Wat als verleiding, opwinding en seks even normaal zijn als elkaar begroeten, een hand geven en adem halen? Wat als bijna iedereen in een permanente staat van opwinding verkeert? Overal. Hoe vreselijk saaai is het leven dan wel niet?

=21=

Ed

Als dessert koos Ed tijdens lunchtijd de mogelijkheid om het puddinkje gevoerd te krijgen door een geheel ontklede serveerster, die overdwars op zijn schoot zat. Ze rook naar de lente en fluisterde hem af en toe iets schunnigs in het oor.

Het toetje van een vrouw even verderop in het restaurant bestond eruit dat ze zich liet aflebberen door een ober. Ze zat met de benen wijd op tafel, wijd genoeg om hem in de gelegenheid te stellen zijn gezicht in haar kruis te begraven.

Ed van Vliet liet zich de pudding voeren en luisterde naar de kreetjes van de vrouw die, toen ze klaar kwam, heel kort, heel iel 'klootzak' piepte. Vrijwel direct daarna sprong ze op de vloer om haastig af te rekenen. Weer iemand in tijdnood.

'Op!' zei de serveerster op Eds schoot. 'Lekker was dat, hè?'

Hij slikte het laatste restje door, pakte haar bij haar tieten en gaf haar geen ongelijk. 'Mag ik nu de rekening?'

Er liepen nog meer serveersters poedelnaakt rond, zag hij toen hij het restaurant verliet. Ook merkte hij twee obers op die zonder broek hun werk deden. Een van hen had een fotogenieke erectie.

Eds tweede afspraak deze woensdag stond genoteerd om drie uur. Hij had dus nog een zee van tijd. Daarom besloot hij op zijn gemak een warenhuis binnen te wandelen, ofschoon hij niets nodig had.

Achter de ingang die hij koos, begon links de supermarkt. Rechts was de parfumerie-afdeling. Hij passeerde een bloedmooie verkoopster met prachtige borsten. Niet zonder opzet raakte hij haar even aan.

'Die kut van jou,' zei hij, 'die ruikt als de bloesem, wed ik.'

'Als Yves Laroche,' reageerde ze professioneel.

Hij liep grinnikend verder. Op de boekenafdeling snuffelde hij even in een flutblaadje vol roddels en leugens. Er stond een nors kijkende vrouw naast hem die hetzelfde deed. Via zijn ooghoeken stelde Ed vast dat ze best de moeite waard was, ondanks die frons tussen de wenkbrauwen. Ze had gezond glanzend haar en ging gekleed in een elegante mantel. Er hing een zichtbaar dure tas over haar schouder.

Toen ze een poster in een van de bladen uitvouwde en de nauwelijks geklede zangeres die erop stond afgebeeld, aan een kritisch onderzoek onderwierp, boog Ed zich naar haar toe.

'Sorry,' zei hij, 'maar onder uw jas zit ongetwijfeld iets veel mooiers verstopt.'

'Zien?' zei ze ad rem en zelfs zonder op te kijken.

'U dacht toch zeker niet dat ik nu nee zeg, is het wel?'

Ze vouwde de poster dicht, zette het tijdschrift terug en sloeg haar mantel open. Ed werd geconfronteerd met een bedwelmend vrouwenlichaam. Onbedekt. Er hing alleen een zilverkleurig kettinkje om de nek. Het medaillon rustte tussen twee bijzonder geslaagde borsten.

'Sublimo,' zei Ed. 'Maar vat geen kou.'

'Gezien?' Ze duwde zich tegen hem aan. 'Gezien? Mijn tieten, mijn dijen, mijn kut? Ja?'

'Alles!' Hij stapte achteruit. 'Het beste ermee.' Waarna hij de boekenafdeling snel verliet.

Bij de drogisterij-artikelen was het druk. Een groepje vrouwen versperde hem de weg. Juist toen hij zich maar weer wilde omdraaien, keek een van de vrouwen hem aan, knipoogde en greep in zijn kruis. Hij schrok van de heftigheid. Bijna op hetzelfde moment drukte ze haar geopende mond op zijn mond. Een lenige tong perste zich tussen zijn lippen, op zoek naar zijn tong. Ondertussen kneedde een hand ijverig tussen zijn benen.

