De afgelopen tijd sinds mijn komst hier was heel bijzonder geweest. De vriendschap met Tom was vanaf dag één dat ik hier was naar een hoger plan getild. Het was nu niet meer een eenzame verliefdheid van zomaar twee jonge jongens. Uit mezelf zou dit waarschijnlijk nooit gebeurd zijn maar met een beetje hulp was dit wel het mooiste wat me tot nu toe was overkomen. We begonnen ons vanaf de eerste dag dat ik bij de familie Meijer in huis was heel snel erg aan elkaar te hechten. Wat dacht je anders, we gingen plotseling van af en toe naar permanente omgang met elkaar. We deelden dezelfde kamer, hetzelfde bed en vooral dezelfde seks. We maakten gebruik van alle momenten dat het mogelijk was om alle lekkere dingen die er bij horen zo vaak mogelijk met elkaar te doen.
Gewoonlijk rukken de meeste jongens van 16/17 zo’n twee á drie keer op een dag en dat deden wij samen ook, minstens. Alleen hielpen wij elkaar er grondig en uitgebreid bij, de hele dag door. Mijn kontje stond 24/7 ter beschikking van Tom en daar maakte hij meerdere keren per dag met mijn welgemeende instemming dan ook gretig en dankbaar gebruik van. We konden er geen genoeg van krijgen, al waren we maar vijf minuten samen. Dan ging het broekje even op de knietjes en werden mijn darmen stampend en stomend afgevuld met veel en vers dampend sperma. Ik kon er geen genoeg van krijgen, al zou hij er de hele dag aan één stuk mee door willen gaan.

Ik kon daarom ook al snel geen vijf minuten meer zonder mijn Tommie. Ik miste dan zijn ogen, zijn aanrakingen, zijn strelingen, zijn warmte en zijn geur. Hij beschermde me en beminde me. Hij was alles voor me wat er bestaat, een broer, een vader, een moeder, een vriend en een minnaar, noem maar op. Maar ja, we moesten ook nog naar college want de herfstvakantie was ten einde en het was de bedoeling dat we daar wel een bepaalde discipline zouden handhaven, omdat we daar niet de hele dag aan elkaar mochten zitten. Zou ook niet kunnen, toch?

De eerste schooldag voor mij op het college. De lessen begonnen om negen uur, maar we waren al een half uur voor aanvang aanwezig. Van tevoren was afgesproken dat ik me via de conciërge zou melden bij de directrice. Ze wilde me graag zelf introduceren in mijn klas, dat had Tom zijn moeder geregeld, want zij was voorzitter van het bestuur, en had dus een dikke vinger in de pap. Van mij had het niet gehoeven want de meeste leerlingen kenden me inmiddels toch al. Tom had me al het één en ander over haar verteld. We meldden ons bij de conciërge die mijn aanwezigheid doorbelde aan de directrice. We konden meteen doorlopen.
Ze was best wel een leuke mevrouw die in principe met iedereen door één deur kon, maar als het nodig was kon ze uiteraard ook heel streng zijn en kort door de bocht. Mevrouw den Hertog heette ze en ze leek erg veel op Wieteke van Dort, het zouden zomaar zussen kunnen zijn, zo groot was de gelijkenis. In de wandelgangen werd ze dan ook volmondig “Wieteke” genoemd of anders de “Deftige Dame”, uit de Stratemaker Op Zee Show. Alleen de prominente scheten die ze altijd liet moest je er dan in je verbeelding zelf maar bij bedenken, ha ha ha.

Tom leverde me af bij de deur van haar kantoor. Hij keek nog even om zich heen of er niemand in de buurt was, gaf me snel een kus op mijn wang en een zachte tik voor m’n kontje. ‘Ik zie je zo meteen weer poepie, ik hou een plekkie voor je vrij’ ,zei hij en liep weer weg. Ik wachtte nog even onzeker voor de deur en gaf er dan maar een paar kleine tikjes tegen. Binnen! Werd er aan de andere kant geroepen. Ik deed de deur open, en daar zat ze dan, achter haar bureau. De “Deftige Dame”. Ik glimlachte meteen, maar dan om de treffende gelijkenis die me verteld was. Het was in ieder geval geen fantasie.

