Veel tijd krijgt Roald die week niet meer. Het is druk op zijn werk, en dan moet hij ook nog tijd vrij maken voor de rechtszaak.

De nieuwe informatie blijkt erg goed te zijn, en nu staat Roald nog veel steviger in zijn schoenen. Maar dan breekt toch echt de dag aan, dat Roald zijn rechtszaak tegen STK gaat beginnen. Omdat de zaak veel publiciteit heeft gekregen, is er ook veel interesse van de pers. Het is voor Roald en zijn advocaat niet eenvoudig zomaar het gerechtsgebouw te betreden. Het lijkt bijna of Roald beroemd is, zo erg verdringen zich de journalisten om Roald heen. Maar uiteindelijk geraken ze binnen, en daar gaat het een stuk gemakkelijker. Roald is best zenuwachtig, hij is het gewend om zelf de controle te hebben, maar nu is hij aan anderen overgeleverd en dat laat hem wat oncomfortabel voelen.

Vandaag is de rechtszaak tegen STK, nadat STK al eerder de strafzaak tegen hun heeft verloren. En al meteen van het begin af aan, probeert STK Roald in een slecht blaadje te zetten. Maar de advocaat van Roald weert die aanvallen vakkundig af.

De advocaten van STK roepen Roald in de getuigenbank, iets wat de advocaat van Roald al verwacht had. Roald neemt plaats in de getuigenbank en de advocaat van STK vuurt vragen op hem af. Ze proberen het contract, dat Roald met STK had, af te wenden als onduidelijk en vaag. Maar Roald had dat goed laten nakijken, en heeft daar ook nog enkele wijzigingen in laten aanbrengen. En daar heeft STK voor getekend, maar nu willen ze de rechter overtuigen, dat deze wijzigingen niet legitiem waren.

De advocaat van STK zegt tegen Roald: ‘Wat deed u zich ertoe leiden om de voorwaarden van het contract te laten wijzigen door uw jurist?’

‘Nou, dat is heel eenvoudig. Ik was het niet eens met de voorwaarden, die STK stelde, dus heb ik mijn jurist opdracht gegeven een nieuw, aangepast ontwerp. Die heb ik ze vervolgens opgestuurd, voordat ik die later ondertekend heb. Dat zijn echt heel normale praktijken, echt niets apart.’

‘Nou, volgens mijn cliënten heeft u niet voldoende duidelijk gemaakt, dat ze gewijzigd waren.’

‘Dat lijkt me sterk. Er zat een begeleidende brief bij, waarin duidelijk vermeld was, dat ik de voorwaarden heb laten aanpassen. Bovendien waren de veranderde voorwaarden duidelijk gekenmerkt, en de oude voorwaarde, conform de wetgeving ook keurig doorgehaald, zoals het juridisch gebruikelijk en vereist is. En dat hebben ze keurig ondertekend, waarvan de bewijsstukken hier aanwezig zijn. Ik vind derhalve ook, dat het mij niet kan worden aangerekend, dat uw cliënten de stukken niet zorgvuldig lezen.’

‘Dat was niet de vraag, mijnheer De Vries. Edelachtbare, zou u mijnheer De Vries willen vertellen, alleen de vragen moet beantwoorden, die ik hem stel?’

De rechter zegt: ‘Ik deel uw mening niet. U vroeg mijnheer dat het niet voldoende duidelijk was, dat mijnheer de Vries de stukken heeft laten aanpassen. Dat heeft hij zeer duidelijk kenbaar gemaakt. En het staat hem in zijn recht om kenbaar te maken, dat hij niet verantwoordelijk is voor de fouten van uw cliënten. Uw bezwaar is afgewezen!’

De advocaat moet dit verlies even slikken en gooit het dan over een heel andere boeg.

‘Mijnheer de Vries, wat deed u besluiten om met STK in zee te gaan? U schijnt nu een soort wrok tegen STK te hebben, heeft u zich van tevoren niet goed geïnformeerd?’

‘Het mag duidelijk zijn, dat ik me in ieder geval niet voldoende geïnformeerd had, want anders had STK nooit deze opdracht gekregen. Maar destijds gaf een collega me de tip zaken te gaan doen met STK en ik vertrouwde op zijn woord. Wist ik veel, dat STK, of liever gezegd, de moedermaatschappij achter STK, Dowtech, pogingen had gedaan om invloed op ons bedrijf te krijgen. Pas later kreeg ik te horen, dat die pogingen gedaan hebben om het bedrijf, waar ik directeur van ben, op te kopen. En toen ze hun zin niet kregen, hebben ze een hoop pogingen gedaan om personeel om te kopen of weg te kapen. Gelukkig heb ik behoorlijk loyaal personeel, maar bij enkele is het ze toch gelukt om ze om te kopen.’

‘Sorry, wat u beweert is klinkklare onzin! Waarom zou STK dat willen?’

‘Ik beweer ook niet dat STK dat wil, maar Dowtech, het bedrijf dat eigenaar is van STK. STK is slechts een marionet, dat weet ik nu ook wel.’

‘Waarop baseert u uw uitspraken? STK staat te boek als een zelfstandig bedrijf.’

‘Ik heb bewijzen, dat STK geen zelfstandig bedrijf is. Het is voor tachtig procent in eigendom van Dowtech. Deze bewijzen zal mijn advocaat nu toevoegen aan de bewijsstukken in deze zaak.’

De rechter spreekt de advocaat van Roald aan. ‘Klopt dat mijnheer Dosberg?’

‘Jawel, edelachtbare. Ik heb ze al reeds aangemeld bij de griffier. Dit is bewijsstuk 16B, die kunt u vinden in uw bijlage.’

‘O, in dat geval is het in orde. Eens kijken. Ja, dit lijkt me inderdaad duidelijk. Dit is een koopovereenkomst van tachtig procent van de aandelen van STK op naam van Dowtech. Mag ik vragen, hoe u aan deze stukken komt?’

‘Natuurlijk. Ik ben voor vijf procent aandeelhouder van Dowtech, en derhalve heb ik het recht om de financiële stukken van het bedrijf in te mogen zien.’

De rechter kijkt verbaasd, maar de advocaten van STK en zijn cliënten zijn volledig geschokt. De rechter zegt tegen Roald: ‘U bent voor vijf procent aandeelhouder en u voert een rechtszaak tegen STK, dat onderdeel is van het moederbedrijf Dowtech, waar u aandeelhouder van bent? Is dat niet wat raar?’

‘Ik ben het met u eens, dat het raar klinkt, maar het is goed te verklaren. Bij toeval leerde ik een tijdje geleden iemand kennen, die een aantal aandelen van Dowtech in zijn bezit had. Hij had die bij toeval ontdekt, nadat hij in de problemen zat, waarbij ik hem heb geholpen daaruit te komen. Hij had in het verleden eens wat aandelen gekocht, die destijds zo flink gekelderd waren, dat hij ze als verloren beschouwd had. Sindsdien heeft hij er niet meer naar omgekeken, tot toen. En als dank voor mijn hulp heeft hij me een deel van die aandelen aan mij verkocht. En met die aandelen kon ik opeens toegang krijgen tot bepaalde stukken, die ik anders niet zou kunnen krijgen. En dat helpt me nu in dit proces tegen STK.’

‘Oké, ik begrijp het. U heeft dus die aandelen pas verkregen, nadat u met STK te maken heeft gekregen.’

