Alles Kan!

1.

Ze keek uit over de uitgestrekte dalen en valleien van het machtige Highmountain. Ze haalde diep adem en de frisse lucht vulde haar longen. Het was koud. Maar ze had het niet koud. De wonderlijke wereld ging haar eigen fantasie voorbij en het moment waarop ze dit mocht ervaren, verwarmde haar van top tot teen. Ze had zich altijd, min of meer, schuil gehouden. Ze probeerde niet op te vallen. Niet wetende hoe bijzonder ze was. Wat voor krachten ze bezat. De jonge en mooie Senna was verstrengeld geraakt in een wereld waarvan ze het bestaan niet af wist. Bang dat ze was. Dapper dat ze moest zijn. Dit was een van de mooiste uitzichten die ze hier gezien had, al had ze in elke hoek van deze wereld wel iets moois gezien of beleefd. De enorme Totem die de thuisbasis vormde voor het machtige Tauren volk wat hier overleefde en haar als gast hadden verwelkomd waren maar weinig wonderlijks met alles in het geheel. Ze had zoveel gezien. Zoveel geleerd. Bijna alles was nieuw. Hier was een leven vol gevaar normaal. Als mens was ze maar nietig. Zij wel. Dit was allemaal zo anders dan de wereld waar ze vandaan kwam.

Ze had zich verwonderd over de gewoontes van het simpel ogende maar sterk spirituele volk wat zich de Highmountain Tauren noemde. Thunder Totem was hun thuis. Groot en machtig. Behaard en gespierd. Ze had nog nooit zoiets gezien als een Tauren maar voelde zich al vrij snel thuis bij dit vreedzame, maar machtige volk. Er waren er meer zoals hun. Dat had ze al geleerd. De Highmountain waren te herkennen aan hun elandachtige geweien die ze met trots droegen en symbool stonden voor hun macht, maar ook voor hun kalmte. Een volk wat leefde van het land en de rivieren. De kilometers hoge bergen rondom de vestiging boden bescherming, maar ook gevaar. Hoog op hun holle totem kon maar weinig hen schaden. En dus achtte Senna zich ook veilig. Tot haar verbazing spraken ze haar taal. Ze werd min of meer geaccepteerd. Getolereerd. Met name de mannelijk varianten van dit wilde ras waren erg vriendelijk tegen haar, en ze voelde zich dan ook al snel gevleid. Ze zocht er verder niets achter, en alhoewel mensen op deze wereld bekend stonden als een van de mooiste rassen, met name de vrouwelijke exemplaren, was het niet vanzelfsprekend dat er onderling gebruik van de lusten gemaakt werd, die zich dan konden voordoen. Ze had wel meer volk gezien dan alleen deze Tauren hier. Allemaal voorbijgangers die ze dan vanaf een afstandje bekeek. Niet veel, en geen andere mensen. Zover zij wist was ze de enige hier. Ze had dan ook geen idee hoe groot deze wereld was en kon zijn. Het feit dat Senna een mens was en een mooie meid, was niet alles wat roerde in de harten van de Tauren die haar hadden verwelkomd. Er was meer aan haar. Meer dan dat ze konden zien, maar wat elke man kon voelen als hij haar zag. Wat voor man dan ook. Er golden hier bepaalde regels die niet van kracht waren, maar die zij op ieder moment in kon laten gaan. Al had ze daar zelf ook geen weet van. En alhoewel ze zich hier redelijk thuis voelde, wist ze dat ze hier niet kon blijven. Hoe ze hier in eerste instantie gekomen was, is al een raadsel. Maar ze voelde gewoon dat er meer voor haar in het vat zat dan een rustig leven op de hoge totem met dit fantastische uitzicht.

