Taboe - 8

De volgende ochtend ontwaakte Wim als eerste. Direct voelde hij de warmte van Hilke’s huid tegen zijn zij. In haar slaap had zijn zusje haar hoofd in de holte van zijn arm gelegd. Ze lag nog vredig te slapen en zonder zich te verroeren, keek hij haar van opzij aan.
Wat was het heerlijk ontwaken met zo’n mooie vrouw in je arm, bedacht hij. God, wat was hij verliefd op haar, verliefd op zijn bloedeigen zuster. Wat was ze mooi zoals ze daar tegen hem aan lag met haar lange, donkere haren deels over zijn schouder gedrapeerd. Om haar mond zat nog steeds die gelukzalige glimlach die hij intussen zo goed van haar kende. Ja, zijn zus hield ook van hem, hun liefde was wederzijds. Meer dan met woorden had zij hem dat duidelijk gemaakt met daden. De ongeremdheid waarmee Hilke haar hele vrouw zijn aan hem had geschonken, zei zoveel meer dan woorden ooit konden uitdrukken.

Natuurlijk waren zij broer en zus en uiteraard besefte Wim dat hun liefde nooit een kans zou krijgen als ze weer thuis zouden zijn. Nee, dan zouden ze verplicht worden om hun gevoelens voor elkaar te verdringen. Na hetgeen de voorbije nacht tussen hen was gebeurd, besefte hij maar al te goed hoe moeilijk dat zou worden. Want, zoveel was zeker, de eerste keer met Hilke zou hem bijblijven tot in lengten van dagen. Gelukkig duurde de vakantie hier in Spanje nog ruim twee weken en al die tijd zouden ze elkaar kunnen liefhebben en beminnen, dat hadden ze elkaar beloofd. Wat er nadien stond te gebeuren… ach, daar wilde hij voorlopig liever niet teveel aan denken. Bij die gedachte streelden zijn vingers als vanzelf langs haar wang.

In haar slaap bewoog zijn zus wat dichter naar hem toe. Daarbij schoof het laken wat omlaag en haar linkerborst werd zichtbaar in het ochtendlicht dat doorheen de gordijnen naar binnen viel. Wim bracht zijn hand naar omhoog en opnieuw verbaasde het hem hoe stevig Hilke’s fijne tietje aanvoelde onder zijn strelende vingers. Toen hij voorzichtig met duim en wijsvinger haar nippel rolde, voelde hij haar puntje verstijven.
Hilke opende haar ogen en staarde hem een ogenblik verwonderd aan. Maar dan besefte ze wie en wat haar uit haar slaap had gewekt. Terwijl zij haar broer stralend aankeek, rolde ze op haar rug en duwde op die manier haar hele borst tegen zijn handpalm aan. Hilke kreunde zacht toen de vingers van haar broer stevig in haar heuveltje klauwden.
“Lieve schat,” fluisterde ze. “wat is het heerlijk om zo te ontwaken.” Uitnodigend tuitte zij haar lippen. Wim boog naar haar toe om haar te kussen en een ogenblik later zoenden ze elkaar hartstochtelijk. Weldra lag Wim boven op Hilke en alsof het afgesproken was leidde zij zijn harde lid naar het juiste plekje, net onder het kortgeknipte donkerharige driehoekje in haar schoot. Anders dan enkele uren vroeger namen ze nu rustig de tijd. Geen wild gebeuk deze keer. Teder en langzaam nam Wim bezit van het hete schachtje van zijn zus en Hilke voelde hoe de welgekomen indringer haar helemaal opvulde. Allebei gingen ze zo op in hun minnespel, dat ze niet zagen dat de kamerdeur openging en er abrupt een einde kwam aan hun romantisch ontwaken.