‘Ja, Edelachtbare. Anders zou het nooit bij me zijn opgekomen die aandelen ooit te willen kopen.’

‘Goed, in dit geval accepteer ik de bewijsstukken. Mijnheer Vemgarden, u kunt verder gaan.’

‘Ja, Edelachtbare. Maar mijnheer de Vries heeft nog steeds geen antwoord op mijn vraag gegeven, waarom hij een soort wrok tegen STK heeft.’

Roald antwoordt: ‘Ik heb geen wrok tegen STK, sterker nog, het personeel van STK gaat me zeer aan het hart. Maar ik heb een probleem met de schade die ze me berokkend hebben en de manier, waarop ze me behandeld hebben. Ik heb heel duidelijk laten vastleggen, wat ze mochten doen en wat ze niet mochten doen.

En als ze die afspraken overtreden, dan kunnen ze er wel op rekenen, dat ze daarmee problemen gaan krijgen. Dat lijkt me heel erg logisch.’

‘Zo erg hebben ze de afspraken niet overtreden, mijnheer de Vries!’

‘Oh nee? In het contract staat dat er 15 hectare gekapt mag worden, en in werkelijkheid zijn er 39 hectare gekapt. Dat vindt u geen erge overtreding? Dat is een overtreding met 160 procent!’

‘Maar er was een kapvergunning van 50 hectare!’

‘Dat kan best zijn, maar daar heb ik niet voor getekend. En ze mogen van mij best 50 hectare kappen, maar niet op mijn grond! 15 hectare was afgesproken, en geen centimeter meer!’

‘Maar men kan toch geen kapvergunning voor 50 hectare aanvragen, als er maar voor 15 hectare getekend is?’

‘Dat klopt, dus ik vraag me echt af, hoe ze dat voor elkaar gekregen hebben. U kunt het contract nalezen, er staat echt maar 15 hectare in. En de kapvergunning heb ik ook al mogen zien, daar staat inderdaad 50 hectare in. Legt u mij maar eens uit, hoe dat kan?’

‘Er moet sprake zijn van een vergissing, dat kan niet anders!’

‘Nou, een dure vergissing, als u het mij vraagt.’

‘Dat ben ik met u eens. Maar een foutje is snel gemaakt, in plaats van 15 wordt er 50 geschreven.’

‘Maar dan nog, ze hebben zich te houden aan de gemaakte contracten. Ik heb destijds een heel bewuste keuze gemaakt door een contract van 15 hectare op te laten stellen. Ik heb een plan met dat stuk bos. Met de plaatselijke bevolking en de bedrijven daar, zijn we daar nu een coöperatie begonnen, die dat gebied, samen met nog enkele grondeigenaren, duurzaam gaan beheren, met als inzet de terugkeer van het grote wild.

Ik heb nooit de intentie gehad om veel geld te verdienen met die grond. In tegenstelling tot anderen, vind ik de toekomst van mijn kinderen belangrijker dan geld. Wat heb ik aan geld, als mijn kinderen straks niet meer kunnen genieten van de natuur?’

‘Daar heb ik inderdaad van gehoord, een nobel en lovenswaardig plan. Maar ik heb wel begrepen, dat de fout van mijn cliënten een welkome nevenwerking heeft gehad?’

‘Ja, maar dat doet er niets aan af, dat ze die fout niet hadden mogen maken. Er zijn nu alleen wat zaken bespoedigd, die anders later zouden komen. Maar dat wil niet zeggen, dat ik daardoor geen schade heb opgelopen.’

‘En het ging u niet om het geld, dat zegt u me net zelf!’

‘Ik heb niet de intentie er veel geld mee te verdienen, dat klopt. Maar dat wil niet zeggen, dat de grond geen rendement mag opleveren! Maar het geld, dat hiermee verdiend wordt, wordt gestoken in het beheersen van dit natuurpark. Zo kost mij deze grond vrijwel niets, en bereik ik hierdoor zonder verdere investeringen toch mijn doel. Dus helemaal zonder geld gaat het niet, en door de fouten van STK moest ik dus meer investeren, terwijl dit helemaal niet de bedoeling was. Dus ja, ik heb wel degelijk schade opgelopen, laten we dan immateriële schade en de problemen, die ik moest oplossen. Als ik die uren ook nog ga tellen, dan komt het uiteindelijke bedrag, wat ik van STK nog vele malen hoger uit!’

De rechter vraagt aan Roald: ‘Hoeveel uren heeft u dat gekost, mijnheer de Vries?’

‘Een precies aantal kan ik niet noemen, maar het zijn er meer dan 100. Dat is veel, als u beschouwt, dat ik een zeer drukke baan heb en een groot gezin heb. Door deze hele toestanden blijft er niet veel tijd over om mijn gezin de aandacht te kunnen geven, terwijl ze die wel verdienen!’

‘Dat is natuurlijk erg vervelend voor u, maar waarom berekent u die uren niet? Dat is toch ook geleden schade?’

‘Dat klopt, maar ik ben niet de persoon, die het personeel van STK wil laten boeten voor de daden van hun bazen. Het bedrijf staat er toch al niet zo rooskleurig voor, en ik neem het personeel van STK niets kwalijk. Die doen gewoon wat hun opgedragen wordt. Wat weten hun nu van de contracten, die het bedrijf afsluiten. Ze krijgen gewoon te horen, wat ze moeten doen, en doen dat dus ook. Als ik die uren zou gaan tellen, dan bestaat de kans, dat STK failliet gaat en dat wil ik dan ook weer niet.’

‘Nou, ik ken toch heel wat andere mensen en bedrijven, die daar niet eens over na zouden denken. Uw bedoelingen zijn zeer lovenswaardig. Ik zal dit meenemen in mijn besluit.’

‘Dank u, edelachtbare.’

De rechter zegt tegen de advocaat: ‘Heeft u nog verder vragen aan mijnheer de Vries?’

‘Nee, edelachtbare.’

‘Dan is nu het woord aan mijnheer Dosberg.’

De advocaat van Roald staat op.

‘Mijnheer de Vries, u zei ons net, dat u niet wilde, dat STK failliet gaat. Waarom gaat u dan nog door met de rechtszaak?’

‘Om meerdere redenen. Vanuit STK heb ik vanuit het personeel zelf de steun gekregen om deze zaak voort te zetten. Ook al staan hiermee hun banen op de tocht. Dat was een van de redenen, om door te zetten.’

De rechter kijkt verbaasd en zegt: ‘Heb ik dat goed begrepen? Het personeel van STK steunt u in dit proces?’

‘Ja, dat verwonderde mij ook, maar ze hebben heel goede en duidelijke redenen om dit te doen. Ze zijn het al langer niet meer eens met de manier waarop dit bedrijf geleid wordt. Nu zou je zeggen, waarom gaan ze dan nergens anders werken, maar probeer maar eens op dit moment ergens anders werk te vinden. U weet zelf ook wel, dat er nog steeds een grote werkeloosheid heerst, zeker onder de laaggeschoolden. Ze hopen hiermee, dat uiteindelijk het bedrijf weer op het goede spoor komt, ook al kan dit nu misschien het einde van dit bedrijf betekenen.’

‘Oké, dat kan ik wel een beetje begrijpen. En wat waren uw andere redenen om met dit proces door te gaan?’

