Na voor de derde keer te zijn opgepakt wegens Schennis van de Eerbaarheid, art 239 wetboek v. strafrecht, was Anton Heesch door de rechter veroordeeld tot een gevangenisstraf van 3 maanden, plus verplichte opname en behandeling in een Psychiatrische Instelling voor Zedendelinquenten. Via zijn advocaat bood dhr. Heesch zijn oprechte excuses aan voor het feit dat hij opnieuw de samenleving tot last is. Hij verzocht de rechtbank er mee in te stemmen dat hij zich, in plaats van een gevangenisstraf met aansluitend verplichte opname te ondergaan, zich zou laten castreren. Aangezien eerdere psychische behandeling totaal geen effect hadden gehad en hij nu al wist dat hij het vroeger of later gewoon weer zou doen, omdat hij nu eenmaal geen weerstand kon bieden tegen de drang om te exhibitioneren. Het was dhr. Heesch zijn uitdrukkelijke wens om het vonnis te wijzigen en tot vrijwillige castratie te worden veroordeeld, omdat het een bewezen en doeltreffende methode is om te voorkomen dat zedendelinquenten opnieuw in de fout gaan. De rechter begreep wat dhr. Heesch bedoelde maar zei dat de wet het sinds 1970 niet meer toestond om mensen te castreren en hij daarom ook niet verder op zijn verzoek kon ingaan. Dus deze keer ging Anton in het gevang. Geen taakstraf deze keer maar echt in 't hok en daarna verplichte ziekenhuisopname...

Na twee maanden zat het zitten er voor Anton alweer op. Bij zijn ontslag uit de gevangenis kreeg hij te horen dat hij zich binnen 48 uur bij de Psychiatrische Instelling moest melden. Niet om, zoals Anton eigenlijk al jaren wenst, gecastreerd te worden, maar om slap te kletsen met psychiaters en dergelijke. Zou hij dat niet doen dan gold hij als een voortvluchtige misdadiger. Na het ontslag uit de gevangenis stapte Anton direct op de trein om zich nog dezelfde dag te melden bij de instelling. Hij kreeg een eigen kamertje met tv. Overdag had Anton 's ochtends een sessie met een psychiater en in de middag ook nog een sessie. De sessies duurden ongeveer anderhalf uur en gingen over z'n jeugd, familiesamenstelling en de relatie met zijn ouders, zus en broer. Hoe het vroeger op school ging en of hij in zijn jeugd bij een sportvereniging zat. Of hij in z'n jeugd veel werd gepest enz. De rest van de dag bracht hij door in de recreatieruimte en de computerruimte. Nu had Anton de eerste dag al via internet een aantal oproepjes geplaatst waarin hij, bij wijze van, gewoon schreeuwde om hulp. Maar Anton kreeg helemaal geen reactie op zijn oproepjes. Waarschijnlijk omdat hij in zijn oproepjes eerlijk bekende waarom hij gecastreerd wilde worden en dat hij in de Instelling voor Zedendelinquenten op een gesloten afdeling zat opgesloten.

Na ongeveer een maandje werd Anton tijdens een middagsessie door zijn psychiater meegedeeld dat iedereen zeer tevreden was over zijn voortgang. Er werd hem ook gevraag wat hij er tot dan van vond. Of hij het gevoel had dat hij er baat bij zou hebben in de toekomst. En toen antwoordde Anton, en dat was misschien niet zo slim van hem, dat hij het liefst tijdens de sessies naakt zou zijn. Hij vroeg of het hem in het vervolg zou worden toegestaan om te masturberen en aan het eind van de sessies onder toezicht klaar te mogen komen. De psychiater was stil en keek Anton langdurig aan. Nu was Anton's psychiater een jonge vrouw die er ook nog eens heel aantrekkelijk uitzag. En uiteindelijk zei ze "Anton, ik ben bang dat jij hier nog een hele lange tijd zit”.

