De Deal - 1

Vooraf: Dit is een verhaal dat over 'cuckolding' gaat. Het gaat over een gelukkig getrouwd stel dat door bepaalde omstandigheden in de greep komt van de bazige en geweteloze baas van de man van het stel. Het onderwerp van dit verhaal is daardoor gelijkaardig aan het onderwerp van "De Baas van Haar Man", maar de verhaallijn loopt een beetje anders. Het verhaal en alle personen die erin voorkomen zijn gebaseerd op pure fictie. In het echte leven is gedwongen seks immoreel en in strijd met de wet, en wordt dus niet door mij goedgekeurd. Dit verhaal is pure fantasie, en dat hoort het ook te blijven.

Onze advokaat zei dat het allemaal helemaal legaal was, en dat er niets tegen gedaan kon worden. De zorgverzekeraar waar ik voor werkte en waar ik dus ook zelf klant van was weigerde om de geneesmiddelen te betalen die het leven van mijn stiefzoon Sam zouden kunnen redden, gewoon omdat die geneesmiddelen volgens oficieel nog niet voldoende gestest en daardoor dus nog niet erkend waren. En met dat oordeel moesten mijn vrouw en ik het maar mee doen. Ik besefte zelf ook wel dat deze nieuwe medicijnen nog heel erg nieuw waren, en dat ze helemaal uit China moesten komen, en dat er nog niet veel tests mee waren uitgevoerd. En bovendien waren ze ook ontzettend duur. Een enkel pilletje zou ongeveer 600 euro kosten, en om effektief te zijn zou Sam er twee per dag moeten slikken, en die kosten zouden mijn vrouw en ik dus onmogelijk zelf kunnen dragen. Alle andere medicijnen die de dokters geprobeerd hadden werkten echter niet, en dit was dus onze allerlaatste hoop. Met deze nieuwe medicijnen zou mijn stiefzoon tenminste nog een kans krijgen op een normaal leven.

Ik had het hele probleem aan Alfred, het hoofd van mijn personeelsdienst, uitgelegd, maar die had alleen maar kunnen bevestigen wat ik inmiddels al een aantal malen te horen had gekregen. Ik werd woest van de gedachte dat Sam geen normaal leven zou kunnen leiden omdat Robert, de baas van de zorgverzekering waarvoor ik werkte, zijn medicijnen niet op de lijst van erkende geneesmiddelen wilde plaatsen.

Mijn vrouw Caroline was hier natuurlijk net zo overstuur van als ik. Ook al was Sam 'slechts' om een stiefzoon van me, en ook al was ik dus niet zijn 'echte' vader, in de 4 jaren dat ik met Caroline getrouwd was, was ik haar kinderen steeds meer als mijn eigen kinderen gaan beschouwen. Dit had ook wel iets te maken met het feit dat ikzelf onvruchtbaar ben, en dat ik dus nooit zelf kinderen zal kunnen krijgen.

Alfred leek veel begrip te hebben voor onze situatie, maar het zag er niet naar uit dat hij ons zou kunnen helpen. Daarbij kwam nog dat mijn direkte baas net promotie had gemaakt en nu bij een andere afdeling werkte, en dat zijn baas net met pensioen was gegaan. En dus zat er in de hierarchie van het bedrijf niemand meer tussen mij en Robert, de baas van de zorgverzekering, die mij zou kunnen steunen bij het aanvechten van deze volgens mij enorm onrechtvaardige situatie. Wanhopig en met een gevoel dat ik niets te verliezen had, vroeg ik Alfred of ik naar Robert's secretaresse mocht gaan om een afspraak te maken voor een persoonlijk gesprek met Robert, waarmee ik tot dan in al die jaren dat ik voor het bedijf had gewerkt eigenlijk nog maar weinig kontakt had gehad.

"Je kan met Robert gaan praten," had Alfred gezegd, " maar het is geen gemakkelijke man, en zoals ik hem ken zal hij niets voor je doen als hij er niet ook iets voor terugkrijgt."

En zodoende had ik enkele dagen later 's morgens een afspraak met Robert. Op de afgesproken tijd werd ik zijn kantoor binnengelaten, en ik was behoorlijk zenuwachtig. Robert was een redelijk kleine, slanke man die volgens mij een jaar of 60 moest zijn en die al heel wat van zijn korte grijze haren verloren had. Hij luisterde aandachtig naar mijn pleidooi over hoe mijn stiefzoon nooit een normaal leven zou kunnen leiden zonder die medicijnen. Ik probeerde hem duidelijk te maken hoe radeloos mijn vrouw en ik waren, en hoe die medicijnen echt onze allerlaatste hoop waren.

Hij zijn geen woord, en leek heel geinteresseerd, en dat gaf me hoop dat hij medelijden met ons zou krijgen en ons zou willen helpen. Hij onderbrak me geen enkele keer en liet me helemaal uitpraten. Op het einde van mijn betoog keek hij me eerst lange tijd stilzwijgend aan. Ik hoopte echt dat ik hem had kunnen overhalen om de medicijnen alsnog goed te keuren, en toen ik een klein glimlachje op zijn gezicht zag verschijnen dacht ik even dat het me gelukt was. Wat Robert zei had echter helemaal niets met het onderwerp van ons gesprek te maken.