“Kinderen, komen jullie? Het ontbijt staat…”
Verder kwam moeder niet. Ze schrok zodanig van datgene waar haar kinderen op het bed mee bezig waren, dat ze een luide kreet slaakte. Verontrust door de kreet van zijn vrouw kwam ook hun vader toegesneld. Toen die zijn hoofd door de deuropening stak zagen de ouders allebei in welke compromitterende houding hun kinderen op het bed lagen. Hilke en Wim wisten zich betrapt en beiden liepen ze bloedrood aan. Zonder iets te zeggen kroop Wim bij zijn zusje vandaan en met zijn handen voor zijn geslacht spurtte hij naar de badkamer. Hilke trok intussen het laken tot aan haar nek over zich heen en ook zij zweeg. Bets en Jan keken elkaar verbouwereerd aan.
‘Dat wij dit nog moeten meemaken,’ zag Hilke hen denken. Geen van beide ouders had een woord klaar en seconden lang stonden zij daar maar te staan in de deuropening.
“Kom Bets,” zei vader, “wij gaan alvast aan tafel.” Hij trok zijn vrouw mee. “Zorg ervoor dat jullie ook zo snel mogelijk aan het ontbijt zitten,” bromde hij tegen zijn dochter.

Aanvankelijk werd er tijdens het ontbijt geen woord gesproken. Alle vier waren ze danig onder de indruk. De kinderen omdat zij betrapt werden. De ouders nog meer, omdat zij als diepgelovigen een dergelijke gebeurtenis echt niet konden plaatsen. Seks was in hun gezin zo al nauwelijks bespreekbaar, precies om reden van hun geloof. Wat zij nu hadden gezien, daar waren in het geheel geen woorden voor. Toch konden ze het ook niet doodzwijgen. Dat begrepen de ouders allebei en dus verbrak Bets na een tijd de stilte.
“Heb jij onze kinderen niets te zeggen, Jan?” vroeg ze.
“Ik?” Hij begreep dat zijn echtgenote het initiatief aan hem opdrong en dat stemde hem kregelig. “Ik zou niet weten wat,” bromde hij. “Zover ging mijn les seksuele opvoeding destijds niet hoor.”
Moeder zuchtte diep. In momenten van crisis stond zij er ook altijd alleen voor.

“Waar hebben wij dit in godsnaam aan verdiend?” stak moeder van wal. “Je houdt het toch niet voor mogelijk, het geen jullie deden. Seks tussen broer en zus, dat behoort tot het meest verwerpelijke dat er is. Dergelijk zondig gedrag, dat wens je zelfs de kinderen van je grootste vijand niet toe”
Hilke en Wim keken elkaar aan en allebei haalden ze hun schouders op.
“Ma, wij houden van elkaar,” zei Hilke manmoedig.
“Houden van, houden van! Jullie weten niet eens wat dat is,” raasde moeder verder. “Vanaf nu is het uit met jullie vrijheid, hebben jullie dat goed begrepen?”
“Ja,” haakte hun vader resoluut in. “Vanaf nu doen jullie tijdens deze vakantie alles mee wat wij gaan doen. Wij zullen jullie geen seconde meer uit het oog verliezen, het moet gedaan zijn met die vuile manieren.”
“Vuile manieren?” Wim dacht dat hij zijn zus beter wat kon helpen. “Jullie neuken toch ook!”
Het volgende ogenblik kreeg Wim van zijn vader een tik tegen zijn hoofd. “Waag het niet om dat vieze woord nog één keer te gebruiken,” brieste hij. “Je moeder en ik bedrijven de liefde, jongen. Dat is heel wat anders dan pure lust en seks om de seks.”
“Jaja,” pikte Hilke daarop in, “maar jij dan wel met een lederen stringslip aan en ma in zwarte netkousen.” Wim knikte goedkeurend.

