Kamer 105 - 1

'Het zal je goed doen, liefje,' zei haar man. Hij greep haar zacht bij de schouders en kuste haar op de mond. 'Ik zal je missen.' Kristel keek haar man aan en beantwoorde zijn kus. 'Ik zal je missen,' herhaalde ze.

De negenentwintig jarige Kristel was al drie jaar getrouwd met Frank. Samen hadden ze een zoontje van anderhalf jaar, Gibbe. Het zou de eerste maal zijn sinds hun huwelijk dat ze alleen op reis ging. Zonder hem, althans. Kristel ging voor vier dagen Zeeland. Samen met haar beste vriendin Sylvie, die eveneens negenentwintig was, ging ze naar Sluis. Een reisje aangeboden door de familie van Sylvie, die vond dat ze er eens op uit moest, na een heleboel liefdesperikelen. Iets waarvan Kristel gelukkig geen last van had. Nog niet. En ze hoopte dat ze nooit zouden komen ook.

'Heb je alles?' Kristel knikte en ritste haar valies dicht. 'ik heb alles,' zei ze. 'Heb jij alles?' frank keek haar aan en fronste de wenkbrauwen. 'Ik bedoel. Weet je alles wat je moet weten voor Gibbe?' 'Zeker wel,' knikte hij. 'Denk je dat ik niet voor mijn zoon zorgen kan? En je moeder is er ook nog en mijn moeder niet te vergeten. Nee,' schudde hij. 'Ons ventje wordt zeker en vast in de watten gelegd.' 'Dat weet ik,' zei ze en kuste hem nogmaals. Toen de bel ging, pakte Frank de zware valies op en droeg hem naar de auto van Sylvie. 'Hoi.' 'Hoi, Frank. Is ze klaar?' Frank duimde achter zich. 'Neemt nog afscheid van haar tweede man,' zei hij en hees de valies in de kofferbak. 'Is die van jou ook zo zwaar?' 'Zwaarder,' lachte ze. Toen Kristel eindelijk afscheid had genomen, zette de auto zich in beweging. Frank wuifde de twee vrouwen na, tot ze uit het zicht verdwenen waren.

'Het hotel ligt in een rustige straat. Veertien kamers,' las Kristel voor uit de brochure. 'Met airco, minibar, safe, haardroger, wifi en tv en er is ook sauna.' 'We zullen ons niet vervelen,' merkte Sylvie op. Ze stopte voor de ingang en meteen kwam een portier naar hen toe, die de kofferruimte opende en er de twee valiezen uitpakte. 'Van service gesproken,' grinnikte ze.

Beide vrouwen volgden door een draaideur het hotel in. De kleine lobby was vrij warm. Zacht zoemde de airco. 'Daar,' wees Kristel. De gehele rechterzijde was ingenomen door een wit marmeren balie. Achter de balie stond de bekende kast, die in elk hotel aanwezig was. Vele aparte vakjes voor de kamersleutel en de eventuele post. Voor de kast stond een jonge man met blond haar en blauwe ogen. Hij droeg een T-shirt en een groene spijkerbroek. Hij was fel gespierd, merkte Kristel goedkeurend op. Op de witte desk stond links een postkaartenhouder en rechts een houder met allerlei brochures, vol met toeristische informatie.

De portier had de bagage voor de balie gezet en leunde afwachtend op verdere instructies, met zijn ellebogen op de balie.

'Hoi,' de blonde man keek vriendelijk naar de nieuwaangekomen klanten. 'Hoi,' groette Kristel en Sylvie terug. 'Wij hebben geboekt,' zei ze. 'Vier dagen.' De man typte enkele gegevens in en knikte bevestigend. 'Sylvie Vermeersch en Kristel Berger?' Hij keek hen vragend aan. 'Dat klopt,' knikte Sylvie en legde haar handtas op de balie. 'Een kamer?' 'Ook dat klopt,' knikte ze. De man haalde een kaart door de lezer en keek hen aan 'Kamer 105,' zei hij. 'Dit is jullie sleutel,' hij gaf de kaart aan de portier die nog steeds met zijn ellebogen op de balie rustte. '105 Kasper,' zei hij. 'Ik wens jullie een goed verblijf.' 'Dank je wel,' zeiden Kristel en Sylvie bijna in koor. De portier ging hen voor. De lift in. Enkele seconden later wisten ze hoe ze hun deur moesten openen, wat te doen in geval van verlies en hoe de airco werkte. Na een flinke fooi was hij verdwenen.

'Welke kant kies je?' 'De linker,' wees Sylvie. 'Ik slaap altijd aan de linker,' voegde ze eraan toe. 'Slaap je dan niet alleen?' 'Niet altijd,' grinnikte ze en gooide haar valies op het bed. Het uitpakken nam enige tijd in beslag. Kristel nam de telefoon en belde naar haar man om te vertellen dat ze veilig en wel waren gearriveerd en of hij Sylvies ouders ook wilde belde, wier batterij plat was.

'jij eerst of ik?' 'Wat?' 'Douchen.' Kristel keek haar vriendin aan. 'We kunnen ook samen.' 'Oké, lachte ze. 'Samen.'

