Monique & Carla - 9

Op de donderdagavond keek de stiefvader van Monique naar de hockeytraining. Naast hem stond een mooie, blonde vrouw die een donkere zonnebril op had en een sjaal voor de mond droeg. Ze was chique gekleed en haar mond viel open van verbazing, toen Monique tijdens de training vlak langs haar liep.
‘Ongelofelijk,’ zei ze, ‘wat is ze knap geworden. En wat is ze gegroeid in de afgelopen vijf jaar. Zit ze al lang op hockey?’
‘Bijna vier jaar al,’ antwoordde Ronald, ‘op haar veertiende vroeg ze of ze op hockey mocht.’ Monique zag haar stiefvader langs het veld staan en zwaaide naar hem. Ze keek niet eens naar de vrouw die naast hem stond en dat was precies de bedoeling van Carmen. Die wilde haar dochters na vijf jaar eerst zelf al gezien hebben, voordat ze op zaterdagavond bij hen op bezoek kwam.
‘Heeft ze al een vriendje?’ Ronald kuchte eens, keek even glazig uit zijn ogen en antwoordde naar waarheid: ‘Eh… nee, volgens… mij niet.’
‘Nou dat kwam er niet echt overtuigend uit,’ lachte Carmen.
‘Zullen we dan nu bij Cindy gaan kijken?’ probeerde Ronald van onderwerp te veranderen. Dat Monique lesbisch was en een vriendin had, kon Carmen beter van haar zelf horen, vond hij. Carmen knikte en merkte op: ‘Een geluk dat ze tegelijkertijd vanavond trainen. Nu kan ik ze allebei vandaag al zien.’
‘Ja, maar het voetbalveld waar Cindy nu traint, ligt wel een stuk verderop.’ Ze stapten in de auto en reden naar de voetbalclub waar Cindy lid van was. Ze kreeg net een individuele keeperstraining waar ze flink onder handen genomen werd. Toen Carmen Cindy zag, keek ze even glazig uit haar ogen.
‘Zo zeg, is dat mijn kleine Cindy? Dat wordt ondertussen ook een hele mooie, jonge dame.’
‘Klopt en keepen is haar lust en haar leven. Haar droom is om de keepster van het Nederlands elftal van de vrouwen te worden,’
‘Dat geloof ik, want op jonge leeftijd speelde ze al graag met een bal buiten en die dook ze dan het liefst in modderpoelen achterna.’ Ze zag Cindy zich in het natte gras fanatiek naar elke bal gooien om deze uit haar doel te houden. Dat ze daardoor geheel onder de grasvlekken en modder kwam te zitten, scheen haar niet te deren.
‘Ja, en mijn wasmachine maakt vanavond weer overuren om de sportkleding van de dames weer op tijd schoon te krijgen.’ merkte Ronald droog op, toen Cindy zijn richting op kwam om een afgezwaaide bal op te halen. Cindy zag hem staan, zwaaide en keek eventjes naar de vrouw naast hem. Daarna liep ze liep terug naar het doel om de training te hervatten.
‘Zou ze me herkend hebben?’ vroeg Carmen lichtjes ongerust.
‘Ik denk het niet, want dan zou ze wel naar ons toe gekomen zijn.’
‘Goed, laten we dan maar gaan. Ik heb ze nu allebei gezien en kijk ernaar uit om ze zaterdagavond weer in mijn armen te sluiten. Breng je me terug naar mijn eigen auto?’ Ronald knikte en twintig minuten later reed Carmen in haar eigen auto weg.
‘Pap, wie was die mooie vrouw die naast je stond tijdens de training?’ vroeg Cindy, toen ze later op de avond thuiskwam. Ronald zuchtte eens, want hier was hij bang voor geweest. Wat moest hij nu zeggen? Hij heeft zijn stiefdochters altijd geleerd dat liegen niet goed is, maar om nu eerlijk antwoord te geven en te zeggen dat dit haar moeder was, ging ook niet. Hun moeder zou namelijk zaterdagavond pas komen.