Ondanks dat ze haar taal spraken en zij die van hen, vielen haar al bepaalde dingen op die niet helemaal leken te kloppen, maar verder door iedereen als normaal werden gezien. Bepaalde namen bijvoorbeeld. In deze wereld werd er geen onderscheid gemaakt in talen. Ze waren er wel, maar niet zoals ze die kende tussen de landen in haar wereld. Deze plek alleen al droeg toch een Engelse naam. Maar deze Tauren weten niet wat een Nederland of een Engeland is, en dit had ze al wel door. Het leek allemaal zo te zijn, en ze wendde er snel aan. De leidster van deze stam, die haar overigens niet had bezocht, droeg de naam van de clan zelf. Mayla Highmountain. Senna had haar gezien van een afstandje en ook zij was machtig als haar volk. Ze had bewondering voor de Tauren en dat ze zich lieten leiden door een vrouw. Al bleven het koeien en stieren in principe. Maar net iets anders natuurlijk. Er woonde hier ook een andere Tauren met een Engelse achternaam. Ebonhorn was zijn naam. Een grote zwarte Tauren die de titel van Spiritwalker droeg. Spiritueel als deze Tauren waren fungeerde lui als Ebonhorn als de tussenweg tussen de fysieke wereld en die van de geesten van voorheen. Iets waar Senna verder geen weet van had, maar wat wel ging veranderen toen deze Ebonhorn, die zelf hoog binnen deze gemeenschap stond, had gevraagd of Senna, de nog vreemde mens, hem wilde bezoeken. In een brief die hij had geschreven, las ze het verzoek en durfde ze dit niet te weigeren, omdat ze zag aan de jonge mannelijke koerier dat dit zeer bijzonder was.

De grote holle Totem was niet voor niets hol. Van het platform bovenop waren liften die je naar de basis brachten. Hier was Mayla met haar bestuur gevestigd en verenigde ze alle stammen uit Highmountain. Maar daar was ze niet voor opgeroepen. Ze moest vragen naar ene Ebonhorn, die ze nog nooit gezien had, en deed dan uiterst voorzichtig toen ze de houtenlift uitstapte wat met de hand bediend werd door een paar van die bruten van Tauren. Hier zag ze meer dan alleen Tauren. Nog grotere wezens die haar niet zagen staan maar die ze zelf ook niet zou benaderen. Ze werd ook een andere kant op gewezen in de donkere ruimte die enkel hier en daar verlicht werd door wat vuurkolven die het aangezicht er niet aangenamer op maakten. Ze werd een stenen trap op begeleidt waar ze in een andere ruimte aankwam. De stenen trokken door rondom een poeltje die gelegen lag achter een grote totem in het midden van de grote hal. Ze voelde zich alles behalve op haar gemak en had het nu een stuk kouder. Hier viel weinig te zien. Nog niet dan.

Een grote zwarte Tauren liep niet veel laten via de andere kant een dezelfde stenentrap op en zag daar een menselijke meisje staan wachten. Hij hield zich even terug en bekeek haar goed en kon eigenlijk niet geloven dat zij het meisje moest zij waar het mee moest beginnen. Ze was mooi, dat zou hij meteen toegeven, maar ze oogde eerder onschuldig dan uitdagend. En dat laatste had hij toch wel verwacht. Hij schrapte zijn keel even en met een zware stem verscheen hij voor haar op het toneel. Ze schrok en was duidelijk even in haar eigen wereld, maar zag nu de grote zwarte Tauren op haar af lopen met in de ene hand een grote bijl en in de andere hand droeg hij een mand waar damp uitkwam. Ze werd er allerminst gerust op en huiverde dan ook even kort. Hij liep haar echter eerst voorbij en legde beide spullen tegen de wand aan en stelde zich toen voor als Ebonhorn. ,,En wat is jouw naam?’’ De donkere en zware stem echode door de ruimte heen, al was zij de enige die hem zo duidelijk kon horen. Voor beide uitgangen trok een mist op en Senna kreeg het nog kouder, en tegelijkertijd benauwder. ,,Senna.’’ antwoordde ze dan bibberend en keek met haar grote groene ogen naar de nog veel grotere Tauren die haar weer voorbij liep en voor het water neerknielde. Hij zei niets maar legde zijn vlakke hand op het water en het leek wel alsof het ondiepe poeltje tot leven kwam. Het lichtte op en de kamer vulde zich met de damp van het water wat leek te stomen van warmte. ,,Maak je geen zorgen Senna.’’ Zei hij haar dan alleen en hij zette zijn hoofdstuk, gemaakt van botten, af en keek haar nu enigszins gemoedelijk aan. De Tauren was van top tot teen zwart. Enkel zijn gewei was bruin. Hij droeg een harnas vanaf halverwege zijn borst naar zijn voeten toe, en ook al was hij behaard als een echte stier, zag ze overduidelijk hoe groot en machtig het wezen was in zijn spiermassa op zijn borst en armen. Hij was misschien wel twee keer zo groot als haar. Het imponeerde haar nog altijd. En zeker hier in deze afgesloten ruimte waar ze geen kant op kon en niet wist wat haar te wachten stond.