'Wat - sorry, maar..., ' stamelde Ed toen hij eindelijk iets kon zeggen. Drie andere vrouwen bemoeiden zich ermee. Een ging achter hem staan. Ze streelde zijn kont. De tweede dwong hem haar onderbuik te bevoelen. De derde opende haar bloes. 'Jezusmina,' sputterde hij. 'Dit lijkt wel een verkrachting.'

'Niet gek toch?' zei een donkere stem in zijn oor. 'Is je lul al stijf? Zal ik je afzuigen?'

'Hij wil beslist rampetampen,' zei een andere stem.

'Beffen!' kirde een derde.

Ed voelde dat ze zijn broekriem losmaakten. Hij probeerde het vergeefs te voorkomen. Zonder dat hij er ook maar enige invloed op kon uitoefenen, trokken de vrouwen zijn broek omlaag en begonnen er twee - midden in de overvolle drogisterij-afdeling - aan zijn lid te likken. De derde vrouw slobberde zijn gezicht af en stopte een hand onder zijn hemd. Nummer vier was erin geslaagd, zijn hand in haar onderbroek te proppen. Zijn vingers gleden door een natte spleet.

Er hielp geen lief moedertje aan. Binnen enkele minuten kwam hij klaar in een onbekende vrouwenmond. Vele handen bewerkten zijn blote onderlijf, vele tongen gingen als razende tekeer in zijn mond. Vingers en lippen treiterden zijn tepels. De vrouw wier vagina hij moest vingeren, kreeg ook een hoogtepunt.

Een belachelijke situatie. En zo vernederend. Het was een regelrechte aanval geweest. Als hij dit aan Kuth vertelde, zou ze blazen als een kat van verontwaardiging.

Geërgerd, driftig en vooral beschaamd stapte Ed later door het winkelcentrum. Hij voelde zich misbruikt en letterlijk uitgezogen. Dat ze hem na afloop met zijn vieren hartelijk hadden uitgelachen, zat hem het meest dwars. Sommige wijven hadden geen enkel fatsoen!

Tegen drie uur liep hij de entree van het zoveelste bedrijf binnen. Hij kende het goed, want het behoorde tot de vaste afnemers. Achter het meisje van de receptie stond een jonge medewerker wiens handen onder haar oksels door staken. Hij betastte haar tieten.

'O, goedemiddag, meneer Van Vliet,' zei ze.

Hij bekeek even de omzichtigheid waarmee de knaap haar borsten bewerkte. Langs het hoofd van het meisje heen knikte die knaap hem vriendelijk toe. Zijn kneedbewegingen gingen rustig door.

Ed vertelde met wie hij een afspraak had. Terwijl ze zich bleef laten bevoelen, meldde het meisje hem via een intern telefoontje aan. Vrij kort daarna bevond hij zich in een gang, op weg naar het derde kantoor aan zijn linkerhand.

Daarvan ging de deur open. Een zwartharige jonge vrouw met bruine ogen verscheen op de drempel. Niet verrassend was, dat ze 'goedemiddag, meneer Van Vliet' zei.

Ze had een dure bloes aan onder een formele blazer, en ze stond op pumps. Een rok ontbrak. In plaats daarvan droeg ze lange jarretels waaraan donkere nylons waren bevestigd. Het donkerblauwe slipje zat scheef. Een flink deel van haar schaamlippen was zichtbaar.

'Hallo, Robin.' Hij legde de zijne in haar uitgestoken hand en voelde eventjes tussen haar benen. Daar was het klamvochtig.

'Prettig u weer te zien.' Glimlachend kuipte ze haar vingers om de bobbel in zijn broek.

Hij herinnerde zich de stoeipartij tijdens zijn vorige bezoek. Ze had zich in deze gang door hem laten pakken. Dat was kort voor lunchtijd gebeurd. Nog terwijl ze vurig bezig waren geweest, hadden diverse medewerkers de gang bevolkt, op weg naar het bedrijfsrestaurant.

'Je ziet er weer fantastisch uit,' zei Ed. Hij meende het uit de grond van zijn hart. De scène in het warenhuis verdween uit zijn gedachten.