De volgende dag had Anton een andere behandelaar waar hij helemaal niet mee op kon schieten. Maar diezelfde avond had hij wel een e-mail gehad van ene Anke in z'n in-box. Het was een reactie op zijn oproepje. Anke was, voor een kleine tegenprestatie, wel bereid hem te helpen bij z'n castratiewens. Maar dat hij niet te lang moest wachten, want ze was alleen maar tijdelijk eventjes in Nederland om te jagen en zou de volgende week weer vertrekken. Dat hij er dus niet te lang over moest na gaan denken en wanneer hij interesse had, naar haar toe moest komen. Anton mailde Anke terug dat hij graag van haar aanbod gebruik wilde maken, waarbij hij vergat om te vragen wat de tegenprestatie in zou houden. Hij vroeg haar naar het adres en dat bleek toevallig in dezelfde plaats als de Instelling. Anke schreef dat, als hij overdag de benen nam, zij dan waarschijnlijk aan het jagen was en dat hij zich in de schuur achter het huis moest verbergen.

Een paar dagen later, toen Anton van een sessie met de psychiater richting recreatieruimte liep, waren er twee monteurs bezig met de deur naar de receptie. Deze was normaal gesproken voor patiënten permanent gesloten en alleen met een speciale sleutel te openen. Maar nu stond de deur gewoon open. En Anton wandelde naar buiten. De beveiliger zag Anton naar buiten lopen en probeerde hem tegen te houden. Maar Anton zette het op 'n rennen en was geen match voor deze veel te dikke bewaker. Het was, zonder telefoon, wel even zoeken naar het door Anke opgegeven adres. Maar nadat Anton een informatiebord met een stadsplattegrond had gevonden was hij er binnen een uur. Het huis lag net buiten de stad, aan de rand van de duinen. Achter het huis was de deur van de schuur inderdaad niet op slot en glipte Anton naar binnen. Hij schrok zich wild van een geluid in de schuur en de aparte doordringende geur die er hing. Toen hij beter keek zag hij zes verwilderde fretten vanuit hun kooi naar hem kijken. Jachtfretten, waarschijnlijk van Anke, keken hem opgewonden aan in afwachting van voedsel of om te jagen.

Toen hij de schuur beter in zich opnam zag hij dat Anke ook een hele verzameling vangkooien had staan. En er hingen konijnen aan hun achterpoten aan een rek dat net vrij van de muur was geplaatst. Naarmate hij beter keek zag hij meer dingen die erop wezen dat Anke een vrij wilde levensstijl had en dat alles in haar schuur puur ingericht was op de jacht. De lucht van de fretten was niet te harden en dus besloot hij de deur wat open te zetten. Anton was helemaal op en geestelijk zat hij er even helemaal doorheen, want zijn ontsnapping zou ongetwijfeld gevolgen krijgen. Mede door het frisse weer voelde hij dat hij slaperig werd. Hij besloot om even op de vele jute zakken te gaan zitten die in een hoek lagen. Maar toen hij zat voelde hij zijn kruis en rug nat worden. Hij voelde onder zich en schrok, want zijn hand zat helemaal onder het bloed. In paniek vroeg hij zich af of hij gewond was geraakt zonder het zelf te weten. Pas toen had hij door dat hij op een berg slachtafval was gaan zitten en werd alles zwart voor zijn ogen. De spanningen waren hem te veel geworden en hij viel in een diepe slaap.

Tot hij wakker schrok van een enorme klap. De schuurdeur was dichtgeslagen en door het draadglas zag hij een zwarte hond luid blaffend tegen het glas springen, wat een enorm kabaal veroorzaakte. Anton schrok omdat het monster ontzettend veel agressie uitstraalde. Het beest knalde met enorme klappen tegen het draadglas, dat daardoor bijna brak. Op de achtergrond hoorde hij een vrouwenstem pesterig zeggen "...zo kleine stinkers, kom op Truus waar zijn die etters dan?" Als de dood wachtte Anton op wat er komen ging. De deur ging een stukje open en zodra Anke hem zag, weer dicht. De hond blafte hysterisch tot Anke in het plat Rotterdams schreeuwde "Kappen nou mongool en kom hier, aan de riem, debiel dat je bent".

