De Reisleider - 8

Het weer klaarde naarmate de dagen langzaam vorderde op. De dames hadden veelal in de ‘gym’ gezeten en ik had op wijs advies de rust opgezocht. Jennifer was namelijk nog naar me toe gekomen. Ze schaamde zich enorm over haar gedrag, en lag de schuld bij de wijn. Ik weet niet hoeveel ze ophadden natuurlijk, maar aan haar bewegingen op mij daarna, leek haar coördinatie toch prima in orde. in ieder geval wenste ze dat ze het kon terug nemen, tot mijn spijt toch wel. Maar diezelfde dag kwam ik er al achter dat er meer speelde, dat vermoeden had ik al. Jayden had lopen praten. Tegen de club over het gedrag van Eveline en dus ook tegen de man van Eveline.

Eveline kwam namelijk naar me toe op de laatste donkere koude avond dat het koud zou zijn. Ze was somber gesteld en zonder veel oogcontact zaten we ruim een kwartiertje in de tent. Ik had een paar dagen geen seks gehad en had op zich wel zin in haar bezoekje gekregen. Maar daar was ze dus niet voor. ‘’Mijn man weet alles.’’ Snikte ze. ‘’Morgen ben ik weg. Weg hier, bij de club, bij m’n man…’’ ik schrok, natuurlijk. Er zaten wat ratten in de groep en die hadden niet alleen Eveline erbij gelapt, maar ook Jennifer moest vrezen voor haar rol bij de club, wist ze me te vertellen. ‘’Iedereen moet zich verantwoorden voor zijn gedrag.’’ Iedereen?’’ vroeg ik verbaast. ‘’Ja.’’ Zei ze sip. ‘’Ik, en Sharon natuurlijk… Danielle, Jolanda, Jennifer… en weet niet of je het met nog meer gedaan hebt? Maar dan komen ze dan wel achter.’’ Ik kon m’n oren niet geloven, maar het was waar. Eveline was niet de enige bitch dus.

‘’Maar wat betekent dat dan precies?’’ vroeg ik haar. ‘’Nou, ik ben gewoon klaar dus, met dit alles. Spullen pakken en naar huis.’’ Ze had zich teveel gepermitteerd en daar ondervond ze nu de gevolgen van. Iedereen. We zaten daar de hele nacht samen in de tent. Ik probeerde haar te troosten want ondanks dat ze koel bleef, zag ik dat ze er ontzettend mee zat. Ik kon niets zeggen wat haar op zou fleuren en begon langzaam aan m’n eigen situatie te denken. Dit zou betekenen dat de rest van de reis zonder seks zou verlopen, zonder Eveline. Jayden was tweede captain en had haar beurt afgewacht om in te grijpen. Zij zou nu de leiding over het trainingskamp krijgen, dacht ik. Maar het bleek nog veel erger te zijn.

Ik was in slaap gedut en de volgende ochtend werd ik alleen wakker. Wakker gemaakt, wil dat zeggen. Het was Jayden. Ondanks dat ze een soort van de vijand was nu, kon ik het niet laten om naar haar enorme boezem te staren, het moment dat ze voorover gebogen de tent in kwam. ‘’Ik heb telefoon voor je.’’ Zei ze streng en gaf me haar eigen persoonlijke smartphone. Ik hoorde de man die ik al vaker aan de lijn had gehad, deze reis. ‘’Jongen toch, ik maakte maar een grapje.’’ Ik wist wat die bedoelde. ‘’Meneer, ik kon toch niet anders…’’ het bleef even stil. ik keek op naar Jayden. De bitch zat genoegzaam mee te luisteren. ‘’Ja, kom maar naar huis, dan kan je je ontslagbrief tekenen.’’ ‘’Wat?! Sjors, kom op. Dat meen je toch niet.’’ Zei ik geschrokken. ‘’Ja, wat wil je dat ik doe dan? Het wordt van me geëist. Het zijn erg invloedrijke mensen, jongen. Als zij niet meer bij ons hun trainingskampen boeken, dan zullen andere verenigingen dat ook niet meer doen…’’ ‘’Godverdomme!’’ riep ik hard. Meer tegen Jayden dan tegen de telefoon. Ze wist het en lachte dan ook toepasselijk, dat ze het kon waarderen. ‘’ik kan niet morgen naar huis.’’ Zei ik tegen hem. ‘’Ik heb nog wat te doen. En alleen om dat zo’n hoer hier jaloers is, dat ik haar niet gepakt heb en me daarom weg wil hebben, houdt me niet tegen.’’ Nu schoot ik zelf een beetje in de lach want Jayden keek enorm pissed nu. m’n baas kon er ook om lachen, dat wist ik, ook al deed hij het niet. ‘’Jongen, kom nou maar gewoon. We regelen het wel.’’ Zei hij zorgzaam. ‘’Ik bel je terug, baas.’’ En smeet haar telefoon de sneeuw in, dacht ik. Maar buiten was de vele sneeuw grotendeels verdwenen en landde die in het natte gras. Alles om Jayden nog iets kwader te maken.