'Dank u.' Ze wiegde met haar heupen. 'Als u wilt dat ik u dadelijk aftrek, moet u het zeggen. Of wilt u hem misschien weer bij me naar binnen steken?'

'Ik vrees dat mijn afspraak met meneer De Vries voorrang heeft.' Met die woorden reikte hij opnieuw naar haar kruis en gaf een kort kneepje in haar vagina. 'Maar als ik er vaart achter kan zetten...' Zijn wijsvinger verdween even tussen haar schaamlippen.

'U weet mij te vinden.' Ze omklemde zijn pols en drukte zich snel tegen hem aan.

Zo'n tien minuten na het begin van zijn gesprek met De Vries riep deze zijn secretaresse op via de intercom. De vrouw betrad het kantoor. Haar slipje was nu een beetje afgezakt. Vooral aan de achterkant bedekte het bijna niets meer. Haar kont stak uitdagend boven de rand uit.

'Ik zou willen dat je wat notities maakte,' zei De Vries.

De secretaresse ging schuin, wijdbeens tegenover Ed zitten. 'Kunt u alles zo goed genoeg zien?' vroeg ze, naar haar dijen wijzend.

'Uitstekend,' bevestigde Ed.

De gastheer dicteerde haar enkele zinnen. Intussen keek Ed - nu eventjes werkeloos - op zijn gemak tussen haar benen. Ze zat er immers niet voor niets zo bij.

'Mijn dank weer,' zei De Vries. Hij maakte een gebaartje met zijn hand. 'Werk het maar uit.'

'Ja, meneer.' De secretaresse wipte overeind. Voordat ze het kantoor verliet, boog ze zich omlaag naar Ed en stak snel haar tong tussen zijn lippen. Gedurende een kort moment zoog haar tong zich begerig vast om zijn tong en drukte ze een knie tegen zijn knie.

'Robin, we moeten verder,' zei haar chef.

Ze glimlachte met helder glanzende ogen, Ed intens aankijkend. Pas daarna heupwiegde ze naar de deur.

'Als ik haar d'r gang liet gaan, lag ze de godganse dag te kezen,' mopperde De Vries. 'Haar arbeidsproductiviteit is soms bijna nul. Ik snap absoluut niet waar die griet zoveel energie vandaan haalt.'

'Ik ben weleens blij dat ik geen secretaresse heb,' zei Ed beleefd. In werkelijkheid dacht hij daar heel anders over.

De sessie nam bijna anderhalf uur in beslag. Ed tikte zijn vingers blauw op het slappe toetsenbordje van zijn tabletcomputer, gebruikte zijn smartphone om bestanden op te roepen en berichtjes met het hoofdkantoor uit te wisselen, en tegen de tijd dat hij er schoon genoeg van had, kon hij opgelucht afscheid nemen.

Hij had geen zin meer in wat dan ook. Daarom ontweek hij de secretaresse en verliet het gebouw. Op weg naar zijn hotel probeerde hij zijn vrouw aan de telefoon te krijgen, maar hij kreeg alleen Kuths voicemail. Kennelijk zat ze in een bespreking. Dan probeerde hij het die avond wel weer.

Het hotel had een eigen parkeergarage. Ed stalde zijn voertuig, rekte zich uit, gaapte totdat hem de tranen in de ogen sprongen, en stapte uit. Hij voelde zich duf en hongerig; had zin om straks aan een lange nacht boordevol slaap te beginnen.

Een lift verbond de ondergrondse parking met de lounge. Ed bleek niet de enige te zijn die naar boven wilde. Er was een Japanse auto gearriveerd die nu door de eigenaresse werd afgesloten. De vrouw droeg een lichte regenjas en een aktekoffertje. Evenals hij wekte ze de indruk dat ze i haar brood in zaken verdiende. Hij wachtte op haar.

'Bedankt,' zei ze, zich naar de openstaande liftdeur haastend. Haar hoge hakken klikklakten scherp in de echo's van de betonnen ruimte. Ed ging opzij om haar voor te laten gaan. Daarbij woei hem een prettig parfumgeurtje in de neus.