Een ogenblik keken de ouders elkaar geschrokken aan.
“Hoe…hoe weten jullie dat?”
Pa was duidelijk even van zijn melk en van die kans profiteerde Hilke om te zeggen dat zij hen de avond voordien in de slaapkamer hadden bezig gezien. Toen daar niet meteen reactie op kwam besloot ze om ook maar ineens de rest van het verhaal te doen. Ze vertelde dat zij en haar broer al snel na hun aankomst hier in Spanje ontdekt hadden dat ze echt van elkaar hielden. Natuurlijk hadden zij allebei geweten dat er grenzen zijn aan de liefde tussen broer en zus en dat ze aanvankelijk hadden afgesproken om die grens ook niet te zullen overschrijden. “Maar nadat wij jullie gisterenavond zo op zijn hondjes bezig zagen,” besloot ze, “was ons verlangen naar elkaar zo groot, dat wij daar geen van beiden nog langer aan konden weerstaan. Wij zullen alleen hier in Spanje met elkaar vrijen. Als we weer thuis zijn is het afgelopen, dat is onze afspraak.”
“En toch moest jij je schamen, Hilke. Zeker jij!” siste moeder. “Jij hebt al een vriendje. Hoe denk jij dat Ben zal reageren als hij hoort dat je hem bedriegt met jouw eigen broer?”
“Hij hoeft het toch niet te weten, mama. We kunnen het toch gewoon onder ons houden. Als we weer thuis zijn stoppen we er toch mee.”

Het leek alsof ma en pa met verstomming geslagen waren, want het eerste moment konden ze geen van beiden nog een woord uitbrengen. Uiteindelijk sloeg vader met zijn vuist op tafel.
“Nee en nog eens nee!” riep hij uit. “Het moet gedaan zijn met dat gerotzooi en wel nu!”
“Ja,” zuchtte moeder. “Hoe denken jullie dat onze kerkgemeenschap zal reageren als zij horen van jullie zondig gedrag?”
“Ma,” pikte Wim daarop in, “ ze zullen precies hetzelfde reageren als wanneer wij die foto van jou in je netkousen zouden ophangen, achter in het kerkportaal.”
Het kostte hem een nieuwe vaderlijke tik tegen zijn achterhoofd.
“Een foto? Welke foto?” vroeg moeder.
“Die digitale foto, ma.” Hilke wist dat haar broer het ter plaatse verzonnen had, maar door hem bij te treden wou ze de loodzware druk die boven hun hoofd hing, helpen verminderen. “Met die nieuwe IPhone van hem kan Wim ook leuke foto’s maken. Eerlijk gezegd ma, je staat er mooi in close-up op hoor.”

Wim had de grootste moeite om het niet uit te proesten, maar vader Jan zag er de humor niet van in. Een foto van zijn Bets die hem in haar zwarte nylons tegemoet stootte, opgehangen voor de hele kerkgemeenschap, hij mocht er niet aan denken. Hij nam zich voor om bij de eerste de beste gelegenheid die mobiele telefoon van zijn zoon onklaar te maken. Hij kon het toestel van zijn zoon niet opeisen, want die had hem zelf bijeengespaard en betaald.
“En toch moet het gedaan zijn,” zei hij krachtig. “Vandaag gaan jullie mee wandelen in het binnenland.”
“Jan,” vroeg Bets, “zouden we volgende week wel meegaan op die driedaagse excursie?”
“Natuurlijk niet, het is jammer van het inschrijvingsgeld, maar onder deze omstandigheden zijn we wel verplicht om op die pubers te letten.
Wim en Hilke keken elkaar in de ogen en ze lazen bij elkaar precies hetzelfde. Wat een gemiste kans was dat! Drie dagen en drie nachten hadden zij het appartement voor hen alleen kunnen hebben. Wat jammer dat ze betrapt waren. Bovendien moesten ze vandaag mee gaan wandelen in plaats van lekker aan het strand te relaxen. Het leven kon verdraaid onrechtvaardig zijn.