‘Omdat ze me persoonlijk hebben aangevallen, door middel van intimidatie en beïnvloeding. Ze hebben middels de pers gepoogd me zwart te maken, om zo het beeld te krijgen, dat ik niet betrouwbaar zou zijn. Nou, dat is ze dus niet gelukt en ik heb daar ook heel wat voor moeten doen. U heeft zeker van de documentaire over mijn leven op televisie gehoord of misschien ook wel gezien?’

‘Ja, die heb ik gezien. Een heel aparte documentaire. U leidt een nogal bijzonder leven, met drie vrouwen.’

‘Dat klopt, maar daar ben ik nog niet minder om. Ik ben me volledig bewust van deze situatie, en dat niet iedereen het met deze manier van leven met me eens is. Sommigen vinden het verwerpelijk, en dat kan ik heel goed begrijpen. Maar ik ben nu eenmaal in deze situatie verzeild geraakt, en ik kon gewoon geen keuze maken tussen deze drie vrouwen maken. Ze lijken zoveel op elkaar, dat het eenvoudiger was, om ze dan maar alle drie te kiezen.’

De rechter glimlacht. ‘Ja, ik zie ze zitten op de tribune. Ze lijken inderdaad erg veel op elkaar. Ook in de documentaire vond ik het lastig om ze uit elkaar te houden. Daar schijnt u anders weinig problemen mee te hebben?’

‘Dat klopt, ze proberen het af en toe wel eens om me op een dwaalspoor te brengen, maar het lukt ze nooit. Ik heb zo mijn manieren, om ze te herkennen.’

‘Dat lijkt me wel handig, maar we dwalen af. U zei ons, dat u geïntimideerd werd?’

‘O ja, edelachtbare! Meerdere malen. Ze laten ons bespieden, maken foto’s van ons, ze hebben ons anoniem opgebeld, dat we de zaak moesten laten rusten, anders zou het ons spijten, van die soort dingen.’

‘En u bent er zeker van, dat al die dingen het werk van STK is geweest?’

‘Ik kan niet alles bewijzen, maar wel dat STK foto’s van ons gemaakt hebben. Ik heb enkele fotografen kunnen betrappen.’

‘Daar heeft u ook aangifte tegen gemaakt?’

‘Een keer, de andere keren was dat niet nodig. Ik heb toen al hun foto’s gewist.’

‘En waarom heeft u toen geen aangifte gedaan?’

‘Omdat het toen nog in openbare gelegenheden is gebeurd. Die ene keer, dat ik wel aangifte heb gedaan, was op mijn eigen terrein.’

‘Daar heeft u een goed punt. Mijnheer Dosberg, gaat u verder.’

De advocaat van Roald gaat verder en al snel wordt duidelijk hoe de bedrijven achter STK werken. De rechter is best geïnteresseerd over die informatie en zegt uiteindelijk: ‘Hoogst interessant allemaal, maar ik denk helaas niet, dat het veel zal bijdragen aan dit proces. Maar het is nu wel duidelijk, hoe die firma werkt en waarom STK zo gehandeld heeft.’

‘Dat was ook de bedoeling om dat duidelijk te maken. Voor de rest zal misschien nog een andere rechtszaak volgen, in verband met de bemoeienissen van Dowtech met HRT.’

‘Dat raad ik u zeer aan om dat te gaan doen. Ik denk, dat u met deze informatie een zeer goede zaak zal hebben.’

‘Maakt u zich maar geen zorgen, die rechtszaak komt er ook wel. We zijn alleen nog de aanklacht goed aan het formuleren.’

‘Goed, maar heeft u verder nog vragen?’

‘Nee, dat was het.’

De rechter richt zich tot Roald en zegt: ‘Mijnheer de Vries, u kunt weer gaan zitten.’

Roald neemt weer plaats naast zijn advocaat. Er volgen dan nog wel enkele pleidooien, maar dan is het wel gedaan. De rechter verdaagt dan de zitting met enkele uren, hij moet de bewijzen allemaal nog eens goed bekijken om dan tot een uitspraak te komen.

Roald gaat naar zijn familie, die op de bank zitten. Ester is naar het hotel gegaan, dat ze voor de rechtszaak hebben geboekt, want ze willen de kinderen niet te lang overlaten aan de oppas daar in het hotel. Roald is blij even te kunnen ontspannen. Na een tijdje komt de advocaat naar Roald toe.

‘Roald, STK wil een schikking treffen. Maar ze kunnen niet veel bieden, want ze verkeren echt in zwaar weer. Door alle publiciteit krijgen ze geen opdrachten meer, en als ze moeten betalen, wat jij van ze eist, gaan ze failliet.’

‘Dat weet ik, maar ik ga niet akkoord met een schikking. Dan gaan ze maar failliet. Dit moet gewoon stoppen en ik zie niet in, dat ze gaan ophouden, als ze niet veroordeeld worden. Het gaat me niet om het geld en je weet dat ik de steun heb van hun personeel. Die zien liever het bedrijf failliet gaan, en dat het dan weer een doorstart krijgt op de juiste manier.’

‘Goed, ik had het al verwacht, maar ik zal het ze zo wel doorgeven.’

De advocaat gaat weer en ongeveer een uur later is het weer tijd om verder te gaan met de rechtszaak.

De rechter gaat meteen van start. Hij zegt tegen Roald: ‘Ik had begrepen, dat STK u een schikking had aangeboden?’

‘Ja, dat klopt, edelachtbare. Maar ik ben niet akkoord gegaan.’

‘Mag ik vragen, waarom niet? Want u weet, dat ze nu waarschijnlijk failliet zullen gaan.’

‘Natuurlijk. Zoals u weet, heb ik de steun van hun personeel. Een van hun personeelsleden is vandaag ook hier, en zojuist liet hij me nog weten, dat ze liever hebben, dat het bedrijf failliet gaat en daardoor stopt met hun bedrieglijke praktijken, dan dat ik akkoord zou gaan met een schikking. Ze zijn van mening, dat het anders niet zou stoppen. Ze zouden anders weer gewoon op de oude voet verder gaan, want ze zijn dan niet veroordeeld.’

‘En wie is dat personeelslid?’

‘Hij wenst nu nog even anoniem te blijven, omdat hij bang is, dat ze hem alsnog ontslaan.’

‘Zou u mij dan persoonlijk kunnen zeggen wie het is? Ik wil me ervan vergewissen, dat me hier geen spelletje gespeeld wordt.’

Plotseling staat er een man op. ‘Excuseert u mij, edelachtbare. Ik ben die man, over wie hij het heeft. Liever had ik anoniem gebleven, maar ik kan het ook niet toelaten, dat er aan de woorden van mijnheer de Vries wordt getwijfeld. Hij heeft al meer voor ons gedaan, dan hij zou moeten doen. En als ik hierdoor mijn baan zou verliezen, dan is dat maar een offer, dat ik moet maken.’

‘En u bent?’

‘Ronald Nyklakken, edelachtbare.’

‘En u werkt bij STK?’

‘Ja, al bijna 20 jaar.’

‘En u kunt alle verhalen, die we vandaag hebben gehoord, bevestigen?’

‘O ja, en ik zou u er zo nog een hoop kunnen vertellen. Ze zijn allemaal geheel volgens de waarheid.’