De twee vrouwen liepen een ruime wit betegelde badkamer in. 'Leuk.' 'Heel leuk,' trad Sylvie haar vriendin bij. 'Moet je die spiegel zien,' wees ze. 'Wij hebben nog niet zo'n grote.' Verbaasd keek ze rond. 'Keurig,' stelde ze vast en trok haar witte topje over haar hoofd heen uit. Kristel volgde haar voorbeeld en de rest volgde al snel. In een mum van tijd waren de twee vrouw geheel naakt. 'Hé?' wees Kristel. 'Je hebt je geschoren.' Sylvie grinnikte. 'Leuk niet?' 'Staat je goed, ' knikte ze. 'Is ook leuker bij het beffen.' Sylvie lachte. 'Moet je ook eens proberen.' Kristel schudde haar hoofd. 'Frank vindt haar beter,' zei ze. 'Hij zegt dat ballen op een zacht matje horen te liggen.' Sylvie keek haar vriendin aan en haalde haar schouders op. Ze draaide de warmwaterkraan open, liet hem even op de gewenste temperatuur komen en stapte onder de douche.

Kristel volgde haar voorbeeld. Zeven minuten en dertien seconden later stapte de beide vrouwen vanonder de douche en wreven zich droog. 'Zullen we naar de bar gaan? Ik heb dorst.' 'Dat lijkt me een uitstekend idee,' zei Sylvie en volgde haar vriendin naar de bar die op tweede en tevens de bovenste verdieping, lag.

De bar was niet heel groot. Een ronde bar stond in het midden. Eromheen stonden enkele tafeltjes. Tegen de zijkanten, waren afzonderlijke zitplaatsen, voorzien van zitbanken, geheel uit het oog onttrokken door kleine nissen, die van elkaar door planten werden gescheiden en zo een intieme sfeer boden. Sylvie wees naar een kleine nis. De twee vrouwen, zich bewust van begerige blikken die de enkele mannen aanwezig in de bar hen toewierpen, liepen erheen. Meteen als uit het niets verscheen een ober die geheel in het wit gekleed ging. 'Dames,' zei hij. 'Een wit en een rood wijntje,' bestelde Sylvie. De ober, boog het hoofd even en verdween. 'Heb je hem zien kijken?' 'Zal wel naar jou kale kutje zijn,' grinnikte Kristel. 'Of naar je behaard poesje,' grinnikte de ander. 'De wijntjes.' De ober een jonge man niet veel ouder dan twintig, zette de glazen op tafel. 'Wat is jullie kamernummer?' 'Hoezo?' 'Voor de rekening,' zei hij. Sylvie nipte van haar wijn. '105,' zei ze en glimlachte. De jonge ober kleurde rood en vertrok. 'Je hebt hem verlegen gemaakt, vrees ik.' 'Ik vrees het ook,' lachte ze. Toen ze hun vierde glas wijn hadden opgedronken, verlieten ze de bar. Ze waren nog de enige en een beetje aangeschoten. De jonge ober zat op een krukje voor de bar en keek hen na. 'Lekkere wijven,' merkte de barman op. 'Ja,' knikte de ober. 'Lekker.'

Na de vierde poging lukte het Sylvie om de deur op de juiste manier te openen. 'Een goed wijntje,' zei ze. Kristel stapte uit haar jurk en ging op bed liggen. 'Ik ben moe,' zei ze. 'Ik ga pitten.' Sylvie knikte. 'Ik ook,' zei ze.

De volgende dag brachten ze door in het kleine maar gezellige stadje. Ze liep winkel in en winkel uit. Kristel kocht meteen kleertjes voor Gibbe. Sylvie kocht hem een brandweerwagen die echt water spoot en echt loeide. 'Zal hij plezier aan beleven,' zei ze. 'en lawaai maken,' voegde Sylvie eraan toe.

Een uurtje later stapten de beide vrouwen het hotel in. De blonde man was verdwenen. In de plaats stond een oudere vrouw die hen stralend aankeek. 'Hoi. Wezen shoppen?' 'Ja,' knikte Sylvie. De vrouw lachte even en ging verder met haar werk. 'Eten kan vanaf zes uur.' 'We zullen er zijn.' Ze meden de lift en namen de trap. Het was al na vijf uur. 'Van zes tot acht,' voegde ze eraan toe, maar was verre van zeker of ze het hadden gehoord.