Ik haastte me naar de eigenaar die verast opendeed toen ik hem het nieuws vertelde dat we weg moesten. Ik schaamde me niet voor de reden en vertelde dan ook uitgebreid hoe de zaak in elkaar zat. Hij lachte alleen maar en toon veelal begrip. Ik vertelde hem ook dat ik nog iets moest doen voordat we weg gingen. Nu kwam ik er ook achter dat hij de Italiaan was. Het was een fijne man, dat merkte je aan veel. En toen ik hem vroeg op de bus te passen voor een dag, bleef hij hartelijk. Bleek ook dat hij zijn auto aanbood voor dat gene. De sfeer was overal aangeslagen en meiden die voorbij liepen, brachten dat goed over. Van velen kreeg ik de schuld toegewezen, iets waarvoor ik al vanaf het begin bang voor was, wat zou kunnen gebeuren, is gebeurd.

“Sharon, kom mee!’’ ik liep huis 1 binnen waar Sharon verast opkeek toen ik binnen kwam stormen. ‘’Het is nu of nooit.’’ Wees ik haar terecht op. De ernst in mijn stem en ogen haalde haar over. We werden wel terug geroepen maar ik trok haar mee. De auto stond klaar en de man had de poort al open gedaan. Morgen zouden we daadwerkelijk vertrekken maar vanavond gaan we nar Italië. Zo zij ik het ook tegen Sharon die toch wat bezorgd keek. De nieuwe Audi A3 scheurde vervolgens weg richting de Italiaanse grens. ‘’Heb je een adres?.’’ Bezorgd knikte ze. ‘’Tik in.’’ En ik wees naar de navigatie die in het dashboard stond. ‘’Moet je dit wel doen?’’ ik scheurde net de autobaan op en het was slechts enkele kilometers naar de grens. ‘’Ja, dit moet ik doen.’’ Vervolgens tikte ze een adres in. Slecht vijf uur rijden. Sneller, als ik doortrapte. Ik moest dit gewoon doen, Sharon had mijn hart gestolen met haar verhaal en als ik toch alles zou verliezen, kon ik dat maar beter goed doen.

We reden de schemering tegemoet toen we een begraafplaats naderde. Ik hield niet zo van Italianen en we hadden dan ook nog niet gestopt voor eten of ook maar iets. Het was een oud verlaten dorpje met een kleine romantische begraafplaats. Terwijl de zon onderging achter een heuvel liepen wij op de steeds donkerder wordende begraafplaats, op zoek naar het graf van har vader. Ik had verwacht dat ze naar het andere gezin wou gaan om ze misschien wel verrot te schelden, maar het was juist anders om. Ze miste haar vader en wou na jaren vol haat, iets bijzonders doen. Het was een mooi graf, onderhouden, en Sharon werd er emotioneel van. ‘’die vrouw had vast veel van hem gehouden.’’ Zo probeerde ik haar op te beuren. Dat bevestigde ze. ‘’Ja, mijn moeder heeft nooit van hem gehouden.’’ Ze begon te snikken. ‘’Ik snap zijn keuze nog wel voor die vrouw, maar waarom heeft hij mij alleen gelaten?’’ dikke tranen liepen over haar gezicht. Ze zat op haar knieën voor het graf en ik ging naast haar zitten.