‘Goed, dank u. Griffier, neem alstublieft de woorden van de heer Nyklakken op in het verslag. Ik ga nu mijn uitspraak doen. Ik stel de heer De Vries met al zijn eisen in het gelijk. Ik veroordeel STK tot het betalen van een schadevergoeding van 1 miljoen kronen aan mijnheer de Vries, daarnaast moeten ze de gehele schade herstellen, die ze hebben aangericht. Ook moeten ze alle kosten betalen, die de heer De Vries heeft moeten maken om dit proces te kunnen voeren, inclusief de 100 uren, die hij zegt, niet hij zijn gezin heeft kunnen zijn. En natuurlijk ook de kosten van dit proces. Dit is mijn besluit en hiermee definitief.’

De heren van STK zijn verslagen, maar in het kamp van Roald heerst de blijdschap. Dit is veel meer, dan Roald geëist had. De griffier komt naar Roald toe en zegt: ‘Zou u me een kopie van uw jaaroverzicht van afgelopen jaar kunnen toesturen, ik moet bepalen wat STK u nog moet betalen voor die 100 uren, die u gemaakt heeft.’

‘Natuurlijk, dat stuur ik u zo snel mogelijk op. Maar ik kan u wel zeggen, dat ik ongeveer rond de 1000000 kronen per jaar verdien.’

‘Oké, dan kan ik al een voorlopige schatting maken.’

De directeur van STK komt op Roald af en roept hem toe: ‘Ben je nou tevreden? Dankzij jou komt nu het hele personeel op straat. We kunnen dit echt niet betalen!’

‘Dat is dan niet mijn probleem, of wel? Als u denkt, dat u alles kunt wat u maar wilt, dan is er altijd wel iemand, die u daarin zal hinderen. En in dit geval ben ik dat geweest. Het recht heeft gesproken, en de gevolgen zijn voor u.’

‘Dat mag wel zijn, maar ik heb altijd de beste bedoelingen gehad voor mijn personeel. En u doet, alsof dat nooit zo geweest is.’

‘En u doet alsof u een heilige bent, terwijl ik nooit zal zeggen, dat ik dat zal zijn. En ik twijfel er niet aan, dat u het eens goed voorhad met uw personeel, maar al een geruime tijd al niet meer. Want anders had u wel geweten, dat ze het niet eens met uw beleid waren.’

‘Alsof u weet, hoe moeilijk is het om in onze wereld te overleven. Ja, ik heb dingen gedaan, die eigenlijk niet mochten, maar het was steeds in het belang van het bedrijf.’

‘Daar twijfel ik ook niet aan, maar ik heb wel gezien, hoe het ook kan. Zoals u weet, ben ik tegenwoordig lid van een coöperatie op bosbouwgebied. Dat is na korte tijd al winstgevend, terwijl ze heel wat duurzamer bezig zijn als jullie. Het kan dus wel. Waarom jullie dan niet?’

De man schampert: ‘Pff, als je denkt, dat je het beter kan, dan doe het lekker zelf!’

‘Wie weet, doe ik dat ook nog wel. Noem je prijs maar!’

De man kijkt Roald verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je?’

‘Precies wat ik zeg: Wat is de prijs van het bedrijf?’

‘Daar vraag je me wat. Hoe moet ik dat zo kunnen zeggen? Bovendien heb ik die bevoegdheid niet!’

‘Dan zou ik dat maar eens gaan vragen aan de heer Keijendraaier en de heer Junghans gaan praten.’

De man kijkt geschokt. ‘Hoe weet u die namen?’

Roald kijkt de man goed aan. ‘Ik heb me goed geïnformeerd. Ik bied je nu een schikking aan, buiten de boeken om. STK is voor mij en ze laten HRT en bijbehorende bedrijven met rust, dan komt er geen verdere rechtszaak.

Zeg ze dat maar precies zo. Met de informatie, die ik heb, kan ik ze nu al met gemak ten gronde richten. Dus laat staan, als ik me nog verder ga verdiepen in deze zaken. Ik maak jullie dan met de grond gelijk! Het is maar dat je het weet!’

De man knikt en druipt dan af. De advocaat kijkt geamuseerd. ‘Volgens mij heb je ze nu precies, waar je ze hebben wilt, Roald. Dat was goed getimed.’

‘Maar ik meen het ook! Ze kunnen STK aan mij overlaten, dan maak ik er weer een gezond bedrijf van. En dan volgt er ook geen verdere rechtszaak meer.’

‘Misschien wel een verstandige zet, Roald. Want anders kon het wel eens een heel lange rechtszaak gaan worden.’

Roald knikt en loopt dan de rechtszaal uit. Buiten wordt hij hartelijk onthaald door Ingrid en Ada, en gaan ze via de zijuitgang van het gerechtsgebouw terug naar het hotel. Daar brengen ze Ester op de hoogte, en vieren ze hun kleine intieme feestje. Dat vieren ze gewoon op hun kamer, samen met hun ouders, die wat later zich bij hun voegen.

Later die avond, als Roald weer met zijn vrouwen alleen is, krijgt Roald een telefoontje. Roald ziet al, wie er belt en zegt: ‘Stil even, dit kon wel eens belangrijk zijn. Dit is Arnold!’

Hij neemt op en zegt: ‘Hallo, u spreekt met Roald de Vries.’

‘Hallo Roald, met Arnold Keijendraaier!’

‘Ah, Arnold! Waar heb ik dit gesprek aan te danken?’

De stem van Arnold klinkt allesbehalve geamuseerd. ‘Dat weet je best, Roald. Je hebt ons weinig keuze gelaten. STK is van jou. Maar natuurlijk willen we wel geld voor de gebouwen en voertuigen. Maar daar komen we samen wel aan uit. En we zullen HRT ook met rust laten. Want bij een volgende rechtszaak tegen ons, zijn er alleen maar verliezers. Daar winnen we allebei niet mee.’

‘Dat weet je nooit, Arnold. Maar ik ben blij, dat je inziet, dat mijn aanbod acceptabel is, en wat betreft de materiele zaken, ik ga natuurlijk geen hoofdprijs betalen. Stuur het verkoopcontract maar naar mijn notaris, dan maken we de zaak rond en geef ik jou de garantie, dat er geen rechtszaak tegen Dowtech zal komen. Dat wil zeggen, zolang je je tengels maar van HRT aflaat.’

‘Dat is wel in orde. Ik moet echt toegeven, dat ik me heel erg in je vergist heb. Je bent een veel taaiere tegenstander, dan ik ooit verwacht had. En eigenlijk vind ik het wel zonde, dat we nu als tegenstanders tegenover elkaar staan. Ik mag je werkelijk, en ook je familie.’

‘Ik heb persoonlijk ook niets tegen jou, Arnold, maar je hebt het persoonlijk gemaakt, toen je opdracht gaf om mijn familie te bespieden. En dat neem ik je wel kwalijk.’

‘Daar heb ik nu wel spijt van, maar hoor wie het zegt, de verliezer. En nogmaals, het was echt niet persoonlijk bedoeld.’

‘Goed, dan laten we dit nu achter ons. Hoe gaat het met Martine?’

‘Goed, maar ze is wel een beetje boos op me, juist vanwege deze zaak. Ze was het er al de hele tijd niet mee eens, dat ik mijn ogen op HRT en bijbehorende bedrijven had geworpen. Maar ik wilde niet naar haar luisteren. Ze zit me nu uit te lachen, omdat ik nu mijn neus gestoten heb.’