‘Eh, dat was de moeder van een nieuw meisje dat bij jullie wil komen spelen,’ antwoordde hij, terwijl hij de andere kant op keek. Cindy keek hem aan en reageerde lachend: ‘Oké, ik dacht dat je misschien een nieuwe vriendin had.’ Vervolgens rende ze naar boven om haar vieze sportkleding in de wasmand te doen. Monique vroeg verder niets toen ze van de hockeytraining thuiskwam. Ze baalde ervan dat ze Beau, die weer na de training zonder te douchen meteen naar huis was gegaan, niet had kunnen spreken. Ze stopte haar hockeykleding ook in de wasmand en ging op bed liggen. Wat is er toch met Beau aan de hand, dacht ze? Zou ik haar een bericht sturen en het haar vragen? Ze schudde haar hoofd, omdat ze dit te onpersoonlijk vond. De gsm trilde en het was Carla die meldde dat ze tot 23.00 bij de apotheek moest overwerken. Monique baalde en ze stuurde een bericht terug dat ze dat jammer vond. Dan zie ik Carla zaterdag bij het hockey wel weer, dacht ze. Wat ze nog belangrijker vond, was dat ze zaterdagavond haar moeder na 5 jaar eindelijk weer eens zag en daar keek ze erg naar uit.

Op zaterdagavond zaten Ronald, Monique en Cindy gespannen op de komst van Carmen te wachten. Ze zou er om 20.00 uur zijn en dat werd 20.15 uur. Toen ze uit een Hummer stapte, vlogen Monique en Cindy, die bij het raam zaten, naar de voordeur om open te doen. In de gang omhelsden ze hun moeder en lieten haar niet meer los. Tranen vloeiden en Carmen zoende haar dochters op hun hoofd. Die waren ontzettend blij en opgelucht dat ze er was. Carmen kon zich na een minuut losmaken en zei: ‘Oh lieve schatten van me, wat heb ik hiernaar uitgekeken en wat heb ik jullie gemist!’
‘Wij jou ook, mam en je gaat straks toch niet weer weg?’ vroeg Monique ongerust, terwijl ze tranen van blijdschap van haar wang veegde.
‘Ja, mam, je blijft nu toch voor altijd bij ons, toch?’
‘Waar ben je nu al die tijd geweest, mam?’
‘Kom je volgende week zaterdag naar me kijken mam, als ik moet hockeyen?’
‘Mam, weet je dat ik keeper ben van een meidenteam en ik later in oranje wil?’
Carmen kreeg de ene vraag na de andere op haar afgevuurd en het was Ronald die voorstelde om in de kamer te gaan zitten. Monique en Cindy bleven hun moeder vasthouden; zelfs toen ze met hun drietjes op de bank zaten. Ronald schonk voor iedereen iets te drinken in en stelde voor dat Carmen rustig haar verhaal kon vertellen. De meiden bleven hun moeder vasthouden; ook toen ze met haar verhaal begon.
‘Lieve schatten, vijf jaar geleden heb ik een grote som geld geleend, omdat ik in de schulden was geraakt. Jullie natuurlijke vader vertrok van de ene op de andere dag en liet mij met jullie achter. Achteraf bleek dat ik dat geld van een crimineel had geleend en die wilde het geleende bedrag dubbel terug hebben. Ik kon dat toen niet betalen en hij dreigde jullie iets aan te doen als ik het geld niet snel terugbetaalde.’ Ze stopte even met vertellen om een slokje te drinken en vervolgde haar verhaal: ‘Die crimineel deed mij toen een voorstel om voor hem te gaan werken en zo mijn schuld af te lossen. Hij beloofde jullie met rust te laten zo lang ik voor hem bleef werken. Ik heb mijn schuld bijna afgelost en kan daarna weer hier in de buurt komen wonen.’
Met grote opengesperde ogen hadden de meiden hun moeder aangehoord
en nu kwamen ze met vragen.
‘Hoeveel moest je dan terugbetalen?’ vroeg Cindy, ‘Misschien kunnen wij je daarmee helpen?’
‘Wat moest je dan doen voor die crimineel, mam?’ was Monique haar eerste vraag, ‘En kom je nu snel weer bij ons wonen?’
Carmen keek Ronald aan, want dit waren vragen waar ze niet op zat te wachten.
‘Lieverds, ik wil graag eerlijk tegen jullie zijn, maar het kan pijnlijk worden wanneer jullie bepaalde dingen te weten komen.’
‘Wat dan, mam? Vertel het ons nou maar. Pap wil het misschien ook graag weten. Toch, pap?’ Ronald reageerde hier niet direct op, omdat hij al bepaalde dingen wist en dit zijn stiefdochters nog niet verteld had.
