Er werd gebonkt op de deur en Judith werd wakker. Webster stapte haar kamer binnen en met in z’n handen een grote neger lul. “Zo, laat nog maar eens zien hoe ver je komt.” Judith wreef de slaap nog uit de ogen en aanschouwde z’n lul nog maar eens. Hoewel ze al veel voortgang had geboekt sinds ze hier was leek het haar nog altijd een onmogelijke opdracht. “Waar wil je hem hebben dan?” “je sterretje. En wat vrolijker mag wel Judith.” Nee niet haar aars dacht ze nog. Ze had al een paar keer dat ding daarin gehad en nog nooit was het helemaal lekker geweest. Dat z’n lul buitenaards was wist ze nu wel maar ze kon zich niet voorstellen dat alle andere wezens net zulke grote hebben. Haar deken werd van haar af getrokken en Judith stak automatisch haar kontje de lucht in. “Snel dan maar, dan kan ik nog even slapen.” “Als je zo doorgaat gaan we gewoon al je gaatjes wel af.” Judith hoorde je niet meer. Ze voelde hoe zijn grote handen haar slipje naar beneden trok en vervolgens hoe hij zijn eikel op haar kontje legde. Ze weet nog wel hoe geil ze was toen ze dat ding voor het eerst zag maar nu had ze er totaal geen trek in. Webster was een aardige vent en kon geweldig hard neuken maar zo vroeg op de ochtend dat was toch niet haar ding. Langzaam drukte zijn enorme eikel. Het sterretje veranderde langzaam in een zwart gat wat meteen gevuld werd. Een pijnkreet luidde toen de eikel erin schoot. Tot haar verbazing en ook die van Webster ging die lul er makkelijker in dan voorheen. De training was klaar als ze in alle drie der gaten z’n lul tot aan de ballen kon laten verdwijnen. Ze kon het niet zien maar die lul moest haast wel helemaal inzitten. Pijn veranderde in genot en enthousiasme. Ze was zo dichtbij. Ze ging op haar armen en knieën zitten en begon nu haar kontje richting Webster te bewegen. Toen Webster ook probeerde door te drukken duwde hij simpelweg Judith weer tegen haar bed aan. Het ging niet. Blijdschap veranderde in teleurstelling maar dat mocht Webster niet baten. Hij had haar kontje nog nooit zo diep geneukt en het voelde allemaal wel prima. Hij begon heen en weer te ketsen waarbij Judith het niet kon laten om een geil kreuntje te laten elke keer weer. Vlug voerde Webster het tempo op en niet veel later voelde Judith hoe haar holte gevuld werd met warm negerzaad. Webster kreunde flink tijdens zijn orgasme maar Judith kreeg er weinig van mee. Ze was zo dichtbij. “Ah joh, je was er bijna. Dan houd ik je hier nog maar een dag langer. Lekkere blonde slet die je bent.” Judith kon hem een verborgen glimlach geven. “Blijf niet te lang liggen. Eveline en Lauren gaan zo beginnen aan hun eerste missie. Ze verwachten natuurlijk wel dat jij ze ook nog even succes komt wensen.” “Ja, ik ga even douchen en dan kom ik.” Webster gaf haar nog een tik op haar kont en verliet de kamer. Judith ging douchen en melde zich vervolgens op de brug.