‘Dat kan ik me wel een beetje voorstellen. En ach, wie weet komen we elkaar nog wel eens tegen en drinken we gewoon samen weer eens wat. Doe maar de groeten aan Martine, en tot ziens!’

‘Dank je, Roald, dat je niet haatdragend hebt. En ik zal Martine zeker de groeten doen. Tot ziens!’

Roald hangt op en zegt dan: ‘Het is geregeld. Dowtech laat ons met rust en STK is nu van ons!’

Ester, Ingrid en Ada kijkt Roald verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je, STK is nu van ons?’

‘In de rechtszaal heb ik ze een aanbod gedaan. STK voor ons, en ze moeten ons en HRT met rust laten. Dan zou ik geen nieuwe rechtszaak tegen Dowtech gaan beginnen. En daar belden ze net voor, ze gaan akkoord!’

Ze kijken Roald geschokt aan en Ingrid zegt: ‘Maar wat moet je nu met STK? Je hebt toch helemaal geen ervaring met bosbouw? En waar haal je het geld vandaan om het over te nemen?’

‘Nee, maar dat hoeft ook niet. En ik kan nog wat grond verkopen. Dat zou me genoeg geld daarvoor moeten geven. Zodra de overdracht rond is, ga ik daar het bedrijf reorganiseren. Er zitten daar genoeg mannen, die het bedrijf zelfstandig kunnen leiden. En anders heb ik nog wel vrienden, die zoiets ook zouden kunnen. Ik ga in ieder geval proberen de banen van de werknemers te gaan redden. En wie weet verkoop ik het dan weer. Dat zie ik later wel weer.’

Ze vliegen Roald om zijn hals en geven hem kusjes op zijn wangen. ‘Je bent gewoon de beste!’

Roald zegt: ‘Dan moet ik nu even iemand gaan opbellen, om die meteen een promotie te geven.’

Roald pakt zijn telefoon en belt Ronald Nyklakken.

‘Hallo, Ronald hier?’

‘Hallo Ronald, je spreekt met Roald de Vries.’

‘Ah, mijnheer de Vries! Waarvoor belt u me?’

‘Wat zou je ervan vinden, als ik je vertel, dat STK niet failliet gaat, maar verkocht wordt?’

‘Werkelijk? Aan wie dan?’

‘Je spreekt ermee.’

‘Jij? Maar hoe dan?’

‘Ik heb de heren, die STK bezitten, een aanbod gedaan. En dat hebben ze zojuist geaccepteerd. STK wordt aan mij verkocht, en in ruil zal ik geen nieuwe rechtszaak tegen hun starten. Maar ja, dan moet ik daar wel enkele personen ontslaan, en daarvoor nieuwe op hun plek zetten. Heb jij geen zin om daar tijdelijk de zaken waar te nemen?’

‘Wat? Ik? Moet ik dan daar de zaken gaan leiden?’

‘Ja, ik denk dat je daarvoor wel geschikt bent. Er moeten een hoop zaken recht gezet worden en tot die tijd heb ik iemand nodig, die ik kan vertrouwen. En wie weet maakt u nog wel meer promotie!’

Het is even stil en dan zegt Ronald: ‘Nou, dat neem ik graag aan! Maar als ik het dus goed begrijp, bent u dus de nieuwe eigenaar van STK?’

‘De overdracht moet nog plaatsvinden, maar ja, ik ben dus de nieuwe eigenaar. En ik verwacht straks dan ook, dat alles geheel volgens het boekje zal gaan plaats vinden.’

‘Daar zal iedereen wel blij mee zijn. Mag ik het al bekend maken?’

‘Nee, liever nog even niet. Eerst moet alles rond zijn.’

‘Begrijpelijk. Maar mogen Mijnheer Uttenfors en mijnheer Losfold dus eigenlijk niet meer op het werk komen?’

‘Alleen nog om hun persoonlijke spullen op te halen, meer niet. Je krijgt toestemming van mij, om ze dat op te dragen, Ronald.’

‘Geen zorgen, dat komt wel goed. Maar misschien zou het wel goed zijn, als we mijnheer Losfold nog niet meteen de toegang ontzeggen. Er zijn namelijk nog wel enkele zaken, die ik van hem moet weten.’

‘Goed, jij regelt dat maar, ik hoor wel hoe het verder afloopt. Je hebt nu mijn nummer, dus als er wat is, bel je me meteen.’

‘Dat is goed, mijnheer De Vries.’

Roald neemt afscheid en hangt dan op. ‘Zo, de eerste stap is al gezet. Ik heb al een zaakwaarnemer, die al daar op het werk bekend is.’

‘Maar is het dan nu eindelijk voorbij, Roald?’

‘Ja, nu is het voorbij. Ik weet alleen nog niet, wat ik werkelijk met STK ga doen.’

Ingrid zegt: ‘Ik heb misschien wel een idee, Roald. Je houdt van de natuur, maar die wereld is eigenlijk niets voor je. Waarom probeer je het niet aan het personeel te verkopen? Dan krijg jij je geld ervoor terug en ze kunnen er dan zelf weer iets moois van maken.’

‘Maar ik heb ze zojuist beloofd, dat ik het ga reorganiseren!’

‘Dat kan, en het wil ook niet zeggen, dat je ze niet kan helpen. Maar je hart ligt bij HRT. En je weet wat Henk je laatst eens heeft aangeboden. Maar daar had je het geld niet voor. Als je STK verkoopt, dan wel.’

Roald kijkt Ingrid verbaasd aan. ‘Dus, je bedoelt, dat ik met dat geld een deel van HRT moet gaan kopen?’

Ingrid knikt en Ada springt eropin. ‘Ja, Roald! Dat moet je doen! Henk praat al een tijdje over stoppen, en je weet best, dat hij je als zijn opvolger ziet. Als jij je deel koopt, dan weet hij, dat zijn levenswerk in goede handen is.’

‘Maar dat gaat wel om ontzettend veel geld! Ik denk niet, dat het geld van STK zal toereiken.’

‘Wie zegt, dat je alles in een keer moet kopen, Roald? En daarbij heb je ook nog vrienden, die je daarbij kunnen helpen.’

‘Moet ik nu ook nog geld gaan lenen bij mijn vrienden?’

‘Nee, maar ik sprak laatst met Diana. Ze wil iets anders gaan doen, omdat er op het bureau niet meer zo veel werk is, het meeste wordt toch gedaan in Lidköping, en ze wil graag haar tijd zelf kunnen indelen. En je weet ook, dat Henk graag zou zien, dat Diana in het bedrijf komt.’

‘Ja, waar wil je naar toe?’

‘Ik denk, dat Diana dat zou doen, als jij daar de touwtjes in handen neemt. Diana kan dat niet, maar ze zou wel goed op kantoor kunnen werken. En je weet, dat Diana het deel van Henk zal erven. En samen kunnen jullie het totaal wel overnemen.’

Roald zucht eens een keer. ‘Dat is wel een heel voornemen. Ik heb nu ook al een deel van de aandelen. Dat is 5 procent, die kreeg ik immers, toen ik directeur werd. Maar als ik het over wil nemen, dan zou ik nog 46 procent moeten kopen. Dan heb ik net iets meer dan de helft. De andere helft zou dan van Henk en Diana moeten blijven.’