De kleine lift dwong hen om dicht bij elkaar te gaan staan. De vrouw bekeek zijn ogen. In de hare bloeide een glimlach op, terwijl ze haar rok optilde en liet zien dat ze een donderrood slipje droeg.

'Zware dag achter de rug?' Ze pakte een van zijn handen en duwde die dwingend tegen haar venusheuvel.

'Gaat wel.' Hij vond haar donkere kapsel mooi. Het was in een pony geknipt. Daardoor had ze het uiterlijk van een klassieke Française. 'En jij?'

'Ik heb me suf gerend.' Ze zuchtte eventjes toen Ed zachtjes, door de zijdeachtige stof van haar broekje heen, over haar schaamlippen wreef. 'Laat me je een zoen geven. Daar heb ik opeens zin in.'

Haar tong wurmde zich tussen zijn lippen toen de lift afremde. Ze liet hem pas weer los zodra de deur wegschoof. Ed haalde zijn hand weg en haar rok viel weer omlaag. Samen betraden ze de lounge.

'Hier heb ik vaker gelogeerd,' zei de vrouw. 'Zachte bedden, geruisloze service.'

Ze schreven zich gelijktijdig in bij twee verschillende receptionistes. Deze meisjes waren in het blauw, en ze droegen witte bloesjes.

'Een schatje, jij,' zei de vrouw tegen degene die, gescheiden door de desk, tegenover haar stond. 'Perzikhuidje.' Ze streek even met een hand over de wang van de receptioniste. 'En je benen? Laat ze eens zien.'

Het meisje liep enkele passen achteruit en hees haar rok op. Onder de vleeskleurige panty zat een zwart broekje.

'Niet slecht,' vond de vrouw. Ze keek naar Ed. 'Wat vind jij van die benen - als man?'

'Stevig. Aantrekkelijk.' Hij gaf de pen terug aan het meisje dat hem hielp.

'Draai je eens om.' De receptioniste met de opgetilde rok deed wat haar gevraagd werd. 'Zie je die kont?'

'Zie ik,' knikte Ed. 'Erg interessant.'

'Interessant? Opwindend, zou ik zeggen. Interessant, zegt-ie, de drol. Maar oké, jij zult ook wel honger hebben. Waar is het restaurant ook alweer, liefje?'

Het meisje keerde terug waarbij haar rok terugviel in de uitgangspositie. Haar collega had inmiddels beide kamersleutels gepakt.

'Links van u, die gang in, laatste deur.'

'Hartelijk dank, snoetje.' De vrouw haakte in bij Ed. 'Kom, laten we ons snel even opfrissen. Vind je het goed als ik dadelijk bij je aanschuif? Ik vind het vreselijk om in mijn eentje te eten.'

Ze hadden twee tegenover elkaar gelegen kamers gekregen. Voordat ze zich achter de respectievelijke deuren terugtrokken, gaf Ed de vrouw een vriendelijk kneepje in haar rechter borst. Ze knipoogde.

Zo'n minuut of tien later was hij weer in de gang.

Op de deur aan de overkant kloppend, zei hij: 'Ik ben zo ver.'

'Joehoe!'

Het duurde al met al toch nog een minuut of vijf voor de vrouw eindelijk opdook. De regenjas droeg ze nu niet. Ze had een zo goed als zwarte rokblazer-combinatie aan en een lichtblauwe bloes. Er hing een paar forse oorbellen aan weerszijden van haar hoofd. Rond haar hals glinsterde een aardig kettinkje. Ze droeg bovendien een zwart tasje dat ze onder haar arm stak voor ze met Ed meeliep naar de lift.

'Hoe heet jij eigenlijk?'

'Ed. Ed van Vliet.'

'Willemijn Koster.' Ze nam hem van opzij op. 'En?' Ze stapten in de lift. De deur schoof geruisloos dicht.

'Wat bedoel je? Bedoel je wat ik voor de kost doe?'

'Ik zit in de farmacie.'

'En ik in het staal.'

Ze lachte. 'Eindelijk heb ik hem dus ontmoet, De Man Van Staal.' Ze kneep in zijn kruis. 'En die lul van jou? Ook van staal, mag ik hopen?'

Ed ritste zijn gulp open en duwde haar hand door de spleet.