Ik had gelukkig een redelijk kort maar wel een goed gesprek met haar. Ze heette me van harte welkom en ze kende inmiddels het hele verhaal al hoe het kwam dat ik bij de familie Meijer terecht was gekomen. Ze had me ook in de krant en op TV gezien. Dus daar hoefde ik gelukkig niets over uit te leggen of aan toe te voegen. Ze vond het zo mooi van me dat ik het nummer dat ik ten gehore had gebracht ter ere was voor m’n verongelukte grootouders, dat ik er alsnog een keer door haar toedoen de tranen van in m’n ogen kreeg. Ze zag het en kwam naar me toe voor een hug en ze klopte me op mijn rug, ‘je ben een goede jongen’, zei ze, ‘Kom maar, we gaan je nu aan de leerlingen voorstellen’.

Het rumoer in de klas verstomde toen wij binnenkwamen. Jongelui die achterstevoren zaten draaiden zich om, iedereen keek naar me. Mijn ogen zochten naar Tom. Ik vond hem niet direct, maar even later zag ik hem, achterin uiteraard. Op twee stoelen na naast het raam met rechts van hem een lege plek. Zijn ogen glimlachten naar me toen ik hem gevonden had, en ik glimlachte met een brede smile terug.
‘Jongelui, mag ik aan jullie voorstellen’; ‘Jelmer Hiemstra uit Friesland’, en dan kwam er nog een heel verhaal met tekst en uitleg over mij achteraan. Ze wist meer over mij te vertellen dan dat ik zelf wist, ha ha. ‘Voor de rest van dit schooljaar zal Jelmer jullie vergezellen en samen met jullie examen doen’, waren haar laatste woorden. Tom was de eerste die ging staan, de rest volgde vanzelf, en gezamenlijk begonnen ze te applaudisseren en te roepen;’ Jelmer, Jelmer, Jelmer!!!’

Er kwamen van buiten het leslokaal nog enkele docenten naar binnen lopen, die kwamen op de commotie af. Ze gaven me een hand en stelden zich aan me voor. ‘Ben jij die jongen uit de krant?’ Ik knikte alleen maar en gaf ze blozend allen een hand. Iedereen verdrong zich om mij heen, maar ik zocht Tom, ik wilde Tom, nu! Ik keek om me heen, links, rechts, achter me en toen sloeg hij breed grijnzend een arm om me heen vanaf de andere kant. Wat een opluchting! Het is dat we niet openlijk konden knuffelen want dat is wat ik nu wilde. Ik wilde mijn neus nu verlegen in zijn nek duwen met zijn sterke armen strak om me heen, maar ja dat kon nu even niet.

We werden gesommeerd om te gaan zitten, wat al snel gebeurde en “Wieteke” verliet met de docenten het leslokaal nadat ze mij nog een keer vriendelijk toelachte. Tom trok me mee naar onze tafeltjes. Ik deed mijn rugzak af en ging naast Tom Zitten. Links naast Tom zaten Roger en Patrick achter elkaar en voor ons Yvonne en Veronica naast elkaar. Ik had al kennis met ze gemaakt op de voorstelling afgelopen zaterdagavond. Ik pakte mijn benodigdheden uit mijn rugzak en leunde voorover op mijn desk. Meteen al voelde ik Tom zijn knie tegen de mijne aanstoten en zachtjes heen en weer bewegen. Ik keek hem schuin aan en zag hem naar me glimlachen. Hij knipoogde. Ik begon weer te smelten…