Hier had het noodweer nooit de kans gehad. Het was warm, zelfs nu de zon onderging. Toch legde ik mijn vast over haar schouders. Ze begon te vertellen over vroeger en geduldig luisterde ik naar al haar verhalen. Ze lachten en ze huilde met tijd en wijlen en ik probeerde er gewoon voor haar te zijn. Misschien niet wat je verwacht van een chauffeur, maar ik had al vastgesteld dat ze bijzonder voor me was en voor die personen, die bijzonder voor je zijn, doe je nu eenmaal iets meer. Het was nu echt heel donker geworden. Er was maar weinig licht en alleen als ik terug keek over het erf heen zag ik de lantaarnpaal over de Audi schijnen. Ze was uitverteld en samen liepen we langzaam terug.

We hadden honger gekregen en in een klein stadje niet al te ver weg van zowel de begraafplaats als de Adriatische zee, was nog een Turk open. Ze had nog nooit döner op, maar zoals de eerdere nieuwe ervaringen op deze reis, beviel het haar goed. Zo nu en dan keek ze me vertrouwd aan, wat me goed deed. Heb ik toch nog iets goeds gedaan en overgehouden. Maar het was alweer zo laat geworden dat zelfs de Turk dichtging. ‘’En nu?’’ vroeg ze voorzichtig toen we in de auto zaten. ‘’Nog een ding.’’ Beloofde ik haar. Met een grijns startte ik de auto en reed naar de kust. Wat wel leuk aan Italië is, zijn de prachtige landschappen. Net met de zonsopkomt stonden we dan aan de zee. Hoog op een heuvel hadden we prachtig uitzicht, en de opkomende zon verwarmde onze lichamen en de lucht in de auto. ‘’Dankje.’’ Zei ze zacht. En toen ze me aankeek met die grote ogen, besloot ze me een knuffel te geven. Het voelde fantastisch.

In de vroege ochtend reden we terug en aangekomen op het terrein kwam Jayden ons tegemoet gelopen, scheldend. Ik trok me niets van haar aan en liep gelijk naar het huis van de aardige Italiaan. Had hem nog even volgetankt voor hem en keerde toen terug naar Jayden. Kwaad dat ze was, en ik vond het prima. ‘’Zo wie rijdt er naar huis?’’ vroeg ik pestend. Als blikken konden doden. Maar ik liep alsof ik het meende naar m’n tent. Ik was kapot natuurlijk en viel bijna meteen in slaap, als Jayden niet volhardend was blijven doen. ‘’Hey, luister eens. Jij hebt dit veroorzaakt, maak het nou niet erger.’’ Zo kwam ze m’n tent in. ‘’Nee, jij hebt dit veroorzaakt.’’ Vertelde ik haar. ‘’Je had toch je mond kunnen houden.’’ Ze keek me boos aan. ‘’Nee, eindelijk gaat het zoals ik het wil. Dus sta op en rij ons naar huis.’’ ‘’Pff, wat denk je zelf. Ben net terug van een hele nacht weg.’’ Ik had geen zin om mijn best voor haar te doen nog. ‘’Jayden, bekijk het lekker. Je hebt alles verpest, je kan me niet zomaar jouw wil opleggen.’’ En ik draaide me om. ‘’Heb je Eveline ook zo op deze manier, zo ver gekregen dat ze aan je piemel ging zitten?’’ probeerde ze me te kwetsen. Ik dacht terug aan het eerste moment dat Ik Eveline zag. Haar felle blonde haren in de zon. Het strakke shirtje… ik was moe, en nu ook geil. Zonder dat ik het doorhad was ik veel veranderd de laatste twee weken. En naar mijn gevoel op de juiste manier. En mede door de verandering durfde ik ook het volgende voor te stellen.