Hij bleef voor het water zitten en vroeg haar nader te komen. Ze aarzelde. Maar ze stapte dichterbij. Zwijgend. Ze durfde ook niets te zeggen en keek enkel toe hoe dit wezen geknield voor haar zat, en nog steeds groter was dan haar. ,,Ga op een knie zitten.’’ Zei hij haar en hij maakte heel even oogcontact. Zijn stem bleef zwaar. ,,Leg je hand op het water en zie je lot.’’ sprak hij dan mysterieus en met angstige ogen keek ze naar de Tauren die zijn blik weer naar de poel richtte. Onder zijn hand rimpelde het water terwijl zijn hand stil lag. Ze wist dat niets hier normaal was. Niet zoals zij gewend was. Maar of ze er dan ook zomaar in mee moest gaan was een tweede. ,,Maak je geen zorgen.’’ sprak hij zich nog rustig uit naar haar. Ze slikte even en knikte toen, toen ze hem naar haar zag kijken, en samen keken ze toe naar hoe haar hand naar het water werd getrokken en hoe ze lichtelijk voorover boog en haar hand naast die van de Tauren op het water legde. Haar hand zakte niet door het oppervlakte heen en ze voelde een warme gloed opstijgen die door haar vingers en hand trok en al snel haar arm opklom. Haar hele lichaam werd vervuld met deze aangename warmte en ze begon er van te hijgen. Haar ogen werden iets grote en haar mond stond open. Een ervaring die ze niet snel zou vergeten, maar die nog maar net was begonnen. Ze voelde zich opeens compleet op haar gemak en voelde geen enkele kou meer. Ebonhorn keek toe en grijnsde onzichtbaar voor het jonge meisje en wist nu zeker dat zij het moest zijn. Hij kon zich al verheugen op de volgende stappen, al was het aan haar om de stappen te zetten.

Haar hand leek opeens losgerukt te worden van het water en ze viel achterover. Zijn hand bleef op het water liggen. ,,Je bent klaar.’’ zei hij dan voorzichtig en het hijgende meisje keek verward om haar heen en kon zich niet voorstellen dat ze dit gevoel nu ervaarde op dit moment op deze locatie na deze simpele maar merkwaardige handeling. Ze begreep er niets van. Opgewonden dat ze was, slikte ze nog een keer en voelde ze hoe droog haar mond was geworden van haar gehijg en kwam ze weer overeind. Ebonhorn grijnsde nog altijd zwijgend en legde zijn andere hand op het water. Hij trok het water uit de poel en als een muur verscheen het voor de twee. Hij kneep en kneedde en vormde het water in de vorm van het continent waar ze zich bevonden. ,,De Broken Isles.’’ Sprak hij dan en Senna keek toe hoe het water bleef oplichten en hoe de vorm zich verdeelde in verschillende kleuren. ,,Highmountain.’’ sprak hij daarna op dezelfde toon maar met een bepaalde trots in zijn stem, en hij drukte met een hand om het vlak gelegen in de bovenste hoek van het continent. Senna wist niet precies wat ze zag, maar had al wel door dat ze naar een soort landkaart keek. Zeker toen Highmountain naar voren kwam en ze daar ook Thunder Totem zag gelegen in het midden omringd door de gebergtes die de regio vulde. Hij woof het water dan weer weg en een andere zone kwam in beeld. Het bruine van Highmountain verdween en een groen vlak verscheen, oplichtend en verwonderend. ,,Val’sharah…’’ zuchtte hij dan wat meer op zijn hoede en hij ging door. Een blauw vlak: ,,Azsuna…’’ Een paars vlak: ,,Suramar…’’ En een groen vlak: ,,Stormheim. Je zal regeren. Je zal leiden. Ieder zal voor je buigen. En ik zal je begeleiden.’’ Sprak hij daarna en richtte zich weer naar het meisje wat verwonderd had toegekeken en weer wat was bedaard wat betreft haar warme gevoelens.