Het werd me na verloop van tijd, in de dagen en de weken die volgden al snel duidelijk hoe de verhoudingen in de groep leerlingen was waar ik in terecht was gekomen. Yvonne en Veronica waren zo’n beetje de overheersende typetjes van de hele groep. Met Patrick, Roy en Tom was het groepje compleet, want dat waren de hunken van de hele groep, en misschien wel voor een groot deel van het hele college. De dames pronkten een beetje met de drie jongens, maar van een of andere vorm die met een relatie te maken had was absoluut geen sprake. De twee meiden had ik zelf ook al snel in mijn hart gesloten.
Vergelijk ze maar een beetje met Birgitte Kaandorp en Liesbeth List, maar dan meestal zwaar opgemaakt met perfecte kapsels en altijd lange grijze regenjassen aan, met strakke ceinturen. Ze droegen die zowel buiten als binnen, en waren altijd samen, vrolijk, openlijk en vreselijk ondeugend, ha ha. Ze haalden leuke en soms hilarische streken uit met zowel de leerlingen als de docenten, en deden dan net of dat hun neus bloedde, en dat het heel gewoon was wat ze allemaal uitspookten. Ik vond het twee fantastische meiden met een hart van goud. Toen ze aan mij merkten dat ik hun streken wel waarderen kon en dat ik er stilletjes heel erg van genoot hoorde ik er ook helemaal bij. Ons vriendengroepje werd vanaf toen de sixpack genoemd.
Ik zal één anekdote beschrijven waar de jongedames dan bijvoorbeeld verantwoordelijk voor waren; Eén uur per week kregen we les van mevrouw den Hertog, “Wieteke” dus. De éne week godsdienst en de andere week maatschappijleer. Op zich liepen die lessen niet al te ordelijk en volgens mij vond mevrouw den Hertog dat stiekem zelf best wel een beetje gezellig zo op die manier. Tot op een dag de twee meiden een kostelijke streek met haar uithaalden, met de directrice nog wel! Voor de les net begon was het druk en rumoerig in het lokaal, “Wieteke” was nog niet aanwezig, en Yvonne plukte demonstratief voor in het lokaal een rubber ding uit haar tas. Het was zo’n “poepzak”, als je op er op gaat zitten dan hoor je een harde scheet.

Yvonne liep opzichtig, zodat niemand het kon ontgaan naar de geriefelijke directiestoel van “Wieteke” en deponeerde de oranje “poepzak” onder het kussen waar ze zo meteen met haar welgestelde derrière galant op neer zou zijgen. Even later komt de directrice de klas in lopen in een felrood strak jurkje op hoge hakken en met haar handtasje aan haar arm, gaat voor de klas staan en maant ons allemaal met luide stem tot rust en stilte. Iedereen ging zitten. En het was nog maar net stil of Ivonne stak onmiddellijk haar vinger op en vroeg zonder toestemming van mevrouw den Hertog, met een heel lief en correct onschuldig stemmetje, ‘mevrouw den Hertog??? ‘U heeft toch ook een computerj?’ ‘Ja Yvonne, ik heb zo’n ding, waarom dat?’

‘Nou, wat ik graag zou willen weten is of dat u ook geregistreerd staat op faecesbook’, in verband met de moderne vooruitgang? ‘Nee kindje, ik geloof het niet, dat is mij te ingewikkeld en niet aan mij besteed’, ik ben vooral bezig met belangrijkere dingen, zoals les geven’. Vervolgens zet ze haar handtasje op haar bureau en deponeert ze haar derrière potsierlijk als een koningin neer op de stoel, alsof het een gouden troon is. Tegelijk klinkt er daverend een keiharde knetterscheet met ruimtelijke echo en al als een trompet door het hele lokaal! “Wieteke”, weer verschrikt opgesprongen heeft de leuningen van de stoel nog in haar handen en trekt haar wenkbrauwen heel hoog op terwijl de rest van haar gezicht onbewogen blijft, alleen haar opgestoken haar zat deels los en in de war van de schrik.