Dit vereist misschien wel wat uitleg. Het zit zo. Er is een ramp gebeurt. Niet alleen op aarde maar op alle planeten in het universum. Een gigantisch knal die een schokgolf door het heelal stuurde heeft alle vrouwen van alle wezens en rassen uitgeroeid. Webster, Een zwarte van een andere planeet waar alleen maar negers wonen, was op aarde opzoek naar de geilste meisjes. Hij had er twaalf gevonden en meegenomen naar een speciale kelder waar ze beschermt werden voor de straling. Hun missie is nu orde en rust in het heelal brengen. De mens als ras is helemaal uitgeroeid en de aarde is overgeleverd aan de natuur. Judith een knap blond meisje van 19 jaar is een van de uitverkorene. Door seks te hebben met wezens van andere planeten moet er weer balans komen. De meisjes worden door Webster klaargestoomd om de grote lullen van de buitenaardse en andere vreemde wezens te nemen. Ze bevonden zich op het ruimte schip van Webster. Een groot schip was het. Van oorsprong een onderzoeks schip. Judith stond nu op de brug en Lauren en Eveline stonden al klaar. Ze werden afgeschoten met een shuttle die hun naar de planeet bracht. Ze zag de shuttle kleiner worden en raakte vergeten in de grote van de planeet. Over de nacht waren ze hier gekomen en Judith keek haar ogen uit. Een grote groene bol. Veel groter dan Aarde dacht ze. Sopas, werd de planeet genoemd. Ze had er nog nooit van gehoord maar nu is ze ook pas een tweetal weken aan het ruimte reizen. Er was weinig informatie over deze planeet. Dat kwam omdat de planeet volledig gevuld was met weelderige wouden. De twee meisjes waren dan ook flink gespannen. Het was de eerste missie en het enige dat ze wisten is dat ze bosachtige wezens zou tegenkomen. Deze missie net als de overige zijn bedoeld om de intelligente levensvormen tot rust te brengen. Waarom mensen vrouwen? Dat was nu eenmaal het ideale schepsel. Wat wij op aarde niet wisten was dat er overal in het universum “Aardse” talen werden gesproken en dat aardbewoners al wel bekend waren bij de buitenaardse. Webster vertelde dat ze vanaf zijn planeet weleens onzichtbare sondes naar aarde stuurde op opnames van vrouwen te maken. Zo konden de inwoners zich sufrukken op wat ze zagen. Dit was gouden handel en die filmpjes verspreidden zich over het heelal en geen enkel ras werd overgeslagen.

Toen ze na een tijdje dromerig naar de planeet had gekeken draaide ze zich om. Alleen Ali was nog op de brug. Ze kon het goed met haar vinden. Ali stond ook nog naar de planeet te staren maar schrok wakker toen Judith begon te praten. “Spannend he.” “Ja echt wel, ik ben blij dat ik niet de eerste ben.” “Nee, inderdaad zeg. Hoe ver ben jij eigenlijk al?” Ali schoot in de lach en twijfelde even. Judith had wel eens waar nog nooit gezien dat Webster een ander neukte maar ze wist het wel. “je hoeft het niet vertellen hoor. Je moest is weten hoe ik er soms mee zit. Neem nou vanochtend. Webster zat tot bijna z’n ballen in m’n kontje. Ik baalde zeg.” Ali keek haar bewonderend aan. “Je weet toch wel dat als hierin slaagt dat je dadelijk ook naar zo’n planeet moet en dat je dan geneukt word door buitenaardse wezens?” Judith zuchtte vlug. “Ja, maar ik vind het juist wel spannend.” Het waren dan ook niet voor niets de geilste wijven van aarde. Ali was al een jaar of 28 maar zag op z’n minst spetterend uit. Mooi figuur, lief gezicht en lang donkerbruin golvend haar. Ze was wat meer bescheiden maar op pushen van Judith vertelde ze haar progressie. “In m’n kontje en poes komt hij er net niet bij. Kan nooit veel schelen denk ik. Soms denk ik weleens of dat hij het expres doet. Maar goed. Dat gaat wel lekker. Alleen met het zuigen heb ik veel moeite. Ik krijg z’n eikel nog niet eens in m’n mond laat staan dat ik hem moet deep-throaten.” Judith begreep het wel. Het was ook frustrerend als het net niet lukt. “En jij Dan Judith hoe gaat het bij jouw zover. “Nou, van m’n kontje weet je nu wel. Verder vind ik het wonderbaarlijk dat hij in m’n kontje iets verder komt dan in m’n poes. Maar ook ik kom niet verder dan jij met zuigen. Ik blijf maar kokhalzen ook