door mijn vrouw “. Maatje kijkt hem heel vreemd aan en fluistert “ Maar je vrouw was toch overleden? Want deze krassen zijn vers “. Sander knikt met zijn hoofd en zegt met een glimlach en zachte stem “ En toch is het zo “
Maatje schudt haar hoofd wat heen en weer in ongeloof en gaat dan fanatiek door met het afdrogen van Sander.
Als hij is afgedroogd helpt Maatje hem nog met het aankleden. En als ze hem een shirt wil aandoe vraagt Sander of hij zich nog even kan scheren. Maatje knikt en zegt “ natuurlijk dan laat ik je even alleen. Komt ik zo weer terug “. Sander kijkt in het plastic tasje en vind een paar weggooi scheermesjes en een busje scheerschuim en gaat aan de slag. En na een gevoelige scheerbeurt want zijn spieren in zijn armen en zijn pijnlijke ribbenkast werkte niet echt mee. Was zijn gezicht weer glad en toen hij weer in het plastic tasje keek vond hij een kam en een flesje aftershave.
Hij moest lachen toen hij hardop het merk oplas “ Old Spice, dat kan alleen maar in Zeeland, dat het spul nog steeds bestaat “
Maar toen hij het gebruikte was er die prettige bite en de geur was ook verrassend. Waarop hij zijn mening over de aftershave moest herzien.
Als Maatje weer terug komt is Sander helemaal klaar, gladde kin, fris geurtje, haren gekamd en een polo shirt wat eigenlijk iets te klein is.
Maar waardoor zijn lichaam wel meer wordt getoond. Maatje is aangenaam verrast en weet niet goed waar ze kijken moet. Maar reageert met “ Zo dat ziet er een stuk beter uit “. En samen lopen ze wat schuifeld.naar de kamer van Sander. Die Maatje bedankt en zegt “ nog bedankt voor het wassen en het wat losmaken van mijn spieren, dat was echt super ”. “ Geen probleem, doe het graag “ zegt Maatje met een glimlach.
Dan verdwijnt ook Maatje en is Sander weer alleen met zijn gedachten.
Later die dag komt ook de neuroloog nog voorbij die zich voorstelt als dokter Verbeek. Het is een wat kleine gedrongen man met een duidelijk zichtbare Bourgondische levensstijl, gezien zijn buikje. Met grijs haar en een bril met een ouderwets donker montuur. Hij is uiterst verheugd is om het feit dat Sander zijn geheugen weer terug heeft gekregen. “ wij hebben dat wel gedacht en verwacht maar zo snel en onverwacht dat is wel wonderbaarlijk. Ook dat je àlles weer weet mag je wel weer een wonder noemen.
Maar U verbaast toch iedereen al met de wijze hoe u uit de auto bent gekomen.
Want ik heb begrepen van de politie en de brandweer dat hier bijzonder weinig van over is gebleven. Maar ik wil U toch nog een paar dagen ter observatie houden en ook rust geven dat Uw spieren weer wat kunnen herstellen. Ik neem contact op met de fysiotherapeut annex revalidatie arts hier in het ziekenhuis om hier naar te kijken”
Sander knikt en zegt “ prima dokter we gaan het meemaken “
Dan vraagt de arts aan Sander nog een paar dingen om het geheugen te testen en ook naar zijn thuissituatie en Sander beantwoord alle vragen en vertelt ook over zijn privé situatie. Dokter Verbeek is tevreden maar als hij het verhaal van Sander heeft gehoord zegt hij “ misschien is het wat mosterd na de maaltijd maar ik vraag ook of onze psycholoog ook een praatje wil komen maken. Want dat zijn wel heftige traumatische ervaringen die U heeft meegemaakt. En ook het huidige ongeval is best heftig geweest “
Sander zegt “ Dat is nou het vreemde ik kan me nog heel veel herinneren maar van dat ongeval waardoor ik dus hier lig, weet ik niet veel meer. Ja dat ik de lucht in vloog. ”. De dokter lacht en zegt “ vandaar dat ik mijn collega toch nog een keer langs stuur “
Dan neemt ook hij afscheid en laat Sander weer alleen.