Onmiddellijk pakt Yvonne de draad weer op, en zegt onbewogen met een stalen gezicht; ‘Nou nou, mevrouw den Hertog, volgens mij bent u zojuist toch echt geregistreerd op faecesbook’, en ze knijpt demonstratief haar neus strak dicht. Vervolgens barst de hele klas in een brullend gelach uit. “Wieteke” staat voorovergebogen leunend over haar bureau met haar kapsel totaal in de war, en met een woest gezicht wijst ze naar de deur; ER UIT!!! ER UIT!!!
Lopend als Marilyn Monroe verlaat Yvonne vervolgens zogenaamd, lief en verlegen glimlachend, met een kus van af haar hand naar de leerlingen het leslokaal. Wat een komediante, geweldig, dan lig ik helemaal in een deuk! En wat een voorstelling, alsof je op de voorste rij in het theater zit. Maar zo ging het er dan regelmatig met de grootste pret aan toe binnen onze groep. Dan was de één en dan was de ander zwaar de klos met van alles en nog wat…

In de tweede week “rotzooiden” we voor het eerst samen op school. Eerder bleef het alleen bij heimelijke aanrakingen, strelingen en verliefde blikken. Als we naast elkaar zaten voelde ik vaak zijn vingers even over mijn bovenbeen strelen of hij lag zijn hand op mijn dij, met zijn vingers bij m’n kruis. Zachtjes bewoog hij dan onopvallend zodat even later een knellende stijve piemel in m’n broek onvermijdelijk was. Ik durfde mijn hoofd niet naar Tom toe te draaien en keek dan alleen naar hem vanuit mijn ooghoeken met rode verliefde wangen van de opwinding. Ik zag hem dan ondeugend met lieve pretogen naar me glimlachen, maar ik lette wel goed op of dat niemand het zag, al speelde dit soort dingen zich dan wel af buiten het zicht van de andere aanwezigen.

Gewoonlijk gingen we met de “sixpack” met de lunchpauze de stad in, waar we de ene keer hier en dan weer daar ons middagmaaltje gebruikten. Soms in een snackbar, maar ook wel es in een café of een pizzeria. Maar deze keer had Tom andere plannen. Hij maakte ons groepje wijs met een smoes dat hij samen met mij naar zijn tante ging, een wijk verderop. We zouden er die dag met de lunch dus niet bij zijn. We moesten alleen wel met ons groepje mee naar buiten lopen zodat het leek alsof we ook daadwerkelijk van plan waren om weg te gaan.

We liepen naar de bushalte van de stadsbus waar we wachtten tot de rest van ons groepje uit het zicht was verdwenen. ‘Kom’ ,zei Tom, ‘we gaan weer terug’. Hij holde voor me uit, weer terug richting het schoolgebouw, en ik er achteraan. Door de hoofdingang naar binnen, de eerste gang rechts, en dan helemaal achterin de gang voorbij het scheikunde lokaal, daar was een deur naar een portiek. Daar kon je met de trap naar beneden en dan kwam je in de kelder.
In het scheikunde lokaal waren nog mensen aanwezig want de lamellen voor de ramen waren open. Daarom moesten we achter elkaar aan onder het raam door kruipen, we wilden ten slotte niet gezien, laat staan door iemand betrapt worden. Ik kroop voorop, en deed het natuurlijk zo snel mogelijk met Tom vlak achter me aan kruipend. Zacht hoorde ik hem grinniken. Hij keek naar mijn draaiende kruipkontje voor zich, ‘Hee lekker poepertje’, hoorde ik hem zeggen, ‘waar ga jij met dat leuke jongetje naar toe?’ Ik lachte er om met een brede grijns.

Hijgend van het hollen en het kruipen stonden we voor de deur. Hij griste in zijn broekzak, haalde er een sleutel uit en hield die voor mijn neus. ‘Kijk, dat is een loper, een sleutel die op alle sloten past’. ‘Heb ik van mijn vader geleend, die is van zijn werk op de energiecentrale’. Hij stak de sleutel in het slot, draaide hem om, en zacht piepend zwaaide de zware stalen deur open. Het was bijna helemaal donker binnen. We stapten over de drempel en deden de deur zachtjes weer dicht.
Het enige licht kwam door een klein raampje bovenin de kelder, dat was op straatniveau. Om ons heen stonden allemaal stoffige attributen van de toneelvereniging en spullen van het scheikunde lokaal. Op de achtergrond klonk het gebrom van de verwarmingsinstallatie, dus koud was het hier in ieder geval niet. Ik stortte me in Tom zijn armen. Ik wilde dat hij me strak vast hield met zijn armen stevig om me heen, met mijn hoofd tegen zijn borst. Een arm om mijn rug en de andere om mijn schouders.