De deur ging open en daar stond een kleine vrouwtje. De Hollandse herder hing met ontblote tanden grommend in de riem, tot Anke haar met haar voet een zet gaf en met een scherpe stem "Af en zitten" riep. Als aan de grond genageld keek Anton naar het kleine slanke vrouwtje en haar hond, die hem vals aankeek. Anke op haar beurt kreeg een glimlach en deed haar hand naar haar schouder om een dubbelloops geweer weer op zijn plek te trekken. Op een rustige toon zei ze "Toe maar, kijk eens aan Truus, we hebben hier zowaar een inbreker geloof ik". "Anke..?" vroeg Anton zachtjes. Ik ben het, Anton..!” "Anton..?" vroeg Anke. “Ja ik ben het, Anton. Ik zag vanochtend kans om te ontsnappen en zit al vanaf het begin van de middag hier in jouw schuur. Ben op een gegeven moment denk ik in slaap gevallen. Ik heb het erg koud en m'n kleren zijn doorweekt van het bloed”. Anke zei niets en dacht “O ja, die vent met z’n castratiewens” en ze nam hem van top tot teen keurend op. Ze kwam al snel tot de conclusie hij niet de mannelijke kerel was die zij zich had voorgesteld. Wel een beetje jammer, maar misschien moest ze het er maar mee doen.

Terwijl Anke hem aandachtig in zich opnam, deed Anton hetzelfde met haar. Hij zag een kleine maar prachtige, slanke meid met schitterend rood haar. Door het zonlicht, dat door haar prachtige rode haar scheen, leek het alsof er een Fenix in de deuropening stond. Haar verschijning zorgde er voor dat hij spontaan 'n erectie kreeg. Maar zij had dit niet door. Anke had eigenlijk niet verwacht Anton ooit in haar schuur aan te treffen, want de instelling zou een van de veiligste van het land zijn. En nu hij er was moest ze even nadenken hoe ze dit aan zou aanpakken. Toen zei ze “Ik haal een slaapzak voor je en in de tussentijd kun jij je vast uitkleden. Nadat ik de slaapzak heb gebracht neem ik je kleren en doe ze in de wasmachine. Je zal hier eerst de nacht door moeten brengen”. En toen liepen zij en Truus de herder de schuur uit. Nadat Anton even een tijdje alles op zich had laten inwerken begon hij zich maar uit te kleden. Het bloed was werkelijk helemaal door zijn kleding heen gegaan. En toen hij helemaal naakt was bleek dat hij zelf ook onder het opgedroogde bloed te zitten.

Even later was Anke alweer terug. Ze had de slaapzak en 'n kussen bij zich. "Je zal eerst hier in de schuur moeten slapen ben ik bang" zei ze terwijl ze zijn naakte lichaam in zich opnam. “Geeft niet” zei hij “Alles beter dan die instelling”. “Nou ja” zei ze “…Eh, tot morgen dan...!” En ze pakte de kleren en verliet de schuur. En toen hoorde hij haar de deur op slot doen. En terwijl ze wegliep hoorde hij Anke mopperen tegen Truus "Godver ik zoek een vent, en wat vind ik, deze vieze zwerver in mijn schuur". Even later opende ze de schuurdeur weer en smeet een metalen emmer met veel kabaal op de grond. Ze snauwde "Dit is voor als je moet zeiken en niet bijdehand proberen te doen want de hond blijft buiten vannacht". Ze smeet de deur dicht en draaide demonstratief de sleutel een paar keer rond. Op een afstand hoorde hij haar de hond wegsturen "Oppleuren nou, je mag niet naar binnen want je moet op die vent letten".

Binnen bekeek Anke de kleding en besloot ze die gewoon in de brandende kachel te gooien. “Die gast denkt toch zeker niet echt dat ik zijn kleren ga wassen zeg”. Ze vroeg zich af of ze Anton nog wel wou gebruiken voor wat ze eigenlijk met hem in petto had. Ze was nou niet bepaald onder de indruk van zijn blote verschijning. Maar het feit dat hij een voortvluchtige zedendelinquent was kwam haar wel heel goed uit. Het was namelijk heel goed mogelijk dat ze hem een hele tijd moest gebruiken. Ze wist dat minder dan 30% van de vrouwen binnen 3 maanden zwanger was. En zelfs 20% was na een jaar nog niet zwanger. De volgende ochtend zou ze Anton expres opgesloten laten zitten en ze dacht er over om even naar de Action en de Kringloopwinkel te gaan om wat kleding voor hem te halen.