‘Dat bedoel ik. En we sparen nu ook al veel geld, we werken met drie personen. Ons salaris is goed voor bijna 2 miljoen kronen samen. Zoveel hebben we niet nodig om van te leven. Van de helft zouden we nog steeds goed kunnen leven, en de rest zouden we kunnen gebruiken om steeds weer een deel van HRT te kopen.’

Het gezicht van Roald klaart op. ‘Ja, dat zouden we kunnen doen. En als eigenaar krijg ik natuurlijk ook een deel van de winst, zover er dan natuurlijk winst is. Maar de toekomst ziet er goed uit. Dan moet ik eens met Henk gaan praten en natuurlijk ook met Frank en Diana.’

Er valt een last van Roalds schouder. Sinds Henk hem dit aanbod heeft gedaan, enkele maanden geleden, denkt hij erover na, hoe hij dit kan doen. En nu lijkt hij opeens een mogelijkheid te hebben. En nu laat hem dan niet meer los en wil hij met hernieuwde energie vooruit. Ester ziet het enthousiasme in hem opbloeien en zegt glimlachend: ‘Het is maar goed, dat ik alle koffers al heb gepakt. Als ik Roald zo bekijk, dan is hij nu niet meer te houden.’

Ingrid en Ada lachen. ‘Tja, HRT is nu eenmaal zijn lust en zijn leven.’

Roald glimlacht en zegt: ‘Nee, dat zijn jullie, mijn gezin. Maar HRT komt op een goede tweede plaats en dat zal het ook altijd blijven.’

Ingrid zegt: ‘Zullen we het dan maar vanavond niet te lang maken? Dan kunnen we morgenvroeg meteen vertrekken.’

Roald knikt. Hij omhelst de drie vrouwen. In zijn hart is hij ze enorm dankbaar en houdt nu nog meer van ze, dan hij al deed. En opeens weet hij, hoe hij ze moet bedanken. Op de manier, dat ze het zelf het liefste willen. En omdat ze nu tegen het bed aan staan, duwt hij ze achterover, waardoor ze alle drie even gillen.

‘Roald! Wat doe je nu?’

Roald kijkt ze grijnzend aan. ‘Wat zou ik nou gaan doen, als er drie bloedmooie vrouwen in bed liggen, waar ik ook nog eens zielsveel van houd?’

Roald hoeft verder geen antwoord meer te geven, dat is de drie dames nu wel duidelijk. Maar ze laten het volledig aan Roald over, hoe het verder gaat. Roald weet hoe hij een vrouw liefkozend uit moet kleden, het gaat gepaard met veel strelingen en kusjes over hun lichamen. Eerst is Ester aan de beurt, haar blouse maakt hij voorzichtig open, sensueel, knoopje voor knoopje, waarbij hij Ester vol verwachting laat.

Als het laatste knoopje los is, trekt hij de blouse langzaam uit, terwijl hij haar een zoen geeft. Dan geeft hij haar kleine kusjes in haar hals en daalt dan af tot haar borsten, waar hij behendig haar bh loshaakt. En ook de bh verdwijnt snel de kamer in. Dan geeft hij nog een paar kusjes op haar borsten, om zich dan terug te trekken. Ester kreunt even van teleurstelling, maar ze ziet, dat Roald nu ook de aandacht aan haar zusters wil geven. En ze kent Roald goed genoeg, om te weten, dat ze heus nog wel aan haar trekken zal gaan komen.

Maar het sensuele voorspel van Roald deed haar denken aan de eerste keren, dat ze samen seks hadden. Toen deed Roald ongeveer hetzelfde, en alleen al de gedachte daaraan, maakt haar al drijfnat. Ze wil zichzelf al verder uitkleden, maar ondanks dat Roald nu met Ingrid bezig is, heeft hij wel gemerkt, wat Ester van plan is.

Zonder te kijken, grijpt hij haar arm vast, zonder haar pijn te doen, alleen maar om haar te doen stoppen met haar plannetje. Dan kijkt hij even kort naar Ester en geeft haar een luchtkusje, waarop Ester moet glimlachen. Roald kan het niet laten om ook even te glimlachen, terwijl hij net zo sensueel de blouse van Ingrid losknoopt, als hij dat net bij Ester deed.

Ada kijkt vertedert toe, maar tegelijkertijd windt het haar wel enorm op, hoe Roald haar zusters liefkoost. Ze ziet de genegenheid en de liefde van deze man voor haar en haar zusters. En op de manier, waarop hij iedereen gelijk behandeld, voelt ze zich niet achtergesteld. Bij de seks is ze meestal wel de laatste aan de beurt, maar Roald geeft iedereen altijd gelijke aandacht. Er is tussen haar en Ingrid geen echte rangorde, maar Ester is zonder twijfel de favoriet van Roald. Dat is altijd zo geweest, maar Roald doet echt zijn best om dit zo veel mogelijk te beperken. En dat waardeert Ada ook enorm. Niet dat ze jaloers is op Ester of op Ingrid, integendeel. Maar ze waardeert dat Roald echt zijn best doet om ieder net zo veel liefde te geven, als hij maar kan. En daarbij, Ester is altijd een beetje de baas over hun drieën geweest, dat was vroeger zo en dat is nu niet anders. Ester is altijd degene met het initiatief, hoewel ze wel terughoudend kan zijn om het daadwerkelijk te doen. Daar is Ada weer veel beter in, en Ingrid zit er een beetje tussenin. En dat past naadloos bij elkaar, en nu ze samen zijn met Roald, is dat echt niet anders.

Eindelijk is Roald nu ook klaar met Ingrid en begint hij Ada nu te liefkozen en uit te kleden. Ester en Ingrid kijken met aandacht toe, hoe Roald Ada aan het uitkleden is. Maar nu stopt Roald niet, als hij haar bh heeft verwijderd.

Ada is eigenlijk wel een beetje verbaasd, maar laat hem zijn gang gaan. Haar broek stroopt Roald met veel strelingen en kusjes over haar benen af, en nu heeft Ada enkel nog haar slipje en een paar sokjes aan. Ada krijgt kippenvel, als Roald met zijn vaardige vingers over haar benen glijdt, en dan uiteindelijk haar sokjes verwijderd, en haar voeten kusjes geeft. Daarbij geeft hij Ada met zijn vingers een voetmassage, die haar heerlijk doet ontspannen. En opnieuw doet Roald haar weer opnieuw verrassen. Opeens duikt Roald een beetje naar boven en begint haar schaamstreek met zijn tong te strelen.

Het maakt haar helemaal gek. Ze kan haast niet wachten, totdat ze zijn lekkere neukstaaf weer tussen haar benen mag voelen. Roald zakt met zijn tong steeds dieper af, en trekt langzaam met zijn handen haar slipje naar beneden. Uiteindelijk moet hij haar even met rust laten, om haar slipje te verwijderen. Ada ligt nu helemaal naakt voor hem, en ze is helemaal klaar om hem te ontvangen. Maar Roald heeft andere plannen. Hij geeft haar weer een voetmassage en daalt dan heel langzaam af om uiteindelijk tussen haar benen te eindigen.

Met de toppen van zijn wijsvinger streelt hij haar schaamlippen, die flink opzwellen van opwinding. Hij weet perfect haar gevoelige plekjes met zijn vingers te vinden en het duurt dan ook niet lang, als Ada haar ademhaling versnelt en even later met een kreun op zijn vingers klaarkomt.