Met zijn linkerhand drukte hij mijn hoofd strak tegen zich aan. Ik voelde hoe ik een kus van hem in m’n blonde haar gedrukt kreeg… Zo stonden we heel lang te knuffelen. Dat moest omdat dit het was waar we samen heel erg naar snakten, zo warm en zo lief… Met een vinger onder mijn kin duwde Tom zacht mijn hoofd omhoog, en als een hongerig vogeltje hapte ik naar zijn mond. Onze vochtige lippen kusten elkaar teder, we kusten lang. Ik voelde zijn strelende vingers in mijn nek en met rode wangen raakte ik langzaam verlamd van verliefdheid.
Wat was dit lief, zo lief en zo verlegen dat het me tussen de vlinders in m’n buik door pijn deed, pijn, diep in m’n ziel. De tranen welden er van op in mijn ogen. Zo dicht liggen liefde en pijn op zo’n moment bij elkaar. Ik voelde zijn harde bobbel tegen de mijne drukken, en langzaam bewogen we langs elkaar heen om elkaar nog beter te voelen. We ademden zwaar en samen tegelijk. Zijn vingers streelden van boven naar beneden langs mijn bilnaad en beneden aangekomen drukte hij zijn vingers langzaam en sterker naar binnen. In een ruk ontsnapte mij m’n adem terwijl mijn erectie zich krachtig verhardde in mijn onderbroekje. Friemelende vingers maakten de knopen van mijn jeans los, die daarna stukje bij beetje naar beneden werd gestroopt.

Tom zakte door zijn knieën en hijgend met mijn ogen dicht voelde ik het natte puntje van zijn tong over mijn buik glijden, van mijn navel tot aan de rand van mijn onderbroek. Met zijn tanden trok hij het elastiek naar beneden en ik voelde de koude buitenlucht op de strakke dunne huid van mijn stijve pik neerslaan. Zijn warme natte lippen omsloten mijn harde pik. Hijgend, en met mijn hoofd achterover voelde ik zijn mond bewegen… Steeds dieper en sneller gleed mijn paal heen en weer, en zacht zuigend liet Tom het zaad in mijn ballen langzaam en steeds heviger opborrelen. Met mijn handen hield ik zijn hoofd vast, en met knikkende knieën en schokkende heupen neukte ik Tom diep tussen zijn lippen in zijn warme mond.

Hoe langer het duurde hoe beter ik voelde dat het er aan kwam. Ik stootte een zachte kreun uit het diepst van mijn keel, zette mijn handen op Tom zijn schouders en met een gesmoorde ‘aaaaahhh’ begon ik schokkend te spuiten. Ik voelde mijn gespannen ballen samentrekken, en met mijn hoofd over Tom heen gebogen zag ik door mijn betraande ogen heen hoe hij gulzig van me dronk. Hij zoog en slikte als een dorstig veulentje bij zijn gewillige moeder. Met grote ogen keek Tom naar me op en slikte de laatste golf sperma van mij door. Mijn pik klapte met een natte klets tegen mijn buik. We gingen recht staan en Tom drukte zijn mond weer gulzig en stevig op de mijne. Ik proefde mezelf, en het was zoet…

“Nu jij?’ Zei ik met grote vragende ogen van heel dichtbij. Tom keek op zijn horloge. ‘Kan nu niet meer’ ,zei hij, ‘we moeten als de weerlicht naar de les, het is bijna tijd’. ‘Vanavond nog een keer’…

Dit was deel 9. Deel 10 zal pas begin volgende maand online komen. Tot slot wens ik iedereen onwijs leuke feestdagen en een heel mooi 2018!