Anton vroeg zich serieus af wat hij nu weer gedaan had. Dit was nou niet bepaald wat hij had verwacht. Dit was vele malen erger dan de Instelling. Maar hij was moe en rolde de slaapzak uit. Er zat niets anders op dan op de betonnen vloer te liggen. Hij deed z'n cockring af en kroop in de slaapzak. Zo lag hij daar uren na te denken voor hij eindelijk in slaap viel. Hij sliep heel slecht door de fretten en het ongemak van de betonnen vloer. Hij was dan ook de volgende ochtend al vroeg wakker omdat alles pijn deed van het liggen op de harde vloer. De uren kropen voorbij maar alles wat er kwam... geen Anke! Het moest al ver na de middag zijn geweest toen hij gerommel in de tuin hoorde en even later Anke hoorde praten tegen Truus. Anton was zich er van bewust dat hij volledig ter beschikking van deze meid stond. Dat zij volledig de controle had. Hij begon zich ineens ook te bedenken dat het slachtafval wel eens menselijke resten kon bevatten... Dat hij binnenkort misschien ook wel, in ieder geval deels in zo'n jutezak kon belanden. Nou ja, in ieder geval deels dan want hij verwachtte wel dat zijn testikels binnenkort bij het slachtafval belandden. Door de weinige slaap, de penetrante stank in de schuur en de pijn in z'n ledematen van het liggen op beton was Anton al zo goed als gebroken.

Niet veel later ging de schuurdeur op een kier en werden er handboeien naar binnen gegooid. “Omdoen” zei Anke! Hij realiseerde zich dat hij haar gevangene was, pakte de handboeien op en deed zo om. “Oké, naar buiten en gelijk de hoek om en met de handen omhoog tegen de muur”. Hij deed braaf wat hem was opgedragen en Anke pakte de tuinslang, draaide de kraan open en stelde de slang in tot de hardste straal die ze vervolgens op Anton richtte. Hij kon bijna geen adem meer krijgen toen hij het ijskoude water op z'n rug voelde. Nadat zijn achterzijde was afgespoeld moest hij zich omdraaien en zette ze de keiharde waterstraal op zijn gezicht. Ze moest lachen van zijn gezichtsuitdrukking en spoelde zijn voorkant verder af, waarbij ze de straal ook op zijn pik en ballen zette. Maar door het ijskoude water was Antons pik zo gekrompen dat er alleen een klein besneden eikeltje uit z'n onderbuik stak. En zijn balletjes zaten zo strak tegen lichaam dat zijn scrotum meer op schaamlippen leek. Anke zag dit en merkte op "En jij wil gecastreerd worden? Man je hebt ja maar amper ballen. Je lijkt wel een meid". Toen zette ze de kraan uit en pakte een fles douchezeep en spoot een klodder zeep tegen hem aan. Vervolgens pakte ze een bezem en begon hem de schrobben. Toen alle bloed en vuil van de vorige dag weg was gaf ze hem een wegwerpscheermesje en liet hem zich scheren. Ook lette ze goed op dat hij de intieme zone niet vergat. Toen Anton klaar was met scheren ging de kraan weer open en spoelde ze hem met de harde ijskoude waterstraal af. Anton stond nu te trillen van de kou en z'n testikels popten bijna in zijn buik. Anke keek met verbazing hoe klein een pikkie kon zijn, zelfs bij een volwassen man. Ze droogde zijn achterkant en liet hem zich verder zelf afdrogen, waarna ze hem sommeerde terug in de schuur te gaan. Ze zei "Zo, nu ben je in ieder geval geen vieze zwerver meer", deed de deur weer op slot en verdween.