al vind ik het lekker om op zo’n grote neger eikel te zuigen.” Beide meisjes hadden nog nooit zo’n grote lul gehad. Ook Ali geilde enorm op een grote negerlul. Beide meisjes wouden naar de kantine van het schip gaan om hun probleem eens op te lossen. Judith voelde een band ontstaan met Ali. Die werd alleen maar sterker nu het gesprek vorderde. Onderweg naar de kantine hoorde ze gekreun komen uit een van de kamers. Ali en Judith konden hun lach niet onderdrukken en dachten waarschijnlijk aan het zelfde. Even spieken. Het was de kamer van Nicole. Een meisje van 26 jaar met lang zwart haar. Zij was ook licht getint. Een geil ding om te zien. Ali en Judith keken door een kier in haar kamer en zagen dat Webster zo zat te kreunen omdat Nicole flink op zijn zwarte paal aan het zuigen was. Ook zij kwam niet verder dan hun. Zo ver ze konden zien likte ze en zoog ze zich een paar keer vast op zijn eikel. Hun ogen werden groter. Nicole veranderde van positie zodat zij vanaf de zijkant pijpte. Nu hadden ze perfect zicht. Ze werden alle twee super geil toen ze zagen dat Nicole een stapje verder ging. Ze zoog die eikel naar binnen en rukte stevig door aan z’n paal. Met moeite hield ze z’n lul binnen en Webster begon nog harder te kreunen. Nicole stopte niet veel later en zij hijgend tegen Webster dat hij maar op z’n knieën moest gaan zitten. In de breedte van haar bed zaten ze tegen over elkaar. Hij op z’n knieën en zij op haar handen en knieën. Nu kon je pas goed zien hoe groot zijn lul was. Webster wachtte geduldig af of dat hij wist wat ze ging doen. Niet veel later zette Nicole haar lippen op zijn eikel. Langzaam schoof ze die lul steeds verder naar binnen. Ze proestte een paar keer maar ging als een grote meid door. Ze kroop wat naar voren om steeds meer van die lul naar binnen te kunnen laten gaan. De monden van de 2 spiekende meisjes vielen open. Met haar kin raakte ze zijn ballen aan. Webster hield Nicole bij haar haar vast en duwde alsnog z’n lul een stukje verder erin. Dit hield hij 5 seconden vol en liet toen los. Nicole haalde snel de lul uit haar mond en stortte ter aarde. Ze pufte flink door terwijl ze naar adem snakte. Ze was helemaal van de kaart en had niet door dat Webster al gewoon door was gegaan. Hij was iets naar haar toe gekropen en was flink aan zijn lul aan het rukken. De meisjes zagen hoe de bekende enorme lading sperma uit zijn neger lul vloog. Het bedekte Nicole’s gezichtje volledig. Had ze net haar adem weer gevonden kon ze weer over nieuw beginnen. Webster stond op en feliciteerde haar. De meisjes vluchtte snel weg met het beeld van Nicole die helemaal van de aarde was na haar deep-throat.
“Niet te geloven zeg. Zou Nicole al helemaal klaar zijn denk je?’’ Begon Judith toen ze in de kantine aan een tafeltje zaten. Ali haalde haar schouders op. “Het is toch gekkenwerk. Denk jij nooit terug hoe het zou geweest zijn als dit allemaal niet gebeurt was?’’ Judith keek naar de tafel. ‘’Ja, iedereen waar ik om gaf is weg. Ik kan het me nog niet beseffen omdat ik vind dat jet het niet tegen elkaar kan afwegen, er toch ook goeie kanten aan deze weg zitten.’’ Ali kon haar niet begrijpen. Dagelijks had ze heimwee. Naar huis en naar haar familie. Alles was weg. Tuurlijk vond Ali dit spannend eenmaal het haar bekomen was maar het was het niet waard. Aan Ali’s blik kon Judith zien dat ze gekwetst was. ‘’Sorry, zo bedoelde ik het niet.’’ ‘’Het geeft niet. Jij bent zeker altijd op zoek naar het positieve.’’ Zei ze flauw. ‘’Daar houd ik wel van.’’ Ali keek Judith aan en ze schoten allebei in de lach. ‘’Ik weet dat ik je nog niet zo lang ken maar je moet weten dat je veel voor me betekend hier.’’ Judith glimlachte en pakte haar hand. Ze boog voorover en gaf haar een zoen op haar mond. Heel kort maar. ‘’Jij ook voor mij.’’ Ali keek verdwaasd met grote ogen Judith aan. Judith haalde alleen maar haar schouders op en wachtte maar af. ‘’Bedankt. Dat voelde ook wel goed eigenlijk.” Ze schoten weer in de lach. Judith had een echt maatje gevonden hier. De rest was ook wel aardig maar hier ging het gewoon automatisch goed.