,,Kom.’’ zei hij haar dan rustig en trok haar zachtaardig naar de poel terug. Highmountain verscheen weer in beeld. In het oosten lichtte een symbool op wat leek op twee getrokken zwaarden die elkaar kruisten. ,,Raak het aan.’’ drong hij nu iets meer aan en Senna merkte dat deze Tauren zich overduidelijk aan het inhouden was. Ze moest opstaan en haar in verhouding kleine lichaam wat strekken om het oplichtende symbool aan te raken. De Tauren keek naar haar overheerlijke lichaam en wist dat het niet lang meer kon duren voordat hij zich aan haar zou vergrijpen. Maar het hoefde ook niet lang meer te duren. Hij moest nog even geduld hebben. ,,Je moet je eigen orde starten om de vrede weer terug te brengen naar deze wereld…’’ Hoorde ze hem nog raadselachtig en toen ze het symbool aanraakte leek ze uit haar lichaam getrokken te worden en zag ze zichzelf met de Tauren aan de poel zitten. Een seconde maar, voordat ze naar het symbool werd getrokken en in een andere wereld leek te belanden. Het was een visioen. Zij was een profetie. Niet wetende of dit echt of nep was, had ze geen controle meer. In een donkere maar warme kamer werd ze plots omringd door andere lichamen die ze alleen leek te voelen en niet te kunnen zien. Haar eigen lichaam was naakt en verschrikt wilde ze roepen om hulp. Maar ze kon niets. Ze hoorde zichzelf wel. En ervaarde alles alsof er echt bij was. Maar het was niet echt. En de klanken die uit haar keel vlogen waren geen hulpkreten, maar overheerlijke kreunen die aantoonde hoe veel genot ze ervaarde hier op deze onbekende locatie. Ze hoorde gelach en aanmoedigingen die niet perse aan haar gericht waren. Ze voelde zich gevuld worden. En goed ook. Hard kreunde ze. Ze zag niemand. Ze voelde ze alleen. Nat als dat ze was werd haar poes gevuld door een dik en warm gezwollen lid en ze durfde te zweren dat ze een tweede voelde in haar kontje. Ze begreep het niet. Ze ervaarde het en voelde het. Ze zag enkel haar eigen naakte lichaam bewegen op haar gehijg en gekreun en het gebeuk van de twee die in haar zaten.

,,Geef je over…’’ hoorde ze toen in haar hoofd. Een onbekende stem. ,,Ah, jah…’’ Kreunde ze toen hard en een flitsend licht verblindde haar heel even en toen zag ze opeens alles. Ze lag niet op de grond, maar op een lichaam. En voor haar stond nog een lichaam. Deze wezens had ze nog niet gezien. Maar nog altijd had ze geen controle en leek ze het te nemen voor wat ze altijd al gewild had. Groene, iets wat lelijke wezentjes omringde haar met grote neuzen en brede grijnzen. Dikke opgezwollen penissen werden in haar gaatjes gestopt en kermend van genot liet ze zich door twee van deze wezens neuken en zag ze dat een grote groep toekeek. De wezens waren aanzienlijk kleiner dan haar. Toch hadden ze de spieren en de kracht om het meisje te nemen als volwaardige mannen en liet ze zich ook nemen alsof ze nog nooit zo lekker geneukt was. En dat was ze ook niet. Maar dat wist ze niet. Een derde verscheen en stapte over haar heen en drukte zijn minstens zo dikke lul tegen haar borst aan en vergreep zich aan haar iets wat kleine borsten die hij des al niet te min kon gebruiken om haar lichaam te neuken, en zo had de mooie en onschuldige Senna hier een ervaring als nooit te voren en voelde ze naast haar eigen oneindige orgasme ook de orgasmes van deze wezens in haar poesje, kontje, en de derde die haar gezicht als mikpunt had. Met dat de geslachtsleden uit haar getrokken werden, ontsteeg ze haar lichaam weer en zag ze de volgende wezentjes op haar afstappen om haar ook goed onder handen te nemen. Maar het vervolg zou ze niet zien. Enkel een verlangen naar dat resteerde.

