Ze had een elf kunnen zijn. Zo mooi was ze. Maar ze was echt geen elf. Gewoon een mens. En eentje op de verkeerde plek wel. Niet in de mensen wereld dus. Ze was gewoon op onderzoek. Dat was haar werk. Dus het was niet zo vreemd. Helemaal niet omdat ze zich specialiseerde in alles behalve mensen. Zij moest onderzoek doen naar andere soorten. Taurens bijvoorbeeld. Die kon ze hier zomaar tegenkomen. Levensgevaarlijk. Maar daar kwam dat uiterlijk, wat haar bijna net zo knap maakte als een elf, haar goed van pas. Magische krachten had ze niet. Ook geen fysieke. Nee, ze was een normaal meisje nog maar. Op het eerste gezicht dan. Maar op het moment dat zij haar kleren uittrekt, lijkt ze opeens toch krachten te hebben. En niet zozeer alleen op mannen, die meteen voor haar vielen, maar zelfs vrouwen konden haar schoonheid amper weerstaan. Ze wist altijd precies hoe ze zich uit een lastige situatie kon flirten. En mocht flirten niet genoeg zijn, dan namen ze vaak wel genoegen met 1 van haar vaardigheden, die ze zeker wel had geleerd. Maar niet op het gebied wat voor de rest telde in deze wereld. Natuurlijk waren er meer mooie meisjes die konden pijpen, maar zij nam moeiteloos de ene na de andere in haar mondje terwijl ze van onderen ook twee pikken voelde klaarkomen. Ze was er zo eentje. Helemaal geen slet of zo. Alleen als het moest. Dat ze het dan wel lekker vond, was alleen maar mooi meegenomen. In haar wereld dan. Haar studie was ook niet voor iedereen. Nee, eigenlijk alleen voor haar. Maar ergens had ze een extra verlangen. Dat ze kon leven in een wereld waar haar studie serieus werd genomen. Al was het maar door een enkele. We zouden haar leren kennen als Mandy. Ooit een normale jonge studente die enkel haar krachten gebruikte om de leraar een beurt te geven terwijl die haar scriptie nakeek. Maar nu was ze zowaar professor. ‘Cum’-laude afgestuurd op zeer jonge leeftijd. En op onderzoek. En doordat ze nu eenmaal die smaak al te pakken had, de smaak van piemels en sperma en kletsnatte kutjes, leek het haar wel zinnig om daar haar werk van te maken. Gefinancierd werd ze dus niet door de universiteit, maar had ze geld nodig, gold haar handeling die vaak dan volgde op een man, gelijk voor het onderzoek. Ze had wat dat betreft een makkelijk leven. En zo leerde ze dag bij dag meer van de wereld kennen. Ze bevond zich op dit moment in Fort Triumph. Ergens in het zuiden van The Barrens. Ze had gehoopt hier een orc of tauren te ontmoeten. Maar het razende slagveld buiten de muren van het fort zorgde ervoor, dat ze daar niet aan toe kwam. Ze hoopte zelfs dat haar Alliantie zou falen en dat het fort werd overlopen door de tegenpartij. Dan kon zij in ieder geval haar gram halen. Gedood werd ze toch niet. Daar was ze nu eenmaal veel te knap voor. Echt veel te knap. Ze zou over niet al te lange tijd terug keren naar Stormwind en vanuit daar weer een nieuwe expeditie starten. Eentje die ze nog niet voor ogen had. Op haar terugreis zou nog het een en ander gebeuren, wat haar veel meer nieuwe inzichten zou geven, en het zou leiden tot onbegrensde inspiratie.