Anton zat, met nog steeds de handboeien om, alweer een paar uur in de slaapzak op de grond toen hij de sleutel in het slot hoorde draaien. Anke stond in de deuropening. Ze gooide een plastic tas van de Action naar binnen en zei “Ondergoed”. En daarna iets van stof. “Voor als je het fris krijgt” zei ze. Toen verdween ze weer en ging de schuurdeur weer op slot. Anton keek in de plastic zak en geloofde eerst niet wat hij zag. Maar toen hij het er uit haalde waren het toch echt damesslips en hemdjes die hij in z'n handen had. En de lap stof die hij van de vloer opraapte bleek een jurkje te zijn. Nu had hij er geen probleem mee om bloot te zijn, maar iets van warme kleding kon hij nu wel waarderen, dus deed hij een van de slipjes aan. Veel warmte zou dat niet geven want het rode slipje was zo goed als doorzichtig. Toen hij een hemdje aan wou doen kwam hij er achter dat dit niet ging met de handboeien om. Om een beetje warm te blijven ging hij in de slaapzak op de grond zitten.

Na een uurtje of zo hoorde Anton de sleutel weer in het slot en verscheen Anke weer in de schuurdeur. "Laat me je pik zien" zei ze op bevelende toon. Anton kroop uit de slaapzak en ging voor haar staan. "Ja hallo! Slip naar beneden!" commandeerde ze, waarop hij de rode damesslip tot z'n knieën naar beneden schoof. "Zo, hier zit je dan... in mijn schuur! Klaar om gecastreerd te worden?" Anton antwoordde dat hij er klaar voor was, dat hij er eigenlijk al jaren klaar voor was. "Waarom heb je deze wens?" vroeg ze, waarop Anton zei dat sinds zijn eerste veroordeling hij zeker wist dat castratie het beste voor hem en de maatschappij zou zijn. Dat hij al vanaf zijn 12e exhibitioneerde en hij wou dat het stopte. Dat het hem rust in z'n hoofd en leven zou geven, zonder die constante drang, en de maatschappij zijn exhibitionisme bespaard werd. "Fuck de maatschappij en de schijnheilige klootzakken die aan de touwtjes trekken" zei Anke. Ze deed een paar stappen naar hem toe en nam z'n zak in haar hand. Anke zei "Ik zal eerlijk tegen je zijn. Toen ik je oproepje op het internet zag, over je castratiewens en je roep om hulp, werd ik helemaal gek. Wat, je ballen er af? No way, want ik heb je ballen nog nodig en ze gaan er pas af als ik geraakt ben..." zei Anke met een brede lach op haar gezicht. “Jij bent weggelopen omdat de Rechtbank niet wilde dat jij gecastreerd werd. Je huisarts neemt jou al die jaren al niet serieus. Niemand eigenlijk die jou serieus neemt. Ik wil je wel helpen, en omdat ik ervaring heb met het castreren van varkens, door middel van afbinden, gaan we het doen met mijn elastrator. Dat is een tang waarmee ik een rubber ringetje om de basis van je zak plaats. De elastrator zit zo strak dat de bloedtoevoer naar je ballen onmiddellijk zal worden geblokkeerd waardoor ze snel en mooi afsterven”. Maar toen Anton erg blij werd van haar voorstel kwam ze wel met de voorwaarde dat ze een tegenprestatie wou.

Terwijl Anke sprak hield ze Anton net boven zijn ballen vast, zijn zaadstrengen deden best wel pijn in de stevige grip van haar duim en wijsvinger. Maar door haar aanraking begon hij wel een stijve te krijgen. Ze fluisterde "Wees maar niet bang hoor, ik zoek geen waardeloze vader, maar wil een kind." Anton slikte omdat het best pijn deed en hij eindelijk wist wat er van hem verwacht werd om van zijn ellende af te komen. Anke liet even haar grip los zodat de pijn minder werd. Terwijl Anton naar lucht hapte stelde Anke hem gerust "Als je eenmaal gepresteerd hebt gaan we ze er afhalen want ze zitten je toch maar in de weg hè..?" Wat leek op een ziek gesprek was heel goed overwogen. Anke had een bijna ziekelijke kinderwens en Anton werd gek van de drang om zich overal in het openbaar te trekken en zichzelf naakt te laten zien.