Opeens was ze weer in de stille stomende kamer met Ebonhorn, die grijnzend had toegekeken hoe Senna na het aanraken van het symbool boven het water zweefde en haar zag en hoorde klaarkomen op het beeld wat ook hij kon zien. ,,Goblins…’’ merkte hij alleen wat spottend op. ,,Dat kan beter.’’ Voegde hij er aan toe. Senna had niet meegekregen dat ze boven het water had gehangen en zat nu gewoon verslagen naast de grote Tauren en probeerde nog te bevatten wat haar was overkomen. Ze voelde het. Hoe ze was opgerekt en gebruikt door die wezens. In beide gaatjes nog wel. Zoiets zou ze nooit doen. Maar was het wel echt? Ebonhorn wist dat het niet echt was, maar dat het maar een kwestie van tijd was voor dat dit wel echt zou zijn. ,,Goed, de volgende.’’ zei hij haar dan droog en de tweede zone kwam in beeld. De groene zone. ,,Nee, wacht even…’’ Hijgde Senna adembenemend. Haar lange donkerblonde haren waren wat warrig en haar lichaam trilde van opwinding en genot. Ze voelde zich alsof ze net een daverend orgasme had ervaren. En zo was het dan ook. Zoals ze zich nu voelde, was wel echt. Al wist ze dit onderscheid nog niet te zien. De Tauren grinnikte enkel. ,,Je genoot.’’ zei hij haar dan, wat ze niet kon ontkennen. Ze keek even om zich heen. De ruimte was nog altijd afgesloten door het water en de mist. Niemand wist wat zich hier had afgespeeld en dat het nog lang niet klaar was met haar. ,,Je moet me vertrouwen.’’ zei hij haar dan. Dat leek onmogelijk, en zo keek ze hem dan ook aan. ,,Als je me vertrouwd staat je meer te wachten zoals net. Zeg me niet dat je dat vervelend vond.’’ Merkte hij dan wat slinks op Senna wist eigenlijk gelijk al dat hij gelijk had. Maar ze wilde het niet zomaar toegeven. Eerst stond haar leven al op haar kop toen ze zomaar in deze andere wereld belandde en nu moest ze zomaar accepteren dat ze wel of niet was genomen door vervelende groene wezentjes met dikke pikken die haar genadeloos hard hadden laten komen? Het was moeilijk te bevatten. Hij legde zijn hand op haar schouder. Ze was zo nietig vergelijken met hem. ,,Rustig. Vertrouw me. Het komt allemaal goed.’’ sprak hij dan zo rustig dat het nog effect had ook. Echter ging hij daarna gehurkt zitten en vertelde hij haar dat het altijd nog erger kon, waarbij hij zijn zware beenbedekende robe wat opzij schoof en daar tussen zijn benen zijn waanzinnig grote lul blootstelde aan het jonge meisje wat haar mond open liet vallen van ongeloof. Wat bedoelde hij daar nou weer mee en moest dit haar dan gerust stellen?