Jayden wou net weg lopen. ‘’Nee, wacht. Ik heb een oplossing.’’ Verveeld draaide ze zich weer om en keek me aan. Ik lachte al voorzichtig. ‘’Luister, ik kan nu niet rijden. Dat is simpel. Niet omdat ik niet wil, maar gewoon omdat het niet gaat met mijn huidige conditie.’’ Voelde me een zombie. Daar kon ze mee inkomen gelukkig. ‘’Maar, ik ben bereid om eind van de dag in een ruk door naar huis te rijden. Een enkele stop misschien, maar verder gewoon heel de nacht door.’’ Ik had nu haar aandacht. Maar ik wil daar nog wel wat voor terug. Ze keek me bezorgd aan. Tot mijn schrik tilde ze haar shirtje op en liet ze me haar borsten zien, die prachtig gehuld waren in een zwarte bh. ‘’Zo, gaan we?’’ zij ze schamend. Ik had nu echt een harde, en zoiets wou ik wel voorstellen. Jayden had echt prachtige borsten. Vol en rond, en groot natuurlijk. Niets mis mee. ‘’Waarom zou ik jou nu niet aangeven bij de clubleiding.’’ Vroeg ik zeer geïnteresseerd. ‘’Omdat ik me aan het omkleden was toen jij toevallig kwam binnenlopen en niemand die mij tegen kan spreken.
‘’Ik wel.’’ Hoorde ze achter zich. Ik keek net zo verbaasd op als zij verschrikt deed. Eveline wist mijn tent altijd op het juiste moment te vinden. Ik zag Jayden balen en genoot er vol op van. ‘’Dus ik denk dat jouw kop ook gaat rollen, denk je niet, Jay?’’ gniffelde Eveline. ‘’Ach, wat kan jou het schelen? Jij bent zoiezo weg.’’ Appelleerde ze. Eveline kwam er vervolgens ook in. ‘’Ach, jah. Misschien wou ik dat wel. Maar jij daarentegen hoeft niet perse weg hierdoor, natuurlijk. Toch?’’ en ze keek mij aan. Ze was weer iets van plan, dat voelde ik. ‘’Waarom pijp je onze lieve chauffeur niet even, denk dat die dat best kan waarderen. Of niet? Jayden?’’ ik knikte al van wel. ‘’Val dood, allebei.’’ Maar ik zag de vertwijfeling. ‘’Als ik het niet doe, zeg je zeker dat ik hem mijn borsten geflashed heb zeker?’’ Eveline knikte voldaan. ‘’Lastig parket.’’ Benadrukte ik de situatie van Jayden. ‘’Wij zijn verloren, maar jij nog niet. Als je doet wat ik van je vraag?’’ volgens mij had Eveline niet zo veel als ze dacht. Ze had alleen haar borsten in bh laten zien. Maar Jayden raakte nerveus en hoopte dat ze zou breken. ‘’Jayden ik gun het, je zal vast een goeie captain zijn. En ik, ik heb m’n kans gehad. Je hoeft het niet voor jezelf te verpesten. Doe het en ik zeg helemaal niets. Ik was moe, maar vooral geil nu, en had m’n lul langzaam tevoorschijn gehaald. Fuck it, dacht ik nog. Ik wil dit wel.

En genoegzaam lachte ik naar Eveline toen Jayden zeer vertwijfeld zich voorover boog, haar ogen gefixeerd op m’n harde lul. Ze nam hem van me over en keek me nog kort aan. ‘’Ik hoop maar dat je er van geniet.’’ En daar ging ze. Jayden was net zo’n slet als de meesten hier. Ze pijpte heel langzaam maar zeer zorgvuldig en ik kreunde hard mee. Eveline duwde zo nu en dan even op haar achterhoofd zodat mijn eikel goed haar keel raakte. Ik vond Eveline fantastisch, doet ze maar weer voor me. Jayden genoot overigens ook aanzienlijk. Ze humde zachtjes mee en deed ook gewoon haar best. Moe en geil gaan goed samen als iemand je klaar probeer te pijpen. Ik had de nacht nog een paar keer gegeild op Sharon, maar om toepassende reden niets gedaan, natuurlijk. Dus extra fijn dat deze lekkere slet het nu even afhandelt. Op een gegeven moment begon ze me zelfs aan te kijken en zag ik haar glimlachen met m’n lul in haar mond. Ze stopte even. Trok rustig door. ‘’Ik snap wel dat je vreemd bent gegaan.’’ Zei ze voorzichtig tegen Eveline die daarop lief lachte. Het waren gewoon vriendinnen denk ik. ‘’Jah.’’ Zei ze alleen terug. En ze zuchtte diep. ‘’Als je wat nodig hebt kan je me vinden he?’’ Jayden bedoelde het wel goed nu, maar het kwaad was toch al geschied. Ze keek haar bedenkelijk aan en focuste zich toen weer op mij. ‘’Ik pijp je klaar en dan ga je slapen en dan zien we wel, okay?’’ alleen dat eerste al. De rest vond ik niet belangrijk. Dus boog ze zich weer over me heen en liet har handen haar lippen en tong volgen in een goed tempo. Net zo lang totdat ik kreunend klaarkwam. Als de slet die ze was slikte ze alles door en verliet toen snel de tent. Eveline stond een beetje beduusd te kijken en ik trok haar naar me toe. Met haar in m’n armen viel ik in slaap.