"Je vrouw heet Caroline, geloof ik, niet?" vroeg hij met kalme stem.

"Ja," antwoordde ik stilletjes.

"Ik kan me haar herinneren. Van het kerstfeestje vorig jaar. Een grote vrouw. Lange benen. Bruine haren."

"Ja," antwoordde ik opnieuw. Caroline was inderdaad een lange vrouw, met lange benen.

"Een erg aantrekkelijke vrouw."

"Uhm... dank je."

"Ja, inderdaad, een HEEL erg aantrekkelijke vrouw. Dikke tieten. Stevige brede heupen. Je bent een gelukkige man."

Ik wist even niet hoe ik daar op moest reageren. Ik voelde me ongemakkelijk bij het kommentaar van Robert, en bij de gedachte dat hij tijdens het kerstfeestje naar mijn vrouw had staan gluren. Dat was inmiddels al bijna een jaar geleden, maar hij kon zich haar blijkbaar nog steeds goed herinneren. Toen herinnerde ik me plotseling dat hij zelfs met haar had gedanst. Ik was even naar het toilet was gegaan, en toen ik terugkwam waren ze op de dansvloer aan het dansen. In elke andere situatie zou ik het niet aanvaarden vinden dat iemand zo over mijn vrouw zou praten. Zelfs niet mijn baas. Maar ik besloot me in te houden. Ik had zijn toestemming voor de medicijnen nodig.

"Hmmmmm," zei Robert, terwijl hij naar het plafond keek, alsof hij zich haar weer voor de geest probeerde te halen. "Wat doet ze nu?"

"Ze werkt af en toe deeltijds, maar ze zit nu even zonder werk. Het zijn moeilijke tijden..."

Robert schudde zijn hoofd, en was blijkbaar een beetje geirriteerd. "Nee, dat bedoel ik niet. Wat doet ze nu, op dit moment? Is ze thuis?"

"Uhm, ja, ze zou nu thuis moeten zijn. De kinderen zijn naar school en ze heeft volgens mij geen speciale plannen voor vandaag."

Robert glimlachte. "Goed zo. Bel haar. Laten we samen gaan lunchen."

"Huh? Vandaag?"

"Ja. Jij en en ik en Caroline. Bel haar. Lunch, om half een. In 'Het Gouden Kalf'. Daar kunnen we dan verder praten."

Met deze woorden stuurde Robert me weg. Behoorlijk verward van de manier waarop het gesprek was verlopen, liep ik terug naar mijn kantoor en belde meteen naar Caroline. Ze was thuis, en ze was heel erg zenuwachtig en nieuwschierig om te horen hoe mijn gesprek met Robert was gegaan.

Ik besloot om maar meteen met de deur in huis te vallen. "Schatje, heb je tijdens de middagpauze tijd om te gaan lunchen?"

"Euh... ja. Hans, wat is er? Hoe is het gesprek verlopen? Wat is er gebeurd?"

"Niets. Robert, de baas, wil met ons gaan lunchen. Hij wil dat jij er ook bij bent."

"Met mij erbij? Waarom?"

"Dat weet ik niet."

"Jeetje, Hans, moet dat echt?Als ik heel eerlijk mag zijn doe ik dat liever niet. Ik vind Hans helemaal geen leuke man."

"Oh, waarom?"

Even was het stil aan de andere kant van de lijn. Ik hoorde dat ze zuchtte. Vervolgens antwoordde ze "Nou... vorig jaar tijdens het kerstfeestje... is hij niet zo netjes tegen me geweest."

Ik moest even slikken. "Wat is er dan gebeurd? Dat wist ik helemaal niet. Waarom heb je me dat niet verteld?"

"Ik... nou... ik schaamde me. En ik wilde je avond niet verpesten."

"Wat heeft hij dan gedaan?"

"Nou, toen je even weg was vroeg hij of ik met hem wilde dansen, en toen we aan het dansen waren probeerde hij de hele tijd aan me te zitten... en toen vroeg hij ook nog of ik met hem mee wilde gaan, naar zijn hotelkamer."

"Wat?!"Had ik dat goed begrepen? Had Robert echt geprobeerd mijn vrouw te versieren? En dan ook nog tijdens het kerstfeestje? Terwijl ik even weg was? "De smeerlap! Hoe durft hij?! Wat heb je gezegd?"

"Hans, ik... ik was verbijsterd... ik wist niet wat ik moest zeggen... ik heb helemaal niets gezegd."

"Dus zijn jullie toen gestopt met dansen, en dat was het? Is het misschien mogelijk dat je hem gewoon verkeerd begrepen hebt?"

"Nou... nee hoor... omdat... nou... zoals ik al zei heeft hij de hele tijd geprobeerd om aan me te zitten."

"Hoe bedoel je dat?"

"Nou... hij heeft me betast..."

Ik durfde het woord 'betasten' niet te herhalen, bang dat enkele collega's die in mijn buurt stonden het misschien zouden kunnen horen. "Hoe dan? Waar? Wat heeft hij gedaan?"