'Aah,' zei ze tevreden toen ze hun onderwerp van gesprek hoogstpersoonlijk voelde. 'Niks mis mee.' Ze haalde de lul uit de gulp en begon hem te kneden. Dat bleef ze doen, ook terwijl ze beneden arriveerden.

Het was roezemoezerig gezellig in de eetzaal. Ed en Willemijn werden door een ober naar een tweepersoonstafeltje gebracht waar al een kaarsje brandde. Toen ze plaatsnamen, moest ze zijn lul loslaten. Alle andere tafels om hen heen waren bezet. Voornamelijk door mannen. Willemijn Koster behoorde in deze omgeving op dit tijdstip tot de minderheid.

'Ik verga van de honger,' zei ze terwijl Ed de wijn uitkoos. 'Nauwelijks geluncht vandaag. Moet jij ook altijd zo jakkeren?'

'Vaak wel.' Hij had de wijn gekozen en gaf de kaart terug. De ober liep weg.

'Strak kontje,' zei ze, de knaap nakijkend. 'Arme jongen. Hier jakkeren ze nog veel méér.' Ze opende haar tasje en bekeek zichzelf in het spiegeltje dat aan de binnenkant van de flap was bevestigd. Daarbij stak ze haar lippen naar voren en maakte een zoengeluid. 'Het is een eenzaam leven, hè? Dat leven van ons als reizigers.'

'Ach.' Hij schokschouderde.

'Zeker.' Ze klapte het tasje dicht. 'We leggen makkelijk contact. We komen elke dag massa's mensen tegen, maar er is niks persoonlijks aan. Elke avond in zo'n stom hotel.' Ze wees om zich heen.

'Ben jij het type van Het Gezellige Nestje?' vroeg Ed.

'Nee, jôh.' Ze schudde verwoed haar hoofd. 'Ik zou sterven tussen mijn eigen vier muren. Wat ik bedoel, is: wij gaan de hele dag met mensen om die we iets door de strot moeten duwen. Geen enkele ontmoeting is vrijblijvend. We moeten telkens scoren. Altijd maar weer.'

'Is ons beroep,' zei Ed. 'We hebben ervoor getekend.'

'Bullshit. Toen jij aan je vak begon, deed je dat toen vrijwillig?'

'Jawel.' Hij ging achteruit zitten toen de ober terugkeerde met de wijn, kreeg toen een slokje te proeven dat hij met een knikje goedkeurde. Willemijn zat gedurende die tijd naar het kruis van de zwarte oberbroek te kijken.

'Goed strak,' merkte ze op. En om op hun onderwerp terug te komen: 'Nou, ik niet, hoor. Ik wou de verpleging in, destijds. Een leuk zustertje zijn. Zieke mensen helpen, dokters neuken.'

'Stront afvegen en zeik afvoeren,' zei Ed. 'Open wonden hechten. Dooien afleggen.'

'Precies.' Ze huiverde. 'Het leven van een zuster is wel even wat anders dan in zo'n verpleegstersroman. Vertel mij maar niks.'

Ed hief zijn glas. Willemijn deed hetzelfde.

'Zo beroerd is ons leven niet,' zei hij. 'Op je gezondheid.'

Ze dronken zwijgend hun eerste slokje wijn. Op de achtergrond weerklonk bescheiden pianomuziek. Het kaarsenvlammetje flakkerde romantisch.

'Hè!' zei Willemijn opeens met een glimlach. 'Best gemoedelijk hier.' Ze boog zich over het tafeltje heen. 'Je hebt gelijk, beste reiziger. Ons leven is zo beroerd nog niet. We houden er in ieder geval geen vuile handen aan over. En geen kloofjes. Van de andere kant... een vetpot is ons werk nou ook weer niet. Wat jij?'

En zo kabbelde hun gesprekje rustig voort. Het eten kwam op tafel en ze genoten ervan. Tenslotte het dessert. Ze hadden hun keuze uitgesteld, zodat ze nu opnieuw de kaart bestudeerden.

'Jeetje,' zei Willemijn. En op voorlezende toon: 'Lul in kut of kont.'

'Massage of pijpen,' las Ed hardop.

'Blote serveerster of ober op schoot.'