Om precies vier minuten over zes uur, werden ze begroet door dezelfde jongeman die de vorige dag als ober fungeerde. 'Dames' 'Hallo.' 'Ik zal jullie naar de tafel begeleiden.' Kristel en Sylvie liepen achter de jongeman aan. 'Hier is het. 'Een rustig tafeltje,' zei hij. 'Het buffet is daar,' wees hij, 'en de dranken zijn in de prijs inbegrepen. Kamer 105?' 'Dat heb je goed onthouden, hoor,' merkte Sylvie op. De jonge knikte en verdween. 'Je maakt hem nog verlegen,' zei Kristel. Sylvie grinnikte en liep naar de tafel met het buffet.

elk keerde met een slaatje en een glas water, terug. 'Dat heeft gesmaakt,' zei Kristel en dronk haar glas leeg. 'Heerlijk,' zei Sylvie en keek naar de jonge ober die aan hun tafel verscheen. 'Heeft het gesmaakt?' 'Zeker. Het was heerlijk.' De jonge ober knikte tevreden en nam de borden weg. 'Ik heb het op jullie rekening gezet,' zei hij. 'Dat is heel flink,' antwoordde Sylvie en grinnikte. 'Willen jullie een toetje?' 'Wat is er allemaal?' vroeg ze. De jonge ober haalde een kaart tevoorschijn. 'De ijsjes zijn lekker,' zei hij. Kristel kuchte even en knikte 'En wat is er nog zoal lekker?' vroeg haar vriendin met een ernstig gezicht. De jonge ober grinnikte en haalde zijn schouders op. 'Doe maar ijsjes,' antwoordde ze en lachte vriendelijk. Toen ze om halfacht de eetzaal verlieten, wuifde de jonge ober hen gedag. Sylvie en Kristel wuifden terug en proestten het uit.

De twee vriendinnen namen samen een douche. Beide trokken ze de badmantel aan die het hotel hen aanbood. 'Heb jij nog zin om uit te gaan?' Kristel schudde van nee en ging op bed liggen. 'Ik ook niet,' zei Sylvie en liet zich naast haar vriendin vallen. 'Zullen we een flesje wijn laten komen?' 'Roomservice?' 'Ja.' 'Bel maar,' knikte ze en draaide zich om. Ze hoorde haar vriendin een fles witte wijn bestellen. 'Binnen tien minuten is goed, ja.' Sylvie legde het mobieltje weg en schoof haar handen achter haar hoofd. De regen tikte zachtjes tegen het grote raam. 'Het is toch slecht weer,' merkte ze op. 'Goed dat we binnen zijn gebleven.' 'Ja,' antwoordde haar vriendin.

Vijftien minuten later werd er op de deur geklopt.

'Roomservice,' klonk het. Sylvie trok de deur open en keek naar de jonge ober die verbaasd opkeek. 'Hoi,' zei ze. 'Hoi,' zei hij. 'De wijn, mevrouw.' Sylvie grinnikte en keek hem aan. 'Dat is langer dan tien minuten.' 'Sorry, mevrouw. Albert was wat later.' 'Albert? Wie is dat?' 'Hij doet de nacht, mevrouw en is nog niet klaar. daarom kom ik de wijn brengen.' De jonge ober keek haar aan en liep rood aan. 'Je dienst zit er dus op,' zei ze. 'Jawel, mevrouw.' 'Kom je niet even binnen?' 'Dat is niet gebruikelijk, mevrouw,' stamelde hij en lachte nerveus. 'Er is zoveel niet gebruikelijk,' merkte ze op en trok hem de kamer in. 'Hoi,' riep Kristel vanop het bed. Ze richtte zich op waardoor haar badmantel open viel en een groot deel van haar borsten zichtbaar werd. De jonge ober draaide zich weg en tikte nerveus met een vinger tegen de muur. 'Kom hier zitten,' zei ze en wees op een lage stoel die tegen de muur onder het raam stond. De jonge ober knikte nerveus en ging op de stoel zitten. Sylvie ging naast haar vriendin op het bed zitten en zette de fles wijn op het nachtkastje. 'Dat is voor later,' zei ze. 'Hoe oud ben je, knul?' vroeg ze. De jonge ober haalde zijn schouders op. 'Weet je het niet?' vroeg ze verbaasd. 'Achttien,' zei hij. 'Jaja. Ik weet het natuurlijk. ik ben achttien. Net geworden.' 'Wij,' Sylvie wees op haar vriendin. 'Negenentwintig.' De jonge ober lachte en knikte. 'Heb je al een liefje?' Kristel keek haar vriendin aan en schudde het hoofd. De jonge ober schudde van nee. 'Waarom niet?' 'Weet niet.' 'Je bent verlegen misschien?' 'Misschien wel.' 'Is nergens voor nodig,' besloot Sylvie en keek hem aan. 'Helemaal nergens voor nodig,' zei ze. Ze lachte hem vriendelijk toe. Met een ruk gooide ze haar badmantel open en toonde de verbaasde jonge ober, haar mooiste hebbelijkheden. De jonge ober opende zijn mond en wilde iets zeggen, maar er kwam niks geluid uit. hij kon niets zeggen. 'Vind je het lekker, mijn prammen en mijn kale kutje? Mijn vriendin hier, heeft er ook zulke. lijkt het je wat?' Verleidelijk keek ze hem aan en giechelde.

De jonge ober sprong op en mompelde dat hij nog ergens heen moest. En verdween.

Kristel keek haar vriendin aan, schudde haar hoofd en rolde met haar ogen. 'Wat?' vroeg Sylvie. 'Heb ik iets verkeerd gezegd,' Beide vriendinnen keken elkaar aan en proestten het uit.