"Hij heeft mijn borst aangeraakt. Terwijl we aan het dansen waren heeft hij een van mijn borsten vastgepakt."

Ik werd hier even helemaal stil van. Jeetje, dit wist ik helemaal niet! Waarom had ze me daar niets van verteld? En wat was Robert een bastaard! Hoe had hij mijn vrouw zo durven lastigvallen?! Ik wilde erop doorgaan. Ik wilde er echt het fijne van weten. En liefst meteen. Maar dat moest nu even wachten, want er waren andere dingen die nu even belangrijker waren. Sam. De medicijnen. De goedkeuring van Robert.

Na een lang durende stilte ging ik terug naar het onderwerp waarvoor ik eigenlijk had gebeld. "Nou... uhm... Robert wil alleen maar met ons lunchen. We hebben zijn goedkeuring voor de medicijnen nodig, Caroline. Voor Sam."

Ik hoorde Caroline weer diep zuchten. Het bleef enkele seconden lang stil, maar toen zei ze "ja, dat besef ik. Ik zal komen."

"Kom je tegen half een naar 'Het Gouden Kalf'?"

Om kwart na twaalf ontmoette ik Robert op zijn kantoor, en samen reden we in zijn dure Mercedes naar het restaurant. Caroline stond in de ontvangsthal al op ons te wachten.

Ik kon wel begrijpen waarom Robert zich tot mijn vrouw aangetrokken voelde. Caroline was geen echte schoonheid, want daarvoor had ze een gezicht dat te weinig opviel en stonden haar ogen iets te ver uit elkaar. Ze had echter heel mooie lange bruine haren, en ze wist hoe ze met weinig makeup haar gezicht kon laten stralen. Maar meer nog dan dat was het vooral haar lichaam dat vaak de aandacht van andere mannen trok. Ondanks het feit dat ze al 37 jaar oud was, en dat ze al twee kinderen gekregen had, zag ze er nog erg goed uit. Ze was echter met haar 1 meter 85 een lange vrouw. En ook haar borsten vielen erg op, want ze had een goed gevulde cup G.

Zelf was ze helemaal niet zo blij met het feit dat ze zo lang was, maar het waren vooral haar borsten die altijd al een bron van schaamte en frustratie en onzekerheid voor haar waren geweest. Ikzelf had ze altijd geweldig gevonden, en ik was zeker niet de enige, maar voor mijn vrouw vormden ze een gevoelig punt waar ze toch echt wel problemen mee had. En dat merkte ik aan heel veel dingen. Zo kleedde ze zich vrijwel altijd in kleren die nogal los zaten, om te vermijden dat haar borsten teveel beklemtoond zouden worden. En tijdens seks mocht ik wel aan haar borsten komen, maar alleen als we het met de lichten uit deden. En zelfs dan schaamde ze zich nog voor haar borsten. Ze had het met mij ook al enkele keren gehad over het verkleinen van haar borsten, maar ze was toch ook wel bang om zo'n ingreep te ondergaan, omdat ze verhalen had gehoord over vrouwen waarbij het eindresultaat heel erg lelijk was.

Caroline had zich niet speciaal gekleed of opgemaakt, en had gewoon een jeansbroek en een losse trui aan. De jeans zat echter wel redelijk strak, en ook al zat de trui veel minder strak, toch vielen haar borsten er toch nog steeds erg in op. Ze glimlachte toen ze ons zag, maar ik zag dat het geen gemeende glimlach was, en dat ze net als ik heel erg nerveus was.

Robert was de eerste die iets zei. "Hallo Caroline, wat leuk om je weer te zien." Hij sloeg zijn armen om haar heen, trok haar tegen zich aan en kuste haar op de wang. Caroline schrok hiervan en probeerde hem van zich weg te duwen, maar daar was Robert niet van onder de indruk. Hij lachte en zei "kom maar mee, ik weet een gezellig tafeltje".

Robert leidde ons naar een zithoek met zitbanken die in een U-vorm rond een tafeltje stonden. Caroline gleed als eerst over de banken naar het midden van de "U". Ik ging links naast haar zitten, en Robert ging aan de andere kant naast haar zitten. We bestelden wat te eten, en even later begon Robert te praten.

"Ik wilde zien of Caroline nog altijd zo mooi is als ik me haar herinner van het laatste kerstfeestje. En het is erg fijn om te zien dat ze zelfs nog mooier is." Hij glimlachte naar Caroline, en sloeg zijn linkerarm om haar schouder. Ik zag dat Caroline daar net als ik allesbehalve blij mee was, en dat ze zich heel erg ongemakkelijk voelde, maar ze trok zich niet van hem weg, omdat ze wist wat er op het spel stond. Ikzelf durfde ook niets te zeggen en probeerde Robert's vrijpostige gedrag te negeren. "Dus jullie willen dat ik meerdere tienduizenden euros van ons bedrijf uitgeef, en daarbij onze bedrijfsregels opzij schuif, omdat jullie ervan overtuigd zijn dat een of andere exotisch, nog niet volledige getest poedertje jullie zoon zou kunnen helpen?"