Hoewel Anke veel kleiner was had ze hem helemaal in haar greep. Hij, haar gevangene, helemaal bloot voor haar staand en zij gewoon gekleed, gaf Anke een heerlijk gevoel van macht. En tegelijkertijd genoot Anton best wel van zijn machteloosheid. Hier stond hij, bloot en met een erectie voor een meid van 23. Hij wist dat ze momenteel de enige in de wereld was die hem serieus zou kunnen helpen. Haar ogen waren gericht op zijn stijve pik, maar het was geen pure lust die hij bij haar voelde en zag. Haar gezichtsuitdrukking verraadde een soort grimmige verbetenheid waardoor het leek alsof zij ook ontsnapt was uit een of andere instelling. Haar hand gleed onder zijn ballen, alsof zij ze aan het wegen was. Niet alleen haar gelaat maar haar hele voorkomen straalde een strakheid uit. Er was bij haar totaal geen spoor van tederheid of erotische gevoelens te bekennen. Meer een opgewonden bijna gefrustreerde dierlijke sfeer van seks moeten hebben om haar ei bevrucht te krijgen. Haar hand was klein en bijna keurend kneedde ze zachtjes zijn ballen en voelde aan zijn stijve pik. Daarbij leek het, aan de strenge blik in haar ogen te zien, alsof ze aan het gewicht van zijn ballen kon voelen hoe vol ze waren. Even ontspanden de harde lijnen van haar kaken en zei ze rustig en beheerst "Komt allemaal goed hoor, zodra ze hun werk gedaan hebben gaan ze er af en ben jij helemaal vrij". Anton slikte want hij kreeg het idee dat het nu wel erg dichtbij kwam en vond dat toch wel eng. Liever had hij een operatie gehad, maar daar kreeg hij geen toestemming voor. Hij had ook in het buitenland gezocht naar mogelijkheden maar nul als antwoord gekregen.

Terwijl Anke zijn ballen nog steeds vasthield schoof ze met haar vrije hand een driedubbel elastiek van haar pols, dat vervolgens met een klap tegen zijn zaadstrengen aan sprong. Dat deed flink pijn, maar de pijn duurde maar even en toen Anke even later met haar armen over elkaar naar hem keek was die pijn al voorbij. Anke keek naar de afgebonden ballen en zei luchtig "En hoe voelt dat? Het echte werk zit vele malen strakker maar dit voelt ongeveer hetzelfde aan hoor". Anton moest zijn stijve pik even opzij duwen om het resultaat te bekijken. Hij vond het wel een geil gezicht, zijn ballen zo afgebonden te zien. Z'n zak leek wel een blauw ballonnetje. Anke vervolgde luchtig "Zoals ik je al vertelde, zo doen we het al jaren bij de varkens hoor. Ook met de staartjes bij bepaalde hondenrassen en paarden en zo". Anton was onzeker en wist niet zeker of hij in een zwak moment het ringetje er toch af ging halen. Maar Anke beantwoordde die vraag al voor hem want ze zei "En denk maar niet dat je het ringetje er zelf af kunt halen, want dat kan alleen met een speciale tang. Maar ook dat het verwijderen van de elastrator niet mag en zelfs gevaarlijk is omdat het de bloedtoevoer, zaadleiders en zenuwen direct volledig afknelt en ernstig beschadigd. Je ballen zijn binnen een paar seconden gevoelloos en beginnen gelijk af te sterven. Je zak zal van blauw, via paars steeds donkerder kleuren en na een paar dagen zwart zijn. En op een gegeven moment zal de zak, samen met je ballen er af vallen”. En terwijl ze dit allemaal vertelde kneep ze af en toe even extra stevig in z'n ballen.