Die dag gebeurt er niks bijzonders meer, hij heeft de tijd om na te denken en onbewust haalt hij allemaal mooie herinneringen naar boven aan Monika en Nikki. Vakanties op het strand. Boswandelingen, speeltuinen met hoge glijbanen. De zonsondergang op een bergtop met Monika in zijn armen, het was het moment geweest dat ze samen besloten om aan kinderen te beginnen.
Laurus komt langs met de lunch en Maatje met het avond eten. Sander bedankt er nog voor de wasbeurt annex massage en zegt dat zijn benen al een behoorlijk stuk beter aan voelen dankzij deze massage.
Maatje lacht en zegt met een ondeugende glimlach “ graag gedaan wil best nog wel een keertje doen hoor “
Sander zegt “ nou dat zou wel heel erg fijn zijn Maatje, want jouw handen zijn goud met die zere benen van mij “.
Maatje kijkt hem lachend aan en zegt “ zal je misschien nog wel eens laten voelen wat mijn handen allemaal kunnen doen “ en geeft hierbij een vette knipoog.
———
Note auteur;
lieve lezers en abonnees op mijn verhaaltjes.
Het was de bedoeling geweest om voor het nieuwe jaar alle delen van dit verhaal online te zetten. Op moment van publiceren stuur ik volgende aflevering in. Er volgen dus nog een paar afleveringen en in 2026 gaan de afleveringen van “ Semper Fi “ ook weer verder. Maar het is waarschijnlijk zo druk met nieuwe verhalen dat het de redactie niet lukt. Mijn dank aan de mensen van de redactie voor al het werk achter de schermen van deze site.
Derhalve reeds hierbij de allerbeste wensen voor iedereen
Goede gezondheid en dat ieders wensen uitkomen, voor de collega’s auteurs veel inspiratie en laten we er mooi jaar van maken. Gelukkig nieuwjaar!
TDID
Als een tsunami komt alles terug, zijn naam, de namen van zijn ouders. Het adres waar hij woont. De naam van zijn vrouw Monika en de naam van zijn dochter Nikki. De pijn en de herinnering aan het dodelijk ongeval.
De bezetten rit naar het ziekenhuis met zijn vriend en collega Ramon. Het schokkende nieuws en de gevolgen daarvan. Maar ook de bevoorradingsrit en het door de lucht vliegen.
Het witte licht en de woorden die Monika daar tegen hem zei:
“ Hi Lieverd, je bent vroeg, het is nog geen tijd. Voor jou is er nog geen plek, jij moet nog levens gaan redden. Maar je moet ons loslaten en wordt weer gelukkig. Het is goed, ik vind het goed. “
Alles komt terug. Zijn zelf destructieve gedrag, zijn depressieve gevoelens maar ook een nieuw gevoel. Een gevoel van het is goed. Hij mag leven, nee hij moet leven.
Loslaten en doorgaan, en proberen weer gelukkig te worden. Het bonken stopt er blijft alleen nog de warme gloed over op zijn schouders, op de plaats van de krassen.
En hij weet nu met zekerheid dat het Monika is geweest die op hem heeft gepast en hem heeft beschermd.
Op dat moment stapt Laurus de badkamer binnen en ziet Sander zitten, met zijn hoofd nog in zijn handen. Maar met een gelukkige glimlach op zijn gezicht hij kijkt Laurus aan en begint te lachen. Een volle lach, een gelukkige lach en hij roept tegen Laurus; “ ik weet het weer! Ik weet alles weer en meer “.
En weer buldert hij van het lachen en schudt zijn hoofd en roept luid : “ bedankt Monika “.
Laurus bekijkt het vanuit de deur, waar nu ook zijn collega Maatje verschijnt, en verwonderd ook de badkamer in kijkt.
Maatje de collega van Laurus vraagt “ gaat alles goed met je? Moeten we we je helpen ?”
Sander kijkt vrolijk richting de deur en zegt “
Met mij gaat het prima ! Ik heb mijn geheugen weer terug. Ik weet alles weer, waar ik woon, waar ik werk.”
