Tussen Land En Wal

De Sollicitatie.

Ik ben architect, en niet zo maar een. Ik ontwerp de meest fabuleuze huizen met alle toeters en bellen die er bij horen. Sommige mensen willen de gekste dingen en ik geef het ze. Zelf woon ik ook in een bizar landhuis, zelf ontworpen natuurlijk. Van ouderwets gezellig tot hypermodern, ik heb het en ontwerp het. Maar misschien loop ik te hard van stapel. Ik had namelijk al een tijdje niets meer ontworpen. Ik had mezelf zelfs terug getrokken uit de grote wereld. Door een ontwerp fout, was iemand door een trap heen gevallen en had zich ernstig verwond. Kan gebeuren, maar wanneer dat bij iemand met veel invloed gebeurt, wat veel van mijn klanten waren, is je carrière snel voorbij. Het gaf niet. Het leven tussen de rijken beviel me geen ene moer. Maar zolang ze betaalde deed ik het er mee. En ze betaalde goed, ik ben al financieel afhankelijk, mede door een goede advocaat. Het enige negatieve van het alleen zijn, was dat ik hunkerde naar vrouwelijk schoon. Maar daar kwam verandering in.

‘’Hallo,

Ik zal me even voorstellen. Mijn naam is Yenthe en ik studeer architectuur. En ik vroeg me af of ik een keertje met u kon afspreken, desondanks dat u zich zelf heeft afgesloten van iedereen, om inspiratie op te doen. En misschien haal ik u wel uit uw slop en kan ik u er van overtuigen dat uw gave weer snel terug de wereld in moet worden gebracht.

Liefs, Yenthe’’

Liefs? Ik had wel eens vaker post maar nog nooit zo’n zwijmel. Ik vertoefde de laatste tijd in een boerderijtje aan de buitenkant van het land. Ik hield van de eenvoud en zat dus ook niet te wachten om alles hier te laten zien aan een studentje. Maar de brieven bleven komen. ‘’Beste…’’ ‘’Geachte…’’ ze begonnen elke keer anders maar ze betekenden allemaal het zelfde. ‘’Ik heb veel te bieden.’’ ‘’Heb er alles voor over.’’ Dat waren zinnen die me enigszins wel intrigeerden. En na de twintigste brief besloot ik haar terug te schrijven.

‘’Yenthe,

Je bent erg volhardend. Je hebt een uur de tijd om mij er van te overtuigen dat ik jou moet toelaten. Morgen avond acht uur in het café. Zorg dat je er bent.’’

Ik was al tijden niet meer van m’n land af geweest maar ik ken de kroegbaas en daar was ik altijd welkom. Was een van m’n eerste ontwerpen. En de dag erop vertrok ik dan ook. Het was steenkoud en al vroeg donker. Het mistte een beetje en het duurde dan ook even voordat ik het gevonden had. Ik stapte binnen en de warmte knuffelde me tegemoet. “Hey, heb je nog een tafeltje vrij?’’ riep ik naar de barman. ‘’kijk eens aan wie er besloten heeft uit z’n grot te komen. Achterin, neem ik aan?’’ ik knikte naar hem en even later zat ik dan te wachten. ‘’drinken?’’ ‘’Nee, ik verwacht iemand. Later.’’ De kroeg was knus en warm. Veel hout, deed me denken aan m’n boerderij. Gedempt licht en schilderijen aan de muur maakte het erg sfeervol. Ik hield m’n oude jas aan en had een pet op. Ik wou niet opvallen.

Het duurde even maar op een gegeven moment stapte er een meisje binnen wat meteen begon te zoeken. Ze had een lange jas aan en een rugzak om. Ze leek zich gehaast te hebben. Ze had een knap gezichtje met lang blond haar. Ik hoopte stiekem dat dat Yenthe was. Ze keek mijn kant op en ik voelde me betrapt. Maar dat was niet zo. ‘’Ben jij… ja, toch?’’ ik knikte voorzichtig. ‘’Hoi! Ik Ben Yenthe. Oh, dit is zo cool. Mag ik zitten?’’ ik was een beetje verast door haar enthousiasme maar ik had het kunnen verwachten na zoveel brieven. Ze deed haar jas uit en ik gaf m’n ogen goed de kost. Ze had mooie slanke benen gehuld in donker jeans, en al had ze geen grote borsten, haar decolleté was diep. Een rood vestje wat onderin geknoopt zat, maakte haar zeer aantrekkelijk. Ze had zich losjes gekleed maar voor iemand die al zo lang geen mens meer had gezien, was het erg welkom. Ze ging snel zitten en had niet door dat ik haar zojuist even goed bekeken had. Ze bleef enthousiast. ‘’Ik heb zoveel vragen! Oh, weet niet waar ik moet beginnen.’’ Ze stak ferm haar hand uit en die schudde ik. Haar mouwen eindigde halverwege haar onderarm en die zagen er net zo zacht uit als haar hand aanvoelde. Wat het overtuigen betreft, was ze al een heel eind.