De afkeurende manier waarop hij dit zei vond ik allesbehalve leuk. Als reaktie hierop begon ik daarom opnieuw uit te leggen waarom dat medicijn onze laatste hoop was, in ongeveer dezelfde woorden die ik eerder die dag in Robert's kantoor had gebruikt. Opnieuw luisterde Robert aandachtig naar wat ik te vertellen had.

Ons eten werd gebracht, en terwijl ik verder ging met mijn uitleg begonnen we te eten, waarbij Robert gelukkig zijn arm van Caroline's schouder haalde. Hij zat echter nog steeds heel erg dicht tegen haar aan, en terwijl hij zijn rechterhand gebruikte om te eten, zag ik op gegeven moment zijn linkerhand onder de tafel verdwijnen. Even later zag ik hoe Caroline's ogen plots heel erg groot werden en ze me gealarmeerd aankeek. Ik kon niet zien waar Robert's hand was, maar ik vermoedde dat hij hem op Caroline's bovenbeen gelegd had. Caroline durfde zich niet te verroeren. Ikzelf stopte wel even met mijn betoog, en twijfelde of ik er iets van moest zeggen, maar toen Robert met zijn hoofd naar me knikte ging ik verder met mijn uitleg.

Toen ik klaar was deed Robert precies hetzelfde als wat hij die ochtend had gedaan. In plaats van te reageren op wat ik net had verteld begon hij over iets heel anders. Hij begon te kletsen over wat voor moelijke tijden het zijn, en over hoe moelijk het is voor iemand in zijn positie en met zijn verantwoordelijkheden om goede beslissingen te nemen. Caroline en ik deden alsof we het allemaal heel interessant vonden, en terwijl we verder aten wachtten we geduldig af totdat hij eindelijk terug zou komen op het onderwerp van de medicijnen voor Sam. Tijdens zijn monoloog legde Robert echter zijn arm opnieuw over Caroline's schouder, en hij begon haar lange bruine haren te strelen.

"Ik ben een zakenman. Een succesvolle zakenman. Maar ik ben ook een genadeloze zakenman. Anders was ik nooit geraakt tot waar ik nu ben. Ik geef niet zomaar een hoop geld weg. Ook al is het geld dat niet van mij is maar van mijn bedrijf. En ook al is het voor een goed doel. Niets in deze wereld is gratis. En als ik jullie help dan zal ik er wel iets voor terug willen." Robert's arm gleed nu verder door en iets naar beneden over haar rug, en hij probeerde zijn linkerhand onder haar linkeroksel te murwen, waarna hij haar linkerborst probeerde aan te raken. Hij kon er niet helemaal bij, maar wel zo ver dat Caroline duidelijk zijn hand kon voelen tegen de zijkant van haar beha en haar trui. En omdat ik links van haar zat kon ik het ook allemaal heel duidelijk zien. En het leek wel alsof Robert dat juiste wilde?

Caroline keek me nog steeds met grote ogen aan, alsof ze van me verwachtte dat ik iets zou doen. Ik wist echter niet wat ik moest doen! Liefst van al zou ik Robert een klap geven, maar dan zou hij ons nooit helpen. En blijkbaar genoot hij van de macht die hij over ons had, want hij keek me recht in mijn ogen en had een gemene grijns op zijn gezicht, alsof hij me wilde uitdagen. Het bleef even stil, en toen ging hij verder."

"Ik heb een zakelijk voorstel voor jullie. Zeg maar wat jullie ervan vinden. Ik zorg dat jullie zoon een kans op een normaal leven krijgt. En als tegenprestatie krijg ik Caroline. Voor een week. Of misschien wel twee weken? Totdat jullie formeel de toestemming gekregen hebben om de medicijnen aan te schaffen."

Weer bleef het een tijdje stil. Caroline en ik keken mekaar aan. Caroline zei geen woord. Uiteindelijke zei ik "Je zegt dat je Caroline 'krijgt'. Wat bedoel je daar eigenlijk mee?"

"Nou, ik bedoel dat ik haar zo lang tot mijn beschikking heb," antwoordde Robert. Hij hief zijn linkerhand omhoog, en hief daardoor ook Caroline's linkerborst een klein beetje omhoog. "Caroline is een verdomd sexy vrouw, Hans, en ik wil haar zeker niet van je afpakken. Ik wil haar alleen een tijdje 'lenen'. Dat is het leven van je zoon toch wel waard, denk ik, of niet?"

Caroline's mond viel open. Net als ik kon ze haar eigen oren niet geloven, en ze wist ook niet wat ze moest zeggen.

"Dat is mijn voorstel. Mijn enige voorstel. Neem het or laat het. Ik ga nu naar de WC, dan kunnen jullie het even met elkaar bespreken."

Toen Robert weg was zei ik meteen "ik ga die smeerlap zodadelijk een klap verkopen!"

"Oh god, ik kan het niet geloven. Wat een klootzak!" zei Caroline terwijl ze het zweet van haar voorhoofd wreef. "Ik krijg zo de kriebels van die vent. Wat een vreselijke man! Maar wat moeten we anders?"

"Er moet een andere manier zijn, lieverd," zei ik.