Roald gunt haar een korte pauze, maar gaat daarna wel snel verder. Hij beduidt haar, dat ze op haar knieën moet gaan zitten. Dat doet hij niet erg vaak, maar ze vindt het zelf wel een prettig standje. En Roald stelt haar niet teleur, al snel voelt ze zijn eikel tegen haar schaamlippen drukken en naar binnen glijden. Ze kreunt van genoegen, als ze zijn pik in haar voelt schuren. Maar opeens voelt ze een vinger in haar kontgaatje, wat haar nog harder doet kreunen. De pik van Roald in haar kutje voelt goed aan, maar nu verlangt ze toch eens om nog eens een pik in haar kontje te krijgen. Nu duwt Roald ook nog een tweede vinger in haar kontje, terwijl hij haar nog steeds neukt in haar kutje.

Opeens trekt Roald zijn pik uit haar terug en fluistert dan in haar oor.

‘Zullen we het nog eens proberen? Denk je, dat je het nu aankunt?’

Ada kijkt verrast, maar stemt snel in. Ze hebben dit al eens eerder geprobeerd, maar toen was het te pijnlijk voor Ada. Maar nu is ze er wel geil genoeg voor en ze knikt snel. Ester en Ingrid kijken nu gespannen toe, ze weten nu wat Roald en Ada van plan zijn. En het is voor de twee ontzettend geil om toe te kijken, hoe Roald hun zuster neukt.

Roald laat een klodder speeksel tussen de bilnaad van Ada vallen en smeert dan het kontgaatje met zijn speeksel in. Dan zet hij zijn eikel tegen haar kontgaatje aan en drukt langzaam en beheerd. Ada moet even kermen om de enorme eikel te verwerken, maar als zijn eikel eenmaal voorbij haar sluitspier is, gaat het gemakkelijker. Maar Roald doet rustig aan om Ada de kans te geven om de pijn te verbijten. Dan begint Roald zachtjes te stoten en zijn pik verdwijnt steeds dieper in haar kontje. Dit gaat veel beter, dan de vorige keer. De pijn maakt snel plaats voor genot bij Ada. Na enkele stoten heeft Roald zijn pik helemaal tot aan zijn wortel in haar kontje en begint harder te stoten. Ada kreunt het uit van genot en pijn. Op een gelijkmatig ritme blijft Roald haar nu neuken, en Ada voelt al snel een orgasme opkomen. Maar als het orgasme dan komt, is het te veel voor haar. Ze komt zo heftig klaar, dat ze helemaal van de wereld af is.

Roald schrikt er een beetje van en trekt snel zijn pik uit haar kontje. Ester en Ingrid kruipen snel naar hun zuster toe, maar Ada komt al snel weer bij. Een beetje groggy kijkt ze het drietal aan en zegt: ‘Wow, dat was nog eens klaarkomen!’

Roald, Ester en Ingrid moeten lachen. Ester zegt: ‘We schrokken ons rot, je ging helemaal van je stokje!’

‘O, sorry! Het was gewoon zo enorm intens! Eigenlijk is die pik van Roald iets te dik, maar het was wel enorm lekker!’

Ester glimlach en zegt: ‘Nou, ik moet er niet aan denken, dat Roald zijn pik in mijn kontje duwt. Bovendien heb ik die veel liever in mijn kutje!’

‘Oh, maar dat is ook erg fijn, maar je weet dat ik soms wel het ook eens fijn vind om anaal genomen te worden. Alleen is die pik van Roald gewoon zo dik.’

Ingrid glimlacht en zegt: ‘Maar goed dat we op dat gebied dan toch een beetje verschillen. Ik heb het ooit eens geprobeerd, maar het is niets voor mij.’

Ada haalt haar schouders op. ‘Ik vind het op zijn tijd best wel lekker.’

Roald lacht. ‘Het is maar goed, dat jullie toch een beetje qua smaak verschillen. Anders zouden jullie nog meer op elkaar lijken.’

De drie vrouwen lachen. ‘Alsof jij daarmee een probleem zou hebben, Roald.’

Roald gaat verder, waar hij gebleven was, het verwennen van zijn vrouwen. Hij kruipt nu naar Ester toe. Ze glimlacht en wacht af wat hij gaat doen.

Roald brengt zijn gezicht naar haar mond en drukt zijn mond op de hare. Een tedere zoen, gevolgd door een lange tongzoen. Dan laat hij zijn handen over haar lichaam glijden, op de manier zoals hij het in het begin ook deed. Dat is anders, dan hij tegenwoordig doet, dit is een vereenvoudigde versie van zijn massage. Ester merkt meteen het verschil, ze vindt dit werkelijk heerlijk.

Hoewel de wat gecompliceerdere versie van Roalds massage ontzettend fijn aanvoelt, heeft ze een persoonlijke voorkeur voor deze eenvoudige versie. Al was het maar om het gevoel en de herinneringen, die daarbij horen. Het doet haar weer denken aan de tijd, dat ze Roald leerde kennen en haar zussen er nog niet bij waren. Ze denkt terug aan hoe ze het huis kochten van Isabel, zonder nog te weten, dat ze de overgrootmoeder van Roald was. Aan hoe ze zwanger raakte, en hoe ze verliefd werd op Roald. Het flitst door haar gedachten, terwijl Roald haar aan het verwennen is. Als Roald dan zijn handen over haar schaamheuvel naar beneden laat glijden, en haar klitje raakt, komt ze met een kreun klaar.

Het is overweldigend, Ester ziet alle mooie momenten, sinds ze Roald heeft leren kennen, nogmaals voorbijflitsen, terwijl haar lichaam hevig kronkelt, en ze in een heerlijke roes van voldaanheid en liefde voor Roald raakt. Zonder erbij na te denken, opent ze haar benen en trekt Roald naar zich toe. Instinctief begrijpt Roald, wat ze wil, en hij zet zijn pik tegen haar schaamlippen. Dan duwt hij zijn pik naar binnen en begint Ester te neuken. Ester is nog steeds in die zaligmakende roes, die haar in hogere sferen brengt. Met haar benen klemt ze Roald dichter tegen zich aan, zodat ze hem nog beter is zich voelt. En doordat Roald haar nu neukt, blijft haar orgasme maar voortduren. Ze zet haar nagels in zijn rug, en dat motiveert Roald om er nog een tandje bij te zetten. Roald neukt haar, zoals hij nog nooit eerder heeft gedaan. Hard en diep.

Ada en Ingrid kijken met een glimlach en een lichte verbazing toe, hoe hun zus door Roald geneukt wordt. Diep in hun hart weten ze, dat ze nooit echt zo diep kunnen zijn met Roald, ook al doet hij er echt alles aan om ze gelijk te behandelen. Maar de band tussen hem en Ester is gewoon veel sterker, dan met hun. Maar gek genoeg kan het Ada en Ingrid niets schelen. Ze wisten dit vanaf het eerste moment, en zijn al blij, dat ze er deel van mogen uitmaken. Ada zegt tegen Ingrid: ‘Eigenlijk wel vreemd, vind je niet? We kijken toe hoe Roald Ester neukt, en we vinden dat prachtig ook nog!’

Ingrid knikt. ‘Ja, eigenlijk wel vreemd. Maar sinds we Roald kennen, ben ik daar nu wel aan gewend. Dit is gewoon, zoals het moet zijn. Roald behandelt ons gelijk, ook al zullen we nooit dezelfde band krijgen, als hij met Ester heeft.’