Vervolgens stelde ze me een paar vragen. De hoe, wat en waarom. Het stelde niet echt veel voor. ‘’Zeg Yenthe, als ik even mag.’’ En abrupt verstoorde ik een vraag van haar. ‘’Hoe ben jij door de loting van school gekomen, als ik vragen mag? Of is die er niet meer?’’ het was misschien grof maar zo was ik nu eenmaal. Duidelijkheid voorop. Maar ze had niet door dat ik haar een domme doos noemde waarvoor het onmogelijk was om op zo’n opleiding te zitten. ‘’Mijn vader is het hoofd daar.’’ Zei ze vrolijk. Ik grinnikte zachtjes. ‘’En misschien kan hij jou ook wel helpen.’’ Zei snel daarna. Nu had ze m’n aandacht. ‘’Waarom denk je dat ik wil dat hij me helpt?’’ Ik had haar verkeerd ingeschat. Ze was hier met een plan, dat was duidelijk. Iemand die krijgt wat die wilt. ‘’Hij kan je voorstellen aan hele grote klanten. Klanten waarmee hij al samenwerkt en die hem ook nog wat schuldig zijn.’’ Zei ze direct. ‘’Maar dan ben ik hem ook wat schuldig. Nee hoor, dat hoef ik niet. Bedankt voor je tijd, maar ik ben liever alleen dan omringd met zulke figuren zoals je vader. Zulke figuren hebben mij gemaakt wat ik nu ben.’’ En ik seinde de barman naar de rekening. ‘’Luister eens! Mijn pappie is en erg invloedrijke man en ik denk dat hij dit niet zal pikken!’’ Oh, ze werd boos zowaar, maar voordat ze verder kon, nam ik het over. ‘’Moet jij eens luisteren!’’ zei ik fel. ‘’Jij wou toch mijn hulp. Je stelt me een paar domme vragen, vervolgens haal je ‘’Je pappie’’ erbij, alsof ik daar bang voor moet zijn. We zitten hier nu al een uur en ik durf te wedden dat je geen idee hebt wat er dit afgelopen uur in mijn hoofd is door gegaan? Ofwel?!’’ ze schrok een beetje. ‘’Zeg dat maar tegen pappie.’’ Ik stond op en liep de barman die al onderweg was tegemoet. ‘’Hier houd maar.’’ En ik stormde de donkere kou in en snelde richting huis.

‘’Hey! Wacht eens even!’’ het was doodstil op straat en haar stem was goed te horen. ‘’Ik ben speciaal hier naartoe gekomen, en niet voor een preek.’’ Ze haalde me in en ging voor me staan. Ze hijgde. ‘’Maar een ding moet je weten, ik vind architectuur wel leuk en is ook zeker m’n passie. Ik ben niet gestuurd door m’n vader, hij weet niet eens dat ik hier ben nu.’’ ik had een beetje met haar te doen. De toon in haar stem liet mij vermoeden dat ‘’pappie’’ het erg druk had. ‘’Luister, meisje. Ik ben gewoon een gekke meneer die het een beetje kwijt is, maar ik vind het prima zo. Jij bent een jonge meid met je hele leven nog voor je. Het zou niet eerlijk tegenover jou zijn.’’ Zei ik rustig. Het bleef even stil. ‘’Wat bedoel je?’’ vroeg ze wanhopig. ‘’Wat kan jij mij nou bieden? Denk eens goed na conform mijn situatie.’’ Eens kijken of ze slim was. En zo kon ik haar ook makkelijk afwimpelen. Het enige waar ik aan dacht in de kroeg, was aan hoe dat knappe smoeltje even niets meer te vertellen had, om mij met datzelfde smoeltje te verwennen. Of ze er nou zelf achter kwam, of dat ik het haar moest vertellen. Het zou haar hoe dan ook afschrikken. ‘’Ja, natuurlijk weet ik wat je wilt! Pervert! Zo dom ben ik nu ook weer niet. En jij niet zo bijzonder. Want dat wil elke man namelijk.’’ Daar had ze me. ‘’En ik best bereid wat toe te geven hoor.’’ Zei ze twijfelend. Ik werd hard. ‘’Je bent een idool van me.’’ Zei ze zacht en ze plaatste een hand onder m’n jas op m’n kruis. Een rilling ging door me heen. ‘’Het is zo lang geleden.’’ Zei ik zacht. ‘’Maak je geen zorgen, ik begrijp het.’’