Hij stopte hem echter weer snel weg en moedigde haar aan om ook op deze kaart het oplichtende symbool aan te raken. Een symbool met een gouden draak lichtte op en huiverend, en licht verlangend naar een dezelfde ervaring, raakte ze het aan en werd ze weer haar lichaam uit getrokken. Omring door een sinister gevoel voelde ze de dorre grond lichtelijk in haar blote rug prikken. Om haar heen was pure duisternis en het was angst wat haar als eerste binnendrong. Ze hoorde een vreemd soort gegil en gebrul wat ze niet kon plaatsen. Ook nu voelde ze eerst van alles voordat ze ook maar wat zag. Ze werd deze keer niet opgevuld. Ze haar haar knieën opgetrokken en haar benen gespreid. Er werd iets groots en zwaars tegen haar lichaam gedrukte en leek haar compleet te bedekken. Haar borsten werden er door uit elkaar gedrukt en zelfs haar gezicht werd bedekt. Het voelde goed. Warm. Iets wat glad. Het liet haar hijgen en genieten. Bang was ze dan ook niet meer al hoorde ze het gebrul nog wel, al was het nu zacht en zwaar en eerder hijgend. Nu hoorde ze geen onbekende stem die haar meer liet zien, maar was het besef genoeg. En toen ze kon zien, zag ze nog niet veel. Er werd een warm voorwerp over haar lichaam heen geduwd en breed dat het was bedekte het haar heel lichaam tot over haar hoofd heen. Zover ze kon, klemde ze haar armen om het lid heen, en Senna had nu ook weer niets zelf in te brengen en ervaarde slechts wat zich al afspeelde. Ze leek harder tegen de grond aangeduwde te worden en het voorwerp trok zich meer terug en deed ze twee schokkende ontdekkingen. Ze zag het uiteinde wat nu tot haar borst reikte en herkende het meteen. Het was de grootste en allerdikte eikel die ze ooit gezien had en had wel een iets andere kleur en vorm dan ze gewend was. Het spande zich aan en ze wist dat het ging komen en het mikte vol op haar gezicht. Ze hoorde zichzelf jammerend smeken om het orgasme van het wezen waartoe het behoorde. Het wezen wat ze nu wel zag, maar waar ze geen contact mee kon maken. Een wezen zo groot en onwerkelijk dat deze hele situatie belachelijk leek te zijn. Het was een draak. Of iets wat er op leek. Het enorme wezen gebruikte het overheerlijke wulpse lichaam van Senna in zijn geheel om zich te ontladen. Ze zag hem maar kort, want daarna werd ze overvallen door een enorme vlaag van sperma die haar borst, hals en gezicht compleet bedekte. Terwijl ze het begon te proeven, werd ze weer uit de situatie onttrokken en zag ze van boven nog even kort hoe groot dit wezen wel niet was en klein ze zelf leek te zijn. Ebonhorn had geduid dat het erger kon met zijn geslacht, maar ook hij keek nu mee door het water en zag dat hij, hoe machtig zijn volk ook was, nietig was vergelijk met deze draak. In deze vorm dan… Ebonhorn had ook nog wel wat in de verwachting liggen, wat niemand wist.

Weer werd Senna wakker en nu was ze niet de enige die een droge mond had van het hijgen. Maar Ebonhorn mocht zich nog altijd niet aan haar vergrijpen. Nog drie testen voordat het ritueel afgerond kon worden, waarbij hij zich vrij mocht bewegen in haar. Niet dat ze dat wist. En niet dat ze daar bezwaar tegen zou hebben. Gek genoeg was ze bang, maar werd dat gevoel al snel overstemd door het idee van de immens grote draak en zijn geslacht. Ergens vond ze het wel gek, maar vooral opwindend dat zoiets door haar kon klaarkomen.

Ebonhorn had even een minuutje nodig, voordat hij de volgende kaart erbij haalde. Het water lichtte blauw op en Senna had nu geen aanmoediging nodig om weer op te staan en naar een oplichtend symbool te reiken. Al had ze niet door wat er speelde, hoopte ze gewoon dat haar nog meer stond te wachten. Ebonhorn keek dan ook met genoegen toe hoe dit jonge onschuldige meisje nu zelf het initiatief nam. Dat was ook vereist als ze de uitverkorene moest zijn. En ergens wist ze dat dit niet echt was. Ze voelde zich niet uiteen getrokken door Goblins of gebruikt door een draak. Slechts de opwinding bleef haar bij. En dus tikte ze het volgende symbool aan. ,,Azsuna…’’ hoorde ze de Tauren nog wel zuchten in zwaar gehijg. Ze hoopte op iets nog groters, maar leek enigszins teleurgesteld toen ze in een wereld kwam waarin ze naakt op een mistig strand op haar knieën zat met haar handen op haar rug. Ze zag niets of niemand maar voelde hoe een hand op haar hoofd haar vast hield en hoe haar mondje gestrekt was doordat ze daar langzaam maar gestaag geneukt werd. Slierten warm speeksel dropen van haar kin af over haar lichaam en terwijl Senna dit visioen ervaarde kon ze zich niet voorstellen wie of wat er nu weer van haar gebruik maakte. Het was een normale piemel. Wel groot en dik en ongelofelijk hard. Ze smulde ervan en maakte haar ongelofelijk nat. Uit een rits gekropen en zo in haar mond geduwd zover ze deze lul kon verschalken. De rits maakte deel uit van een kostuum en zo zag ze niet wat of wie haar neukte. Het leek een mens te zijn, te zien aan zijn lul en te horen aan de klanken die ergens uit het pak kwamen. Gek was het wel weer. Een groen Kostuum van een zeemonster misschien? Ze kon het niet plaatsen. Maar ergens kon ze nooit teleurgesteld zijn. Hoe haar keeltje begerig geneukt werd door deze lekkere piemel was meer dan zat om haar lekker te laten genieten van het moment wat nog altijd niet echt was. Toen haar keeltje werd overspoeld door zijn sperma en ze alles uit haar mond over haar naakte lichaam liet druipen ontsteeg ze weer het moment en zag ze dat het individu omringd was door merkwaardige kleine wezentjes waar het kostuum misschien wel naar moest refereren. Het kon haar niet genoeg baten en toen ze wakker werd, leek ze zelfs even het sperma te proeven waar ze nu naar begon te verlangen. ,,Zo zie je maar.’’ merkte Ebonhorn alleen op en haalde de volgende kaart erbij. Het ging allemaal razend snel. Senna zuchtte heel even en leek moed te verzamelen om weer ijverig op te staan en weer een symbool aan te raken op de paarse kaart van Suramar. Nu wist ze helemaal niet meer wat ze moest verwachten maar ze wilde gewoon terug naar een van die momenten waarop enkel het genot en plezier van de wilde seks er toe deed in al zijn vormen. Net als in de visioenen wist ze niet waar ze mee bezig was, en ging ze er maar gewoon voor. Ergens voelde de hele ervaring als een droom aan, en leek ze in te denken zo dadelijk gewoon wakker te worden in haar eigen bed in haar eigen huisje.