'Befservice ónder tafel.'

'Twee oberlullen in slagroom.' Willemijn giechelde.

'Ejaculeren tussen de borsten.'

'De mijne?'

'Tussen de tieten van een serveerster naar keuze, denk ik,' zei Ed. 'Maar tussen die van jou is natuurlijk evenmin mis.'

'Wacht even.' Ze sloeg een blad van de menukaart om. 'Hier: fruitdessert met pistachenootjes. Nee, dat is te saai.' Ze bladerde terug. 'Hebben we nu alle mogelijkheden gehad?'

'Nog eentje,' zag Ed. 'Vibratorservice in kut of kont.' Hij keek op. 'Wat doen we?'

'Koffie,' antwoordde ze. 'Met een lekker chocolaatje. En de rest bedenken we gewoon zelf. Oké?'

Hij bestelde de koffie. Ze kregen ook een schaaltje met bonbons. Willemijn stak er een tussen haar lippen. Plotseling kreeg hij een idee.

'Zou je op de grond willen gaan liggen?' vroeg hij.

'Hoe bedoel je? Hier?'

Hij schoof met stoel en al een eindje op zodat de loopruimte tussen hun tafeltje en het aangrenzende wat breder werd. Willemijn likte haar vingers af en stond op.

'Gewoon op de grond?' vroeg ze.

'Op je rug.' Hij wees naar de vloerbedekking. 'Het is schoon genoeg hier, zie ik.'

Ze liet zich op de vloer zakken en strekte zich uit. Er naderde toevallig een serveerster die, 'pardon' mompelend, over Willemijn heen stapte.

'Ja?' zei deze. 'Vind je dit grappig? Moet ik voor lijkje spelen?'

'Je ligt veel te plat. Trek je knieën eens op.'

Ze trok haar knieën op. Een andere serveerster stapte over haar heen.

'Ik zag haar onderbroek,' zei Willemijn. 'Een gele. En nu?'

'Ik zou jóuw onderbroek willen zien,' zei Ed. 'Doe je benen eens uit elkaar.'

Ze gehoorzaamde. Haar rok schoof omhoog terwijl haar knieën uit elkaar zwaaiden. Ed zag dat ze kousen en jarretels droeg. De blanke dijen eindigden bij de onderrand van een donker slipje. Willemijn bleef zo stilletjes liggen, haar blik omhoog gericht naar Ed. Haar armen lagen rustig langs haar lichaam, en nu ze haar benen had verwijd: deels ónder die benen.

Een ober die een vol dienblad droeg, aarzelde even voor hij over haar zou heenstappen. Ed zag dat de jongeman een kort moment niet zonder nieuwsgierigheid rechtstreeks in haar kruis keek. Tenslotte waagde hij het toch.

'Ik lig mooi voor aap,' zei Willemijn. 'Word je hier opgewonden van of zo?'

'Je bent een mooi stuk,' zei Ed.

'Dank je, maar verder? Ga je me neuken? Hier op de grond?'

'Streel jezelf eens.' Hij gebaarde naar haar liesstreek. 'Streel je dijen, je kruis en zo. En draai daarbij met je kont.'

'Wil je dat ik mezelf klaar maak?' vroeg ze, wrijvend in haar kruis. 'Met mijn eigen vingers? Of moet ik een hulpmid... eh, bijvoorbeeld een kaars gebruiken?'

Twee serveersters namen met een hups sprongetje de hindernis die Willemijn heette. Een van beiden had haar bloesje wijd open staan. Haar tieten huppelden driest mee met het sprongetje.

'Die blonde draagt geen broek,' zei Willemijn. 'Gôh, je ziet de wereld van hieruit heel anders dan je gewend bent. Kom je er niet bij liggen?'

'Dan versperren we de doorgang.' Hij nam een slokje koffie.

'Geef me nog eens zo'n chocolaatje,' zei ze.

Hij stopte er een in haar mond. Ondertussen kronkelde ze wellustig over de vloer, zichzelf door het broekje heen, vlijtig vingerend.