"Nee, Hans, er IS geen andere manier! En dat weet jij ook. We hebben alles al geprobeerd! We hebben het geld niet om zelf die medicijnen te betalen." zei ze wanhopig en met tranen in haar ogen.

"Lieverd, er MOET gewoon een andere manier zijn!" Ik wist dat mijn vrouw gelijk had, en dat er waarschijnlijk helemaal geen andere manier was om aan de medicijnen voor Sam te geraken, maar ik wilde het gewoonweg niet toegeven. En ik wilde ook niet toegeven aan die klootzak van een baas van me.

Al snel kwam Robert terug naar onze tafel en ging weer naast Caroline zitten. Ik wilde iets zeggen, maar voordat ik daar de kans toe had zei hij "Tijd om af te rekenen. Hans, ik denk dat ik mijn beurs in de auto tussen de voorste zetels heb laten liggen. Zou jij hem even kunnen gaan halen?" Hij wierp de sleutels van zijn auto naar me toe. Ik twijfelde even, zuchtte, en stond toen stilletjes op en liep naar de parkeerplaats. Ik dacht dat het me goed zou doen om even een luchtje te scheppen, en om even na te kunnen denken.

Ik vond de beurs, maar ik voelde me niet zo prettig bij de gedachte dat ik mijn vrouw achterliet bij een gewetenloze man als Robert. Ik bleef dus niet langer weg dan nodig, en keerde meteen terug naar het restaurant. Toen ik het restaurant weer binnenging, stopte ik even bij de ingang, van waar ik ons tafeltje kon zien.

Ik kon mijn eigen ogen niet geloven, en dacht dat ik door de grond zou zakken. Ik wist ook helemaal niet wat ik moest doen toen ik zag dat Robert zijn armen rond mijn vrouw geslagen had, en dat hij haar aan het kussen was. En het was niet zomaar een vriendschappelijke kus. Ik kon duidelijk zien hoe Robert zijn tong in Caroline's mond stopte, en dat hij haar dwong om zijn tongkus te beantwoorden. Daar kwam ook nog bij dat hij met zijn rechterhand onder haar trui zat en haar linkerborst zat te kneden. Caroline kon maar moeilijk stil blijven zitten, en ik merkte dat ook twee obers van op een afstandje toe stonden te kijken hoe deze vieze oude man mijn vrouw in het openbaar aan het betasten was.

Ik zat op een rollercoaster van emoties. Ik was woest, ik voelde me overdonderd, ik voelde me verraden, ik voelde me radeloos... maar tegelijkertijd voelde ik vreemd genoeg ook een tinteling in mijn kruis bij het zien van hoe een andere man mijn vrouw aan het kussen en betasten was. Dat gevoel had ik vandaag al enkele keren eerder gehad, telkens als ik dacht aan hoe Robert haar had bepoteld tijdens het kerstfeestje, en toen Robert het over haar rondingen had gehad, en toen Robert recht voor mijn ogen zijn arm om haar heen had geslagen.

Ik probeerde die gevoelens van me af te zetten en liep naar de tafel. Toen Caroline me zag duwde ze Robert snel weg en trok ze met een vuurrood hoofd zijn hand onder haar trui uit. Ze keek me beschaamd aan ne met een blik alsof ze geen keuze had gehad.

Robert moest lachen en zei "ik denk dat we tot een akkoord gekomen zijn, Hans. Kom, we gaan terug naar het kantoor."

Robert betaalde de rekening, en we verlieten samen het restaurant. "Hans," zei hij toen we buiten stonden, "neem jij de auto van Caroline. Dan kan zij met mij meerijden." Met die woorden nam hij Caroline mee naar zijn auto, opende de deur voor haar, en toen ze instapte gaf hij een geile tik op haar billen.

Op de terugweg naar het kantoor volgde ik hen op korte afstand, want ik was bang dat Robert misschien zou proberen om me af te schudden en met mijn vrouw ergens anders naartoe te rijden. Robert nam inderdaad niet de kortste weg naar het kantoor, maar hij reed maar langzaam en was dus gemakkelijk te volgen. Ik kon niet zien wat hij met zijn handen aan het doen was, maar ik zag wel dat Caroline heel dicht tegen hem aan zat. En toen ze stilstonden voor een verkeerslicht zag ik hoe Robert naar haar toe leunde en haar weer begon te zoenen.

Toen we bij het kantoor aankwamen, parkeerde ik Caroline's auto en liep meteen naar de gereserveerde parkeerplaats van Robert. Ik keek door het zijraampje naar binnen en zag nog net hoe Caroline haar jeansbroek dichtknoopte, terwijl Robert op zijn gemak zijn gulp dichtmaakte. Had hij mijn vrouw gedwongen om zijn pik in zijn broek aan te raken? En had hij met zijn hand in haar broek gezeten? Mijn pik begon ongewild te steigeren bij de gedachte.

"Kom allebei mee naar boven, naar mijn kantoor," beveelde Robert, waarna we hem sprakeloos en overrompeld volgden. We kwamen verschillende mensen tegen, maar we spraken met niemand. In Robert's kantoor aangekomen, sloot hij meteen de deur achter ons.