Laurus kijkt hem aan en vraagt “ Oké, wie kunnen we dan voor je bellen. Je vrouw of vriendin? “
Sander schudt zijn hoofd en zegt enigszins bedroefd: “ Helaas kunnen jullie die niet meer bellen, ik ben namelijk weduwnaar, mijn vrouw en kind heb ik een paar jaar geleden verloren. Mijn ouders zijn ook al jaren dood. Ik heb een broer, maar die woont in Canada, dus is ook niet handig.
Ik ben zo’n beetje alleen op de wereld.
De enigste die je zou kunnen bellen is Ramon mijn oud collega en vriend. Of mijn lieve buurvrouw “ Laurus zegt “ sorry dat wisten we niet “.
“ Dat konden jullie ook niet weten. Want ik herinner het mij nu ook pas weer.”
Ondertussen probeert Sander op te staan, iets wat een behoorlijk pijnlijk klusje is geworden. Maatje en Laurus zien het gebeuren, draaien de kraan dicht en helpen hem dan overeind.
Als hij wederom staat vraagt Laurus, “had je jezelf nou al gewassen? “. Sander schudt zijn hoofd waarop Maatje gelijk een washandje pakt en de fles douchegel.
“ nou dat doen wij dan wel even snel “. En voordat Sander weet te protesteren begint de lange slanke dame hem grondig in te soppen. Ze gaat rap en ras te werk nu met twee handen en doet ook niet moeilijk over het feit dat elke spier een opdonder heeft gehad. Dus het is niet bepaald een prettige wasbeurt maar ze masseert gelijk wel een beetje de spieren van zijn lichaam. “ Het zou een keer goed zijn als je een keer goed werd gemasseerd. Al je spieren staan gespannen en zijn zo hard als beton “ Zegt Maatje.
De enigszins gezette Laurus kijkt haar aan en zegt lachend “ ik weet dat je geleerd hebt voor sport masseur en dat je nu je de teams van je volleybal vereniging masseert Maatje. Maar dat valt echt niet onder onze taak omschrijving als verpleegkundige hoor. Daar heb je fysiotherapeuten voor en daar zal hij zeker weten naar worden doorgestuurd “
Sander kijkt ze beiden aan en zegt “ nou mij maakt het niet uit hoor wie het zaakje soepel maakt. Als het helpt om weer een beetje normaal te kunnen laten lopen “
Laurus kijkt hem weer aan en zegt “ ik begrijp het wel hoor, maar Maatje slaat soms wat door in haar nieuwe hobby “
Ondertussen is het hele lichaam van Sander in de sop gezet en enigszins door gemasseerd , en ze zegt “ zo nou even lekker warm afspoelen, dan zal ik je daarna wel helpen met afdrogen en aankleden “
“ Ik hoor je anders nooit klagen als je weer eens last hebt van je rug en schouders “
Zegt Maatje kattig terug.
Gelijk draait ze de kraan weer open en het water stroomt weer over zijn hoofd en lichaam. Laurus zegt “ nou ik hoor het al, je kunt het zelf wel alleen af met Maatje, ga ik weer naar de afdeling”. En hij verlaat de badkamer. Sander staat onder tussen te genieten van het warme water dat nú over zijn lichaam stroomt, het verwarmd zijn lichaam en spieren. Maatje staat ondertussen op een klein afstandje te kijken naar Sander en bekijkt hem van kop tot teen en ziet een mooi goed verzorgd lichaam. Licht gespierd en duidelijk getraind, een paar mooie ronde billen. En ze had bij het wassen ook al gezien dat hij over een mooi stuk gereedschap beschikte. Heel wat meer dan dat zij van haar eigen vent gewend was. Maar ze ziet ook dat hij echt bont en blauw is en dat hij behoorlijk wat klappen moet hebben gehad. Zij zegt dat dan ook,
“ Nou Sander, als je het nog niet gezien hebt maar je bent echt bont en blauw geslagen tijdens dat ongeluk. Ongelooflijk heb dat nog nooit meegemaakt of gezien. Ik begrijp nu wel dat ze het een wonder noemen dat je verder niks hebt”
Sander begint te lachen terwijl hij zich langzaam rond draait onder het warme water wat hij snel nog iets warmer maakt, want het verlicht de spierpijn. “ Dat heb ik nu al vaker gehoord de laatste twee dagen “ zegt Sander “ ook de opmerking dat ik een engeltje op mijn schouder heb gehad.