Anke was diep van binnen toch wel een beetje opgelucht. De eerste indruk van de avond ervoor was nou niet bepaald positief. En ook tijdens het afspoelen en schrobben die ochtend was ze niet bepaald onder de indruk. Maar ja, weet wat voor invloed kou op het mannelijk geslachtsorgaan kan hebben. En nu ze hem eens heel goed had kunnen bekijken was ze 'n stuk positiever. Hij was slank, ze schatte 80 kg maar wel redelijk gespierd, meer een beetje pezig. Ze dacht zo'n 1 meter 80 groot, kort donkerblond haar met helder blauwe ogen. Oké, hij had nou niet bepaald stierenkloten en z'n pikkie was stijf niet meer dan, ze schatte 13 cm. Maar hij zag er verder eigenlijk heel normaal uit en kon er als zaaddonor wel mee door. Het feit dat ze hem in deze schuur had gevangen en opgesloten zorgde er voor dat, toen ze zijn ballen losliet, haar kut kletsnat was. Ze had er al langer over gefantaseerd om een man te vangen om haar kinderwens in vervulling te laten gaan. Nu was haar fantasie werkelijkheid geworden. Haar jachtinstinct had ervoor gezorgd dat ze op Anton z’n oproep had gereageerd en nu was hij als het ware in haar "vangkooi", de schuur gelopen. Hij was van haar!

Voor Anke hem alleen liet zei ze "We gaan je verplaatsen en morgen ga je dus op reis". Ze bedacht zich dat hij ook niet veel later uit de Instelling had moeten ontsnappen. Het huis werd namelijk bij toerbeurt gebruikt door jagers en zij moest voor het gebruik ervan ook een financiële bijdrage leveren. Het lag aan de rand van de stad, maar ook bijna aan de rand van de duinen en een schitterend gebied voor de jacht. Maar haar tijd zat er voor dit jaar weer op. Anke liet hem weer alleen voor de nacht. Opgesloten in de schuur ging Anton weer in de slaapzak, waar hij zijn cockring ook weer tegenkwam. Maar de betonnen vloer was zo hard en deed zo zeer dat hij niet kon slapen. Hij overdacht wat er die dag allemaal gebeurd was en terwijl hij terugdacht aan de 'douche' en wat Anke allemaal had gezegd, maar vooral door de herinnering aan haar kleine maar heerlijk slanke lichaam kreeg Anton weer een erectie. En even later viel hij volledig uitgeput in slaap en droomde over sex met Anke.

Nog geen twaalf meter verderop zat Anke met de hond op de bank. Truus lag naast haar en voelde de bui al hangen toen ze haar bazin voelde verstijven. Anke klemde de binnenkant van haar pols stevig tussen haar benen. Ze was geil en greep gefrustreerd met de andere hand naar haar kleine borst. De hond maakte dat ze weg kwam want Anke was bijna dierlijk zichzelf aan het klaar maken. Dus Truus ging op een veilige plek liggen wachten tot de kust weer veilig was. Anke trok met haar wijs- en middelvinger aan haar tepel, hard en vol lust. Ze duwde haar pols steeds steviger tegen haar klit en begon draaiende bewegingen te maken. Even bracht ze haar vrije hand voor haar gezicht, en likte haar vingers die even ervoor nog Anton zijn ballen hadden gemarteld. In gedachten zag ze zijn zaad eraan hangen en likte ze zijn dikke klodders van haar vingers. Ze was zo in haar masturbatiespel verzonken dat ze hardop en ongegeneerd kreunde "Vies goor fokzwijn, ik melk je pik helemaal leeg". Ze had een verwrongen blik in haar gezicht terwijl ze nog harder met haar pols tegen haar mossel aanwreef. Even ontspanden de harde lijnen om haar kaken toen ze met haar vrije hand over haar buik wreef. Er kwam een glimlach op haar gezicht door de gedachten dat haar baarmoeder binnenkort Anton zijn zaad zou opzuigen. Ze zou zeker niet van hem klaarkomen maar het ging haar er uiteindelijk ook alleen maar om een kind te krijgen.