"Ga zitten, Hans," beveelde hij, waarna ik ging zitten op de plaats die hij had aangewezen, in een stoel aan de andere kant van zijn werktafel. Robert nam Caroline bij de hand en zei "sorry, maar ik heb binnen een half uurtje een vergadering, en dus heb ik niet veel tijd. Ik vind het echter belangrijk om eerst even ons akkoord te bezegelen."

Hij trok Caroline naar zicht toe, en begon haar weer te zoenen. Ze verzette zich eerst heel even, maar even later stak ze zonder daartoe bevolen te zijn haar tong uit. "Goed zo, Caroline, je leert snel." Met deze woorden liet hij zijn tong over die van Caroline glijden, waarna ze hevig en met open monden begonnen te tongen.

Ik ging door een hel, en hoopte dat dit alles niet meer dan een slechte droom was. Hoe had dit alles kunnen gebeuren? Hoe kon Caroline dit alles zomaar toelaten? Hoe kon ik dit alles zomaar toelaten? De vrouw waarmee Robert zo ongegeneerd stond te zoenen was mijn echtgenote, verdomme! "We doen dit voor Sam, we doen dit voor Sam," bleef ik onophoudelijk in mezelf herhalen. Ik moest mezelf heel erg inhouden om te tolereren dat deze man die dingen met mijn eigen vrouw deed. Maar we hadden geen andere keuze. Telkens als ik de neiging kreeg om op te staan en hem weg te duwen, herhaalde ik in mezelf "voor Sam."

Robert's rechterhand gleed van Caroline's middel omhoog. Hij pakte haar linkerbost vast, over haar trui. Zachtjes kneep hij in haar grote borst, die veel groter was dan zijn hand. Ik zag hoe Caroline's ogen groot werden, en ze kronkelde een beetje, maar ze zei geen woord, en het was duidelijk dat ze niet naar mij durfde te kijken. Ik ging er van uit dat ze dezelfde woorden aan het herhalen was als ik. "Ik doe dit voor Sam."

Robert liet zijn linkerhand van haar middel naar beneden glijden, naar haar rechterbil, en hij masseerde deze door haar jeansbroek. Zijn linkerhand liet even haar borst los om met beide handen haar kont te kunnen kneden, waarbij hij zijn kruis stevig tegen het hare aandrukte. Vervolgens gingen zijn beide handen terug naar haar borsten, die hij gretig door de trui begon te kneden. "Wow, wat een heerlijke dikke tieten," hoorde ik hem mompelen, en ik wist dat hij het daarmee voor Caroline, die het zo al moeilijk had met deze hele situatie, nog moeilijker maakte, omdat ze zich sowieso al zo erg voor haar borsten schaamde. Even later greep hij met beide handen de zoom van haar trui vast en trok deze in een ruk naar boven, waardoor de grote, goed gevulde cups van haar witte beha tevoorschijn kwamen. Hij trok haar trui niet helemaal uit maar liet hem boven haar borsten samengerold zitten.

Meteen daarna greep hij de onderkant van de cups vast, en trok deze ook brutaal omhoog. Caroline's zware witte borsten vielen daardoor uit de cups en bengelden nu vrij heen en weer. Robert kreunde en zei "oh god ja, geweldig, je hebt echt dikke uiers," waarna hij ze allebei met beide handen weer gretig begon te kneden. Hij leunde voorover en likte de donkere brede tepelhoven, en zoog op haar dikke tepels. Ik zag hoe haar tepels al snel lang en stijf werden van de manier waarop Robert eraan likte, erop zoog en er zachtjes in beet. "Wat een heerlijke tieten heeft die vrouw van je, Hans."

Even later gingen Robert's handen naar beneden en openden haar jeansbroek, waarna haar witte slipje tevoorschijn kwam. Ruw trok hij zowel haar broek als het slipje naar beneden tot ze rond haar knieen hingen. Caroline's dikke bruine schaamhaar was nu helemaal open en bloot.

Toen mijn vrouw zo halfnaakt in het kantoor van mijn baas stond, merkte ik dat de blinden voor de ramen nog allemaal open waren, en dat die ramen uitkeken op andere gebouwen die redelijk dicht in de buurt stonden. Als iemand door een van de ramen van die andere gebouwen zou kijken dan zou hij zo de naakte borsten, kont en kut van mijn vrouw kunnen zien. Gelukkig kon ik niet meteen zien dat iemand uit de ramen van de andere gebouwen naar buiten aan het kijken was, maar ik was me wel heel erg bewust van de keiharde erektie in mijn broek bij het zien van de manier waarop mijn vrouw werd tentoongesteld en vernederd.

Caroline bleef stokstijf staan terwijl Robert zijn broek opendeed, en hem samen met zijn onderbroek tot op zijn enkels liet vallen. Zijn pik was lang, maar hing nog wat naar beneden. "Streel me, Caroline," zei hij, waarna hij naar mij keek en eraan toevoegde "ze heeft me met haar handen op de weg hier naartoe een stevige erektie gegeven met haar handen, maar die is inmiddels jammer genoeg weer wat slapper geworden."

Caroline aarzelde even, maar even later name ze met haar trillende rechterhand voorzichtig zijn pik vast en begon deze te strelen. Robert liet op zijn beurt zijn hand naar haar kruis gaan en begon over haar kutje te wrijven. In minder dan een minuut stak Robert's kloppende pik stokstijf naar voor.