Maar dat dat zo was dat weet ik wel zeker “
Maatje kijkt hem vreemd aan maar Sander zegt niks meer om dat uit te leggen.
Dan vraagt Maatje “ Nou ik denk dat je wel klaar bent toch. “ Sander begrijpt de hint en draait de kraan weer dicht, en even later staat Maatje klaar met de handdoek om hem te helpen met afdrogen. Als ze op zijn schouders bezig is hoort hij haar verbaasd ademhalen en vraagt “ is er iets Maatje “
“Uhhh. Nou nee, nou ja ook weer wel “ zegt ze dan “ je hebt op je beide schouders hele lelijke diepe krassen zitten, en ben bang dat dat wel eens littekens zullen worden. Doet dat niet zeer? Ze zijn vuurrood, alsof je bent gekrabd door een beest ! “
Sander draait zich om en kijkt Maatje in de ogen en zegt “ die krassen mogen pijnlijk zijn. Die krassen zijn van mijn engel die mij gered heeft. Die krassen zijn gemaakt door mijn vrouw “. Maatje kijkt hem heel vreemd aan en fluistert “ Maar je vrouw was toch overleden? Want deze krassen zijn vers “. Sander knikt met zijn hoofd en zegt met een glimlach en zachte stem “ En toch is het zo “
Maatje schudt haar hoofd wat heen en weer in ongeloof en gaat dan fanatiek door met het afdrogen van Sander.
Als hij is afgedroogd helpt Maatje hem nog met het aankleden. En als ze hem een shirt wil aandoe vraagt Sander of hij zich nog even kan scheren. Maatje knikt en zegt “ natuurlijk dan laat ik je even alleen. Komt ik zo weer terug “. Sander kijkt in het plastic tasje en vind een paar weggooi scheermesjes en een busje scheerschuim en gaat aan de slag. En na een gevoelige scheerbeurt want zijn spieren in zijn armen en zijn pijnlijke ribbenkast werkte niet echt mee. Was zijn gezicht weer glad en toen hij weer in het plastic tasje keek vond hij een kam en een flesje aftershave.
Hij moest lachen toen hij hardop het merk oplas “ Old Spice, dat kan alleen maar in Zeeland, dat het spul nog steeds bestaat “
Maar toen hij het gebruikte was er die prettige bite en de geur was ook verrassend. Waarop hij zijn mening over de aftershave moest herzien.
Als Maatje weer terug komt is Sander helemaal klaar, gladde kin, fris geurtje, haren gekamd en een polo shirt wat eigenlijk iets te klein is.
Maar waardoor zijn lichaam wel meer wordt getoond. Maatje is aangenaam verrast en weet niet goed waar ze kijken moet. Maar reageert met “ Zo dat ziet er een stuk beter uit “. En samen lopen ze wat schuifeld.naar de kamer van Sander. Die Maatje bedankt en zegt “ nog bedankt voor het wassen en het wat losmaken van mijn spieren, dat was echt super ”. “ Geen probleem, doe het graag “ zegt Maatje met een glimlach.
Dan verdwijnt ook Maatje en is Sander weer alleen met zijn gedachten.
Later die dag komt ook de neuroloog nog voorbij die zich voorstelt als dokter Verbeek. Het is een wat kleine gedrongen man met een duidelijk zichtbare Bourgondische levensstijl, gezien zijn buikje. Met grijs haar en een bril met een ouderwets donker montuur. Hij is uiterst verheugd is om het feit dat Sander zijn geheugen weer terug heeft gekregen. “ wij hebben dat wel gedacht en verwacht maar zo snel en onverwacht dat is wel wonderbaarlijk. Ook dat je àlles weer weet mag je wel weer een wonder noemen.