Omringd door schaduw zag ze nu van meet af aan waar ze mee te maken had. Weer die angst. ,,Pak haar…’’ hoorde ze zacht. Sinister als het klonk, keek ze in de ogen van een monster groot en kwaadwillend. ,,Pak haar.’’ hoorde ze nog wat harder. ,,PAK HAAR!’’ en toen werd ze naar de grond getrokken. Ze was weer compleet naakt. Voor haar stond een beest. Duivels verhuld in schaduwen. Twee grote koppen met ontblote tanden. Het leek wel een hellehond. Rode ogen keken naar het meisje en ze zag dat achter zijn koppen tentakels met oogbollen ook even kwamen kijken. Ze kon nog altijd niet meer dan ervaren wat er gebeurde. Dit voelde anders dan voorheen. Nog meer machteloos. Nu ervaarde ze geen genot van begin af en aan en dat ze de dader nu meteen zag, beviel haar ook niet. Het beest stapte op haar af en over haar heen. Het voelde als iet ontastbaars. Het keek op haar neer met gegrom en beide kaken liet haar beven van angst. ,,Je kunt het.’’ hoorde ze dan zichzelf zacht tegen het beest zeggen. ,,Ik weet wat je wil.’’ Ondanks de angst leek het visioen niet veel anders te zijn dan de andere zover. Waar het beest twee koppen had, had het ook twee geslachten die niet veel later neerdaalde naar het lichaam van het meisje. Het beest stond op vier stevige poten en Senna lichtte haar eigen onderlichaam iets op om daarna geholpen te worden door een groot aantal kronkelige en glibberige tentakels die zich om haar lichaam heen wurmde en haar omdraaide zodat haar kontje de lucht instak en ze kon voelen hoe elke pik elk een gaatje opzocht en begon te vullen met de brute grootte van het beest. Hijgend en kreunend hing ze iets boven de grond en voelde ze het beest beuken waarbij het beide pikken tegelijkertijd in haar bracht. De tentakels hoorde bij de oogbollen die van alle kanten toekeken. Voor elk oog een tentakel die zich aan het uiteinde ontpopte als een penis op zich en die eindeloos over haar lichaam wreven. Haar borsten werden gemasseerd en ook rondom haar gaatjes werd er gewoeld op zoek naar ruimte voor een extra doorbraak. Ze kronkelde om haar hals heen en van meerdere kanten werd haar mond bezocht door de lange flexibele geslachten die om de beurt haar mond in gleden en het achterste van haar keel opzochten. De dubbele penis trok haar uit elkaar en stikkende op de lange pikken in haar mond kermde ze het uit van genot en was de angst in zijn totaliteit verdwenen. Na verloop van tijd was de lul haar poes uit geglipt en werd die tegen haar buik aan geneukt, alsof het niet uitmaakte of het beest nog in haar zat met beiden of met een, terwijl haar kontje gevuld bleef. De ruimte die het achterliet werd snel gevuld door een aantal van die langere maar kleinere geslachten en Senna voelde nu een ongekend genot wat toch zeker niet meer te evenaren zou zijn. Haar mond kreeg nog maar een van die dingen te verduren en toen niet veel later alle overige tentakels zich op haar lichaam bleven richten van een afstandje en ze voelde hoe het beest een paar laatste beuken gaf om zich los te laten, wist ze dat ze nu van alle kanten zou worden ondergespoten en kwam ze overheerlijk klaar. Totaal in de macht van dit vreemde niet te plaatsen wezen had ze zich weer laten gebruiken door het onnatuurlijke en ontsteeg ze haar lichaam om te zien dat het beest ondanks het orgasme nog niet van plan was om te stoppen met haar wulpsheid. Maar weer mocht ze niet verder kijken of ervaren hoe het verder ging.