Even zakte haar geilheid weg door de gedachte dat Anton wel eens zou kunnen blijven hangen in haar leven. Ze moest zich echt even concentreren op haar spel en om geil te blijven. En het lukte haar om die negatieve gedachte uit haar hoofd te bannen. Alsof ze een geest wilde uitbannen kreunde ze "oww, zodra ik zwanger ben smijt ik je de deur uit, schijt eunuch". Door deze gedachten vielen alle remmingen weg en kwam ze even later wild schuddend en schokkend klaar. Haar wrange orgasme was heftig en hield lang aan. Alle spanningen van die dag squirtte ze er uit. Toen haar orgasme even later uiteindelijk toch voorbij was, waren de bank en haar badjas drijfnat. En even later, terwijl ze naar de douche liep en omkeek, zag ze hoe Truus al likkend de boel alweer voor haar opruimde.

Anke lag die avond nog lang wakker. Zij dacht er over na hoe die vent ongezien naar haar basis in Duitsland te krijgen. En dan was er nog Anna, haar 13 jarige nichtje waar zij de verantwoordelijkheid over had en die bij haar op de basis woonde. Ze hoopte er goed aan te doen door Anton naar de basis te brengen en hem te gebruiken om een kindje te maken. Maar, dacht ze, zou ze zwanger moeten worden door met Anton te neuken of zou er een andere manier zijn? Door hem bijvoorbeeld te melken en daarna zijn zaad op de een of andere manier in te brengen. Ze wist het nog niet en moest daar nog verder over nadenken. Maar voor de rest was ze best wel tevreden. Aangezien hij een gezocht persoon was, eerst maar eens kijken om ongezien op de basis te komen dacht ze. En even later viel ze toch in slaap. Ze sliep onrustig en droomde dat ze Anton neukte en hij op een gegeven moment op het punt stond om z'n zaad diep in haar kutje te spuiten. En zij tegen haar wil toch op het randje van een orgasme...

Toen de wekker afging en Anke wakker schrok duurde het even voor de zich realiseerde dat ze het had gedroomd. Maar daarna sprong ze direct op uit haar bed en was klaarwakker. Ondanks alle eerdere onzekerheden was ze er klaar voor. Ik breng hem vandaag naar de basis dacht ze en werd bij die gedachte alleen al erg enthousiast. Ze maakte een ontbijt voor haarzelf en voor Anton. Ze liet Truus in het huis deze keer en ging met een dienblad naar de schuur. Ze maakte voorzichtig het slot open en ging de schuur binnen. Anton sliep nog toen ze het licht in de schuur aandeed. Hierdoor werd hij wakker en keek verward om zich heen. Anke schreeuwde "Opstaan klootzak... NU!" en Anton sprong op uit de slaapzak. Toen Anke hem zag staan, naakt en met zijn ochtend erectie, voelde ze haar kutje nat worden en dacht ze heel even aan haar droom. Goh, dacht ze, ik heb echt zin in dat pikkie! Maar dat liet ze niet blijken en zei alleen "Ontbijt!". Ze deed zijn handboeien af en liet hem ontbijten. Het was het eerste voedsel dat ze hem gaf sinds hij in haar fuik was gezwommen. En in no time was het dan ook door hem verorberd.

Toen Anton klaar was met ontbijten deed hij stoïcijns z'n cockring om en daarna kleedde hij zich aan. De rode damesslip en het jurkje. Toen vroeg hij of het misschien mogelijk was om zijn tanden te poetsen. Verder was hij klaar voor vertrek volgens hem. Anke droeg hem op om de handboeien weer om te doen en nam hem mee in het huis om hem z'n tanden te laten poetsen. De Land Rover stond achter naast het huis op de oprit en had ze de dag ervoor al gepakt. Ze boeide Anton zijn handen nu op z’n rug en deed een van haar jassen over z’n schouders, zodat niemand de handboeien kon zien toen ze hem naar de auto bracht. Ze liet hem op de achterbank plaatsnemen en boeide toen ook zijn voeten. Ze zei "Als je probeert om er van tussen te gaan schiet ik je voor je kop" en tegelijkertijd liet ze de holster zien met daarin haar Glock. Anton kreeg een blinddoek om en moest gaan liggen op de achterbank. Anke bedekte hem met een paar dekens en even later waren ze onderweg richting Duitsland...