‘Monique, Cindy, ik heb vijf jaar als callgirl moeten werken om dat geld terug te kunnen betalen.’ Er viel een ongemakkelijke stilte, omdat de meiden dit moesten verwerken.
‘Moest je dan met mannen mee?’ vroeg Monique zo voorzichtig, alsof ze bang voor het antwoord was.
‘Ja, Monique en soms ook wel eens met een vrouw. Dit waren altijd rijke mensen die ik gezelschap hield en de nacht mee doorbracht.’
‘Maar dat is toch niet zo erg, mam,’ vond Cindy die de term callgirl niet kende. Monique keek haar jongere zusje aan en legde uit: ‘Mam moest dan ook naar bed met die mensen.’ Carmen knikte en tranen sprongen in haar ogen. Het deed veel pijn om zo open en eerlijk te zijn, maar ze moest wel, want alleen dan konden haar dochters begrijpen waarom ze er vijf jaar niet voor hen was geweest. Monique en Cindy omhelsden haar en zeiden het te begrijpen, omdat hun moeder dit heeft gedaan om hen te beschermen.
‘Ik denk dat Monique je ook iets wil vertellen, Carmen,’ zei Ronald en schonk nog wat te drinken in. Carmen keek Monique aan en vroeg: ‘Zo, wat is dat dan, schat?’ Monique tuitte haar lippen en keek Ronald eventjes verongelijkt aan. Ze begreep echter waarom hij dit deed en besloot het haar moeder te vertellen: ‘Mam, ik heb verkering en…’
‘Verkering?’ onderbrak Carmen haar en ze keek met vragende ogen naar Ronald die zijn schouders ophaalde, ‘Wat leuk, schat en hoe heet hij?’
Monique keek Carmen met een onzekere blik aan en antwoordde: ‘Het is een meisje, mam.’
‘Een meisje? Je hebt verkering met een meisje?’
‘Ja mam. Ze heet Carla en ik ben verliefd op haar. We hebben elkaar bij de hockeyclub leren kennen.’ Carmen keek Monique liefdevol aan en zei: ‘Schat, je hoeft niet bang te zijn dat ik dit afkeur. Als jij verliefd op een meisje bent, dan accepteer ik dat. Heb je een foto van haar, want ik wil graag weten hoe ze eruitziet?’ Opgelucht om de reactie van haar moeder haalde Monique haar gsm tevoorschijn en liet ze Carmen een foto van Carla zien die ze bij de hockeyclub gemaakt had.
‘Leuke meid zeg en is het een beetje serieus tussen jullie?’ Monique knikte en liet Carmen vervolgens een foto van het hele hockeyteam zien.
‘En jij, lieverd? Jij hebt vast en zeker al een leuke jongen bij de voetbalclub ontmoet!’
‘Nee hoor, ik wil nog geen vriendje. Eerst wil de keeper van het Nederlands dameselftal worden en dan zie ik het wel,’ antwoordde Cindy vastberaden.
‘Zo, je bent behoorlijk ambitieus, schat,’ lachte Carmen en nam een slokje van haar rode wijn. Ze kletsten nog een half uur door over van alles en toen klonk er plots een claxon buiten op straat. Carmen keek uit het raam, pakte haar spullen en zei: ‘Schatten, dat is voor mij, want ik moet weer gaan. Over een maand kom ik weer op bezoek en ik beloof jullie dat ik dan langer blijf.’ Ze gaf haar dochters een dikke knuffel, maar die wilden haar niet loslaten. Bij de voordeur lieten ze hun moeder pas los en even later reed de Hummer de straat uit. Snikkend kwamen de meiden de huiskamer weer in waar hun stiefvader ze opving. Uiteindelijk accepteerden Monique en Cindy dat ze hun moeder pas over een maand weer zagen. Daar was op dit moment niets aan te doen.
‘Pap, vind je het goed als ik naar Carla ga en bij haar blijf slapen?’ vroeg Monique aarzelend. Haar stiefvader knikte en Monique rende meteen naar boven. Ze trok iets anders aan en nam kleding voor de zondag mee.
‘Zullen wij op Netflix verder gaan met The Walking Dead te kijken?’ stelde Cindy met een grijns op het gezicht voor.