Die avond werd er verslag verwacht van de missie. Judith met een paar anderen waren naar de brug gekomen om mee te luisteren en te kijken. Ali was er niet. Vond het te spannend en was al moe. Webster zetten de monitor aan en ging op zoek naar hun frequentie. Een uur lang probeerde hij hun te bereiken. Met zweet op z’n hoofd draaide Webster zich om. ‘’Misschien zijn ze onder weg, of zijn ze al bezig met hun diplomatieke plichten.’’ “Misschien is er wel iets ergs gebeurt.’’ Zei Angela paniekerig. Ze barstte in tranen uit en rende de ruimte uit. Een paar rende er achter aan. Ali kwam juist net binnen gelopen. Verschrikt vroeg ze wat er aan de hand was. ‘’We hebben geen signaal terug gekregen.’’ Ali hield haar hand voor haar mond en keek naar Judith die er levenloos bijstond. Was dit nou het avontuur. “Als we morgen nog niets horen ga ik ze zoeken. Maak je geen zorgen.’’ Webster verliet de kamer en Ali en Judith gingen voor het raam staan en staarde naar de planeet. “We moeten ze nu helpen.’’ Zei Judith zachtjes. “Maar hoe dan?’’ ‘’Ik kijk of de coördinaten er nog in staan.” Judith liep naar de computer. Geen succes. “Wat wou je doen dan, nog een shuttle pakken en dan eigenhandig daar naar toe gaan?!’’ Paniek regeerde de kamer. ‘’Ja, we kunnen toch niet afwachten. Dadelijk is er nog iets ergs gebeurt. Wacht, ik heb hier volgens mij de juiste gevonden. Nou wat doe je? Ga je mee of laat je me alleen gaan?’’ Judith keek haar doordringend aan en ze zag Ali twijfelen. “Ik ga niet. En jij ook niet! Dit is gekkenwerk. Wij zijn er nog niet klaar voor…’’ ‘’Klaar voor?! Ben jij nooit klaar voor als vrienden in gevaar zijn? Ik heb al zo veel verloren de laatste tijd en wil niet nog meer verliezen.’’ Ali zag haar wanhoop. ‘’Ok, ik laat je niet in de steek. We kunnen niet op Webster wachten, geen tijd te verliezen.’’ Judith voerde de coördinaten in en ze renden naar de shuttle. Ze had nog snel een berichtje op de monitor achtergelaten.

De shuttle snelde op de planeet af en minderde vaart vlak voor dat het de grond raakte. Ali en Judith keken door een klein raampje naar buiten. Alles wat ze zagen was bos. Niets meer, alleen de boomtoppen. Met een harde klap klapte de shuttle op de grond neer en nam een paar bomen met zich meer. Judith zag Ali nog tegen de wand klappen en ze viel tegen de grond. Judith ging niet veel later zelf onderuit. Bewusteloos lagen de twee meisjes in hun shuttle op deze vreemde planeet.

Judith werd wakker. Ze keek om zich heen. Alles was een puinhoop. Er stak een boom door de vloer heen. Geluk had ze, dat ze nog leefde. Paniekerig riep ze naar Ali. “Ali! Waar ben je?!’’ Oh gelukkig. Ze hoorde haar. Vaag werd ze door Ali geroepen. De landing had een groot gat in de romp van de shuttle gemaakt en deze kon zeker niet meer terug geschoten worden naar het schip van Webster. Wat hadden ze gedaan. Was dit wel goed. Nu zitten zij hier vast. Voorzichtig kroop ze omhoog. Ze liep door het gat en zag daar Ali staan. Toen ze verder keek, zag ze dat Ali niet alleen was. Ze was omringd door wezens van deze planeet. Ze waren totaal niet agressief en zagen der ook redelijk slim uit. Ali was zelfs met ze aan het praten. Voorzichtig daalde ze uit de shuttle en liep naar Ali toe. De Wezens bogen voor haar. Ze stelden zich voor Als de Tipli. Harige witte wezens die op 2 poten stonden. Ze hadden grote snavels en grote ogen. Judith was enigszins onder de indruk. Ali daar en tegen was juist tegenovergesteld. De Tipli waren goed te verstaan en hadden zelfs drinken en eten bij ze voor de meisjes.