Toen ik wakker werd lag ze nog steeds in m’n armen, nu wel. Ze keek roerloos voor zich uit en we begonnen dan ook te praten. Over nu en hoe verder. Waarom ze Jayden niet er bij lapte. Het maakte haar niets meer uit. Ze was de hockeywereld zat geworden en zag in Jayden wel een goeie opvolger. Alleen jammer dat het zo moest gaan. Ik wil niet zeggen dat het slechte personen waren, maar de dames hadden zo hun goeie en slechte kanten. Overduidelijk. Het schemerde alweer toen ik ontdekte dat Jayden de sleutel van de bus had gepakt en iedereen was zijn spullen al aan het inladen. De Italiaan keek toe en omarmde me toen hij me uit de tent zag komen. Hij vertelde me dat hij graag in mijn schoenen had gestaan. Ik lachte en bedankte hem vervolgens voor alles. Het was dus echt zover. Maar ik kan eerlijk zeggen dat dit niet alleen de laatste, maar ook de beste reis ooit was.

Het was een ontzettend lange reis en iedereen was in mineur. We deden er 18 uur over en de volgende dag kwamen we aan op het terrein van de maatschappij. Een menigte leek ons op te wachten. Dure auto’s, mannen in pak, het was nogal wat. Verbaasd stapte ik uit en groette de dames nog een laatste keer. Sommige keken me niet aan en van anderen kreeg ik een knuffel. ‘’Is dat die knakker?’’ hoorde ik opeens achter me. Ik draaide me om en keek recht in de vuist van en oudere man, wat later de (ex)man van Eveline bleek te zijn. Ik tuimelde recht naar de grond en ging bijna out. Vervolgens schopte hij me net zo lang tot mijn baas ook naar buiten was gekomen en hem stopte. De dames keken toe, of ze nou vonden of ik het verdiende of niet. De andere mannen lachte wat. ‘’Ja, zo is het genoeg. Hij is al gestraft.’’ Met een bloedend gezicht stond ik op. Ik vond dat ik het verdiend had. De dames werden afgevoerd en met m’n laatste betaalcheck kon ik even later zelf op de taxi wachten.

Ik had maar een klein appartementje omdat ik toch niet veel thuis was en was zielig, alleen en arm. Totdat ik mijn tas opende. Een briefje trok mijn aandacht. In een mooi handschrift geschreven. ‘’Lieve chauffeur. Het spijt ons. Als je ooit wat nodig hebt, bel ons dan.’’ Een lijstje volgde van wat dames waarbij ik goed stond. ‘’Liefs Eveline. P.S. mij mag je altijd bellen.’’ Ik glunderde zowat. Toch iets aan overgehouden dan alleen een mooie ervaring.

(Lieve mensen, dit was het slot alweer. Ik heb zelf genoten van het verhaal en hoop jullie ook. Het had ongetwijfeld beter geschreven kunnen worden en er had vast ook meer uitgehaald kunnen worden, maar ik heb op z’n minst m’n best gedaan om er iets moois van te maken. Ik zit met een vervolg/deel2 in m’n hoofd, maar dat laat denk ik nog wel even op zich wachten. Mocht het je opgevallen zijn dat ik namen hergebruik uit vorige verhalen, dat klopt, en dat is iets wat ik zelf graag doe. Het zijn namelijk veelal bekende, en dat wind mij op. Hoop dat het nog veel gelezen word en als ik er maar een iemand mee heb kunnen verblijden, is het al meer dan geslaagd.)