De wandeling verliep behoorlijk in mineur. Zowel tijdens de rit met de gehuurde wagen als tijdens de eerste kilometers stappen, werd er geen woord gezegd. De ouders liepen voorop en de kinderen sjokten er mokkend achteraan. Na een kilometer of zes liep de uitgestippelde route langs een smal wandelpad bergopwaarts. Vanaf daar waren ze verplicht om achter elkaar te lopen. Bets ging voorop met Jan vlak achter haar aan, terwijl Wim en Hilke op ruime afstand volgden. Links en rechts van het pad belemmerde een strook struikgewas het uitzicht en dus had vader Jan geen ander natuurschoon om naar te kijken dan de wiebelende billen van zijn echtgenote, die verpakt in een strak zittende legging voor zijn ogen dansten. Het liet hem niet onberoerd. Zijn hormonenhuishouding lag trouwens al de hele dag overhoop door het geen er die ochtend in de kamer van hun kinderen was voorgevallen. Ook Bets was niet in haar gewone doen, maar voor haar kwam dat meer door de wetenschap dat ze tijdens het vrijen door hun kinderen waren bespied. Merkwaardig genoeg voelde zij zich op een bepaalde manier verantwoordelijk voor de ontloken passie tussen hun kinderen en het beeld van Wim die poedelnaakt boven op Hilke lag, leek wel op haar netvlies gebrand. Het maakte dat zij er ondanks de aanvaring met hun kinderen, er toch opgewonden bijliep.
Toen de weg een korte haakse bocht maakte, en zij even aan het oog van de kinderen onttrokken waren, zag Jan zijn kans schoon en plagerig kneep hij met beide handen in de billen van Bets.
“Laat dat!” De toon waarop ze het zei, maakte dat hij verder zijn handen thuis hield.

Tegen de middag kwamen ze bij een open plek aan. Vader stelde voor om daar te picknicken. Meer dan een onverschillig schouderophalen kreeg hij niet als antwoord. Een autodeken werd uitgerold en even later zat het viertal zwijgend te eten. Jan had er stilaan genoeg van. Zodra zijn vrouw haar laatste stukje brood naar binnen had, sprong hij recht. “Moeder,” zei hij, terwijl hij haar bij haar handen omhoog trok, “Jij en ik moeten dringend eens praten. Laat ons een rondje om die heuvel daar lopen.”
Bets had willen weigeren, maar één blik naar haar man volstond om te zien dat hij het echt meende en dus verzette zij zich toch maar niet. Met zijn arm strak om haar schouder liet zij zich door haar man meetronen en weldra waren ze uit het zicht van hun kinderen verdwenen.
“Eindelijk alleen,” zuchtte Hilke en ze gooide de rugzak met de resten van de picknick opzij.
“Ja eindelijk,” antwoordde Wim. “Als ik het goed inschat, dan zijn die twee wel een uurtje onderweg.” Verlangend strekte hij zijn armen naar zijn zusje uit. Hilke vleide zich in de sterke armen van haar broer en voor het eerst sinds zij die ochtend zo bruusk onderbroken werden, kregen ze de kans om elkaar te kussen.

Nauwelijks honderd meter daar vandaan hield Jan plots halt en draaide zich om. Bets had zijn manoeuvre niet zien aankomen en botste tegen haar man op. In één vlotte beweging had hij zijn armen om Bets heen geslagen en wild drukte hij zijn lippen op de hare. Zij vrouw was compleet verrast door zijn heftigheid. Voor ze besefte wat er met haar gebeurde stonden ze elkaar midden op dat wandelpaadje te tongzoenen dat het een lieve lust was. Allebei hadden ze het even nodig om hun opgewonden gevoel waar ze al de hele dag mee rondliepen een uitlaatklep te bieden en gretig kneedden hun grijpgrage handen elkanders lichaam, waar ze maar konden.
“Poeh,” hijgde Bets zodra ze naar adem moesten happen, “ik dacht dat jij wilde praten.”
“Lieve schat,” hijgde Jan terug, “begrijp je dan niet dat ik voor alles met je wil vrijen?”
“Foei Jan, toch niet in open lucht? Schaam je!”
“Waarom?”
“Omdat… omdat mensen van onze leeftijd dat niet meer doen. Het hoort gewoon niet,” zei Bets aarzelend. Die aarzeling kwam er omdat ze zelf tijdens het kussen die behoefte ook had gevoeld. Toch wilde ze er niet aan toegeven. “Stel je voor dat er iemand langs zou komen,” zei ze in plaats daarvan. “Ik mag er niet aan denken.”
“Maar schat,” probeerde haar man nog, “We hebben het laatste uur geen levende ziel meer gezien.”
“Liever niet, malle Jan,” probeerde zij er zich glimlachend vanaf te maken. “Straks in bed ben ik de jouwe, maar laat ons nu teruggaan. Het moet niet nog erger gaan worden met die kinderen van ons.”