De twee mannen aan het tafeltje dat het dichtst bij stond, hadden hun discussie onderbroken om toe te kijken. Aan het volgende tafeltje leunde een aardig ogende vrouw naar voren. Er stond een ober naast haar wiens pik ze tevoorschijn had gehaald. Spelend met het langzaam stijf wordende orgaan, richtte ze haar aandacht vooral op Ed.

'Stop nu een hand in je broek,' zei deze. 'Nee, ogenblik. Ga eens op je knieën zitten - met je rok zo hoog mogelijk.'

'Met mijn kont naar je toe?' Ze krabbelde overeind. 'Zo?'

Hij zag goedkeurend dat ze hem begreep. Ze was als een hondje op handen en knieën gaan zitten, met de rok op haar rug en - draaiend met haar billen - met de dijen wijd.

Ed hurkte achter haar. Hij trok het slipje naar beneden en betastte haar kont. Zacht, warm vlees. Tussen de onderkant van de billen was het heet en vochtig.

'Kom je nu?' informeerde ze. 'Je glijdt er in no time in, wed ik. Of is-ie nog niet stijf genoeg? Moet ik je helpen?'

Ed nam zijn vrouwelijke collega in het overvolle restaurant. Ze steunde en zuchtte - hij piepte en kreunde. Toen hij zijn hoogtepunt bereikte, duwde hij haar bijna tijdens een geweldige stoot voorover op het tapijt. Zodra hij, naar adem snakkend, zijn leuter weer in de vrijheid had getrokken, draaide Willemijn zich om, ging breeduit op de vloer zitten en pakte zijn druppelende paal. Zichzelf ook naar een climax wrijvend, zoog ze het laatste restje zaad van Ed op. Ze kwam drie keer.

De ober even verderop, die door de vrouwelijke gast werd afgetrokken, kwam ook. De vrouwelijke gast kreeg een klieder op haar wang.

'Hè, hè,' zei Willemijn. Haar ogen glansden, zag Ed toen ze naar hem opkeek. 'Soms is het dessert dat je zelf verzint, het lekkerst.'

Hij sloeg haar aanbod af om aan de bar een borrel te drinken. Nu voelde hij zich écht moe. Zich niets van Willemijns protesten aantrekkend, verdween hij naar zijn kamer.

Daar trok hij zijn stropdas los, smeet zijn colbert over een stoel en schopte de schoenen van zijn voeten. Om zich nog wat huiselijker te voelen, deed hij ook zijn broek uit. Slechts gekleed in zijn overhemd, belde hij, na een snelle, plaatselijke wasbeurt, de receptie om een fles cognac te bestellen.

De serveerster kwam binnen enkele minuten en bekeek zijn slappe geslachtsdelen. Ed wees achteloos ergens naar.

'Bedankt,' zei hij.

Het meisje aarzelde nadat ze de fles met het glas naast het tv-toestel had gezet.

'Kan ik misschien nog iets voor u doen?' vroeg ze.

Hij nam haar eventjes op. Uiteraard droeg ze het bekende serveerstersuniform, dat op zich al voor fantasieën zorgde, maar ze was bovendien erg mooi: grote, blauwe ogen, springerig, blond haar, brede heupen en uitdagende boezem. Die blauwe ogen zakten opnieuw af naar Eds onderbuik.

'Weet u zeker dat u...?' Ten overvloede wees ze naar zijn slapende pik. 'Misschien kan ik u masseren. Daar ben ik voor. Ik bedoel, wanneer gasten erom vragen, ben ik verplicht om...'

'Ik help mezelf wel,' zei hij vriendelijk.

'O, maar dat is niet half zo lekker,' wist ze.

'Klopt, maar desondanks nogmaals: dank je wel.'

Ze droop af. Beroepsmatig teleurgesteld. Begrijpelijk overigens, want door extra service te bieden, verdiende het hotelpersoneel er soms een half maandsalaris bij. Vanavond - na zo'n dag als vandaag - had Ed echter behoefte aan rust. Hij wilde nu niet meer sociaal alert zijn.

Toen hij al tegen tienen onder het dekbed lag en wegdommelde, herinnerde hij zich dat hij Kuth had willen bellen. Maar daar had hij nu geen puf meer voor. Ed van Vliet viel in slaap.

(Hier eindigt hoofdstuk 21. Wordt vervolgd).