Robert liet zijn middelvinger nu in Caroline's kutje glijden. Snel trok hij hem er weer uit en riep luid "ik had wat glijmiddel in mijn bureau, gewoon voor het geval dat, maar ik merk dat ik het niet nodig zal hebben. Kijk hoe nat ze is!" Hij stak zijn middelvinger op naar mij, en ik kon zien dat zijn vinger glimde van natheid in het felle licht van de TL lampen.

Robert stopte zijn vinger opnieuw in Caroline's kutje, en begon haar snel te vingeren. Caroline streelde ondertussen zijn pik, met half open ogen en met een verdrietige, verslagen blik op haar gezicht. Robert daarentegen grijnsde zelfvoldaan en leek te genieten van deze hele situatie.

"Oke Caroline," zei Robert na een tijdje, "we hebben jammer genoeg echt niet veel tijd. Draai je om." Mijn vrouw liet zijn pik los, en Robert liet zijn vinger uit haar kutje glijden. Ze bleef even besluiteloos staan, totdat Robert met zijn vingers een draaiende beweging maakte, waarmee hij aangaf dat hij wilde dat ze zich om zou draaien. Ze deed wat hij wilde, waardoor ze met haar gezicht naar mij gericht stond. Ze durfde me nog steeds niet aan te kijken, en ik zag aan haar gezicht dat zo op het punt stond te gaan huilen.

"Handen op mijn werktafel," zei Robert op bevelende toon. Een beetje aarzelend leunde Caroline voorover en plaatste haar beide handen op Robert's eikehouten werktafel. Toen ze zo voorovergeleund stond keek ze me heel even aan, maar ze keek meteen weer weg. Daar was ik wel blij om, want anders had ik niet de moed gehad om naar haar te kijken. En naar de manier waarop haar volle borsten onder haar naar beneden hingen. En naar de manier waarop haar onderrug en haar kont door het feit dat ze zo lang was zo ver naar boven staken. Haar kont was wat dikker en voller dan voordat ze kinderen kreeg, en ik wist dat ze vond dat haar kont te dik was, maar ik wist dat haar billen er voor Robert heel erg uitnodigend uit moesten zien. Ze zag er bang uit, en ongelukkig, en verslagen, maar vreemd genoeg vond ik haar op deze manier tegelijkertijd ook zo sexy en opwindend.

Het was duidelijk dat Caroline zich schaamde. Ze schaamde zich zo erg dat ze me niet durfde aan te kijken. Maar zoals ik al zei was ik daar blij om, want ik wilde zelf ook door de grond zakken van schaamte. Schaamte, omdat ik me zo machteloos voelde. Schaamte, omdat ik wist dat het mijn plicht was om haar uit deze vreselijke situatie te redden, en omdat ik het gewoonweg niet kon. Schaamte, omdat ik moest toekijken hoe deze oudere, brutale machtswellusteling op het punt stond zijn pik in het kutje van mijn vrouw te stoppen. Schaamte, omdat ik me ondanks de woede en de schaamte en de machteloosheid die ik voelde, ook zo enorm opgewonden was van deze hele situatie!

Robert ging achter haar staan, en doordat zijn werktafel en Caroline tussen ons in stonden kon ik niet zien wat er achter haar gebeurde, maar het was duidelijk dat hij meteen zijn pik langs achter bij haar naar binnen begon te werken. In het kutje van mijn vrouw. Het kutje dat eigenlijk alleen aan mij toebehoorde. Door het feit dat hij behoorlijk wat kleiner was dan Caroline, ging dit redelijk gemakkelijk. Hij hoefde maar gewoon rechtop te blijven staan, en naar voor te leunen, en zijn dikke pik in het kutje van mijn vrouw te laten glijden.

"Ohhhh ja," kreunde Robert, die duidelijk genoot van hoe haar warme kutje rond zijn pik aanvoelde.

Caroline kreunde heel even maar bleef verder stil. Ze liet haar hoofd naar beneden hangen, waardoor haar gezicht achter haar lange bruine haren verborgen bleef. Robert begon tegen haar aan te rijden, eerst langzaam, maar al snel versnelde hij tot een stevig tempo. Ik keek naar Caroline's tieten die naar beneden hingen terwijl ze over de werktafel geleund stond. Robert merkte ze ook op, greep ernaar en begon ermee te spelen terwijl hij haar neukte. Bij elke stoot van Robert's heupen ging er een schok door Caroline's bovenlijf en zware borsten.

Al gauw begon Robert nog harder en sneller op haar in te beuken, en wat ik zag deed me denken aan het beeld van twee parende honden. Caroline's bovenlichaam schokte nu sneller en bij elke stoot hoorde ik nu ook luide kletsende geluiden. Robert liet Caroline's borsten los en pakte met beide handen haar heupen beet, waardoor haar borsten weer naar beneden hingen en wild heen en weer slingerden.

Robert's ademhaling ging steeds sneller en werd steeds zwaarder, maar ook Caroline begon steeds luider te hijgen, en af en toe hoorde ik zelfs een ongecontroleerde "ugghhh" uit haar mond komen.