“Hey, wij zijn opzoek naar nog net zo twee meisjes als ons. Hebben jullie die misschien gezien?’’ Manoet, die zich eerder had voorgesteld als stamleider van deze troep, begon te praten. ‘’Nee, niet precies. We hebben wel de andere shuttle gezien maar niet wie er in zat.’’ Kunnen jullie ons naar die shuttle brengen?’’ ‘’Eerst iets anders.’’ Een penis begon te groeien en de meisjes aanschouwde het. ‘’We weten waarom jullie hier zijn. Eerst zaken dan zien we wel.’’ Ali keek naar Judith en Judith kon haar wanhoop aflezen. Judith was zelf ook bang. Had ze zo’n grote mond op het schip, kon ze het hier niet waarmaken. Ali was juist wat meer open hier. Het was dan ook Ali die het initiatief nam. De Tipli die net iets kleiner waren dan de meisjes hadden nu ook niet bepaald een grote lul. Ali stapte op de leider af en ging op haar knieën zitten. Ze pakte die toch wat vervreemde kleine lul, omdat ze groot gewend was, vast en begon er aan te trekken. Een blote piemel stak tussen de vacht uit en ging wat meer omhoog staan. Ali ging niet veel later verder en stopte hem in haar mond. Manoet genoot er volop van. Ali was al zo’n 25 minuten bezig toen het haar opviel dat z’n ballen enorm op zwollen. Ali schrok ervan en liet even z’n lul los uit haar houdgreep. ‘’Wat gebeurt daar?’’ Vroeg ze angstig. Manoet greep haar voorzichtig bij haar hoofd en duwde die weer om z’n lul. Ali spartelde niet tegen en zoog gewoon verder. Seconden later spoot Manoet haar keel vol. Judith keek toe en zag dat er enorm veel sperma uit zo’n klein dingetje kwam. De ballen van Manoet werden kleiner naar mate hij maar door bleef spuiten. Ali slikte nog wat door maar het was gewoon te veel. Het droop over haar lippen van haar kin af. Dikke slierten sperma. Nog was Manoet niet klaar met spuiten. Bijna net zo lang als ze pijpte, spoot hij nu. Alsof het een pomp was. Toen Manoet eindelijk klaar was, was Ali bekaf. Ze viel achterover en sperma kroop over haar gezicht.

Judith ging even kijken of alles goed was. Ali gaf haar een knipoog en knikte even vlug. ‘’Nu dan maar de zaken.’’ Manoet knikte. Alhoewel de rest van de troep ook een flinke stijve had gekregen, werden hun er niet vanaf geholpen. ‘’Kom, volg mij maar.’’ Judith hielp Ali overeind en veegde een beetje sperma van haar gezicht. Lopen kon ze wel. Judith kon het niet laten om toch even die sperma te proeven. Smaakte net zo als gewend. Vreemd maar lekker dus. Na een toch van 3 uur bereikte ze het schip. Deze was wel zoals gepland goed geland. toch was er iets vreemds aan. Toen ze dichterbij kwamen zagen ze dat aan de zijkant iets niet klopte. Ze liepen er op af en zagen dat er een enorme scheur in zat. Niet zo een als die van hun die door de bomen gemaakt is. Manoet keek bedachtzaam en knikte z’n hoofd. Judith zag dit. ‘’Wat is hier gebeurt? Jij weet het! Kom vertel!’’ Ali die nu weer de rust zelve was keek alleen maar doods naar de shuttle. Wat zou er gebeurt zijn. Leven ze nog? ‘’Ik ken maar een wezen die dit gedaan kan hebben. Hij wordt zelden gezien maar we noemen hem ook wel Gruwelklauw. Het is een beest die in het bos leeft. Enorm sterk met grote klauwen. Er zijn er maar weinig van.’’ Judith keek hem angstig aan. ‘’Kunnen we dan niets doen?’’ Manoet zweeg even voordat hij antwoord gaf. ’’Het is een beest, voor zover wij weten is het maar een wilde.’’ Het zag er niet goed uit.

Judith was Ali kwijt. Ze zag een zwakke licht sein uit het schip komen. De avond viel al en het werd snel donker. Omdat dit een grote planeet was duurde hier de dagen dus ook wat langer. Manoet wees de meisjes erop dat het gevaarlijk was hier zonder een wijze gids. Hij adviseerde hun om mee te komen naar hun dorp. Judith hoorde het niet en liep op de shuttle af. Op het licht af. Het was Ali. Een paar monitoren deden het nog. Ze wist er geen raad mee en Judith liep er naartoe om het over te nemen. Ze zochten contact met het moederschip. Bingo! Webster verscheen op de monitor. Hij zag er opgelucht uit. ‘’Hey Webster. Onze shuttle is gecrasht maar we hebben die van Lauren en Eveline gevonden.’’ ‘’Wat dachten jullie nou, zijn jullie in orde?’’ Ja, we zijn geholpen door de Tipli. Ken zij ze soms?’’ ‘’Ja daar heb ik weleens van gehoord. Hoe waren ze?’’ En een grijns verscheen op zijn mond. ‘’Alleen Ali heeft het stamhoofd tot nu toe afgezogen.’’ ‘’Echt waar? Ali? Ik had niet gedacht dat die zoiets zou doen.’’ ‘’Nou ik heb toch echt gedaan hoor.’’