Maar U verbaast toch iedereen al met de wijze hoe u uit de auto bent gekomen.
Want ik heb begrepen van de politie en de brandweer dat hier bijzonder weinig van over is gebleven. Maar ik wil U toch nog een paar dagen ter observatie houden en ook rust geven dat Uw spieren weer wat kunnen herstellen. Ik neem contact op met de fysiotherapeut annex revalidatie arts hier in het ziekenhuis om hier naar te kijken”
Sander knikt en zegt “ prima dokter we gaan het meemaken “
Dan vraagt de arts aan Sander nog een paar dingen om het geheugen te testen en ook naar zijn thuissituatie en Sander beantwoord alle vragen en vertelt ook over zijn privé situatie. Dokter Verbeek is tevreden maar als hij het verhaal van Sander heeft gehoord zegt hij “ misschien is het wat mosterd na de maaltijd maar ik vraag ook of onze psycholoog ook een praatje wil komen maken. Want dat zijn wel heftige traumatische ervaringen die U heeft meegemaakt. En ook het huidige ongeval is best heftig geweest “
Sander zegt “ Dat is nou het vreemde ik kan me nog heel veel herinneren maar van dat ongeval waardoor ik dus hier lig, weet ik niet veel meer. Ja dat ik de lucht in vloog. ”. De dokter lacht en zegt “ vandaar dat ik mijn collega toch nog een keer langs stuur “
Dan neemt ook hij afscheid en laat Sander weer alleen.
Die dag gebeurt er niks bijzonders meer, hij heeft de tijd om na te denken en onbewust haalt hij allemaal mooie herinneringen naar boven aan Monika en Nikki. Vakanties op het strand. Boswandelingen, speeltuinen met hoge glijbanen. De zonsondergang op een bergtop met Monika in zijn armen, het was het moment geweest dat ze samen besloten om aan kinderen te beginnen.
Laurus komt langs met de lunch en Maatje met het avond eten. Sander bedankt er nog voor de wasbeurt annex massage en zegt dat zijn benen al een behoorlijk stuk beter aan voelen dankzij deze massage.
Maatje lacht en zegt met een ondeugende glimlach “ graag gedaan wil best nog wel een keertje doen hoor “
Sander zegt “ nou dat zou wel heel erg fijn zijn Maatje, want jouw handen zijn goud met die zere benen van mij “.
Maatje kijkt hem lachend aan en zegt “ zal je misschien nog wel eens laten voelen wat mijn handen allemaal kunnen doen “ en geeft hierbij een vette knipoog.
———
Note auteur;
lieve lezers en abonnees op mijn verhaaltjes.
Het was de bedoeling geweest om voor het nieuwe jaar alle delen van dit verhaal online te zetten. Op moment van publiceren stuur ik volgende aflevering in. Er volgen dus nog een paar afleveringen en in 2026 gaan de afleveringen van “ Semper Fi “ ook weer verder. Maar het is waarschijnlijk zo druk met nieuwe verhalen dat het de redactie niet lukt. Mijn dank aan de mensen van de redactie voor al het werk achter de schermen van deze site.
Derhalve reeds hierbij de allerbeste wensen voor iedereen
Goede gezondheid en dat ieders wensen uitkomen, voor de collega’s auteurs veel inspiratie en laten we er mooi jaar van maken. Gelukkig nieuwjaar!
TDID
Ontdek meer over mij op mijn profiel pagina, bekijk mijn verhalen, laat een berichtje achter of schrijf je in om een mail te ontvangen bij nieuwe verhalen!
Hoi, ik ben Nyme, 38 jaar. Denk je dat dit alles was? Op mijn prive pagina blijkt dit slechts een voorproefje, de echte spanning begint dichterbij...
Er zijn nog geen trefwoorden voor dit verhaal. Welke trefwoorden passen volgens jou bij dit verhaal?
Geef dit verhaal een cijfer:
5
6
7
8
9
10
Camysof (28)
Karina (44)
Klaarmet (35)
Bibberaar (34)