Zoals iedereen nam ze een gryphon vanuit het fort richting het oosten. Als je de veiligheid opzocht dan. Niet als iedereen betaalde ze daar op haar eigen wijze voor. Het enige wat hij aan haar gevraagd was een blowjob. Dat kon ze hem wel geven. En terwijl er vlammende rotsen over de muren van het fort vlogen, nam onze Mandy de flightmaster mee naar een hoekje en ging ze voor hem op de knieën, omringd door zijn gryphons. Moeiteloos nam ze de lul diep in haar keel en liet ze hem haar keeltje neuken, totdat hij binnen enkele seconden z’n zak leegspoot. Dat was ze wel gewend. Haar mond en keel kon ze op elke pik zo houden, dat iedere man slechts enkele seconden nodig had om klaar te komen. Daarom wilde ze ook zo graag een orc of een tauren. Die vond ze beestachtig en ze hoopte dan ook dat die veel grotere piemels zouden hebben zodat ze een uitdaging had. En iets om over te schrijven voor haar onderzoek, natuurlijk. Ze had de smaak van het zaad nog in haar mond, toen ze plaats nam op het zadel van een grote gryphon die haar niet veel later de lucht in mee nam. Maar nog voordat ze bij de oostkust van Kalimdor zouden zijn, zou ze een les leren. De grote gryphon, een mannelijk exemplaar, had aangenaam toegekeken hoe zijn baas werd klaargezogen door die veel te mooie vrouw die nu toevallig op zijn rug zat. Het kon dan ook niet anders, dat tegen alles waarin een gryphon in getraind is in, hij uit zichzelf een stop maakte ergens midden in de bergen ver van waar iemand hun ook maar zou kunnen vinden. Geschrokken van de wending, durfde ze in eerste instantie niet af te stappen, bang dat ze hier achter gelaten zou worden. Wilde gryphons konden gevaarlijk zijn, maar eenmaal getemd, waren het de beste kompanen die je maar kon indenken. Maar toen ze naar zijn zin te lang bleef zitten, was het simpel voor het grote beest om het in verhouding kleine wezen van zijn rug te werpen. Weer geschrokken, krabbelde ze overeind, om te zien dat de grote gryphon op haar af kwam gelopen. Hij had een blik in zijn ogen die haar greep, en ze voelde zich nietig. Het moment dat hij haar kon grijpen, ging het door zijn achterpoten, en zat het dus voor haar. Zij wilde opstaan, toen haar oog viel op iets bekends tussen zijn benen. De vorm was haar bekend, dan. ,,Oh… je wilt? Van mij?’’ alsof ze zijn gedachten kon lezen. Maar het was ook niet zo moeilijk, en het was ook niet zo dat ze er nooit over gedacht had. Vaak genoeg was ze een stal ingelopen en zag ze dan een simpel paard staan met een harde voor haar. Maar dan was er altijd iemand bij, een staljongen of zo, die het dan moest ontgelden in plaats van het beest zelf. Dat was nu niet het geval. Het beest wat voor haar zat, behield zijn statuur, en reageerde enkel met een zachte grom. Ze werd gegrepen door de glinstering die zijn eikel uitdroop. Tussen de haren en veren kwam een majestueuze piemel tevoorschijn. Veel groter dan ze ooit had gezien. Veel te groot gewoon. Niet dat ze er niets mee kon, maar eerlijk was eerlijk, die paste niet zomaar in 1 van haar 3 gaatjes. ,,Je hebt gezien wat ik kan, maar die is toch wel wat groot.’’ Zei ze dan ook zacht, in de veronderstelling dat het beest haar kon horen. Maar de gryphon gromde weer naar haar op een lieve toon, en spreidde z’n benen nog net wat verder. Mandy voelde haar eigen vocht ook over haar intieme zone kruipen, en zonder al te veel twijfelen, kroop ze op handen en voeten onder de grote borstkas van het beest alsof het natuurlijk was, en voelde ze zijn warme adem op haar kleine lichaam briesen.
Ze keek met dromerige ogen naar de strakke voorhuid die nog maar net de enorme dikke piemel wist te omvatten zonder te scheuren. Ze wreef wat stof van haar handen en probeerde toen met die handen hetzelfde te doen als de voorhuid. Maar dat lukte niet. Daar was de piemel gewoon te dik voor. Van indruk begon ze verlegen te lachen, en keek ze even omhoog en zo recht in de grote ogen van het grote beest waar ze opeens deze connectie mee voelde. Voor ze het wist, hoorde ze een stem. ,,Je gaat nog niet naar huis.’’ Ze schrok op en zocht naar iemand. De stem was zacht en zwaar. Maar ontzettend helder ook. ,,Wie is daar?’’ vroeg ze dan meteen in het niets. ,,Alleen wij zijn hier.’’ Hoorde ze toen weer. Ze kreeg een onaangenaam gevoel te verduren en haar blik werd weer naar die van de gryphon getrokken. Die ogen keken haar nog steeds doordringend aan. Die grote snavel zou haar in stukken kunnen scheuren, maar het wilde enkel dat ze zich met zijn mannelijkheid bezig hield. Of was er meer? ,,Ben jij dat?’’ vroeg ze toen maar aan het beest. En die knikte zowaar nog ook. ,,Het word je allemaal nog duidelijk, maar nu moet ik je eerst testen.’’ Hoorde ze weer. Ze zag zijn snavel niet bewegen, maar de stem kwam wel van zijn kant. Het kon niet meer missen. ,,Hoe bedoel je testen?’’ vroeg ze wat zenuwachtig. ,,Doe waar je goed in bent, en je zult het zien.’’ Hoorde ze zijn stem dan weer wat mysterieus. Ze slikte er van, en hij bewoog wat dichter naar haar toe met zijn onderstel wat er toe leidde dat zijn stijve haar een duw gaf. Ze keek weer naar dat ding, en eigenlijk was de opdracht duidelijk. Zonder er verder bij na te denken, en zich gewoon al over te geven aan de lusten die zich al opspeelde, gehoorzaamde ze naar wat ze dacht wat van haar verwacht werd. Maar eenmaal begonnen werd ze niet gestopt door hem of door zijn stem. Haar handen hadden zijn voorvocht gevonden en begonnen het uit te smeren over zijn dikke kloppende eikel, die alleen maar meer begon te produceren. De stroom voorvocht liet haar ademhaling versnellen, en met een lach speelde ze er mee. Haar handpalm was plakkerig en ze likte er aan, om meer smeersel aan de piemel toe te voegen en tegelijkertijd te proeven of dit nu veel anders was dan gewoon wat mensenvoorvocht. Dat was het zeker, al kon ze het niet goed plaatsten nog. Maar ze likte haar andere hand ook. Nu meer om te proeven dan om speeksel aan de pik toe te voegen. Nee, daar spuugde ze even later gewoon ordinair voor op de harde paal die omhoog stond. Ze ging op haar kont zitten en kroop tegen de piemel aan die bijna net zo groot was als haar hele lijf. Met haar handen bleef ze continue wrijven over de eikel en ook steeds meer over de schacht. Zijn ballen waren in deze positie nog onbereikbaar, maar ze kon ze wel zien, en wat verlangde ze al naar de inhoud. Maar haar armen begonnen wat te verkrampen. Het koste veel meet tijd en moeite om ook maar de indruk te wekken dat ze hem klaar kon krijgen. Soms keek ze even omhoog en achterover en zag ze de grote kop nog naar haar kijken als net voor ze begonnen was. ,,Doe ik het niet goed?’’ Vroeg ze hem dan ook. ,,Dat weet alleen jij, als je de ware bent…’’ hoorde ze de stem dan weer mysterieus. Vertwijfeld keerde ze dan weer haar blik naar de pik. Naar de eikel die wel even extra klopte, als ze het beroerde. Misschien moest ze niet verwachten dat deze pik net zo makkelijk was elke andere die ze hiervoor heeft gehad. Ze bracht haar handen naar de top van de eikel en vanaf daar liet ze die tergend langzaam naar beneden glijden en begon ze de pik ook te kussen en te likken. Dat leverde al meer reactie op. Ze kon de piemel natuurlijk nooit in haar mond nemen, dus moest ze maar improviseren. Al was het maar omdat ze zo verlangde naar het warme zaad wat ongetwijfeld over aanwezig zou zijn.
Ze sloot haar ogen en alsof ze in een trance was geraakt, liet ze haar handen en armen dansen tegen de warme huid van de dikke piemel die ze steeds meer tegen haar lichaam aanklemde. Vanuit haar heupen begon ze er ook een beetje tegen aan te rijden en haar shirtje werd al snel nat van zijn voorvocht en haar eigen speeksel. Het leidde ertoe dat haar handen de pik even loslieten om haar shirtje te ontknopen zodat de hete pik tegen haar nog hetere lichaam aandrukte. De vorm van haar borsten lieten de pik op zijn plek en nu likte ze met een schuinhoofdje tegen de onderkant van de eikel aan, terwijl ze haar handen had laten samen komen aan de achterkant, en zo min of meer kon ze hem aftrekken, oprijden en likken. De gryphon keek al lang niet meer op haar neer. Het lichaam van de gryphon strekte zich richting de blauwe lucht waar ze net nog in rondvlogen, maar dat had Mandy niet eens door. Enkel zijn pik telde nog voor haar. Zijn orgasme… het zaad wat ze voelde stromen door de buis omhuld in haar armen. Zijn poot sloeg hard op de grond naast haar en liet haar lichaam trillen. Of was het zijn steigerende pik, die haar lichaam liet kronkelen. Beiden waarschijnlijk. Feit was, dat ze daar eindelijk was. het punt waarop het zaad de pik uitkolkte en landde op haar hoofd om zich vanaf daar te laten afdalen over het heerlijke lichaam van de nog jonge Mandy die ontdekte dat een grote pik met grote ballen leidde tot meer zaad, waar ze al zo gek op was. ze opende haar ogen en keek even omhoog om de gryphon weer op haar neer te zien kijken. Nu met een iets andere blik. ,,Je gaat nog veel leren.’’ Hoorde ze de stem nog zeggen, terwijl ze met haar hand wat zaad naar haar mond bracht. Het zaad smolt langzaam over haar lichaam aan alle kanten en van top tot teen raakte ze bedekt onder deze warme smakelijke deken, waar ze geen genoeg van kon krijgen. Al snel verdween er een hand in haar broek en begon ze zich te vingeren terwijl ze op een aantal vingers zoog die haar keer op keer meer zaad voerden. De pik sputterde nog wat na, wat leidde tot een gelukzalig meisje wat zich achterover liet vallen en zich klaar vingerde onder de beschermende vleugels van de gryphon. Ze was klaar. Op meerdere gebieden. Wat voor haar lag, wist ze nog niet. Maar ze kon eigenlijk niet wachten, toen haar verteld werd dat haar koers gewijzigd werd door de gryphon en dat ze een tussenstop zouden maken voordat ze naar huis mocht. En thuis zou het avontuur pas echt gaan beginnen voor deze mooie geile heldin. Met een soppend kutje reed ze op de rug van de vliegende hengst richting een maar al te bekend kasteel, al was ze er nog nooit geweest. Een duister en sinister gevoel omringde haar, maar de blik van deze specifieke gryphon gaf het gevoel alsof ze alles aankon. Maar dat valt nog maar te bezien.