We stonden al een kwartier buiten in dit oude kleine dorpje. Nog steeds geen hond te bekennen. We stonden daar maar. De situatie was nu totaal anders. Ik wou haar, heel graag. En zij keek mij zwoel terwijl de hand over m’n stijve wreef. Maar er was iets wat mij tegenhield. Ik had namelijk geheime projecten waar ik mee bezig was, niemand mocht dat weten. En zij dus ook niet. ‘’Nou, wat zeg je ervan?’’ zei ze zacht. ‘’het is best koud, ik kan wel wat beweging gebruiken.’’ Voegde ze er aan toe toen ik geen antwoord gaf. Werd nog harder en krapper in m’n broek. Maar ik dacht aan de consequenties. Nu seks is goed maar dan zit ik aan haar vast en ontdekt ze misschien het een en ander. ‘’Ik moet zo de bus hebben, wat denk je?’’ ik keek om me heen. Pikkedonker en mistig. Een steegje tussen twee oude huizen in. ‘’kom, daar zo. Snel dan.’’ En we renden naar het steegje. Ze zoent me direct op de moment zodra we stil stonden. Ze is weer helemaal enthousiast. Mijn handen verdwijnen onder haar jas maar zodra ik haar huid raak deint ze weg. ‘’Koude handen!’’ ik kon er om lachen maar had toch wat graag een borst in m’n handen gewild. ‘’Nou het moet maar.’’ Zij ze flink en ze kwam weer tegen me aan staan en zoende me. M’n handen gingen automatisch terug onder haar jas. Ik voelde haar gezicht vertrekken toen mijn handen over haar rug gleden. Maar voor kort. M’n handen werden vanzelf warm en ze kon het wrijven wel waarderen. Ook al ging het moeilijk zo buiten in de kou met jassen aan, ik was berengeil geworden van haar. Zij dacht er net zo over.

‘’Laat mij maar ff.’’ Ik zag het meisje door haar knieën gaan. Ik ritste mijn jas open en op dat moment zij mijn broek. ‘’Oh, jeetje!’’ hoorde ik nog. M’n onderbroek werd even later naar beneden getrokken. ‘’Ik ben hier echt heel goed in.’’ Zei ze nog geil. Twee koude handen vonden mijn hete pik. Ik vond het juist lekker zo. Ze begon me soepel maar hard af te trekken. Ze keek om hoog en in het weinige licht kon ik een geile blik en glimlach zien. ‘’Ja, zo moet het inderdaad.’’ Kreunde ik uit. Maar ook al had ik al in geen tijden seks meer gehad, dit was niet genoeg. Ik was namelijk nooit een hardloper geweest. Maar dat had ze natuurlijk niet door. Ik legde m’n hand op haar achterhoofd en probeerde haar zo een signaal te geven dat ze haar mondje wel mocht gebruiken. Maar in plaats daarvan draaide ze met haar hoofd zodat m’n hand over haar huid wreef. Dat kan ook natuurlijk. Ze kwam even later weer staan. Met een hand bleef ze me aftrekken. ‘’Ik wil je in me.’’ Fluisterde ze in m’n hoor. Ze liet los en ontknoopte haar broek. Ze liet hem zakken en boog voorover tegen een van de muren. Ik ging achter haar staan en tilde haar jas wat op. Haar blote kont was schil contrast met de donkere omgeving. ‘’oh, het is wel koud zeg.’’ Bibberde ze en snel voordat ze van gedachten veranderde ging ik tegen haar aan staan. Ik dirigeerde m’n lul naar haar poes en voelde haar sappige lipjes m’n eikel omhelzen. Geen wonder dat ze het koud had, haar sappen waren talrijk. Soepel duwde ik vervolgens m’n lul naar binnen, zachtjes. Ze kreunde hard mee. Bang dat iemand ons toch zou horen, hield ik een hand voor haar mond. Die hield ze snel weg en ze hield har kreunen van toen af aan in. Ik hoorde haar steunen en zuchten elke keer dat ik hem erin bracht. Ze was strak, maar aangezien dat ze van jonge leeftijd moest zijn, was dat niet zo gek. Misschien als ze vaker langs zou komen dat ik hem er op een dag wel helemaal inkrijg. Maar voor nu maakte dat niet uit. Ik zwoegde en steunde met haar mee. Haar orgasme was desondanks toch luid. Ik pufte wat en loosde m’n zaad in haar poes. Ze kuste me nog even vlug en trok toen haar broek omhoog. ‘’Je hoort van me!’’ riep ze terwijl ze achter de bus aan rende die net voorbij kwam lopen. Ik zag de bus nog stoppen en liep toen langzaam terug naar huis. ‘’Ja, we zullen zien.’’ Zei ik zacht.