‘Alleen als jij wat te knabbelen pakt en nog wat te drinken inschenkt, schat!’
antwoordde Ronald lachend. Dit liet Cindy zich geen twee keer zeggen en vijf minuten later keken ze verder naar hun favoriete zombie-serie. Monique riep doei, toen ze naar buiten liep en sprong op de fiets. Ze verlangde naar Carla en wilde haar graag over het bezoek van Carmen vertellen. Even later zat ze gezellig met Carla aan een rode wijn te nippen en vertelde ze honderduit over het bezoek van haar moeder. Carla zag het lachend aan, want het deed haar goed om Monique zo blij te zien. Toen ze uitverteld was, vroeg Monique ondeugend: ‘Weet je waar ik zin in heb?’
‘Weet ik niet, schat.’
‘Om jou eens lekker te masseren en te verwennen, lieverd.’ Carla grijnsde en reageerde: ‘Daar zeg ik geen nee tegen en ik neem aan dat ik me moet uitkleden?’
‘Helemaal, schat en dan ga je lekker op je buik liggen.’ Carla kleedde zich uit en ging op het bed liggen. Monique ging op de knieën tussen haar benen zitten en begon met haar nek te masseren. Daarna kwamen de schouders en haar rug aan de beurt. Carla ontspande zich en genoot van de massage. Toen Monique haar billen onder handen nam, begon Carla te kreunen. Ze plaagde Carla door met een duim het kontgaatje te strelen en langzaam steeds iets harder te drukken. Op een gegeven moment begon ze rondjes met haar duim te draaien en toen ze deze een stukje naar binnen duwde, hield Carla het niet meer. Ze begon met haar kontje te draaien en riep: ‘O dat is lekker, schat, maar in het nachtkastje ligt een kleine vibrator die je daarvoor kan gebruiken.’ Monique pakte de vibrator, zette die op de trilstand en schoof deze langzaam in haar kontje. Carla begon te kermen van genot en voelde haar kutje drijfnat worden. Langzaam bewoog Monique de trillende vibrator in en uit haar kontje en werd daar zelf ook behoorlijk geil van.
‘Streel tegelijkertijd mijn klitje!’ hijgde Carla, al bijna buiten adem. Met haar andere hand begon Monique haar natte klitje te strelen en Carla begon steeds harder te kreunen. Met een flink orgasme kwam ze klaar en geheel buiten adem moest ze enkele minuten bijkomen. Monique kleedde zich ondertussen ook uit en ging naast haar liggen. Toen Carla weer op adem was gekomen, keek ze Monique aan en zei: ‘Schat, dat was geweldig, maar nu is het mijn beurt!’
‘Als je dat maar weet,’ grijnsde Monique en ze ging op haar rug liggen. Geduldig wachtte ze af wat Carla voor haar in petto had. Die begon haar borsten te masseren, waarbij ze met de palm van haar handen over de steeds harder wordende tepels wreef. Monique genoot hiervan en ze begon als een poesje spinnende geluiden te maken. Af en toe kneep Carla in haar harde tepels, maar ze deed dit zo subtiel dat het net geen pijn deed. Op een gegeven moment had Monique er genoeg van en ze smeekte haar vriendin zowat om ook haar klitje te bewerken.
Carla pakte de vibrator en zette de kop tegen Monique haar drijfnatte klitje. Ze zette hem aan en toen die begon te trillen, gilde Monique het uit.
‘Duw hem ook in mijn kontgaatje en lik mijn klit tegelijkertijd,’ hijgde ze.
Carla deed wat haar gevraagd werd en duwde de trillende vibrator in haar kontgaatje en begon haar klit te likken. Twee minuten later kwam Monique met een langgerekte kreun klaar. Carla liet zich daarna naast haar op bed vallen en liet haar vriendin even bijkomen. Daarna keken ze elkaar aan en begonnen te tongzoenen waar ze bijna niet genoeg van kregen.
Uiteindelijk stopten ze en keken elkaar verliefd aan. Monique straalde en Carla reageerde grinnikend: ‘Tjonge jonge, ik heb je nog nooit zo happy gezien, schat. Ik zou zeggen, laat je moeder maar vaker op bezoek komen.’
‘Ja, vind ik ook en als het goed is, komt ze volgende maand weer.’
‘Nou, dan staat ons een hele leuke tijd te wachten,’ vond Carla, maar helaas was ze nu iets te voorbarig!