Er resteerde nog een zone. Zelfs Ebonhorn durfde nu niet te grijnzen na wat hij gezien had. Zelfs hij had dit niet verwacht. Dat een wezen van pure duisternis en schaduw getemd kon worden door dit meisje met haar ongebruikelijke manier. Ze stond alweer. Ze oogde uitgeput. Het was ook slopend. Voor beide. En toch drukte ze weer op een symbool nadat Ebonhorn de laatste kaart erbij had gehaald. Senna verwachtte niets meer en tegelijkertijd alles toen ze ergens op Stormheim drukte en nu voor de laatste keer haar lichaam werd uitgetrokken. Het werd weer een beestachtig avontuur. Deze plek voelde veel anders aan. Het had iets magisch. Iets rustieks. In ieder geval waar ze nu was. Ze werd aangehaald door iets wat ze nog niet kon zien. Dit was meer als de eerdere ervaringen. Ze zat op handen en knieën, en was natuurlijk weer naakt. Ze had het natte gras beet en voelde hoe ze van achter genomen werd. Zacht gebrom bij haar oor en iets zwaars wat op haar schouders leunde. Ze kon zien en zag wat haar aan het nemen was en wat haar liet klaarkomen en haar beestachtig liet verlangen. Omringd door vijf anderen, keek ze om naar de grote paarse panter die er lustig op doorging. Ergens was ze wel blij dat het zo eindigde. En keek ze ondertussen al helemaal niet gek op dat dit beest haar aan het nemen was terwijl de rest rustig afwachtte. Haar kontje werd volgespoten en een tweede nam de plek over en prikte zijn harde geslacht ook maar in een van de twee gaatjes. Ze leken niet helemaal gecoördineerd te zijn en gewoon genoegen te nemen met een strak gaatje. Deze schoot haar poest in en de volgende weer haar kontje in. En zo liet ze zich zes keer klaar neuken door deze panters die er alles behalve normaal uitzagen. Met een fel paarse vacht en oplichtende witte ogen, waren dit ook weer bovennatuurlijke wezens. Maar wat ze niet wist, was dat ze zelf ondertussen ook bovennatuurlijk werd gevonden en toen ze na dit heerlijke, meer rustieke, geneuk weer terugkeerde bij het poeltje werd ze overmand door de slopende vermoeiing en moest zelfs Ebonhorn een halt roepen aan het ritueel, waarvan nu het eerste deel van was gecomplementeerd. Hij had ook niet meer de puf om zijn zaad te schenken aan het mooie jonge mensenmeisje waarna de visioenen werkelijkheid konden worden. Op dit moment zou ze in al die situaties er minder uitkomen dan dat ze had gezien. Het zou haar haar leven hebben gekost. Maar er was iets wat haar kon redden. Haar lichaam. Haar lust. Het moest los worden geschud op de meest onvoorstelbare wijze en het zou beter zijn om het ritueel in een keer af te ronden. Maar Ebonhorn twijfelde geen moment of Senna na dit nog iets anders zou willen. Hij had gezien, alleen gezien en niet ervaren als Senna zelf, hoe het meisje in de beelden zich liet gebruiken en hoe ze hier zelf boven het water dan mee en klaar schokte op de beelden. Zij was het. Zij moest het doen. Zij was de uitverkorene.