Helaas voor de ouders, het werd wel erger. Dat zouden ze snel genoeg ontdekken.
Omdat haar man mokkend en in zichzelf gekeerd achter Bets aan sjokte had hij niets in de gaten. Jan was danig ontgoocheld omdat zijn vrouw hem zojuist had afgewezen en dat zat hem hoog. Toen ze in de bocht kwamen waarachter ze eerder hadden gepicknickt, bleef Bets plotseling staan. Jan had het niet in de gaten en botste tegen tegen zijn vrouw aan.
“Heb jij dat ook gehoord, Jan?” fluisterde Bets
“Wat moet ik gehoord hebben?” bromde hij.
“Stt! Luister dan! God nog aan toe, die twee zijn alweer bezig!”
Jan hield zijn mond en luisterde mee. Zijn vrouw had gelijk want ze konden Hilke duidelijk horen en wat ze zei loog er niet om.
“Oh Wim,” hoorden ze hun dochter met een piepstemmetje zeggen, “wat doe je dat toch heerlijk!”
“Jan, dit kan toch niet meer, we gaan erop af!”
“Wacht!” Jan hield haar tegen. “We moeten voorzichtig zijn. Stel dat het niet is wat wij denken, dan slaan we wel een modderfiguur tegenover onze kinderen. Kom mee, hierlangs.” Hij nam de hand van zijn echtgenote en trok haar mee in het struikgewas. Ze klauterden doorheen de lage beplanting verder naar boven en weldra bereikten ze de rand van de open plek. Wat ze toen zagen bezorgde allebei de ouders een schok. Van hun kinderen keken ze naar elkaar en daarna met een blik vol ongeloof opnieuw weer in de richting van hun kinderen.
“Zeg dat het niet waar is,” fluisterde Bets.

Het was echter maar al te waar. Naast elkaar neergeknield, zagen Jan en Bets van achter de laatste struik hoe hun kinderen allebei poedelnaakt waren. Waar ze mee bezig waren liet aan duidelijkheid niets te wensen over. Wim zat geknield en steunde met zijn billen op zijn onderbenen. Hilke zat boven op zijn dijen en had haar enkels achter de rug van haar broer in elkaar gehaakt. Met haar handen om zijn schouders leunde ze achterover en tegelijkertijd kromde zij haar rug en duwde haar bovenlichaam vooruit. Wim had zijn handen om Hilke’s heupen en om beurt zoog hij de kleine borstjes van zijn zus om de beurt tussen zijn lippen. Het leek Hilke te bevallen, want ze kreunde bijna onophoudelijk. Omdat Jan en Bets hen langs opzij waren genaderd, hadden ze een duidelijk zicht op wat hun kinderen deden. Man en vrouw waren de hele dag al behoorlijk opgeladen door de gebeurtenis van die ochtend en veel was er niet nodig om hun vlammetje te doen ontbranden. Zonder dat ze het van elkaar wisten raakten de ouders allebei behoorlijk opgewonden. Zelfs al waren ze er nog steeds van overtuigd, dat wat zich voor hun ogen afspeelde echt niet kon, toch bleven ze gefascineerd toekijken. Bets, als moeder, behield echter voldoende tegenwoordigheid van geest. Zij begreep dat ze moesten ingrijpen voor er ergere dingen zouden gebeuren.
“Jan, doe iets,” lispelde ze, zonder van hun kinderen weg te kijken.

Jan gehoorzaamde en deed iets, al was het niet datgene wat zijn echtgenote bedoelde.
In een wip zat hij achter zijn vrouw en knielde tussen haar benen. Nog voor Bets begreep waar haar man op aanstuurde zaten zijn handen onder haar loszittende bloes aan de sluiting van haar bh te friemelen. Verwonderd draaide zij haar hoofd in zijn richting.
“Niet doen, Jan,” protesteerde ze zwakjes. “Ik wil niet dat ze ons nog eens…”
Verder kwam Bets niet meer want Jan had zijn handen in haar cups geschoven en meteen rolden haar gespannen tepels tussen de geoefende vingers van haar man.
“Oh!” kreunde ze zacht. Het was slecht een fluistering, net als de ingetogen ‘oh!’ van haar dochter, precies op dat zelfde moment…