"We doen dit voor Sam. We doen dit voor Sam." Deze woorden bleef ik steeds weer voor mezelf herhalen. Ik vond het vreselijk om naar het schouwspel te kijken dat zich voor mijn neus afspeelde. Maar ik kon niet wegkijken. Mijn ogen zagen alle details van hoe Robert mijn vrouw aan het neuken was, en alle details van hoe mijn vrouw daarop reageerde. En het ergste was dat ik er een enorme stijve paal van had gekregen. Hoe was dit mogelijk!? Wat voor een pervert was ik?!

Robert leunde wat naar achter en sloeg zijn hoofd achterover, en hij had nog steeds die gehate zelfvoldane grijns op zijn gezicht. Af en toe keek hij naar mij, maar voor de rest had hij eigenlijk alleen maar oog voor Caroline en haar kronkelende lijf. Ze kreeg van hem ook regelmatig een ferme tik op haar billen.

Caroline's gehijg werd nog luider. Ik wilde dat ze ermee zou ophouden, want ik wilde niet dat iemand buiten het kantoor zou horen wat hier binnen aan het gebeuren was. Maar Caroline begon nu ook ritmisch te kreunen. "Hhgh, hugh hugh." Was ze opgewonden? Het leek er niet op dat ze pijn had.

Ik was inmiddels zonder het te willen zo opgewonden dat ik op het punt stond om in mijn broek klaar te komen, en ik bregreep dus ook niet hoe Robert erin slaagde om zich zo goed in te houden. Hij bleef haar echter stevig verderneuken, ook toen Caroline's hele lichaam begon te trillen en ze geluiden begon te maken die ze zelfs tijdens seks met mij nog nooit gemaakt had. Caroline was normaal gezien altijd heel stil tijdens seks. Tot nu. "HHHHG hunnngggg!"

Uiteindelijk liet ze een erg luide kreun horen, en begon haar hele lichaam te kronkelen, waarbij ze ook met haar kont draaide. Ik kon haar gezicht niet zien want dat was nog steeds verborgen achter haar haren, maar het was overduidelijk dat ze een orgasme kreeg. Een JOEKEL van een orgasme. En ik was ervan overtuigd dat ze het niet aan het faken was. Dit was echt! Oh god, hoe kon zit? Hoe was dit mogelijk? Hoe kon het dat deze man erin slaagde om haar op deze mnaier te laten klaarkomen? Hoe durfde ze toe te laten dat deze vreselijke man haar een orgasme gaf? En waarom werd ik er zo opgewonden van?

Terwijl ze klaarkwam keek Robert naar met een triomfantelijke blik in zijn ogen en een vernederende grijns op zijn gezicht. Zijn grijns veranderde even later echter snel in een grimas van pure lust. Hij sloot zijn ogen, en hij begon haar nog sneller en harder te neuken, en even later begon ook hij te grommen en te kreunen, en wist ik dat hij zijn zaad in haar kutje aan het pompen was. Wederom dacht ik dat ik door de grond zou zakken van schaamte en vernedering.

Robert stootte nog enkele keren hard op haar in, en stopte dan met bewegen. Hij hield haar kont nog een tijdje stevig tegen zich aan gedrukt en hij hield zijn pik diep in haar terwijl ze allebei weer een beetje bij zinnen kwamen na hun hevig orgasme. Uiteindelijk viel Caroline voorover op haar ellebogen. Hij liet zijn pik uit haar kutje glijden, legde hem op haar onderrug, en wreef het zaad dat op zijn pik zat over haar huid.

Caroline liet zich nu helemaal op de werktafel vallen en begon te huilen. Robert trok heel rustig zijn slip en broek op en zei "Hans, je vrouw is heerlijk om te neuken. Je bent echt een gelukkige man. Ik ben blij dat we tot een akkoord gekomen zijn. En ik vind dit een heel goed begin!"

"Een goed begin?" vroeg ik verbaasd.

"Natuurlijk," antwoordde Robert. "Je dacht toch niet dat dit al het einde is? Het zal zeker wel enkele weken duren voordat ik mijn collega's kan overtuigen om toestemming te geven voor de medicijnen voor jullie zoon. Je hoeft je echter geen zorgen te maken, alles zal goed verlopen. Maar nu heb ik eerst een vergadering waar ik naartoe moet. Caroline, ga jij maar naar huis. En Hans, jij hebt vast ook nog werk te doen."

Na het horen van deze woorden stond Caroline weer recht, en mijn baas en ik keken toe hoe ze haar witte slipje en haar jeansbroek omhoog trok, de cups van haar witte beha weer naar beneden over haar borsten trok, en ze de trui eveneens over haar beha naar beneden trok. Ze veegde de tranen van haar gezicht. Robert opende de deur voor ons, waarna ik naar mijn kantoor ging, en Caroline naar haar auto ging.

Tot zover dit eerste deel. Als er genoeg interesse is voor een vervolg dan hoor ik dat graag... En als dat er komt dan kan ik nu al zeggen dat het waarschijnlijk een stuk "heviger" zal zijn dan dit eerste deel...