‘Ja, maar is dat erg? Ester heeft gelijk gehad, Roald is gewoon te veel man voor een vrouw. Hij heeft zoveel liefde te geven, dat we echt niets te kort komen. In tegendeel, ik kan me niet herinneren ooit zoveel seks gehad te hebben.’

‘Zal het dan altijd zo blijven, Ada? Ik hoop van wel.’

‘Dat hoop ik ook, Ingrid. Aan mij zal het niet liggen, maar we kunnen de toekomst niet voorspellen.’

Roald is zich intussen naar een hoogtepunt aan het werken, en ook Ester zit nog steeds in haar roes van orgasmes. Voldaan vleit Ester zich langs Roald en laat haar hand over zijn borstkas glijden. Ze kijkt naar haar zussen en wenkt ze Ingrid naar haar toe. Het is haar beurt.

Ester wil dan plaats maken voor Ingrid, maar Ingrid houdt haar tegen. ‘Nee, jij moet er nu bij zijn, Ester. Ik denk, dat ik weet, wat Roald ons deze nacht wil geven. Denk eens terug, toen we hem leerde kennen, Ester!’

Ester denkt even na en moet dan glimlachen. ‘Ja, je hebt gelijk! Dit deed hij ook, toen we pas verliefd op elkaar werden en jullie er nog niet bij waren.’

Roald kan het niet nalaten om te glimlachen en zegt tegen Ingrid: ‘Dus het is jou toch opgevallen?’

Ingrid knikt. ‘Ja, ik had het al door, toen je met Ada bezig was. Je pakte het heel anders aan, dan normaal. En ik vroeg me af, waarom. En toen moest ik gewoon even terugdenken aan toen we elkaar leerden kennen.’

Roald knikt. ‘Ja, dat heb je heel goed gezien. Maar nu heb je wel het geheimpje een beetje verklapt.’

Ingrid lacht. ‘Dat maakt niet uit, Roald. Seks met jou is altijd een verrassing. Ik weet niet hoe je het voor elkaar krijgt, maar je weet steeds weer iets te vinden, dat ons verrast. Het is zeker nooit saai, en dus zeker nooit een sleur. Dus dat je ons nu weer wilt laten terugdenken aan die tijd, vind ik helemaal niet erg. Ik kijk er zelfs naar uit!’

Dan gaat ze voor hem staan, voorover gebukt tegen een stoel en laat haar naakte billen aan Roald zien. Roald kijkt tegen haar bilspleet en haar heerlijke gleufje, waar al wat geil uitlekt. Hij staat op, en gaat achter haar staan. Hij laat zijn vingers over haar rug glijden en laat een spoor van kippenvel achter. Dan laat hij zijn handen naar haar billen glijden, en trekt Ingrid naar zich toe. Ingrid laat een kreuntje horen, als ze de pik van Roald tussen haar bilspleet voelt. Die begint alweer hard te worden, en Roald laat zijn halfharde pik langs het kutje van Ingrid schuren. Het windt Ingrid enorm op, en ook Roald. Zodra zijn pik hard genoeg is, geleidt hij hem met zijn hand richting haar natte gleuf en duwt hem erin. Ingrid kreunt van genot.

Roald doet het nu wat rustiger aan, en neukt Ingrid op een rustig tempo. Dit kan hij erg lang volhouden, en dat weet ook Ingrid. Haar warme zachte kutje voelt nauw aan, en haar kutspieren masseren de pik van Roald heerlijk. Na een tijdje voelt Roald, dat Ingrids hoogtepunt niet meer lang zal duren. Dan voert hij het tempo op, zodat hij gelijk met haar kan klaarkomen. En niet veel later voelt Roald zijn hoogtepunt ook aankomen. Hij laat een van zijn handen over haar rug glijden, en masseert daar enkele drukpunten, waardoor Ingrid met een harde kreun klaarkomt. Ze was al bijna zover, maar door de massage van Roald, komt ze hevig klaar. Haar lichaam verkrampt en door de melkende kutspieren komt Roald ook klaar. Vermoeid laten ze zich op het bed vallen.

Roald is voldaan, maar bekaf. De inspanningen van vandaag eisen toch zijn tol. Normaal zou hij het langer vol kunnen houden, maar de rechtszaak heeft hem toch meer energie gekost, dan hij verwacht had. Hij probeert nog wakker te blijven, maar valt dan toch als een blok in slaap.

Ingrid merkt het, en wenkt Ada en Ester. ‘Ach, kijk hier! Ons lieve mannetje is echt bekaf! Hij slaapt al als een os!’

Ester en Ada glimlachen. Ada zegt: ‘Laat hem maar lekker liggen. Hij heeft het echt verdiend. Al die inspanningen en moeite, die de rechtszaak hebben gekost, het was behoorlijk hoor! En hij slaapt eigenlijk al te weinig.’

‘Ik weet het, maar wat kunnen we eraan doen? We doen al ons best om hem eerder in bed te krijgen.’

‘Je kunt hem ook niet dwingen, Ingrid. Het is al een hele prestatie van hem, dat hij het voor elkaar krijgt om toch nog tijd voor ons te maken. Jullie zien het niet, wat hij iedere dag allemaal doet. Ik wel. Mijn vorige bazen werkten lang niet zo hard als Roald. Waarom denk je dat HRT zo hard gegroeid is? Dat is bijna helemaal aan Roald te danken. En Henk weet dat maar al te goed.’

‘Maar als Roald HRT van Henk gaat overnemen, wordt hem dat dan niet te veel?’

‘Ligt eraan, hoe hij het gaat aanpakken. Als hij alleen de leiding van het bedrijf op zich zou gaan nemen, dan is het een makkie voor hem. Maar hij kan er niet ook nog de verkoop bij doen. Maar hij is niet alleen in het bedrijf, er zijn er daar genoeg, die hem daarbij kunnen helpen.’

‘Je bedoelt Pelle?’

‘Ja, maar er zijn ook nog anderen, die hem zouden kunnen helpen. Maar ik ken Roald, hij laat niet graag iets los. We zullen op hem in moeten praten, zodat hij zal inzien, dat we hem best willen steunen bij de overname van HRT, maar dat we wel voorwaarden stellen. Anders neemt hij zich weer te veel hooi op zijn vork en wordt hij weer ziek, zoals toen.’

Ester en Ingrid knikken. Ze weten nog maar al te goed, hoe Roald er destijds eraan toe was. Ester zegt: ‘Goed, maar hoe gaan we dat aanpakken, Ada?’

‘Laat dat maar aan mij over. Ik moet alleen weten, dat jullie het er ook eens mee zijn, dat Roald dan wat minder hooi op zijn vork moet nemen.’

Ingrid knikt. ‘Ik ben het met je eens. Hij werkt nu ook al zo hard, en dat moet zeker niet meer worden.’

Ester knikt ook. ‘Ja, dat klopt. Maar ik wil toch weten, hoe je het wil gaan doen.’

Ada glimlacht en legt aan haar zussen het plan uit, dat ze wil gaan uitvoeren. Roald krijgt van dat alles niets mee, hij is in een diepe slaap. En nadat Ada haar plan heeft uitgelegd, en Ester en Ingrid hun mening daarover hebben geuit, gaat het drietal ook slapen.